Pagina 1

Transcriptie

1 Pagina 1

2 Inhoudstabel 1. Lanzarote... 3 Het weer op Lanzarote... 4 Cesar Manrique... 5 Vulkaangebied Timanfaya... 7 Wandelen op Lanzarote... 9 Fietsen op Lanzarote Het Noorden van Lanzarote Jameos del Agua Mirador del Rio Haria Centraal Lanzarote Jardin de Cactus Fundacion César Manrique National Park Timanfaya Ruta de Termesana La Geria Risco de Famara Teguise Het zuiden van Lanzarote Playa Blanca - Papagayo Zalm in Uga Puerto del Carmen Wandelen vanuit Puerto del Carmen langs Puerto Calero naar Playa Quemada Gastronomische Tip El Golfo Los Hervideros Salinas de Janubio Kustwandeling door de lavavelden Extra's Kaart Lanzarote Lanzaloe A Recipe to Recharge Jardin de Cactus Yaiza, colour of the fire Mirador del Río Teguise Lanzarote food Pagina 2

3 1. Lanzarote Lanzarote maakt deel uit van de Canarische Archipel. Het is het meest noord-oostelijke eiland van de archipel en ligt op nauwelijks 107 kilometer van de Afrikaanse Kust. Voor een echte wandelvakantie is Lanzarote niet de meest spectaculaire bestemming. Maar het eiland heeft enkele andere troeven die ons, in combinatie met de wandelingen, toch konden bekoren. En we hebben er geen spijt van gehad Pagina 3

4 Het weer op Lanzarote Lanzarote heeft het jaar rond een aangenaam klimaat. Binnen Europa is het zowat de enige vakantiebestemming waar je het jaar rond terecht kan voor een zon-vakantie. Op onze website is het, samen de andere Canarische eilanden, één van de bestemmingen waar de piek van het aantal bezoekers in de winter ligt! De zomers zijn er warm en droog, met gemiddelde dagtemperaturen van boven 25 C. Enigszins verwonderlijk dat dit zo laag is, zeker als je beseft dat Lanzarote op dezelfde breedtegraad ligt als de Sahara (op nauwelijks 200 km afstand). Twee factoren spelen daarbij een rol : De golfstroom, die vanuit de Caraïben richting Europa vertrekt, daar afkoelt en vervolgens zuidwaarts loopt in de richting van de Canarische Eilanden De passaatwind, die meestal uit noordelijke richting komt, waardoor het noorden van het eiland is natter is dan het zuiden. De winters zijn iets koeler, met gemiddelde dagtemperaturen rond de 20 C. Er wordt wel eens eens gezegd dat het op Lanzarote nooit meer dan 3 dagen na elkaar regent. De regenhoeveelheden zijn er alleszins beperkt (de gemiddelde neerslaghoeveelheden in België en Nederland liggen tussen 60 en 100 mm per maand). Naast zijn klimaat heeft Lanzarote nog twee troeven om de bezoekers te verleiden : de architect Cesar Manrique en het Vulkaangebied Timanfaya. Beide komen in de rest van ons dossier uitgebreid aan bod Pagina 4

5 Cesar Manrique Nauwelijks 50 jaar geleden was Lanzarote als toeristische bestemming zo goed als onbekend. Toen het toerisme er begon te groeien zorgde de architect César Manrique ervoor dat dit op een ordentelijke manier gebeurde, met respect voor het landschap en de omgeving. Hij was een culturele duizendpoot : schilder, beeldhouwer, designer, architect, adviseur ruimtelijke ordening. Hij zorgde ervoor dat de groei van Lanzarote tot toeristische trekpleister geordend verliep, volgens strikte regels, zodat het authentieke karakter van het eiland niet verloren ging. Daarvoor werden er strikte bouwvoorschriften uitgevaardigd : Gebouwen mogen niet hoger zijn dan 4 verdiepingen. Alle gebouwen moeten wit geschilderd worden. De ramen moeten geschilderd worden in het groen, blauw of bruin. Reclamepanelen mogen niet gebruikt worden. Voor de veiligheid van het verkeer zorgde hij ervoor dat de snelheid beperkt werd door de vele ronde punten op de wegen. Het is de ironie van het noodlot die er voor zorgde dat Manrique in 1992 om het leven kwam bij een verkeersongeval, op 100 meter van zijn woonplaats in Tahiche. Hij bouwde ook enkele attracties, die de natuurlijke rijkdommen van het eiland op een verantwoorde manier toegankelijk maken voor het massatoerisme. Sommige van deze top-attracties trekken tot 1 miljoen bezoekers per jaar. Wij konden tijdens ons verblijf in februari alleszins in alle rust genieten van deze architecturale pareltjes. Het lijstje hieronder bevat niet enkel bouwwerken op Lanzarote. Ook op de andere Canarische eilanden zijn enkele van zijn bouwwerken terug te vinden Pagina 5

6 Voornaamste bouwwerken van César Manrique Jameos del Agua, Haria, Lanzarote Taro de Tahiche, Teguise, Lanzarote Casa del Campesino, San Bartolomé, Lanzarote Restaurante el Diablo, Parque National de Timanfaya, Lanzarote Complejo Costa Martianez, Puerto de la Cruz, Tenerife Mirador del Rio, Haria, Lanzarote Castillo San José, Arrecife, Lanzarote Mirador de la Pena, Valverde, El Hierro Jardin de Cactus, Teguise, Lanzarote Mirador del Palmarejo, Valle Gran Rey, La Gomera Playa Jardin, Puerto de la Cruz, Tenerife Voordeel-tip Als je van plan bent om verschillende bouwwerken van Manrique te bezoeken, dan koop je beter een combinatieticket. Het is 14 dagen geldig en kan je toch enkele euros opleveren. Het combinatieticket voor de zes onderstaande monumenten kost 30 Euro. De individuele prijs van iedere attractie wordt tussen haakjes vermeld : Cuevas de los Verdes (9 EUR) Jardin de Cactus (5 EUR) Jameos del Agua (9 EUR) Mirador del Rio (5 EUR) Montanas del Fuego (9 EUR) Campesino (free) Castillo San José (4 EUR) Vreemd genoeg zit de Fundacion Cesar Manrique niet in dit combiticket. Daarvoor betaal je momenteel 10 EUR (of 15 EUR in combinatie met het Casa Museo in Haria) Pagina 6

7 Vulkaangebied Timanfaya De meeste Canarische eilanden hebben een vulkanische oorsprong, al dateert dat bij sommige ervan wel al van enkele miljoenen jaren geleden. Het hoogtepunt (letterlijk en figuurlijk) ligt op Tenerife, waar de Teide met een hoogte van 3718 meter de kroon spant. De laatste, weliswaar kleinere, uitbarsting dateert van Daarvoor waren er in de 18 de eeuw enkele grotere erupties. Op La Palma bevindt zich het vulkaangebied Cumbre Vieja. De laatste uitbarsting dateert van Van de 15 de tot de 18 de eeuw waren er regelmatig uitbarstingen. Een volgende uitbarsting zou volgens bepaalde theorieën wel eens fatale gevolgen kunnen hebben. Door massale aardverschuivingen zou immers een mega-tsunami kunnen ontstaan, die tot ver in Amerika zou reiken... Ook Gran Canaria is van vulkanische oorsprong, al dateert de laatste activiteit daar al ruim 30 eeuwen geleden. Ook Lanzarote is van vulkanische oorsprong. In de 18 de eeuw waren er nog enkele uitbarstingen die er het landschap ingrijpend veranderden. Het was op 1 september 1730 dat ten even ten noorden van Yaiza een vulkaan uit de aarde oprees. Deze eerste uitbarsting duurde 19 dagen. In de daaropvolgende jaren ontstonden er nog verschillende nieuwe vulkanen. Pas in 1736 keerde de rust terug. In 1824 volgden er opnieuw enkele uitbarstingen, waarbij 3 nieuwe kraters ontstonden : de Tao, Tinguation en El Chinero (De nieuwe vulkaan). Het hele gebied van de Timanfaya heeft een omtrek van 30 km en beslaat een oppervlakte van 51 km². Het vulkaangebied Timanfaya werd in 1974 uitgeroepen tot Nationaal Park. Een deel van het park is slechts beperkt toegankelijk voor het publiek door middel van een busrit op een speciaal aangelegd parcours door het park. Wil je meer, dan kan je de Ruta de Termesana wandelen, maar enkel onder begeleiding van een gids en mits voorafgaande reservatie Pagina 7

