Overheid is onbetrouwbare partner

Transcriptie

1 M a g a z i n e v o o r o n d e r n e m e n d T w e n t e Connexxion-topman Cees Anker: Overheid is onbetrouwbare partner Niet Loek de Vries maar Frank Schreve hoofdschuldige van juridisch steekspel Marc Schröder van Tango haalt bloed onder nagels van Esso en Shell Combiterminal in Hengelo ligt op koers Vitaminen-pleiter Dr. Rath: kwakzalver of medicus? Tegeltoko voor dubbeltje op eerste rang bij Han Vaanhold Twentevisie Jaargang 15 Nummer 4 April 2002

2 2 Inhoud Schipperen De combiterminal in Hengelo loopt vijf jaar voor op het eigen businessplan, maar toch moest er over 2001 nog een gat van euro gedicht worden. De boten moeten efficiënter varen en het aantal containers moet naar Dat gaat lukken. 04 Cees Anker als ondernemer 08 Combiterminal schippert 8 Tango Geen dans maar benzine. Tegen bodemprijzen, maar zonder bediening of personeel of winkeltje of toilet. Zelf tanken en via de automaat betalen. Marc Schröder bedacht het en haalde zich de toorn van Shell en Esso op de hals. 24 Interview Connexxion-topman Cees Anker 12 Analyse Ten Cate 19 Rath s vitamines 24 Dansende benzine 34 Textiel belazert beurs 36 Foto-impressie Memphis Van de Twentse busonderneming TET maakte hij een nette onderneming, redelijk uniek in het subsidiewereldje van het openbaar vervoer. Hij werd gehaald naar Midnet dat later opging in Connexxion waar hij velen zag komen en vooral weer zag gaan. Hij, Cees Anker, bleef en staat wellicht voor de zwaarste taak in zijn carrière: Connexxion ombouwen tot een slagvaardige openbaar vervoerder die de concurrentie aankan en een belangrijk deel van het 70 % - marktaandeel kan behouden Het succes van Tegeltoko 43 Univé sport-sponsor Colofon Twentevisie is een onafhankelijk economisch magazine dat maandelijks (m.u.v. juli/augustus) verschijnt voor ondernemers in Twente. In dit blad zijn onder meer verhalen opgenomen van interviews die hebben plaatsgehad in het economische radioprogramma Memphis dat elke eerste zaterdag van de maand wordt uitgezonden via Radio Oost. De opnames vinden op dinsdag daaraan voorafgaand plaats in de TOS-ruimte van het Arke Stadion in Enschede. Daarnaast fungeert Twentevisie als officieel mededelingenorgaan voor deelnemers van de Industriële Kring Twente. Uitgever MediaSales Nederland bv. Anninksweg 50, Hengelo. Postbus 702, 7550 AS Hengelo Telefoon Fax twentevisie@mediasales.nl Website: Directie Robert Staal Blad managers Anno Oude Engberink, Marion Kosterink Redactie Jan Medendorp (hoofdredacteur) Mario van Santen,Martin Steenbeeke, Eddy van der Ley Eric Brinkhorst (fotografie) Redactie IKT Niko Wind Saskia Rikhof-Slot H.C. de Jonge (fotografie) Secretariaat IKT Hengelosestraat 585 Postbus 5501, Enschede 7500 GM Enschede Telefoon / Fax secretariaat@ikt.nl / Website:

3 De strategie van Grolsch De nieuwbouw van de brouwerij is eindelijk van start. Naast deze efficiency-operatie wil topman Troch een verdere omzetgroei realiseren binnen de horeca én buitenlandse kernmarkten. Hij wil onafhankelijk blijven, maar zoekt 54 wel naar strategische partners. Rubrieken 07 Personeel & Organisatie 11 Online-strategie 17 Financieel Accent 22 Nieuws & Feiten 27 Onroerend Goed 31 Juridisch Gezien 33 Notarieel Advies 45 IKTelgids 53 IKTvisie op Scope / Nieuws 64 Twente Agenda 54 Koninklijke Grolsch 56 Klompenfabrikant Nijhuis 59 Wet Poortwachter 60 Ten Huurne 62 Tankink Advertentie-exploitatie MediaSales Nederland bv. Jeroen Achterberg, Lidy Busscher en Aleid Kluivers Telefoon Fax verkoop@mediasales.nl Advertentiemateriaal aan MediaSales Nederland bv. Postbus 702, 7550 AS Hengelo Privé-abonnementen Kosten: 35 per jaar (10 nummers). Opgave: uitsluitend per fax of secretariaat@mediasales.nl Basis lay-out & vormgeving TerZake. reclameadvies, Hengelo Lithografie Laserline, Hengelo Druk Roelofs, Enschede Coverfoto Eric Brinkhorst, Beckum Oplage De oplage bedraagt ongeveer exemplaren en wordt verspreid onder IKT-deelnemers, bedrijven met meer dan 5 werknemers, en zogenoemde decision makers. Artikelen uit deze uitgave mogen niet zonder toestemming van de uitgever worden overgenomen. Aan de inhoud van dit blad kunnen geen rechten worden ontleend. MediaSales Nederland bv Loek Voor u ligt het aprilnummer van Twentevisie, ruim een week te laat. Dat spijt mij. Een deel van deze uitgave is tijdens het ter perse gegaan stopgezet op initiatief van de Industriële Kring Twente, de IKT. U hebt recht op een verklaring. Twentevisie wordt uitgegeven door uitgeverij MediaSales die daarvoor een contract heeft afgesloten met de IKT. Een onderdeel van dat contract is dat de IKT in elk nummer pagina s aanlevert met eigen verhalen en nieuws. Verder is in dat contract opgenomen dat MediaSales zorgt voor een onafhankelijke redactie. Ik ben hoofdredacteur van dit magazine, ik maak programma s voor RTV Oost, werk verder voor onder meer Saxion Hogeschool en schrijf wekelijks een column in het weekblad De Roskam onder de naam Moordkuil. En die laatste bezigheid heeft al eerder tot irritaties geleid. Daarom heb ik een paar jaar geleden toegezegd in mijn column niet expliciet te schrijven over Twentevisie. Die afspraak is toen mondeling gemaakt en was mij eerlijk gezegd door het hoofd geschoten toen ik een paar weken geleden in mijn column het gewraakte verhaal schertsend aankondigde. Op grond van die mondelinge afspraak eiste de IKT-directeur dat het artikel niet geplaatst zou worden. De IKT-directeur liet in het overleg dat volgde, zolang ik erbij zat, blijken ten koste van alles het artikel niet geplaatst te willen hebben, zoals hij ongeveer letterlijk zei. Hij vond het verhaal niet positief genoeg en hij zei van Ten Cate gehoord te hebben dat er geen wederhoor was toegepast. Op dat moment heb ik woedend het overleg verlaten. Ook een IKT-directeur blijft af van mijn journalistieke integriteit. Door bemiddeling van de uitgever is er in tweede instantie toch een compromis uit de bus gerold: De Vries de kans geven opnieuw (ondanks dat de deadline verstreken was) om in een tekstkader op de inhoud te reageren waarbij het oorspronkelijke artikel gehandhaafd zou blijven. Even voor alle duidelijkheid: de beschuldigingen in het verhaal stonden tussen aanhalingstekens. Ik heb die beschuldigingen voor zover mogelijk gecheckt. En ik heb het verhaal wel degelijk (natuurlijk) voor wederhoor voorgelegd aan Ten Cate. Maar woordvoerder Frank Spaan eiste dat ik langskwam en delen van het artikel zou schrappen. Alleen maar toevoegen dat het niet klopt, heeft geen zin, zei hij. En toen ik weigerde zei hij alles op alles te zetten om het artikel tegen te houden. Dat is hem dus niet gelukt, althans uiteindelijk niet. Toch heb ik besloten om - we waren inmiddels dagen verder, wat andere verhelderende feiten kwamen aan het licht - niet te volstaan met een aanvullend kader. U mist niet heel veel uit het oorspronkelijke verhaal, in grote lijnen had de regionale krant van 13 april een vergelijkbaar verhaal. Loek de Vries is zich na alle commotie te pletter geschrokken en geeft in dit blad eindelijk volledige opening van zaken. Dat is de winst. Nee, tussen mij en de IKT-directeur is de verhouding erg bekoeld. Ik ben nog steeds hoofdredacteur van Twentevisie omdat de uitgever (mijn gesprekspartner) zich in deze zaak zeer correct heeft opgesteld. Deze IKT-interventie was zoals ze in politiek Den Haag zo mooi zeggen wat mij betreft eens maar nooit meer. Jan Medendorp 3 Commentaar Twentevisie. 04/2002

