In deze uitgave o.a. Pro Republica genomineerd. Pro Republica is genomineerd voor de prijs van de beste politieke weblog van 2009

Transcriptie

1 In deze uitgave o.a. Pro Republica genomineerd. Pro Republica is genomineerd voor de prijs van de beste politieke weblog van 2009 Zilveren Garnaal. Genomineerd voor de jaarlijkse Pro Republica prijs van de ZILVEREN GARNAAL voor onderdanigheid aan Hare Majesteit Prins Constantijn en de CIA. De Bilderbergers mogen nu wel genoegzaam bekend zijn. Constatijns opa -Prins Bernhardstond aan de wieg van deze invloedrijke club. Ton Biesemaat Het grote gelijk van Bagehot. Grote kans dat het boek The English Constitution (of de Nederlandse vertaling van de relevante delen) van de 19e eeuwse Britse econoom en politicoloog Walter Bagehot op Beatrix nachtkastje ligt. Bob Elbracht Oranje, Blanje, Bleu? Toen ik enige tijd geleden over de zenders zapte viel me plotseling iets op waar ik nog niet eerder bij stilgestaan had. Frè Morel De Stadhoudersbrief. Het grootste mysterie in het leven van Prins Bernhard maar tegelijk het verhaal dat de geschiedenis van Nederland en de Tweede Wereldoorlog op zijn kop zou zetten is de beruchte stadhoudersbrief van de Prins aan Adolf Hitler. Ton Biesemaat Brief aan alle leden. Dat het rumoert in monarchaal Nederland zal niemand ontgaan zijn. De familie Von Amsberg lijkt de beste bondgenoot der republikeinen te worden. C.V. Lafeber En nog veel meer!

2 COLOFON Res PVblica is een uitgave van Pro Republica T E ProRepublica@live.nl I Bestuur Pro Republica Michel van de Sande - voorzitter Wil Verhoef - van der Kaap - secretaris Ruud de Vries - penningmeester Medewerkers aan dit nummer : Leo Adriaenssen Attie Brakenhoff Ton Biesemaat Leo Brabanticus Bob Elbracht Kurt Haverkort Rafaël Hebing Wim Hohage J.G. Kikkert prof. dr. Kees Lafeber Ger Mennens Montivagus Fré Morel Miranda Ungula Wil Verhoef-van der Kaap Annie de Vries Anna Wit Vormgeving/DTP Sweerman & de Vries 2 jaargang 1 - nummer 2 -

3 Inhoud Res Publica jaargang 1 - nummer 2 Redactioneel... 4 Zilveren Garnaal... 5 Respons-Abilité Webredactie... 6 Lak aan alles en iedereen Bob Elbracht... 8 Een rondje voor de NSB Ton Biesemaat Brief aan een bankier Ton Biesemaat Forbes fantaseert er op los Ton Biesemaat Stichting Administratiekantoor De Nederlandsche Bank Ton Biesemaat Fasseuren, fasseurde, gefasseurd Leo Brabanticus Prins Constantijn en de CIA Ton Biesemaat Edwin de Roy van Zuydewijn en de vastgoedfraude Ton Biesemaat Woede Bob Elbracht Willen wij eigenlijk wel een ceremoniele koningin? Bob Elbracht Voor schut Ton Biesemaat Het Erfelijkheidseuvel Rafaël Hebing Het grote gelijk van Bagehot Bob Elbracht De tovenaarsleerling Bob Elbracht Voorbeeldfunctie Bob Elbracht Koninkrijk op stelten Ton Biesemaat Antie-Verlichting Bob Elbracht Anatomie van de leugen Bob Elbracht Geef de oranjes nog meer politieke macht Bob Elbracht... Bob Elbracht Oranje, Blanje, Bleu? Frè Morel Beatrix en de kunst Kurt Haverkort Jip en Janneke en het torentje Ton Biesemaat Pro Republica prof. dr. Kees Lafeber Fasseur en de contramine prof. dr. Kees Lafeber Je verzint het niet Montivagus Republikeins stemmen Bob Elbracht De Stadhoudersbrief Ton Biesemaat De stadhouderlijke verspreking Ton Biesemaat De Crisis, de Oranjes, de Tegenstelling Attie Brakenhoff Geachte volksvertegenwoordiging Wim Hohage Als kind wilde ik al geen oranje strik Wil Verhoef- van der Kaap Kaat Mossel, Helleveeg van Rotterdam - boekbespreking Kees Lafeber Willem van Oranje Leo Adriaenssen Staatsvormend geweld - boekbespreking Broekriem en Seatbelts Anna Wit Eigen geld Miranda Ungula Oranje en de ministeriele verantwoordelijkheid J.G. Kikkert Brief aan alle leden C.V. Lafeber Wim Lex op de sofa Ton Biesemaat Vorstelijke onmatigheid Leo Brabanticus Willem Alexander en de jacht Maartje Ratio versus emotie Ger Mennens Maxima en de gelijke behandeling Miranda Ungula Maiestas Miranda Ungula Schipper mag ik overvaren Annie de Vries Aanbevolen literatuur voor elke republikein jaargang 1 - nummer 2 3

4 R e d a c t i o n e e l Pro Republica is een jonge en energieke organisatie die zich ten doel stelt Nederland democratischer te maken. Dat kan vooraleerst door het hoogste bestuurlijke ambt in ons land verkiesbaar en daardoor controleerbaar te maken. Een erfelijk politiek ambt is niet meer van deze tijd. Het is hard gegaan. Uit onvrede met de bestaande republikeinse organisaties werd Pro Republica opgericht. Onze website met de dagelijkse artikelen is een enorm succes geworden. Nu ligt voor u ons gedrukte tijdschrift Respublica met daarin zowel nieuwe artikelen die deels al in electronische vorm in nummer 1 zijn verschenen en een selectie van artikelen die op onze website zijn te lezen. We hebben de wind meegehad. De familie Van Amsberg heeft er alles aan gedaan onze jonge organisatie te ondersteunen. De ene affaire was nog niet gaan liggen of de andere stak al weer de kop op. Groot succes voor onze organisatie is ook dat we op de shortlist van de Dutch Bloggies terecht zijn gekomen. Bij het ter perse gaan was nog niet bekend of we deze internetprijs ook in de wacht hebben gesleept. Maar omdat de republiek nog niet is gevestigd kunnen wij niet op onze lauweren rusten. Ook in de komende tijd hebben wij uw steun hard nodig om Nederland democratischer te maken. Het mag en kan niet zo zijn dat we straks opgescheept zitten met een Willem IV en zijn koningin uit een Argentijns fascistoïde milieu. 4 jaargang 1 - nummer 2 -

