E NTHOUSIASTE OUDERS GEVRAAGD!

Transcriptie

1

2 COLOFON ODULPHUSNIEUWS is een uitgave van het Sint-Odulphuslyceum, Noordhoekring GC Tilburg Hoofdredactie: Medewerkers: Foto s o.a.: Lay-out: Druk: Jan Beesems (schoolleiding) Gérard de Laat (archief) Anne-Miek Poelmans (redactie) Frank van Gils Jan Beesems Cor Luijsterburg Yvonne Mathijsen ELKA Opvattingen, verkondigd in artikelen die met vermelding van de naam van de auteur worden gepubliceerd, zijn niet noodzakelijk dezelfde als die van de redactie of van de schoolleiding. INHOUD Voorwoord...3 Eindexamenleerling, ouder en Odulphus...3 Leiden en Eindhoven...5 Afscheid van Ton Vriens...7 Eindexamenleerling, ouder en Odulphus...11 Musical...13 Engels toneel...14 Frans toneel...15 Eindexamenleerling, ouder en Odulphus...16 Filmwedstrijd...18 Reisverslag Tsjechië...19 Reisverslag Rome...21 Reisverslag Duitsland...22 Reisverslag Griekenland...24 Onderwijstijd...26 Eindexamenleerling, ouder en Odulphus...28 Mededelingen schoolleiding...30 Vertaalwedstrijd...36 Eindexamen...37 Jaaragenda Agenda...40 E NTHOUSIASTE OUDERS GEVRAAGD! M EDIATHEEK DE MEDIATHEEK IS VOOR HET KOMENDE SCHOOLJAAR OP ZOEK NAAR ENTHOUSIASTE OUDERS DIE DAAR OP MAANDAG EN/OF DONDERDAG MEE WILLEN HELPEN. DE WERKTIJDEN ZIJN VAN HALF 11 TOT HALF 2 EN DE WERKZAAMHEDEN BESTAAN UIT INNEMEN EN UITLENEN VAN DE MATERIALEN DIE IN DE MEDIA- THEEK STAAN. HEBT U BELANGSTELLING VOOR DIT VRIJWILLIGERSWERK, NEEM DAN CONTACT OP MET CORINE HOFLAND: V ACATURE MEDEZEGGENSCHAPSRAAD ER IS EEN VACATURE IN DE OUDERGELEDING VAN DE MEDEZEGGENSCHAPSRAAD PER 1 AUGUSTUS. KANDIDATEN KUNNEN ZICH WENDEN TOT DHR. E. VAN DEN HEUVEL: HEUVEL@KOCH-HEUVEL.NL OF

3 VOORWOORD Dit is alweer het laatste nummer van het Odulphus- Nieuws van het schooljaar De eindexamens zijn al achter de rug, de compoweek staat voor de deur en de vakantie lonkt. Als rode draad laten we vier eindexamenkandidaten en hun ouders aan het woord. We hebben hen benaderd om, ieder vanuit zijn of haar eigen perspectief, terug te blikken op vijf of zes jaar Odulphus en een blik vooruit te werpen naar de toekomst. Deze tweeluikjes op het snijvlak van een belangrijke fase in persoonlijke ontwikkeling en opvoeding leveren boeiende verhalen op. Bewust zijn alle leerlingen en hun ouders vrijgelaten om hieraan zelf vorm te geven. Dus geen standaard voorgekauwde interviewvragen of een dwingend format, want dat levert alleen maar eenheidsworst op. Die ruimte voor diversiteit past ook wel bij Odulphus, vonden wij als redactie. We wensen u wederom veel leesplezier en een fantastische vakantie! Jan Beesems, conrector EINDEXAMENLEERLING, OUDER EN ODULPHUS Sjors Vermeulen (6D) en moeder Ien Frieling Ien: Het zit er bijna op hè, Sjors! Vond je het snel gaan, die zes jaar? Sjors (18): Achteraf gezien zijn de afgelopen jaren heel snel gegaan. Ik kan me nog goed herinneren, dat ik als eersteklassertje op Odulphus kwam kijken. Al die nieuwe indrukken, zo n grote school en heel veel mensen. Ien (46): Ik kan me ook nog goed herinneren, dat je begon. Ook het moment, dat we tijdens de Open Avond rondliepen op Odulphus weet ik nog. Ien: Je was vrij duidelijk in de keuze voor deze school. Weet je ook nog waarom? Sjors: Ik kreeg in groep acht van de basisschool een vwo-advies. Daarom had ik voor mezelf drie scholen uitgekozen, die ik wilde bezoeken. Odulphus sprak mij het meest aan, ook omdat ik al een paar mensen kende die op Odulphus zaten. Daarbij kwam dat ik de sfeer tijdens de Open Avond erg plezierig vond. Ien: Ik vond het goed van je, dat je je, bij het maken van je keuze, niet zo liet leiden door de mening en keuze van je vrienden op de lagere school. Zelf was ik trouwens ook blij met je keuze voor Odulphus want de sfeer op deze school kwam op mij ongedwongen en ontspannen over. Sjors: Ik heb inderdaad zelf gekozen voor Odulphus en had daarbij het geluk, dat veel van mijn vrienden van de basisschool ook naar dezelfde school gingen. Dit is natuurlijk extra fijn, zeker in het eerste jaar. Ien: Hoe heb je de eerste jaren eigenlijk ervaren? Sjors: In de brugklas zaten we met veel mensen van mijn basisschool in dezelfde klas. Dit was erg gezellig en we trokken veel met elkaar op. Toen ik in de tweede klas voor gymnasium koos, kwam ik in een klas met veel nieuwe gezichten. In het begin miste ik mijn oude vrienden wel. Ik zag ze natuurlijk nog wel in de pauzes maar toch trek je er dan iets minder mee op. Gelukkig maakte ik in mijn nieuwe klas wel weer snel nieuwe vrienden. 3

4 EINDEXAMENLEERLING, OUDER EN ODULPHUS 4 In drie atheneum zat ik weer opnieuw samen met veel vrienden uit het eerste jaar in dezelfde klas. Nu zit ik al drie jaar in nagenoeg dezelfde klas. Dit is erg gezellig omdat je elkaar in die periode echt goed hebt leren kennen. We doen vaak dingen samen, ook buiten school om. De klassenuitjes zijn altijd erg leuk! Ien: Ik vind het fijn dat je goed contact hebt met klasgenoten. Volgens mij zijn de contacten met andere medeleerlingen altijd wel een belangrijke drijfveer voor jou geweest. Je was niet zo nadrukkelijk bezig met hetgeen je in de toekomst zou willen gaan doen, dacht ik. Die vraag is vooral in het laatste jaar meer op de voorgrond komen te staan bij de keuze voor een vervolgstudie, denk ik. Klopt dat? Sjors: Natuurlijk is het voor veel jongeren, en ook voor mij, vaak lastig om een leuke, passende studie te kiezen. Ik ben me inderdaad pas dit jaar echt gaan oriënteren op een studie. Rechten en psychologie waren de twee studies, die al snel mijn voorkeur hadden. Uiteindelijk heb ik gekozen voor psychologie omdat de omgang met mensen me erg aanspreekt. Daarnaast heb ik ook enkele colleges met andere studenten gevolgd en dat heeft zeker geholpen om een goede indruk te krijgen van de studie psychologie. Ien: Het lijkt me persoonlijk ook niet makkelijk om een keuze te maken omdat er de laatste jaren een enorme diversiteit is ontstaan in het aanbod van studie en opleiding. Zeker wanneer je niet al een heel gerichte voorkeur hebt voor een bepaalde studierichting, kun je makkelijk verdwalen in het aanbod. Ik vind het wel leuk, dat je hebt gekozen voor psychologie. Juist omdat contacten met andere leerlingen en vrienden zo belangrijk voor je zijn. Ien: Heb je er wel een beetje zin in, volgend jaar? Sjors: Natuurlijk zal het wel een grote overgang zijn, na de afgelopen zes jaar. Ik heb besloten om in Tilburg te blijven studeren en ben er daarom nog niet helemaal over uit of ik op kamers ga. Het is natuurlijk wel leuk om zelfstandig te zijn en niet altijd naar je ouders te hoeven luisteren. Aan de andere kant is thuis wel vertrouwd en heeft het zo zijn voordelen!! Ik heb er in ieder geval wel veel zin in en ik ben inmiddels, eerlijk gezegd, ook wel weer toe aan iets anders! Ien: Ik heb er wel vertrouwen in, hoor Sjors!