4 Cees Anker moet van Connexxion een concurrerend busbedrijf maken De overheid heeft mij 4 Cees Anker overleefde heel veel bestuurders, maar nu moet blijken wat hij echt kan. Hij moet Connexxion ombouwen tot een slagvaardige organisatie die de concurrentie aankan. Bij Connexxion verdwijnen in de naaste toekomst arbeidsplaatsen, Twente lijkt te worden gespaard, de vestigingen in Enschede en Almelo blijven open, maar de rest van de provincie moet wel vrezen: Connexxion is te duur. Dat blijkt uit de Europese aanbestedingen vanaf 1 januari De desbetreffende overheden kiezen gewoon de goedkoopste en kijken nauwelijks naar kwaliteit terwijl nadrukkelijk anders was aangekondigd: Daardoor voel ik mij onaangenaam gepakt, zegt Cees Anker, bestuurder Business. Daarnaast heeft Connexxion te kampen met problemen in de top. In korte tijd verdwenen veel bestuurders wat leidde tot grote verhalen in de media: Machtsstrijd bij Connexxion (Volkskrant) en Grootheidswaanzin op de busbaan (NRC). Er zijn helaas verkeerde keuzes gemaakt door de Raad van Commissarissen. (door Jan Medendorp) De huidige bestuursvoorzitter Klaas Westdijk is afkomstig van Pakhoed, hij is al de vijfde bestuursvoorzitter die Anker meemaakt. Westdijk is op afstand de zwaarste bestuursvoorzitter sinds Het lijstje vertrokken bestuurders bij Connexxion is lang: Nyquvist, Sevenstern (ook in de Raad van Toezicht van de UT en beschimpt om zijn bordeelbezoek), Koerhuis, Van de Ochtend, Bruggink en vele anderen. De Raad van Bestuur bestaat nu uit Westdijk, Kortenkorst en Anker. Connexxion (een miljard euro omzet) is opgebouwd uit vier divisies waarvan het openbaar vervoerbedrijf (600 miljoen euro) de grootste is, dochter Hermes (een 75% dochter) is goed voor 100 miljoen euro. Het overige geld wordt verdiend in de taxiservices, tours&water en new business (zoals het advertentiebedrijf). Twentevisie. 04/2002 Anker the Survivor Anker begon bij de TET in Enschede zijn carrière in het openbaar vervoer. Hij had de zaak op orde en dat viel op in het

5 onaangenaam gepakt zwaar gesubsidieerde buswereldje. Hij werd gevraagd voor Midnet dat later met NZH, ZWN, Oostnet (waarin de TET was opgegaan) werd samengevoegd tot Connexxion. Naast het eerder genoemde rijtje moest ook een flink aantal directeuren vertrekken als gevolg van de fusies. Anker overleefde alles en iedereen. Om zijn kwaliteiten, natuurlijk dat bewees hij al in Enschede, maar ook omdat anderen (tegenstanders) hem altijd hebben onderschat. Anker is zeker niet onsympathiek, maar kan meedogenloos zijn, De reiziger bepaalt wat wij inzetten aan vervoer minstens vijf managers heeft hij persoonlijk de wacht aangezegd omdat ze niet functioneerden. Hij trok Rob van Holten aan voor de zeer zware en verantwoordelijke baan van directeur van de divisie openbaar vervoer. Die keuze was niet onomstreden omdat Van Holten niets van bussen weet en een vriendje is van Anker, dat stamt uit de tijd dat ze samen bij FC Twente in het bestuur zaten. Ik weet precies wat Rob wel of niet kan, dan heeft niets met vriendjespolitiek te maken. Ik had iemand nodig die alles weet van marktwerking en logistiek. Alleen verliezen Sinds 1 januari 2001 is de nieuwe wet personenvervoer van kracht en nu moet duidelijk worden hoe goed Anker echt is. Hij moet van Connexxion een slagvaardige organisatie maken die de concurrentie aankan en als marktleider het marktaandeel van circa 65% kan verdedigen. De decentrale overheden, zoals provincies, kaderwetgebieden waaronder Twente en middelgrote gemeenten hebben de bevoegdheden en verantwoordelijkheden van het ministerie van Verkeer en Waterstaat gekregen om het openbaar vervoer in een bepaald gebied of in een bepaalde stad in een Europese aanbestedingsprocedure, een zogeheten tender, op de markt te brengen. Connexxion heeft tot nu toe meer verloren dan gewonnen. De overheid heeft altijd gezegd wij gaan niet voor de laagste prijs, wij gaan voor de reiziger. Dat betekent dat ook gekeken wordt naar de kwaliteit van het vervoer, maar ook het bedenken van nieuwe mobiliteitsconcepten. Maar het blijkt gewoon om de kostprijs te gaan. En ons kostenniveau is te hoog, we moeten nog een slag maken. Ik voel me onaangenaam gepakt door de overheid. En dan cynisch: Voor het maken van een bestek huren de overheden adviseurs in, daarvoor wordt gemiddeld euro betaald. Reorganisatie Hoe dan ook, de goedkoopste krijgt de tender. Voor Connexxion betekent dat werken aan een sterke kostprijsverlaging. Er werken bij Connexxion mensen, van wie buschauffeurs, een paar duizend taxichauffeurs en monteurs. De overhead, de echte kantoormensen, is nog altijd 13% van het personeel. Weet wel dat 65% van al onze kosten uit personeelskosten bestaan. We moeten reorganiseren. Verder gaan we bedrijfslocaties sluiten en afstoten. Dat betekent ook dat we veel grootschaliger kleinschalig vervoer, dus 8-persoonsbusjes, zullen gaan inzetten in het reguliere vervoer. De hamvraag is of op die busjes buschauffeurs komen of de 25% goedkopere taxichauffeurs. De ondernemingsraad is overigens tegen het inzetten van taxichauffeurs. Wij zijn van oudsher een aanbodgedreven onderneming. Connexxion is opgebouwd met verschillende culturen en verschillende bedrijfsregelingen. Dat gaat veranderen. Mijn taak is Connexxion om te bouwen tot een vraaggestuurde onderneming; de reiziger bepaalt wat wij inzetten aan vervoer. Engelsen en Fransen Het meeste gevaar lijkt te duchten van het Engelse Arriva. Wij gaan niet onder de kostprijs werken. Connexxion moet een normaal rendement maken. Bedrijven als Arriva en Connex hebben niet de ballast uit het verleden zoals een bepaalde bedrijfscultuur die niet is ingesteld op een monopoliepositie. Geen enkel misverstand, als de Fransen en de Maar het blijkt gewoon om de kostprijs te gaan Engelsen in Nederland gedurende een aantal jaren marktaandeel willen kopen, dan is dat geen probleem. Ze zijn zeer kapitaalkrachtig en als ze de prijs willen betalen om te winnen, dan zijn wij out of business. Wij zijn bezig met het maken van heel goede plannen, nee, daarvoor huren we geen bureaus in, dat kunnen we zelf. Maar het kan niet anders dan dat we van een paar honderd indirecte medewerkers afscheid moeten nemen. Twente heeft een redelijk slanke organisatie, er zal vooral gesneden worden op het hoofdkantoor in Hilversum en op het divisie kantoor in Boskoop. In de komende drie jaren zullen alle tenders aanbesteed worden. Dan wordt duidelijk of Anker de klus redelijk geklaard heeft. Hij kan alleen verliezen; hij ontkent dat de Raad van Commissarissen hem doelstellingen heeft meegegeven: Het gaat niet alleen om marktaandeel. Want marktaandeel is omzet. Het gaat vooral ook om behoorlijke marges maken. Onze marges lopen terug, dus liever een wat kleinere omzet met betere marges. We hebben geen ondergrens vastgesteld, alleen we moeten wel in deze business blijven. Als we onder de 50% marktaandeel komen, dan worden we een andersoortige onderneming. Dan ben je misschien wel rijp voor overname. In Europa is Connexxion de op zeven na grootste openbaar vervoerder. Anker wil zelf ook in andere landen trachten tenders te winnen. Wij houden de Duitse openbaar vervoermarkt en met name Nordrein- Westfalen serieus in de gaten, wij hebben absoluut een voorsprong op het Duitse openbaar vervoer, dat staat vast. Maar we moeten eerst onze onderneming fit maken voor de concurrentie in Nederland, geen twee-frontenoorlog, dat zou gewoon niet verstandig zijn. Twentevisie. 04/2002 5