5 Z I L V E R E N G A R N A A L Genomineerd voor de jaarlijkse Pro Republica prijs van de ZILVEREN GARNAAL voor onderdanigheid aan Hare Majesteit vervaardigd door de beeldend kunstenaar Frederik Jansen, en uit te reiken op de jaarlijkse bijeenkomst van Pro Republica op 12 december aanstaande te Nieuwegein Liesbeth Spies, vicevoorzitter van de Tweede Kamerfractie van het CDA, wegens: haar scherpzinnige analyse dat alle recente gebeurte nissen rondom de monarchie slechts incidenten zijn. haar onsterfelijke woorden als antwoord op de vraag of de stekker niet uit het [Mozambikaanse vastgoed]project getrokken moet worden :...maar uiteindelijk zijn wij hier maar met zijn honderdvijftigen en niet bij machte om de kroonprins daar de stekker uit te laten trekken. Met name laatstgenoemd citaat overtuigde de jury mevrouw Spies te nomineren voor de categorie onderdanige politici. Nog slechts 149 parlementariërs van dit kaliber en er verandert helemáál nooit meer iets. Grandioos! Jeroen Snel, presentator van het EO-televisieprogramma Blauw Bloed, die: Hare Majesteits onderdanen erop geattendeerd heeft dat wanneer een foto gemaakt wordt door een koningin of prins, die daardoor toch wel iets bijzonders krijgt. Voorts is de jury zijn perfecte timing niet ontgaan, waarbij hij nagenoeg synchroon met het uitspreken van het woord prins, het hoofd soepeltjes achterover gooit opdat hij - zoals dat wel betaamt - op precies het juiste moment omhóóg kijkt. Deze bijzondere nominatie valt de heer Snel in de categorie onderdanige pers ten deel, voor zijn buitengewone vaardigheid daarbij nóch de camera te besproeien, nóch zijn eigen stropdas te besmeuren. Sjuul Paradijs, bijgenaamd Panzer ; hoofdredacteur van De Telegraaf, die: Desondanks van mening is dat alle kritiek op De Uitverkoren Familie populisme is. Zich bij Pauw & Witteman opwierp als koene ridder die de zelfverklaarde goddelijk uitverkoren staatsparasieten in bescherming meende te moeten nemen, omdat deze behoeftige en zwakke familie zichzelf niet kan verdedigen. Zijn meesterlijke en heldhaftige apologie afsloot met een onvergetelijk Wat wilde ik eigenlijk zeggen? Maar met name de mededeling dat hij maar liefst 11 schilderijen van Koningin Beatrix op zijn werkkamer heeft hangen overtuigde de jury ervan de heer Paradijs ( Panzer Sjuul ) eveneens te nomineren in de categorie onderdanige pers. Alle genomineerden zullen deze week door Pro Republica worden benaderd en worden uitgenodigd voor de feestelijke uitreiking op 12 december aanstaande. - jaargang 1 - nummer 2 5

6 Respons-abilité door de webredactie Het vakantiehuis te Machangulo - Mozambique zal verkocht worden. Deze affaire is een toonbeeld van staatsrechterlijke chaos. Toen de Stichting Administratiekantoor Machangulo werd opgericht was dat voor de redactie van de Pro Republica website aanleiding tot een analyse. De eerste actie van de kersverse Stichting Administratiekantoor Machangulo is een feit. Nadat donderdagmorgen in dagblad De Telegraaf een artikel verscheen onder de veelzeggende titel Veel mis in paradijs van prins bleek het voordeel van deze nieuwe rechtspersoon. Normaalgesproken moet de RVD namens de premier ontkennen, draaien en verhullen, maar daarbij toch altijd wel enige voorzichtigheid in acht nemen. Immers, de RVD is per slot van rekening gewoon een onderdeel van het Ministerie van Algemene Zaken waar de premier uiteindelijk aan het hoofd staat. Bij eventuele kamervragen over een koninklijke blunder - zoals nu bij de vakantievilla in Mozambique - kan het gebeuren dat de RVD-ontkenningen geen soelaas meer bieden. En dan staat de premier alsnog voor het parlement te stotteren. U kent het allemaal wel: De prins bedoelde eigenlijk dat... en soortgelijk gênant gestuntel. Het juridische principe van de ministeriële Er is namelijk niemand die precies weet hoe dit wetsartikel in de praktijk werkt. verantwoordelijkheid wordt niet voor niets een leerstuk genoemd. Er is namelijk niemand die precies weet hoe dit wetsartikel in de praktijk werkt. Duidelijk is dat de koning regeert en onschendbaar is en dat de ministers verantwoordelijk zijn. Maar tot in hoevérre dat zo is, voor welke personen dat precies geldt en in welke situaties die ministeriële verantwoordelijkheid geactiveerd dient te worden weet niemand. Sinds 1848, toen de wet in werking trad, rommelt iedere premier dus maar wat aan. En in de 6 marge van dat gerommel blundert de koninklijke familie er lustig op los. Jazeker, de hele clan, want de ambiguïteit van het artikel bleek een vruchtbare voedingsbodem voor afgeleide verantwoordelijkheden, zoals de onschendbaarheid voor de echtgeno(o)t(e) van de koning(in) en de vermoedelijke troonsopvolger plus diens echtgeno(o)t(e), voor wie de ministeriële verantwoordelijkheid ook geactiveerd kan worden. En zo, vanaf de troon naar buiten toe, verdunt de ministeriële verantwoordelijkheid als het ware, tot er uiteindelijk niets van overblijft. Maar of dit juist is, weten we natuurlijk niet. Het is en blijft de persoonlijke interpretatie van de zittende premier van dat moment. Soms laten RVD en premier iemand van de familie ook plotseling vallen als een baksteen, zoals bijvoorbeeld gebeurde toen een aangetrouwde juffrouw uit het bed van een beroepscrimineel werd gevist (Balkenende destijds: Tegen onwaarheid is geen kruid gewassen ). Maar nu is er: De Stichting! Nog vóór de RVD, die, zoals eerder opgemerkt, als overheidsinstelling toch een beetje moet oppassen, komen we met vragen meteen bij De Stichting terecht. Voorziet de premier ál te grote ellende met een koninklijke frats, waar vermoedelijk noch hij, noch de RVD met ontkennen mee wegkomt, dan laat hij een Stichting oprichten. Deze onafhankelijke rechtspersoon kan dan de grootst denkbare lariekoek verkopen, zonder dat de premier daarop aangesproken kan worden. Als zodanig is De Stichting dan ook te beschouwen als een soort verlengstuk van de ministeriële verant- jaargang 1 - nummer 2 -

