De beslissende sliding

Transcriptie

1

2

3 Joep van Deudekom De beslissende sliding Tekeningen Michiel van de Vijver Leopold / Amsterdam

4 Met dank aan Guido Jansen (c2 fc Utrecht) en Bram van Deudekom (d4 fc De Bilt) Eerste druk tekst: Joep van Deudekom Omslag en illustraties: Michiel van de Vijver Omslagontwerp: Petra Gerritsen Auteursfoto: Enno Keurentjes Uitgeverij Leopold, Amsterdam / isbn / nur 283 Uitgeverij Leopold drukt haar boeken op papier met het fsc-keurmerk. Zo helpen we waardevolle oerbossen te behouden.

5 Inhoud eerste helft 1 Vriendschappelijk partijtje 5 2 Erop of eronder 11 3 De eerste training 21 4 Serious business 24 5 De eerste wedstrijd 30 6 De tweede wedstrijd 35 7 De derde wedstrijd 38 8 Enrique 46 9 Het eerste rapport Handelingssnelheid Een dubbele verrassing Gouden Guus Een vervelende natrap 85 tweede helft 14 Gent Papas Fritas De verraderlijke spits Wie geschoren wordt, moet stilzitten De voetbalkermis 115 verlenging 19 De harde realiteit Een dinsdag in februari Nummer strafschoppen 22 Strafschoppen 136

6 eerste helft

7 1 Vriendschappelijk partijtje Hé, heb je dat al vanaf je geboorte? De spits van wwv had Pieter al een paar keer geduwd en tegen zijn enkels geschopt. Hij was op Pieters voet gaan staan en had hem een elleboog in zijn ribben gegeven toen de bal niet eens in de buurt was. En nu dit weer. Nou, kom maar op met je beledigingen, dacht Pieter. Hé, heb je dat al vanaf je geboorte? Pieter wist dat hij niet zou moeten reageren. Maar hij was toch benieuwd wat hij al vanaf zijn geboorte zou hebben. Zeker een besmettelijke ziekte of zo. Het was altijd zo voorspelbaar. Nou, wat dan? Dat je reet op de plek zit van je mond. De spits keek hem triomfantelijk aan. Pieter schoot in de lach. Niet omdat hij het grappig vond, maar omdat het zo n ontzettend slechte belediging was. Beter dan wat jij hebt, kaatste hij terug. De spits keek hem uitdagend aan. Nou, wat dan? Gelukkig zit bij jou je mond op de goeie plek, maar je stem klinkt als een natte scheet. De spits probeerde stoer te blijven kijken, maar schoot toch ook in de lach. 5

8 Op dat moment werd er een dieptepass gegeven, maar de spits stond nog naar Pieter te kijken. Pieter onderschepte de bal en verdedigde rustig uit. Langs de kant klonk de trainer van de tegenpartij. Sven, wat sta je nou te slapen, man? Die verdediger van ze kan er geen broodje van met zijn twee linkerbenen. Hé Sven, je laat je toch niet fokken door die kippenborst? Jezus Sven, laat die droplul nou gewoon even alle hoeken van het veld zien. Als je zo doorgaat kun je je zakgeld wel vergeten deze week! Pieter keek naar Sven. De spits kromp een beetje in elkaar bij alle opmerkingen. Ondanks de trappen en ellebogen had Pieter een beetje met hem te doen. Pieter! Let nou op! schreeuwde Johan, de keeper. O shit! Sven was van hem weg gesprint en de bal ging over Pieter heen. Buitenspel. Hij stak zijn hand op. De scheidsrechter floot. Vanaf de kant klonk gelijk commentaar. Hé blinde, dat is toch geen buitenspel! Klootviool, dat is nou al de vijfde keer, thuisfluiter! Het was weer zo n wedstrijd met van die vreselijke ouders langs de lijn, dacht Pieter schouderophalend. Op dat moment scoorde Guus. Pieters broer had de bal via een verdediger in het doel geschoten. Mazzelbal. Maar die tellen ook Even later floot de scheidsrechter af en er werden wat ongemeende handjes geschud. Sven kreeg op zijn donder van de coach en van zijn vader, zag Pieter. Sven keek maar een beetje naar de grond. De trainer van de tegenstander stond druk te gebaren naar de scheidsrechter. 6

