NIEUWSBRIEF November 2014

Transcriptie

1 NIEUWSBRIEF November 2014 Eeuwigheid Toon Hermans Dacht je dat al het grootse leven, dat hier op aarde heeft geleefd, ineens totaal is afgeschreven, ineens geen enkel nut meer heeft? Dat alle liefde die zij gaven, hun wijsheid of hun droefenis onder de aarde ligt begraven en dat daar niets van over is? Ze leven verder en ze slapen, niet één moment, geen enk le stond; Hij heeft de mensen niet geschapen om op te bergen in de grond. Hoe snel en onverbiddelijk alles voorbijgaat is het duidelijkst in deze periode van het jaar, rond Allerheiligen en Allerzielen. Nog even genieten we van de kleurenpracht van de bomen in het bos en van de bloemen op het kerkhof. Dan wordt alles kaal, maar niet voor lang. Een mooi gedicht als dit van Toon kan wonderen doen. En al zegt men soms dat poëzie niets voor gewone mensen is, dan stel ik toch vast dat al die mensen op zoveel belangrijke momenten van het leven naar woorden van dichters grijpen om uit te drukken wat ze voelen en willen zeggen. Toon Hermans, Anton van Wilderode, Guido Gezelle, Maria Vasalis, ja zelfs Koen Wouters staan te lezen op geboortekaartjes, huwelijksaankondigingen, overlijdensberichten Ondertussen is het schooljaar reeds twee maanden bezig. De kleinkinderen hebben hun draai gevonden bij de nieuwe leerkrachten. De oudste begint zich reeds voor te bereiden op een jaartje Leuven. Wat hij denkt over de verhoging van het inschrijvingsgeld heb ik nog niet vernomen. De oudste kleindochter ziet het leven nu heel rooskleurig in. Zij heeft een vriendje. Laat haar a.u.b. hiervan genieten. De traantjes zullen nog wel komen. Maar hier ben ik weer bij het begin van dit editoriaal: hoe snel en onverbiddelijk alles voorbijgaat. Oktober en november zijn maanden zonder grote feesten. December en januari zijn nog ver weg. Oktober bracht voor onze vereniging enkele deugddoende activiteiten. Pagina 1

2 Vers Geperst was een aangename gelegenheid om tussen vele boeken, bij een glaasje, met mekaar te praten. Op 16 oktober sprak onze dorpsgenoot Michel Wouters over het leven van de Belgische troepen in de Balkan. Het was een avond cultuur beleef je samen waardig. Taal, geschiedenis, kunst. Het kwam allemaal aan bod. Een vlotte vertelstijl die boeide en niet verveelde. Geschiedenis: een summiere verstaanbare geschiedenis van een land en streek die voor ons moeilijk te begrijpen is. En kunst? Ja, als je de compounds waarin de soldaten sliepen kunst kan noemen Het belangrijkste was dat we allemaal iets leerden over het leven van onze soldaten daar. Dat het niet alleen maar vechten was gelukkig nooit voor Michel maar dat het humanitaire gedeelte van de opdracht een belangrijke plaats innam. De hulp aan de scholen, de kans die ons leger er gaf om de mensen uit Kosovo iets te laten bijverdienen en zo zelf aan het herstel van hun hard getroffen streek mee te werken, heeft niet alleen mij getroffen. Michel zei in zijn besluit dat dit verblijf een onvergetelijke indruk nagelaten heeft. Daar ben ik van overtuigd. En wees er zeker van dat die jonge gastjes van toen nog altijd dankbaarheid voelen voor die Belgische soldaten van wie ze ooit kolen, kleurpotloden en een deftig toilet gekregen hebben. Op zaterdag 18 oktober waren we aanwezig op twee evenementen. s Namiddags konden de inwoners van Rotselaar kennis maken met het Davidsfonds en met andere verenigingen uit onze gemeente. De Dag van de inwoner Verenigingenbeurs werd een overrompelend succes, dit bij stralend nazomerweer. Op dezelfde avond organiseerde Vlaanderen Morgen voor de tiende keer de uitreiking van de Frans Drijversprijs. Tijdens een stijlvolle avond met wondermooie Bachmuziek ontving de laureaat emeritus professor Ludo Simons het Drijvers-beeldje van Gerard Moonen uit de handen van Miel Devillé en Henk Drijvers. (De foto hiernaast is van Anja Symons.) We herinneren er tevens aan dat op 29 december het honderd jaar geleden is dat Frans Drijvers overleed. Op 28 december is er een herdenkingsviering in de kerk Onze-Lieve-Vrouw van Altijddurende Bijstand, Rotselaar-Heikant. Om uur gaat E.H. Jos Wouters, abt van Averbode, voor in een misviering die opgeluisterd wordt door het Jan Niklaaskoor. En de volgende dag, op de datum van het overlijden, wordt een bloemenkrans neergelegd aan zijn standbeeld in de binnentuin van het administratief centrum van Rotselaar. Pagina 2