7 Respons-abilité door de webredactie woordelijkheid, die de premier op zijn beurt als het ware ook immuniseert. Dus: terwijl iedereen weet dat de arbeiders aan het vastgoedproject op Machangulo ingevlogen worden uit Zimbabwe en Zuid-Afrika, en het maar-niet-te-ontzenuwen gerucht van de moord op de leider van de lokale actievoerende bevolking doorettert, dan kan De Stichting met droge ogen beweren dat de lokale bevolking nu al profiteert van het luxe resort van meneer Van Amsberg. Balkenende heeft nergens wat mee te maken, en de prins al helemáál niet. Vanwege deze significante wijziging in ons staatsbestel door de komst van De Stichting, hebben wij het voor u wat inzichtelijker gemaakt: De werking is verrassend eenvoudig: 1. De koning is benoemd door God - althans, zo beweert de koning - en aan Hem alleen verantwoording verschuldigd. 2. Heeft het volk een vraag aan of over de koning, dan wendt het zich tot het parlement of tot de RVD. Aan God vragen heeft geen zin, want Hij benoemde de koning slechts en zal het volk onverbiddellijk doorverwijzen naar de premier. 3. Komt de vraag bij de RVD terecht, dan ontkenden deze in de oude situatie namens de premier. 4. Lukt het via het parlement, dan kan deze de vraag ter ontkenning voorleggen aan de premier, die dat in de oude situatie schriftelijk of mondeling in de plenaire zaal van de Tweede Kamer deed. Deze onafhankelijke rechtspersoon kan dan de grootst denkbare lariekoek verkopen... Hier houdt de voedselketen voor het volk op, want richting al het aardse is de premier verantwoordelijk voor de koning. 5. Maar nu heeft de koning op advies en ten behoeve van de premier De Stichting! opgericht, een geheel onafhankelijke rechtspersoon die op geen enkele wijze onder de regering valt. Onder helemaal niemand zelfs. 6. De Stichting ontkent, verdraait en beweert dat het het lieve lust is. Geheel namens zichzelf. En mocht het potje overkoken, dan komt er gewoon een ander bestuur. Fenteners genoeg. Het mechanisme werd in De Volkskrant gedemonstreerd: [1] De Stichting ontkent van de wantoestanden in Machangulo op de hoogte te zijn gebracht door [2] meneer Van Amsberg. Wie hem iets wil vragen komt terecht bij [3] Balkenende, die vervolgens doorverwijst naar de [4] RVD. En de RVD tenslotte, verwijst weer naar [1] De Stichting. Proost, Van Amsberg! - jaargang 1 - nummer 2 7

8 Lak aan alles en iedereen door Bob Elbracht Op paleis Noordeinde was gevestigd een belastingontwijkingsconstructie van Christina zur Lippe. Het postbusadres is veranderd en daar nam het parlement genoegen mee. Pro Republica niet en stelde van meet af aan kritische vragen die het parlement liet liggen. Voor wie er nog geen kennis [2] van genomen had: Na de obscure stichting van de kroonprins twee maanden geleden is er nu weer een nieuwe trust die in het belastingparadijs Guernsey is gevestigd ingeschreven op het werkpaleis van ons staatshoofd. Eerder dit jaar had het parlement al fel geprotesteerd tegen de handelswijze van Beatrix jongere zus Christina, maar daar hebben de Amsbergers gewoon lak aan. Lak aan de burger, lak aan de parlementaire democratie, lak aan de kredietcrisis, lak aan alles en iedereen. Eigenlijk hoeven wij er ook niet eens zoveel woorden aan vuil te maken, dit gefundenes fressen voor de republikein is natuurlijk gewoon een inkoppertje. Dat doen we dan dus ook maar. We zouden ons natuurlijk kunnen bezighouden met de vraag wat de woorden waard zijn van de verschillende politici die weer moord en brand schreeuwen. Dat hebben we eerder gezien. Vooralsnog eist een meerderheid van de Tweede Kamer uitleg over de fiscale sluiproutes. Pro Republica vraagt: uitleg waarover? Wat is er nog niet duidelijk dan? Wat telt is hun houding tijdens de verkiezingen, en wat nog meer telt of ze ook de moed hebben de daad bij het woord te voegen als ze eenmaal deelnemen aan een regeringscoalitie. Tot dat moment horen wij alles met de nodige skepsis aan. Ook interessant zou de vraag kunnen zijn waarom toch - in s hemelsnaam - deze puissant rijke familie dit soort stommiteiten begaat. Als ze zo doorgaan kunnen we binnenkort dit hele doorluchtige kleptocratisch collectief lid maken 8 Hoe ver gaat de macht van de Oranjes nou echt? van Pro Republica. Klinkt ook wel aardig: KPR - Koninklijke Pro Republica. Want alles wat ze in feite alles wat ze te doen staat is zich gedeisd houden,- en dat is toch niet zo moeilijk zou je zeggen. Dit keer blijkt de premier zelfs niet te zijn geïnformeerd, dus binnenkort kunnen we Balkenende weer met zijn broek op zijn enkels voor de Kamer met zijn voortanden horen stotteren. Moe wordt je d r van. Los van de plichtmatige kamervragen - voor wat ze waard zijn - hebben wij toch nog twee aanvullende vraagjes: In de eerste plaats is niet duidelijk of de erfenissen die Christina ontving eigenlijk ooit wel belast zijn geweest. Immers, de vrijstelling van successiebelasting geldt voor leden van het koninklijk huis, en daar behoort zij niet toe. In de tweede plaats is de erfenis van de zojuist ingeschreven trust afkomstig van pappie. Wij vragen ons af of onze volksvertegenwoordigers zich wel voldoende bewust zijn van de herkomst van dat geld. Om ze een handje te helpen hebben wij enkele bronnen op een rijtje gezet. Prins Bernhard hield zich vlak na de oorlog bezig met kunstsmokkel. Zie ook Philip Dröge s Het Oranjekapitaal. De prins met de anjer handelde na de Tweede Wereldoorlog in oorlogsbuit. Ofschoon die Nederland toebehoorden, liet hij doodleuk vliegtuigen en auto s bij zich inleveren. Dat was bij wet verboden, maar er was immers toch niemand die er wat van zou durven zeggen. Het geld stak Bernhard uiteraard in eigen zak. Bron: Het Oranjekapitaal van Philip Dröge en Gerard Aalders. Bernhard ontving in 1963 van Duitsland een miljoen mark uit de Wiedergutmachung. Dat jaargang 1 - nummer 2 -

