Nederlandse Vereniging Thailand Pattaya. NVTP-Magazine 201, 21 juli Redactie eenmalig: Dick Koger. Website:

Transcriptie

1 Nederlandse Vereniging Thailand Pattaya NVTP-Magazine 201, 21 juli 2013 Redactie eenmalig: Dick Koger Website: Aanstaande donderdag 25 juli onze maandelijkse borrel op het strand met barbecue. Zie ook aankondiging Inhoud 01. Voorwoord 02. Van het bestuur Van de voorzitter Overzicht activiteiten/evenementen en kortingen op ledenpas Nieuwe kortingen op ledenpas 03. Aankondigingen Aankondiging maandelijkse borrel op 25 juli 04. TOT en zijn klantenservice 05. Stemmen vanuit Thailand gemakkelijker

2 06. Een lekker stuk kaas uit de werkplaats 07. Vertalingen 08. Bingo 09. Pattaya Lager Bier 10. Aroi 11. Bushalte 12. eetclub 4, Enjoy André 13. Concert in Royal Cliff 14. UbonRatchithani 15. Gratis inkt voor de printer 16. Bedrijven van leden 17. Advertenties 01. Voorwoord Op 22 mei 2004 verscheen van mijn hand nummer 1 van wat toen het Nieuwsbulletin heette. Later noemde ik dit bulletin Nieuwsbrief. Deze Nieuwsbrief evolueerde tot het huidige magazine. En nu 200 nummers later mag ik weer even op de plaats van de redactie gaan zitten. Het is de rustige tijd voor de vereniging, maar ook tijdens vakanties moet gegeten worden. Daarom veel aandacht voor de culinaire geneugten van Pattaya. Zelf de maandelijkse borrel wordt opgeluisterd door een echte barbecue. Op onze website zijn inmiddels foto s te vinden van onze excursie naar Ban Hollanda. Gewoon op de voorpagina Foto s aanklikken en dan kom je er. Of hier klikken.

3 02. Mededelingen Van de voorzitter, juli 2013 Het is zomertijd. Soms onstuimig. Wind, storm en regen in Pattaya. Wind, storm en regen in Nederland. De tijd van het jaar waarop Thailand en Nederland het meest op elkaar lijken. Wat het weer betreft althans. Wisselvallig noemt de weerman in Hilversum dat. Ik kijk iedere dag naar het vaderlandse weerbericht want ik ben daar nu op zomerreces, zoals dat wel wordt genoemd. Er is veel wisselvallig zowel in Thailand als in Nederland. Maar vaak niet hetzelfde. Sla de krant maar op en zie de verschillen. Thailand bouwt en bouwt, overal zie je bouwkranen. Nederland ligt stil, telt zijn geld en wacht op betere tijden. Overeenkomst is dat de politici elkaar in de haren blijven vliegen. Hierbij lijkt Nederland ook steeds meer op Thailand. Maar het is niet steeds kommer en kwel. Als we het beste van beide landen nu eens bij elkaar konden brengen? Wij als NVTP dragen graag een steentje bij. Want wij bouwen volop aan de vereniging, de website en nu ook Facebook. Leuke dingen voor de mensen doen en een beetje Hollandse gezelligheid naar Thailand brengen. Een beetje thuis.ver van huis. Het beste van beiden. Ik kijk naar buiten, het regent niet meer. De zon breekt door, het lijkt wel of ik thuis in Pattaya ben. Uw voorzitter Overzicht activiteiten/evenementen en kortingen op ledenpas Het overzicht van activiteiten en evenementen en de lijst van bedrijven die korting verlenen op vertoon van onze ledenpas zullen voortaan niet meer in het Magazine worden opgenomen. Dit om zowel de leesbaarheid van het Magazine als het bezoek aan onze website te bevorderen. Voor beide overzichten dient u van nu af aan onze website te raadplegen. Wel zullen we bijzondere evenementen blijven vermelden onder de rubriek Aankondigingen (03). Bedrijven die toegevoegd