3 Dinsdag 11 november: luisteren naar orgelklanken Sinte Mette is in onze streek een populaire heilige. Dat bewijzen het aantal parochiekerken met hem als patroonheilige: Wilsele, Lubbeek, Rijmenam, Tielt-Winge en ook Wezemaal. Ter gelegenheid van zijn feestdag geeft organiste Takako Yanagihara een concert in de Sint-Martinuskerk van Wezemaal. Ze speelt er werken van J.S. Bach, P. Cornet en J. Rheinberger. Praktisch: dinsdag 11 november, om uur Sint-Martinuskerk, Wezemaal Toegangsprijs: een vrije bijdrage Zin in een dagje Leuven? Zaterdag 15 november. Vesalius: het lichaam in beeld In 2014 is het vijfhonderd jaar geleden dat Andreas Vesalius ( ) het levenslicht zag. De stad Leuven en de universiteit vieren die verjaardag met een groot stadsproject, waarvan de tentoonstelling Vesalius. Het lichaam in beeld in het M-Museum Leuven het hoogtepunt vormt. Programma: uur: Afspraak met de gids aan de pui van het stadhuis van Leuven, Grote Markt. Geleide themawandeling Vesalius uur: Lunch in brasserie Improvisio, Brusselsestraat 63. Slaatje kip of geitenkaas. (Geef bij inschrijving ook uw keuze door, dit op vraag van Toerisme Leuven.) uur: Ontmoeting met de gids aan het onthaal van M/museum Leuven, L. Vanderkelenstraat 28. Geleid bezoek aan de tentoonstelling Vesalius Lijf en Leden uur: Einde van de dagtrip. Vooraleer we terug naar huis terugkeren, biedt het Davidsfonds nog een pintje aan. Praktisch: De deelnameprijs bedraagt 30 euro per persoon, te betalen op rekening DF Rotselaar: BE (Toegang, gidsen, middagmaal en drankje om 16 uur inbegrepen, behalve de dranken tijdens het middagmaal.) Pagina 3

4 Er zijn nog enkele plaatsen open. Als je wil meegaan, contacteer dan zo snel mogelijk Maria De Mol, of via Afspraak om 10 uur aan de pui van het stadhuis in Leuven. Geen vervoer? Laat het weten, carpooling is mogelijk. Elk novemberweekeinde: Hagelandse Kunstroute. Een maandlang in november genieten van kunst met grote K. Dat is de derde editie van de Kunstroute Hageland van de IGCS. De keuze aan thuisateliers in Rotselaar, Aarschot, Scherpenheuvel-Zichem, Holsbeek en Begijnendijk is heel groot. Ook een drietal Davidsfondsleden nemen hieraan deel. Zij zouden het fijn vinden een bezoekje te mogen ontvangen, dit tussen 10 en 17 uur. Desiré Vermeulen, Hogeweg 61, Werchter : elk weekeinde van november; Edith Vanwynsberghe, Broekstraat 43, Rotselaar: het weekeinde van 22 en 23 november; Nanda Neefs, Bessenlaan 35, Rotselaar: het weekeinde van 22 en 23 november. Alle info over de Kunstroute en de deelnemende kunstenaars vind je via Nieuws uit eigen kring Emeritus prof. dr. Stefaan Top uit Rotselaar is uitgeroepen tot laureaat van de Europäischer Märchenpreis Dit gebeurt niet elk jaar: iemand van ons dorp en een van onze leden krijgt een belangrijke Europese onderscheiding. Deze eer viel te beurt aan Stefaan Top. Op 25 september jl. kreeg hij in het Duitse Volkach de Europäischer Märchenpreis Deze prijs wordt uitgereikt aan personen of organisaties die een opmerkelijke bijdrage leverden aan het onderzoek naar en de ontsluiting van het Europese sage- en sprookjeserfgoed. De jury looft Stefaan Top voor de enorme collectie sprookjes, sagen, mythes en volksverhalen die hij tijdens zijn academische loopbaan bij elkaar bracht, alsook voor het onderzoek dat hij eraan verbond. Pagina 4