9 Ik laat hier niet door een of andere puber een hele wedstrijd verknallen. Dit is de laatste keer dat ik hier kom! Zonde van mijn tijd. Het spijt me, meneer. De scheidsrechter was Jamal van zeventien, die vanochtend uit zijn bed was gebeld omdat de echte scheids ziek was. Iedereen was blij dat hij zo snel gekomen was. Nou, bijna iedereen dus. Wat een waardeloze sfeer. Het moest een vriendschappelijke wedstrijd voorstellen, maar wat was hier ook alweer vriendschappelijk aan? Goed gespeeld, Pieter, hoorde hij achter zich. Een onbekende man gaf hem een schouderklopje. Pieter keek hem aan. Dank u wel, meneer. Gijs... zeg maar Gijs. Ik heet Gijs Matthijssen. De man stak zijn hand uit. Pieter Brandsma. Dat weet ik, jongen. Ik ben zaakwaarnemer, een soort scout dus. Ik vond dat je goed speelde en dat is niet de eerste keer. Ik volg je al een tijdje. Pieter voelde zich er een beetje ongemakkelijk bij. Ik zou graag een keertje met jou en je ouders willen praten. Waarover dan? Over jouw toekomst, Pieter. Jij hebt een veelbelovende toekomst voor je en daar kan ik je bij helpen. Jij bent toch uitgenodigd voor de selectiedagen bij Hercules? Zeker, maar hoe weet u dat allemaal? Ineens deed de man een beetje gehaast. Hier heb je mijn kaartje. Ik moet nu weg. En weg was hij. 7

10 Wie was dat, Pieter? Dat was Jos, zijn trainer. Pieter keek nog eens op het kaartje. Gijs Matthijssen, van Super Soccer. Hij is een zaakwaarnemer. Laat je niet gek maken, jongen. Ik ken die gasten. Kijk maar uit. Je stond trouwens een beetje te pitten in het veld vandaag. Zo goed was je dus niet. Jos liep geïrriteerd naar de kantine. Op zich was Jos een goede trainer, maar het woord compliment kwam niet in zijn woordenboek voor. Je had pas goed gespeeld als je geen aanmerkingen kreeg. Wie was dat net? vroeg zijn vader nu ook. Trots liet Pieter het kaartje zien. Zijn vader trok zijn wenkbrauwen op. Pieter wist meteen hoe laat het was. Zijn vader vond zoiets maar niks. Hé, wat is dat voor kaartje? Guus trok het kaartje uit zijn vaders handen. Super Soccer? Zaakwaarnemer? Heb jij dat gekregen, Pieter? Waarom komt-ie niet bij mij? Wie heeft hier net gescoord! Wat hoor ik nu? Een zaakwaarnemer, van wat en voor wie? Pieters moeder mengde zich ook in het gesprek. Ze kwam net aanlopen vanaf de andere kant van het veld. Ik vond het een nare wedstrijd om te zien, wat een vervelende mannetjes allemaal rond het veld. Pieter is benaderd door een voetbalzaakwaarnemer, legde Pieters vader uit. En ik ben niet eens benaderd, terwijl ik had gescoord, zei Guus boos. Mazzeldoelpunt, Guusje, zei zijn vader. En voorlopig gaat onze Pieter nog helemaal niet met zaakwaarnemers praten, dus maak je niet zo druk. 8