4 kunnen worden aan de lijst met kortingen worden eenmalig vermeld in de volgende rubriek: nieuwe kortingen op ledenpas Nieuwe kortingen op ledenpas Het Bangkok Hospital Pattaya biedt tot en met eind augustus fixe kortingen op hartonderzoeken. Uiteraard op vertoon van de ledenpas. Een bloedvatscreening kost 800 i.p.v Baht. Een echocardiogram kost i.p.v Baht. En een uithoudingstest i.p.v Baht. Deze prijzen zijn exclusief dokterskosten en servicekosten. Tenslotte gelden deze prijzen uitsluitend van maandag tot en met vrijdag tussen en uur. Voor meer informatie kunnen we terecht bij het hartcentrum Alle afspraken zijn gemaakt met Janya Rattanaliam (Nui), hoofd van International Marketing Department. In tweede instantie krijgen we bericht van het Bangkok Hospitaal Pattaya dat ze onze leden ook de volgende kortingen verlenen. Ik kan het helaas alleen in medische termen weergeven. Korting op de prijs van de operatiekamer, het katheterisatie laboratorium en GI endoscopie 20 %, zowel bij IPD en OPD gevallen. De korting geldt niet voor de dokterskosten. Laatste datum: 31 oktober Er zijn echter twee maren. Wanneer er op andere gronden al korting gegeven wordt, dan vervalt deze korting. En ze geldt niet bij internationale verzekeringszaken. Tenslotte nog 20 % korting op kamerprijzen van de ICU, CCU, IMCU, NICU, kamers in het E-gebouw. Weer tot 31 oktober en alleen bij contante betaling.

5 Het Moom Rabieng restaurant in Soi 4 van de Thepprasit Road (komend vanaf de Thappraya Road meteen na de twee benzinestations aan de linkerkant) geeft op vertoon van de lidmaatschapskaart van de NVTP 10% korting op de maaltijden. Van harte aanbevolen voor Thai voedsel tegen zeer redelijke prijzen. N.B. Mocht u bedrijven weten die eveneens korting geven of dat zouden willen doen, laat het dan weten aan onze secretaris, dan nemen wij het in de lijst op. 03. Aankondigingen Aankondiging maandelijkse borrel op donderdag 25 juli Deze keer houden wij de borrel om uur aan het strand en combineren dat met een BARBECUE. De locatie is JIMS PLACE aan het DongTan Strand. Als u bij de Police Box aan de Thappraya Road rechts af het strand op gaat dan passeert u aan de linkerkant aan het strand een toiletgroep. Ongeveer 200 meter verder ziet u op het strand een bordje...jims PLACE.

6 De barbecue zal bestaan uit speenvarken, paneng en salade. De prijs van de barbecue is 300 Baht per persoon. De drankjes zijn voor eigen rekening. Uiteraard moeten we van te voren weten op hoeveel mensen we ongeveer kunnen rekenen. Daarom even een tje naar Sieb Elzinga. We hopen dat deze eenmalige setting jullie plezier zal doen. 04. TOT en zijn klantenservice Dick Koger Woensdagmorgen heb ik geen Internet. Ook de huistelefoon, dezelfde lijn, werkt niet. Een dubbel probleem dus, want soms doet de één het wel en de andere het niet. Soms andersom. Om 9.00 uur begin ik te bellen met de TOT. Je krijgt een computer aan de lijn, die je vertelt dat je een 1 moet indrukken voor de Thaise taal en een 2 voor het Engels. Als je dit gedaan hebt, zegt de computer dat je de beschikbare tijd hebt overschreden en het opnieuw moet proberen. Na de derde poging geef ik het op. Gelukkig komt mijn vriend Sun met zijn auto. We rijden naar het kantoor van de TOT. Een vriendelijk en goed Engelssprekend meisje heeft al snel haar diagnose gesteld. Mijn router is te oud, ik heb een nieuwe nodig. Toen ik een jaar geleden te kennen gaf een hogere snelheid te willen, zei men ook al dat ik dan vermoedelijk een nieuwe router nodig had, dus ik laat me gemakkelijk overtuigen. We gaan terug naar huis, demonteren de router en gaan daarmee weer terug naar de TOT. Inderdaad, mijn router is verouderd, dus schaf ik een nieuwe aan. Bovendien kost zo n ding slechts 200 Baht. Ik vertel het meisje ook dat telefoneren naar haar kantoor onmogelijk is. Ze legt me uit dat ik na het eerste contact met de computer achter elkaar een 1, een 2 en een 0 moet indrukken. Thuis sluit ik hem aan en constateer dat er niets aan de situatie veranderd is. Ik had overigens de vier draadjes aaneen gebonden, nadat ik een foto van de oude situatie had gemaakt. Dan weet ik wat waarin moet. De gebruiksaanwijzing zegt dat alle openingen gebruikt kunnen worden. Onmiddellijk bel ik de TOT. Via 1, 2 en 0 krijg ik inderdaad contact. Ik leg mijn probleem uit en krijg de belofte dat een technicus aan de slag gaat en mij zal bellen, als hij het gerepareerd heeft. s Middags bel ik nog maar even en natuurlijk krijg ik hetzelfde antwoord.