6

7 Ook op Platvorm zakelijke dienstverlening. VOOR VRAGEN EN PERSOONLIJK ADVIES. Selecteren aan de voordeur Vraag aan tien willekeurige Twentse ondernemers of ze wel eens een medewerker hebben aangenomen die achteraf ongeschikt bleek, en de kans is groot dat er tien keer een positief antwoord wordt gegeven. Want ondanks dat een ongeschikte medewerker iedere werkgever veel geld, tijd en ergernis kost, wordt er binnen de meeste bedrijven nog steeds te weinig aandacht besteed aan werving en selectie. Want daar is het blijkbaar al misgegaan! Door de juiste selectie bij de voordeur al toe te passen, voorkom je als werkgever dat je later met de gebakken peren zit. Want geen enkele werkgever zit er op te wachten om tijdrovende en geldverslindende ontslagprocedures in te gaan. De valkuilen Tijdens de eerste gespreksronden zijn er talloze valkuilen waar u zich voor moet behoeden. Enkele daarvan zijn: - werkgever praat en kandidaat luistert - de beste uit de slechten kiezen - concessies doen aan kwaliteit om de vacature ingevuld te krijgen - functie-eisen niet beschrijven - alleen naar vakkennis kijken - kandidaat geeft ingestudeerde antwoorden. Vooral de laatste valkuil is een venijnige. Het is voor sollicitanten een kleine moeite om richtlijnen te vinden over het voeren van het juiste sollicitatiegesprek. Als de sollicitant zich ook nog in uw bedrijf heeft verdiept, lijkt het alsof hij of zij net de juiste antwoorden geeft op het juiste moment. Dit sociaal wenselijk gedrag zegt echter niets over wie de kandidaat werkelijk is. Hoe prikt u door deze ideale gegadigde heen? De oplossing Gedragsgericht selecteren is gericht op het doorzien van dit sociaal wenselijk gedrag. Op basis van gedragskenmerken vindt selectie plaats. Al voordat u de vacature plaatst, dienen deze gedragskenmerken helder geformuleerd te zijn. Ze maken onderdeel uit van een functieprofiel, waarin onder andere functieeisen beschreven staan. Opleiding, ervaring en kennis behoren tot dit eisenpakket, maar zijn slechts een onderdeel. Deze eisen kunt u redelijk eenvoudig toetsen via het c.v.. Naast het beoordelen van kennis dient u tijdens het gesprek in te schatten of het vertoonde gedrag kenmerkend is voor de persoon of dat het tijdelijk gewenst gedrag is om beter over te komen. Deze gedragskenmerken worden competenties genoemd. Competenties zijn het beste te omschrijven als een mix tussen inhoud, kennis en gedrag en worden omschreven in een functieprofiel. Gedragsgericht selecteren Gedragsgericht selecteren betekent selecteren op basis van eerder vastgelegde en helder geformuleerde kenmerken. Iedere ondernemer wil vacante functies invullen met medewerkers die qua type mens bij het bedrijf passen. Daarnaast heeft elke functie zijn eigen competenties. Als de functie vereist dat er dagelijks met collega s samengewerkt wordt, wilt u weten of de kandidaat een teamplayer is. Als u een verkoopmanager zoekt die leiding moet geven aan uw verkoopteam, dient u te toetsen of de kandidaat leidinggevende capaciteiten bezit. Wat zijn de persoonlijke ambities van de kandidaten en lopen deze synchroon met die van de functie? Een functieprofiel met competenties is alvast een leidraad voor een effectief sollicitatiegesprek.via de juiste vraagstelling kunt u achterhalen of de kandidaat de vereiste competenties bezit. Hoe? Interviewtechniek Het selectiegesprek is hèt moment om te achterhalen wat de kandidaat in huis heeft. Welke interviewtechniek past u toe om zicht te krijgen op de werkelijke persoon achter de sollicitant? Door open en duidelijk gedragsgerichte vragen te stellen, krijgt u een goed beeld. Het door de kandidaat in het verleden getoonde gedrag zegt namelijk veel over de toekomst. Vraag dus - aan de hand van het c.v. - veel over het verleden. Stel vragen als: Hoe ben je in het verleden omgegaan met verandering? Welke successen heb je behaald en waar heb je fouten gemaakt? Hoe zijn deze opgelost? Wat zijn je zwakke punten? Meer dan selectie Competenties creëren ook duidelijkheid over het functioneren van uw bedrijf en van uw medewerkers. Het vastleggen van competenties dwingt u namelijk duidelijk te zijn op diverse terreinen. Als u medewerkers wilt werven die binnen uw bedrijf passen, moet u ook aan kunnen geven welke type organisatie u hebt. Als uw medewerkers kwaliteit moeten leveren, behoren zij ook te weten wat u onder kwaliteit verstaat en hoe dit uitgedragen wordt binnen de organisatie. Daarnaast kunt u competenties onderdeel maken van al uw personeelsinstrumenten. In de praktijk wordt dit competentiemanagement genoemd. De juiste selectie Competenties zijn dus een stevig houvast tijdens uw selectieprocedure. Als u deze vanaf het begin toepast, hebt u grote kans dat u de juiste medewerkers selecteert. Dat is niet de enige verdienste van het gebruik van competenties binnen een bedrijf. Competentiemanagement is een adequaat hulpmiddel om medewerkers (en managers!) te ondersteunen bij het werven van nieuwe medewerkers, maar ook bij het bespreken van talenten, ambities en de eisen die door de organisatie worden gesteld. Competentiemanagement kunt u op alle fronten doorvoeren in uw bedrijf. Gelukkig zijn er genoeg adviseurs die u daarmee kunnen helpen! Annette Brugman, T&R Consult 7 Column personeel & organisatie Twentevisie. 04/2002

8 8 Combiterminal Twente loopt voor op businessplan, maar moet efficiënter Schipperen met lading Twentevisie. 04/2002 De Combiterminal Twente (CTT) ligt vijf jaar voor op het oorspronkelijke businessplan. In de eerste vijf maanden van haar bestaan (van 1 augustus tot 1 januari 2002) werden maandelijks al duizend containers vervoerd en dat aantal werd pas in 2005 verwacht. Volgens datzelfde businessplan zou bij dat aantal containers het break-even punt bereikt zijn, maar dat is nog absoluut niet het geval. De vier aandeelhouders moeten over 2001 een verlies van euro ophoesten. Ik wil geen zeurverhaal over tekorten, bromt André Pluimers, die door Henk Bolk van de OOM is weggehaald voor de toekomst van het transportbedrijf in Almelo. Ons probleem zijn de 22 bruggen tussen Hengelo en Rotterdam. We krijgen het nog niet voor elkaar om de boten zo economisch mogelijk te laten varen. Dat is ons probleem. We gaan niet vragen of die bruggen verhoogd kunnen worden, zegt hij sarcastisch. (door Jan Medendorp) Henk Bolk is een fel tegenstander geweest van de bouw van de terminal in Oldenzaal (trein/vrachtwagen). Financieel volstrekt onhaalbaar. Aan de combiterminal in Almelo (ook treinvrachtwagen) heeft hij altijd met frisse tegenzin meegewerkt. Omdat er wat moet gebeuren. Nog een paar jaar dan staan de vrachtwagens van de randstad tot Oldenzaal in de file, is het stokpaardje van Bolk. Hij is de grondlegger van de waterterminal (vrachtwagen/- boot) in Hengelo. Dat is schitterend aangelegd op het terrein van Akzo in Hengelo. Aan de achterzijde van die onooglijke puinbreker, maar dit terzijde.