11 Ik snap het gewoon niet. Pieter is helemaal niet beter dan ik. Pieter had het even aangehoord en was het helemaal zat. Goh, wat leuk voor je Pieter, dat je gescout bent, zei hij zelf op een spottende toon. De anderen hielden verbaasd hun mond dicht. Is er nou niemand die eerst even kan zeggen dat het misschien wel heel erg leuk voor mij is dat er een zaakwaarnemer is die mij talentvol vindt! riep Pieter. Hij ontplofte bijna. Goh, super voor je, Pieter! Je hebt het echt verdiend, Pieter! Wat een zuurpruimen zijn jullie! Hij liep naar de kleedkamer en sloeg de deur hard achter zich dicht. Boos trok hij zijn kleren uit en dook onder de douche. Snapten ze er dan helemaal niks van? Dit was waar hij elke nacht van droomde. Elke nacht! Hercules! Dat hij in het Herculesshirt de winnende sliding maakte in de finale van de Champions League. Andere kinderen droomden ervan om de winnende goal te maken, maar Pieter wist dat hij een geboren verdediger was. Ook keepen vond hij best leuk om af en toe te doen. Maar scoren was niet zijn ding. Zijn droom was om in de laatste minuut de spits van de tegenpartij, die de keeper al is gepasseerd en voor een open doel kon scoren, met een spectaculaire sliding van de bal te spelen. De ultieme, allesbeslissende, legendarische, meest op tv herhaalde supersliding. Waardoor zijn team natuurlijk de finale won en hij de grote held was. Natuurlijk wist hij ook nog niet van zichzelf of hij goed genoeg was, maar hij wás ten slotte uitgenodigd om voor te komen spelen bij Hercules en nu was er ook nog een scout die vond dat hij talent had. Zijn ouders 9

12 begrepen er niks van en zijn broer was gelijk jaloers, dacht Pieter boos. Terwijl hij het water over zijn hoofd liet stromen, nam hij zich voor om er nog harder voor te gaan knokken. Hij zou ze wel eens even wat laten zien! 10

13 2 Erop of eronder Ben jij al wakker? Guus stond bij het bed van Pieter. Het was nog niet eens half zes. Nee, en jij? Guus glimlachte vanwege de stomme vraag. Heb jij geslapen? vroeg hij. Heerlijk! Ik ook niet. Pieter had natuurlijk ook geen oog dichtgedaan. Vandaag was namelijk de grote dag. Vandaag mochten ze meedoen aan de selectiedag van de landskampioen Hercules. Het grote Hercules met zijn rijke geschiedenis, waar veel topspelers vandaan kwamen die bij de grote Europese clubs furore maakten. Hofleverancier van Oranje, zoals ze dat altijd zeiden. En daar mochten hij en zijn broer misschien wel gaan spelen, als ze goed genoeg waren. Pieter was bloednerveus en zijn broertje dus blijkbaar ook. Ik zat te denken, zei Guus. Stel nu dat jij geselecteerd wordt en ik niet. Ja, of andersom. Dacht het niet, want jij bent al benaderd door een zaakwaarnemer. Schei nou toch uit, gast, dat zegt toch niks. 11

14 Maar stiekem had Pieter hetzelfde gedacht. Het moest toch wel iets zeggen dat zo n man iets in hem zag. Maar hij wilde zijn broer niet onzeker maken. Maar stel nou dat jij wordt aangenomen en ik niet, ga je het dan toch zonder mij doen? vroeg Guus door. Tjonge, wat een vraag. Het is pas half zes. We moeten eerst die selectiedag maar eens doorkomen. Je gaat het dus ook zonder mij doen. Ik weet genoeg. Zou ik dus nooit kunnen. Ik dacht dat wij een duo waren. Boos stampte Guus de kamer uit. Hé, wacht nou even! Maar hij hoorde de deur van Guus dichtslaan. Pieter voetbalde al zijn hele leven samen met zijn jongere broertje. Veel mensen dachten dat ze een tweeling waren, maar ze scheelden ruim elf maanden met elkaar. Hij had er al eerder over nagedacht. Hij was tot de conclusie gekomen dat als hij aangenomen werd en zijn broer niet, dat hij het toch ging doen. Guus had gelijk. Maar als het andersom zou zijn, zou Guus het ook moeten doen. Pieter en Guus kwamen op de fiets aan. Hun ouders hadden mee gewild, maar dat hadden de jongens liever niet. Dit moesten ze alleen doen. Samen stonden ze voor trainingscentrum De Belofte van Hercules. Hercules. Al jarenlang de beste club van Nederland. Schitterende velden, een paar kunstgrasvelden, een krachthonk, een mooie moderne kantine. Dit was wel wat anders dan dat zooitje ongeregeld bij hun oude club dso. Bij de kleedkamers kwamen ze Danny tegen. Danny was hun vriend en de zoon van de bekende voetballer Donny Vander Zee, die nu trainer was van het 12