7 De volgende morgen. Geen Internet, geen telefoon. Ik bel de TOT. Een technicus zal het nakijken en me vervolgens bellen via de mobile. Kwart over acht valt de elektriciteit uit. Elf uur belt de TOT. Helaas kan ik zonder elektriciteit niets controleren. Ik spreek af dat ik hem terug zal bellen, zodra ik weer elektriciteit heb. Ik sla zijn nummer derhalve op in mijn mobiele geheugen. s Middags bridge ik. Als ik thuis kom, doet de elektriciteit het, maar geen Internet. Wel telefoon. Het nummer van de man die me s ochtends belde wordt niet opgenomen. Vrijdag bel ik dezelfde man weer. Hij heeft zijn telefoon afgesloten. Ik bel dus met de TOT langs de normale en logische 1,2,0 manier en men verzekert mij dat ze een technicus op me af zullen sturen. s Middags bel ik weer met hetzelfde resultaat. Steeds moet ik het nummer van de huistelefoon geven. Omdat ze altijd willen controleren of ik wel betaald heb. Deze dag gebeurt verder weer niets. Zaterdag ga ik naar de TOT en eerst hebben ze geen technicus ter beschikking. Daarna wordt een ander smoesje uit de kast gehaald. Alle nummers die met 23 beginnen hebben hetzelfde probleem en dat probleem zal pas maandagmiddag 4 uur opgelost zijn. Onzin natuurlijk want ze hebben steeds geweten dat mijn nummer met 23 begint. Zondag is een rustdag, maar maandag bel ik weer. Vriendelijk vertel ik dat ik nu zes dagen geen Internet heb, dat ik 12 keer gebeld heb, en dat ik drie in het kantoor ben geweest. De goed Engelssprekende man vraagt mijn nummer en hij reageert niet op het feit dat dat met 23 begint. Zoals ik wel gedacht had. Dat was gewoon om mij tot en met maandagmiddag te laten zwijgen. Halfelf krijg ik een belletje van een dame van de TOT, via de huistelefoon. Op haar verzoek doe ik Internet aan en constateer dat die nog steeds geen gehoor geeft. Het meisje vertelt dat ze er verder achteraan gaat. In ieder geval is mijn klacht nu in behandeling. Een uur later eenzelfde telefoontje. We schieten niet op. Om twee uur maar weer gebeld. Het telefoongesprek eindigt met de verzekering van de TOT dat het morgen verholpen wordt. Verontwaardigd zeg ik dat ik daar niets mee opschiet. Zes dagen word ik aan een lijntje gehouden met smoesjes en leugens. Ze geeft toe dat de TOT problemen heeft. Nee, zeg ik, ik heb problemen. Het helpt niets of het moet zijn dat ik vijf minuten later op mijn mobile gebeld wordt door dezelfde juffrouw. Kennelijk sta ik ook met dit nummer geboekstaafd. Dat is iets, maar weer hoor ik dat ze haar technicus opdracht geeft tot daden over te gaan. Een uur later wordt er buiten geroepen. Een man van de TOT. Hij loopt naar mijn router en zegt onmiddellijk dat het probleem opgelost is. Eén van de vier draadjes

8 zit in het verkeerde gat. Dat ene draadje had een iets kleiner handeltje en links van de grotere gele gaten, zat een zwart kleiner gaatje. Het was me niet opgevallen. Zes dagen geen Internet, terwijl het probleem vermoedelijk de tweede dag verholpen was, toen de huistelefoon weer werkte. Alleen maar smoesjes en leugens van de TOT. Van een nieuwe router tot en met alle 23 nummers hebben hetzelfde probleem. Ik vraag de man zijn privé nummer en zeg hem dat ik hem bij een volgend probleem een goede tip zal geven, wanneer hij direct in actie kom. Soms voel je je Kafka in Thailand. 05. Stemmen vanuit Thailand gemakkelijker Op Thailandblog lees ik het volgende. Nederlanders in Thailand en andere landen hoeven zich voortaan niet meer bij alle verkiezingen apart te registreren. Minister Plasterk wil het op die manier makkelijker maken voor Nederlanders in het buitenland om mee te doen aan Nederlandse verkiezingen. Hij voert daarmee een plan uit het regeerakkoord uit. Er is al jaren kritiek op de omslachtige procedure. Veel Nederlanders in het buitenland doen vanwege de rompslomp niet mee aan verkiezingen. Het is nu zo dat de kiezers zich steeds opnieuw moeten laten registreren om de benodigde papieren te ontvangen. Plasterk stelt nu voor de potentiele stemmers te vragen zich eenmalig te registreren. Als de kiezer dat wil, wordt hij permanent in een register opgenomen. Zonder verder iets te doen, krijgt hij dan voor alle verkiezingen voor de Tweede kamer en het Europees Parlement de stempapieren toegestuurd. Omdat de Kieswet voor deze verandering moet worden aangepast, werkt het nieuwe systeem nog niet bij de Europese verkiezingen van volgend jaar. 06. Een lekker stuk kaas uit de werkplaats Piet van den Broek Met alle religies is het zo gesteld dat de gelovigen een aantal zaken wordt verboden die ze leuk of lekker vinden en waar ze eigenlijk geen vlieg kwaad mee doen. Aan die onzinnige verboden kunnen de beminde gelovigen zich uiteraard