9 Het is een privaat-publieke samenwerking geworden; de grond werd door Akzo ingebracht (3 miljoen gulden), de aanleg van de kade kostte een slordige 5 miljoen gulden, maar daar waren de provincie Overijssel en Brussel (zogeheten EFRO-gelden) goed voor. Verder was nog eens 5 miljoen gulden nodig voor de gebouwen en de kraan, dat geld werd bijeen gebracht door de vier aandeelhouders Bolk, Nijhof-Wassink en de containerterminals in Meppel en Nijmegen. Overheid en bedrijfsleven namen elk de helft aan investeringen voor hun rekening. Staal in boten De initiatiefnemer Bolk werd het vervoer gegund tussen de (inmiddels) 140 klanten in Twente en Duitsland en de terminal. Maar ook dat vervoer is nog lang niet geoptimaliseerd, want Bolk leed in euro verlies op die klus. We hebben twee problemen die we moeten oplossen. We moeten groeien naar zo n containers. Maar dat hoeft niet op heel korte termijn. Ons eerste probleem is dat de boten slechts twee lagen met containers kunnen vervoeren; op dit moment is zo n boot dus voor een derde leeg. We kunnen die boten lager in het water krijgen door een paar ton staal onderin te leggen. Als de boot helemaal geladen is met volle containers, dan mag de boot natuurlijk niet zinken en niet vastlopen. We hebben uitgerekend dat we een metertje speelruimte hebben. Bovendien beschikken de boten zelf over 400 ton aan eigen ballastwatertanks, legt Pluimers uit. Pluimers hikt vooral aan tegen de investering van een kwart miljoen euro. Geld dat je net niet letterlijk in het water gooit; geld wat de CTT juist voor andere zaken goed had kunnen gebruiken. Om het rekenen in gewicht en volume nog ingewikkelder te maken wordt er in het internationale transport gebruik gemaakt van twee maten containers, zeg maar grote en kleine. Op een boot kunnen 105 kleintjes of 55 grote. Gemiddeld betekent dat 80 containers per boot. Maar dat zijn dus wel tientallen vrachtwagens minder per boot. Empty depot Die aankoop van staal was wellicht niet nodig als er in het containervervoer efficiënter met de containers en lading zou worden omgesprongen. Nu komt het Bolk heeft samen met twee andere transporteurs Vaartjes en Haarman de joint venture VHB opgericht. Met dat initiatief nemen ze bedrijven die veel te vervoeren hebben het werk uit handen door de planning over te nemen. We zetten er iemand op kantoor. Die ziet meteen wanneer wat vervoerd moet worden. Nu krijgen we vaak heel laat een fax met de transportopdrachten. Ons voordeel is dat we een grote klus erbij krijgen en veel beter kunnen inplannen. Het voordeel van de klant is dat hij van het gezeur van het transport af is en de garantie heeft dat het binnen de afgesproken tijd op de plek van bestemming is. Die garantie kunnen we ook geven, want met ons drieën hebben we zo n 120 wagens, vertelt Bolk. Hartman Tuinmeubelen was de eerste, maar het idee wordt nu ook uitgevoerd bij Twenteplant vanaf 1 januari van dit jaar. vaak voor dat containers helemaal leeg vervoerd worden naar Rotterdam of Hengelo. In Rotterdam zijn meer dan honderd rederijen gevestigd die allemaal eigen containers met eigen kleuren en opschriften gebruiken. Die moeten naar de klant en vervolgens naar Rotterdam of omgekeerd. Vergelijk het met kratten voor flessen, elk bedrijf heeft zijn eigen krat. Het mooiste zou zijn als die containers gewoon inwisselbaar zouden zijn. Maar goed, dat is niet zo. Maar om het vervoer van het aantal lege containers te verminderen proberen we nu de status van empty depot te verkrijgen. Dan zetten rederijen op ons terrein lege containers neer. Dat scheelt weer een onnodig ritje met de boot. We hebben genoeg ruimte op het terrein om honderden lege containers neer te zetten. En in dat geval zijn de kosten voor de klant ook weer lager. Maar rederijen gaan pas lege containers neerzetten als er voldoende klanten zijn. Dat gaat lukken. Als Grolsch straks in Boekelo zit, krijgen we er 3000 containers bij. 11 september Met zo n containers per jaar is ook het vervoer rond de terminal rendabeler te maken. Nu nog rijden (net als de boot) veel vrachtwagens leeg heen of terug. Het overslaan via de kraan per container wordt dan financieel aantrekkelijker. Bij de combiterminal werken negen mensen van wie zeven op kantoor en twee kraanmachinisten. Daarnaast zijn er circa 20 chauffeurs bij betrokken. En twee boten. Maar ik heb uitgelegd dat we de boten voller willen hebben, dus het aantal afvaarten zal niet sterk toenemen als we groeien, bovendien zijn de schippers niet bij ons in dienst, maar ze worden ingehuurd. De CTT kreeg direct na de start te maken met de aanslag op 11 september. Je kon meteen merken dat bedrijven minder importeerden en exporteerden, producten werden blijkbaar niet verkocht. Het is Rotterdam in het klein langs het Twentekanaal. Op het kantoor zitten de planners met grote schermen voor zich en de telefoon in de hand. Op het terrein staan honderden lege containers. Jan Vonder zit boven in zijn kraan, hij pakt de container van de vrachtauto en zet hem in Scopus, een van de vaste boten. Vonder kijkt recht naar beneden tussen zijn benen door en mikt. Daarbij geholpen door aanwijzingen eerst van de chauffeur, later van de matroos. Twentevisie. 04/2002 9

10 lifebook E-series. In diverse uitvoeringen leverbaar met uiteraard de service en garantiebepalingen die u van ons gewend bent.

11 Ook op Platvorm zakelijke dienstverlening. VOOR VRAGEN EN PERSOONLIJK ADVIES. Marketing: nieuws? Internet en vooral het gebruik van als communicatiemedium zijn niet meer weg te denken, zowel tussen particulieren (consumenten), als ook tussen particulieren en bedrijven en natuurlijk business to business. Wat niet betekent dat daarmee telefoon en fax komen te vervallen, hoewel elektronische post ( ) voor commercieel gebruik steeds vaker wordt gebruikt door bedrijven om bedrijven en klanten te benaderen. Technisch is het zelfs mogelijk potentiële klanten persoonlijk via deze onpersoonlijke manier te benaderen, de gepersonifieerde . De handel in normale adressenbestanden (de zogeheten NAW-gegevens) is heel sterk toegenomen en dus commercieel gezien lucratief. Er wordt veel geld betaald voor het aanleveren van een gericht klantenen/of adressenbestand met naam, adres, woonplaats, en het liefst verrijkt met persoonseigen kenmerken (zoals hobby s, beroep, opleiding, en dergelijke). De introductie van internet en is dus een aanvullende mogelijkheid om met bestaande of nieuwe klanten te communiceren. Maar er zijn nog weinig mogelijkheden om persoonsgebonden e- mailbestanden te kopen. En dat is ook lastig omdat met name veel bedrijven nog altijd gebruik maken van één algemeen account: waar alle post binnenkomt. Een groothandelsbedrijf in kantoorartikelen (als voorbeeld) wil natuurlijk graag direct in contact treden met de inkoper van het bedrijf. Vergaande verrijking van het adressenbestand is voor de leverancier van levensbelang. Regelgeving: Opt-in of Opt-out? Net als bij de reguliere postverzending wordt ook bij marketing veel aandacht besteed aan regelgeving. Het ongewenst ontvangen van ongeadresseerde post wordt immers in het reguliere postverkeer voorkomen met de bekende rode sticker op de brievenbus. Binnen het elektronische verkeer lukt dat technisch nog niet. Toch worden ook in het verkeer standaarden ontwikkeld om hiervoor een oplossing te bedenken. Instanties als de DMSA (De Nederlandse Associatie voor Direct Marketing) zijn in samenwerking met enkele gebruikersgroepen actief bij het opstellen van gedragscodes voor het toepassen van marketing. Alhoewel deze regelgeving vooralsnog niet bindend is (de vraag is gerechtvaardigd of dit ooit wettelijk te reguleren valt) is er wel degelijk sprake van standaardisatie. Zo wordt bij het bouwen van een website veel aandacht geschonken aan het verschil tussen Opt-in en Opt-out, een technisch verhaal, maar met de opkomst van marketing interessant genoeg om toe te lichten. Opt-in is het principe dat de bezoeker van een website expliciet aan moet geven of hij/zij wel interesse heeft in aanvullende informatie over het specifieke product, de dienst of de organisatie. Door het aanvinken van het hiervoor bestemde vakje op de website geeft de bezoeker aan wel prijs te stellen op deze aanvullende informatie via . Opt-out werkt precies andersom. De bezoeker van een website moet na het invullen van de benodigde NAW-gegevens expliciet melding maken dat géén interesse bestaat voor aanvullende informatie. Binnen de regelgevende instanties (zoals DMSA) wordt druk gewerkt om in het grote verschil van beide benaderingswijzen eenduidigheid te krijgen. Iets of niets nieuws onder de zon? Het gebruik van internet en biedt grote kansen voor gerichte marketing. Dat een en ander gebonden is en in de toekomst wellicht nog verder gebonden wordt aan enige vorm van regelgeving is onontbeerlijk. De voorsprong op concurrenten kan liggen in een gedepersonaliseerd en actueel bestand. Maar in het actueel houden van deze bestanden zit direct ook de grootste bedreiging. In de afhandeling van het uiteindelijke proces, het overbrengen van een gerichte boodschap aan die persoon die er ook behoefte aan heeft, verandert in die zin niets wezenlijks. 11 Column on-line strategie Drs. R.W.J. Dood De auteur is werkzaam als management consultant bij Ten Kate & Huizinga en deelnemer aan het samenwerkingsverband Online Strategie ( Twentevisie. 04/2002

