Christine Linneweever

Transcriptie

1

2 Christine Linneweever

3 In de serie Gouden paarden zijn verschenen: Aurea, de wilde pony De zoektocht van Pico Maisa, de dappere arabier De ontsnapping van Rafal De droom van Fabio De redding van Roan Bowi komt in opstand Nola. Met hart en ziel Het vuur van Bajka Actuele informatie over Kluitman-boeken kun je vinden op kluitman.nl Nur 283/W Uitgeverij Kluitman Alkmaar B.V. MMXVI tekst: Christine Linneweever MMXVI omslagillustratie: George Schriemer Binnenwerkillustraties: Sieger Zuidersma Auteursfoto: Harry Donker Omslagontwerp: Agnes Visser Opmaak binnenwerk: Bureau NU Alle rechten voorbehouden, inclusief het recht van reproductie in zijn geheel of in gedeelten, in welke vorm dan ook. kluitman.nl

4 1 Mist e mist hangt over de baan, waardoor de wereld klein lijkt. Je kunt door de witte muur van laaghangende wolken niet verder kijken dan twintig meter. Aan de grond is de mist het dikst, waardoor Bajka haar eigen benen nauwelijks kan zien. De donkergrijze merrie snuift en luistert naar het geluid van haar bijna onzichtbare voeten op de sintelbaan. Plotseling hoort ze achter zich paarden die hard aan komen galopperen. Hun voeten roffelen over de baan en Bajka voelt het gedreun dichterbij komen. Door dat geluid neemt de spanning in haar lijf toe. Ze danst een klein stukje in draf, tot Hania met haar hand over haar hals strijkt. Nu nog niet, zegt ze en ondanks de spanning gaat Bajka gehoorzaam terug naar stap. Het geluid van de galopperende paarden komt snel dichterbij. Ze zijn nu vlak achter haar en opeens kan Bajka ze ook zien. Ze stuiven aan de binnenkant van de baan aan haar voorbij. Het lijkt wel of ze laag vliegen. Bajka trekt aan het bit en gaat stiekem opnieuw in draf over. Maar weer voelt ze de hand van Hania aan het bit. 5

5 Het meisje lacht. Nee, Bajka, nu nog niet, zegt ze opnieuw. Bajka snuift hard, de adrenaline in haar bloed doet haar trappelen van ongeduld. Ze wil niet meer stappen. Ze wil niet meer wachten. Ze wil achter de volbloeden aan die net langskwamen. Maar Hania laat haar niet gaan. De zon probeert door de mist heen te prikken en de mist lost langzaam op. Bajka kan al wat meer van de omgeving zien. De stal is niet ver weg; ze kan de omtrek van het grote, vierkante gebouw zien. Aan de horizon is de top van de Babia Góra, de hoogste berg van de Beskiden, ofwel het Poolse gebergte de Woudkarpaten. Maar het zal niet lang meer duren en dan is ook daar de mist verdwenen. Eindelijk geeft Hania haar de vrije teugel en kan Bajka aandraven. Ze probeert direct het tempo te dirigeren. Ze wil altijd sneller dan Hania toestaat. De amazone houdt haar merrie steeds even tegen om te voorkomen dat ze met haar aan de haal gaat. Ze praat zachtjes tegen Bajka om haar te laten weten dat zij bepaalt hoe snel het gaat. Bajka ziet aan de overkant van de baan de paarden die net zo snel langskwamen. Ze zijn aan de tweede ronde bezig. De jockeys waren vanmorgen al vroeg op stal om de Engelse volbloeden onder het toeziend oog van Hania s vader op te zadelen en mee naar buiten te nemen, naar de baan, waar ze met hun trainingsronden begonnen. Hania was pas de stal in gekomen toen de jockeys buiten al hun opwarmrondjes maakten. Daarom mag Bajka het nu niet tegen hen opnemen. Nu nog niet. Eerst moet ze haar spieren los en soepel maken. Anders 6

6 kun je een blessure oplopen. Bajka is lang genoeg in de stal met toekomstige renpaarden om dat te weten. Ze heeft ze wel gezien, de paarden die te weinig geduld hadden en die er zonder zich fatsoenlijk op te warmen meteen op hun hardst vandoor gingen. Die konden soms de dag na zo n training helemaal stijf zijn en overal pijn hebben. Hania wist het ook. Zij woonde dan ook al haar hele leven naast de baan. Als klein meisje had ze altijd al aan de hand van haar vader door de stallen gelopen. Ze had jaren toegekeken hoe de Engelse volbloeden, die door haar vader werden gefokt, werden klaargemaakt voor de races. Dat was al zo voordat Bajka werd geboren en zij is nu vijf. Bajka s moeder, de Arabische volbloed Blanka, had het aan haar dochter verteld. Blanka was als enige Arabische volbloed altijd een beetje een vreemde eend in de bijt van de renstal geweest. Hania s vader had haar lang geleden gekocht om met haar mee te kunnen doen aan rennen voor Arabische volbloeden, maar al snel bleek dat Blanka daar niet geschikt voor was. Ze vond het maar niets om zo hard mogelijk over de baan te galopperen. Als renpaard ben je helemaal niks waard, had Hania s vader tegen haar gezegd. Toch had hij haar gehouden. Het is een mooi, klein paardje. Daar kan Hania mooi op leren rijden. Dan blijft mijn kleine meisje tenminste uit de buurt van die Engelse volbloeden, had hij lachend gezegd. Toen Hania acht jaar was, hielp haar vader haar vaak op de rug van de destijds tienjarige Blanka en leerde hij Hania rijden. Het meisje met haar kortgeknipte rode haar genoot er 7

