KAMPEERBELEID WESTERKWARTIER

Transcriptie

1 KAMPEERBELEID WESTERKWARTIER

2 INHOUD Samenvatting en advies 1 1 Inleiding Achtergrond Nieuw beleid 3 2 Beleid Kampeerterreinen Kleinschalig kamperen Tijdelijk kamperen Natuurkampeerterreinen Vrij kamperen en kamperen voor eigen gebruik 14

3 SAMENVATTING Per 1 januari 2008 vervalt de Wet op de Openluchtrecreatie. Deze is momenteel nog de basis voor vergunningen, ontheffingen en vrijstellingen op het gebied van kamperen. Voor deze datum verdient het aanbeveling dat gemeenten hun regelgeving op het gebied van het kamperen aanpassen. Het bestemmingsplan en de APV zijn hiervoor de meest geschikte instrumenten. Om ervoor te zorgen dat het aspect kamperen op een goede wijze in het bestemmingsplan Buitengebied kan worden opgenomen is het gewenst op korte termijn een kampeerbeleid vast te stellen. Dit kampeerbeleid kan dan ook meeliften met het recreatiebeleid dat voor het Westerkwartier wordt opgesteld. Deze samenvatting geeft de hoofdlijn van de voorgestelde beleidskeuzen weer voor de volgende categorieën: kampeerterreinen, kleinschalig kamperen, tijdelijk kamperen, natuurkampeerterreinen en vrij kamperen en kamperen voor eigen gebruik. Kampeerterreinen De van oudsher veel voorkomende reguliere campings behoren tot deze categorie. Veel campings zijn in de loop der jaren gegroeid van eenvoudige terreinen voor tenten tot in sommige gevallen recreatieparken met stacaravans, chalets en centrumvoorzieningen. Tegelijkertijd zijn er ondernemers die zich (voor een deel van hun terrein) specifiek richten op kleinschaligheid en/of het toeristische tentkamperen. Zo is er op kampeerterreinen een bandbreedte ontstaan van toeristisch (tent)kamperen naar stacaravans en naar chalets. In deze trits volgt uiteindelijk de recreatiewoning, maar een terrein met recreatiewoningen is geen kampeerterrein meer. De genoemde bandbreedte leidt tot sterke ruimtelijke verschillen tussen campings en zelfs tussen terreinen op dezelfde camping. De kern van het beleid is het vastleggen van de verschillende soorten van kampeermiddelen in het bestemmingsplan. Dit is nodig om functionele redenen en/of om natuur- en landschappelijke redenen en ook om de ruimte voor toeristisch kamperen in onze regio veilig te stellen. Kleinschalig kamperen Het kleinschalig kamperen is in Nederland ontstaan als "kamperen bij de boer". Het gaat veelal om grasland grenzend aan een boerenbedrijf, waarop in de huidige situatie maximaal 15 plaatsen mogelijk zijn. Op een dergelijk perceel staan van 31 oktober tot 15 maart geen tenten en caravans. Tot op heden is dit als een aparte categorie ten opzichte van reguliere kampeerterreinen gezien vanwege de kleinschaligheid en het duidelijke onderscheid ten opzichte van de reguliere campings. Overigens ligt de ondergrens van reguliere (mini-) campings momenteel al bij circa 50 standplaatsen. Vanwege het onderscheid voorzag de Wet op de Openluchtrecreatie tot nu toe in een "lichtere" beoordeling van een perceel voor kleinschalig kamperen en van een "zwaardere" beoordeling van een regulier kampeerterrein. De kern van het beleid is het behoud van een onderscheid van kleinschalig kamperen ten opzichte van reguliere campings. Onderscheid tussen reguliere kampeerterreinen en kleinschalige kampeerterreinen wordt niet meer bepaald door het vaststellen van het maximale aantal standplaatsen, maar door een maximale oppervlakte van 0.5 ha. Iemand die een camping op een groter terrein wil exploiteren, zal in deze optiek een aanvraag voor een reguliere camping moeten indienen bij de gemeente. Tijdelijk kamperen Deze vorm van kamperen is veelal gekoppeld aan evenementen of festiviteiten. Een weiland of grasveld wordt dan tijdelijk gebruikt voor het kamperen van een groep mensen. De kern van het beleid is om tijdelijk kamperen te begrenzen tot maximaal 10 dagen. Bij een langere duur ligt het voor de hand te gaan kamperen op daarvoor bestemde reguliere kampeerterreinen. Dit tijdelijk kamperen moet ook worden geregeld in het bestemmingsplan. 1

