La Palma, van vrijdag 25 september tot en met vrijdag 2 oktober

Transcriptie

1 La Palma, van vrijdag 25 september tot en met vrijdag 2 oktober Vrijdag 25 september Om uur stond de taxi voor de deur. Ada zat al in de auto. We hebben Joke opgehaald en vervolgens Marieke. De reis naar Schiphol verliep goed en we kwamen tegelijk aan met de bus van Els en Edwin. Paulien, Louis, Jantje, Pieter en Jeannette waren er al. We zijn met 17 personen vertrokken. Jeanne, Peter, Louise, Rene, Anton, Lenneke en boven genoemde personen. We zijn meteen gaan inchecken. We waren goed op tijd en dat hadden we ook nodig. Het duurde behoorlijk lang, eer iedereen door de douane heen was. Wat eten, drinken en naar de gate. D81 De vlucht duurde vier uur. We landden op Santa Cruz. De bus en auto s ophalen en naar La Palma Jardin, een prachtige tuin met villa s, wellness, zwembad, ligstoelen. Vlakbij het stadje Los Llanos. Het duurde nogal lang voordat we de sleutels van de huisjes hadden. Ada heeft getekend voor ons huisje. Er waren wat regels en later bleek dat het een tuin is, waar je rustig hoort te zijn. Dat stond nergens vermeld. We hebben snel de koffers naar de villa s gebracht en zijn daarna naar restaurant Franchipani gaan lopen. We hebben daar heerlijk gegeten. Al lachend en kletsend zijn we teruggelopen. Zaterdag 26 september Vanmorgen zijn we eerst de kleine boodschappen gaan doen bij de Spar. Edwin reed en de meeste huisjes hadden een afgevaardigde. Om uur kwam de mevr. van Neckermann bij de receptie. Louise was voor Ada en mij gegaan. We zouden wat informatie krijgen. Dat hebben we gekregen en ook een flinke reprimande. Het blijkt dat we in een stilte tuin zitten. Geen herrie maken dus. Gisteravond hebben we te hard gelachen en vanmorgen bij het zwembad eveneens. De eigenaar wilde ons het geld terug geven en naar een hotel brengen. We mogen niet bij elkaar zitten en er kan niet gebarbecued worden met zo n grote groep. Tja... Om uur zijn we met zijn allen naar een super Mercado gegaan. Lunchen en daarna zijn we met de auto s naar Los Llanos gereden. Daar hebben we een prachtige wandeling gemaakt door bananenplantages naar het haventje van Tazacorte. Bij het haventje

2 hebben we wat gedronken en daarna zijn we gaan wandelen. Terug naar Los Llanos 300 meter soms best stijl omhoog en de zon ging heerlijk schijnen. Kortom het was afzien. Zweten en nog eens zweten. We hebben het gered, alhoewel het voor een paar bijzonder zwaar was. In Los Llanos zijn we uiteindelijk bij het leuke restaurantje La Luna terecht gekomen en daar konden we in een aparte zaal eten. De tafels werden aan elkaar geschoven. Het was improviseren, maar erg gezellig. Er was een voorstel voor soep en tapas en dat vonden we prima. We hebben heerlijk gegeten. Zo lekker, dat we daar nog wel een keer terug willen. Terug naar de villa s. We waren lekker moe en de eerste wandeling zat erop. Zondag 27 september Vandaag hebben we de tocht van maandag gedaan. Omdat sommigen van ons de maansverduistering wilden zien. Om uur hebben we verzameld. Op weg naar parkeerplaats Barranco De Las Angustias. De auto s zijn geparkeerd en we zijn met de taxi s en busje verder gegaan de hoogte in. Smalle weggetjes in haarspeldbochten. Prachtig en spannend. In het busje zaten 11 mensen van onze groep. Twee anderen in een andere taxi en met zijn vijven in nog een taxi. Zes personen dus. Drie stoelen, vier passagiers voor de achterbank. Ik ben de kofferbak ingedoken. Onderweg stranden we door rotsblokken op de weg. En geen kleintjes. Met man/vrouw en kracht de rotsblokken weg kunnen rollen. Daarna is Peter de kofferbak ingedoken. Boven op een parkeerplaats bij Los Brecitas werden we uitgeladen en na wat gegeten, gedronken en ook nog iets anders gedaan te hebben voor sommige dames zijn we gaan wandelen. Door de Caldera de Taburiente,