7 met volle teugen van. Ze kon er geen genoeg van krijgen. Blanka was haar grote liefde. Elke middag kwam ze na school naar de stal en zadelde ze de spierwitte merrie op voor een ritje door de omgeving. Tot de merrie zes jaar geleden een peesblessure had opgelopen. Gewoon, tijdens een buitenrit. Ze had met haar achterbeen de oppervlakkige buigpees van haar voorbeen geraakt en beschadigd. Hania s vader had het direct gezien aan de banaanvormige bult achter op het pijpbeen. Dat kan alleen genezen met rust, had hij gezegd. Zijn dochter was intens verdrietig en om haar te troosten, besloot haar vader dan maar een veulentje van Blanka te fokken. Hengsten waren er genoeg in de stal en dus werd Blanka gedekt door de zwarte Engelse volbloedhengst Kajetan, die al heel wat mooie resultaten op de baan had behaald. Elf maanden later werd Bajka geboren. Hania vond het veulentje prachtig. Het is net een sprookjespaard, had ze gezegd toen ze samen met haar vader naar het net geboren pikzwarte veulentje keek, dat languit in het stro lag. Hoe moeten we je anglo-arabier noemen? had Hania s vader aan zijn dertienjarige dochter gevraagd. Anglo-arabier? had Hania verbaasd herhaald. Ja, een veulen van een Arabische volbloed en een Engelse volbloed wordt een anglo-arabier genoemd, had haar vader uitgelegd. Nou, hoe moet ze heten? Zwartje, denk ik, zei Hania. Hania s vader had daar hard om moeten lachen. Ik denk eerder Witje, had hij gezegd. 8

8 Hania had hem niet-begrijpend aangekeken. Witje? Hij knikte. Nu is het veulen nog zwart, maar als ze net als Blanka zestien jaar is, dan is ze even wit als haar moeder. Schimmels worden bijna altijd zwart of donkerbruin geboren en worden in de loop van de jaren steeds lichter. Tja, haar moeder heet al Blanka. Dat betekent ook al wit, had het meisje gezegd, nadat ze erover had nagedacht. Hania s vader had toen voorgesteld om het veulen Bajka te noemen. Dat is een Poolse meisjesnaam die sprookje betekent, had hij uitgelegd. Hania vond het een goed idee. Bajka moest het worden. Bajka had de eerste jaren van haar leven niet heel veel van Hania gezien. Ze had het eerste jaar samen met de andere merries met veulens in de wei gelopen. Ze speelde met de Engelse volbloedveulens en vaak ging ze met hen om het hardst een rondje door de wei. Bajka mocht dan iets kleiner zijn dan de meeste andere veulens, qua snelheid deed ze nauwelijks onder voor de Engelse volbloeden. Het jaar daarna had ze met alle jaarlingen van de stal in de zomerweide gelopen en was ze zelfs een van de snelste van allemaal. Bajka had het altijd heerlijk gevonden om door de wei te scheuren. Ze genoot van de snelheid, van het gevoel je spieren zo ver mogelijk te rekken en de wind langs je lijf te voelen stromen. Toen ze twee waren, bleven alle paarden op stal. Ze werden dat jaar zadelmak gemaakt en dat gold dus ook voor Bajka. Maar heel vaak was ze dat jaar niet bereden. Hania reed weer op Blanka, want haar peesblessure was goed genezen. De 9

9 jockeys hadden hun handen vol gehad aan de renpaarden en niemand bood vrijwillig aan om op Bajka te rijden. Pas toen de peesblessure van Blanka weer begon op te spelen, besloot Hania wat vaker op Bajka te gaan rijden. Eerst maakte ze alleen buitenritjes op de jonge schimmelmerrie, maar al snel liet Bajka weten dat ze energie voor tien had. Pap, ik kan Bajka bijna niet houden tijdens mijn buitenritjes. Ze wil alleen maar snoeihard, had Hania tegen haar vader geklaagd toen ze terugkwamen van een ritje, dat naar het idee van Bajka weer eens veel te langzaam was gegaan. Haar vader had gelachen en voorgesteld om een paar keer met een training mee te rijden. Direct de eerste keer al had Bajka zich in haar element gevoeld. Ze genoot van het racen op de baan, maar misschien nog wel meer van de uitdrukking op het gezicht van de vader van Hania, die onder de indruk was van de snelheid van de merrie. Het is jammer dat Bajka geen Engelse volbloed is, anders had ze het vast goed gedaan op de baan. Het is echt een kind van Kajetan, met enorm veel wil om te winnen, zei hij. Hania kreeg er al meer plezier in en trainde steeds vaker mee met de Engelse volbloeden. De jockeys genoten eerst enorm van het gezelschap van Hania en Bajka. Ze gaven allerlei tips aan Hania over hoe ze haar paard nog sneller kon laten gaan. Bajka s conditie verbeterde en het duurde niet lang of de merrie vloog over de baan. In oefenwedstrijden kon ze steeds beter meekomen en Hania hoefde er niets voor te doen. Bajka ging uit zichzelf altijd 10

10 al tot het uiterste. Tot gisteren hadden de jockeys altijd gelachen om de kleine Hania en de enthousiaste anglo-arabier. Maar gisteren was hun het lachen wel vergaan. Bajka had echt een topdag gehad. Al aan de start van de oefenwedstrijd had ze zich zo fit gevoeld dat ze zich had voorgenomen om alle paarden eruit te lopen. En dat was gelukt! Haar hart was van trots bijna uit haar borst gesprongen toen zij als eerste over de finish ging. Ze had alle volbloeden verslagen! 11