vanstate /1. Datum uitspraak: 26 augustus 2008 AFDELING BESTUURSRECHTSPRAAK

Transcriptie

1 Raad vanstate /1. Datum uitspraak: 26 augustus 2008 AFDELING BESTUURSRECHTSPRAAK Uitspraak met toepassing van artikel 8:54, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht op het hoger beroep van: de staatssecretaris van Justitie, appellant, tegen de uitspraak in zaak nr. 07/30139 van de rechtbank 's-gravenhage, nevenzittingsplaats 's-hertogenbosch, van 12 februari 2008 in het geding tussen: en de staatssecretaris van Justitie.

2 / augustus Procesverloop Bij besluit van 30 januari 2007 heeft de minister van Justitie een aanvraag van (hierna: de vreemdeling) om verlenging van de geldigheidsduur van een aan hem verleende verblijfsvergunning regulier voor bepaalde tijd afgewezen. Bij besluit van 29 juni 2007 heeft de staatssecretaris van Justitie (hierna: de staatssecretaris) het daartegen door de vreemdeling gemaakte bezwaar ongegrond verklaard. Dit besluit is aangehecht. Bij uitspraak van 12 februari 2008, verzonden op 14 februari 2008, heeft de rechtbank 's-gravenhage, nevenzittingsplaats 's-hertogenbosch, het daartegen door de vreemdeling ingestelde beroep gegrond verklaard, dat besluit vernietigd en bepaald dat de staatssecretaris een nieuw besluit op het gemaakte bezwaar neemt met inachtneming van hetgeen in de uitspraak is overwogen. Deze uitspraak is aangehecht. Tegen deze uitspraak heeft de staatssecretaris bij brief, bij de Raad van State binnengekomen op 11 maart 2008, hoger beroep ingesteld. Deze brief is aangehecht. De vreemdeling heeft een verweerschrift ingediend. Vervolgens is het onderzoek gesloten. 2. Overwegingen 2.1. Hetgeen in het hoger-beroepschrift is aangevoerd en voldoet aan het bepaalde in artikel 85, eerste en tweede lid, van de Vreemdelingenwet 2000, kan niet tot vernietiging van de aangevallen uitspraak leiden. Omdat het aldus aangevoerde geen vragen opwerpt die in het belang van de rechtseenheid, de rechtsontwikkeling of de rechtsbescherming in algemene zin beantwoording behoeven, wordt, gelet op artikel 91, tweede lid, van deze wet, met dat oordeel volstaan Het hoger beroep is kennelijk ongegrond. De aangevallen uitspraak dient te worden bevestigd De staatssecretaris dient op na te melden wijze tot vergoeding van de proceskosten te worden veroordeeld.

3 / augustus Beslissing De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State Recht doende in naam der Koningin: I. bevestigt de aangevallen uitspraak; II. veroordeelt de staatssecretaris tot vergoeding van bij de vreemdeling in verband met de behandeling van het hoger beroep opgekomen proceskosten tot een bedrag van 322,00 (zegge: driehonderdtweeëntwintig euro) geheel toe te rekenen aan door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand; het dient door de Staat der Nederlanden (het Ministerie van Justitie) aan de vreemdeling onder vermelding van het zaaknummer te worden betaald; III. bepaalt dat van de Staat der Nederlanden (het Ministerie van Justitie) een griffierecht van 433,00 (zegge: vierhonderddrieëndertig euro) wordt geheven. Aldus vastgesteld door mr. R. van der Spoel, lid van de enkelvoudige kamer, in tegenwoordigheid van mr. E. de Groot, ambtenaar van Staat. w.g. Van der Spoel lid van de enkelvoudige kamer w.g. De Groot ambtenaar van Staat Uitgesproken in het openbaar op 26 augustus Verzonden: 26 augustus 2008 Voor eensluidend afschrift, de secretaris van de Raad van State, voor deze. mr. H.H.C. Visser, directeur Bestuursrechtspraak