5 LEIDEN EN EINDHOVEN Ovidius verslaat biodiesel in Leiden Daar sta je dan, met z n tweeën in een collegezaal vol aandachtige mensen. De één in Romeins vrouwengewaad, de ander in een witte laboratoriumjas. Samen met vijf andere groepjes hadden wij namelijk het geluk deel te mogen nemen aan een wetenschapscongres van de Universiteit Leiden, zoals u misschien in de krant of op de radio tegengekomen bent. Sinds de invoering van de Tweede Fase moeten leerlingen in hun examenjaar een profielwerkstuk maken. Dit werkstuk moet gebaseerd zijn op twee vakken, waarvan er minimaal één, deel uit moet maken van het profiel. Wij wilden de klassieke Oudheid met een exact vak combineren en hebben zo voor de vakken KCV (klassieke culturele vorming) en scheikunde gekozen, wat een vrij ongewone combinatie is. Het onderwerp van ons werkstuk werd Cosmetica in de Oudheid. Wij hebben aan de hand van een gedicht van de Romeinse liefdespoëet Ovidius (43 v.chr. 17 n.chr.) een tweeduizend jaar oude crème nagemaakt. Ovidius heeft namelijk onder andere een soort receptenboek geschreven aan de hand waarvan de welgestelde Romeinse vrouw zelf cosmetica kon laten maken. Één van deze recepten hebben wij als uitgangspunt genomen voor ons praktische onderzoek. Daarnaast hebben we een theoretisch onderzoek gedaan naar meerdere facetten van scheikunde in de Oudheid en in het bijzonder naar het desbetreffende boek van Ovidius. Hierbij kwam onze talenkennis van het Frans, Duits, Engels, Latijn, ja zelfs Italiaans goed van pas. LABJAS EN STOLA Zodoende mochten we een presentatie geven op het wetenschapscongres. Hieraan vooraf ging een selectieronde waaruit tweemaal drie groepjes overbleven, verdeeld in alfa en bèta. Aan de presentaties was een wedstrijdelement gekoppeld: bij zowel het alfa- als het bètagedeelte zou door een deskundige jury een winnaar aangewezen worden. In labjas en stola versloegen wij met onze crème de andere bètagroepjes, waarvan de één over de ontwikkelingen met betrekking tot biologische diesel presenteerde en de ander over Navioscan, een zelfontwikkelde bodemscan. Aan de alfakant won een leerlinge die een presentatie hield over de belevingswereld van soldaten in Libanon. Dankzij de prijs die hieraan verbonden was, hoeven wij ons geen zorgen meer te maken over de kosten van onze studieboeken volgend jaar. Bovendien staat er een grote wisselbeker te pronken op school. Nu we ons profielwerkstuk helemaal hebben afgesloten, kunnen wij ons voor gaan bereiden op ons eindexamen. Wij hopen dat dat net zo n succes wordt als onze belevenissen in Leiden. Vierdeklassers bezoeken universiteit Eindhoven Annelieke Oerlemans en Mark van de Elshout, 6VWO Op donderdag 5 april waren de vierde klassen met de profielen Natuur & Gezondheid of Natuur & Techniek uitgenodigd op de Technische Universiteit in Eindhoven. We vertrokken om 8:45 uur met de bus en kwamen iets voor tien uur bij de universiteit aan. Het eerste dat ons opviel was de campus, deze is veel groter dan dat we gedacht hadden. De campus ligt erg dicht bij het centrum en het Centraal Station. We werden ontvangen in het paviljoen waar koffie en thee met een koekje 5

6 2006 werd geserveerd. We kregen ook een tas van de universiteit met daarin informatie. Omstreeks 10:30 uur gingen we naar een collegezaal. Hier werd uitleg gegeven over de universiteit en over overige activiteiten zoals de vele verenigingen. Bijvoorbeeld over de studenten-, de studie- en de sportverenigingen en nog veel meer. Na deze uitleg was er een studentenforum, waarbij vier studenten vertelden over hun studie en over hun studieervaringen en onze vragen beantwoordden. Na een pauze volgden we in diezelfde collegezaal een voorbeeldcollege argumentatieleer. Dit werd gegeven door mr.dr.ir.ir. (pjoe ) Lambèr Royakkers van de faculteit Technologie Management. We hebben in dit college onder andere geleerd hoe je op een juridische manier onder verkeersboetes uit kunt komen, altijd handig! Het was erg grappig en interessant om naar hem te luisteren. Als lunch kregen we een papierenzak met drie broodjes, een beker melk, een appel en een Mars of Snicker en om 12:45 uur vertrokken we naar de faculteiten van eigen keuze. De faculteit waar de meeste leerlingen zich voor opgegeven hadden was Technische Bedrijfskunde voor de Gezondheidszorg. We kregen eerst een uitleg waarin LEIDEN EN EINDHOVEN de belangrijkste onderdelen aan bod kwamen. Hierna kregen we een presentatie te zien waar de verschillende factoren weer in terug kwamen. We zagen bijvoorbeeld wat apparaten voor de gezondheidszorg betekenen en hoe ze de taken van het personeel vergemakkelijken. Na de presentatie kwam een student Technische Bedrijfskunde het een en ander uitleggen. Hij kon niet specifiek iets over de gezondheidszorg vertellen, maar hij kon wel vertellen hoe het er bij een studie ongeveer aan toe gaat en wat je zoal kunt doen na deze studie. Nadat de student klaar was met zijn verhaal kregen we een case. Er was een geschil tussen verpleegkundigen en fysiotherapeuten in hetzelfde ziekenhuis. Een paar mensen waren de verpleegkundigen, een paar anderen de fysiotherapeuten en zo moesten we het conflict zien op te lossen. Uiteindelijk is in ieder geval ons groepje wel tot een oplossing gekomen. Ze zouden namelijk gewoon betere afspraken moeten maken en ervoor zorgen dat iedereen weet wat hij/zij moet doen!!!! Nu dit nog in de praktijk brengen! Saskia Kokke en Anniek IJpelaar, 4G 6 SPORTDAG EERSTE KLASSEN OP 1 EN 2 MEI. KIJK OP PAG. 35 VOOR MEER FOTO S