4 Natuurkampeerterreinen Deze terreinen worden veelal door natuurorganisaties geëxploiteerd in bos- en natuurgebieden. Ook een beperkt aantal particuliere ondernemers exploiteren natuurkampeerterreinen. De kern van het beleid is dat gemeenten in hun regelgeving aansluiten bij de toelatingsvoorwaarden van de Stichting Natuurkampeerterreinen. De reden hiervoor is dat er voldoende overeenstemming en draagvlak is in Nederland voor de toelatingsvoorwaarden van deze Stichting. Vrij kamperen en kamperen voor eigen gebruik In deze categorie gaat het vrij kamperen buiten de daarvoor specifiek ingerichte en geëxploiteerde terreinen door bijvoorbeeld campertoeristen en om het kamperen op eigen erf. De kern van het beleid is dat gemeenten dit niet toestaan, met uitzondering van aangewezen overnachtingsplaatsen voor campertoeristen. Deze overnachtingsplaatsen voor campertoeristen vormen een aanvulling op de bestaande overnachtingsmogelijkheden op campings in de regio. 2

5 1 INLEIDING 1.1 Achtergrond Hoewel de naam anders doet vermoeden, heeft de Wet op de Openluchtrecreatie (WOR) voornamelijk betrekking op het kamperen in Nederland. Met ingang van 1 januari 2008 vervalt deze wet in het licht van het dereguleringsbeleid van het Rijk. Daarmee vervalt tevens de basis onder de door gemeenten uitgegeven kampeervergunningen, vrijstellingen en verordeningen. Alle gemeenten in Nederland zullen vervolgens een eigen keuze moeten maken ten aanzien van het reguleren van kamperen voor hun grondgebied. De meeste gemeenten zullen het kamperen binnen de gemeentegrenzen willen reguleren, maar daarvoor geen nieuw instrumentarium willen ontwikkelen. Dat hoeft ook niet, omdat bestaande instrumenten als het bestemmingsplan en de Algemene Plaatselijke Verordening (APV) kunnen worden benut. Voordat het kamperen als thema wordt opgenomen in deze bestaande instrumenten kan iedere gemeente er voor kiezen om de inhoudelijke beleidskeuzen te actualiseren. Vanuit de samenwerking op het terrein van recreatie en toerisme is het logisch dat de Westerkwartiergemeenten het beleid op elkaar afstemmen. Deze nota bevat het voorgestane beleid. Dit beleid is gebaseerd op het voorstel dat het Recreatieschap Drenthe heeft gemaakt ten behoeve van de Drentse gemeenten. De diverse onderwerpen van deze nota zijn aan de orde geweest tijdens de bijeenkomst met alle recreatieondernemers in het kader van het op te stellen recreatiebeleid. 1.2 Nieuw beleid Het nieuwe beleid is in principe van toepassing op nieuwe situaties, dat wil zeggen aanvragen/plannen die na 1 maart 2007 bij de gemeenten binnenkomen. Bedacht moet echter worden dat bestaande wettelijke regeling nog tot 1 januari 2008 bestaan en dat de vigerende bestemmingsplannen pas zijn aangepast nadat de nieuwe bestemmingsplannen in werking zijn getreden. Aan aanvragen/plannen die in overeenstemming zijn met vigerende bestemmingsplannen moet dus medewerking worden verleend. Feitelijk functioneert dit beleid vanaf 1 maart 2007 dus voor nieuwe gevallen welke niet in overeenstemming zijn met de vigerende bestemmingsplannen en waarvoor een vrijstellingsprocedure ex artikel 19 WRO wordt gevoerd. Nadat de betreffende bestemmingsplannen zijn aangepast, geldt het nieuwe beleid daadwerkelijk. Desgewenst kan een en ander wat naar voren worden gehaald door het nemen van voorbereidingsbesluiten. Bestaande legale situaties worden overeenkomstig de huidige situaties bestemd. Eventuele vernieuwingen en uitbreidingen dienen plaats te vinden conform de onderhavige beleidsnota. Bij eventuele illegale situaties wordt een nadere afweging gemaakt. 3