12

13 Ik zit met een affaire die door anderen is veroorzaakt Loek de Vries geeft eindelijk 12 ruim 80% van de aandelen van Textielgroep Twenthe heeft opgekocht. Het middelpunt van de deal is De Vries die het na een paar weken met instemming van Paul Smeets (dat blijkt nota bene uit een handgeschreven briefje uit het dossier van De Vries) bij de Textielgroep Twenthe voor gezien houdt. United Fabrics zegt wel afspraken te hebben en stapte naar de rechter waar uiteindelijk een claim van 56 miljoen euro is neergelegd. Smeets: De Vries heeft slechts één briefje laten zien, ik fax je er nu één waaruit blijkt dat ik het er zeker niet mee eens was. (fax van 15 september 1998 van Smeets aan Schreve). Loek de Vries (links) in overleg met zijn voorzitter van de Raad van Commissarissen. De Raad van Commissarissen en aandeelhouders staan achter me. Twentevisie. 01/99 Loek de Vries heeft zich verrijkt aan deals via Ten Cate, was de kop boven het gewraakte artikel (zie commentaar op pagina 3). Het is een citaat van Paul Smeets, woordvoerder van United Fabrics waarmee Ten Cate al een paar jaar overhoop ligt. De Vries heeft inmiddels alle schijn tegen. Omdat hij zijn mond hield in tegenstelling tot Smeets. Alle adviseurs ten spijt geeft hij exclusief aan Twentevisie opening van zaken. Zijn persoonlijk dossier (met rode kaft) komt er bij, brieven mogen worden ingezien. En hij zegt toe alle vragen eerlijk én volledig te beantwoorden. Dat laatste is er in de afgelopen jaren wel eens bij ingeschoten, omdat hij anderen wilde beschermen. Anderen? Frank Schreve. Hij heeft president-commissaris Veenman geïnformeerd dat hij een toelichting gaat geven. Hij gaf toestemming, maar zei wel beheers je. De commissarissen en grootaandeelhouders staan achter Ten Cate. Daarom zijn er ook tijdens de aandeelhoudersvergadering geen vragen gesteld. Voor de zekerheid had De Vries een aantal grootaandeelhouders gevraagd te komen naar de vergadering, er waren er drie maal zoveel als normaal. Loek de Vries is als ondernemer een topper, maar hij praat soms te veel met de verkeerde mensen en is heel erg overtuigd van zijn eigen kunnen. Hij verontschuldigt zich (aan het einde van het gesprek) voor de gang van zaken bij de totstandkoming van het interview. Altijd sprak hij over de mensen achter United Fabrics neerbuigend. In het jaarverslag over 2000 weigerde hij de (door Jan Medendorp) claim zelfs op te nemen. Over 2001 is er wel een alinea aan gewijd. De affaire in vier volzinnen: De Vries verlaat Ten Cate in 1994 met Technical Fabrics, na het vertrek van Reudink koopt Schreve het voor 16 miljoen meer van Willem Cordia terug. In 1998 komt er een vreemdsoortige deal tot stand tussen Ten Cate en Textielgroep Twenthe of liever met United Fabrics dat eerder Afkoop Bij de beruchte rechtszaak was niemand van de top van Ten Cate aanwezig. De heren hadden een internationale managementsdag en zaten op de hei en lieten de klus over aan een aantal juristen en advocaten. De redacteur van Twentevisie (de enige journalist in de rechtszaal) hoorde het ruim twee uur durende pleidooi aan van de advocaat van United Fabrics, werd uitvoerig bijgepraat door de heer Smeets waar de juristen van Ten Cate kozen voor zwijgen. En vanaf dat moment liep Ten Cate structureel achter de feiten aan. Dat hebben we achteraf gezien niet goed gedaan. Maar daar is toen voor gekozen om de rechter niet voor de voeten te lopen. Eerst maar eens de vraag waarom president-commissaris Veenman een paar dagen voor de rechtszaak nog 7,3 miljoen euro geboden heeft aan de Textielgroep Twenthe. Het was een reactie op een schikkingsvoorstel van Smeets. Verder zegt De Vries daarover: Om dezelfde reden dat Ten Cate incourante voorraden van de Textielgroep heeft overgenomen, garenleveranties heeft voorgefinancierd en drukdoek bij Wisselink voor 30% boven de marktprijs heeft laten drukken: Koninklijke Ten Cate wilde een extra inspanning leveren voor de continuïteit van het bedrijf. Er was ook behoorlijk wat druk van vakbonden. En vergeet ook niet, het aanbod van Veenman was niet nieuw. Groepsdirecteur Bert Bijl van Textielgroep Twenthe wilde in november 1999 al (laat brief zien, JM) de commerciële afspraken tussen Ten Cate en de Textielgroep contant maken en vroeg circa 7 tot

