NIEUWE BRUSSELSE HUISVESTINGSCODE : VAN KELDER TOT ZOLDER VERBOUWD

Transcriptie

1 NIEUWE BRUSSELSE HUISVESTINGSCODE : VAN KELDER TOT ZOLDER VERBOUWD Een nieuwe Huisvestingscode is in werking getreden op 28 juli Deze voert heel wat innovaties door, maar bewaart ook de bestaande Code, die reeds wijzigingen onderging. De hervorming heeft verschillende doelstellingen, waarvan de ene al beter bereikt blijkt dan de andere : een meermaals gewijzigde tekst leesbaarder maken en verbeteren op basis van de ervaring op het terrein, nieuwe concepten operationeel maken, de strijd tegen ongezonde woningen toespitsen op de meest problematische situaties, de toewijzingsregels voor niet-sociale woningen verruimen en preciseren, en de bestrijding van leegstand verscherpen. Dit artikel overloopt de voornaamste wijzigingen die de gemeenten aanbelangen. Voor meer details wordt telkens verwezen naar publicaties van de Vereniging. 4 Tweeledige actie van de Vereniging Op 27 maart 2013 nam de Vereniging deel aan een hoorzitting in de commissie huisvesting van het Brusselse Parlement over het ontwerp van hervorming van de Huisvestingscode en op 20 juni schreef ze naar staatssecretaris voor Huisvesting Christos Doulkeridis. Telkens onderstreepte de Vereniging dat ze gekant is tegen het volgende : Het modelreglement goedgekeurd door de regering. De Vereniging vindt het een aanslag op de gemeentelijke autonomie, omdat de Huisvestingscode al voldoende waarborgen bevat ; in die zin is de machtiging te ruim en niet wettelijk verankerd. De toewijzing van woningen op eensluidend advies van een onafhankelijke commissie waarvan de samenstelling en de werking door de regering bepaald worden. De Vereniging vroeg dat de gemeenteraad de commissie zou samenstellen en dit voorstel werd ingelost, zoals we verder in dit artikel lezen. Verbod op toewijzingscriteria of weigering van inschrijving in het register als de huurprijs te hoog is ten opzichte van de inkomsten, een voorwaarde die zowel de gemeente als de huurders beschermt tegen de risico s van insolvabiliteit. Vereisten inzake veiligheid, gezondheid en uitrusting van de woningen 1 (art. 4-14) Het basisprincipe verandert niet : enkel de woningen die beantwoorden aan de elementaire vereisten inzake veiligheid, gezondheid en uitrusting kunnen te huur aangeboden worden. Om het formalisme van de procedures te beperken is het aantal documenten om vast te stellen dat ze in orde zijn, wel beperkt. Zo werden het facultatieve conformiteitsbewijs en het verplichte conformiteitsattest voor gemeubelde woningen en woningen kleiner dan 28 m 2 afgeschaft. Het enige wat overblijft, is het conformiteitscontroleattest: dat is noodzakelijk om een woning waarvoor de Gewestelijke Inspectiedienst voor Huisvesting een verbod uitgesproken had, opnieuw te huur te mogen stellen of verhuren. Hoe staat het dan met de woningen die het voorwerp uitmaken van een onbewoonbaarheidsbesluit dat de burgemeester genomen heeft op basis van artikel 135 van de Nieuwe Gemeentewet? Het oude artikel 14 van de Huisvestingscode was onduidelijk geformuleerd, maar de meeste gemeenten eisten dit attest alvorens de besluiten van de burgemeester betreffende de staat van de woning op te heffen. Jammer genoeg is deze eis niet opgenomen in de nieuwe Code 2. Dat is jammer voor de bescherming van de huurders, omdat de opheffing van een besluit de eigenaar de illusie kan geven dat het goed opnieuw te huur gesteld kan worden terwijl het misschien niet voldoet aan de eisen van de Huisvestingscode. De burgemeester moet erover waken dat de beslissingen van de Gewestelijke Inspectie uitgevoerd worden en dat een pand dat niet in orde is, te huur gesteld, verhuurd of gebruikt wordt. Voortaan machtigt artikel 8, 2 e lid de burgemeester uitdrukkelijk om de woning te verzegelen teneinde nieuwe bewoning te verhinderen. Het is de burgemeester en niet de gemeentebeambten die deze bevoegdheid heeft 3. Er moet dus uitdrukkelijk melding gemaakt worden van de beslissing om tot verzegeling over te gaan in het besluit dat de burgemeester neemt in uitvoering van de gewestelijke beslissing. Het verbreken van een verzegeling die 1 Zie terzake: F. LAMBOTTE, Weerslag van de Huisvestingscode op politiebesluiten (bijna) alles blijft bij het oude, -Brussel 2006/4, sept. 2006, p Dit tijdschrift is beschikbaar op > Publicaties. 2 De VSGB vestigde de aandacht van de wetgever tijdens de hoorzittingen in de commissie huisvesting op dit punt, maar vond geen gehoor. 3 Vergelijken met artikel 303 van het BWRO, volgens hetwelk de verzegeling op stedenbouwkundig vlak enkel mag aangebracht worden door officieren van de gerechtelijke politie, ambtenaren en beambten bevoegd voor de wegpolitie, ambtenaren en technisch personeel van gemeente en gewest aangesteld door de regering om de stedenbouwkundige overtredingen vast te stellen.