9 Lak aan alles en iedereen door Bob Elbracht was een deal tussen Duitsland en Nederland van in totaal uiteindelijk 280 miljoen mark voor geleden oorlogsschade. Dat bedrag was vooral bedoeld voor de vervolgde Joden. Bernhard ontving het omdat zijn familie haar vorstelijke privileges had verloren na de val van het Duitse keizerrijk in 1918 en hij als rechthebbende een schadevergoeding kreeg. Hij ontving veel meer dan waar hij ooit volgens een Duitse wet recht op had ( Reichsmark waarvan Bernhard notabene in Engeland in de oorlog vrijwillig afstand had gedaan). En hij had er zeker geen recht op via de Wiedergutmachung. Gevalletje zeer creatief boekhouden met ondersteuning van de Nederlandse staat? (Bron: De Prins kan mij nog meer vertellen van Gerard Aalders en in het tijdschrift De Republikein juni 2008 het artikel Van vorstelijke graaizucht en royale toewijzingen eveneens van Gerard Aalders). In 1976 rapporteerde de Britse ambassadeur in Den Haag dat Bernhard $ schadevergoeding had ontvangen van de communistische DDR. Dat zou een schadevergoeding zijn geweest voor het verlies van het landgoed Reckenwalde. Dat lag in elk geval na de oorlog in Polen. En Bernhards moeder als eigenaresse was geen Nederlandse, dus het paste niet in een restitutie-overeenkomst tussen de DDR en Nederland. Overigens was de DDR zeer terughoudend in het uitbetalen van claims. Waarom keerde de communistische staat uitgerekend DDR-schaarse dollars uit aan de notoire communistenvreter Prins Bernhard? (Bron: De Prins kan mij nog meer vertellen van Gerard Aalders en in het tijdschrift De Republikein juni 2008 het artikel Van vorstelijke graaizucht en royale toewijzingen eveneens van Gerard Aalders). In 1976 kwam uit dat Prins Bernhard 1,1 miljoen dollar aan smeergeld had ontvangen van Lockheed. Er zijn ook zeer sterke aanwijzingen dat Bernhard ook nog smeergeld ontving van Northrop, ook een vliegtuigbouwer. Maar de lijst met potentiële smeergeldbetalers uit het militairindustriële complex kan wellicht ook uitgebreid worden met het Franse bedrijf Dassault. Ook wilde Bernhard zich graag laten betalen om de Waarom keerde de communistische staat uitgerekend DDR-schaarse dollars uit aan de notoire communistenvreter Prins Bernhard? Britse Chieftain-tank aan het Nederlandse leger te slijten. De affaires met vliegtuigen en wapens zijn maar het topje van de ijsberg. Bernhard was betrokken bij onfrisse affaires rondom banken. Zo was hij volgens journalsit Wim Klinkenberg betrokken bij de Commerciële Bank die in de jaren vijftig failliet ging. Daar hing de reuk van valse dollars omheen. (Bron: Wim Klinkenberg prins Bernhard Een politieke biografie ). Ook behoorden de nauwste kringen rondom de prins tot het netwerk van een andere bank die in de jaren zestig failliet ging. Dat was de bank Teixeira de Mattos. Een bank die zich bezig hield met o.a. obscure wapentransacties, commerciële televisie en wapentechnologie. En een bank waar bovendien mensen met een NSB, collaboratie of SS-verleden een warme belangstelling voor hadden. De Nederlandsche Bank wilde nooit toestemming geven om archiefonderzoek te doen naar deze banken. Ook zou het interessant zijn voor wettelijke instanties met opsporingsbevoegdheid om de gangen na te gaan van twee zeer vermogende dictators met wie Bernhard dik bevriend was. Dat waren Soeharto van Indonesië en Mobutu van Zaïre. Van Soeharto staat het wel vast dat hij miljarden wegsluisde via o.a. Nederlandse trustmaatschappijen. Over dit soort geld in de nieuwste trust spreken wij dus. Dit soort geld, dat in elk geval onbelast naar Beatrix en Margriet is gegaan, en van Irene en Christina weten we het niet. Dit soort geld van dit soort mensen, aan wie wij geacht worden er een voorbeeld aan te nemen, worden keer op keer uit de wind gehouden. Dit soort mensen, dat ons aanstaande dinsdag gaat vertellen dat wij volgend jaar allemaal de broekriem stevig moeten zullen aanhalen. - jaargang 1 - nummer 2 9

10 Een rondje voor de NSB Avonturen in Barretje Weimar door Ton Biesemaat Barretje Hilton, overigens ook door Prins Bernhard gefrequenteerd, had in het Amsterdamse geen beste naam met Klaas Bruinsma en andere onder- zo u wilt bovenwereld figuren die het bezochten. In de aanloop naar 10 mei 1940 en de Blitzkrieg die door de Lage Landen raasde had barretje Weimar in Rotterdam achteraf gezien een net zo n slechte naam. Hotel Weimar kreeg bezoek van collaborateurs, Duitse spionnen en... Prins Bernhard. Oranje-historicus J.G. Kikkert voert in het Vijfde Bulletin Tweede Wereldoorlog in zijn bijdrage Bernhard zonder Anjer een voor de Britse inlichtingendienst MI6 in Rotterdam werkende dame op. Het is Valli Nael uit Estland. In 1937 werd zij door het toen net hoofd geworden van het Pasport Control Office Richard Henry Stevens geplaatst in de bar van Hotel Weimar. Het Pasport Control Office was een camouflage van waaruit de Britse geheime dienst haar operaties in Nederland tegen het Derde Rijk leidde. In de American bar van Hotel Weimar ontmoette de elite van Rotterdam haar gasten. Valli Nael had een natuurtalent om gesprekken die er gevoerd Hotel Weimar kreeg bezoek van collaborateurs, Duitse spionnen en... Prins Bernhard. werden op te vangen en nog belangrijker te kunnen navertellen. Onder de deftige klantenkring van de bar van Weimar vonden we vooral veel lieden met een pro-duitse houding of soms regelrechte NSB ers. De American bar werd gefrequenteerd door de steenrijke Pieter van Leeuwen Boomkamp die de NSBkas regelmatig vulde. In de vooroorlogse Nederlandse jaren van Prins Bernhard zou de prins ook wel eens zijn verschenen op de feestjes in Hofstede Oud-Bussem van de familie van Leeuwen Boomkamp. Daar toonde onze jonge Prins veel belangstelling voor de 21-jarige 10 dochter Hélène van Leeuwen-Boomkamp. Op die feestjes in huize van Leeuwen-Boomkamp kwam Bernilo ook wel Luca Fritze tegen de dochter van dr. G.M.A.J.H.K. Fritze, de man van het NW7-netwerk van IG Farben in Nederland en aangetrouwd familielid van Max Ilgner -opperbaas van de Farben-spionnen-. Dr. Fritze kwam net als van Leeuwen Boomkamper over de vloer bij Hotel Weimar. Beide stamgasten van Valli Nael kenden dus Prins Bernhard persoonlijk. Valli Nael zou volgens Kikkert die het optekende uit de mond van Pieter Brijnen van Houten, trouwens ook al een agent van de Britse geheime dienst MI6, tevens getuige geweest zijn van de eerste ontmoeting ten huize van Fritze tussen Prins Bernhard en Prinses Juliana. Valli Nael was door Fritze uitgenodigd om in zijn woning aan de Jan van Goyenkade 18 in Amsterdam de catering te verzorgen voor een feestje. De ontmoeting die Valli Nael aan de Britten meldde is de aanleiding geworden voor het verhaal dat Fritze als vriend, vertrouwensman en topfiguur binnen IG Farben NW7 er voor gezorgd heeft dat Bernhard zur Lippe-Biesterfeld in contact kwam met Prinses Juliana. Of dat een vooropgezet plan is geweest of een toeval valt natuurlijk niet te bewijzen. Wie de intriges en complotten van de Abwehr en IG Farben NW7 bestudeert zou niet terugschrikken voor de eerste conclusie te kiezen. Maar dan ook blijft het feit dat als Bernhard niet in de smaak was gevallen bij Juliana en Wilhelmina een dergelijk geraffineerd Duits plan al snel weer in duigen was gevallen. Maar de bardame jaargang 1 - nummer 2 -