9 toch niet houden en zodoende wordt bewerkstelligd dat ze zich altijd zondig en schuldig voelen en bij de priesterkaste permanent in het krijt staan. Zo zijn er bijvoorbeeld godsdiensten die het drinken van kruidenthee of witbier verbieden, of het heffen van rente op leningen, dobbelen of kaarten, meedoen aan een loterij, eten van varkens- of juist rundvlees, of vis op vrijdag, of knoflook, onder een ladder doorlopen, dragen van pruiken of bedrijven van seks om andere redenen dan om je voort te planten. In Thailand, dat is algemeen bekend, zijn om godsdienstige redenen kaasshops taboe. Je zult dan ook nergens in dit land een kaasshop aantreffen tenzij een illegale. Je mag daar wel kaas eten maar alleen als je het zelf maakt of van iemand krijgt. Toen ik onlangs na een verblijf van meer dan een jaar in Thailand weer eens met vakantie in Amsterdam was, zag ik daar een kaasshop en ik stapte meteen naar binnen. Ik had onderhand wel weer eens zin in een lekker stuk! Ik keek op m n gemak rond in de winkel en zag wat er allemaal te koop was. Allerlei voorwerpen die met kaas te maken hebben, zoals kaasplankjes, kaasstolpen, kaasmessen, kaasschaven, kaasemmers, fonduepannen, kaasdoek enz. enz. Ze hadden ook boeken met foto s van allerlei soorten kazen in vele kleuren (wit, geel, bruin, zwart, blauw-dooraderd) en van alle leeftijden: van heel jong tot overjarig. Ook allerlei materiaal om kaas in te verpakken, van stevig, stug, zwart spul tot flinterdunne, bijna eetbare papiertjes. Je kon er zelfs films kopen van mensen die met z n tweeën of met z n drieën allerlei soorten kaas consumeerden met veel gesmak en gekreun van genot. Maar een lekker stukje echte kaas om op te eten was er in de hele winkel niet te bekennen! Toen ik de zwaar getatoeëerde man achter de kassa daarop aansprak, bromde hij dat dit bij hem niet te koop was en dat ik daar zelf maar voor moest zorgen. Wat kregen we nu?! Diep teleurgesteld verliet ik de kaasshop. Wat is dat nou? Mensen een beetje lekker maken en dan niet thuis geven. Ja, zo kan ik het ook. Alsof je met lekkere trek een restaurant binnen wordt gelokt en dan wordt afgescheept met een verzameling kookboeken en menukaarten, borden en bestek, plus een paar films van mensen die uitbundig zitten te schransen. Buiten gekomen staarde ik peinzend naar de etalage. Naast de kaasshop was een seksshop, maar ik bedacht bijtijds dat ik daar maar beter niet naar binnen kon gaan, want dat zou wel hetzelfde verhaal zijn. Ik begreep ineens dat een shop eigenlijk een gereedschapswinkel is en niet een plek waar je het product kunt kopen. Ik zag nu ook helder het verband met de oude betekenis van het Engelse woord shop, namelijk werkplaats. Hoewel, een werkplaats is natuurlijk wel de plek waar je gereedschap gebruikt, dus het klopt ook weer niet helemaal. Ach, het is eigenlijk