2 aangebracht is krachtens een wettelijke of reglementaire beschikking, wordt strafrechtelijk vervolgd 4. Bij een uithuiszetting is de burgemeester wettelijk verplicht een oplossing te zoeken : Aan huurders wier woning het voorwerp heeft uitgemaakt van een verhuurverbod dat ten uitvoer werd gelegd door de burgemeester, dient een herhuisvestingsvoorstel te worden overgemaakt en dit ten laatste op het moment van de uithuiszetting, naargelang de beschikbaarheid en volgens de volgende procedure. Allereerst controleert de burgemeester of er op het grondgebied van zijn gemeente een woning beschikbaar is onder de huurwoningen van de verschillende openbare vastgoedoperatoren. Bij gebrek aan beschikbaarheid gaat de Brusselse Gewestelijke Huisvestingsmaatschappij over tot dezelfde oefening, maar dit op gewestelijke schaal. Het gaat dus om een middelenverbintenis voor de burgemeester. Openbaar beheersrecht 5 (art ) De mogelijkheden om het openbaar beheersrecht uit te oefenen worden verruimd tot woningen die niet bewoond worden overeenkomstig hun bestemming als woning sinds meer dan twaalf opeenvolgende maanden, voor zover de stedenbouwkundige procedures met het oog op de regularisatie van de woning die vóór de vaststelling van de leegstand werden ingeleid, op een weigering stootten. De sociale verhuurkantoren (SVK) kunnen het openbaar beheersrecht uitoefenen, net zoals de openbare vastgoedbeheerders. De toekomst zal uitwijzen of de SVK, die niet over een administratie beschikken, zich in het avontuur kunnen storten. De Brusselse federatie van de sociale verhuurkantoren is daar niet zo zeker van 6. A priori zien wij het belang van deze uitbreiding niet. Zonder houder te moeten zijn van dit recht, kunnen de SVK wel de renovatie en het beheer van de verhuring van woningen in openbaar beheersrecht toevertrouwd krijgen vanwege de openbare vastgoedbeheerders. 7 Leegstand 8 (art en art. 15) Ter herinnering, de Huisvestingscode beschouwt het feit dat een gebouw dat voor huisvesting bestemd is, geheel of gedeeltelijk leeg staat, als een administratieve inbreuk. Een gewestelijke dienst is belast met de vaststelling van de inbreuken en legt administratieve sancties op. Deze dienst handelt op eigen initiatief of op klacht van het college van burgemeester en schepenen of, onder bepaalde voorwaarden, van verenigingen ter behartiging van het recht op wonen. Wij wijzen op 2 belangrijke wijzigingen voor de gemeenten: De processen-verbaal opgesteld door beëdigde gemeentebeambten gelden ook als vaststelling van de inbreuk 9. Dat zou de samenwerking tussen gemeenten en Gewest moeten versterken en de gewestelijke dienst van een stukje werk ontlasten. Iedere gemeente moet een register bijhouden van de leegstaande woningen op haar grondgebied en elk jaar uiterlijk op 1 juli aan de Regering de inventaris overmaken, vastgesteld op 31 december van het vorige jaar, van alle woningen die leegstaand bleken, met hun adres, bewoonbare oppervlakte, aantal kamers en de vermoedelijke duur van de leegstand. Vervolgens worden er preciseringen gegeven over de vermoedens van de leegstand 10. Enerzijds wordt de lijst aangevuld. Anderzijds bevestigt het gebruik van de term met name dat de opsomming niet limitatief is : de leegstand kan dus vastgesteld worden op basis van andere relevante elementen, terwijl de wettelijke vermoedens altijd gebaseerd kan worden op een reeks convergente aanwijzingen. Zo worden voortaan de volgende woningen als leegstaand beschouwd : - Op het adres is niemand ingeschreven voor zijn hoofdverblijfplaats in de bevolkingsregisters. - De eigenaars hebben vermindering aangevraagd op de onroerende voorheffing wegens onproductiviteit. - Het is niet ingericht met de huisraad die voor de bestemming vereist is. - Het water- of elektriciteitsverbruik vastgesteld gedurende een periode van minstens twaalf opeenvolgende maanden is lager dan het door de regering vastgestelde minimumverbruik. 