3 ofwel de kloof der doodsangsten. Nu we hem gelopen hebben, begrijp je ook waarom. Je moet er niet lopen wanneer het regent, zeker niet wanneer je in de rivierbedding loopt. Het eerste stuk was easy going. Heel erg mooi. Prachtig die enorme muren en punten van lava. Het is daar kurkdroog. Bij een camping onderweg hebben we de lunch gebruikt en daarna begon het eigenlijk pas. Fantastisch was het. Het was klimmen, dalen, rotsen, veel naar beneden, soms best een beetje link. Door rivierbeddingen. Over stenen lopen om droog over te komen, wanneer er een diepere rivierbedding was. Omhoog gehesen worden door je medelopers. En tot slot een enorme rots het hoofd bieden. Je kon of je schoenen uit trekken en door het water lopen. Alleen Jantje heeft dat aangedurfd. Want er lagen enorme kiezels. Dat is niet lekker voor je voeten. De rest koos ervoor om van een grote gladde steen af te glijden. Edwin ving ons op. Hoe slecht kun je het hebben. Niet iedereen heeft dit gedaan. Een aantal was aan de linkerkant de bergen weer ingegaan en heeft dit stukje niet hoeven doen. We vonden elkaar gelukkig weer gauw en waren weer compleet. Het laatste stukje was nog zwaar, omdat we moe werden. Maar we waren er bijna en dan is het fijn om de busjes te zien. Naar Los Llanos gereden en daar gegeten bij Restaurant El Hidalgo met binnentuin. Moe en voldaan weer naar huis en gauw naar bed, want de maan wachtte. Negen van ons zijn om uur opgestaan en met het busje zijn we naar Tazacorte gereden. We zijn naar het uiteinde van de boulevard gelopen. Omdat we zo min mogelijk verlichting wilden hebben. Dan hadden we de maan achter ons. Dat werd hem niet. Het is gelukt om tegen de boulevard aan te gaan zitten/liggen. We hebben de strandbedden gebruikt en het strand zelf was ook prima om te liggen en naar boven te kijken. We waren even bang dat we niets zouden zien, vanwege een wolk die heen en weer schoof. Maar het is toch gelukt. En zeker wanneer je lag, had je de prachtige sterrenhemel, de maan en daarnaast de zee die je hoorde wanneer de branding aan kwam zetten. Het was een rust gevende ervaring. Fantastisch. Om uur weer naar huis. Sommigen zijn in het huisje verder gaan kijken. Anderen zijn meteen naar bed gegaan. En diegene die niet mee zijn gegaan, hebben bij hun huisje of bij het zwembad gekeken.

4 Maandag 28 september Vanmorgen konden we uitslapen. We hebben eerst boodschappen gedaan en bij onze huisjes gegeten. Om uur zijn we vertrokken naar Cultural La Zarza Dit was een heel andere wandeling dan gisteren, het tegenovergestelde zelfs. We hebben de wandeling wel wat ingekort en zelfs deze duurde langer dan gedacht. We maakten een afdaling door oerwoud Barranco s. Zeer gladde trapjes af, langs houten leuningen die ook nog behoorlijk wiebelden. Het was zo glad, omdat er zoveel bladeren lagen. We zijn door drie dalketels gelopen. Omgeven door groene bomen en planten. Prachtig om te zien. Er hingen ook een soort van lianen. Het is uitgeprobeerd. Maar nee, niet veilig genoeg. De lianen hielden geen stand. Onderweg gegeten en gedronken. Terug met de auto s. We hadden tijd om te douchen. Tegen acht uur zijn we naar Franchipani gelopen. We hebben daar heerlijke bananensoep gegeten. Niet iedereen. En we hebben zelfs het recept ervan gekregen. Nog een voordeel. Er konden halve porties besteld worden. De maan was nog prachtig om te zien. Het leuke was wel, dat we eensgezind waren in het lopen. Krom, stijf en pijnlijk. En korte pasjes. Vanwege het voorkomen van herrie, zijn we in paartjes of groepjes naar boven gelopen. Terug naar je eigen huis. Weer een geslaagde dag. Dinsdag 29 september Om zijn we vertrokken naar het Observatorium. Om kregen we een rondleiding van Tom Burtin. Een Engelsman met humor. De rondleiding was zeer interessant en leerzaam. Het duurde anderhalf uur. We hebben de Spaanse observator gezien, omdat