4 uitspraak RECHTBANK 's-gravenhage Nevenzittingsplaats 's-hertogenbosch Sector bestuursrecht Zaaknummer: AWB 07/30139 Uitspraak van de enkelvoudige kamer van 12 februari 2008 inzake geboren op i van Ghanese nationaliteit, eiser, gemachtigde mr. C.H. Dijkstra, tegen de staatssecretaris van Justitie te Den Haag, verweerder, gemachtigde mr. R.A. Debets. Procesverloop In deze uitspraak wordt waar nodig onder verweerder tevens verstaan de minister van Justitie. Bij besluit van 30 januari 2007 heeft verweerder de aanvraag van eiser tot het verlengen van een verblijfsvergunning regulier voor bepaalde tijd, met als doel: "verblijf wegens medische noodsituatie" afgewezen. Tegen dit besluit heeft eiser bezwaar gemaakt. Bij besluit van 29 juni 2007 heeft verweerder het bezwaar van eiser ongegrond verklaard. Tegen dit besluit heeft eiser beroep ingesteld. Tevens heeft eiser de voorzieningenrechter verzocht een voorlopige voorziening te treffen die er toe strekt dat uitzetting van eiser achterwege wordt gelaten totdat uitspraak zal zijn gedaan op het beroep. De zaak is behandeld op de zitting van 12 december 2007, waar eiser is verschenen in persoon, bijgestaan door zijn gemachtigde. Verweerder is verschenen bij gemachtigde. De rechtbank heeft met toepassing van artikel 8:64, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) het onderzoek ter zitting geschorst teneinde verweerder in de gelegenheid te stellen schriftelijk te reageren op de op 5 december 2007 door eiser overgelegde stukken alsmede om verweerder in de gelegenheid te stellen het in het rapport

5 2 van het Bureau Medische Advisering van 29 december 2006 genoemde brondocument, te weten de verklaring van huisarts J.J. Dijk van 20 oktober 2006, te overleggen. Bij faxbericht van 10 januari 2008 heeft verweerder de rechtbank nader in de zaak bericht en daarvan een afschrift gezonden aan de gemachtigde van eiser. Bij faxbericht van 9 januari 2008 heeft het Bureau Medische Advisering bovengenoemde verklaring van J.J. Dijk aan de rechtbank toegezonden. Dit schrijven heeft de rechtbank op 14 januari 2008 aan de gemachtigde van eiser toegezonden. De gemachtigde van eiser heeft hierop gereageerd bij schrijven van 25 januari Partijen hebben toestemming verleend om uitspraak te doen zonder nadere zitting als bedoeld in artikel 8:64, vijfde lid, van de Awb, waarna de rechtbank het onderzoek heeft gesloten op 28 januari Overwegingen 1. Aan de orde is of het besluit van 29 juni 2007, houdende de weigering om eisers verblijfsvergunning te verlengen, in rechte stand kan houden. 2. De rechtbank gaat daarbij uit van de volgende feiten en omstandigheden. Eiser is op 26 februari 2003 in het bezit gesteld van een verblijfsvergunning regulier bepaalde tijd als bedoeld in artikel 14 van de Vreemdelingenwet 2000 (Vw 2000), onder de beperking "verblijf vanwege medische noodsituatie". Deze vergunning is verleend met ingang van 21 november 2001 en laatstelijk verlengd bij besluit van 3 januari 2006 tot 21 november De aanvraag van 17 juli 2006 tot verdere verlenging is bij het in bezwaar bestreden besluit afgewezen. Het tegen dit besluit gerichte bezwaar is bij het thans bestreden besluit ongegrond verklaard. 3. Tussen partijen is niet in geschil dat eiser nog steeds lijdt aan een zeer ernstige aandoening, te weten een extreem verhoogde bloeddruk (maligne hypertensie), als gevolg waarvan hij een verhoogde kans loopt op een hersenbloeding. Voorts is tussen partijen niet in geschil dat bij uitblijven van cardiologische controle en medicatie er sprake is van een noodsituatie op korte termijn. Partijen worden echter verdeeld gehouden over de vraag of het voor eiser verantwoord is om te reizen, meer in het bijzonder te reizen per vliegtuig, en of er voldoende behandelmogelijkheden in het land van herkomst aanwezig zijn. Daarbij gaat het met name om de vraag of, en zo ja, onder welke voorwaarden de medische voorzieningen voor eiser nog beschikbaar zijn, gezien de lange duur die eiser niet meer in zijn land van herkomst verblijft. 4.. Ter beoordeling van de vraag of eiser nog altijd voldoet aan de beperking waaronder aan hem een verblijfsvergunning is verleend heeft verweerder aan het Bureau Medische Advisering (BMA) verzocht te adviseren aangaande de gezondheidstoestand van eiser. Bij nota van 29 december 2006 heeft het BMA advies uitgebracht. Dit advies is aangevuld bij nota's van het BMA van 17 januari 2007 en 7 mei Gebleken is dat eiser in februari 2006 met acute hartklachten in het ziekenhuis opgenomen is geweest. Vastgesteld is dat de pompfunctie van het hart beperkt is en dat er sprake is van een verwijde linker hartkamer met een matige functie alsmede een verminderde functie van de hartklep. Momenteel is de bloeddruk - met medicatie - acceptabel.