11 Een rondje voor de NSB Avonturen in Barretje Weimar door Ton Biesemaat Nelli Vael zag twee jaar na de ontmoeting in Amsterdam de prins weer terug in de American bar van Hotel Weimar. De prins verscheen er zonder anjer, maar Valli was er zeker van dat het toch Bernhard was. Hij ontmoette er twee Nederlandse NSB ers en een Duitser genaamd Hans-Jürgen Sperling. Sperling bleek directeur van het Duitse Verkeersbureau in Amsterdam te zijn. Deze club van toeristenpromotors en vakantiepropagandisten naar het Zwarte Woud bleek er in werkelijkheid heel andere praktijken op na te houden. Het was het zinderende middelpunt van de Duitse spionagepraktijken in Nederland waar Onkel Richard Protze de scepter zwaaide. Onkel Richard van de Duitse militaire inlichtingendienst Abwehr die een klinkende overwinning in 1934 behaald had door de Poolse spion Sosnowski in de kladden te grijpen en zijn kompaan kolonel Pantchoulidzew, Bernhards stiefvader, om te draaien en bewoog met zachte drang voor de Abwehr te gaan werken. Waarlijk interessant gezelschap dus dat Kikkert in zijn bijdrage voor het Vijfde Bulletin van de Tweede Wereldoorlog opvoert. Nog zeker tweemaal zou Valli Nael in de American bar Prins Bernhard in gezelschap van van vooraanstaande NSB ers of rechts-reactionaire lieden zien. Smakelijk wist Nael daar nog tegen Kikkert over te vertellen: Bernhard liet een hotelkamer reserveren en trok zich daar met zijn bezoek terug. Na enige tijd moest ik nieuwe flessen en glazen komen brengen. Er hingen blauwe rooksluiers onder de lamp en de tafel was bedekt met papieren. Een andere schrijver die later in de jaren negentig bij een brand in zijn Rotterdamse woning om het leven kwam wist ook nog hoogst Het was het zinderende middelpunt van de Duitse spionagepraktijken in Nederland... interessante zaken te melden over Barretje Weimar. Dat was Loek Elfferich met zijn boek Rotterdam werd verraden. Elfferich sprak met een bejaarde Rotterdammer en voormalig marinier J.H.W. Dijkman. Die oude marinier werd in mei 1939 klusjesman in hotel Weimar. Elfferich in zijn boek: Eigenaar was J.G.W. Teitsma, getrouwd met een Duitse. De ober was Duitser, de huisjuffrouw was Duitse, de huismeester en de boekhouder en diens vrouw waren NSB ers. Begin 1940 ontdekte Dijkman in een kelder kisten met uniformen en uniformlaarzen. Hij was er nog geen twee minuten of de boekhouder ontdekte hem en Dijkman werd op staande voet ontslagen omdat hij niet in de kelder mocht komen. Elfferich: Dijkman kreeg naar zijn gevoel van toen ontslag omdat hij per ongeluk had ontdekt dat Weimar een NSB-nest was: naar zijn gevoel van nu was de zaak ernstiger; was Weimar een Nazi-nest. Wat de NSB voor de Duitse inval ook te verduren had, geen verbod van uniformen. - jaargang 1 - nummer 2 11

12 Brief aan een bankier door Ton Biesemaat Den Haag, 1 juli 2009 Beste meneer van Amsberg, Ik las een artikel op de website van Elsevier. Opeens wordt het me duidelijk waarom De Nederlandsche Bank op 5 augustus 2003 mij als vrij burger en journalist geen toegang wilde verlenen voor onderzoek in hun archief. Ik had graag de ondergang van de Commerciële Bank en de bank Teixeira de Mattos willen bestuderen. Maar het mocht niet van Neerlands centrale bank. Er was nog geen kredietcrisis bij ons het volk in zicht. Wellicht dat u als financieel expert al wel beter wist? De banken waren respectievelijk in de jaren vijftig en zestig ten onder gegaan. Wat is er zo belangrijk om die archieven dan voor mij dicht te houden? Nou ja, de deftige en toen nog in het pré-kredietcrisis tijdperk door het volk gerespecteerde instelling zal wel bedacht hebben dat ik op onderzoek was naar belastend materiaal over uw opa. Want de Prins had immer warme belangstelling voor bankieren. U kent die verhalen als historicus en commissaris bij De Nederlandsche Bank natuurlijk wel. Wat geld van vliegtuigfabrieken op Zwitserse nummerrekeningen zetten en dat soort internationale bankiersactiviteiten. Jammer dat u als academicus mijn historisch onderzoek niet kon fiatteren. Gelukkig heb ik wel toegang tot mijn eigen archief (hoewel... de politie nam in 2007 en 2009 archiefbestanden van mij in beslag). Had ik toen geweten dat u commissaris bij de bank was dan had ik u persoonlijk kunnen aanschrijven. Dan had ik eigenlijk al per ongeluk mijn burgervinger op een zere royalistische plek gelegd. Want staat uw functie bij de bank, meneer van Amsberg, niet op zeer gespannen voet met de staatsinrichting van de polder? Alleen al het antwoord van uw bank aan mij maakt uw verantwoordelijke positie als commissaris onmogelijk. Of zie ik dat als juridische en financiële leek verkeerd? Meneer van Amsberg, is het niet droevig dat uw bank mij antwoordde dat men zelf een onderzoek had gedaan naar de Commerciële Bank en de bank Teixeira de Mattos naar aanleiding van mijn vragen. Toen ik om dat onderzoek van uw bank vroeg kreeg ik het deksel van de geldkist op mijn neus? Uw bankiers antwoorden me toen: De door u geconstateerde betrokkenheid van de NV Commerciële Bank bij een affaire met valse dollars blijkt niet met de ons ten dienste staande dossiers, noch uit aanvullend onderzoek dat wij hierna hebben verricht. Had ik dat onafhankelijk van uw bankiers kunnen constateren? Zulks lijkt me in een democratische rechtstaat vanzelfsprekend. 12 jaargang 1 - nummer 2 -

13 Brief aan een bankier door Ton Biesemaat Dan bepaalde uw bankiers per decreet in de brief aan mij: De door u gekozen invalshoek bij de bestudering van de teloorgang van het bankiershuis Texeira de Mattos (red. nog een spelfoutje ook!) lijkt politiek van aard. Omdat mijn vragen politiek van aard waren kreeg ik geen toegang. Maar meneer van Amsberg: wanneer is iets eigenlijk niet politiek van aard? Dat de bank Teixeira de Mattos ten onder ging had volgens uw bank niets te maken met...een aantal inmiddels overleden personen met een collaboratie- of naziverleden. Wederom meneer van Amsberg, had ik die conclusie zelf mogen trekken na onafhankelijk onderzoek? Of was uw bank bang dat in de dossiers Teixeira de Mattos de naam van een voormalig familielid van u zou opduiken? Een zekere mr. De Roy van Zuydewijn, de vader van uw voormalig familielid. Meneer van Amsberg, ik wens u veel sterkte met uw zware commissariaat bij De Nederlandsche Bank. In deze tijden moet het een zware last zijn om uw familiekapitaal te beheren. Gelukkig zullen er genoeg knappe koppen bij uw bank rondlopen om u te adviseren om niet in de problemen te komen zoals veel van uw koninkrijksgenoten. En trekt u zich niets aan van Elsevier dat uw commissariaat maar niets vindt. Ik heb er het volste vertrouwen in dat uw moeder wel Je maintiendrai zal verordenen binnen de pluche kantoren van De Nederlandsche Bank. Een sterke regent die dan nog uw positie im Frage zou durven roepen. De bank en Oranje waken over ons in deze onzekere tijden. Om met Colijn te spreken: Gaat u, volk van Nederland, maar rustig slapen. Met de best bedoelde groeten, Ton Biesemaat PS. Meneer van Amsberg, geef even een adres door zodat ik mijn boek Bernhardgate naar u kan opsturen. Als commissaris van De Nederlandsche Bank kunt u daarin nog eens nalezen hoe uw opa bankierde. Altijd leerzaam. Doet u ook de groeten van mij aan uw broer Friso die zo leuk internationaal aan het bankieren is. En brengt u ook de groeten over aan uw vrouw die u zeker wel eens kan adviseren over microkredieten aan de gelukkigen die niet door God en Oranje geroepen zijn zo n zware functie als u te moeten accepteren. Ik hou u nu niet meer langer op want wellicht moet u onder al die vervelende camera s wel uw dochters naar school brengen, gaat u op drijfjacht of moet u uw internationale bouwprojecten inspecteren. - jaargang 1 - nummer 2 13