8 Het vulkaangebied van Timanfaya wordt opgesplitst in twee delen. Het eigenlijke Parque Nacional de Timanfaya (het donkergroene gedeelte op het kaartje hieronder maar dan wel tot aan de gele LZ- 67 aan de rechterzijde) kan enkel bezocht worden met een georganiseerde busrit of uitzonderlijk via de Termesana-wandeling. Enkel het kustpad, dat loopt van El Golfo tot Playa de la Madera, is toegankeljk voor het publiek, op voorwaarde dat je op het pad blijft. Geen nood. In het Parque Natural de los Volcanes (het lichtgroene gedeelte op het kaartje hieronder + het gebied tussen de LZ-67 en de LZ-30) kan je vrij rondlopen. Het gebied is uiteraard beschermd, dus enkel te betreden met het nodige respect voor de natuur Pagina 8

9 Wandelen op Lanzarote De Canarische eilanden worden niet echt geassocieerd met wandelvakanties. Wie er al naartoe trekt om te wandelen kiest eerder voor La Palma, Gran Canaria en in mindere mate voor Tenerife en La Gomera. Op deze eilanden vind je een overvloed aan wandelwegen. Op Lanzarote heeft men slechts de laatste jaren werk gemaakt van een wandelnetwerk. De achterstand op de andere eilanden wordt dan ook in snel tempo weggewerkt. Het kaartje hiernaast toont alvast wat het moet worden. De GR131, aangeduid in oranje op het kaartje hiernaast, loopt dwars door Lanzarote. Aan de aftakkingen wordt nog gewerkt maar daar is nog enkele jaren werk aan. Bij ons laatste bezoek in 2014 zagen we de opvallende wegwijzers al op vele plaatsen opduiken. Op het internet is het nog zoeken naar informatie. In afwachting van een volgend bezoek houden we het dus bij ons bestaand overzicht van wandelingen. Je vindt op Lanzarote immers genoeg plaatsen waar je mooie wandelingen kan maken. Langs de kust, door de lavavelden, over de stranden,... Het kader is dikwijls uniek. Je loopt in een vulkanisch landschap dat op sommige plaatsen nog maar 200 jaar oud is. Vergeleken met de 4 miljard jaar die onze aarde al rond de zon draait, een peulschil. Wij laten je alvast meegenieten van de mooiste wandelingen die wij tijdens ons 7-daags verblijf maakten. De uitzichten zijn op vele plaatsen schitterend. Er is altijd wel een stukje kust en water te zien. De vulkanen zorgen voor een aparte kleurenpracht met tinten van rood, zwart en bruin en de dorpen met hun witte huizen steken mooi af. Misschien had het gebrek aan promotie voor de wandelwegen te maken met de zware erosie, die op de meeste plaatsen duidelijk zichtbaar is. Het lijkt alsof het landschap nog niet echt gevormd is. Je ziet er nog talrijke aardverschuivingen op de flanken van de heuvels. In de onverharde wegen lopen soms diepe geulen, gevormd door het toch niet zo overvloedige regenwater en op de paden langs de steile rotswanden tonen de hopen steengruis en rotsen dat er regelmatig nog stukken naar beneden komen. We kunnen ons dan ook inbeelden dat de overheid, omwille van veiligheidsredenen, liever het wandelen niet teveel aanmoedigt. Kwestie om negatieve publiciteit door ongevallen te vermijden Pagina 9

10 Fietsen op Lanzarote Is Lanzarote minder gekend als wandeleiland, voor fietsers en triatleten is het dan weer het eiland bij uitstek. Het parcours is er heuvelachtig en gaat tot een hoogte van zo n 600 meter. De wind maakt het nog wat moeilijker, zodat je toch al een goede conditie moet hebben om eraan te beginnen (en vooral om te eindigen). Sommige hotels verhuren ook racefietsen. Heb je interesse, dan is het best om je vooraf goed te informeren bij het hotel. Onze fiets-klim-tip Voor wie graag bergop rijdt, raden we de weg aan van Arrieta naar Haria, via Tabayesco langs de Baranco de Taforiz. Het is een rustige weg, die geleidelijk naar omhoog loopt. Toegegeven, ik ben hem niet zelf naar boven gereden, maar het kriebelde wel toen enkele fietsers ons passeerden Pagina 10

11 2. Het Noorden van Lanzarote Een bezoek aan de noordzijde van het eiland brengt je langs verschillende bouwwerken van Manrique. Jameos del Agua, Cueva de la Verdes Mirador del Rio Langs de kust, tussen het vissersdorpje Arrieta en Orzola (waar de boten naar La Graciosa vertrekken), liggen een aantal mooie strandjes. Sommige ervan zijn met mooie rotsformaties bedekt. Wil je een vulkaan beklimmen, dan is de Monte Corona zeker aan te bevelen. Het is de hoogste top van Lanzarote en biedt een prachtig uitzicht op het noorden van het eiland. Ook Haria is zeker een stop waard. Wil je alles rustig afwerken, voorzie dan twee à drie dagen Pagina 11

12 Jameos del Agua Ook de heuvels in het noorden van het Lanzarote zijn van vulkanische oorsprong. Ze zijn echter veel ouder dan vulkanen in de Timanfaya. De meest dominante ervan is de vulkaan Corona, even ten noorden van Haria. Bij één van de uitbarstingen van deze vulkaan werd een onderaardse lavakoker gevormd, waarin de lava tot een eind in zee bleef vloeien. Na de uitbarsting bleef er een holle ruimte over van ruim 7 kilometer, in oostelijke richting naar zee. Op sommige plaatsen stortte het dak van die koker in, zodat er in het landschap een put of Jameos ontstond. Manrique maakte twee van deze Jameos toegankelijk voor de toeristen : de Jameos del Agua en de Cuevas de los Verdes. In de Jameos del Agua, daal je af als in een andere wereld. Je komt eerst in de Jameo Chico, waar een bar is ingericht. Verder wandel je langs een onderaards meer, waarin een kleine witte blinde krab (jameito) leeft die enkel hier wordt aangetroffen. Je komt dan in de Jameo Grande, een ware oase van rust met een mooie tuin en ingebouwde vijver. Verderop is een concertzaal ingebouwd waarin ruim 500 personen kunnen plaats nemen. We zijn te vroeg op het seizoen om hier een concertje mee te pikken. Als je terug boven bent, vergeet dan ook niet om er het vulkaanmuseum te bezoeken. De traditionele toeristenbezoeken (met de bus) voorzien hiervoor onvoldoende tijd. Loop vanaf het bovenste restaurant de uitgang voorbij, dan vind je links de diverse zalen, waar je er in alle rust de ontstaansgeschiedenis van de Canarische eilanden kan ontdekken. TIP : Je kan de Jameos del Agua ook s avonds bezoeken, bij kunstlicht Pagina 12

13 Mirador del Rio De Mirador del Rio is één van de zeven wereldwonderen van César Manrique. In het noorden van het eiland, bovenop de Risco de Famara (479 meter hoog) en tegenover het eiland La Graciosa, bouwde hij er een woning in de rotswand. Bij het naderen van de Mirador, merk je eigenlijk niks bijzonders, tenzij beeld vogel en vis die symbool staan voor de ecologische waarden van het eiland. Nodeloos te zeggen dat dit natuurlijk een creatie van Manrique himself is. De ingang (en ook de rest van het gebouw) is uitgewerkt met afgeronde vormen. De woning is eigenlijk ontworpen als restaurant, maar is momenteel ingericht als bar (drankjes en broodjes te verkrijgen). De ruimte wordt gedomineerd door twee enorme sculpturen aan het plafond, alweer creaties van Manrique. Aan de rechterkant ligt een stijlrijk salon. Het hoogtepunt ligt echter voor je : een schitterend zicht op het eiland La Graciosa. Je kan verder genieten van het uitzicht op het terras, vanwaar je ook een zicht krijgt op de rest van het eiland : de Risco di Famara en aan de horizon de vulkanen van de Timanfaya. TIP : regelmatig worden er busladingen toeristen gedumpt aan de Mirador. Geniet je liever in alle rust, trek je dan terug op de bovenverdieping (boven het souvenirwinkeltje op de eerste verdieping). Als je even veel geluk hebt als wij is het stenen bankje met uitzicht op La Graciosa vrij. Installeer je rustig en met een broodje (verkrijgbaar aan de bar beneden) kan je rustig verder genieten. Monte Corona Ten zuiden van de Mirador kan je nog een wandeling maken naar de Monte Corona. Het pad start aan de zuidkant van het dorp Ye, bij een plek links langs de weg, waar drie à vier auto s kunnen staan. Dat is ongeveer 150 meter voor de kerk waar je je auto ook kunt parkeren. Het pad is duidelijk aangegeven en loopt eerst door de wijnvelden en stijgt daarna naar de rand van de krater aan de zuidwest zijde. Je kunt dan steil afdalen naar de bodem. Er loopt geen pad naar de hoge noordzijde van de krater (tenminste geen onderhouden pad) Pagina 13