11 De Code preciseert dat dit vermoeden weerlegd kan worden door de eigenaar of de houder van het zakelijk hoofdrecht 4 Art. 284 Strafwetboek. Het feit dat een verzegeling, toebehoren of een verzegelde omheining verwijderd wordt, volstaat als materieel element voor zegelverbreking. Cass., 10 mars 1992, Pas., 1992, I, p Zie terzake FRASELLE Nathalie, Apposition de scellés par le Bourgmestre, Mouv. Comm., 7-8/2003, V. 85, (779), p Zie terzake F. LAMBOTTE, Het openbaar beheersrecht : voor wie, waarom en hoe?, -Brussel 2006/3, juli 2006, p ; O. EVRARD, Het Parlement consolideert de stedenbouwkundige lasten, -Brussel 2010/2, april-mei 2010, p Doc. Parl. BHG, 2012/2013, A-355/2, Rapport, p Art. 120, 2. 8 Zie terzake : O. EVRARD, B. RUSLANOVA NIKOLOVA, Administratieve boete en vordering tot staking bij leegstand, -Brussel 2009/6, dec jan. 2010, p Deze wijziging werd aangebracht door de VSGB, zie O. EVRARD, B. RUSLANOVA NIKOLOVA, op. cit., p De definitie van leegstaande woning staat nog steeds in het hoofdstuk betreffende het openbaar beheersrecht (art. 15). Het gaat immers om één van de gevallen waarin het openbaar beheersrecht uitgeoefend kan worden. Historisch is dat te verklaren door het feit dat het hoofdstuk betreffende de administratieve sanctie van leegstaande woningen in de Code ingevoegd werd na het openbaar beheersrecht. Het zou logisch geweest zijn dat de hervorming de definitie van leegstaand gebouw in het betreffende hoofdstuk opnam. 11 Momenteel zijn de volgende minimumwaarden vastgelegd in artikel 9 van het besluit van 19 februari 2004 houdende uitvoering van de Huisvestingscode (BS 23 april 2004) : 5 - water : 5 m 3 / jaar - elektriciteit : als de elektriciteitsmeter verzegeld is of als het jaarlijks elektriciteitsverbruik lager is dan 100 kwh.

3 die de leegstand kan rechtvaardigen op grond van gewettigde redenen of in geval van overmacht. Bovendien schrapt de Code het fait dat een woning waarin de natuurlijke persoon die eigenaar is of houder van een zakelijk recht gedomicilieerd is, niet als leegstaand beschouwd kan worden 12. De nieuwe Huisvestingscode behoudt enkele innovaties die recent 13 goedgekeurd waren om de bewijslast van leegstand te vergemakkelijken. De grote lijnen daarvan zijn : De Brusselse intercommunale voor waterdistributie en - sanering (Hydrobru) en de distributienetbeheerder moeten minstens één keer per jaar aan de gewestelijke dienst die bevoegd is voor de administratieve boetes in geval van leegstand, de lijst overmaken van de woningen waar het water- of elektriciteitsverbruik gedurende een periode van minstens twaalf opeenvolgende maanden lager is dan het door de regering bepaalde minimum. De gewestelijke dienst neemt die informatie op in een lijst, die hij ter beschikking houdt van de gemeentediensten. De gemeenten sturen minstens één keer per jaar naar de gewestelijke dienst een bijgewerkte lijst van de leegstaande woningen op hun grondgebied. De regering moet de precieze vorm en inhoud daarvan nog bepalen 14. Bovendien zijn de gemeenten verplicht jaarlijks vóór 1 juli een verslag van hun beleid (ook van het OCMW) ter bestrijding van de leegstand bekend te maken. Dat verslag omvat een becijferde evaluatie van de toepassing van het openbaar beheersrecht, kort gedingen en klachten die ingediend werden bij de gewestelijke dienst. Toekenning van niet-sociale woningen 15 (art ) Toepassingsgebied De nieuwe bepalingen betreffende de toekenning van de openbare woningen treden in werking op 1 juli Alle openbare vastgoedoperatoren 16 en de sociale verhuurkantoren (SVK) 17 zullen binnen het toepassingsgebied vallen. De gemeenten, OCMW s en