14 Forbes fantaseert er op los door Ton Biesemaat Forbes Magazine is een invloedrijk Amerikaans financieel-economisch tijdschrift. Ze zijn goed in dit soort lijstjes: the top 100 Most powerful woman leaders Met stip op nummer 1 staat Angela Merkel. Ik liep vol spanning het lijstje langs. Waar staat mevrouw van Amsberg? Koningin Elisabeth van het Verenigd Koninkrijk vond ik op plaats 42 terug. Neelie Kroes op plaats 52 en ene koningin Rania van Jordanië op plek 75. Maar geen spoor van Trix. Toch gek, want ik geloof er niets van dat mevrouw van Amsberg minder geld en invloed heeft dan Neelie Kroes of die koningin Rania. Geld en invloed zijn dus de selectiecriteria voor de dames met macht. Verleden jaar stond Beatrix nog op een onderschatte 14e plaats in Forbes Magazine bij s wereld rijkste royals. Zou Forbes niet weten dat de Oranjes nog zeer veel daadwerkelijke politieke macht hebben in Nederland? Zo kwam de familie terecht op de Forbes-lijst tussen armoedzaaiers als Arafat en Castro. Toen schoot me iets te binnen. In de zomer van 2003 belde prins Bernhard met Christopher Forbes, eigenaar van Forbes Magazine, om het Oranje-familievermogen te herwaarderen van $ 2,5 miljard naar $ 250 miljoen. Zo kwam de familie terecht op de Forbes-lijst tussen armoedzaaiers als Arafat en Castro. Het hielp dat Forbes getrouwd is met een nicht van Bernhard. Zou Forbes Magazine de boodschap van de Macher Prins Bernhard in haar oren geknoopt hebben? Geen vermelding van een Oranje-telg in de top? Nu is de waardering van $ 2,5 miljard vermogen van de familie Oranje-zur Lippe Biesterfeld-van Amsberg door Forbes veel te laag ingeschat. Hoe ik dat weet? Daarvoor haal ik de huidige minister Plasterk aan. Hij reageerde als toenmalig Volkskrant-columnist op 6 december 2002 op een uitspraak van Oranje-witwasser Professor Cees Fasseur. Die orakelde in Vrij Nederland 14 over het vermogen van de Oranje-clan: Die onzinverhalen over Beatrix als rijkste vrouw. (...) Volgens de Duitsers hadden ze zestien miljoen bij elkaar gesprokkeld, en De Jong heeft dat sommetje nog eens overgedaan. Ik weet niet hoe er belegd is in de jaren veertig, vijftig, maar ik kan me niet voorstellen dat die zestien miljoen ineens zijn uitgedijd tot een fortuin van veertien miljard. Plasterk haalde zijn zakjapanner er bij: Vijfenzestig jaar, rendement plus inflatie zeg eens 15 procent, start met zestien miljoen. Wat komt eruit: negen miljard! Dat komt aardig in de richting. Zo stond het echt in de Volkskrant van Pieter Broertjes, voordat die twee jaar later Prins Bernhard oranjer dan oranjer waste. Laten we eens uitgaan van die schamele negen miljard vermogen, goedgekeurd door minister Plasterk. Daarmee zou Beatrix zich toch wel inclusief haar politieke macht een plaatsje hebben kunnen bevechten in de top 100 van machtige en rijke vrouwen? Ik geloof dus geen snars van die Forbes-lijstjes. Als Beatrix het wil verdwijnt nummer 52 van dit Forbes-lijstje heel snel. Nog aannemelijker is dat Neelie in Brussel zit met welwillende goedkeuring van mevrouw van Amsberg. Hoe ik dat nú weer durf te suggereren? Een zoontje van Prinses Irene, Jaime de Bourbon de Parme, werkte tot voor kort als persoonlijk assistent voor Neelie... jaargang 1 - nummer 2 -

15 Stichting Administratiekantoor De Nederlandsche Bank door Ton Biesemaat De kroonprins is commissaris bij De Nederlandsche Bank. Hij strijkt er jaarlijks mee op. Maar over het geld zullen we het nu niet hebben. Het gaat om de positie van kroonprins en commissaris van De Nederlandsche Bank. Elke kritische Nederlander voelt op zijn vaderlandse klompen aan dat hier wat wringt. deze profielschets. We lichten er maar eens een zin uit: De Raad dient zodanig te zijn samengesteld dat de leden ten opzichte van elkaar, de directie en enig deelbelang kritisch kunnen opereren. Maar is dat niet strijdig met de positie van de kroonprins? Die kan gezien zijn positie als lid van het koningshuis toch nooit kritisch opereren? Wim Lex is het toch onmogelijk gemaakt -afgezien van een slip of the tongue om zijn schoonvader te verdedigen via een ingezonden brief van generaal Vidéla- om welke politieke uitspraak dan ook te doen? En alles wat over geld gaat is heel erg politiek. Hij mag het hoogstens doen tegenover Máxima als hij weer eens op vakantie is in Argentinië of Mozambique. Daarom kregen sommige Kamerleden eind juni We vroegen De Nederlandsche Bank (DNB) hoe eigenlijk commissarissen benoemd worden. Is dat wel democratisch te noemen? Immers deze toezichthouders op de toezichthouder betreffende bancaire zaken maar inmiddels ook pensioenen en verzekeringen oefenen een zeer verantwoordelijke taak uit. De voorlichter van de DNB vertelde ons dat nieuwe commissarissen voorgedragen worden door de zittende commissarissen en de directie. Maar het is de Kroon die de commissarissen benoemt. Nu moet u als rechtgeaarde republikein niet gelijk gaan steigeren. Dat kunt u doen na de volgende zinnen. De Kroon is de regering, maar pas op: dat is dus de koning plús de ministers. Maar kunt ú zich voorstellen hoe iemand als zo n snaakse Gerrit Zalm als minister van financiën een bevel van Beatrix zou weigeren, omdat volgens haar WimLex commissaris moet worden bij De Nederlandsche Bank? Om over onze premier en prins Bernhardaanbidder Balkenende nog maar te zwijgen. Als u nu ook commissaris wilt worden van De Nederlandsche Bank? Dan moet u voldoen aan In hun parlementaire moed besloten ze toen maar weinig te doen. ook het zweet op hun voorhoofd toen ze opeens ontdekten dat de kroonprins commissaris was bij De Nederlandsche Bank. Terwijl als die kamerleden de NRC van 29 april hadden gelezen hadden moeten weten dat onze geachte ProRepublica-medewerker Bob Elbracht al melding had gemaakt van die merkwaardige, staatsrechterlijk wringende dubbelrol van WimLex. In hun parlementaire moed besloten ze toen maar weinig te doen. Wim Lex mag zijn tijd tot volgend jaar uitzitten. Over het geld wilden we het niet hebben... maar hoeveel zou hij nog opstrijken? DNB ligt met haar directeur Nout Wellink onder vuur vanwege de economische en financiële crisis. Slechts weinigen vragen zich af waarom een zo belangrijk ZBO (Zelfstandig Bestuurs Orgaan) met de staat als enige aandeelhouder en eigenaar onder zo n slechte democratische controle staat. Meestal is het argument dat De Nederlandsche Bank de vrijheid moet hebben - jaargang 1 - nummer 2 15