14 Wandelen aan de Mirador Vanaf de Mirador (1), zie je aan de kust, zo n 500 meter lager de Salinas del Rio (2) liggen. Vroeger werd hier zout gewonnen (zoals in het zuiden van het eiland in de Salinas del Janubio). De productie werd echter stopgezet omdat het te moeilijk was om het geproduceerde zout naar boven te krijgen. Ooit werd er begonnen met de constructie van een weg die van bovenop de klif naar beneden moest leiden. De aanleg werd echter stopgezet na verschillende grondverschuivingen. In sommige wandelgidsen staan nog steeds wandelwegen (3) beschreven waarlangs je naar beneden kan wandelen. Andere beschrijvingen raden dit echter af. Kaartje Mirador del Rio In hetzelfde gebied is ook de wandeling naar de Monte Corona (4) de moeite waard. In Orzola (5) kan je de boot nemen naar La Graziosa. 1 km ten oosten van Orzola (op de LZ-1) ligt ook nog een mooi strandje (6). Enkele kilometer ten zuiden van Orzola (op de LZ-204) heb je een grote plantage (7) van Aloë Vera, waar je tevens de verzorgingsproducten op basis van aloë vera kan aanschaffen, rechtstreeks van de producent Pagina 14

15 Haria Haria ligt in het noordelijke deel van het eiland, net onder de oude vulkaan Monte Corona. Het ligt in één van de meest groene gebieden van Lanzarote in de vallei van de 1000 Palmen. In de omgeving van het stadje wordt ook vrij intensief aan tuinbouw gedaan. In het centrum van het stadje ligt een pleintje waar het op de terrassen, in de schaduw van de bomen, heerlijk vertoeven is. Tenzij het weer bij grote uitzondering eens tegenzit, wat ons overkwam (weliswaar in februari, dus putje winter). Als je naar Haria rijdt vanuit Teguise, rijd je bovenop de Risco de Famara. Op de linkerkant ligt de Penos del Chache, met 670 meter het hoogste punt van Lanzarote. Je ziet op de linkerkant ook de goudkleurige koepel van de sterrenwacht van Lanzarote. Een vijftal kilometer voor Haria, passeer je een uitkijkpunt / restaurant, waar je een eerste zicht krijgt op Haria, middenin een groene vallei, met op de achtergrond de Monte Corona. Casa Museo Manrique Sedert augustus 2013 kan je in Haria ook het huis van Cesar Manrique bezoeken. Het is het huis waar Manrique woonde en werkte toen hij op 25 september 1992 bij een verkeersongeluk in de buurt van de huis om het leven kwam. Je kan het huis te voet bereiken vanuit het centrum van Haria. Openingsuren : van uur tot uur (laatste toegang om uur). Inkom : 10 EUR (of 15 EUR in combinatie met de Fundacion Cesar Manrique in Tahiche) Wandelingen vanuit Haria Vanuit Haria lopen 2 valleien die tot aan de bovenkant van de Risco de Famara lopen (in westelijke richten). In onze wandelgids staat de wandeling in circuitvorm. Voor de oversteek van de ene vallei naar de andere moeten we echter improviseren, wegens gebrek aan een pad. Het lukt wel, maar er komt wel wat klauterwerk over losliggende muurtjes en stenen aan te pas. Als je de Valle de los Castillejos wil inlopen (1), vertrek je vanaf het dorpsplein in noordelijke richting (richting Mirador). Je neemt na ong. 500 meter het tweede straatje naar links. 100 meter verder sla je links een veldweg in. Je volgt deze weg die lichtjes naar omhoog loopt. Je passeert er enkele tuintjes en een wijngaard. Op de plat stuk, enkele honderden meter voor de rand van de Risco, stopt de weg. We gaan recht op recht door tot we de rand bereiken. We worden er beloond met een mooi uitzicht op (een deel van) La Graciosa Pagina 15

16 Een tweede veldweg leid je naar de Valle del Rincon (2). Daarvoor start je op het dorpsplein in de richting van Teguise, na 10 meter rechtsaf, onmiddellijk daarna opnieuw links en rechts afslaan, je passeert dan voor het stadhuis. Deze weg volg je dan verder rechtdoor. In de Valle del Rincon liggen opnieuw heel wat tuintjes. Dit pad loopt wel door tot bovenaan de Risco. Je hebt er een schitterend uitzicht op de Famara en de achterliggende vlakte, met de vulkanen van Timanfaya op de achtergrond. Kaartje Haria Pagina 16

17 3. Centraal Lanzarote Ook in het centrale gedeelte van het eiland vind je nog verschillende bouwwerken van Manrique. De Fundacion Cesar Manrique Jardin de Cactus Nationaal Park Timanfaya In het vulkaangebied kan je uitgebreid wandelen. De Termesana-wandeling die (gratis) georganiseerd en begeleid wordt door het Visitor Center, is hierbij een hoogtepunt. (je reserveert best wel een plaatsje enkele maanden op voorhand). De Caléta de Famara is een paradijs voor surfers en ook strandliefhebbers komen er aan hun trekken. Wij onthouden vooral de heerlijke visschotel die we er voorgeschoteld kregen. In het wijngebied La Geria (voornamelijk tussen Campesino en Yaiza) vind je verschillende bodega s waar je terecht kan voor een proeverij. De hoofdstad Arrecife, Teguise en San Bartolomé zijn een bezoekje waard Pagina 17

18 Jardin de Cactus De Jardin de Cactus ligt in de nabijheid van het dorpje Guatiza. Op de weg er naar toe zien we bij het verlaten van de LZ1, even voor Guatize nog een mooi voorbeeld van de erosie op het eiland. Een groot stuk van de heuvel is letterlijk naar beneden gekomen. We rijden door enorme velden cactusplanten. Deze cactusplanten werden vooral geteeld omwille van een parasiet, die in de 17 de eeuw over kwam vanuit Mexico. De cochinilla, een luis of parasiet, bevat een rode kleurstof die gebruikt wordt (of werd) voor het kleuren van textiel en in de cosmetica (o.a. voor lippenstift). Allicht was dit gegeven voor Manrique de aanleiding om er een openluchtmuseum aan te wijden. De Jardin de Cactus is gelegen in een cirkelvormige krater. Van buiten uit valt enkel de molen op, die erbovenuit steekt, maar eens je de ingang voorbij bent, waan je je in een andere wereld. Langs de cirkelvormige paden staan honderden cactussoorten, van kleine tot grote, soms met de meest eigenaardige vormen. Afhankelijk van het seizoen zal je minder of meer soorten in bloei zien Pagina 18

19 Fundacion César Manrique De Fundacion Manrique is gevestigd in één van de woonhuizen, ontwerpen door César Manrique. Het ligt onopvallend in het midden van een lavaveld, even links van de weg tussen Arrecife en Tahiche. Je krijgt er een beeld van het creatieve brein van Manrique, zowel als architect, als designer en als schilder. We laten gewoon de foto's voor zichzelf spreken... Als 18-jarige trok de jonge Manrique als vrijwiller naar het Spaanse vasteland om er aan de zijde van Franco mee te vechten in de Spaanse burgeroorlog. Hij kwam in 1939, behoorlijk ontgoocheld, terug naar Lanzarote. Hij ging architectuur studeren op Tenerife, maar gaf de studie al na 2 jaar op. In 1945 schreef hij zich in op de academie voor Schone Kunsten in Madrid, waarna hij rondtrok in Europa, Japan en Amerika. Reeds in die periode was hij een gevierd kunstenaar. Met een sterk nostalgisch gevoel keerde hij in 1968 terug naar Lanzarote om 'het eiland uit te bouwen tot de mooiste plaats ter wereld'. Iets waarin hij meesterlijk is geslaagd. In 1992 kwam Manrique om het leven bij een auto-ongeval op het ronde punt, vlakbij de Fundacion Pagina 19