10 wel goed zo, te moeten leven met zaken die niet helemaal kloppen: dat nodigt uit tot nadenken. Voor dat lekkere stuk moet ik maar even wachten tot ik weer in Thailand ben, want kaasshops zijn daar weliswaar verboden, maar ik weet uit eigen waarneming dat het spul zelf overal tamelijk gemakkelijk te krijgen is, in alle soorten en maten. Aan de andere kant van de kaasshop zat een zogenaamde klomperette (of was het nou een klomp-o-theek?). Toen ik die passeerde en de uitstalling in de etalage in ogenschouw nam, werd mij plotseling geopenbaard waarom ik in Jomtien mijn mango s altijd in tweetallen koop: nooit een, nooit drie, altijd twee. Mijn dag was weer goed. 07. Vertalingen Als u ten behoeve voor Nederlandse instanties gelegaliseerde vertalingen nodig heeft wordt u aangeraden deze via het ministerie van buitenlandse zaken in

11 Bangkok te laten vertalen ter legalisatie bij de Nederlandse ambassade. De vertalingen duren ongeveer twee uren. De kosten daarvan zijn aanmerkelijk goedkoper dan de erkende vertaalbureaus in Thailand. (db) 08. Bingo Dick Koger Onze laatste borrelavond werd opgeluisterd door een emotioneel spelletje bingo. Iedereen doet zijn uiterste best zijn lijntjes vol te krijgen, maar alleen het lot bepaalt. Na de eerste uitroep kien klonk snel weer de kreet kien en dat kwam uitdezelfde mond. Snel bleek dat iedereen voor niets zat te spelen, want ook het bingo kwam uit dezelfde mond. Een kleine doos chocola, een grote doos chocola en een fles wijn waren voor Ardy. Nieuwe ronde, nieuwe kansen. Pas bij de derde ronde mocht ik tweemaal een doos chocolaatjes in ontvangst nemen. Op de foto s enkele tafels met deelnemers en het organiserende trio. 09. Pattaya Lager Bier Dick Koger Maanden geleden las ik in de lokale pers en op Thailandblog dat er een nieuw merk bier was geïntroduceerd met de aanstekelijke naam Pattaya Lager Bier. Het is een rare eigenschap, maar ik raak na het lezen van zo n bericht geïnteresseerd. Na een paar weken ging ik naar de zaak waar het bier aan het publiek werd

12 aangeboden. Ze hadden het niet (meer). Ik zocht op Internet en vond een zaak aan het strand bij mij in de buurt. Ik ging er heen en ze hadden nog nooit van dit bier gehoord. Ik zond een naar de producent, maar kreeg geen antwoord. Kortom ik begreep dat de grote merken alles hadden gedaan om een concurrent van de markt te houden. Mijn nieuwsgierigheid ebde weg. Tot ik in RinKitchen iemand zonder enige bijbedoeling hoorde zeggen: gisteren hebben we Pattaya Lager Bier gedronken. Ik informeerde onmiddellijk waar dat dan wel was. Daarna was ik niet meer te houden. Het betreffende etablissement ligt tussen Bali Hai Restaurant en de vuurtoren. Het gemakkelijkste te vinden door vanaf Pattaya langs de Bail Hai Pier te rijden richting vuurtoren. Direct daarnaast een bijzonder prettig ogend restaurantje. Romantisch ingericht met een prachtig uitzicht over de baai en de zee.

13 Een enorme hoeveelheid uithangborden en buitengewoon aardig personeel maakt duidelijk dat we bij de juiste zaak zijn. Voor we aan de maaltijd beginnen bestellen we grote flessen bier. Het is verschrikkelijk moeilijk, althans voor mij om uit te leggen, waarom dit bier anders is dan andere bieren. Eigenlijk is het niet anders. Nou ja, het lijkt meer op Singha dan op Chang. Nog meer misschien op Heineken. Kortom aan te raden voor dorstige zielen, die bij een aangename temperatuur met een panoramisch uitzicht die dorst willen lessen. Nog even een blik op het restaurant. 10. Aroi, een Belgisch restaurant

14 Dick Koger Ruim een jaar geleden, in Nieuwsbrief 170, schreef ik een stukje over een nieuw Thais restaurant, Thaifresh. De Nederlandse eigenaar vertelde toen al dat hij wellicht een koper voor het restaurant zou zoeken. Die koper is nu gevonden. Een Belg kocht het en hij veranderde de naam in Aroi. Dit is het Thaise woord voor lekker, maar de lay-out zou ook kunnen verwijzen naar het feit dat Albert ook koning is van Franssprekende Belgen is. Over die layout is nagedacht getuige een andere mededeling. De inrichting is niet wezenlijk veranderd, zij het dat de grote ruimte nu helemaal gesloten is en air-condition de zaak op een aangename temperatuur houdt. Ook is er midden in de zaal een originele kroonluchter opgehangen, geheel opgebouwd uit bierglazen.