14 opening van zaken 10 miljoen gulden afkoop. Ik heb met hem om de tafel gezeten, maar United Fabrics (lees Smeets) heeft dat tegengehouden tot teleurstelling van de toenmalige commissarissen van de Textielgroep, de toenmalige president-commissaris Ed van Doorn heeft mij dat geschreven. Smeets: We zijn daar niet op ingegaan omdat de Textielgroep niet met geld te redden was, het ging om de structurele onderbezetting waar wat aan gedaan moest worden met omzet van Ten Cate. Van de Sanden Waarom heeft u (De Vries) contracten gemaakt tussen Ten Cate en United Fabrics en niet tussen Ten Cate en de Textielgroep Twenthe? Nou raak je de kern. Ik heb nooit contracten gemaakt. Ik was in 1995 teruggekeerd bij Ten Cate, maar ik kon daar na verloop van tijd mijn ei niet meer kwijt, ik wilde doorgroeien met de textielbedrijven, maar kreeg de kans niet. De Vries had bij Ten Cate met oud-bestuurder Van de Sanden net geen slaande ruzie, hoewel dat weinig scheelde. Voor de denimsector (die uiteindelijk Schreve en Van de Sanden de kop kostten) had hij een aantal overlevingsscenario s geschreven. Schreve koos voor een andere oplossing. De denim was een joint venture. Het gaat te ver dat nu toe te lichten, maar het komt er op neer dat Schreve de partner (DMC) in de joint venture uitkocht tegen de zin van De Vries en het bedrijf bovendien uitkleedde en commercieel niet liet samenwerken met Atlantic Fabrics in Griekenland. Toch kreeg ik het desbetreffende bedrijf op orde. Toen moest ik bij de Raad van Commissarissen komen. Nelissen vroeg hoe heb je het gedaan en waar komen de problemen bij andere bedrijven vandaan volgens u. Ik zei, wilt u een echt antwoord: het is mismanagement. Typisch De Vries. Zijn baas Van de Sanden was voor die andere bedrijven verantwoordelijk: een koude oorlog volgde. Van alle getuigenverhoren die op verzoek van United Fabrics zijn gehouden, is vrijwel alleen die van Van de Sanden gebruikt. Nou weet je ook waarom. In het afkoopcontract van Van de Sanden staat dat we geen kwaad woord over elkaar zullen zeggen. Hij heeft het meeste onder ede gezegd. De andere aantijgingen gaan we nader onderzoeken. Frank Schreve Ik was gewoon in dienst bij Ten Cate, ik had een managementscontract dat in mei 1998 afliep en daarna wilde ik weg. Die contracten tussen Ten Cate en de Textielgroep zijn door Schreve en Smeets opgesteld. Volgens Smeets kende hij Schreve uit de tijd dat zij samen bij McKinsey werkten. Schreve zegt daarover: Ik ontmoette Smeets voor het eerst in Daarvoor, vanuit McKinsey kende ik hem niet; hij werkte daar vele jaren later dan ik. De Vries vervolgt: Schreve vroeg mij de contracten tussen Ten Cate en United Fabrics te beoordelen. Ik heb toen expliciet laten toevoegen dat de samenwerking op basis van marktconformiteit en binnen de productiemogelijkheden van de Textielgroep Twente moest passen. Van Schreve en Smeets mocht ik zelf mijn tijd indelen tussen Ten Cate en de Textielgroep. Ik stond op de loonlijst van Ten Cate en heb nooit een cent van de Textielgroep gekregen. Voor zover ik weet heeft de Textielgroep ook nooit aan Ten Cate voor mijn diensten betaald. Ter ondersteuning van zijn betoog laat hij de contracten zien uit die periode waar de handtekeningen van Smeets en Schreve onder staan. Ik zit met de prut die door anderen is veroorzaakt De reactie van Schreve: De aangegeven contracten, die door mij zijn ondertekend, alsmede de beschreven strategische acties, waren niet solistisch. Deze zijn in alle gevallen met de Raad van Commissarissen en mijn collega s, hierbij vaak ook De Vries, met de mij toen bekende in and outs vooraf besproken. Wie er dan beschermd moet worden, vraag ik mij af. Ik stond en sta voor alle zaken die onder mijn verantwoordelijkheid vielen. Smeets: Ik blijf erbij dat De Vries wel degelijk van de partij was, hij had al op 24 april 1998 een contract met Bank Artesia (hij stuurt twee faxen, JM). Daarom heeft Artesia hem ook gedagvaard. Dat blijkt uit een andere fax waaruit blijkt dat de dagvaarding op 1 maart is afgegeven bij De Vries. Wel of geen belang? U was boos, anderen speelden mooi weer dankzij uw werk, u zei al dat u weg wilde. Ik mag toch aannemen dat u bij de Textielgroep de klus niet voor niets deed. Nee, natuurlijk niet. Ik zou recht op een belang (optie) krijgen in United Fabrics. Maar ik wilde geen optie in een bedrijf dat op de Antillen is gevestigd. Ik wilde aandelen Textielgroep Twenthe, want als door mijn werk het aandeel zou stijgen, zou ik direct van mijn eigen werk profiteren. Ik heb nooit een belang gehad in United Fabrics of in de Textielgroep Twenthe. In de korte tijd dat De Vries bij de Textielgroep werkte, sprak hij met Hatefa, met Blydenstein-Willink, met KTV, Raaymakers in Helmond en andere bedrijven. En steeds hoorde ik dat United Fabrics de overnames niet wilde financieren terwijl dat wel met de Raad van Commissarissen was afgesproken. En toen we ook nog eens liquiditeitsproblemen kregen en United Fabrics die niet wilde oplossen, ben ik opgestapt. Met toestemming van Smeets, zoals ik je net liet zien. De woorden van De Vries worden bevestigd door de verklaring van Bert Bijl van november 1999 waarin hij schrijft dat Smeets niet van plan is verder te investeren in de Textielgroep Twenthe. Spinnerij Nijverdal Volgens Smeets van United Fabrics was de samenwerking bij de Textielgroep Twenthe al de derde keer dat De Vries en hij een klus wilden klaren. Eerder was dat ook bij Spinnerij Nijverdal en Van Besouw in Goirle. Bij Spinnerij Nijverdal werd altijd al een opzetje vermoed, omdat het bedrijf na faillissement eerst door Smeets en binnen een vloek en een zucht door Ten Cate werd overgenomen. Dat hadden we allemaal vooraf geregeld, zegt Smeets. De toenmalige curator Wilderink van Spinnerij Nijverdal voelde zich bedonderd en heeft later nog eens gesproken met de heren en een brief gestuurd aan Schreve. In die brief van 30 september 1996 van Wilderink aan Schreve staat: Als oude bekende werd hij (Smeets, JM) door u (Schreve, JM) 13 Twentevisie. 01/99