20 National Park Timanfaya Om de vele toeristen die het gebied willen bezoeken toch een goed zicht te geven op de vulkanen, werd er midden in het vulkaangebied een centrum uitgebouwd, uiteraard door César Manrique, vanwaaruit bussen vertrekken voor een rondrit van een 10-tal kilometer door het vulkaangebied. Je mag de bus nergens verlaten. Foto's worden dus genomen van achter het glas, tenzij je een plaatsje op de eerste rij hebt bemachtigd en de chauffeur goed gestemd is, zodat hij af en toe toch eens de voordeur opent. Het centrum ligt op Islote de Hilario. Hilario was een kluizenaar die in de 19de eeuw in het gebied leefde, onder een vijgeboom en met zijn kameel. In het midden van het gebouw, zijn de resten van de boom en van de kameel nog zichtbaar. Waarheid of een mooi verhaaltje voor de toeristen? Wat doet het ertoe! Verder worden er ook enkele demonstraties gegeven om de vulkanische oorsprong te demonstreren : Op sommige plaatsen voelt het gesteente wel degelijk warm aan In één van de putten wordt droog struikgewas in brand gestoken, gewoon door het in één van de spleten tegen de wand te houden Er wordt een geiser gesimuleerd door een emmer water in een buis te gieten, die stante pede terugkeert... In het restaurant worden kippenbillen geserveerd die 'natuurlijk' gegrild zijn boven één van de putten Het centrum wordt bezocht door bijna één miljoen toeristen per jaar. Door de manier waarop alles is georganiseerd blijft de impact op dit kwetsbaar stukje natuur echter relatief beperkt. Als je een meer intieme ervaring met het vulkaangebied wenst op te doen, moet je de Ruta de Termesana gaan wandelen, al is dit enkel weggelegd voor wie zijn reis zorgvuldig plant. (zie volgende hoofdstuk) Pagina 20

21 Wandelingen in het Parque National de los Vulcanos In de omgeving van La Geria kan je een korte wandeling maken die je tot in één van de oudere kraters brengt. Het vertrekpunt ligt op de LZ-56 (2), de 'Ruta Nacional de las Volcanos' tussen La Geria en Mancha Blanca. Aan het bord 'Municipio de Tias' (na 1 kilometer als je van La Geria komt), laat je de wagen achter en je volgt het pad naar de dichtsbijgelegen vulkaan (aan de linkerzijde van de weg, komende van La Geria). Bij de vulkaan aangekomen, wandel je naar rechts en na 200 meter kan je doorlopen tot in de krater van de vulkaan El Cuelvo. Je kan verder rond de vulkaan lopen. Deze wandeling is slechts 1.5 kilometer lang en zo goed als volledig vlak Pagina 21

22 Een tweede wandeling kan je maken in de buurt van Mancha Blanca (2). Je laat hiervoor best de wagen achter in het dorpje en je wandelt op de LZ-67 in de richting van Timanfaya. Na een honderdtal meter, waar de weg een lichte bocht naar links maakt, zijn er twee zijwegen. Eén grotere, keert terug naar het dorpje, de tweede, halfverharde weg, loopt rechts naar de Caldera de Montana Blanca, één van de oudere kraters. (deze beschrijving werd ons bezorgd door Marion en Leendert, waarvoor dank). Met de auto kun je deze 500 meter inrijden. Het weggetje eindigt in een parkeerplaats, waar ongeveer 10 auto s kunnen staan. Van daaruit start de duidelijke route, voorzien van een aantal panelen waar uitleg wordt gegeven over de lava en de natuur. Na ongeveer een uur kun je links even kijken in de kleine krater. Het pad voert verder door de lavavelden naar de voet van de Caldera de Montana Blanca. In één schuine lijn van linksonder naar rechtsboven brengt het pad je binnen 10 minuten naar de laagste rand van deze krater. De krater heeft een middellijn van meer dan een kilometer en is werkelijk indrukwekkend. Je kunt de kraterrand linksom langs de zuidkant volgen, waar het altijd stevig waait. Loop door tot het hoogste punt aan de overkant, waar je een schitterend uitzicht hebt naar alle kanten van het eiland. Het is mogelijk om langs de noordkant weer terug te keren naar het laagste punt, maar dat schijnt een iets lastiger route te zijn. Voor de hele wandeling heen en terug moet je 3½ tot 4 uur rekenen. Als je je van tevoren meldt in het bezoekerscentrum (1 kilometer zuidelijker), kun je daar een papieren kaartje van het gebied krijgen en een korte aanwijzing over deze wandeling. 1 3 Bezoekerscentrum Op de LZ-67 vind je, komende van Mancha Blanca, na 2 kilometer het bezoekerscentrum Mancha Blanca (3). Er is een museum gehuisvest waarin je heel wat wetenswaardigheden over het gebied vindt. Dit is, als je gereserveerd hebt, ook het vertrekpunt van de Tremesana-wandeling Pagina 22

23 Ruta de Termesana Deze wandeling van een drietal kilometer wordt begeleid door een gids van het Visitor Center Mancha Blanca. Je vertrekt met een minibusje (max 8 personen) vanuit het Visitor Center naar het beginpunt van de route (in de buurt van El Golfo). Vandaar leidt een gepassioneerde gids(e) je door het zuidelijke gedeelte van het vulkaangebied. Je ontdekt er de eerste vormen van plantengroei in het vulkaangebied. Het duurt zo'n 800 jaar vooraleer er enige noemenswaardige plantengroei ontstaat in een lavaveld. We zitten dus echt nog in een beginfaze. Het is om dit pril ontluiken van nieuwe planten niet te storen dat het park niet toegankelijk is. Door de geringe neerslag in het gebied (de Sahara ligt maar 100 km verderop) moeten de planten zich bovendien aanpassen om te overleven. De meeste plantjes kunnen maanden verder door op ingenieuze wijze gebruik te maken van de dauw. Ook het verkleuren van groen naar rood is een mechanisme om te overleven. De gidse vindt voor ons de verschillende steensoorten : lava, basalt, puimsteen. De 'kogels' (2de van links) zijn stenen die tijdens de uitbarsting worden uitgespuwd door de vulkaan en door de wrijving met de lucht hun ronde vorm bekomen. De blauwe kleur is afkomstig van basalt. Om deze wandeling te kunnen meedoen, moet je op voorhand reserveren. Dit kan enkel via de website van het natuurpark. Ongeveer 8 weken tevoren wordt de inschrijving opengesteld en kun je je opgeven door naam en paspoortnummer in te vullen. Als kers op de taart is dit bovendien helemaal gratis. Landbouw In de krater van de Termesana-vulkaan groeit een reusachtige vijgeboom (of struik). Deze zou jaarlijks enkele honderden kilos aan vijgen opleveren. Een mooi voorbeeld dat zelf in deze onvruchtbare omgeving aan landbouw kan gedaan worden Pagina 23