15 Kortom, ik ben zeer positief over de inrichting. Ik ben er met lunchtijd en wil beginnen met een wit Belgisch biertje. Op de menukaart wijs ik een Limburgse witte aan, maar helaas, die is uitverkocht. Geen nood, er zijn genoeg andere Belgische biertjes. Even later komt niet de eigenaar, maar kennelijk wel iemand die daar nauw mee geassocieerd binnen. Ik vertel hem van mijn teleurstelling. Maar we hebben Hoegaarden, zegt hij onmiddellijk. Alleen ben ik nu net bezig met een nieuwe menukaart. Hij laat me zien dat op die nieuwe kaart inderdaad Hoegaarden staat. Om het goed te maken biedt hij me een flesje aan. Prima gastheer. We eten een clubsandwich en die is gewoon voortreffelijk. De erbij geserveerde frietjes zijn zoals frietjes behoren te zijn. Op de menukaart zie ik eenvoudige hapjes, zoals gehaktballen, kroketten, een croque monsieur, een croque madame, een croque Boum, boum en een croque Hawai. Kortom genoeg heerlijk happen. De hoofdgerechten, nagerechten en pizza s zijn om over naar huis te schrijven. Ook hebben ze geïmporteerde mosselen met frites voor 250 Baht en een dagelijks lunch menu voor 190 Baht.

16 De inrichting en genoeg Belgische bieren, en Thaise. Het restaurant is niet direct gelegen op een gemakkelijk bereikbare locatie. Aan de oostelijke kant van Sukhumvit in soi 89, schuin tegenover de Makro. Je kruist de spoorlijn en de twee levensgevaarlijke snelwegen, gelukkig beveiligd met werkende stoplichten. Even verder rechts ligt Aroi Pub en Restaurant. 11. Bushalte Dick Koger Wanneer ik donderdag ga bridgen rijd ik vaak met mijn partner mee. Ik neem dan een songtao naar PanPan op Thappraya Road. Daar stap ik uit om op hem te wachten. Omdat het gemak de mens dient, ga ik zitten op een bankje bij een bushalte. Mijn oog valt op het bord waarmee de halte wordt aangeduid en ik zie dat de bussen 19, 124, 125, 127, 128, 149, 516, 517 en 536 hier langskomen. Dit zet mij aan het denken. Er rijden helemaal geen bussen in Pattaya. Waar zouden borden vandaan komen? Waarvoor dienen deze haltes, die je overal ziet? Waarom een overdekte bank? Ik kan me voorstellen dat er iemand verdient aan het plaatsen van bushaltes. Een goede relatie met de man die over het gemeentebudget gaat, is

17 vaak een argument om aan de slag te gaan. Hierbij moet opgetekend worden dat zo n goede relatie gekocht kan worden. Iemand heeft opdracht gegeven deze borden te plaatsen. Een parlementair onderzoek lijkt me op zijn plaats. 12. Eetclub 4, Enjoy André Dick Koger Voor de vierde maal komt onze eetclub bijeen in een restaurant. Ditmaal hebben we gekozen voor het Belgische restaurant Enjoy André. Dit is gemakkelijk te vinden in Soi 6 van de Thappraya Road, de verbindingsweg tussen Pattaya en Jomtien. Het is een gezellig ingerichte zaak, waar we al veel goede dingen van hebben gehoord. De ontvangst is vriendelijk en snel zitten we aan een aangenaam aperitief. Er is trouwens een prima wijnkaart en natuurlijk een scala van Belgische bieren. We treffen een promotionele activiteit: nieuwe Hollandse haring. De meeste van ons groepje kunnen deze gelegenheid niet voorbij laten gaan. En we hebben er geen spijt van. Haring zoals haring hoort te zijn.