15 voor deze job gevraagd. Smeets zegt dat u aan de spinnerij 1,7 miljoen heeft verdiend. Nee, sterker nog, als Schreve mijn zin had gedaan, hadden we de spinnerij gesloten. Ik denk dat Theo Katerberg (bestuurder van CNV Bedrijvenbond) zich dat nog wel herinnerd. Die belde mij keer op keer om de zaak open te houden. Hebben anderen, Schreve of Smeets wellicht geld aan de spinnerijaffaire verdiend? Ik begeef me op glad ijs als ik antwoord geef op die vraag, wat ik wel weet is dat ook hier met een juridische procedure is gedreigd door Smeets. Smeets zegt bijna hetzelfde: De contracten waren voordien al door Schreve getekend. Wat had ik anders met die spinnerij gemoeten? Schreve wilde onder het contract uit. Van Besouw Bij Van Besouw kochten we de kunststoffabriek op advies van De Vries. De Vries zou zorgen voor werk via Ten Cate. Ik ben geen kampeerder, maar Van Besouw kon heel goed slikranden onder aan het gecoate tentdoek van Ten Cate zetten. Dat is een speciale techniek. De Vries is niet alleen een uitstekend ondernemer, hij kan ook via Ten Cate omzet inbrengen. Daarom was hij voor ons zo belangrijk. Aan die deal heeft De Vries zeker een miljoen overgehouden. Ja, ik heb er ook goed aan verdiend, aldus Smeets. De Vries reageert: Ik heb inderdaad Van Besouw in 1995 bij Willem Cordia aangedragen als een mogelijke nieuwe investering, overigens was ik in die periode nog zelfstandig ondernemer. Ik dacht dat ik wist wat bij Van Besouw aan de hand was en dat klopte ook, want het bedrijf loopt nu als een trein. Maar dat heeft absoluut niets te maken met werk dat via Ten Cate aan Van Besouw zou kunnen worden uitbesteed. Ten Cate heeft namelijk helemaal niets uit te besteden aan Van Besouw, We maken helemaal geen tenten, we leveren alleen het doek. Trouwens, wat moet Van Besouw met tentdoek, het bedrijf maakt vrachtwagendekzeilen en dakbedekking. Bij Besouw waren de problemen te wijten aan verkeerd management. Ik heb dus contact gezocht met Cordia die helaas net een hartaanval had gehad. Cordia s assistent Peter van Zutphen, een vriend van Smeets, nam later contact met mij op en vroeg of ik mee wilde doen met tientallen anderen; ik kreeg participatiebewijs 31, hier kijk maar, en kreeg 4,8% van de aandelen. Maar nogmaals, dat was buiten Ten Cate om, ik had toestemming van Schreve en Van de Sanden om s avonds en in het weekeinde voor eigen rekening te participeren in andere ondernemingen. Ook die brief van Schreve (van 3 juli 1995) laat hij zien. Smeets c.s. heeft aan Van Besouw echt miljoenen verdiend. Geen verklaring van Schreve In het pleidooi van Smeets voor de rechtbank werd gezegd dat hij en de Van Zutphen-groep (volgens De Vries bestaat die groep niet en het bedrijf is via de Kamer van Koophandel nergens officieel terug te vinden) vanaf 1994 bij de management buy-out van De Vries zijn betrokken en als adviseur van Ten Cate. Van Zutphen bevestigt in het getuigenverhoor aan alle kanten het verhaal van Smeets. De verhalen van Smeets en Van Zutphen lijken op elkaar afgestemd. Ik kan aantonen dat ze indertijd bij Ten Cate noch bij mijn bedrijf Eltef noch bij het bedrijf TXT Holding (het bedrijf van Cordia en De Vries, JM) betrokken waren. Smeets: Eltef ken ik inderdaad niet. Maar waarom vraagt u dan niet aan uw vriend Willem Cordia op te treden tegen zijn rechterhand en diens vriendje? Heb ik natuurlijk gedaan, heb ik gedaan, zucht De Vries, maar hij zei ik bemoei me er niet mee. Ik zit met de prut die door anderen is veroorzaakt en ze laten me de zaak alleen opknappen. Ik heb aan Schreve gevraagd een verklaring af te geven over wat er precies is gebeurd. Dat heeft hij geweigerd. En daarom geef ik jou nou opening van zaken omdat ik denk dat dat nu nodig is. De Raad van Commissarissen en een aantal grootaandeelhouders kennen dit verhaal ook en steunen me en daarom is er tijdens de aandeelhoudersvergadering ook niets gevraagd. Ten Cate als overnameproject Tot slot ben ik nog nieuwsgierig naar die overnamepoging van Ten Cate door de Textielgroep in december Smeets zegt dat het idee van u kwam om daardoor de problemen tussen de bedrijven op te lossen. Smeets wilde Ten Cate kopen met opgepompte aandelen Textielgroep Twenthe. Ik zat er na het vertrek van Schreve en Van de Sanden ineens alleen voor en hij dacht mij wellicht even in te pakken. Pruntel die Schreve opvolgde, heeft de zaak van mij overgenomen. In een interview met het Financieel Dagblad staat de cryptisch uitspraak van Pruntel dat Ten Cate niet in is voor financiële spelletjes. Nu lijkt duidelijk te worden wat hij daar mee bedoelde: door de claim en alle publiciteit daalt het aandeel verder zakt waardoor Ten Cate een interessante overnamekandidaat is? Je wilt toch niet dat ik daar op reageer he. Smeets stuurt een fax waaruit moet blijken dat er van Duke Street Capital een bod is gedaan op Ten Cate. Er doen ook geruchten de ronde dat u zelf ook met plannen heeft rondgelopen Ten Cate te kopen na de denimcrisis toen het aandeel bijna gehalveerd was. Nee, dat klopt niet. In het conflict zal de rechter naar alle verwachting op woensdag 24 april uitspraak doen. Frank Schreve is lid van de Raad van Commissarissen van Van Heek Tweka. Steinmeijer heeft ook in 1998 gepoogd (met Willem Cordia) Ten Cate over te nemen, waar Schreve toen bestuursvoorzitter was. In die tijd zat hij ook al (erg saillant) in de Raad van Commissarissen van Van Heek Tweka. Steinmeijer herhaalt wat hij in maart 1999 in Twentevisie ook al zei: Schreve heeft in die tijd als lid van de Raad van Commissarissen een stap naar achteren gezet. Wij hebben hem in die tijd overal buiten gehouden. Dat Steinmeijer Ten Cate dus wilde overnemen, is overigens helemaal geen nieuws, maar dateert al van meer dan drie jaar geleden. Voor alle duidelijkheid, dit verhaal is voorgelegd (niet expliciet voor autorisatie, JM) aan Paul Smeets, Loek de Vries en Frank Schreve. Laatstgenoemde zegt: Ik ga niet in op verscheidene punten van de tekst waarin zaken (soms verrassend) anders worden beschreven dan deze mijns inziens zijn verlopen, en ook niet op de onjuiste weergave van mijn rol daarbij. Er kan dus geen sprake zijn van enige onderschrijving van mijn kant van deze verhalen. Ik veroordeel de voortgaande openbare verdachtmakingen van personen, alsmede uitspraken die alleen maar leiden tot het onnodig verder te grabbel gooien van de reputatie van, en daarmee onnodige beperking van toekomstige ontwikkelingskansen voor, Koninklijke Ten Cate. Ik doe daar niet aan mee. Smeets: United Fabrics spreekt Ten Cate aan, niet De Vries of Schreve. We hadden heel graag ook tijdelijk bestuurder Pruntel gesproken, maar die is vorig jaar overleden. 15 Twentevisie. 01/99

16

17 Ook op Platvorm zakelijke dienstverlening. VOOR VRAGEN EN PERSOONLIJK ADVIES. Vruchtgebruik en eigendom In de praktijk komen we zeer veelvuldig tegen dat ouders het vruchtgebruik van een eigen woning hebben en de kinderen het bloot eigendom ervan. De belastingheffing over vruchtgebruik en bloot eigendom van een eigen woning is met ingang van 1 januari 2001 (drastisch) gewijzigd. Onder het oude belastingstelsel werd de eigen woning bij de vruchtgebruiker (ouder) in de heffing betrokken. Bij de vruchtgebruiker was het zogenaamde huurwaardeforfait belast, terwijl de hypotheekrente aftrekbaar was. De bloot eigenaar (kind) hoefde niets aan te geven. Belastingheffing vanaf 2001 Vanaf 2001 zijn voor zowel de heffing over het vruchtgebruik als over het bloot eigendom een aantal zaken gewijzigd. Er is geen overgangsregeling voor situaties die al voor 2001 bestonden. Ook deze moeten dus worden aangegeven volgens de nieuwe regeling. Voor de heffing is het van belang of het vruchtgebruik is ontstaan krachtens erfrecht of dat het vruchtgebruik tijdens leven is gevestigd. Vruchtgebruik krachtens erfrecht In testamenten wordt vaak geregeld dat bij overlijden van één van de huwelijkspartners de ander in de eigen woning kan blijven wonen op grond van een recht van vruchtgebruik en/of gebruik en bewoning. De kinderen verkrijgen in dat geval het bloot eigendom van de woning. In deze situaties blijft voor de vruchtgebruiker (de langstlevende) de eigen woning regeling van toepassing. Dat betekent dat deze, net als voorheen, het huurwaardeforfait moet aangeven en de hypotheekrente kan aftrekken. De heffing/aftrek vindt plaats in box 1 tegen progressief tarief. Voor de kinderen verloopt de heffing anders dan voorheen. Zij worden belast in box 3 voor de waarde van het bloot eigendom. De waarde van het bloot eigendom kan worden berekend aan de hand van forfaitaire rekenregels. 4% van deze waarde wordt belast tegen een tarief van 30%. Vruchtgebruik gevestigd tijdens leven Om successierechten te besparen hebben ouders soms het bloot eigendom van de woning verkocht aan de kinderen terwijl zij zelf het vruchtgebruik behielden. In dat geval is voor de ouders de eigen woning regeling niet van toepassing. Dit betekent dat de betaalde hypotheekrente niet meer aftrekbaar is. De waarde van het vruchtgebruik wordt bij hen belast in box 3, de hypotheekschuld is aftrekbaar in box 3. Bij de kinderen wordt de waarde van het bloot eigendom belast in box 3. Ongedaan maken vruchtgebruiksituatie: De belastingheffing bij een vruchtgebruik gevestigd tijdens het leven levert, zoals uit het voorbeeld blijkt, in het algemeen een belastingnadeel op. Dit nadeel loopt in een aantal gevallen flink in de papieren. Er kan dan worden overwogen de vruchtgebruiksituatie ongedaan te maken. Dit kan door de ouders het bloot eigendom te laten terugkopen of door het vruchtgebruik over te dragen aan de kinderen. Terugkopen bloot eigendom: Door terugkoop van het bloot eigendom verkrijgen de ouders wederom het volle eigendom van de woning. De hypotheekrente is dan gewoon weer aftrekbaar. Een interessant aspect van zo n terugkoop is dat de ouders de terugkoopsom kunnen financieren of schuldig blijven aan de kinderen. Op deze manier wordt de hypotheekrenteaftrek geoptimaliseerd. Wel is bij een terugkoop 6% overdrachtsbelasting verschuldigd over de waarde van het bloot eigendom. Overdragen vruchtgebruik: Een andere manier om de vruchtgebruiksituatie ongedaan te maken is dat de ouders het vruchtgebruik aan de kinderen overdragen waardoor de kinderen het volle eigendom van de woning krijgen. Het aantrekkelijke van deze constructie is dat de ouders huur dienen te betalen aan de kinderen en dat deze huur voor de kinderen onbelast is. Op deze manier kan vermogen worden overgeheveld naar de kinderen. Ook bij de overdacht van het vruchtgebruik is overdrachtbelasting verschuldigd. Conclusie Voor wat betreft de belastingheffing over vruchtgebruik en bloot eigendom van een eigen woning is veel gewijzigd. Deze wijziging leidt met name bij situaties waarbij het vruchtgebruik tijdens het leven is gevestigd tot belastingnadeel. Dit nadeel kan worden voorkomen door de vruchtgebruiksituatie ongedaan te maken. Of en op welke manier dit de meeste voordelen biedt is afhankelijk van verschillende factoren en dient per geval te worden beoordeeld. Uw belastingadviseur kan u hierbij van dienst zijn. 17 Column financieel accent Voorbeeld Werkelijke waarde eigen woning Leeftijd vruchtgebruik 76 jaar. Waarde vruchtgebruik volgens forfaitaire regels. - Heffing vruchtgebruiker (leeftijd 76 jaar): x 4% x factor 6 = 1600 Waarde bloot eigendom / = Belastingheffing box 3 (30% x 4% x ) Mevr. mr S. Remeijer Fb De auteur is als belastingadviseur verbonden aan Ten Kate & Huizinga te Enschede Twentevisie. 04/2002