24 Heel wat percelen langs onze wandeling zijn trouwens nog in privé-bezit. De gronden werden nooit onteigend. In principe mogen ze nog steeds bebouwd worden. Om speculatie tegen te gaan, mogen de eigenaars de percelen niet verkopen. Ze kunnen enkel door erfenis overgaan op hun kinderen. Olivina In het vulkaangebied vind je op vele plaatsen ook een groenachtig 'edelsteentje', Olivina genoemd. Je hoeft ze echter niet te verzamelen, ze hebben geen waarde. In de souvenirshops vind je vele kettingen met deze 'typische' steentjes. De gidse vertelt ons echter dat deze steentjes niet van Lanzarote komen, maar geïmporteerd worden uit Brazilië. Een mooi vakantiesouvenir? La Geria Langsheen de LZ-30, tussen de Momumento al Campesino en Uga, kom je in het wijngebied La Geria. De wijngaarden liggen op de zwarte lavagronden. Er zijn 2 types wijngaarden : of op rijen. In putten : iedere wijnstok staat in een put, soms nog met een stenen muurtje errond. De put wordt gemaakt om de wijnstok te planten in de vruchtbare bodem die onder de lava zit. De put heeft bovendien ook zijn voordeel bij het opvangen van de weinige regen die hier valt. Het muurtje beschermt de wijnranken dan weer tegen de hevige winden. Op rijen : indien de grindlaag bovenop de vruchtbare bodem minder dik is. Om de wijnranken te beschermen tegen de wind, worden hier soms nog stenen muurtjes gemaakt. 3 wijngebieden : La Geria, gelegen tussen Yaiza en Tias. Hier vind je vooral de putten, omdat de vruchtbare bodem is het diepst ligt. Masdache, met gebieden rond Tinajo en Masdache. Hier worden de wijnranken voornamelijk op rijen geteeld. Ye-Lejares, gelegen tussen Haria en Teguise. Hier wordt reeds in juli geoogst. Langsheen de weg liggen ook talrijke bodega's waar je de wijnen kan proeven. Voor het proeven wordt een vergoeding gevraagd. Kopen is immers voor de meeste toeristen niet echt een optie, gezien de beperkingen op het gewicht van de valiezen voor wie met het vliegtuig komt Pagina 24

25 Pagina 25

26 Pagina 26

27 Risco de Famara Het dorpje Famara ligt in het noorden van Lanzarote, langs de westkust. Het dorpje zelf ligt er in februari tamelijk verlaten bij. Om op de promenade langs de zee te komen, moeten we langs enkele 'slordige', zelfs 'vuile' straatjes. In de kleine baai, aan het strand, liggen enkele kleine restaurantjes met zicht op de Risco de Famara. De menukaart blijkt er eigenlijk overbodig. De ober beveelt VIS aan en we kunnen maar één tip geven : bestellen. Famara is vooral gekend bij de surfers, die gebruik maken van de (soms hoge) golven aan het lange zandstrand van Famara. Er ligt een vakantiedorp even ten noorden van Famara en blijkbaar is het een populaire verblijfplaats voor de Nederlanders, want we horen onze moedertaal eigenlijk voor het eerst tijdens ons verblijf. Surfmateriaal is te huur ter plaatse. Vanuit het dorp heb je een schitterend zicht op de Risco de Famara, een klif van zo'n 15 kilometer, die steil oprijst uit de zee tot een hoogte van 550 meter. Op de klif ligt ook het hoogste punt van het eiland, de Penas Chache (672 meter) Pagina 27

28 Wandelen langs Risco de Famara Het gebied boven Famara behoort, samen met de 5 eilanden ten noorden van Lanzarote, tot het Natuurpark van de Chinijo Archipel. Je wordt er dan ook verondersteld om de wegen te volgen. Vanuit Famara lopen twee wandelwegen langs de Risco de Famara. ofwel volg je het strand en verder de wandelweg die langs de kust loopt (1). Je kan deze vier kilometer volgen. Je moet nadien wel terug langs dezelfde weg, tenzij je toch nog een wegje volgt dat naar boven loopt, waardoor je op de tweede wandelweg (zie hieronder) terechtkomt. ofwel volg je de weg die vertrekt links bovenaan het vakantiepark (2). Deze weg is ooit berijdbaar geweest maar vertoont wel vele putten. Na een kilometer wordt de kwetsbaarheid van dit gebied pas echt duidelijk. Door de zachtheid van de bovenste lagen van de Risco en de soms hevige zuidwestenwinden worden de bovenste lagen sterk geërodeerd. Op talrijke plaatsen is de weg overspoeld met kleine en grotere rotsblokken. We kunnen de weg tot een drietal kilometer volgen, tot we een zicht krijgen op La Graciosa. Enkele tegenliggers zijn nog een eindje verder geweest, maar waarschuwen ons dat de weg er steeds slechter bijligt. We nemen geen Ris(i)co's en keren terug naar ons vertrekpunt. Op de terugweg heb je een mooi uitzicht op Famara en de achterliggende vlakte van El Jable en vooral, op de achtergrond, het vulkaangebied van de Timanfaya Pagina 28

29 Teguise Als je naar Famara rijdt, kom je in de buurt van Teguise, de oude hoofstad van Lanzarote (momenteel valt deze eer te beurt aan Arrecife). Echte bezienswaardigheden vind je er niet, maar door de smalle straatjes is het wel heerlijk kuieren. Hou je meer van de drukte, dan moet je op zondagvoormiddag naar de markt van Teguise komen. De locale handelaars stallen er hun waren uit. Hou er wel rekening mee dat je over de koppen kan lopen. Zelfs in februari was het er zeer druk. Wat moet dat dan wel in het hoogseizoen zijn! Kaart Teguise Kaartje Costa Teguise Pagina 29

30 4. Het zuiden van Lanzarote Het zuidelijke gedeelte van Lanzarote is het toeristisch het meest ontwikkeld. Puerto del Carmen en Playa Blanca zijn hiervan de beste voorbeelden. Wij kozen voor een verblijf in Puerto Calero, een klein haventje net ten zuiden van Puerto del Carmen, vanwaar we makkelijk het hele eiland konden verkennen. Gelukkig zijn er toch nog enkele natuurgebieden : Het Lago Verde in El Golfo, ligt net ten zuiden van het Nationaal Park Timanfaya en draagt nog duidelijk de sporen van een vulkanisch verleden. De wandeling van Playa Blanca naar de Punta del Papagayo loopt langs schitterende stranden en kliffen, met een mooi uitzicht op Fuerteventura. Ook in het kustgebied tussen Puerto del Carmen en de Playa Quemada is het heerlijk wandelen Pagina 30

31 Playa Blanca - Papagayo Het zuiden van het eiland heeft voor de meerwaardezoeker duidelijk minder te bieden. Playa Blanca is nochtans één van de grotere toeristische plaatsen op het eiland, met verschillende hotels, vele restaurants en dito winkels. De promenade, die langs de zee loopt kan er wat ons betreft nog door en is een 'wandeling' waard. Er zijn twee zandstranden, die eigenlijk niet zo groot zijn. De boot naar Fuerteventura, dat op nauwelijks 45 minuten varen ligt, vertrekt uit het haventje van Playa Blanca. Kaartje Playa Blanca - Papagayo We zijn naar Playa Blanca gekomen om te wandelen in het duinengebied van Papagayo. Er loopt een weg (3) naar het meest zuid-oostelijke punt van het eiland. In de gidsen staat vermeld dat het een niet verharde weg is, die voornamelijk gebruikt wordt voor de jeep-safari's op het eiland. Er dient tol betaald te worden (3 EUR, na uur wordt er geen tol meer geheven). Volg hiervoor de bordjes Playa Papagayo vanaf de rotondes in Playa Blanca. We laten de wagen achter bij het laatste hotel (1) en trekken vandaaruit het duinengebied in. De tocht naar Papagayo (2) blijkt maar een 4-tal kilometer lang te zijn (enkel) en loopt afwisselend over de kliffen, langs smalle kliffen en over enkele mooie zandstrandjes. Enkele daarvan zouden volgens onze gids voorbehouden zijn voor naturisten, maar het februari-weer trekt de liefhebbers echter nog niet aan. We kunnen dus in alle rust genieten van onze wandeling en prijzen ons gelukkig dat we de tocht te voet hebben gemaakt en niet met de wagen Pagina 31

32 (Als je de wandeling nog langer wil maken kan je ook vanuit het centrum van Playa Blanca vertrekken. De promenade loopt langs de zee door tot aan het laatste hotel.) Bij het verlaten van Playa Blanca merken we dat de vastgoedcrisis ook hier heeft toegeslagen. Over verschillende hectaren is een wegeninfrastructuur aangelegd die er duidelijk op voorzien is om de villa's op appartementjes te plaatsen. Volgens de publiciteitsborden hadden die er al lang moeten staan. Kaartje Papagayo Pagina 32