16 Stichting Administratiekantoor De Nederlandsche Bank door Ton Biesemaat onafhankelijk te opereren, los van de waan van de dag van de politiek. De bank houdt toezicht op de financiële instellingen en een andere belangrijke activiteit is binnen het stelsel van de Europese centrale banken de inflatie onder controle te houden. Maar als de bank de benodigde Richt gewoon nóg even een stichting voor de kroonprins op... vrijheid moet hebben om via haar expertise onze centen te bewaken waarom draagt die bank dan een commissaris voor met zo weinig expertise op financieel-economisch terrein als de kroonprins? We kunnen hoogstens stellen dat hij iets weet van geld vanwege het riante familievermogen. Maar het was toch logischer geweest voor s burgers belang om een briljante econoom te benoemen? Balkenende & Co hebben hals over kop een Stichting Administratiekantoor Machangulo in het leven geroepen. Dat omdat Wim Lex van zijn vakantieparadijs in aanbouw in Mozambique een zooitje heeft gemaakt. De stichting dient als stootkussen om de kroonprins een beetje uit de wind te houden als er weer wat verkeerd gaat met zijn vakantieproject. Gezien de Icesave-ramp en wie weet andere dreigende financieel-economische rampspoed (bijvoorbeeld een parlementaire enquête inzake de steun aan ABN AMRO en/of ING) geven we de volgende tip gratis weg aan onze geachte premier en zijn financieel expert Wouter Bos. Richt gewoon nóg even een stichting voor de kroonprins op, bijvoorbeeld de Stichting Administratiekantoor De Nederlandsche Bank, en laat die als DNB-stootkussen plaatsnemen in de raad van commissarissen. Balkenende en Bos kunnen vragen bij de well to do familie Fentener van Vlissingen hoe je zoiets in elkaar draait. Want die familie zit toch al bij WimLex op schoot in Machangulo-Mozambique en het pluche van de DNB-commissarisstoel. K ijk ook op www. prorepublica. nl 16 jaargang 1 - nummer 2 -

17 Fasseuren, fasseurde, gefasseurd door Leo Brabanticus Cees Fasseur schreef via NRC-weekblad een brief aan mevrouw Juliana zur Lippe- Biesterfeld. Dat Fasseur niet de bekwame geschiedschrijver was, die hij ooit leek te zijn, werd al in het begin van deze eeuw duidelijk toen hij pretendeerde wèl een wetenschappelijke Wilhelmina-biografie te kunnen schrijven waartoe vakgenoten wegens het doelbewust vernietigde archiefmateriaal niet in staat waren. Over de motieven die hem er toe brachten lakei der oranjes te worden zijn geen geschreven berichten in ons bezit, weshalve zwijgen daarover plicht is. Het negatieve beeld dat Fasseur met deze boeken over zichzelf heeft afgeroepen, werd nog eens aanzienlijk versterkt door de publikatie in 2008 van zijn verhaal over het huwelijk van Juliana en Bernhard. Een paparazzo zou het hem niet hebben kunnen verbeteren. Veel lezers hebben het boek geërgerd weggesmeten. Niet alleen de een serieus historicus onwaardige romanschrijverij heeft Fasseurs reputatie ernstig beschadigd. Dat hebben nog veel meer zijn goedpraterij van de wandaden van Bernhard en zijn bewondering voor deze schavuit gedaan. Wanneer het waar is dat een biograaf zich identificeert met zijn onderwerp, is het niet best gesteld met de geestelijke gezondheid van deze auteur. Hoewel Fasseur constant een lawaaierige en opdringerige indruk achterlaat, moet hij beter zijn dan de slechterik die hij beschrijft. Wellicht heeft hij gemeend zijn opdrachtgeefster te behagen met zijn parti-pris ten gunste van pappie. Dat een en ander ten koste van mammie ging spreekt vanzelf. Ik kom op dit aspect terug. Fasseur bleef als geschiedschrijver eveneens onder de maat doordat hij het niet zo nauw nam met de objectiviteit der bronnen en de controle op het door hem geschrevene. Dat hij daarmee zondigde tegen de regels der collegialiteit is een bijkomstigheid vergeleken bij het feit dat Fasseur de gelegenheid heeft gekregen of genomen om een verhaal de wereld in te sturen dat door geen enkele contemporaine historicus op zijn waarheidsgehalte kan worden beoordeeld. Een geschiedschrijver die geen verantwoordelijkheid aflegt - want het archief was verder Een paparazzo zou het hem niet hebben kunnen verbeteren. voor iedereen gesloten - heeft de mogelijkheid de zaak aan alle kanten te bedriegen. Fasseur zal best - hij is daar sluw genoeg voor - het een tegen het ander hebben afgewogen en pas uiteindelijk gekozen hebben voor de Beatrix-Bernhardversie tegen de Jualiana-vleugel. En daar is hij ook gewiekst genoeg voor. Republikeinen kiezen geen partij in hofverhoudingen. Ze vinden het allemaal één zootje, een lachwekkende en dure grappenmakerij of ze nu Juliana heten of Willem, Bernhard of Máxima. Ze mogen allemaal koning bij de gratie Gods zijn, ze vechten elkaar de tent uit en hebben slechts hun eigen belang, macht en geld op het oog, alle mooie woorden ten spijt. Dat Fasseur een onvervalste oranjelakei is, bewijst deze brief aan Juliana. Oh, wat was die vrouw democratisch en wat zocht ze contact met ons, het gewone volk. En wat een verdiensten heeft ze voor het Nederlandse volk. Zelfs met haar geboorte bewees ze ons land al een grote dienst: anders zou een Duitse neef ons zijn gaan regeren. Ik durf er niet aan denken. Dan honderd keer liever bijna 60 jaar lang de proleet Bernhard, SS-er en oorlogshitser, oplichter, vrouwenloper en anti-demokraat. En wat was die Juliana ontwikkeld en intelligent en wat een goed geheugen had ze. Maar ze ontving wel afgezanten van verschillende planeten aan haar voordeur en ze joeg wel de journalisten met haar tassie van het gazon, luid krijsend dat het mijn gras was en ze heeft haar bedrieger nimmer met een ferme trap onder zijn broek het huis uitgejaagd. Ze heeft hem zelfs nog van het gevang gered waar hij levenslang had moeten zitten. Het gewone volk zegt dan dat ze stapelgek was. Rest de vraag waarom Fasseur deze dwaze en volledig onnodige brief geschreven heeft. Hadden de oranje-critici toch gelijk met hun bewering dat hij de geschiedwetenschap - en zichzelf - met zijn boeken een slechte dienst heeft bewezen? - jaargang 1 - nummer 2 17