15 eerste van Hercules. Danny speelde al bij Hercules en zat bij hen in de klas. Na hun avontuur in Australië, waar ze op zoek waren gegaan naar hun opa, waren ze dikke vrienden geworden. Ah, wat komen daar voor bleke bekkies aanfietsen, riep Danny breed lachend. Nerveus, jongens? Nerveus? Waarvoor dan? We gaan die verwende jochies hier eens even alle hoeken van het veld laten zien, blufte Guus. Hij heeft inderdaad niet geslapen, niks gegeten en een half uur op de wc gezeten, maar voor de rest is Guusje helemaal rustig, zei Pieter. We hebben onderweg drie keer moeten stoppen omdat Pieter moest overgeven, maar hij zegt dat het door een zeldzame bacterie komt, zei Guus. Haha. Komt wel goed, hoor, zei Danny. Maak je geen zorgen. Altijd als mensen zeggen dat je je geen zorgen moet maken is dat meestal het moment dat je je wél zorgen moet gaan maken, dacht Pieter. In de kleedkamer zaten nog een stuk of twintig andere jongens, die allemaal net zo bleek en zenuwachtig waren als hij. Iedereen kleedde zich in stilte om. Het leek wel een begrafenis. Ik vind het hier zó ontzéttend gezéllig bij deze nieuwe club! probeerde Guus de spanning wat te breken. Maar niemand reageerde. De deur ging open en er kwam een man binnen. Hij keek eerst even rond. Pieter zag een flauwe, spottende glimlach op zijn gezicht verschijnen. Slecht geslapen allemaal? Goeiemorgen jongens, welkom 13

16 bij Hercules. Mijn naam is John Lucas, ik ben de jeugdtrainer van de C-junioren hier bij Hercules. Het is vandaag een spannende dag voor jullie. Ga er maar van uit dat de kans dat je geselecteerd wordt erg klein is. We zijn hier met 22 jongens, maar we kiezen er hoogstens vijf uit, en misschien zelfs nog minder. Bij Pieter zakte nu helemaal de moed in de voetbalschoenen. Hoe kon hij ooit gedacht hebben dat hij goed genoeg zou zijn? Ah, u dacht, weet je wat, ik breng de stemming er even in, zei Guus iets te overmoedig. John Lucas keek hem met een kille blik aan en vervolgde zijn verhaal. We gaan vandaag eerst wat basisoefeningen doen, passen, aannemen, schieten, kijken hoe technisch jullie zijn. Daarna nog wat sprintwerk om te kijken hoe snel jullie zijn en vervolgens twee partijtjes. Eerst vier tegen vier op een klein veldje, daarna elf tegen elf op een heel veld. Zijn er nog vragen? Wanneer hoor je of je erbij zit? vroeg Pieter. Als je vanavond voor negen uur niet gebeld bent, zit je er niet bij. Ik zou zeggen, naar het veld allemaal, loop je warm en dan kunnen we beginnen. Veel plezier. Plezier? Hoe kun je op een dag als vandaag nou plezier hebben? dacht Pieter. Dit is de dag waar het allemaal om gaat! De technische oefeningen gingen allemaal zonder veel problemen, maar dat gold voor de meeste spelers. Bij het sprinten zaten Pieter en Guus ook bij de snelsten. Bij de partijtjes begonnen voor Pieter de problemen. Hij werd een paar 14