Ming. Kleine en de gouden krekel. en de gouden kreke Met tekeningen van Berry Slok. Bettine Vriesekoop. De Nieuwe Kerk Amsterdam

Maat: px

Weergave met pagina beginnen:

Download "Ming. Kleine en de gouden krekel. en de gouden kreke Met tekeningen van Berry Slok. Bettine Vriesekoop. De Nieuwe Kerk Amsterdam"

Melanie Peters
7 jaren geleden
Aantal bezoeken:

2 Bettine Vriesekoop Ming Ming Kleine en de gouden krekel en de gouden kreke Met tekeningen van Berry Slok Dit boek kwam tot stand mede dankzij financiële steun van de Vrienden van De Nieuwe Kerk. De Nieuwe Kerk Amsterdam

1 De ontdekking Li Yang wordt wakker door het getsjirp van de krekels. Ze weet meteen dat het een heel warme dag zal worden: hoe hoger de krekels tsjirpen, hoe warmer het is.

3 1 De ontdekking Li Yang wordt wakker door het getsjirp van de krekels. Ze weet meteen dat het een heel warme dag zal worden: hoe hoger de krekels tsjirpen, hoe warmer het is. Ze weet ook meteen dat het een bijzondere dag zal worden: in haar maag voelt ze een krinkeltje, wat betekent dat er iets spannends staat te gebeuren. Vandaag komen de tafeltenniscoaches op school om te kijken of er grote talenten tussen de kinderen van de hoogste klas te vinden zijn. Voorzichtig stapt ze over de slaapmatjes van haar kleine broer en haar grootmoeder, zumu in het Chinees, om hen niet te wekken. Ze laat zich zachtjes van de kang afglijden. De kang is de verwarmde verhoging waarop s nachts de slaapmatjes worden uitgerold. Zumu noemt haar altijd mijn kleine Ming. Ming betekent de schitterende, maar het is ook de naam van beroemde keizers van vroeger. Li Yang loopt om het kleine huis heen naar dat van haar buurjongen Kaikai. Om en in het huis is het nog doodstil. Li Yang raapt wat steentjes van de grond en gooit ze tegen de muur van Kaikais kamertje. Het duurt niet lang voor ze zijn slaperige hoofd tussen de luiken ontdekt. Kaikai is haar vaste trainingsmaatje en Li Yang maakt met haar hand een beweging alsof ze met een batje tegen een balletje slaat. Kaikai begrijpt onmiddellijk wat ze bedoelt en enkele minuten later staat hij buiten. Voor school wil ik nog graag even tafeltennissen, zegt Li Yang, ga je mee? 5

4 Samen lopen Li Yang en Kaikai naar het schoolplein, een stukje verderop in het dorp. Zes jaar geleden, toen Li Yang vijf jaar oud was, liet het hoofd van de basisschool twee tafeltennistafels bouwen voor de schoolkinderen in haar dorp Yaxi. Een rij bakstenen deed dienst als netje. Het blad en de poten van de tafel waren van beton. De tafel was veel lager dan gebruikelijk en zo kon Li Yang, klein als ze was, boven de betonnen tafels uitkomen. Sindsdien is Li Yang dol op pingpangqiu, zoals tafeltennis in China heet. Meteen bleek Li Yang niet alleen slim maar ook heel beweeglijk en balvaardig: binnen de kortste keren sloeg ze de oudere kinderen en zelfs volwassenen van tafel. Een jaar nadat de tafels op het schoolplein waren neergezet, gebeurde er iets bijzonders: de Olympische Spelen vonden plaats in Peking, de hoofdstad van China. Op een dag in augustus 2008 volgde zij met haar broertje, haar ouders, zumu en bijna alle buren in het dorpshuis de tafeltennisfinales van de Olympische Spelen. Li Yang zat in kleermakerszit ademloos naar de vrouwenfinale te kijken. Twee kleine Chinese meiden, Zhang Yining en Wang Nan, stonden tegenover elkaar. Zhang Yining was Li Yangs favoriet omdat ze zelf zo soepel en mooi zou willen spelen. Li Yang juichte toen Zhang met maar liefst acht punten verschil de laatste game pakte en riep: We zijn Olympisch kampioen! Ze pakte haar batje, rende naar het schoolplein en vroeg haar buurjongen Kaikai om met haar de finale na te spelen op een van de nieuwe stenen tafels. Kaikai en Li Yang weten zich de Olympische Spelen nog goed te herinneren als ze die ochtend opgetogen naar het schoolplein rennen. Tik, tak, ping, pong, klinkt het over het schoolplein. O, wat zou Li Yang graag worden uitgekozen door die belangrijke coaches die straks de school komen bezoeken. Als de bel gaat, komt de meester met twee mannen in trainings pak de klas binnen. Ze kijken eens goed rond en vragen: Wie wil later Olympisch kampioen worden? Li Yang springt op uit haar bank en weet niet hoe hoog ze haar hand de lucht in moet steken. Laat dan maar zien wat je kunt, zegt de oudste van de twee mannen. Een tikkeltje zenuwachtig loopt Li Yang achter de mannen aan naar buiten. Ze krijgt een batje in haar hand en gaat achter de tafel staan. We spelen eerst in de forehandhoek, zegt de ene trainer, die Liu heet. De andere coach kijkt aandachtig toe en maakt video-opnamen. Behoedzaam en 6 7