18 Daarna kiezen we een voorgerecht en een hoofdgerecht. Niemand heeft klachten. De eend is voortreffelijk, de tunasalades zeer gezond en ikzelf offer me op om twee van de vijf kroketten te proeven. Omdat iedere kroket in tweevoud wordt geleverd, moet ik mezelf matigen. Een speciaal compliment voor de saté. Er is overigens een menu met drie gangen voor 230 Baht. Ook de andere prijzen zijn schappelijk. Opvallend is dat de afrekening, die in zes rekeningen aangeleverd moet worden, geen enkel probleem oplevert. Een uitstekende organisatie dus. Beoordelen valt niet mee Rekening houdend met het soort zaak, de kwantiteit, de kwaliteit en de prijs, komen we unaniem op een waardering met het cijfer Concert in de Royal Cliff Graag vestigen we jullie aandacht op een muzikaal festijn in de Royal Cliff op 12 augustus Verdere informatie hieronder. Grand Opera (Thailand) en de Royal Cliff Group presenteren Music of Love and Devotion: een avond met opera en muzikale favorieten Mozart's Magic Flute, Impresario, en Cosi Fan Tutte, Offenbach's Hoffmann,

19 Lehar's Merry Widow, Purcell's Tempest, Handel's Serse en nog vele muzikale verrassingen! Een concert ter ere van Hare Majesteit Koningin Sirikit s 81ste verjaardag op 12 Augustus 2013, uur in de Head of State Chamber, Royal Cliff Grand Hotel. Uitvoerenden Stefan Sanchez, Artistic Director of Grand Opera (Thailand) en European Chamber Opera engetalenteerde jonge Thaise kunstenaars: Pichaya Kemasingki (Pub), Pimluk Vessawasdi (Mai), Potprecha Cholvijarn (Jak), Siroj Sakudomkachorn (Hrang), Saran Senavinin (Rain), Kittiphong Klaprathum (Ohm), Manasanan Aksornteang (Angel), and Sineenuch Pitthayajumrus (Amalia). Tickets 700 Baht, 500 Baht (Royal Cliff Hotel Guests) and 300 Baht (studenten) Ticket reservering: piyanarong.com@gmail.com en telefoon UbonRatchithani Dick Koger Om negen uur gaat er een airconditioned bus vanuit Pattaya naar UbonRatchithani. Tien uur later komen we daar aan. Ik voel me gebroken. In de Rough Guide heeft Martine, een Nederlandse vriendin en archeologe, gelezen dat het Tokyo Hotel betaalbaar is. Weliswaar is de kamerprijs twee zo hoog als in de gids staat aangegeven, maar, wanneer we samen op een kamer slapen, dan is het toch nog altijd de goedkoopste overnachting, die ik ooit in Thailand beleefd heb. Het matras is dun, de air-conditioner lawaaierig en de badkamer rampzalig. Geen Europees toilet, dus op je hurken, en uitermate gehorig, omdat de muren niet tot het plafond reiken. Maar je moet je kunnen aanpassen in het leven, tenminste voor een paar dagen. We vinden bij toeval een perfect restaurantje, gespecialiseerd in fondue. Een pan olie met een soort omgekeerde vergiet in het midden. Hierop worden allerlei dun gesneden vleessoorten gebraden. In de olie allerlei groentes. Een delicatesse. Goed geslapen, maar het gebruik van de badkamer is niet succesvol. Na enig zoeken vinden we vlakbij een marktje een tot bus omgebouwde vrachtwagen, die ons naar Khong Cham, vlakbij de grens met Laos moet brengen. Dat doet hij niet, want na zo n twee uur hobbelen, gaat hij ergens rechtsaf, waar we logischerwijs niet rechtsaf zouden moeten, en dan stopt hij, wanneer er een andere bus ons