7 AFSCHEID TON VRIENS Conrector Ton Vriens neemt afscheid van Odulphus Het is prachtig weer. Een van die talloos mooie dagen die zo kenmerkend zijn voor de lente. Het is tien over twaalf. Op Odulphus gaat waarschijnlijk de zoemer en spoeden meer dan 1300 mensen zich van het ene naar het andere lokaal: het moet een drukte van belang zijn. Op het terras in het centrum van Tilburg is het aangenaam rustig. Een goede plek voor oud-conrector Ton Vriens om te vertellen over zijn leven mét en zonder Odulphus. Een paar dagen daarvoor was zijn afscheid van de school. Het was een mooie avond met veel collega s en oud-collega s, met mooie woorden, cadeaus, een prachtig aangeklede aula en een heerlijk buffet. Ton Vriens was 33 jaar verbonden aan het Odulphus, waarvan 18 jaar als conretor. OVER ZIJN JEUGD Ton Vriens (1948) wás een geboren en getogen Tilburger (hij woont nú in Hilvarenbeek!). Hij is opgegroeid in de buurt van de Vredeskerk en ging daar naar de lagere school. Een jongensschool, zoals gebruikelijk in die tijd. Het leren ging hem gemakkelijk af, aan gymnastiek had hij een gloeiende hekel en zijn grootste hobby was toen al: prutsen, van niets iets maken en vooral leuk als er iets van elektronica aan te pas kwam. Om naar de middelbare school te gaan, steekt hij de Ringbaan West over: hij wordt leerling aan het Pauluslyceum, de enige jaren daarvoor gestichte dependance van het Odulphuslyceum, en slaagt in 1966 voor zijn examen HBS-B. Al tijdens de eerste jaren van zijn middelbare schooltijd maakte hij vliegtuigjes. Dan ging hij naar de Rechte Hei om ze daar te laten vliegen, later met radiografische besturing Eigenlijk alles wat maar met elektronica te maken had, had zijn interesse zoals radiootjes en de eerste transistortjes. Zijn interesse voor biologie kwam pas later. OVER ZIJN STUDIE Ik had me op de Technische Hogeschool in Eindhoven ingeschreven voor elektronica. Omdat de studenten die de voorlichting verzorgden me duidelijk maakten dat dat wel een heel droge studie was, besloot ik ter elfder uren om te switchen naar biologie, omdat ik meer praktisch gericht was. De interesse voor biologie was ook weer niet zo vreemd: ik had een deel van mijn vrije tijd op de hei doorgebracht en was o.a. gefascineerd door het vliegen van vogels. Het werd biologie in Utrecht en na zijn kandidaats specialiseerde hij zich in elektro-fysiologie via drie laboratoria. Op het Hubrechtlab (Experimentele Embryologie) bestudeerde hij membraampotentiaal-veranderingen tijdens delingen van eicellen. Bij de farmaceuten onderzocht hij de invloed van toxische stoffen op de zenuwceloverdracht. Op het laboratorium voor vergelijkende fysiologie deed hij metingen aan het elektrisch zintuig van diverse vissen en amfibieën. Enthousiast vertelt hij over zijn palingonderzoek dat zo succesvol was dat hij werd uitgenodigd om daarover een lezing te houden aan de Sorbonne in Parijs: De vraagstelling van dat onderzoek was: hoe kan een paling de Saragossazee vinden, de enige plaats ter wereld waar paling kan paren??? Wij kwamen erachter dat die vissen zich kunnen oriënteren op de elektrische velden in de zee die veroorzaakt worden door zeestromen. 7

8 OVER ZIJN DOCENTSCHAP Ik ben begonnen met lesgeven tijdens mijn studie. Op uitnodiging van rector Jan Noor kwam ik in 73 naar Odulphus. In het begin vond ik het wel moeilijk, ik had vooral tweede klassen en kon daar mijn interesse in wat ingewikkelder biologische zaken nauwelijks kwijt. Maar ik kreeg al gauw bovenbouwklassen en voelde me daar, met mijn lessen, helemaal thuis. Met collega s Truus van der Pijl en Rob de Vries ontwikkelden we een schoolbreed vormingsdoelenproject waardoor we leerlingen meer wilden bijbrengen dan pure kennis. We wilden ze laten samenwerken, leren kritisch denken en leren zelfstandig problemen op te lossen. Daartoe ontwikkelden we zogenaamde ZOPOlessen: Zelf Ontdekkend Probleem Oplossen! Onze biologiesectie was behoorlijk bezig met actieve onderwijsvormen. Later komt daar Ronald Peters bij, die ook altijd actief is met vernieuwend lesgeven. Het leukste aan het leraarschap vond ik dat ik leerlingen duidelijk kon maken dat het niet zozeer ging om de biologie, maar meer om een manier van denken, waarmee ze op allerlei andere gebieden ook uit de voeten zouden kunnen. We gaven veel practica, vooral ook om te laten zien dat ze dingen die uit de wetenschap voortkomen, ook zelf hadden kunnen bedenken via experimenten. OVER ZIJN KEUS VOOR HET CONRECTORRAAT Tijdens de jaren dat ik lesgaf op Odulphus, zag ik veel zaken die we zouden kunnen veranderen. Met name kon je wel zien dat het gebouw met al die barakken in een slechte conditie was. In die tijd had ik behoorlijk wat bouwervaring opgedaan met het bouwen van mijn eigen huis en dat van vrienden. Daarnaast was ik zeer geïnteresseerd in automatisering en had ik de nodige uren gekregen, zowel op school als bij OMO. Met collega s Jan Schoenmakers en Wil van Zundert werkten we aan het ontwikkelen van het AFSCHEID TON VRIENS Computer Ondersteunend Onderwijs. Verder zag je dat ook de samenstelling van het personeel op Odulphus zou moeten veranderen: meer ondersteunend personeel. Misschien ook proberen mensen binnen te halen die wat minder gemakkelijk aan een baan binnen het onderwijs konden komen, opdat de school een afspiegeling zou zijn van de maatschappij. Toen conrector Van der Horst in 1988 wegging, dacht ik dat ik, als praktisch ingesteld mens, in die functie misschien wel een en ander zou kunnen realiseren!!! OVER ZIJN WERK ALS CONRECTOR Het is nauwelijks nog voorstelbaar, maar begin jaren 90, amper vijftien jaar geleden, stond de ICT nog helemaal in de kinderschoenen. Hier op school en op OMO waren we wel druk bezig om iets van de grond te krijgen. We sjouwden half Nederland af om te laten zien hoe we het op Odulphus deden. Uiteindelijk werd de school, met zo n tachtig andere, door het ministerie van Onderwijs uitverkoren tot voorhoedeschool met de computer als hulpmiddel. Dat leverde zo n gulden op, waardoor we eerder dan de meeste scholen een goed computernetwerk in de school konden oprichten. De automatisering was wel een hoofdthema voor mij als conrector. Een van de speerpunten was om meer mensen erbij te betrekken uit alle secties. Hij lijkt nu bijna onvoorstelbaar omdat voor alle collega s de computer onmisbaar is, maar in die begintijd was er veel begrijpelijke weerstand bij vooral oudere collega s. Ik heb het ervaren als een geweldige periode: je zag veel vernieuwing en de mogelijkheden leken eindeloos. Tot zijn taken behoorden verder: het beheer van de afdeling VWO, de leiding van het onderwijsondersteunend personeel, de zorg voor het gebouw en de laatste tien jaar samen met Wouter Schoorel de ingewikkelde klus van het maken van het jaarrooster. Vooral de vernieuwing van het gebouw had zijn aandacht. Hij besteedde uren en uren aan goedkeuringen voor gelden (o.a. ongeveer gulden schenking