18 Voor al uw drukwerk, reclame en ontwerp advies verkoop promotie promotie advies verkoop PAV drukwerk Oude Postweg DE Hengelo Tel.: Fax:

19 Dr. Rath heeft zijn boodschap onhandig naar buiten gebracht Vitamines redden de mensheid In de farmaceutische industrie worden miljarden verdiend. De mensheid in het gecultiveerde Westen vergrijst en krijgt steeds meer behoefte aan zorg en verpleging. De producenten van medicijnen spelen daar handig op in door nieuwe middelen uit te vinden; de grijze massa slikt ze bij de vleet. Tot groot genoegen van de farma-grootmachten. Nieuwkomers op de markt worden vermorzeld. (door Mario van Santen) In de apotheek zijn twee soorten geneesmiddelen te vinden: chemische en homeopathische; respectievelijk geneesmiddelen die alleen op doktersrecept worden verstrekt en producten die vrij verkrijgbaar zijn en waarvan de werking niet altijd duidelijk is. Dr. Rath wil een derde groep vormen: de aanpak van de ziekteveroorzakers. Wij stellen dat de gemiddelde mens veel te weinig vitamines binnenkrijgt, waardoor het risico op hart- en vaatziekten groot is. Als iemand met hoge bloeddruk bij een specialist komt, wordt in 90% van de gevallen de diagnose gesteld oorzaak onbekend. Vervolgens wordt geprobeerd met bloedverdunners de symptomen te bestrijden. Maar daarmee is niet de oorzaak weggenomen. Wij zeggen: geef de mensen in hoge doses vitamines en er zullen er veel minder zijn die overlijden aan een dichtgeslibde kransslagader of een beroerte. We hebben een goed verhaal, al is dat de afgelopen jaren wat onhandig naar buiten gebracht, zegt commercieel directeur Michel Wildenborg, Maffia Wildenborg schrok zich rot toen hij begin 2000 net een contract had getekend bij Matthias Rath in Almelo en vervolgens in een huis-aan-huis-blad las, dat zijn baas Numico, één van de grootste Nederlandse concerns, waarschuwde voor een overname van het Amerikaanse geneesmiddelenconcern Rexall Sundown. Rath noemde in dat stuk de directie van dat bedrijf misdadigers en sprak over maffiapraktijken. Ik dacht: hoe ga ik dit mijn familie uitleggen? Toch is zo n mediaoffensief typisch Matthias Rath. Hij had de beste bedoelingen, maar vergat dat de Nederlandse cultuur anders in elkaar steekt dan de Amerikaanse. Daar werken dit soort uitingen perfect. De rechtbank veroordeelde Rath voor zijn uitlatingen en veroordeelde hem tot rectificatie in hetzelfde krantje. Dat Rath wellicht destijds toch niet helemaal naast de waarheid zat, blijkt uit de grote financiële problemen waarin Rexall zich nu bevindt. De hoogste bazen zijn op staande voet ontslagen en er wordt flink gereorganiseerd. Ook de winsten van de nieuwe Nederlandse eigenaar Numico liggen, onder meer door deze overname, beduidend lager dan de raad van bestuur had gedacht. Ook Numico-topman Van der Wielen is ontslagen, ze zeggen het niet hardop, maar ik denk dat het te maken heeft met de overname van Rexall Sundown. Kanker Toch lijkt het in de agressieve reclame vaak alsof dr. Rath het zielige lelijke jongetje uit de klas is, dat door iedereen wordt gepest en geslagen. Rath roept aldoor dat het de almacht van de farmaceutische industrie is die hem tegenwerkt. De gemiddelde burger snapt er weinig meer van. Wij voelen ons vaak ook Don Quichot, we krijgen ons verhaal niet over het voetlicht. Wij staan aan de ene kant van de weegschaal en de hele farmaceutische industrie aan de andere kant. Ja, dan hoef je je niet af te vragen naar welke kant de wijzer uitslaat. Het bedrijf mag niet adverteren om haar zienswijze onder de aandacht te brengen. De wet verbiedt ons dit uit te dragen, omdat we geen jarenlange en miljoenenverslindende onderzoeken hebben gedaan, zoals de farmaceutische industrie dat wel voor elk geneesmiddel doet. Toch hebben wij een eigen onderzoeksinstituut dat zich richt op de voorkoming van volksziekten, waaronder hart- en vaatziekten, beroertes en zelfs kanker. Zo zijn onlangs nog in USA Today (ook een gratis krant...) de resultaten gepubliceerd van een onderzoek waarmee we aantonen dat we de ontwikkeling van kanker kunnen stoppen. Dat klinkt pretentieus, maar we hebben duizenden mensen in ons bestand die genezen zijn van hun hartkwaal, terwijl ze waren opgegeven door de reguliere geneeskunde. Met het uitgeven van boekjes op beurzen en de vestiging van een vitamine-informatiecentrum in de Almelose Waag probeert Rath de goegemeente het belang van vitaminegebruik bij te brengen. Nergens (en dat is opvallend) staat een verwijzing naar de relatief dure pillen van Rath. Het klinkt raar uit mijn mond, maar wij vinden het belangrijk dat mensen aan de vitamines raken en dan hoeven ze niet onmiddellijk onze producten te kopen. Als ze een potje multi-vitaminen bij het Kruidvat uit het rek trekken, is dat ook prima, al moeten de kopers niet verwachten dat ze daarmee de ziekte uitbannen, want daar is een veel hogere dosis vitaminen voor nodig. Matthias Rath werd in 1955 geboren in Stuttgart, Duitsland. Na zijn medicijnenstudie werkte hij als arts en onderzoeker aan de Universiteit van Hamburg in Duitsland en het Duitse Hartcentrum in Berlijn. Zijn onderzoek was gericht op de oorzaken van atherosclerose en cardiovasculaire ziekten, in de volksmond beter bekend als beroertes en hart- en vaatziekten. In 1990 werd hij directeur van de Afdeling Cardiovasculair Onderzoek aan het Linus Pauling Instituut in de Verenigde Staten. In 1992 stichtte hij vervolgens zijn eigen onderzoeks- en ontwikkelingsfirma voor voedingsleer en cellulaire geneeskunde. Naast de vier vestigingen in Almelo vindt Rath nog onderdak in Engeland, Frankrijk en de Verenigde Staten. De in totaal 200 medewerkers zijn samen goed voor een jaaromzet van 100 miljoen Euro. 19 Commercieel directeur Michel Wildenborg van dr. Matthias Rath: We hebben duizenden mensen in ons bestand, die genezen zijn van hun hartkwaal, terwijl ze waren opgegeven door de reguliere geneeskunde. Twentevisie. 04/2002

20 Buitengewoon