autonome gemeentebedrijven die woningen te huur aanbieden, moeten een toewijzingsreglement goedkeuren en een inschrijvingsregister bijhouden, ook als het beheer aan een derde toevertrouwd wordt. Voor de gemeentewoningen die door een SVK beheerd worden, zal het reglement van dat SVK van toepassing zijn. Het reglement is niet van toepassing op transitwoningen 18. Toekenningsreglement De nieuwe Code biedt een striktere omkadering voor de inhoud van het toewijzingsreglement dat de gemeente- of OCMW-raad moet goedkeuren. Er wordt gepreciseerd dat de toewijzingscriteria die het mogelijk maken de chronologische volgorde te wegen, conform moeten zijn met Titel X van de Code betreffende de gelijke behandeling, wat vanzelfsprekend is voor een overheidsdienst. Met het oog op duidelijkheid voor de kandidaat-huurders moet het toewijzingsreglement ook vermelden welke woningen in aanmerking komen voor de huurtoelage 19. De criteria mogen geen betrekking hebben op de huidige locatie van de kandidaat-huurder of zijn minimuminkomen. De aanvraag tot inschrijving in het register mag om diezelfde redenen niet geweigerd worden. De reikwijdte van de beschikkingen met betrekking tot de inkomsten is niet duidelijk. Kunnen gemeenten weigeren een woning toe te kennen om redenen die verband houden met een te hoge huurprijs in verhouding tot de inkomsten? Het gaat erom noch de inschrijving in het register te weigeren, noch er een gewogen toewijzingscriterium van te maken (verbinden aan voorrangscriteria) 20. Modelreglement De regering zal een standaardreglement per categorie operator goedkeuren, waarin de vereisten van de Code opgenomen zijn. Wat zal dat omvatten? De machtiging die aan de regering gegeven wordt, lijkt a priori weinig omkaderd. Volgens het commentaar bij artikel 29 bevat het document de in dit hoofdstuk bedoelde vereisten 21 (procedure, toewijzingscriteria,...). Toen de staatssecretaris hierover 6 12 Wij wijzen evenwel op de contradictie in de logica indien we een woning als leegstaand beschouwen wanneer er personen ingeschreven blijven waarvan de gemeente een procedure voor ambtshalve schrapping ingezet noch afgerond heeft. 13 Ordonnantie van 6 december 2012 tot wijziging van artikel 18 van de ordonnantie van 17 juli 2003 houdende de Brusselse Huisvestingscode, in werking getreden op de dag van de bekendmaking in het Belgisch Staatsblad, nl. 18 december We kunnen ons afvragen of deze verplichting geen overlapping vormt met het register van de leegstaande woningen dat aan de Regering overgemaakt dient te worden. 15 Zie terzake : O. EVRARD, Minimumregels voor toewijzing van gemeentelijke woningen, -Brussel 2009/2, april-mei 2009, p Dus ook de GOMB en het Woningfonds, maar met uitzondering van de Openbare Vastgoedmaatschappijen (OVM), die aan het specifieke stelsel van de sociale woningen onderworpen zijn. 17 Bij toepassing van art. 124, 1, 8 van de Code. 18 Zoals bepaald bij art. 2, 1, 22 van de Code. 19 Besluit van de Brusselse Hoofdstedelijke Regering van 21 juni 2012 tot instelling van een huurtoelage. 20 Het commentaar bij artikel 27 van het ontwerp stelt immers: Zelfs indien het voor de openbare vastgoedoperatoren legitiem zou kunnen zijn te voorkomen dat gezinnen, waarvan zou kunnen blijken dat zij niet in de mogelijkheid verkeren om de huurprijs te betalen, zich vestigen in hun vastgoedpark;( ) daarenboven is het op het moment van de inschrijving (dus voordat men weet welke woning aan de kandidaat zal worden toegewezen) onmogelijk om het percentage van het inkomen te ramen dat wordt besteed aan de huur, aangezien de huurprijs nog niet gekend is. (BHP Doc. A-355/1, GZ 2012/2013, p. 38) 21 Hoofdstuk IV van Titel III ivm de regels die van toepassing zijn op woningen die te huur gesteld worden door openbare vastgoedoperatoren.