6 2 BELEID In dit hoofdstuk worden het beleid voor kamperen per categorie aangegeven. Deze categorieën zijn kampeerterreinen (2.1), kleinschalig kamperen (2.2), tijdelijk kamperen (2.3), natuurkampeerterreinen (2.4) en vrij kamperen en kamperen voor eigen gebruik (2.5). Omdat de argumenten bij het beleid belangrijk zijn, is hieraan de nodige aandacht besteed. Het beleid wordt in de linker kolom beschreven, de bijbehorende argumentatie en toelichting in de rechter kolom. 2.1 Kampeerterreinen De categorie kampeerterreinen heeft betrekking op de vanoudsher veel voorkomende reguliere campings. Veel campings zijn in de loop der jaren gegroeid van eenvoudige terreinen voor tenten tot in sommige gevallen recreatieparken met chalets en centrumvoorzieningen. Overigens zijn er in de praktijk veel situaties waarbij recreatiebedrijven zowel terreinen voor tenten aanbieden als terreinen voor bijvoorbeeld stacaravans op één en dezelfde camping. Deze diversiteit kan bijdragen aan een gezonde bedrijfsvoering. Deze paragraaf behandelt eerst het algemene beleid en vervolgens het beleid behorend bij de verschillende soorten kampeerterreinen. Algemeen Beleid B Bij reguliere kampeerterreinen vervallen alle maximale aantallen kampeer- of slaapplaatsen. Het is aan de ondernemer te bepalen hoeveel kampeer- of slaapplaatsen op het eigen kampeerterrein inpasbaar zijn. In de markt is eerder behoefte aan minder standplaatsen per hectare dan aan meer. In bestemmingsplannen onderscheid maken tussen verschillende soorten kampeerterreinen of onderdelen van terreinen: Recreatie kampeerterrein I: Toeristische plaatsen: toercaravans, vouwwagens, campers, tenten en huifkarren Toeristische plaatsen: trekkershutten en tenthuisjes van maximaal 30 m2; Recreatie kampeerterrein II: Stacaravans van maximaal 40 m2 Bestemming I ook toegestaan Recreatie kampeerterrein III: Chalets van maximaal 70 m2 Bestemming I en II ook toegestaan Recreatie recreatiewoningen Bestemming I, II en III ook toegestaan. De genoemde terreinen kunnen eenduidigheid scheppen in het huidige scala aan indelingen. De verschillende soorten terreinen kunnen op de plankaart door aanduidingen binnen de bestemming 'Recreatie - Kampeerterrein' worden weergegeven. De genoemde oppervlaktematen zijn realistisch, actueel en afgestemd op de huidige praktijk. Door de indeling in terreinsoorten en deze op de plankaart aan te duiden blijft de diversiteit in kampeervormen voor de kampeerder behouden. Dit is vooral voor de categorieën I en II van belang omdat er geen onbeperkte ruimte voor (nieuwe) kampeerterreinen is. Door de indeling in terreinsoorten kan de ruimtelijke zonering per bedrijf worden vastgelegd omwille van functionele, natuurof landschappelijke redenen. 4