9 AFSCHEID TON VRIENS van de Rijks Gebouwen Dienst), aan gesprekken met de architect en later aan het volgen en begeleiden van het bouwproces. Met de bouwcommissie, die uit collega s bestond, was hij van mening dat een schoolgebouw, een schoolgebouw is, maar dat betekent nog niet dat Odulphus daar inpast. Het onderwijs moest tijdens de verbouwing gewoon doorgaan, Odulphus had zijn specifieke wensen en noden, de school leek behoorlijk te gaan groeien en de door de architect ontworpen tuin werd, gelukkig op tijd, omgezet in een heel gebruiksvriendelijk kunstgrasveld. Dat laatste was, in 1996, heel bijzonder voor een school! Daarna heeft hij min of meer zelf aan aantal andere belangrijke aanpassingen in het gebouw uitgedacht, getekend en gerealiseerd, zoals de verbouwing van de ictheek en de mediatheek (beide met entresol). Voorop stond steeds: hoe creëer je zoveel mogelijk ruimte, zonder de originele staat van het gebouw aan te tasten. Vooral in die tijd leken bij Ton Vriens werk en hobby, school en thuis grenzeloos in elkaar over te gaan, getuige de ontelbare uren die hij op school doorbracht! OVER ZIJN HOBBY S Zijn grootste hobby is microlight-vliegen. Het brengt ons terug naar zijn lagereschoolleeftijd: nu echter niet een vliegtuigje vanuit de hand besturen, nee, zelf de lucht in!! Veel mensen verwonderen zich erover dat Ton Vriens, die zoals hij zelf zegt bij gym altijd bang was, rustig en enthousiast bijna wekelijks een keer de lucht ingaat met zo n vliegende bromfiets..! Vaak is collega Ad Anssems zijn vliegmaatje. Die tochten duren zo n uur of twee en zijn behoorlijk vermoeiend, maar het tweetal is een paar jaar geleden wél in deze categorie kampioen van Nederland geworden. Hij is voorzitter van ULV-vereniging Brabant, een club van zo n dertig andere enthousiaste piloten en hij is instructeurpiloot van de vliegschool. TON VRIENS IN WASPIK ALS PILOOT VAN ZIJN MICRO-LIGHTVLIEGTUIGJE. ACHTER HEM ZIT COLLEGA AD ANSSEMS. 9

10 Verder wandelt en fietst hij veel in de natuur, maakt prachtige ramen in glas-en-lood en is zeer intensief bezig met keramiek (draaien en handvormen). OVER DE TOEKOMST Bij zijn afscheid van school kreeg hij van zijn vrouw Rosaliek een fietstocht naar Santiago de Compostela. Rosaliek zelf is in 2003 in honderd dagen vanuit Nederland naar Santiago gelópen (2600 km!) Hij zal nog wel moeten trainen, maar heeft er wel oren naar! Hopelijk kunnen ze met zijn tweeën gaan fietsen! Hij heeft nog veel meer ideeën over zijn toekomst: Ik volg met veel plezier en interesse de lessen van mijn leermeester/pottenbakker Hans Meeuwsen op de grens van ambacht en kunst en help in zijn atelier AFSCHEID TON VRIENS Pottenbakker op de grens (voorheen het douanekantoor op de weg Goirle-Poppel) als stagiair. En wie weet wat daar uit voortkomt. Het lijkt me heel leuk om les te geven in die materie! Verder ga ik me oriënteren op mogelijkheden om advieswerk te verrichten op allerlei gebied! Een ding is zeker: Ton Vriens heeft op Odulphus nóóit stilgezeten en heeft daar ook ná Odulphus helemaal geen tijd voor! Anne-Miek Poelmans O DULPHUSHOCKEY SUCCESVOL! OP VRIJDAG 20 APRIL VOND WEER HET JAARLIJKSE SHELLHOCKEYTOERNOOI VOOR SCHOLEN PLAATS. IN BREDA, TILBURG EN OSS STREDEN MAAR LIEFST ACHT TEAMS VAN ONZE SCHOOL (120 LEERLINGEN) OM HET KAMPIOENSCHAP VAN DE REGIO, OM ZO TE PRO- BEREN EEN PLAATSJE TE VERWERVEN VOOR DE FINALE OM HET NATIONAAL KAMPIOENSCHAP SCHOLIERENHOCKEY IN HET WAGENERSTADION IN AMSTELVEEN. HET WAREN MOOIE WEDSTRIJDEN ONDER PRACHTIGE WEERSOMSTANDIGHEDEN, WAARBIJ REGELMATIG TOPHOCKEY DOOR ONZE TEAMS GETOOND WERD WAAR MENIGE TOPCLUB JALOERS OP ZOU ZIJN. EN MET SUCCES! DE TEAMS VAN MEISJESON- DERBOUW (ZIE FOTO) EN JONGENSBOVEN- BOUW WISTEN UITEINDELIJK KAMPIOEN TE WORDEN. ZIJ MOGEN OP VRIJDAG 1 JUNI IN AMSTELVEEN EEN GOOI DOEN NAAR DE LANDS- TITEL. OOK DE ANDERE TEAMS WAREN ZEER SUCCESVOL: JONGENSONDERBOUW EN MEIS- JESBOVENBOUW WISTEN DE HALVE FINALES TE BEREIKEN MAAR MOESTEN DE EER AAN DE TEGENSTANDERS LATEN. AL MET AL EEN MOOIE PRESTATIE VAN ONZE TEAMS. 10

11 EINDEXAMENLEERLING, OUDER EN ODULPHUS Laureen Peskens (6A) en moeder Annely Peskens-Nieuwenhuizen Laureen: Mijn allereerste schooldag op Odulphus, de kennismakingsdag, zal ik nooit vergeten, ik ging namelijk ziek naar huis van de zenuwen. De keuze om naar het Odulphus te gaan was snel gemaakt. Mijn zus zat al op het Odulphus en kwam met goede verhalen thuis. Ik ging samen met nog twee klasgenoten naar het Odulphus, dus helemaal alleen was ik niet. Annely: In die tijd stelde het Odulphus net een geografische afbakening in voor het toelaten van leerlingen. Voor ons, wij wonen in Loon op Zand, betekende dat eigenlijk dat wij niet meer naar het Odulphus mochten. Maar als er al een kind uit gezin naar toe ging, verviel deze nieuwe regel. Laureen: Het eerste jaar was minder zwaar dan verwacht, zowel voor studie als vriendschap. Vrienden waren makkelijk gemaakt: iedereen moet vrienden maken in de eerste. Studie ging toen nog voor hobby s (iets wat ik nu niet meer kan zeggen). Over punten was er niks te klagen en zo belandde ik op het gymnasium. Al snel was ik erachter dat dat niets voor mij was. In de derde zat ik dus gewoon weer lekker op het atheneum met een boel ex-gymmers. Annely: Dat gymnasium was echt een ramp. Uren hebben we geoefend op al die Latijnse uitgangen. Maar ze wilden maar niet blijven hangen. Omdat Laureen in die tijd nog dierenarts wilde worden, leek die basiskennis Latijn toch wel handig voor de latere studie. Maar die uitgangen werd niks, en de liefde voor dieren ging over in de passie voor muziek. Volgens mij ook een keuze die veel beter bij Laureen past. Laureen: Bij de profielkeuze twijfelde ik nog: óf proberen van zingen mijn beroep te maken, óf toch maar dierenarts? Gelukkig heb ik de goede keuze gemaakt door Cultuur en Maatschappij te kiezen, daar heb ik geen moment spijt van gehad. En ik zal de muziekklas en vooral juffie dan ook echt missen volgend jaar. Annely: Laureen heeft haar Odulphusjaren bijzonder voorspoedig doorlopen. We hebben nooit echte problemen gekend. Dat betekent wel dat je als ouder niet zo veel contact hebt met de school. Er zijn de infoavonden en de 7-minuten gesprekken. Bij deze laatste hoorden we altijd Laureen doet het goed, leuke meid, geen problemen. Slechts één keer is een negatievere opmerking gemaakt: ze kletste te veel met Hannah en de docent ging ze uit elkaar zetten. Nou, daar kunnen we als ouder wel mee leven. Onze Odulphustijd kenmerkt zich uiteindelijk als een geen nieuws is goed nieuws verhouding. Wel met de gedachte dat als er wel iets zou zijn, we dan een meedenkende school en een luisterend oor aan zouden treffen. 11