5 Proficiat Stefaan! Hoe kunnen we je beter eren dan met de publicatie hieronder van één van jouw verhalen!? Een schijnbaar mislukte onthoofding. Vaders vader van de vader van Berre van Borrekens zijn vader. Vijf vaders achteruit, achteruit hé. Ja,ja. Die had ene kapotgemaakt te Beversluis juist over de brug. En daar heeft dat kruis lang gestaan lijk er nu nog altijd somtijds plakken (platen) staan, dat er hier ene verongelukt of daar ene overreden is. Dat doet, die wordt gestraft en die wordt veroordeeld: de kop af, hé. Maar toen was dat met een dikke eiken paal en die stond te Aarschot op de markt. Nu werd daar een beul voor gezet, ziet ge. En als die datum daar was, Hellicht was toch zo ongerust zo een brave mens! Die had dat niet menens (met opzet) gedaan van die kapot te maken, maar dat is in colère en hij was dood. Maar nu was dat zover dat dat voor het tribunaal kwam. Maar heel Hellicht, ongerust en allegaar mee, ik zowel als een ander. En t vroor en het was koud lijk nu. En ze stonden daar allemaal te bibberen van grote kou. En den Borre die stond tegen dien paal vastgebonden met zijn kop juist boven die paal uit. Ze konden die ook doen bewegen hoger en lager. Ik zie die vent nog altijd staan te bibberen met zijn zwart kostuum aan. En alleman keek langs alle kanten. Ja, de beul moet toch gaan komen. Maar dat zullen ze toch niet doen. Dat zullen ze toch niet doen. En alleman bibberde van de kou. Ja, op den duur was de beul daar in zijn zwart ding op de kop om hem niet kenbaar te maken, hé. En hij gaat ervoor staan. En wij bibberen maar verder van grote kou. Wij zegden: Hij zal het dan toch gaan doen, hé. En hij trekt zijn sabel en hij beziet die. Hij trekt die uit de hoes. Van De Wijngaert, zei hij, ik ben gekomen om u te onthoofden. Indien ik u mis, zijt ge vrij. Maar indien ik u raak, zijt ge dood. Zijn kop af, hé. We zegden: Ai,ai,ai. Wat gaat er nu gebeuren, hé. Hij trekt die sabel uit de hoes en hij wet die nog eens goed, ziet ge. En ik zie hem nog altijd zo staan. (staat recht met knikkende knieën). Van De Wijngaerd, fiks!, zei hij. Ja, hij stond fiks met zijn kop juist boven die paal uit. Ik tel tot drie, zei hij, één,twee, drie. Chchcht! Maar die kop bleef staan zo scherp was die sabel, hé. Van De Wijngaerd, zei hij, en hij trok zijn zwart kepieke (kap) van zijn kop, Van De Wijngaerd, zei hij, ik heb gemist. Ge zijt vrij. En wij in volle vreugde daar een staminee in om ons te warmen, hé. En plezier dat we hadden omdat hij gemist had. Van De Wijngaerd gaat zo bij de Leuvense stoof staan, sè, om hem te warmen want hij had daar kou gehad, hé. Hij werd gewaar dat hij moest snuiten, maar hij kon zijn zakdoek niet vinden. En hij pakt zijn neus en hij smijt zijn snottepiet in de ullebak (kolenbak) en hij smijt er zijn kop bij in. En toen was hij dood. Waren we buiten gebleven, dan bleef die kop, hé. Ah ja, die was direct vastgevroren, hé, omdat het zo vroor, dat bloed. Bron 27: =VVB 25019,Georges V.,arbeider 76 jaar, Rotselaar. Uit Op verhaal komen, Vlaams-Brabants sagenboek Davidsfonds Leuven, 2005 Pagina 5

6 Een greep uit ons verdere programma zondag 18 januari 2015: Toontje met zijn verken. dinsdag 20 januari: Winterse vertellingen, een vertelavond voor volwassenen in de Bib. zondag 8 februari om 15 uur: Het geheimzinnige almanakje. dinsdag 24 maart: Nacht van de Geschiedenis. En verder blijven we dromen en brainstormen. Een aperitiefconcert? De slag van Waterloo tweehonderd jaar geleden?je hoort er later nog meer over. Ons volledig programma staat op Om u uit te schrijven, verwittig rotselaar@davidsfonds.net Pagina 6