7 Beleid - Tot 2 hectare: kampeerterrein I - Vanaf 2 hectare: kampeerterrein I en II - vanaf 5 hectare: kampeerterrein I, II, III - vanaf 5 hectare met voorzieningen: ook recreatiewoningen. De oppervlakte heeft betrekking op het gehele aaneengesloten terrein van 1 bedrijf. Bergingen vallen binnen de maximale oppervlakte van stacaravans of chalets. Vrijstaande bergingen zijn niet toegestaan. De oppervlakte van (voorzieningengebouwen is maximaal 5% van het oppervlak van het bestemmingsvlak van het kampeerterrein. Er kan vrijstelling worden verleend voor maximaal 10%. Er zijn situaties denkbaar, waar er een bouwvlak wordt aangegeven in verband met de ruimtelijke inpasbaarheid. De hoogte van (voorzieningen)gebouwen bedraagt maximaal 8 meter. Afschermende en groenblijvende beplanting (soorten in overleg met gemeente) om kampeerterreinen is verplicht. Deze beplanting dient als groen op de plankaart te worden weergegeven. De ruimtelijke inpasbaarheid van stacaravans, chalets of recreatiewoningen is beter naarmate het totale terrein ook groter is. In de praktijk blijken het vaak de kleinere terreinen met chalets en recreatiewoningen te zijn die niet bedrijfsmatig worden geëxploiteerd en in feite 2 e woning complexen zijn met weinig toegevoegde waarde voor de lokale economie. Aparte regelingen voor bergingen maken de regeling onnodig ingewikkeld. De tendens bij ondernemers is naar inpandige bergingen. Dit levert ook een bijdrage aan de ruimtelijke kwaliteit van het kampeerterrein. De diversiteit van recreatiebedrijven vergt, binnen een begrenzing van het maximale oppervlak, maatwerk per bedrijf waar het gaat om bebouwingsregels. Bij kampeerterreinen zal bebouwing uiteraard ondergeschikt moeten zijn aan de functie kamperen. De bebouwing wordt aan een bouwvlak verbonden indien een goede ruimtelijke ordening dit vraagt. Gezien de over het algemeen landelijke omgeving waarin kampeerterreinen liggen, is een maximale hoogte van 8 meter gebruikelijk en nog landschappelijk en stedenbouwkundig inpasbaar. De landschappelijke inpassing van kampeerterreinen is mede een verantwoordelijkheid van gemeenten en dient indien nodig (via overeenkomsten of voorwaarden bij planologische vrijstellingen) te worden afgedwongen bij individuele grondeigenaren. 5

8 Beleidskeuze Bij de komst nieuwe Wet Geurhinder en veehouderij krijgen gemeenten meer beleidsbevoegdheden. Indien mogelijk luidt het advies om alle kampeerterreinen aan te merken als NIET-stankgevoelig object. Momenteel worden zowel recreatie- als agrarische bedrijven beperkt in hun uitbreidingsmogelijkheden als gevolg van de huidige hinderwetgeving. De nieuwe wet biedt wellicht mogelijkheden om hier anders mee om te gaan. Deze dienen te worden benut. 6

9 Kampeerterrein I: Toeristische plaatsen Op deze kampeerterreinen zijn alleen toercaravans, vouwwagens, campers, tenten, trekkershutten en tenthuisjes toegestaan. Het gemeenschappelijke kenmerk van deze kampeermogelijkheden is dat het vrijwel altijd om toeristische standplaatsen gaat en meestal niet om vaste standplaatsen. Beleid Geen voorschriften stellen ten aanzien van het aantal plaatsen, de oppervlakte van de plaatsen of de verdeling tussen van kampeermiddelen op toeristische plaatsen. De maximale oppervlakte van trekkershutten en tenthuisjes op deze terreinen bedraagt 30 m2. De maximale hoogte van trekkershutten en tenthuisjes is 3,80 meter, gemeten van de onderkant van de plek waar de grond wordt geraakt. Niet langer vasthouden aan het kampeerseizoen van 15 maart t/m 31 oktober, tenzij er locatiespecifieke uitzonderingen zijn. De ondernemer moet flexibel in kunnen spelen op veranderende marktomstandigheden. De maximale oppervlakte heeft vooral tot doel om onderscheid te houden tussen de hierop volgende categorieën. De maximale hoogte heeft te maken met de landschappelijke inpasbaarheid en het behoud van deze categorie. Meestal staat de constructie op blokken of steunen. De ondernemer moet flexibel in kunnen spelen op veranderende marktomstandigheden. Bij ligging van het kampeerterrein in of bij een gebied met bijvoorbeeld natuur- of landschappelijke waarden kunnen er redenen zijn om het terrein in de genoemde periode vrij te hebben van kampeermiddelen. 7