18 Oud en nieuwviering 1936/1937 Oud en nieuwviering 1936/1937, gezelligheid kent geen tijd. Prins Bernhard heeft zich bij de Führer afgemeld als SS-lid. Prompt hult hij zich op deze foto in het uniform van de Spaanse fascisten. Naast hem zit Juliana. Op de grond zit de Duitse spion Pantchoulidzew, ook de geliefde van Bernhards moeder. Achter Juliana staat in vrouwenkleren met stola om Prins Aschwin, de broer van Bernhard. Die zat ten tijde van deze foto in de Duitse Wehrmacht. Kortom een gezellig feestje ten paleize. (Bron: Bernhardgate - Ton Biesemaat) 18 jaargang 1 - nummer 2 -

19 Prins Constantijn en de CIA door Ton Biesemaat De RVD maakt af en toe alle baantjes en ere-baantjes van het Koninklijk Huis bekend. Altijd handig voor een Oranje-watcher. Ik zoomde eens in op Prins Constantijn. Hij had twee interessante banen: programme associate van de roemruchte Bilderbergers en werkzaam bij de thinktank Rand Corporation in Brussel. qua uiterlijk toch al zo op de zur Lippe Biesterfeld broers Bernhard en Aschwin lijkende Prins Constantijn ook in de geheime dienst voetsporen te zijn getreden van zijn illustere voorvaderen. De Rand Corp werd onmiddellijk na de Tweede Wereldoorlog opgericht door de CIA en de Douglas vliegtuigfabrieken. Voorts werd deze thinktank die zich grotendeels bezig houdt met militairindustriële ontwikkelingen gefinancierd door bijv. de Ford Foundation. Ook al weer een organisatie niet vrij van CIA-smetten. Dat de CIA invloed binnen de Rand Corp niet is afgenomen bewijst bijvoorbeeld een artikel in de Washington Post,7 september 2004 CIA funds liberal efforts ( news/2004/sep/07/ r/). - $200,000 for a conference paper produced by Steven Simon, a former Clinton administration Net als de Bilderberg-groep blijkt de Rand Corporation een schimmige wereld te zijn. National Security Council staff member, now with the RAND Corp. Mr. Simon s paper was about how to restructure the U.S. government for the war on terrorism and was to be included as a chapter of a book. Mr. Simon was a deputy to Mr. Clarke. De Bilderbergers mogen nu wel genoegzaam bekend zijn. Constatijns opa -Prins Bernhardstond aan de wieg van deze invloedrijke club waaraan koningin Beatrix vaak nooit door de vaderlandse pers gecoverde bezoeken brengt (De Bilderberg-conferentie van 2008 in Ottawa werd alleen door notabene de Oranje-freundliche Vrij Nederland gebracht, de vroegere hoofdredacteur Emile Fallaux schreef wel eens speeches voor Prins Constantijn.). De Rand Corporation waar Prins Constantijn vier dagen per week werkt is de grote onbekende. Net als de Bilderberg-groep blijkt de Rand Corporation een schimmige wereld te zijn. Zelfs nog sterker dan bij de Bilderbergers lijkt er bij de Rand Corp sprake te zijn van krachtige ondersteuning en financiering door de CIA en het zo belangrijke militair-industriële complex. Daarmee lijkt de - A grant of $100,000 for Bruce Hoffman, vice president for external affairs and public spokesman for RAND and a frequent columnist and guest on National Public Radio commenting on terrorism issues. Mr. Hoffman was granted highlevel security clearances at the CIA as part of his consultancy. Warren Robak, deputy director of RAND s Office of External Communications, said, Although RAND has done research for the U.S. intelligence community for many years, we do not discuss details or confirm the existence of any individual contract. - jaargang 1 - nummer 2 19

20 Prins Constantijn en de CIA door Ton Biesemaat Maar ook de Brusselse afdeling van de Rand Corp houdt zich met intelligence-vraagstukken bezig. Volgens een Telegraaf-interview met Prins Constantijn houdt hij zich bezig met een rapport over de impact van ICT op de Duitse samenleving in Klinkt vrij onschuldig, hoewel we niet weten wat nu zijn eigenlijke werk is bij de Rand Corp. Het Koninklijk Huis...is het nu mogelijk dat een Oranjeprins werkt in een deels door de CIA gefinancierde organisatie. houdt het op beleidsonderzoeker informatietechnologie en transport. De vraag is of het staatsrechterlijk gewenst is dat Prins Constantijn werkt bij een organisatie die zo duidelijk gelieerd is aan inlichtingendiensten en het militair-industriële complex. Die combinatie was er de oorzaak van dat zijn grootvader Prins Bernhard enorme reputatieschade opliep. De geschiedenis lijkt zich dus te herhalen. De tweede zoon van koningin Beatrix maakt -ook al zou zijn baan bij de Rand Corp slechts civiel zijn- ongewild vuile handen doordat de Rand Corp financiële ondersteuning krijgt van de CIA. Dat deze situatie is ontstaan toont aan dat de Oranjes zich weinig gelegen laten liggen aan de democratische controle van de Tweede Kamer en de regering. Van een premier als Balkenende onder wiens regeringsverantwoordelijkheid Prins Constantijn in 2004 aan zijn werk begon bij de Rand Corp valt ook weinig weerwerk tegen de nukken en grillen van de Oranjes te verwachten. Balkende afficheert zich openlijk als een monarchist. Maar dan wel een van de simpele gereformeerde soort. Een bijna uitgestorven soort die nog stiekem denkt dat het Oranje-huis ons door God geschonken is. Dat het Oranje-huis er een welbewuste politieke agenda op na houdt om de touwtjes der macht in handen te houden zal nimmer bij Balkenende of om het even welke bekende politicus opkomen. Of beter gezegd: zelfs de Mao-aanhanger Jan Marijnissen vindt het Oranje-gevoel tegenwoordig fantastisch. Met die falende democratische controle is het nu mogelijk dat een Oranje-prins werkt in een deels door de CIA gefinancierde organisatie. K ijk ook op www. prorepublica. nl 20 jaargang 1 - nummer 2 -