33 Zalm in Uga Als je in één van de plaatselijke restaurants de gelegenheid hebt om de gerookte zalm van Uga te bestellen, moet je dit zeker eens doen. In de Ahumadería de Uga, gelegen op de LZ-2 in de buurt van Uga, kan je een portie aankopen bij de locale producent. Heerlijk voor de picnic. Plan Yaiza - Uga Pagina 33

34 Puerto del Carmen Puerto del Carmen is de 'toeristische hoofdstad' van het eiland. (Arrecife is de administratieve hoofdstad). Als je komt voor zon en strand is dit, naast Playa Blanca, waarschijnlijk je meest waarschijnlijke bestemming. Er zijn mooie zandstranden (Playa Grande en Playa Quemada), althans dat vermoeden we toch, want tijdens ons verblijf (*) staat het water zo hoog dat het zandstrand maar een heel smalle strook beslaat. Voor de rest vinden we in Puerto del Carmen echter niets terug dat ons kon bekoren. Het is er net iets te 'Engels', tot de Fish and Chips toe. En daarvoor kwamen we echt niet zo ver. We verbleven in Lanzarote in februari Tijdens ons verblijf passeerde er een storm die op Gran Canaria en Tenerife voor sneeuw en ijzel zorgde en even later op Madeira zelfs 50 personen het leven kostte Wandelen vanuit Puerto del Carmen... Ben je in Puerto del Carmen gelogeerd en wil je toch eens ontsnappen, dan raden we je alleszins een wandeling aan langs de kust naar Puerto Calero en Playa Quemada. De wandeling vertrekt op de promenade van Puerto del Carmen. De wegbeschrijving is eenvoudig : je volgt de kustlijn zo goed mogelijk. Bij het vertrek van de wandeling moet je een blokje rond één van de grotere hotels met privéstrandje. Na de laatste huizen van kom je op een onverhard pad, dat even op en neer gaat om één van de kleine inhammetjes te kruisen. Even verder krijg je een mooi uitzicht op de kustlijn ten zuiden van Puerto del Carmen. In de verte zie je reeds de witte huisjes van Puerto Calero langs Puerto Calero De weg loopt verder boven op de rotsen langs de kust. Na drie kilometer kom je in Puerto Calero terecht. Het dorpje kan beschouwd worden als de luxe-uitgave van Puerto del Carmen. Er is een vrij grote haven, een ideale uitvalsbasis voor zeilers, een mooie promenade waar de restaurantjes een stuk aantrekkelijker ogen, twee luxehotels en een aantal residentiële wijken. Het dorpje is het resultaat van een projectontwikkeling van éne José Calero. Pas in 1983 werd gestart met de eerste bouwwerken in de haven. Momenteel is er plaats voor meer dan 400 boten in de haven naar Playa Quemada Even nadat je het laatste hotel bent gepasseerd, kom je opnieuw op een onverharde kustweg, die je verder leidt tot Playa Quemada. Dit dorpje is nog in zijn oorspronkelijke staat. Je vindt er enkel een restaurantje aan de waterlijn en nog enkele restanten van de 'oorspronkelijke' bewoners. Voor wie nog energie over heeft, kan vanuit Playa Quemada nog verder wandelen naar het dorpje Femes. Je volgt hiervoor de kustlijn (ong. 1 kilometer) en slaat dan linksaf het dal in van de Baranco de la Higuera (een riviertje dat er meestal droog bijligt). De weg stijgt over een drietal kilometer tot een hoogte van ruim 400 meter. Voor de terugkeer naar Puerto del Carmen kan je gebruik maken van het openbaar vervoer (toch best even de uurregeling checken) of gewoon via autostop. De meeste toeristen die een wagentje gehuurd hebben, hebben wel een plaatsje vrij in hun huurwagentje Pagina 34

35 Gastronomische Tip Wie houdt van een originele keuken komt in Lanzarote niet echt aan zijn trekken. Er zijn eetgelegenheden in overvloed : Italiaans, Chinees, Mexicaans, Engels (?),... en af en toe zelfs enkele Spaans getinte restaurants. Wil je eens iets 'beter' of heb je iets te vieren, dan raden we je restaurant Amura in Puerto Calero aan. Het restaurant heeft een vermelding in de Michelingids. Het viergangenmenu (voor 35 EUR) is buiten niet geafficheerd, maar blijkt echt een topper te zijn. Voor ons alleszins een ster waard. Kaartje Puerto Calero Playa Quemada Pagina 35

36 Kaart Puerto del carmen Puerto Calero ( de wandelpaden worden aangegeven met stippellijntjes) Pagina 36

37 El Golfo El Golfo (1) ligt aan de westkust van Lanzarote, vlak onder het vulkaangebied Timanfaya. Het is als toeristische trekpleister vooral gekend door een klein groen meertje, de Lago Verde (2), dat vlakbij de kust in een oude vulkaankrater ligt. De wanden van de krater aan de zeekant zijn reeds verdwenen, zodat slechts de helft van de krater overblijft. In het midden van de krater, rijst nog een massief basaltblok op uit het water Bij het binnenrijden van de het kustplaatsje, ligt een kleine parking (1). Als je de wagen daar achterlaat, is het slechts 100 meter wandelen tot aan het punt dat uitkijkt over de Lago Verde. De groene kleur van het meertje contrasteert mooi met de rode rotsformaties op het uitkijkpunt. Je ziet van hieruit ook duidelijk de halve krater. Je kan hier niet meer naar beneden wandelen. Om veiligheidsredenen, en vanwege de erosie is het paadje naar beneden afgesloten. Om het meer zelf te bereiken moet je een ommetje maken (richting Playa Blanca rijden) en de wagen achterlaten op de eerste parking (2) aan de rechterkant. Vandaaruit is het slechts een 500 meter wandelen om de binnenkant van de krater en de Lago Verde te bereiken. De verharde weg ernaartoe is alweer afgesloten omdat de erosie een stuk van de weg naar beneden heeft laten komen Los Hervideros Als je vanop de parking (3) verder rijdt naar het zuiden passeer je op de rechterkant nog een zijweg richting kust, die 100 meter verder uitkomt op een parking. Los Hervideros is alweer een 'verplichte' stop voor toeristen. De zee heeft er in de poreuze lavakust enkele grotten gemaakt. We waren er met licht stormweer en konden dan ook de golven witschuimend te pletter zien slaan tegen de pikzwarte rotskust Salinas de Janubio Nog een paar kilometer verder kom je in de lagune van El Charco. Hier, in de Salinas de Janubio, wordt nog zout geproduceerd. Het zeewater wordt in bassins opgevangen. Als het water verdampt blijft het zout achter Pagina 37

38 Kustwandeling door de lavavelden Als je in het dorpje El Golfo doorwandelt tot op het einde van het dorpje kom je op een parking (4). Vandaaruit vertrekt een kustpad dat door de lavavelden loopt (aangeduid met rode stippelijn op het kaartje hieronder). De lava is hier tot in zee gestroomd. Het pad is slechts afgezoomd met lavablokken langs beide zijden van het pad. Soms is het even zoeken, maar als je even verkeerd loopt, merkt je dat vlug. Het is bijzonder moeilijk lopen in dit type vulkaangebied (de badlands). We lopen er op 50 meter van de kust, een tiental meter boven de zeespiegel. Het opspattende water zorgt voor een nevel, en af en toe worden we zelfs goed nat. Na anderhalve kilometer krijg je uitzicht over een zwart zandstrandje. Loop nog een tiental minuten door in noordelijke richting. Je kruist dan een onverharde weg. Volg deze weg links en je komt na een vijftal minuten op het strand. Vandaar kan je verder de kustwandeling maken tot aan de Playa de la Madera. De totale afstand van deze wandeling bedraagt ruim 10 kilometer. En dan moet je nog terugkeren. We besluiten dan ook maar op onze stappen terug te keren. Kaartje El Golfo Pagina 38

39 5. Extra's Kaart Lanzarote Afstanden Arrecife Orzola : 36 km Arrecife Playa Blanca 35 km Arrecife Famara : 23 km Arrecife El Golfo : 33 km Pagina 39

