Maar of je hier open gaat voor het visioen van Gods liefde of vooral teleurgesteld bent: het zijn twee kanten van dezelfde medaille van het verlangen.

Transcriptie

1 Verkondiging zondag 12 april Maartenskerk Hooglied 5, 2-8 en Johannes 20 (19), Teun Kruijswijk Jansen I Ik zie je niet. maar ik zou je zo graag zien. Leven is verlangen, geloven is verlangen Hier zingen we dan ook graag liedjes van verlangen. Zoals vanmorgen: Wij willen zingen van alle dingen, roepen uit donker, roepen om leven, roepen om licht om Gods woorden te zien. Of een ander liedje van verlangen, bij de achterkant van ons borduurwerk dat geloven heet, bij de knopen en loshangende draden: in diepe nacht ben ik gegaan ik zocht in alle straten mijn vriend is van mij heengegaan mijn god heeft mij verlaten. Verlangen om Gods woorden te zien, en teleurgesteld verlangen: mijn vriend is van mij heengegaan mijn god heeft mij verlaten. Ik zie je niet. II Mensen zijn vaak ontzettend zoekend, en teleurgesteld in God. Ik zoek Hem, maar ik vind Hem niet. Ik zie niets van Hem in deze wereld, ondanks al die mooie verhalen die me verteld worden! Maar of je hier open gaat voor het visioen van Gods liefde of vooral teleurgesteld bent: het zijn twee kanten van dezelfde medaille van het verlangen.

2 We hebben een stem verstaan, misschien diep verstopt; er is een naam gezaaid in onze diepste dromen, er is iets voorbijgegaan, een steekvlam in de nacht en sindsdien kunnen we het niet laten, sindsdien dragen we een verlangen met ons mee, draagt dat verlangen ons. Verlangen naar wat, naar wie? Naar de stad van vrede, het nieuwe Jeruzalem, de goede aarde, het koninkrijk, naar de liefde, teder en vol, naar een mens die je aanziet, naar de levende Heer, naar..god. III Twee lezingen vanmorgen die over dat verlangen gaan om te zien. En over de pijn dat je het niet ziet. De eerste lezing, die uit het Hooglied, klinkt hier niet vaak. Het Hooglied is altijd verdacht geweest omdat het te expliciet over verlangen gaat. Verlangen uit liefde, met alles wat daarbij kan horen. Soms hoor je nog wel eens van kerkgangers uit vroeger jaren dat ze bij weer zo n lange preek stiekem uit het Hooglied gingen lezen. Dat hield je tenminste wakker! Het bijzondere van het Hooglied is dat het een vrouwenlied is: een lied waarin een vrouw haar ervaring van liefde uitzingt. Een lied over of tot haar geliefde, waarin hij als partner, als wederhelft, centraal staat. De vrouw is niet onderdanig maar komt voor zichzelf op, is er doelgericht op uit haar geliefde voor zich te winnen of te behouden. Vaak is het Hooglied ook melancholiek: de geliefde is afwezig en het verlangen naar hem, de eenzaamheid, de hoop op weerzien wordt bezongen: ik zie je niet, maar ik verlang zo naar je! Onomwonden zingt ze over haar lijfelijke verlangen naar hem en ziet uit naar die vervulling. En wil proeven, ruiken, voelen als boer Geert.

3 Liefde mag geen illusie worden bij gebrek aan tastbaarheid, maar ook geen hersenschim om voor het echt-worden van de liefde in het leven van alledag weg te lopen. Sterk als de dood is de liefde en hartstocht is onverbiddelijk als de schoot van de aarde zingt de bruid van het Hooglied tenslotte. De tweede lezing over Thomas is veel bekender voor ons. Als het over verlangen om te zien en teleurstelling gaat kunnen we bij hem goed terecht! De discipel Thomas staat in de traditie van kerk en christendom te boek als 'de ongelóvige Thomas'. Zijn naam betekent, behalve 'tweeling', óok 'twijfelaar', hij ziet t niet. Ondanks zijn verlangen naar waarheid en geloof staat hij met lege handen. Maar toch zullen we deze Thomas niet op zijn ongeloof en twijfel mogen vastleggen. Want met evenwel recht kunnen we hem zien als de eerste gélovige, als de eerste belijder. 'Mijn Here en mijn God!' zegt hij. Het overkomt Thomas meer dan dat hij tot die belijdenis besluit. Zijn verlangen heeft hem behouden! Het is de Geest die daarom in hem een nieuw begin heeft kunnen maken. In de kracht van de Geest wordt de twijfel van Thomas overwonnen. En wordt deze twijfelaar, misschien met twijfels en al, geschikt geacht en geschikt gemaakt om straks als apostel de wereld te worden ingezonden - om daar te getuigen van de opstanding van de gekruisigde. Het is dus nauwelijks zo dat Thomas of ook de andere discipelen voor het geloof kiezen of het ferme besluit nemen als apostelen de wereld in te trekken. Nee, het overkomt hen, in hun verlangen en hun teleurstelling; De Geest drijft en bezielt hen; de Geest wekt en onderhoudt

4 hun wankele geloof. IV Ik zie je niet God gaat zijn ongekende gang met zwak mensenmateriaal; met twijfelaars, met halve of ook met nagenoeg hele óngelovigen, als er maar een spoor van het verlangen naar de liefde van God in hen is. God verlangt naar ons! De Heer is waarlijk opgestaan, nu ben jij aan de beurt! Het is goed om dat te weten, als we ook zelf menen niet zo vast in onze geloofsschoenen te staan. Als twijfels ons besluipen, als we niets meer van onszelf, ons leven en van ons geloof begrijpen. Gods liefde gaat door, Zij verlangt naar ons, en Hij doet het met zwakke en feilbare mensen. Het werk van de verzoening, het werk in dienst van de gerechtigheid. Het werk van de zorgende liefde waarin hulpbehoevende en verloren lopende mensen gezocht, gevonden en weer opgericht worden. Waarin mensen tevoorschijn gekeken worden. Al die tekenen en getuigenissen van de vruchtbaarheid van Jezus' weg en werk. Want dat betekent Pasen toch: de weg van Jezus is niet een doodlopende weg en zijn dienstwerk van zorg en liefde voor zwakken, zieken en zondaars is niet vergeefs. Dat nederige werk heeft God groots op de Paasdag bevestigd. En daarvan mogen de discipelen en daarvan mag zijn gemeente getuigen in de daadwerkelijkheid van hun bestaan. Met lijf en leden. Onbevreesd, niet bang om te falen, niet bang om een figuur te slaan en zich te laten ontmoedigen bij tegenslag en teleurstelling. Want God kan en wil zijn werk voortzetten en voltooien met in zichzelf daartoe ongeschikte en onbekwame mensen,

5 die verzuchtten: Ik zie je niet Wankelmoedigen en twijfelaars, hunkeraars die geloven en dan pas zien, worden tot apostelen en getuigen gemaakt. Zondaars tot rechtvaardigen. In de kracht van de Geest komen mensen zichzelf te boven. Ze komen tot dingen waartoe ze uit zichzelf niet bij machte waren en waartoe niemand ze in staat achtte. Doorgaans liefdeloze en onverschillige mensen blijken plots tot liefde en mededogen in staat. Bange en onvrije mensen geven blijk van een ongehoorde durf en vrijmoedigheid. In mensen die nergens voor willen deugen en die altijd alles voor zichzelf en anderen verprutsen worden als bij toverslag goede dingen, goede werken losgemaakt. Zo gaat dat, zo kán dat gaan, als de liefde en de Geest van de Opgestane het in ons verlangende leven van ons overneemt.