de liefde weerstaat alles, de liefde stelt zich teweer. Dan gaat het over weerbaarheid.

Transcriptie

1 Verkondiging Palmzondag 29 maart Maartenskerk Intocht, Lukas 19, en 1 Cor.13, 4-7 Teun Kruijswijk jansen I Afgelopen donderdag gaf het Franse Openbare ministerie een persconferentie over de toedracht van het vliegtuigongeluk van Germanwings eerder deze week. Er konden vragen gesteld worden. Een van de laatste vragen over de co-piloot die het vliegtuig bewust zou hebben laten verongelukken was van welke religie hij was. Dit was onbekend. Maar wat zou de conclusie moeten worden als het antwoord christen, of moslim, of Jood of Hindoe of Boeddhist geweest zou zijn? Sat het dan logisch was dat het vliegtuig te pletter vloog? Had de desbetreffende journalist liever gehoord dat Andreas Lubitz, zoals we vroeger zeiden, niets geweest was? O, gelukkig, die co-pilot was tenminste niet religieus. Het heeft iets schokkends en deprimerends dat in onze tijd de religieuze overtuiging zo verdacht kan zijn. Natuurlijk is religie door zijn negatieve uitwassen een topic, maar daarmee is religie of geloof nog geen ongezonde uiting van achterlijk leven, net zo min als we iemand die niet geloven kan, kunnen en hoeven veroordelen. Mensen handelen altijd vanuit motieven en impulsen, en daar is geloven een van. Dat kan zeker positief tot een bijzondere kracht worden. We overdenken dit aan het begin van de Stille Week: als we samen onderweg zijn naar de kern van het christelijk geloven. Als we stilstaan bij het geheim van Jezus, de mensenzoon, die leerde vooral uit de liefde te leven. Uit mededogen en overgave.. We komen er deze week iedere dag iets dichterbij: bij het geheim van overgave, de wrede dood die daarop volgt, en

2 opstanding. En we zetten dat op deze palmzondag in, bijgelicht door woorden uit Corinthe die over de liefde spreken als de ultieme uitwerking van het geloven: de liefde: alles verdraagt ze. Dat is waar we deze week van vanmiddag tot en met zaterdagavond het resultaat van horen. Jezus die alles verdroeg, tot en met het diepste kyrie van alle tijden, de noodkreet en ultieme roep om hulp: mijn God, mijn God, waarom hebt Ge mij verlaten? II Na de intocht in de stad ziet Jezus Jeruzalem, en hij komt, zo staat het in het Lukasevangelie, er steeds dichterbij. In Jeruzalem komt het verhaal van God en mens vanaf de Schepping in een stroomversnelling. Dat wordt steeds duidelijker. We vinden in geconcentreerde vorm in deze mens het hele verhaal van God en mens terug. Dus niet alleen het troostende verhaal van recht en vrede, barmhartigheid voor wees en weduwe en de vreemdeling in de poort.. Maar ook het harde verhaal, wanneer rovers heersen. Het verhaal van de donkere dagen als het woord van God schaars is en een ieder doet wat goed is in eigen ogen. Het verhaal van spijt en berouw. Het verhaal van het verdriet van God. Het verhaal van kortsluiting in een hoofd dat honderden levens meesleept in de dood. Heel het verhaal van God en mens komt in Jeruzalem, komt in de gang van deze mens ter sprake. Daarom is het iets om je te verheugen, want het is een goed verhaal. Het heeft vreugde gebracht aan de mensheid, en maakt die vreugde toch steeds groter.