10 Kampeerterrein II: Stacaravans Beleid De maximale oppervlakte van stacaravans is 40 m2. De stacaravan moet op het terrein als aanhanger te verplaatsen zijn. Over de weg moet de stacaravan als 1 deel te verplaatsen zijn. De maximale hoogte van stacaravans is 3,80 meter gemeten van de onderkant van de wielen. De minimale afstand tussen stacaravans op het terrein bedraagt 3 meter, tenzij in overleg met de brandweer als gevolg van brandwerende maatregelen anders kan worden besloten door de gemeente. Dit kan met een vrijstelling worden geregeld. De categorie stacaravans is een duidelijk aparte categorie ten opzichte van de chalets, met een eigen doelgroep en dient ook als zodanig te worden geregeld. De maximale hoogte heeft te maken met de landschappelijke inpasbaarheid, een goede ruimtelijke ordening en het behoud van een specifieke categorie stacaravans. Dit is in verband met brandveiligheid. 8

11 Kampeerterrein III: Chalets Beleid Chalets worden NIET als recreatiewoning of stacaravan aangemerkt, maar als aparte categorie De maximale oppervlakte van een chalet is 70 m2. De voorwaarde hierbij is dat er geen vaste verankering in de grond is, het chalet binnen 24 uur demontabel is en het materiaalgebruik hout of kunststof is. De maximale hoogte van een chalet is 3,80 meter en er is sprake van 1 bouwlaag. De minimale afstand tussen chalets op het terrein bedraagt ten minste 3 meter tenzij in overleg met de brandweer als gevolg van brandwerende maatregelen anders kan worden besloten door de gemeente. Dit kan met een vrijstelling worden geregeld. Het aanmerken en regelen van chalets als recreatiewoning bevordert, c.q. leidt tot een geleidelijke "verstening" van de huidige kampeerterreinen. Hierdoor zal ongewenst het specifieke segment "chalets" uiteindelijk verdwijnen en is een eigen regeling noodzakelijk. De categorie chalets onderscheidt zich met deze indeling duidelijk van recreatiewoningen. De voorwaarde met betrekking tot de verankering is van belang in verband met het tegengaan van permanente funderingen De maximale hoogte is van belang in verband met de landschappelijke inpassing, een goede ruimtelijke ordening en om een duidelijk onderscheid te houden met recreatiewoningen. Dit is in verband met brandveiligheid. Recreatiewoningen (valt buiten kampeerbeleid) Alle in de vorige opsommingen niet genoemde overnachtingsmogelijkheden op kampeerterreinen vallen buiten het kampeerbeleid. In de meeste gevallen is er dan sprake van recreatiewoningen. Recreatiewoningen vallen buiten het bestek van deze notitie en hebben ook geen relatie met het vervallen van de Wet op de Openluchtrecreatie. Wel zal bij het aanpassen van bestemmingsplannen sprake zijn van terreinen waar momenteel recreatiewoningen zijn toegestaan. De bestaande regeling voor deze terreinen kan dan worden overgenomen, tenzij de gemeente kiest voor nieuw beleid voor recreatiewoningen. 9