5 die het grootste was. Nederland heeft er ook één, maar die is een stuk kleiner. Hij heeft veel uitgelegd over de enorme kijker, omringd door zeshoekige spiegels van een meter doorsnee. Dat tezamen vormde weer een doorsnee van 10,5 meter. De kijker stond op de schijf die op de gewenste stand gedraaid kon worden. En verder ja... Het was erg leuk. Buiten stonden twee apparaten met spiegels, één spiegel reflecteerde ondersteboven en andersom. Je staat links. Komt rechts in beeld en ook nog ondersteboven. Ze stonden naar het noorden gericht, konden draaien en vingen gamma stralen op. Ze werden MAGIC genoemd: Major Atmospheric Gamma Imaging Cherenkov Telescope. Daarna zijn we verder gereden naar boven en hebben op het hoogste punt van La Palma 2426 meter hoog, onze boterham gegeten. Ik vond het geweldig. We zaten boven de wolken onze boterhammen te eten. Fantastisch toch. Het is niet iets wat je iedere dag doet. Na onze boterham konden we een stukje verder de berg oplopen. Het was bewolkt, waardoor je geen uitzicht had. Het bijzondere was wel, dat je de horizon achter de wolken zag. En dan eerst nog de zee ertussen. Dus..wolken, zee, horizon. Om ongeveer uur zijn we vertrokken en via een andere weg naar huis gereden. We wilden nog een wandeling bij Roque de Los Muchachos maken. Die afslag hebben we gemist. Het regende en het was wat aan de frisse kant en intussen toch ook wat later dan gedacht. Er is besloten om terug te gaan naar La Palma Jardin en eventueel onderweg een kopje koffie te drinken. Ook dat hebben we niet gedaan. Lekker douchen. Even bijkomen en genieten van onze omgeving en om uur hebben we verzameld bij Els en Edwin. We zijn nu met zijn allen naar Restaurant Carmen gelopen. We hebben het aangedurfd. Daar werden we naar een zaaltje begeleid, wat verwijderd van de andere gasten. Heel verstandig. Nu kan er niets misgaan, dachten we. We hebben heerlijk gegeten en gedronken en het naar onze zin gehad.

6 Bij het afrekenen, wat we in groepjes deden, zijn we klaarblijkelijk toch te rumoerig geweest. Anton blijkt gezongen te hebben. Dat heeft niet iedereen mee gekregen. Dat groepje ging weg. Daarna de andere helft en wij hadden het ook naar onze zin, om het zo maar te zeggen, maar dat vond niet iedereen. Een Duitser gaf ons een compliment voor het feit, dat wij zoveel lawaai maakten tijdens het afrekenen. Hierdoor kon hij mee genieten van onze vrolijkheid, tijdens zijn diner. Maar hij gooide kwaad zijn vork weg en de vrouw hield haar hand voor haar gezicht. Het leek erop dat het anders bedoeld was. We zijn maar gauw weggegaan. Vandaag hebben we de chauffeurs hun diner betaald, als dank voor het rijden van onze groep. Joke, Edwin en Els zitten continue achter het stuur. En wij kunnen of genieten van de omgeving of een power nap doen. Woensdag 30 september Om uur zijn er wat afgevaardigden van de huisjes eerst boodschappen gaan doen, voor de laatste keer. Naar de Spar. Lekker dichtbij. Stipt om gingen we de busjes weer in op weg naar Montana de la Brena. Daar zijn we eerst naar een uitzichtpunt gewandeld en keken uit op de zee voor ons en achter ons de bergen van dat gebied. Deze bergen waren begroeid. La Palma heeft een diversiteit aan natuur. We zien Iedere dag een ander deel, met een andere begroeiing van de natuur. We zijn gaan wandelen naar Villa de Mazo. Helaas was het kerkje gesloten. Els heeft bij Restaurant San Blas om uur kunnen afspreken om daar pizza te eten. Een deel van de groep is het dorpje gaan bekijken. Een aantal vonden de bankjes langs de muren aantrekkelijk om even een klein half uurtje op te liggen. Je lag ook nog in de zon. Anderen bleven daar zitten en kletsen. Iedereen was om uur bij de pizzeria en we konden buiten zitten. Onder een blauw verschoten zeil met gaten. Drank besteld en de pizza s. Op een gegeven moment dacht ik het deeg te ruiken van de pizza en toen duurde het nog even en nog even en nog een kwartiertje. Het ging regenen, dan weer harder, dan weer zachter. Truien en regenjassen gingen aan en we hebben zelfs nog even onder Jantje haar varkentjes poncho geschuild. Althans diegene die in de buurt zaten. De lege flesjes en glazen vingen intussen de regenstralen op die door de gaten van het zeil kwamen. De pizza s waren en nog steeds niet.