12 EINDEXAMENLEERLING, OUDER EN ODULPHUS Laureen: Natuurlijk waren er nog andere fantastische momenten en dingen op het Odulphus. Vooral de reizen! Griekenland en Winterthur (muziekklas) waren de leukste reizen ooit. Je leert velen nieuwe mensen (beter) kennen. En de leraren zijn even niet echt schools maar gewoon de gezellige man/vrouw die met je meegaat. Verder de musical Omdat ik dat wil, de resonansgroep, de feestcommissie en de eindexamencommissie om me eens lekker mee te bemoeien. Nou wil ik even Omdat ik dat wil eruit lichten. Dit was het profielwerkstuk van Jeske en mij. We hebben, van een door meneer Pijpers herschreven toneelstuk van Shakespeare, een musical gemaakt; Mevrouw Staals heeft onze muziek gearrangeerd. Het was een enorme ervaring om nu eens niet in een musical te spelen, maar om bij een musical te begeleiden en te helpen. Deze musical kwam niet zomaar uit de lucht vallen. Ik wil namelijk na het Odulphus naar het conservatorium. De audities voor Muziektheater in Tilburg zijn nog in volle gang. Maar ik heb het geluk aangenomen te zijn op het conservatorium in Rotterdam en op de dansacademie in Tilburg. Met zekerheid kan ik volgend jaar beginnen aan een opleiding waar ik jaren geleden alleen nog maar van kon dromen. Dan moet ik natuurlijk wel nog even slagen. Annely: Laureen heeft een duidelijk toekomstbeeld voor ogen en is bereid om zich volledig in te zetten om te slagen. Nu ik er wat directer mee geconfronteerd word, kom ik zelf steeds meer tot de conclusie dat ook zingen topsport is. Veel oefenen, technieken aanleren, op zaterdag naar school, een feestje overslaan, altijd 200% inzet, anders wordt het niks. Laureen is bereid om die offers te brengen, vindt dat eigenlijk ook vanzelfsprekend. Het Odulphus levert met Laureen een student af die de wijde wereld open en met een positief kritische blik tegemoet treedt en die vol zelfvertrouwen de toekomst inspringt. DE LAATSTE TIPS VAN LAUREEN Voor iedereen die zijn examen gaat doen op Odulphus: De jaren gaan sneller dan je denkt! Geniet van je tijd op het Odulphus, maar laat het Odulphus ook van jou genieten! Als je voorlichting wil krijgen over kunstopleidingen: zoek aanmeldingsinfo zelf op! Aangegeven data die op school verstrekt worden, kloppen niet. 12

13 MUSICAL Musical Omdat ik dat wil! groots succes! Donderdag 26 en vrijdag 27 april was het dan eindelijk zo ver. Na maanden van repeteren: drie voorstellingen van de musical Omdat ik dat wil! in een bijna uitverkocht CVA (Centrum voor Amateurkunst). Het was een groots succes! Aan het begin van dit schooljaar hingen muziekdocente Pauline Staals en dramadocent Michel Pijpers een aantal posters op in de school, waarop ze vroegen om leerlingen die in welke rol dan ook mee wilden doen met een schoolmusical. Er kwamen aanmeldingen vanuit klas 1 tot en met de examenklassen, een gevarieerd gezelschap dus. De audities lieten al zien dat er veel talent was en voor iedereen die mee wilde doen, werd een passende rol gevonden. Hierna werd er in drie groepen, vanaf januari, wekelijks gerepeteerd voor muziek, dans en spel. Een week voor de uitvoeringen was er drie dagen repeteren in het CVA, het Centrum voor Amateurkunst aan de Ringbaan Oost. Dit was de eerste keer dat de gehele groep samen repeteerde. Het waren drie lange en warme dagen, waarin nog veel moest gebeuren. Maar er was niemand die klaagde of niemand die eerder weg moest, en niemand die het te warm vond of vond dat alles te lang duurde. Mij werd één ding heel duidelijk: alle leerlingen wilden gaan voor perfectie en staken daar graag hun energie en tijd in. (Zagen we die gedrevenheid ook maar wat meer in de lessen op school..) Donderdag 26 april begon de spanning op te lopen, deze middag stond immers een generale repetitie gepland met publiek, bestaande uit CKV1-leerlingen. Waren we hier al aan toe? Zou het allemaal wel goed gaan? Het bleek een echte generale te worden. Er ging wel het een en ander mis, maar het was meteen duidelijk waar nog puntjes op de i gezet moesten worden. Na de generale nog snel wat repetities voor, met name, het eindnummer, lekker met z n allen eten en dan weer snel klaar maken voor de eerste echte voorstelling. De avondvoorstelling werd een geweldig succes. Alles wat nog extra was gerepeteerd, liep nu erg goed! Ook het publiek was geweldig en reageerde veel en enthousiast, en dat maakte het spel van de spelers weer beter. Kortom, het was een succes!! Vrijdag was de sfeer erg goed bij de leerlingen. Na het geweldige succes van de avond ervoor, hadden ze er deze dag weer extra zin in! En dit was niet voor niets, ook de twee vrijdagvoorstellingen waren groots. Caroline, Susanne, Bas, Laurens, Kevin, Lisa, Niels, Job, Maaike, Polo, Suzanne, Sabrina, Sara, Ester, Evi, Marjolein, Lieke, Chrissy, Iris, Myrthe, Charlotte, Dorene, Hannah, Sandy, Niels, Sophie, Milou, Melissa, Flore, Marle, Jesse, Judith, Boy, Anke, Simon, Michel, Pauline, Jeske, Laureen, Irma, Roos, Okkie, Rutger en publiek: het was geweldig! Ik heb genoten van jullie inzet en enthousiasme. Eigenlijk jammer dat er niet meer voorstellingen waren. Over twee jaar weer??? Eefje Denissen, docent L.O. P.S. Als je nog wilt nagenieten, kijk dan op de dramasite van school! 13