3 Het verhaal leert mensen dromen van genade, tegen de schijn van het tegendeel in. Maar daarom ook tranen, want het verhaal van God en mens is ook het verhaal van gemiste kansen. Het eeuwige verhaal van de mens die zich van God afkeert, en zich laat verblinden door macht en geweld. Jeruzalem is de stad van vrede, en de stad van donkere wanhoop tegelijk. Jeruzalem is de stad van de mens, is als de mens zelf. Jeruzalem..dat zijn wij.. We moeten het zeggen: de wereld van de mens is een rovershol. Er wordt gesjoemeld met de waarden van recht en vrede, van duurzaamheid van de goede aarde. Niets is dan meer heilig. Lees maar eens het boek van Joris Luyendijk over de corrupte macht van de bankwereld die niets geleerd heeft. Maar (als mensen maar zeggen komt vaak het belangrijkste), maar.. dat de wereld een rovershol is, een plaats waar de zaak van wie zwak staan wordt vertrapt, mag ons de hoop niet laten opgeven op plaatsen waar geoefend wordt in het hooghouden van de hoop. De hoop op de overwinning, de overwinning van liefde en recht. Plaatsen waar.. voorbeden opklinken. Waar..gezongen, gedoopt, gerouwd en getrouwd wordt. Plaatsen waar de schoonheid hoog gehouden wordt, en eerlijkheid gezocht. Plaatsen waar je voluit mens kunt zijn. Waar je tevoorschijn gekeken wordt. Waar de hoop op beter wordt gedeeld. Plaatsen.. waar we het geloof oefenen dat God naar ons omgezien heeft en dat volhoudt ondanks alles,

4 ondanks onszelf. De mensenzoon geeft de hoop die in hem is, niet op. Natuurlijk.. zijn er moordenaars die menen te handelen in naam van God, Natuurlijk is ook de tempel zelf een afspiegeling van de valsheid die in een samenleving heerst. III We gaan de Stille Week in, ieder met ons eigen verhaal. En ik wil u een paar woorden meegeven. Woorden die je kunt overdenken, in de stilte van de week. Woorden die je kunt overpeinzen als je het Journaal ziet, of de krant leest. Maar ook woorden die ineens uit je hoofd raken, als een memobriefje dat door een koude windvlaag het raam uit vliegt. Het leven is immers weerbarstig: als je op de snelweg gesneden wordt, ben je ineens niet meer zo vriendelijk als je zelf dacht! Maar het zijn Woorden die het diepe geheim van Jezus in de Stille Week raken. Woorden die je weer stille vreugde kunnen geven dat je in zijn spoor leeft. Niks verdachts aan, niets om je voor te schamen, behalve de verdenking om de hoop die ondanks alles in je mag blijven groeien: de liefde verdraagt alles. Dwars tegen alles in blijft Jezus geloven in de bevrijdende kracht van de liefde. Dwars tegen alles in blijft hij Ja zeggen. Dat ja is als een beschermend dak boven ons hoofd. Liefde aanvaardt een mens ook met zijn duistere kanten. Ze ziet namelijk meer. Het ja van Jezus in de Stille Week omvat ons leven, omvat zelfs onze wereld, en die grote zee van de hele geschiedenis: de liefde verdraagt alles. Je kunt het trouwens ook anders vertalen: de liefde bedekt alles. Of: de liefde houdt alles uit,

5 de liefde weerstaat alles, de liefde stelt zich teweer. Dan gaat het over weerbaarheid. Zo kun je deze woorden in je hoofd houden voor een ziekte, bij een aanval; van buite, bij twijfel en onzekerheid. Voor je gebrek weerstaan en overwinnen. Dus niet een gelaten 'verdragen', maar meer het weerstaan, het doorstaan en de liefde ondanks alles hoog houden. Dan hoef je je voor je geloof nooit te schamen en durven we ook vandaag toch te zingen: Verheug je zoon of dochter van Sion, en jonkvrouw Jeruzalem juich! Zijn daden zij zullen de aarde vervullen voor jood en voor heiden door dood en door lijden draagt hij met zich mee de blijdschap de vrede Hij rijdt op een ezel, lijdt als een knecht, zo brengt Hij het leven terecht. De liefde weerstaat alles. Bronnen: o.a.e.j.de Wijer, In de Waagschaal Wolther Kassies