6 3 6. Volgens het BMA zijn er adequate behandelmogelijkheden in Ghana aanwezig. Genoemd worden het Korle-Bu Teaching Hospital in Accra en het Komfo Anokye Hospital in Kumasi. Voorts acht het BMA eiser in staat om met gangbare vervoermiddelen, waaronder ook het vliegtuig, te reizen. Volgens het BMA is een hoge bloeddruk geen absolute contra-indicatie voor vliegen. Het BMA stelt voor om eiser eventueel vóór de reis op vlieg-geschiktheid te beoordelen. Gelet hierop stelt verweerder zich op het standpunt dat niet langer wordt voldaan aan de in paragraaf B8/3 van de Vreemdelingencirculaire 2000 (Vc 2000) genoemde voorwaarden. 7. Blijkens vaste jurisprudentie (onder meer de uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State van 2 november 2006, JV 2005/473) moet een advies van het BMA aangemerkt worden als een deskundigenadvies aan verweerder ten behoeve van de uitoefening van zijn bevoegdheden. Indien een zodanig advies op een onpartijdige, objectieve en inzichtelijke wijze is opgesteld, onder aanduiding van de bronnen, waaraan deze is ontleend, mag verweerder bij de besluitvorming in beginsel van dat advies uitgaan, tenzij concrete aanknopingspunten bestaan voor twijfel aan de juistheid of volledigheid ervan. 8. Voorts blijkt uit vaste jurisprudentie van de AbRS dat slechts van belang is of Nederland op grond van de in hoofdstuk B8/4 van de Vc 2000 daartoe geformuleerde criteria het meest aangewezen land voor het ondergaan van de noodzakelijke medische behandeling is. De feitelijke toegankelijkheid voor de vreemdeling van de medische zorg in het land van herkomst behoort niet tot die criteria. 9. Namens eiser is kort weergegeven dat de hartfunctie van eiser verder achteruit is gegaan en dat de prognose van eiser in een land als Ghana buitengewoon ongunstig is omdat volstrekt onduidelijk is of de door het BMA gestelde voorzieningen feitelijk beschikbaar zijn. De enkele aanwezigheid van een afdeling cardiologie in twee ziekenhuizen is volstrekt onvoldoende om te concluderen dat adequate behandelingsmogelijkheid voor iemand met het ziektebeeld van eiser aanwezig is. Eiser heeft gewezen op een rapport van UK Home Office van 26 september 2007, waarin met betrekking tot de gezondheidszorg in Ghana gewezen is op dure behandelingen, lange wachtlijsten en niet beschikbare medicijnen. Eiser heeft tevens verklaringen overgelegd van zijn huisarts, J.J. Dijk, en van zijn behandeld cardioloog, dr. W. Kok, verbonden aan het Academisch Medisch Centrum, beide te Amsterdam, van respectievelijk 26 september 2007 en 2 december In deze verklaringen wordt - kort weergegeven - eisers standpunt dat zijn prognose buitengewoon ongunstig is, indien zijn behandeling niet op de huidige wijze wordt voortgezet, onderschreven. 10. Met betrekking tot de door eiser overgelegde verklaring van dr. W.Kok heeft verweerder zich primair op het standpunt gesteld dat deze brief op verzoek van de gemachtigde van eiser is opgesteld en dat voorts niet valt in te zien dat dit verzoek niet eerder gedaan had kunnen worden. Subsidiair stelt verweerder zich op heï standpunt dat deze informatie niet meer inhoudt dan de informatie die reeds bij brief van 28 maart 2007 is gegeven. Voor wat betreft de namens eiser overgelegde informatie van UK Home Office stelt verweerder zich op het standpunt dat die informatie, voor zover die ziet op de feitelijke toegankelijkheid van de medische voorzieningen, op basis van het beleid van verweerder en op basis van bestendige jurisprudentie niet bij de beoordeling van de aanvraag wordt betrokken. Voor zover de informatie van UK Home Office doelt op niet beschikbare medicijnen wijst verweerder erop