14 Engels toneel staat garant voor plezierige voorstelling!! Op 25 en 26 april j.l. hebben twaalf leerlingen van ons lyceum voor de tweede maal in de historie een toneelvoorstelling in het Engels gegeven. Woensdag waren we met onze voorstelling al te gast op het Jacob Roelandslyceum in Boxtel, waar een groepje leerlingen eveneens een Engels stuk had ingestudeerd. Het was een eerste uitwisseling als aanzet tot een heus English Theatre Festival, dat we voor het volgende lustrum op onze school willen realiseren. Onze Boxtelse collega s hadden zich met verve gestort op een eigen bewerking van The Breakfast Club van John Hughes, terwijl wij ons maandenlang suf repeteerden op A Second Chance van Daniel Sossi, tevens schrijver van ons succesvolle stuk Bloody Mary van afgelopen jaar. In Boxtel waren beide voorstellingen erg de moeite waard volgens het daar aanwezige publiek, en voor ons MARK VAN DEN ELSHOUT (6F) ALS THE PERFECT MAN ENGELS TONEEL was het stiekem ook een extra generale repetitie natuurlijk! Donderdag hebben we s middags beide Engelse voorstellingen gegeven in Theater Zaal 16, met als extra toetje de productie van onze Franse toneelvrienden van Odulphus met La Pierre Bleue van Liana Didilescu. Jammer dat de aanvankelijk voor hun les Engels van Catherine Putters aanwezige leerlingen na het eerste stuk weer terug naar school moesten (??) voor nog één lesje LO. en zo onze eigen opvoeringen misten, want het was ook bedoeld als een plezierige luisteroefening Frans en Engels natuurlijk. Het is voor de spelers ook leuk als hun eigen klasgenoten hen op deze bijzondere wijze in actie kunnen zien, maar helaas. Donderdagavond hebben we alleen de beide Odulphusproducties gespeeld en die verliepen intussen vrijwel vlekkeloos tot groot genoegen van het aanwezige publiek van vooral ouders, vrienden en enkele docenten. Ondanks de erg ongelukkig samenvallende opvoeringen van de schoolmusical elders in de stad mochten we ons toch verheugen op een zeer behoorlijke opkomst en de reacties waren ronduit zeer lovend. De spelersgroep kijkt er met groot plezier op terug. Inmiddels zijn er zelfs plannen om ook op school nog een voorstelling te geven en wel op dinsdagmiddag 5 a.s. na de lessen. Als dit doorgaat is iedereen natuurlijk (alsnog) van harte welkom. We garanderen dan een voorstelling waar je met plezier aan terugdenkt. Jan van den Hurk, docent Engels 14

15 FRANS TONEEL Le mystère de la Pierre Bleue In één woord: Incroyable! Zo zou ik het Frans theater van dit jaar het beste kunnen omschrijven. We hebben gedurende het schooljaar hard geoefend om uiteindelijk een prachtig stuk te mogen en te kunnen spelen in het Tilburgse Zaal 16. Rond november begonnen we met het repeteren van een nieuw stuk, genaamd: La Pierre Bleue. Veel mensen van de groep van dit jaar hadden al ervaring met het toneelspelen in het Frans. Enkelen hadden in 2005 meegedaan aan het eerste Frans Theaterfestival in La Roche-sur-Yon. Vorig jaar deed onze school voor de tweede keer mee, deze keer in het Brabantse Veghel, waar ik ook voor het eerst in meespeelde. Dit jaar was er geen festival, maar kregen we wel de kans om ons toneelstuk in een theater op te voeren. Het stuk dat we vorige maand speelden, La Pierre Bleue, verhaalt over een trotse maar ontevreden koning, Roi Cigue IV, die elk land wat hij maar wilde, op hardhandige wijze had veroverd. De rollen waren zo verdeeld dat iedereen genoeg tekst had. Zo werden de grote rollen van koning Cigue en van Capitaine Ortie, steun en toeverlaat van de koning, verdeeld in drie rollen. Uiteindelijk speelden we op 26 april s avonds ons stuk, samen met het Engels Toneel. Het dramatische einde van de prachtige Bolero van Ravel was ook meteen het einde van 'La Pierre Bleue' en de uitvoering was fantastisch verlopen. Volgend jaar zal onze school meedoen aan het derde internationale festival van Frans Theater, hopelijk met veel nieuwe deelnemers. Die zorgen er juist voor dat het Frans Toneel een geweldig leuk evenement is en hopelijk ook zal blijven. Frederik Knegtel, 5A 15

16 EINDEXAMENLEERLING, OUDER EN ODULPHUS Marieke Sijlmans (5M) en moeder Carla Sijlmans-Jansen Marieke: Ik heb voor Odulphus gekozen omdat twee goede vriendinnen van mij erheen gingen en de school en de mensen zelf spraken mij destijds wel aan. Carla: Marieke (17) heeft echt zelf gekozen. Voor ons maakte het niet zoveel uit wat Marieke zou kiezen. We konden als ouders wel achter haar keuze staan. Marieke: Ik was het eerste jaar vooral gezellig bezig met mijn vriendinnen. Carla (44): Wat ik me van het 1e jaar herinner, is dat Marieke het te gezellig vond en door haar klassenlerares erg druk werd gevonden. Deze klassenlerares ging al heel snel weg. Dat kwam in eerste instantie vervelend over. In tweede instantie was het positief omdat Marieke met haar opvolgster beter overweg kon. Marieke: Wat me opviel was dat we in de 4e klas ineens overgingen van gewoon huiswerk opgeven naar planners. Als je niet oplette had je je huiswerk niet af omdat je niet op de planner had gekeken. In de bovenbouw kreeg je ook nieuwe vakken als maatschappijleer, economie en ANW (algemene natuurwetenschappen). Dat was wel leuk, alleen economie vond ik best moeilijk, helaas, want voor mij was het een profielvak. 16

17 EINDEXAMENLEERLING, OUDER EN ODULPHUS Carla: Of er op onderwijskundig gebied voor Marieke veel veranderde weet ik niet. Het was voor het eerste jaar dat ze vreselijk kon mopperen op school over het feit dat er medeleerlingen waren die op een hele vervelende, storende manier aanwezig waren in de klas wat de sfeer op een negatieve manier beïnvloedde. Marieke: Ik koos in de 3e klas voor het profiel E&M, achteraf gezien heb ik het verkeerde profiel gekozen. In de onderbouw was ik al slecht in wiskunde, en economie had ik nog nooit gehad maar daar bleek ik niet goed in te zijn. Verder ligt het profiel me wel, want vakken als aardrijkskunde en geschiedenis kan ik wel goed. Carla: Marieke is ons eerste kind waarbij we te maken kregen met een profielkeuze. Marieke zelf had een redelijk uitgesproken mening. N&T kon ze niet kiezen. N&G had ze niets mee, ook niet qua beroepskeuze. C&M daar had ze het idee over dat als bij handvaardigheid het werkstuk niet zou lukken ze dit naar de leraar z n hoofd zou gooien. Zo heeft ze dus voor E&M gekozen. Toen leek dat de beste keuze. Nu blijkt dat ze niets met wiskunde en economie heeft. (Ze had op het moment van keuze nog geen economielessen gehad.) Carla: Het eindexamenjaar is voorbij gevlogen. Wat mij als moeder is tegengevallen, is dat de dossiertoetsen pas in januari komen en dat er eerder geen toetsen zijn. Als het dan tegenvalt (zoals bij Marieke), zit je al zo ver in het schooljaar. Marieke: Ik zal Odulphus straks zeker missen, ik heb er vijf jaar gezeten en het was fijn vertrouwd. Bijna al mijn vriendinnen zitten op Odulphus en we gaan uit elkaar nu we van school gaan, dat is wel jammer maar een paar blijf ik zeker wel zien. MIJN LEUKSTE LESSEN Marieke: Tja, dat waren denk ik over het algemeen de lessen in de 2e en 3e klas, je hoeft je nog niet druk te maken over dossiertoetsen enz. het was vooral veel kletsen en lachen en leraren die daar wel tegen konden. Vooral lessen van meneer Van Harssel, mevrouw Meertens en meneer De Vries waren wel leuk. Zo zei meneer Van Harssel wel eens tegen Maike en mij dat we trutten met botte hersens waren. Hij was echt boos, maar de klas vond het wel grappig. Hij vergaf ons wel altijd hoor. Dat soort dingen maakte de lessen leuk, beetje opdrachten maken en lezen is natuurlijk niet zo leuk. Marieke: Voor de foto heb ik voor het lokaal van meneer Van Trier gekozen omdat ik bij hem in de klas mijn huidige beste vriendinnetjes heb leren kennen. Dan zaten we voor het raam van zijn kastje onze haren te kammen en te kijken of alles nog goed zat. Meneer Van Trier kon dit niet altijd waarderen, maar hij vond ons, geloof ik, ook niet echt vervelend. Verder heb ik deze plek gekozen omdat het lokaal van meneer Van Trier net een museum op zich is. Overal hangt of ligt wel iets historisch wat het bijna interessanter maakt om rond te kijken dan om naar zijn verhalen te luisteren. Maar ook vertellen kan hij goed hoor! LEVEN NA ODULPHUS Marieke: Ik denk dat het met mij na Odulphus wel goed zal komen, ik ga, als ik slaag, naar de Pabo en dat lijkt me heel leuk. Ik heb met het van Odulphus afgaan wel het gevoel dat ik ouder word, maar op mijn leeftijd is het nog leuk om ouder te worden. Carla: Ik denk dat Marieke toe is aan iets nieuws, maar ook dat ze het vertrouwde van Odulphus zal missen. Als moeder heb ik toch een beetje een weemoedig gevoel omdat je weer een periode afsluit. Het contact met Odulphus is natuurlijk al weer anders dan dat het op de basisschool was. Maar ik had wel het gevoel dat ze op Odulphus nog in een beschermde omgeving zat en dat ik makkelijk iemand (een leerkracht, adjunct) kon bereiken als dat nodig was. Als ze in september naar de Pabo gaat wordt dat natuurlijk anders 17