7 Het leek wel of ze met vier tegelijk gebakken werden, want er kwamen er geloof ik vier aan. Die zijn we met zijn allen gaan eten, evenals de rest van de pizza s. Het was wel weer heel erg leuk. Na het eten zijn we letterlijk en figuurlijk snel vertrokken en het was gewoon weer droog. We zijn dezelfde weg terug gaan lopen en kwamen weer terug bij de auto s. En toen misten we Anton. Hij was er niet en kwam ook niet. Els is gaan bellen. Hij had de verkeerde afslag genomen. Els en Pieter zijn gaan lopen en daarna zijn Joke en Edwin met de auto hen op gaan pikken. Er was wel hilariteit, maar toch fijn dat Anton gevonden was. Daarna zijn we gaan rijden naar Los Cancajos. Omdat het bewolkt was en het had geregend, was het niet zeker of de Astro Tour door zou gaan. We hebben daar de gids gesproken met als resultaat dat hij het wel wilde proberen. We waren een uurtje vrij. De groep liep naar het haventje en daar zijn een aantal op een terrasje gaan zitten, voor zover ik weet en een groepje van vijf is het strand opgegaan. Pootje baden en een boterhammetje eten met knabbelende visjes aan je voeten. Weer terug naar de auto s. Warme kleding aangetrokken en achter onze gids aangereden. Augustin Nunez. Hij reed pittig. We zijn naar El Pilar gereden en waren om uur boven op de berg. Gezien de dag viel het met de bewolking erg mee. Augustin had wat sterrenkijkers mee genomen, twee zeer grote! We hebben de Melkweg gezien. Saturnus. Een ster die geboren wordt in een groene nevel. De man was zeer gepassioneerd. We kwamen er niet tussen. Hij had het druk met foto s maken, vertellen, de apparaten stellen. En wij kregen het kouder en kouder. Ik vond het fascinerend om te horen, dat de historie van de aarde te lezen is in het heelal. Dat het onze moeder is. Niet de lichamelijke dan. De lichtjaren. Dat je naar iets kijkt, wat in het heelal er op dat moment niet meer is. De man vertelde zoveel en zo vlug. Ik hoor bij diegene die het niet helemaal kan volgen, maar wel diep onder indruk is. Er was wat te eten en een slokje thee. Meerdere dronken uit een beker. Om ongeveer uur begon de maan boven de bergen uit te komen en om uur was de Melkweg verdwenen en ook een groot deel van de sterren. Met de maan en het verdwijnen van de sterren was ook de Astro Tour ten einde. We hebben toch weer een bijzondere dag achter de rug. En uiteindelijk viel het mee met de tijd. Vandaag hebben we te horen gekregen dat we een lunch aangeboden hebben gekregen van La Palma Jardin, bij Restaurant Carmen, omdat we ons als groep voorbeeldig hebben gedragen. Ook als een soort excuus, omdat we niet wisten dat het een stilte centrum was en we op een vreemde manier zijn toegesproken.

