Gemeente van onze Here Jezus Christus

Maat: px

Weergave met pagina beginnen:

Download "Gemeente van onze Here Jezus Christus"

Dirk van der Wal
7 jaren geleden
Aantal bezoeken:

1 Gemeente van onze Here Jezus Christus Sommigen hebben gezegd dat het christendom een levensvijandige religie is. Het is een geloof dat draait om het hiernamaals en alles wat je hierop aarde doet of aantreft is maar bijzaak. En als je Paulus zo leest vanmorgen in de tweede Korinthe brief, dan zou je dat maar zo geloven. Het aardse leven hier, ons lichaam is een tent die afgebroken wordt, we verlangen ernaar een nieuw lichaam te krijgen, we verlangen ernaar om bij de Heer onze intrek te nemen. Het gaat om de eeuwige woning, de hemel. In de kerk is er wat dat betreft in de laatste eeuw wel wat veranderd. Je kunt het zien aan de liederen die we zingen. In de oude hervormde zangbundel gaat het heel vaak over sterven, de hemel. Het lijkt er soms op of we daarvoor naar de kerk gaan, leven met God. Niet voor dit leven maar voor het leven dat komt. De theologie, de liederen, de preken van nu, gaan veel vaker over het nu, het heden. De nadruk valt meer op het Koninkrijk van God nu, hier op aarde, hoe we samen leven en hoe je hier met God leeft. Het kan samenhangen met hoe dichtbij de dood in het leven is. In vroegere eeuwen stierf men jonger, onverwachter, zonder ook maar iets te kunnen doen, de begraafplaats vaak midden in het dorp, zichtbaar de dood in het midden. We hebben gewandeld in Oostenrijk. Op de muur van een kerk stond een zonnewijzer met daarnaast de weinig aanlokkelijke tekening van de man met de zeis en daarbij de tekst zeg me of er een uur is dat men niet sterven kan. Wij hebben de dood wat meer uit het dagelijks leven gebannen. We willen graag leven alsof er geen einde aan komt. Ik leef in het nu. Misschien dat daarom de dood extra hard aankomt wanneer het zich aandient. Daar hadden we toch nooit opgerekend? En ondertussen is de dood ook bij ons altijd dichtbij. De gruwelen van vorige week in Oslo maken dat zichtbaar. En let er eens op hoeveel de dood van jonge mensen sowieso verteld wordt. Hun verhalen gaan ver buiten de normale kennissenkring rond. De laatste jaren wordt erweer meer aandacht besteedt aan een uitvaart, misschien wel een inhaalslag. Tegenover het wat

2 wegmoffelen van de dood, is er nu een uitvaart die je niet meer mag vergeten. Inclusief champagnemoment, video s, uniek dit, heel bijzonder dat. Als ik Paulus lees over de dood, over het sterven, dan lezen we aan de ene kant die aanvaarding dat dit het leven is.dat je uiterlijke mens vervalt, dat je daarom soms ook naar de Heer verlangen kunt, omdat het leven soms zwaar is, moeilijk. Maar het is niet zomaar doodsaanvaarding. Er is de vaste overtuiging dat als de aardse tent wordt afgebroken, er een huis van God voor in de plaats komt. Ik dacht zo in de vakantietijd dat dat wel een mooi beeld is. Leven in een tent, dat vinden we best voor een tijdje. Op vakantie, een bungalowtent, een safaritent. Je leeft een tijdje wat vrijer en gemakkelijker. Maar als je maar weer thuiskomt, gewoon thuis, een fatsoenlijk bed, een badkamer, weer een dak boven je hoofd. Dat maakt de vluchtelingenkampen voor ons ook zo afzichtelijk. Niet dat ze in een tent wonen. Maar dat er geen uitzicht is dat dat verandert. Jarenlang in die tenten wonen. Abraham woonde in tenten, het was hun levenswijze. En God woonde onder zijn volk eerst ook in een tent, de tabernakel. Daar werd Hij gezocht en aanbeden. Maar het volk Israel ging in huizen wonen en God kreeg ook een huis, de tempel. En in die gang van tent naar huis, ziet Paulus ook ons leven. We wonen nu in tenten, dat is in de onzekerheid van dit leven, de kwetsbaarheid van je lichaam. We zijn op weg naar Gods huis, de zekerheid van God, de vastheid van zijn liefde, de glans van zijn heerlijkheid. En het leven hier met al zn onzekerheid en twijfels is te verdragen omdat je weet hebt van wat komen gaat. Dat is ons leven, we zijn hier op vakantie, als het regent dan zou je wel naar huis willen, als de zon schijnt dan vind je het heerlijk, vrij, hoefde je maar nooit weer terug naar huis. Toch lezen we bij Paulus ook nog iets anders over het leven op aarde, het is niet alleen maar voorportaal voor de hemel. We kunnen in dit leven ook heel veel goeds beleven. Al gaat ook ons uiterlijke bestaan verloren, ons innerlijke bestaan wordt van dag tot dag vernieuwd. We hebben de Geest, de Heilige Geest als onderpand,