7 AWB 07/ dat uit het BMA-rapport van 29 december 2006 blijkt dat de door eiser gebruikte medicijnen of equivalenten daarvan in Ghana beschikbaar zijn. 11. Naar het oordeel van de rechtbank bestaan er niettemin concrete aanknopingspunten voor twijfel aan de juistheid en volledigheid van het door het BMA gegeven advies. Deze twijfel komt voort uit de beperkte reikwijdte van de vraagstelling die verweerder aan het BMA heeft voorgelegd die er in feite louter op neer komt of behandeling van maligne hypertensie (een vorm van hoge bloeddruk, die moeilijk te behandelen is en gepaard kan gaan met zeer grote schommelingen) in het algemeen in Ghana mogelijk is en of eiser in staat is om te reizen. Aan het BMA is echter niet de vraag voorgelegd of het, gelet op de slechte gezondheidstoestand van eiser, niet alleen mogelijk maar ook verantwoord is hem in Ghana te behandelen en hem te laten reizen. Het ontbreken van een antwoord op deze vraag klemt temeer nu door de behandelend artsen wordt voorzien dat een en ander negatieve invloed zal hebben op de gezondheidstoestand van de betrokken vreemdeling en eerder door het BMA is geoordeeld dat het medisch gezien ten sterkste wordt ontraden om met welk vervoermiddel dan ook naar Ghana te reizen, gezien de zeer ernstige cardiovasculaire problematiek en de daaraan gekoppelde risico's op het optreden van levensbedreigende complicaties. Tevens was het BMA, blijkens diens advies van 5 april 2005, eerder van oordeel dat een multidisciplinaire behandeling van maligne hypertensie in Ghana onvoldoende kan worden gegarandeerd en dat het continueren van de tot dan door eiser ondergane behandeling voor hem van levensbelang is. 12. De verschillen tussen de adviezen van het BMA van 29 december 2006, door verweerder betrokken bij het thans bestreden besluit, en het advies van het BMA van 5 april 2005 zijn op deze punten niet met elkaar te rijmen. De enige verklaring zou kunnen worden gevonden in de omstandigheid dat de medische situatie in Ghana kennelijk in anderhalfjaar tijd opmerkelijk is verbeterd. De rechtbank is er niet van overtuigd geraakt dat dit het geval is. Daarmee is de nodige twijfel gerezen omtrent dè juistheid van het BMA-advies van 29 december Het voorgaande klemt in het onderhavige geval temeer nu volgens recente informatie van eisers behandelend artsen de gezondheidstoestand van eiser verder achteruit is gegaan en terugkeer naar Ghana een slechte prognose voor eiser zal betekenen. 13. Verweerder zal dan ook een deugdelijke en onderbouwde verklaring moeten geven voor de hierboven gesignaleerde discrepantie. 14. Het voorgaande brengt met zich dat het bestreden besluit berust op een onvoldoende draagkrachtige motivering. 15. Gelet hierop dient het beroep gegrond te worden verklaard. 16. De rechtbank acht termen aanwezig verweerder te veroordelen in de door eiser gemaakte proceskosten. Deze kosten zijn met inachtneming van het Besluit proceskosten bestuursrecht en de daarbij behorende bijlage begroot op in totaal 644,00 voor kosten van door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand: 1 punt voor het indienen van een (aanvullend) beroepschrift; I punt voor het verschijnen ter zitting; waarde per punt ; wegingsfactor 1.

8 AWB 07/ Tevens zal de rechtbank bepalen dat de Staat der Nederlanden eiser het door hem gestorte griffierecht ten bedrage van 143,00 dient te vergoeden. 8. Mitsdien wordt beslist als volgt. Beslissing De rechtbank, verklaart het beroep gegrond; vernietigt het bestreden besluit; bepaalt dat verweerder een nieuw besluit dient te nemen met inachtneming van hetgeen in deze uitspraak is overwogen; veroordeelt verweerder in de door eiser gemaakte proceskosten vastgesteld op 644,00; bepaalt dat de Staat der Nederlanden namens verweerder aan eiser het door hem gestorte griffierecht dient te vergoeden ten bedrage van 143,00; wijst de Staat der Nederlanden aan als de rechtspersoon die de proceskosten dient te vergoeden. Aldus gedaan door mr. W.P.C.G. Derksen als rechter in tegenwoordigheid van G.C.A. Dingemans Wierts als griffier en in het openbaar uitgesproken op 12 februari Partijen kunnen tegen deze uitspraak hoger beroep instellen bij: Raad van State Afdeling bestuursrechtspraak Hoger beroep vreemdelingenzaken Postbus BC Den Haag VOOR1 vt de *&j Eorbesfuursrecht te s-hertógenbosch De termijn voor het indienen van een beroepschrift bedraagt vier weken na verzending van de uitspraak door de griffier. Artikel 85 van de Vw 2000 bepaalt dat het beroepschrifi een of meer grieven tegen de uitspraak bevat. Artikel 6:5 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) bepaalt onder meer dat bij het beroepschrift een afschrift moet worden overgelegd van de uitspraak. Artikel 6:6 van de Awb is niet van toepassing. Afschriften verzonden: 4} FEB. 200B