4 geïnterpelleerd werd, luidde het antwoord : het gaat over een bindend document, maar de gemeenten kunnen andere clausules toevoegen. 22 Een modeldocument moet immers een gemeenschappelijke basis bieden, die aangevuld kan worden volgens de eigenheden van iedere gemeente. Volgens ons machtigt de Code de regering niet om de weging van de toewijzingscriteria te bepalen, omdat dit de bevoegdheid die artikel 26 aan de gemeenteraad toekent, betekenis ontneemt. Toewijzingsbeslissing De gemeentelijke woningen zullen toegewezen worden door het college van burgemeester en schepenen of door het vast bureau, op eensluidend advies van een onafhankelijke commissie waarvan de samenstelling en de werking door de gemeenteraad vastgelegd worden. Die commissie zal zowel een advies verlenen voor de woningen die behoren tot het patrimonium van de gemeente als van het OCMW (ook al zijn er steeds twee afzonderlijke reglementen en registers). Het advies van die commissie is dwingend. Een eensluidend advies is immers een advies dat zijn bestemmeling bindt en waarvan hij niet mag afwijken. 23 Het gaat om een substantiële formaliteit. Als die niet nageleefd wordt, wordt de door de bestuurlijke overheid genomen beslissing onwettig. Het dwingende karakter van het advies vloeit ook voort uit de parlementaire werkzaamheden : een voorstel van amendement dat het college of het vast bureau de mogelijkheid wou bieden om van het advies af te wijken mits met reden omklede motivering, werd namelijk verworpen. 24 Het advies van de commissie is echter niet onaantastbaar. In geval van vergissing of wijziging van de omstandigheden zou het college een nieuw advies moeten vragen 25. Niets verhindert de geraadpleegde instantie immers om haar standpunt te wijzigen na een nieuwe analyse van het dossier, aangezien het advies slechts een fase is in de administratieve procedure die afloopt met de beslissing vanwege de administratieve overheid 26. Het advies van de commissie moet rekening houden met de chronologische volgorde van het register en de toewijzingscriteria uit het gemeentereglement correct toepassen. Aanvankelijk was in het ontwerp voorzien dat de samenstelling en de werking van de commissie door de regering vastgelegd zouden worden 27. Na een amendement ingediend door een lid van de meerderheid en om beter rekening te houden met de gemeentelijke autonomie, heeft de wetgever deze taak uiteindelijk aan de gemeenteraad toevertrouwd 28. Toen de staatssecretaris geïnterpelleerd werd over de manoeuvreerruimte van de gemeenteraad, antwoordde deze bij de stemming in de commissie huisvesting over artikel 28bis en amendement nr 32 dat de gemeente bepaalt wie er in deze commissie zetelt en de staatssecretaris hun vertrouwt. De Code legt geen enkel criterium op en machtigt de regering niet om het te doen, tenzij dat de commissie onafhankelijk moet zijn. Ze moet volgens ons in elk geval onafhankelijk zijn ten opzichte van het orgaan waarvoor het advies bestemd is. De leden van het college van burgemeester en schepenen of het vast bureau mogen er dus niet in kunnen zetelen. Bezwaar Klachten tegen de toewijzingsbeslissingen worden aan het college van burgemeester en schepenen of het vast bureau voorgelegd, en niet langer aan de gemeente- of OCMWraad 29. De nieuwe Code harmoniseert de termijnen. Bezwaarschriften moeten ingediend worden binnen de maand van de betekening van de toewijzingsbeslissing en het college moet binnen de maand een beslissing nemen. Wanneer de kandidaat-huurder in zijn gelijk gesteld wordt, is het gevolg niet langer de nietigheid van de toewijzingsbeslissing maar de toekenning van een absoluut recht tot toewijzing van de eerste aangepaste woning die vrijkomt. Private levenssfeer van huurders en kandidaat-huurders Om de private levenssfeer van huurders en kandidaathuurders te beschermen, bevat het register van de inschrijvingen gedepersonaliseerde gegevens BHP Doc. A-355/2, GZ 2012/2013, p P. GOFFAUX, Dictionnaire élémentaire de droit administratif, Précis de la Faculté de droit de l Université Libre de Bruxelles, Bruylant, 2006, p Amendement nr In die zin, RvS, 30 juni 1972, nr , Van De Poel. 26 RvS, 8 juni 1998, nr , Michel. 