3 we verliezen de moed niet, we zijn altijd vol goede moed. We leven in vertrouwen op God, al is wat komen gaat nog niet zichtbaar. Als je jong bent, dan ben je aan het opbouwen, je wordt groter, je mag iedere keer wat meer, later uit, meer beslissen, nog meer opleiding. En lichamelijk, je groeit, je wordt sterker. Financieel misschien wel, dat je je iedere keer iets meer kunt veroorloven, net een stukje verder op vakantie, iets grotere auto. Het lijkt of er helemaal geen verval is, je bent upgoing, een rijzende ster, het gaat steeds beter en mooier. Ergens is er een keerpunt, bij sommigen eerder als bij anderen, maar dan ga je verlies merken. Dat je niet meer kunt wat je vroeger wel kon. Laten we het eenvoudig houden, de leesbril doet zn intrede, je haar heeft een kleurtje nodig, gek met memory met de kinderen kun je niet zo makkelijk meer winnen als vroeger. Tuurlijk je verzte je ertegen, ik tenminste, sportschool enzo, maar de tekenen zijn er.de uiterlijke mens vervalt. En als je weer eens wat ouder bent dan weet je niet beter, dat is het leven, je levert in. Dat Paulus ons dat voorhoudt, is niet omdat hij sombermans is, maar omdat hij ons daartegenover ook iets te bieden heeft. Hij heeft het vooruitzicht van de hemel al gegeven, maar hij geeft ons ook iets voor dit leven. Namelijk dit. De uiterlijke mens vervalt wel, maar de innerlijke wordt van dag tot dag vernieuwt. God geeft je kracht van binnen. En het is voor jongeren de uitdaging die kracht van binnen ook te zoeken, ook al voel je nog zoveel kracht van buiten, is er zoveel te beleven en te doen, dat je toch de kracht van binnen zoekt, ontvangt. En voor ouderen is het de uitdaging om met dat er dingen wegvallen, je verlies lijdt, niet bij de pakken neer te zitten, maar de moed te grijpen die God je geven wil. Innerlijke vernieuwing,moed, kracht. Het gaat om het licht van de Heilige Geest dat God in onze harten geeft. Het gaat om de band met Jezus Christus waardoor je kunt leven met God in deze wereld. Leven in de tent, ook als het regent, ook als het allemaal wat langer duurt dan gepland, omdat God je moed geeft.

4 Paulus geeft ons nog een bijzondere uitspraak mee in dit hoofdstuk. Ik zeg hem eerst in de nieuwe vertaling.we leven in vertrouwen op God, wat komen gaat is nog niet zichtbaar. Het is een realistische kijk op ons leven hier. Wat komen gaat is niet zichtbaar, we hebben God, de hemel, Jezus niet echt gezien, zoals je de wereld om je heen ziet. En toch leven we in vertrouwen op God. We hebben geloof gekregen, en daardoor kun je leven. De oude vertaling spreekt me nog meer aan.we wandelen in geloof, niet in aanschouwen. We wandelen, we zien het doel niet en toch wandelen we. Ik heb ooit een lezing gehoord van een predikant die in zn studieverlof naar Santiago de compostella gegaan was en daarvan dia s liet zien. Het is nog vor het tijdperk van de digitale camera. En hij zei bij die lezing.en langzamerhand ontdekte ik dat het niet meer om het doel ging, maar om de weg. De reis werd veel belangrijker dan precies daar aan te komen. Ik heb me daar toen vreselijk aan ge-ergerd. Ik dacht, ja man, dat wist je al voor dat je op weg ging. Dat staat in alle boekjes en boeken over pelgrimeren. Dat de weg belangrijker is dan het doel. Dat heb je helemaal niet langzamerhand ontdekt. Je wist het al toen je op weg ging. Maar weet je waarom ik mij er ook aan ergerde? Voor mij is het doel wel belangrijk. Doelloos reizen vind ik heel moeilijk. Ik heb graag een top te beklimmen, een afstand te overbruggen en dan vind ik het ook heerlijk als ik er ben, gearriveerd, doel bereikt. Stel je toch voor dat je plant om 20 km te lopen en dat we dat dan net niet halen en bij km 17 worden opgehaald met een auto. Verschrikkelijk. De 80 lopen en bij 40 km zeggen, dit was toch ook al mooi. Ik heb een doel nodig. En als het gaat over de geloofsweg, de levensweg die we wandelen, dan voel ik me ook wel wat gesteund door Paulus. Hij schrijft in de Filippenzenbrief.ik ga recht op mijn doel af, de hemelse prijs waartoe God mij door Jezus Christus roept. Maar de tekst van vandaag, we wandelen in geloof, niet in aanschouwen, nuanceert dat ook. De dominee van de dia s krijgt toch ook een beetje gelijk.

5 We zien hier op aarde niet alles van de toekomst, we weten niet alles wat komen gaat. En dus moeten we wandelen in vertrouwen. Zoals Abraham toch een heel tijdje gewandeld heeft zonder te weten waar hij komen ging. In het lied over de toekomst van Jaqueline van der Waals dat we straks gaan zingen, wat de toekomst brengen moge, zit zo n wending in van het eerste naar het vierde couplet. Eerst zingen we dat we gaan met open ogen.moedig sla ik dus de ogen naar het onbekende land. Er is nog van alles te zien, je weet waar je naar toegaat. In het vierde couplet zijn de ogen dicht. Je wandelt in vertrouwen. De Vader houdt je hand vast. Hij weet het doel wel. Ik geef me over aan zijn leiding. Ik wandel in geloof, niet in aanschouwen. Amen

Vergelijkbare documenten

Ruimte voor God thema 5: Écht ontvangen Preek over Matteüs 13:8 & 23 & Lukas 1: Preek Gemeente van Christus,

Ruimte voor God thema 5: Écht ontvangen Preek over Matteüs 13:8 & 23 & Lukas 1:26-38 Preek Gemeente van Christus, Want Jezus vertelt over een zaaier die aan het zaaien is. Hij strooit het zaad wijd en