18 18 Film van Rozemarijn Koers wint ook Europese finale!! Naast de wedstrijd is een van de doelen het in contact komen met jongeren uit andere Europese landen (voornamelijk Duitsland, Italië en Tsjechië) en ook met mensen uit Afrika. Dat in contact komen was helemaal geen probleem aangezien we met vrijwel alle jongeren in één hotel sliepen. Daarnaast zijn we met alle delegaties uit eten geweest, wat een vrij grappig tafereel opleverde omdat we per se naast iemand uit een ander land moesten gaan zitten. Het gevolg was dat ik tussen vier Italianen, een Duitser en een Tsjech in zat en de rest van mijn groep aan het andere einde van de lange tafel. Hierdoor werd je wel gedwongen met die mensen te praten! Maar zo gedwongen was het nou ook weer niet, want al snel ontstonden er boeiende, leuke en ook leerzame gesprekken, en het eindigde ermee dat alleen de Duitser, een Italiaanse en ik overbleven terwijl de rest alweer de stad in was (met de Italiaanse heb ik overigens nog steeds heel leuk contact!) Naast het contact leggen met jongeren zijn we naar FILMWEDSTRIJD Het is zondagochtend 4 maart en de zenuwen gieren door mijn lijf Ik tel (en met mij nog negen jongeren en twee begeleiders) de uren af totdat het 4 uur is en ik het vliegtuig voor me op zie doemen waarin ik naar Praag zal gaan vliegen (ik heb nog nooit gevlogen vandaar de zenuwen). In december heb ik met mijn film H.I.V. de Nederlandse wedstrijd van de Virus Free Generation gewonnen (zie OdulphusNieuws nr. 2, dec. 2006) en nu zijn we op weg naar Praag voor de Europese finale. ROZEMARIJN KOERS WORDT GEFELICITEERD MET HAAR OVERWINNING DOOR JURYLID ELIZABETH TARI, EEN ARTS UIT ZIMBABWE. een film over HIV en Aids geweest, hebben we wat lezingen over HIV en Aids in het parlement bijgewoond, persconferenties gegeven en veel van de stad Praag gezien. En dan had je natuurlijk nog de wedstrijd zelf. UITGEPUT De films van de andere landen waren erg goed en nadat ik deze gezien had, zakte de moed me in de schoenen, in de overtuiging dat de film uit Tsjechië (een animatie) zou gaan winnen. De sfeer was vrij gespannen en alles ging ineens zo snel dat ik in eerste instantie niet in de gaten had dat ze mijn naam om hadden geroepen en dat ik gewonnen had! Dit drong pas later tot me door: toen ik van het podium af was gestapt met het bewijs in mijn handen, toen ik op mijn hotelkamer terug kwam en dat bewijs nog eens drie, waarschijnlijk vier keer bekeek of pas later toen ik na het geweldige feest uitgeput in mijn bed stapte en me realiseerde dat ik niet alleen een Europese wedstrijd gewonnen had, maar dat ik mezelf nu ambassadeur van het Virus Free Generation project mag noemen en de reis naar Zuid- Afrika mag ondernemen die daaraan verbonden is. Eén ding weet ik zeker: dat deze week in mijn geheugen gegrift staat en ik nog lang, nog héél lang zal terugdenken aan een week vol lol, met nieuwe vrienden en een overwinning op zak die niemand me ooit af kan nemen. Ook een week van nieuwe inzichten en ideeën, goede gesprekken met mensen uit Europa en Afrika, een reis naar Zuid-Afrika in het verschiet en het idee dat ik weer wat meer over de wereld en zijn mensen geleerd heb en dat dit zeker niet het laatste zal zijn. Rozemarijn Koers, 5A

19 REISVERSLAG TSJECHIË Tsjechië : veel sporten, laat naar bed en vroeg op! Zaterdag 28 april, 6.00 uur: even checken of iedereen aanwezig is. Ja iedereen aanwezig. De bus vertrekt, de reis is begonnen. Dertien uur dat valt wel mee, toch? Na een uur of drie rijden is iedereen nog steeds druk. Na zes uur al minder. En na een aantal pauzes en Tsjechië dat steeds dichterbij komt, is het al een stuk rustiger in de bus. Uiteindelijk, na dertien uur in de bus, is het pension Majak in zicht. Kamers zijn verdeeld, iedereen stormt de bus uit naar zijn of haar kamer, uitpakken en het pension verkennen. Even voetballen op het veldje en eten. Daar krijgen we wat te horen over de tijden van de bar en het opstaan en natuurlijk de huisregels. Nog even eten en het feest is begonnen. De muziek hebben we te danken aan Tom die een installatie had meegenomen waarop iedereen wat cd s kon draaien. De eerste avond was zeer geslaagd. Half acht zondagochtend: een vrolijk fluitende meneer Spaninks die iedereen komt wekken. Even douchen en aankleden. Kwart over acht ontbijt. Aan het eind van het ontbijt wordt de planning van de dag even doorgesproken. Iedereen naar boven wat spullen pakken en op naar de eerste activiteiten. Groep 1 begint met wat klimmen en evenwichtsoefeningen bij het pension. Groep 2 begint met een soort speurtocht door de bossen. Voor het klimmen kregen we een korte uitleg, harnas aan en de boom in. De dag ging echt snel. Het is al weer tijd om te eten. Daarna iedereen naar boven wat warms aantrekken want we gaan een stukje lopen. Stukje? Meer een stuk, maar echt de moeite waard. Boven aan de berg aangekomen een lekker drankje. En ja, wat omhoog komt, moet ook weer omlaag, dus een lekkere wandeling terug over de weg naar beneden. Bij het pension aangekomen, weer de muziek aan en feesten maar. En om twaalf uur iedereen naar boven. Maandag 30 april. Deze keer werd iedereen om zeven uur al gewekt, maar niet door meneer Spaninks maar door Sanne, Nienke en Feline die goed hard op de deuren stonden te bonken en met veel lawaai de kamers binnen kwamen. Na het ontbijt ging de ene groep s morgens mountainbiken en de andere groep klimmen. Het mountainbiken was ongeveer 36 kilometer in totaal wat door alle upen downhill-paden niet meeviel. Bij het klimmen had je de keuze uit een grote klim van ongeveer 30 meter en een kleinere klim van ongeveer 20 meter. Ook was hier het Abseilen dat erg leuk was. Sommigen hebben nog wat rotsen beklommen zonder de benodigde materialen, maar dat is gelukkig allemaal veilig afgelopen. 19