40 Lanzaloe Aloë Vera is een vetplant die al eeuwenlang gebruikt wordt als de grondstof voor verzorgingsproducten en voedingssupplementen. De Aloë Vera (Aloë Barbadensis) is oorspronkelijk afkomstig uit Zuid- Afrika en groeit dankzij een uitzonderlijk klimaat ook goed op Lanzarote. Lanzaloë is een jong bedrijf dat intussen de grootste plantage van Aloë Vera op de Canarische eilanden heeft. De planten worden er gekweekt volgens strenge ecologische normen in een beschermd gebied in het noorden van Lanzarote. De verwerking van de planten gebeurt in een fabriek in Playa Honda. De producten van Lanzaloë zijn daardoor een authentiek product van Lanzarote. Vrij bezoek aan de plantage Een bezoek aan de plantage is gratis en kan van uur tot uur. Er zijn enkele gidsen die je graag wat uitleg zullen geven. Bianca doet dat zelfs in het Nederlands. Op je aankopen in de showroom krijg je met de bon onderaan deze pagina een korting van 10%. Een bezoek aan de plantage is een leuke halte op de noordelijke toer van het eiland en kan gecombineerd worden met een bezoek aan de Jameos del Agua, de Cueva de los Verdes, de Mirador del Rio en Haria. De plantage ligt enkele kilometer ten zuiden van het stadje Orzola, op de LZ-203. In Orzola vertrekken de boten naar La Graziosa. Twee kilometer ten oosten van Orzola vind je ook nog één van de mooiste zandstrandjes van Lanzarote. Alles bij elkaar, een kleine omweg meer dan waard. Lanzaloë biedt je een korting aan van 10% op je aankopen in de showroom Een initiatief van Lanzaloë en Pagina 40

41 A Recipe to Recharge Posted on September 10, 2013 by bloglanzarote When our days are filled with busy, what does it feel like to slow down? To focus on the simple? To connect with nature? Here s one straightforward recipe to recharge, the island way. Maybe the following sounds just a bit familiar: It s a stressful time at work. You re connected to your smartphone, afraid of missing an or meeting. It feels like you ve been running all the time, full speed, even though you ve rarely left your desk. Days are long. Nights are short. But now you ve got your holiday. You re away from the office. No deadlines loom. Meetings are a world away. This is your opportunity to do something you wouldn t otherwise have the chance to do. We ve found that Lanzarote can help you take those chances, to really get out of your cubicle, to see things anew, to recharge. The goal: you not only return rested, but to also come back with renewed energy, perspective and a host of stories to share with your family and friends. The idea: return connected, but in a different way. Fortunately, the recipe isn t complicated. It has only five ingredients. Some can be substituted with a little something different depending upon your taste Lanzarote offers plenty but be sure to preserve the essentials Pagina 41

42 5 Steps to an Island Recharge 1. Morning Gaze at the Sea and Horizon, 30 minutes After you ve woken up and before you leave for the day, take a moment to simply gaze over the water a water whose hue you ve never before seen out towards the horizon for at least 30 minutes. Turn off all music and tune out all background noise. Appreciate that you ve taken this step and that you ve given yourself a well-deserved gift. Take a walk down to the water, sit at its edge and simply listen to the waves crash, over and over again, until the sound becomes a mantra. Notice the shades of blue and turquoise. Tune into seemingly small things and find yourself opening up, again. Optional: A cup of good coffee or tea in hand. Recommended: Papagayo beaches 2. A Leisurely Lunch with Local Food, 2-3 hours In Lanzarote, courses come slowly, and are numerous but not overwhelming. No one is waiting for you at the office wondering where you ve been. There s only someone in the kitchen waiting for you to take your time to enjoy the freshness and simplicity of their cuisine and local ingredients. If you are a seafood buff, sample local fish and mussels, caught that morning in the waters just off the island. Enjoy the distinct flavors of the mojo rojo (red sauce) made with ground chili peppers or the mojo verde (green sauce) made from fresh coriander. Lanzarote food is not Pagina 42

43 your typical Mediterranean cuisine.optional: Share a bottle of Listan Negro Rosé. Recommended: Casa-Museo Al Campesino, try the Lanzarote tasting menu 3. Visit a local market and talk with an artisan, 1-2 hours Connect and recharge your inner creator. No matter what your interest whether it s handicrafts with a story or a fresh cut of locally produced cheese there s a market for it somewhere on the island. When you visit a market, don t just walk through it, but engage with it. Be sure to stop and talk with one of the artisans, ask a question or two out of your curiosity and learn something about his local trade and its history on the island. You may carry away with some souvenirs or gifts, but you ll definitely come away with stories. Recommended: Sunday market at Teguise Pagina 43

44 4. Listen to a live concert, preferably outdoors, 1-2 hours Music in and of itself is wonderfully rejuvenating. But to find live music performed in a natural amphitheater over the ripples of a turquoise pool just might make you think you ve entered into a land of magic. Recommended: Jameos del Agua, concerts set in a natural amphitheater formed by a lava tube. 5. Feel Nature, 2-3 hours When you first descended into Lanzarote, perhaps you thought you were landing on the moon. Those unique landscapes are the result of the combined force of millions of years of slow geological movement and explosive volcanic eruptions over the last 200 years. You d be hard-pressed to find settings so dramatic so harsh yet so beautiful and colorful at the same time anywhere on the planet. If you are on a tour, be sure to set off on your own, away from the bus. Take advantage of the space and treat yourself to a walk to feel the silence and raw natural beauty. Recommended: Timanfaya National Park and combine it with lunch at El Diablo restaurant Pagina 44

45 Bonus ingredient: For extra care, be sure to spend thirty minutes each evening gazing out over the water and horizon. Have a glass of Los Bermejos Tinto Carbonico on hand and enjoy the sound of the waves, feel the relaxation wash over you and appreciate all that you ve taken in that day. Recommended: Mirador del Rio. Like all good recipes, be sure to take this one out often, adjust the ingredients, experiment, and sample many flavors to reach a similar end result. Find yourself refreshed, recharged, and bearing a new connection to the nature, people and food of a special little island in the Atlantic Ocean called Lanzarote Pagina 45

46 Jardin de Cactus Posted on May 22, 2013by bloglanzarote Perfectly adapted to the most desperate natural habitat, cacti lead an uninhibited morphological existence, if it can be express that way Lanzarote. At the Heart of the World. Michel Houellebecq, 2000 The Cactus Garden was the last work of César Manrique, finished in Lanzarote in In 1973 the artist had already restored the mill that ornaments the limits of the Centre, with the idea of changing some semiburied volcanic monoliths into the main sculptures of a beautiful garden. And a garden on the island could only be made fo cactuses. On the other hand, The Cactus Garden is an excellent example of how to recover a deterioated space because it was built on an old quarry of volcanic ashes extraction, also knows as rofe or picón and use by the peasant of Lanzarote to cover the crops and keep the night humidity. This spectacular botanical garden contains different species, whose origin is found in America, Madagascar and Canary Islands. César covered the semi circular ground plan with stone walls and created a sort of amphitheatre where one can admire the different cactuses perfectly identified with small tags. All this is completed with an old restored, white washed mill, that shows inside the processing of millo flour, well known in Canary Island as gofio and used from time inmmemorial on the Islands. From the building point of view, the most remarkable part of the garden in its access, a space that prevents a parcial view of the garden but in all its magnificence after passing a small labyrinth of bends. Thus, the visitor gets a wonderful surprise when in front of him appers an imposing spectable of the stone amphitheatre, vegetation and water. A huge metal cactus of eight metres of height and bright green, shows the arrival to the tourist centre. The garden itself is surrounded by a sea of cactuses. The area of Guatiza and Mala is the centre of cochinilla cultivation on the island. The cochinilla is an insect whose female lives as a parasite in a kind of cactus known as tunera. From the larvae, hand collected, a natural dye, the carmine, used in the textile and cosmetic industries is obtained. This was specially appreciated in the old times, before the discovering of artificial colourings Pagina 46