12 2.2 Kleinschalig kamperen Beleid Kleinschalig kamperen is onder voorwaarden bij vrijstelling van het bestemmingsplan toegestaan, tenzij het bestemmingsplan zich hiertegen verzet. Dit kan bijvoorbeeld bij de bestemmingen ter bescherming van natuurgebieden, waardevolle essen, karakteristieke openheid of archeologie. Geen onderscheid maken tussen burger of boer als het gaat om een terrein voor kleinschalig kamperen Er is geen bovengrens voor het aantal standplaatsen bij kleinschalig kamperen. Er wordt een maximum oppervlakte van 0,5 ha gehanteerd. Kleinschalig kamperen is een vorm van medegebruik en de ruimtelijke inpasbaarheid zal net als bij andere functies ruimtelijk moeten worden getoetst. In de nabijheid van de Natura 2000 gebieden zal bovendien getoetst moeten worden of een Natuurbeschermingswet vergunning is vereist. Met de afname van het aantal agrariërs en de veranderingen in grondgebruik in het landelijk gebied is ook bij inmiddels gestopte agrariërs en burgers in het landelijk gebied behoefte aan het aanbieden van kleinschalig kamperen. Kampeerterreinen groter dan 0,5 ha worden gezien als een recreatieve bedrijfsvoering. De afstand van het kleinschalig kampeerterrein tot het aangrenzende bouwblok dient minimaal 50 meter te zijn. Het kleinschalig kampeerterrein moet grenzen aan de woning van de betreffende beheerder. Een vrijstelling voor kleinschalig kampeerterrein is alleen mogelijk indien de totale oppervlakte van het betreffende perceel groter is dan 0,5 hectare. Het kamperen is mogelijk van 15 maart t/m 31 oktober en daarbuiten is het terrein leeg. Chalets, trekkershutten of stacaravans zijn niet toestaan op kleinschalige kampeerterreinen. Dit in verband met een goede ruimtelijke ordening en in het belang van de naastgelegen bewoners. Dit om te voorkomen dat er in het open veld versnippering plaats gaat vinden en in verband met de bereikbaarheid. Dit is van belang in verband met de ruimtelijke inpasbaarheid van kleinschalig kamperen en het behoud van open ruimten in het landelijk gebied. Het kleinschalig kamperen is een vorm van medegebruik. Hierin past niet een jaarrond bezetting. In landschappelijk opzicht onderscheiden terreinen voor kleinschalig kamperen zich ook duidelijk met de reguliere kampeerterreinen. Dit is eveneens van belang om in landschappelijk opzicht het verschil met reguliere kampeerterreinen te versterken. 10

13 De landschappelijke inpassing met inheemse soorten om kleinschalig kampeerterrein stimuleren maar niet verplicht stellen. De oppervlakte bijgebouwen is maximaal 50 m2, behalve indien gebruik wordt gemaakt van bestaande (voormalige agrarische) gebouwen. De bebouwing dient uitsluitend gebruikt te worden voor kleinschalige recreatiedoeleinden voor de eigen kampeergasten. Nieuwbouw zal voor wat betreft goot- en dakhoogten moeten zijn afgestemd en voor wat betreft ligging moeten aansluiten op bestaande bebouwing. Afhankelijk van de ligging, kan een open relatie met het omliggende gebied juist gewenst zijn. Beslist ongewenst is een landschappelijke inpassing met exoten als coniferen. Een oppervlakte van 50 m2 is reëel voor sanitaire en overige voorzieningen ten behoeve van kleinschalig kamperen. Het verdient de voorkeur echter om hiervoor gebruik te maken van al bestaande bebouwing. Dit in verband met een goede ruimtelijke ordening. 11

14 2.3 Tijdelijk kamperen Beleid Indien het gaat om een frequent gebruikt of permanent kampeerterrein van een vereniging of groep, is geen sprake van tijdelijk kamperen maar is het: of een kampeerterrein (zie 2.1) of een terrein voor kleinschalig kamperen (zie 2.2) Indien het gaat om een tijdelijk kampeerterrein voor een groep of vereniging, zal de gemeente per incidentele aanvraag bekijken of een vrijstelling kan worden verleend op het bestemmingsplan en een ontheffing op de APV. Bij de ontheffing en de vrijstelling moet worden aangegeven voor welke korte aaneengesloten periode de ontheffing geldt. Voor wat betreft de maximale duur van tijdelijk kamperen wordt een duur van maximaal 10 dagen voorgesteld. Het aantal verschillende categorieën moet worden beperkt in verband met duidelijkheid en handhaafbaarheid. Door middel van deze regeling houdt een gemeente grip op de locatie, periode en aard van het tijdelijk kampeerterrein. In sommige gevallen (als bijvoorbeeld de stoomdagen) is er een grote aanloop van kampeerders in de directe omgeving van het evenement dat een tijdelijk kampeerterrein de enige reële mogelijkheid biedt. Het moet voor overige belanghebbenden duidelijk zijn wanneer een terrein tijdelijk gebruikt wordt als kampeerterrein. De meeste evenementen duren niet langer dan 10 dagen. Bij een langere duur ligt het voor de hand te gaan kamperen op daarvoor bestemde reguliere kampeerterreinen. Het tijdelijk kamperen is planologisch relevant indien: A. het meerdaags is (inclusief opbouw en afbraak) B. het van enige importantie is (bepaald door bezoekers en/of deelnemers) C. het met enige regelmaat plaatsheeft. In deze gevallen zal het tijdelijk gebruik bij vrijstelling worden toegestaan. 12