8 Donderdag 1 oktober We konden vanmorgen rustig aan doen. We vertrokken om uur naar de vulkaan San Antonio. We hoefden dit keer niet zo lang te rijden. Eenmaal daar hebben we binnen bij de informatie naar wat foto s kunnen kijken. We zijn eerst een kleine vulkaan opgegaan en zijn weer teruggelopen. Daarna zijn we gaan wandelen. Een flink stuk, over het algemeen glijdend naar beneden. Op een muurtje een boterhammetje gegeten en daarna is een aantal van ons de vulkaan opgeklommen met handen en voeten. Geweldig! Het uitzicht was prachtig. Achteraf bleek dat we met dertien minuten boven waren. Weer terug. Daarna heeft de groep zich gesplitst. Een deel ging meteen naar de vuurtoren. Dat liep naar beneden over het zwarte lava en de groene struiken op de lava. Twee kleuren. Zwart en groen. Ik vond het mooi en bijzonder. Naarmate je zakte kwamen er wel meer kleuren bij. De andere groep is via een andere weg omhoog, die heel pittig bleek te zijn, de auto s gaan halen.

9 Onze groep was eerder bij de vuurtoren en de daarbij behorende zoutpannen. Het koude bier en de donuts smaakten heerlijk. Na een half uur, waren we weer compleet. Nog even in het winkeltje kijken, wat kopen en weer terug de auto in. Vlug douchen en de auto in, op weg naar Los Llanos. We hebben heerlijk gegeten in Restaurant La Luna. Er was een samengesteld menu waar iedereen zich in kon vinden en we hebben weer heerlijk gegeten. Ook de bananen soep, die we nu voor de tweede keer aten. De bediening was zo accuraat, dat we even dachten dat we weer zo buiten zouden staan. Dat viel mee. We hebben weer een fantastische dag en laatste avond gehad. Vrijdag 2 oktober Helaas een laatste dag breekt altijd een keer aan en dat is nu ook het geval. We hoefden pas om uur onze villa uit. De koffers gingen de auto in en tegen uur werden we bij Restaurant Carmen verwacht. Stipt als Nederlanders zijn, waren we op tijd. Maar ja, na een week waren we nog steeds niet gewend aan het Spaanse tempo. Het werd een kwartiertje later. Maar goed, om uur zaten we dan toch aan tafel en kregen we eerst een soort van kleine toastjes voorgeschoteld. Daarna kwamen de krokante gefrituurde kipdingetjes, de tonijndeeg stukjes, de gefrituurde spinazierolletjes, de tortilla, de.. ja wat eigenlijk. Het was allemaal even heerlijk. Anton heeft gezongen voor Els. Een lied van Joe Cocker. She is so beautiful to me. En we hebben Els een bedrag gegeven als dank voor het organiseren van deze reis. Hierna zetten Manuel de echte Joe Cocker aan. Dat werd gewaardeerd. Manuel ( hij heet niet zo, we noemden hem wel zo ), wist niet waarom we deze lunch aangeboden kregen. Het werd hem verteld en hij schonk vervolgens de fles witte wijn leeg, bij diegene die witte wijn dronken. Daarna werd Simon en Garfunkel gedraaid the sound of Silence. De man heeft wel humor. Ik weet niet meer precies hoe laat we vertrokken. We waren om uur in Santa Cruz en hadden nog wat tijd om te winkelen. Dat is bij de meesten wel gelukt. Iedereen was netjes zoals afgesproken om uur bij de auto s. Er moest getankt worden. Jeannette werd erbij geroepen, want de man begreep niet dat er 3 bonnetjes nodig waren. We waren mooi op tijd op het vliegveld. De auto s zijn ingeleverd. De boardingcards opgehaald, de koffers weg, door de douane. Even zitten en boarden om uur. We vertrokken om uur naar Tenerife.

10 Daar moesten we het vliegtuig weer uit. Voor een kleine drie kwartier. En om uur gingen we de lucht weer in. Op weg naar huis. We landden om uur en wegvaren vrij snel bij de koffers. En dan is het afscheid nemen en zijn we weer netjes bij huis afgezet. Els en Edwin We hebben weer een fantastische vakantie gehad. Afwisselend. Heerlijk leeg gelopen om vervolgens ontspannen en met een leeg hoofd thuis te komen. Het was een fantastische vakantie. En we zijn bezig geweest om een top tien samen te stellen. Wat was de leukste wandeling. Maar ik vond alles geweldig. Ik kan niet kiezen. Els en Edwin, dank voor deze weer bijzondere reis. Groeten van Gerda, Ada, Jantje, Pieter, Louis, Paulien, Jeanne, Peter, René, Anton, Lenneke, Joke, Jeannette, Marieke, Louise, Edwin en Els.