20 20 Op dinsdag weer gewekt door meneer Spaninks, om half acht. Je raakt er aan gewend! Vandaag staat Praag op het programma. Anderhalf uur rijden en daarna in twee groepen wandelen door Praag. We hebben de wisseling van de wacht meegemaakt en heel wat van de stad gezien. De lunch was op een rondvaartboot, zo zie je Praag ook weer van een andere kant: het verschil tussen rijk en arm is daar heel groot. Op de ene hoek zitten zwervers te bedelen terwijl 100 meter verderop een paar mannen in dure auto s stappen. We hadden twee uur vrije tijd na de lunch. Daarna moesten we het geld ophalen om onze avondmaaltijd te gaan scoren. De een heeft bij een pizzatent gegeten, de ander bij de Mac Donalds en sommigen hadden een gezellig restaurantje opgezocht. REISVERSLAG TSJECHIË INDRUKWEKKEND Op woensdag 2 mei bezochten we Threziënstadt. Het is een indrukwekkende stad om te zien, en wanneer een gids je vertelt wat er daar is gebeurd, wordt het alleen maar indrukwekkender. Je gaat jezelf dan echt afvragen hoe dat allemaal zo heeft kunnen gebeuren. Je kunt het je gewoon niet voorstellen hoe slecht de mensen het toen hebben gehad. We hebben gezien waar de mensen sliepen, zich konden wassen en hoe ze daar leefden. Je wordt er niet bepaald vrolijk van. In Thereziënstadt waren we snel klaar en dus ook vroeg thuis, waarna we een soort voetbaltoernooitje gespeeld hebben. Donderdag is al weer de laatste dag in Tsjechië. Het ging echt te snel. Vandaag stonden de laatste buitenactiviteiten op het programma. Een wandeling met bezoek aan een grot én tokkelen. Het tokkelen (afdalen aan een diagonaal gespannen lijn) was wel leuk. Het was niet zo spectaculair als sommigen hadden verwacht. Omdat een aantal mensen geen tweede keer wilde, konden anderen wel drie of zelfs vier keer gaan. Het was ongeveer 100 meter van het beginpunt tot de stop en niet extreem hoog. Hard aan komen rennen en zover mogelijk zien te komen. De wandeling was voor sommigen vermoeiend, die hadden het dan ook echt gehad na een tijdje. Het bezoek aan de grot viel voor iedereen mee, de mensen die het niet zo zagen zitten hebben het wel geprobeerd. De meesten zijn dus een beetje over hun angsten heen. Het was een grot met een bodem van zand en niet zo n vochtig grotje met smalle gangen. Alle gangen kwamen op elkaar uit en je kon op sommige stukken staan. Terug bij het pension werden de laatste wedstrijdjes gespeeld en na het eten de finale. Deze eindigde in gelijkspel tussen de leerlingen en de leraren. Hoewel de leraren met 5 0 voorstonden is het 7 7 geworden.! PROBLEMEN Vrijdag de laatste dag kwam Spaninks om half vijf iedereen wekken. Dit viel de meesten toch wel erg zwaar. Bij het ontbijt waren meer slapende mensen dan mensen die echt wakker waren. Om 6 uur hebben we het pension uitgezwaaid. En het zal Tsjechië niet zijn als er niet nog mensen in de bus moesten kotsen, zoals je alle jaren hoort. En ook dit jaar was het raak. De geur gierde door de bus wat voor een beetje ophef zorgde en maakte dat anderen zich ook misselijk begonnen te voelen. En ja het eerste probleem. We mochten de grens niet over van Polen naar Duitsland en vervolgens stuurde de douanebeambte ons naar een andere weg, mét een viaduct waar de bus niet onderdoor kon. Dus weer terug, met hulp van mijnheer Hesselberth lukte het dan toch. En dan de laatste stop, afscheid van onze chauffeur Olaf. Met veel kabaal werd hij uitgezwaaid. Hij mocht niet meer rijden vanwege het aantal rij-uren. En dan uiteindelijk rond half 9 kwamen we aan in Tilburg. De Tsjechiëreis zat er helaas op. Ik wil namens alle Tsjechië reizigers meneer Spaninks, meneer Hesselberth, mevrouw Stabel en mevrouw Denissen bedanken voor een superweek! Bedankt! Thomas Verschuuren, 4K

21 REISVERSLAG ROME Rome: Fantastisch! En wel twaalf kerken op één dag! 28 april gingen we dan eindelijk naar Rome! Vanaf de eerste dag dat je Odulphiaan bent, verlang je naar de reis die je in de vierde klas gaat maken. s Ochtends vertrokken we met de bus vanaf de Druiventros naar het vliegveld Charleroi. De sfeer zat er gelijk goed in en het was meteen duidelijk dat het een topweek zou worden. Vanaf Rome Ciampino Airport kregen we vanuit de bus een eerste sightseeing Roma. Na het kamers inrichten en pizza eten, liepen we richting de Trevifontein. Iedereen was onder de indruk van deze prachtig verlichte fontein die gemaakt is door Nicola Salvi in de tijd van de late barok. Twee uur lang hebben we naar de fontein zitten kijken, muntjes gegooid en ijsjes gegeten. Tegen elf uur was het tijd om weer terug te lopen naar het hotel. De eerste avond mocht het iets later worden dan twaalf uur, omdat heel de groep Janna nog even moest feliciteren met haar zestiende verjaardag. Normaal gesproken mocht het geen minuut later stil zijn dan twaalf uur, waar iedereen stiekem wel blij mee was dankzij de moordende wandeltochten van meneer Hasper. OP SLEEPTOUW Elke morgen werd je rond half acht aan het ontbijt verwacht om daarna jezelf klaar te maken voor de eerste tourtocht. Van half negen tot één uur werden we op sleeptouw genomen door een leraar. De twaalf verschillende tours bestonden uit: het bezoeken van vroegchristelijke, barok én renaissance kerken, musea, fora, het Colosseum, het Pantheon, de Thermen van Caracalla, Ostia, de wijk Trastevere, de Palatijnse heuvel en diverse piazza. Er waren vijf loopgroepen die bestonden uit tien leerlingen. Iedere loopgroep deed elke dag twee tours, een vóór de siësta en een ná de OOK OP DE LAATSTE AVOND VAN DE ROMEREIS GENIET DE HELE ODULPHUSGROEP OP DE SPAANSE TRAPPEN VAN HET MEEZINGEN MET DRIE ROMEINSE JONGENS. siësta. Tijdens de siësta kon je uitrusten van de eerste tour en kon je al de indrukken verwerken. Zoveel zag je en zoveel werd er verteld! Na even bijgekomen te zijn, moest je om drie uur beneden bij het hotel zijn om met een andere docent aan de tweede tourtocht van die dag te beginnen. Soms bezocht je ongeveer twaalf kerken op een dag, dat was 21