15 2.4 Natuurkampeerterreinen Beleid Natuurkampeerterreinen kunnen in het bestemmingsplan positief worden bestemd als voldaan wordt aan de met onder andere de volgende voorwaarden van de Stichting Natuurkampeerterreinen: - Het terrein is gelegen in een aaneengesloten gebied van ten minste 25 hectare, waarvan in ieder geval de helft bestaat uit bos, natuurgebied en/of waardevol cultuurlandschap; - Het terrein is zodanig gelegen dat er geen geluid, stank of lichtoverlast is; - Uitsluitend gebruik door toeristische (mobiele) kampeermiddelen als tent, toercaravan, camper, vouwwagen of huifkar (dus geen stacaravans of chalets); - Per hectare niet meer dan 30 standplaatsen; - Het streven is naar terreinen van maximaal 1 hectare; - Het, al dan niet, aaneengesloten natuurkampeerterrein is niet groter dan 3 hectare met daarop maximaal 90 standplaatsen; - Parkeren bij het kampeermiddel is niet toegestaan; - De maximale verblijfsduur bedraagt 28 overnachtingen. De voorwaarden van de Stichting Natuurkampeerterreinen genieten draagvlak bij de kampeeraanbieders van deze specifieke categorie. Het zou verwarrend werken om in afwijking hiervan per gemeenten eigen regels op te gaan stellen. 13

16 2.5 Vrij kamperen en kamperen voor eigen gebruik Beleid B In de APV dient een passage te worden opgenomen t.a.v. van het wel of niet toestaan van vrij kamperen. Het advies is om dit vrij kamperen NIET toe te staan. Het plaatsen van kampeermiddelen op eigen terrein voor gebruik door de eigenaar wordt eveneens in de APV NIET toegestaan. Voor wat betreft de Gereguleerde Overnachtings Plaatsen (GOP's) voor campers is het voorstel dit te beperken tot de (huidige) plaatsen binnen de bebouwde kom. Deze locaties kunnen worden opgenomen in het bestemmingsplan en de APV met een maximale overnachtingduur van 3 maal 24 uur gedurende de periode van 15 maart tot 31 oktober. In overige gebieden is het advies het overnachten in campers alleen toe te staan op daarvoor bestemde kampeerterreinen en of terrein voor kleinschalig kamperen en dit vast te leggen in de APV. Er zijn voldoende diverse en betaalbare kampeermogelijkheden op de daarvoor bestemde terreinen. Bij veel gemeenten is dit ook nu niet toegestaan. De argumentatie hiervoor is dat het kamperen op eigen terrein kan leiden tot wildgroei, overlast en/of landschappelijke aantasting. De huidige GOP's liggen in Lutjegast en vormen daarmee een aanvulling op de bestaande camperovernachtingsmogelijkheden op de bestaande kampeerterreinen. 14

17 Begripsbepalingen In dit beleid wordt verstaan onder: 1. chalet: a. een gebouw, bestaande uit een lichte constructie, dat naar de aard en de inrichting is bedoeld voor recreatieve bewoning; b. een stacaravan met een grotere oppervlakte dan 40 m 2 ; 2. kampeermiddel: a. een tent, een vouwwagen, een camper, een caravan of een huifkar; b. enig ander onderkomen of enig ander voertuig of gewezen voertuig of gedeelte daarvan, voor zover geen bouwwerk zijnde; één en ander voor zover deze onderkomens of voertuigen of gewezen voertuigen geheel of ten dele blijvend kunnen worden gebruikt voor recreatief nachtverblijf; 3. stacaravan: een caravan die als bouwwerk is aan te merken en die gedurende langere tijd op een kampeerterrein op dezelfde plaats blijft staan; 4. trekkershut een kleinschalig gebouw, bestaande uit een lichte constructie, dat naar de aard en de inrichting is bedoeld voor kortdurend recreatief nachtverblijf. 15