5 rustig speelt Li Yang de bal terug. Haar voetjes schuifelen heen en weer op de stoffige ondergrond. Terwijl ze geconcentreerd naar de bal kijkt, denkt ze aan de soepele, moeiteloze slagen van haar idool Zhang Yining, de Olympisch kampioene. De coaches lachen en roepen zichtbaar geamuseerd: Hao qiu, mooie bal, als ze met een felle smash in de andere hoek een rally afmaakt. Diezelfde avond wordt er onverwacht geklopt: het hoofd van de school staat voor deur. Als haar ouders hem binnenlaten, vragen ze Li Yang naar haar kamertje te gaan. Maar de muren van hun lemen huis zijn erg gehorig en natuurlijk legt ze haar oor tegen de muur en verstaat ze alles wat de hoofdmeester haar vader vertelt. Liu, een van de coaches uit Nanjing, heeft me gevraagd met u te praten over Li Yang, zegt de meester. Hij zei dat hij aan Li Yangs mooie bewegingen en haar intelligente en felle ogen had gezien dat ze een groot talent is. Liu wil Li Yang uitnodigen naar de tafeltennisschool in de grote stad Nanjing te komen. Als jullie toestemming geven, moet ze jullie en haar dorp verlaten om elke dag met andere talentvolle kinderen te trainen. 2 De sportschool Ping, pong, ping pong, klik klak. De balletjes vliegen over het net. Door je knieën zakken. Zwaaien met je onderarm. Hoe vaak heb ik dat nu al gezegd, Li Yang? Coach Zhong schreeuwt. Zhong gaat achter Li Yang staan, pakt haar bij haar schouders en doet de beweging voor. Waarom gaat alles zo stroef? Waarom schreeuwt de coach zo tegen me? denkt Li Yang. Ze is nog maar twee maanden in Nanjing maar het liefst zou ze nog vandaag de trein terug naar Yaxi nemen. Vanuit haar ooghoeken ziet ze haar trainingsgenootjes. Ze staan te lachen en wijzen naar haar. Zie je nou wel? Ik heb toch gezegd dat boerinnen nooit kampioen kunnen worden? smaalt een van de meisjes als ze de bal opraapt. Weet je wel zeker dat het een meisje is, met dat rare, korte haar? zegt de ander. Bij deze woorden springen Li Yang de tranen in de ogen. Ze loopt de zaal uit en vlucht naar haar kamertje. Alleen, op de rand van haar stapelbed in het kleine, benauwde slaapkamertje dat ze deelt met Su Lan en Wang Xia, barst ze in tranen uit. Ze houdt de handen voor haar gezicht, uit haar ogen druppen dikke, zoute tranen. Ze is met een smoesje de trainingszaal uitgelopen. Ze kon de schelle, harde stem van coach Zhong, die altijd klinkt alsof ze heel boos is, niet meer aanhoren. Ze kan de hatelijke opmerkingen van de meisjes niet meer verdragen. Ze wil nog maar een ding: weg van hier, 8 9

6 van die meisjes die haar een boerin noemen. Ze verlangt naar de lieve, zachte stem van haar moeder, naar de grapjes van haar vader, naar haar kleine broertje en naar de vriendjes en vriendinnetjes van haar vertrouwde dorpsschool. Ze verlangt naar haar kleine krekel in zijn mooie bamboekooitje, die ze van haar zumu heeft gekregen. Zorg goed voor de krekel, Li Yang, had zumu gezegd. Hij zal je geluk brengen. Maar thuis is heel ver weg. Yaxi is bijna duizend kilometer van Nanjing. En ze moet nog vier maanden wachten tot ze met Chinees Nieuwjaar naar huis mag. Ze pakt haar rugzakje, propt daar zoveel mogelijk kleren in en zonder dat iemand het merkt, sluipt ze de grote poort van de school uit. Waar moet ze naartoe? Als ze langs de slagbomen van het sportcentrum is gelopen, gaat ze een brede laan in. Zonder op haar omgeving te letten loopt en loopt ze maar door. Bij de oude stadsmuur slaat ze rechtsaf, tot ze uitein delijk stilstaat bij een grote poort. Als ze naar binnen gaat ziet ze een groot plein en een lange laan met bomen. In de verte ziet ze een mooi rood Chinees gebouw op grote bruine pilaren. Ze houdt haar adem in en haar mond valt open van verbazing. Hier is ze nog nooit geweest. Zo n mooi paleis heeft ze nog nooit gezien. Li Yang loopt de brede trappen op. De deuren staan open, en naast de deuren staat een bordje: Toegang gratis. Bij de deur kijkt een man in een wit uniform haar onderzoekend aan. Hoor je bij een groep? Li Yang weet niet wat ze moet zeggen. Ze knikt verlegen en loopt snel door, achter een groep schoolkinderen met een leraar aan. De leraar vraagt de kinderen bij elkaar te gaan staan en roept: Kinderen, we zijn in het museum! Blijf bij elkaar en luister naar de gids. Als ze binnen is, loopt Li Yang snel weg van de schoolklas. Het wordt stil. Ze loopt door enorme zalen. Li Yang kijkt omhoog en ziet een houten plafond met Chinese mozaïeken in de prachtigste kleuren

Vergelijkbare documenten

Miauw! Miauw!

Miauw! Miauw! Onderbouw Thema: jaloezie Miauw! Een verhaal over een meisje dat jaloers is op haar babyzusje. Sinds Dian een zusje heeft moet ze de aandacht van moeder delen. Dat vindt Dian soms heel moeilijk. Miauw!