20 tegemoet komt. We moeten overstappen en deze nieuwe bus brengt ons inderdaad naar Khong Cham. Hier vinden we een soort vergrote Tuktuk, die ons voor honderdvijftig Baht naar Pha Taem wil brengen. Als we daar aankomen hebben we in totaal zestig kilometer afgelegd in ruim vier uur. Ik geloof niet dat ik ooit nog geriefelijk zal kunnen zitten. Mijn achterwerk voelt rauw aan. We wandelen over het rotsplateau en ik ben trots dat we vrijwel automatisch een smal pad naar beneden vinden, waarlangs de rotstekeningen zich bevinden. Zelfs zonder die tekeningen van zo n vierduizend jaar oud, is het daar adembenemend mooi. Een smal kleipad met links steile rotsen en rechts in de diepte de Mekong. Na een paar honderd meter beginnen rotstekeningen zichtbaar te worden. Voor mij zijn ze het concrete bewijs dat schrijvers als Erich von Däniken best gelijk gehad kunnen hebben. De menselijke figuren zijn allemaal voorzien van een driehoekig hoofd. Eerder helmen van astronauten dan menselijke vormen. Eigenlijk kan iedereen erin zien wat je wilt, dus iedereen is tevreden. Martine is duidelijk onder de indruk en dat was tenslotte de bedoeling. Een gezelschap Thais vieren kennelijk het feit, dat enkele familieleden monnik geworden zijn, met een cultureel uitstapje. Merkwaardigerwijs is er ook een in het wit geklede Boeddhistische non bij, die zich graag samen met Martine laat fotograferen. Op de terugweg blijken alle bussen reeds vertrokken te zijn, dus zijn we gedwongen een taxi te nemen naar het eerstvolgende stadje. Dat zit beter, maar het langste traject is weer een ouderwetse bus. We stappen vlak na de Moon River uit en, omdat het me een goed idee lijkt op het eiland in de rivier te gaan eten en dat eiland zo n vijf kilometer van deze plek verwijderd is, charter ik een fietstaxi. Dit vindt Martine niet leuk. Te kolonialistisch. Op zich kan ik die gedachtegang wel volgen, maar de realiteit is, dat in deze streken een groep mensen besloten heeft, dat ze hun brood of beter gezegd hun rijst willen verdienen door zich uit te lenen als chauffeur van een fietstaxi. Wanneer je die taxi s niet wilt gebruiken, dan verdienen zij hun rijst niet.

21 Dus zie ik er niets slechts in. Bovendien kan je je gevoelens tegemoet komen door goed te betalen. Duidelijk uit haar humeur stapt Martine in en helaas brengt de chauffeur ons naar het verkeerde punt, nog zo n drie kilometer van het eiland verwijderd. We moeten verder lopen. Nu ben ik uit mijn humeur, want ik ben moe. Uiteindelijk komen we wel op de plaats van bestemming, maar de juiste stemming komt er niet meer in, ook al, omdat we zo goed als de enige gasten zijn. We laten maar een grote fles Mekong aanrukken en die maakt het nog enigszins goed. Na de maaltijd lopen we terug naar het hotel en daar in de buurt drinken we nog een fles Mekong. Daarna slapen we in ieder geval goed. We beginnen de volgende dag cultureel. Het Nationaal museum. Het is niet groot, maar geeft een uitstekende indruk van de geschiedenis van deze streek. Natuurlijk ben ik sneller dan Martine, maar ik keer terug naar enkele foto s van Khmertempels. Die zien er erg aantrekkelijk uit. Ze moeten in een plaats of gebied zijn met de naam Det Udom. Bij de brunch bespreken we onze plannen voor de middag. Beiden zien we wel wat in de Khmertempels. Eerst gaan we naar de plaatselijke VVV om te zien of zij ons op pad kunnen helpen. Hier worden we niet veel wijzer. Dus gaan we terug naar het museum. Daar weten ze in ieder geval waar Det Udom ligt en met welke bus je er kan komen. Ook kunnen ze op een kaart ongeveer aanwijzen waar de tempels liggen. We nemen de bus naar Det Udom, twintig kilometer ten Zuiden van Ubon. Twee uur later komen we daar aan. Aan een groep berijders van gemotoriseerde handkarren proberen we uit te leggen, waar we heen willen. Hun animo is niet groot, maar uiteindelijk is er één knaap, die vermoedelijk begrijpt, wat we willen. Voor driehonderd Baht wil hij ons erheen brengen. We hobbelen westwaarts en al gauw weet ik niet meer hoe ik zitten moet. De chauffeur vraagt herhaaldelijk aan passanten waar onze tempel zou kunnen zijn. We worden even herhaaldelijk op het verkeerde spoor gezet, want we moeten vaak weer terug. Eindelijk vertelt een fruitverkoopster, dat we ergens van de weg af moeten. Dat doen we bij een zandpad van ongeveer een meter breed. We komen bij een boerderij aan en daar krijgen we voor het eerst een concreet antwoord. Deze vrouw weet waar de Prasat Nong Thong Lang, zo heet de Khmer-tempel, ligt. Na een paar honderd meter zien we stenen achter bomen. Eindelijk onze ruïne. We zijn enthousiast, meer, omdat we de stelling, wie zoekt, zal vinden, bewezen hebben, dan om de tempel zelf. Het is een stenen chedi van een paar meter hoog en het Boeddhabeeld, dat we op de foto in het museum hadden gezien, is verdwenen. Onze chauffeur begrijpt absoluut niet, waarom we hierheen wilden, maar hij is even blij als wij, dat we het gevonden hebben. We zijn vermoedelijk de eerste toeristen, die hier ooit gekomen zijn.