47 Yaiza, colour of the fire Posted on February 22, 2013 by bloglanzarote Situated next to the National Park of Timanfaya, is one of the biggest and more beautiful municipalities of the island. Yaiza has many attractive and landscapes to tempt travellers. In this territory are situated some villages of singular especial importance. One of them, is the historic village of Femes, there you will find the church of San Marcial de Rubicón, Patron Saint of the island of Lanzarote. In 1404, San Marcial de Rubicón village was the first European town in the Canarian Archipelago. The villages of Yaiza municipality, fascinate with this historic buildings, beautiful houses of tradicional architecture, agricultural land and salt pans, such as the famous salt pans of Janubio. In a landscape distinct with its volcanic cones, fields of volcanic cinders and beds of lava, are two other important tourist villages by the sea, with modern and luxurious facilities in the resort of Puerto Calero and Playa Blanca. These places have got all the characteristics as first class destination, that include such as among others facilities, a marina, wellness centers or talasoterapia and wide range of tourist complex with several areas of entertainment. Staying in the south is an exclusive experience of calm tranquility which all visitor from any country fall in love with. Large, golden, paradiselike beaches, for example Papagayo Beach, with endless walks on the promenade of the sea-board or the delicious tasting of the seafood and traditional cousine, make Yaiza one of the most prestigious destinations anywhere in the world Pagina 47

48 Mirador del Río Posted on August 10, 2012 by bloglanzarote César Manrique designed the Mirador del Río in 1973, together with Je sus Soto and the architecht Eduardo Cáceres, which was considered at the time an architechtural work of great value and Interest. This work was not easy. Although the building is apparenty excavated on the rock, the truth is that it is coverded by it, in a way of covering and integrating it into the enviroment, respecting Manrique s philosophy. To the North of the island, 600 metres of height right in front of the Famara cliff, one can see the immensity of the Atlantic Ocean, stiched by the island LA GRACIOSA and the group of islets Alegranza, Montaña Clara, Roques del Este and Oeste, which have been declared Seacost Reserve. A privileged spot to admire this spectacular view is Mirador del Río a small glass and rock building perfecty integrated on the side of a volcano. In front of the mirador, the views to the sea arm that separates Lanzarote and the eighth islands, named el Río (The river), are excellent, as well as the views to the Hight Cliffs of Famara or Las Salinas, which are abandoned nowaday. According to history, it was here and during the Cuban War when a battery was installed a the end of last century. The Mirador offers a great variety of spots to observe the landscape due to its large circular window inside the building overlooking the sea; from the interior corridor that surrounds the building and from the upper terrace that crowns it. The accesss is through a spiral staircase with rubble work and wooden steps. The inside of the building is another attraction of this tourist centre. The access has a form of labyrinth because César Manrique was very fond of them as he could surprise the visitors with the magnificient spectacle of an open and impressive sea. From the ceiling hang two sculptures with an inverted bulb shape made with metal ribs twisted in spiral and bends that end in fine plates of the same metal. The beauty of the Mirador is in its apparent simplicity, in the use of circular, curve or elliptical shapes, that hide a great technical complexity. César Manrique built two other miradors in La Gomera and El Hierro and the the three of them are considered perfect architectural works Pagina 48

49 Teguise Posted on November 16, 2011 by bloglanzarote Although Teguise ceased to be the capital of Lanzarote in 1852, Its seigniorial air and the beauty of its architecture remind us of its noble past at every moment. Teguise s main feature is its unequalled nobility, its old convents and its regal palaces, which make the town that gives its name to the entire municipal area a veritable museum of religious and civil architecture. It is one of the oldest historic localities of the Canary Islands which is easily distinguished by its narrow, cobbled streets, lined with building with wide windows, carved balconies and stone facades. The fact that many of the original buildings, monuments and works of art have disappeared due to the repeated attacks by pirates, (which took place during the sixteenth and eigteenth centuries) does not deprive the municipal capital of even the smallest part of its beauty. Although it is almost impossible to enumerate the monuments which are worthy of being visited in this area, we mention: the Spinola Palace the Castle of Santa Barbara, situated on the Mountain of Guanapay, which was built in the sixteenth century and is enclaved in the volcano of the same name; the hermitage of San Rafael, the Church of Our Lady of Guadalupe, and the Convent of the Franciscans of Miraflores where a fine carving, probably of Genoese origin, is preserved. The convent of Santo Domingo and the Temple of Veracruz are other religious building which must be visited. Teguise is the largest municipalilty in size of the island, and like Yaiza and Haría, has a sea front on both sides of the island. The east coast is low with many beaches and small coves and promontories, although in some stretches we can see low cliffs. This part of the municipal area is known as Costa Teguise (Teguise Coast) where a large tourist urbanization exists today. The northwest coast has two very differentiated sections: one, low and sandy which corresponds to Penedo Bay, bordered by the white, wide beach of Famara, and the other, high and rocky, of spectacular beauty in relation with the volcanos of Sóo, one of the villages which forms part of the municipal area. As regards the west coast, here the islets of La Graciosa and Alegranza are situated, which are dependent on the municipality. La Graciosa is the only one which is inhabited and although fishing is the main occupation, the fact is, that there is an ever-growing number of tourist who visit its beaches and their transparent waters. La Alegranza is considerable smaller than La Graciosa, almost half its size, and its only inhabitant is a lighthouse. A strange and unusual place is the Jameos de Las Palomas, a deep entry in the south of the volcanic system called La Caldera (The Cauldron). Small boats can enter it, as its interior is navigable and it has access to the island of El Veril a place where many visitors disembark. Also of interest is the important archeological deposist of Zonzamas, with cyclopean alignment and constructions Pagina 49

50 Lanzarote food Islanders of Lanzarote take pride in the excellence of the basic ingredients from which the rich gastronomy of the island is produced. From the delicious vegetables grown in the immaculate fields of black volcanic gravel, to the wide variety of both fish and shell fish caught in the seas off the island, the quality of Lanzarote s cuisine comes as a surprise to many visitors. The vital staple of any meal on Lanzarote are papas arrugadas - literally wrinkled potatoes - which are always served with mojo - a rich sauce of garlic, olive oil, vinegar, herbs, and a selection of spices. The potatoes, which have a very distinct almost nutty flavour, are grown in the neat fields of black gravel, the volcanic picón, which retains vital moisture in the semi desert climate. A prized delicacy are tiny Papas Crías (wild potatoes) which grow on the rocky hillsides and which compensate in their lack of size for the richness of their flavour. Two kinds of sauces are always served with the papas arrugadas, the spicy red mojo which is based on chillies and peppers, and the green mojo which flavoured with parsley or coriander and which is served to complement fish dishes. The most common fish served in Lanzarote are dorada, (sea bream), vieja (parrot fish) and cherne (sea bass). Usually grilled (a la plancha), the fish will have been caught not far from the restaurant and could hardly be fresher. Gofio is another vital staple of the island s cuisine. Made from toasted corn and maize flour, in the past it would have been ground in the many windmills which once dotted the landscape of the island. Until the end of the 19th century when bread was a luxury eaten only at special occasions, gofio would have been an important part of every meal. Today it is used to thicken and flavour soups, stocks and stews. A speciality here is Escaldon de Gofio de caldo de pescado - a rich fish stew made with gofio and vegetables. An excellent place to try the traditional cuisine of Lanzarote is in the restaurants of the Centres of Art Culture and Tourism designed by Manrique throughout the island. The El Diablo Restaurant in the view point of the Timanfaya National Park has stunning views over the Montañas del Fuego. Open only at lunch time, guests can try chicken and sweet potatoes grilled over a natural vent where superheated air at a temperature of 300 degrees centigrade rises from deep within the volcano. There is a menu of the day, which includes delicious goat and sheep milk cheeses and the rich traditional sweet desert Bienmesable (sweet almond syrup) served with ice cream. The Castillo De San José (lunch 13 to dinner to 23.00) in Arrecife is one of the best restaurants on the island which serves excellent fish dishes (supplied by the fishermen s cooperative just around the corner). A speciality of the house is shellfish soup with azafranillo (local grown saffron). The glass fronted restaurant has wonderful views over the port where the interisland ferries and large cruise ships dock just metres from the ramparts of the 18th century castle. The Manrique inspired Casa-Museo Al Campesino (open for lunch only, from to 16.00) in Mozaga has a wide range of typical Lanzarote cuisine on the menu and guests can eat in the large cool restaurant set in a vast Jameo - a dome shaped space in the black lava rocks formed during the volcanic eruptions. Try the Tortilla conejera - an omelette with fish and onions - or the traditional salpicón - a pickled dish of fish or prawns and roe. Sancocho - a rich dish of salted fish and sweet Pagina 50