27 Vóór de indiening van amendement nr 32 verklaarde de staatssecretaris de oorspronkelijke bedoeling van de regering: De Gewestregering wil zorgen voor coherente en homogene commissies, en vooral voor de aanwezigheid van derden: een commissie die enkel leden van het gemeentebestuur of van het college zou tellen, zou niet onafhankelijk zijn van de overheid. De geest van het akkoord houdt wel degelijk in een belangrijke plaats te behouden voor de partners uit de verenigingen en de actoren op het veld, die dagelijks werken naast de betrokken gemeentediensten (huisvesting, schade bijstand, wijkcontracten, ) A-355/2-2012/1013, p Amendement nr De VSGB had de aandacht gevestigd op het feit dat het niet langer aangewezen was deze bevoegdheid toe te vertrouwen aan het college van burgemeester en schepenen, gezien de verdeling van de bevoegdheden voorzien bij de Nieuwe Gemeentewet en het feit dat deze vaker vergadert dan de raad. Zie O. EVRARD, Minimumregels voor toewijzing van gemeentelijke woningen, op. cit. p Deze wijziging is doorgevoerd nadat de VSGB bedenkingen had gemaakt, o.a. in het artikel : O. EVRARD, Minimumregels voor toewijzing van gemeentelijke woningen, op. cit. p

5 Volgens artikel 25 vermeldt de inventaris die elke operator jaarlijks aan de regering moet overmaken, steeds de naam van de huurders. Wij zien niet in welke mate de mededeling van de namen noodzakelijk is in verhouding tot het doel van de inventaris, t.t.z. een instrument voor het gewestelijk huisvestingsbeleid 31, als we verwijzen naar de parlementaire werkzaamheden van de ordonnantie die deze verplichting invoerde. Sociale woningen De openbare vastgoedmaatschappijen kunnen een beperkt percentage middelgrote woningen beheren. Deze woningen zijn voorbehouden voor gezinnen met een bescheiden inkomen, op voorwaarde dat dit de ontwikkeling van het sociale-woningpark niet in de weg staat. Het doel is de sociale mix te bevorderen en mogelijkheden voor herhuisvesting te bieden voor personen wiens huurovereenkomst voor beperkte duur afloopt. Overgangsstelsel De artikelen 24 tot 33 betreffende de toewijzing van nietsociale woningen treden in werking op 1 juli Ze zijn niet van toepassing op de toewijzing van de woningen die beschikbaar zijn voor verhuring vóór die datum, behalve als de procedure van hun toewijzing voor verhuring op die datum nog niet aangevat is. Artikel 67, 9 tot invoering van de mogelijkheid voor de openbare vastgoedmaatschappijen om bescheiden en middelgrote woningen te huur aan te bieden, treedt in werking op 1 januari De besluiten genomen in uitvoering van de opgeheven Huisvestingscode blijven in voege tot hun vervanging door nieuwe besluiten. De regering moet de verwijzingen naar de Huisvestingscode aanpassen. Bijlage 1 van de ordonnantie van 11 juli 2013 bevat een handige vergelijkende tabel met de verwijzingen naar de ordonnantie van 17 juli 2003 houdende de Brusselse Huisvestingscode ten opzichte van de nummering van de nieuwe Code. Besluit Ondanks enkele utopische aspecten versterkt de hervorming de actiemiddelen op het vlak van ongezonde en leegstaande woningen, met name dankzij nauwere samenwerking tussen gemeenten en Gewest. De begrippen sociale en middelgrote woning worden afgestoft. De Code houdt voortaan ook rekening met de ervaringen uit de praktijk en is coherenter geworden. De Vereniging zal op de voet blijven volgen hoe de regering de uitvoeringsbesluiten opstelt. Wettelijke basis Ordonnantie van 11 juli 2013 tot wijziging van de ordonnantie van 17 juli 2003 houdende de Brusselse Huisvestingscode Belgisch Staatsblad van 18 en 26 juli 2013 : de tekst van 26 juli vervangt de tekst van 18 juli en verbetert een vergissing in de nummering van de artikelen. Parl. St. A-355/1-3 - GZ Inforum nr Olivier Evrard 8 31 Parl. Doc. BHP, A-493/1, GZ 2007/2008, p. 3.