Colofon FIJN HET WORD WEER ZOMER. Inhoud. De Hartenjager 19 Mei 2011

Transcriptie

1 Inhoud De Hartenjager 19 Mei Fijn het word weer zomer 3 Even voorstellen: John Heerooms 7 Volleybaltoernooi 12 februari Gedicht Suzanne Ubachs (1) 9 De Troubadour 12 Jan Mani bij De Hartenjagers Volleybaltoernooi 5 maart De Vrolijke Noot 16 Niet-reanimerenpenning is geldige wilsverklaring 17 Informatie over niet-reanimeren 21 kring 23 Volleybaltoernooi 19 maart Uit gedichtenbundel Rob Boot 25 Volleybaltoernooi 26 maart Gedicht Suzanne Ubachs (2) 27 Ab Rijbroek bij De Hartenjagers 29 Jos Jonkman bij De Hartenjagers 30 Verjaardagskalender 31 Rooster sportavonden Leden reanimatiegroep Extra shirt 32 Gegevens bestuur en groepscoördinatoren Colofon Uitgave: Drukwerk: De Hartenjager is een uitgave van Vereniging Hartenjagers Zaanstad Secretariaat: J. Schut Noorderven 61, 1504 AL Zaandam Tel.: ING: t.n.v. Hartenjagers Krommenie Website: hartenjagers@schut-online.nl =Nolin= Uitgevers B.V. Postbus 204, 9600 AE Hoogezand Tel.: studio@nolin.nl Fax: Website: FIJN HET WORD WEER ZOMER Ja beste Hartenjagers, je merkt het al als je na de sportavond weer naar huis rijdt. Op de fiets kan dat alweer zonder je licht aan te doen en echt koud is het ook niet meer. Natuurlijk wisten we wel dat het weer zomer zou gaan worden, maar het is toch altijd weer een fijn gevoel als je het aan het licht en de temperatuur ook merkt. Maar zoals een wijze sportman al eens zei: Elk voordeel heeft ook zijn nadeel; en in dit geval is het grootste nadeel van de zomer dat we niet kunnen sporten onder leiding van Theo, Lee of John. Natuurlijk kunnen we ook zelf wat doen om het gemis aan het sporten bij De Hartenjagers een beetje te compenseren. Het zomerseizoen leent zich uitstekend om allerlei buitenactiviteiten te ontplooien. Wandelen op het strand en in het bos zijn altijd favoriet, maar ook een stadswandeling kan voor de nodige beweging zorgen. En we hebben in Nederland leuke steden genoeg om eens nader te bekijken. Als je dicht bij huis wil blijven kan je ook in Noord- en Zuid-Holland leuke steden vinden die ook nog vaak per trein goed zijn te bereiken. Wil je er wat steviger tegenaan dan kan je altijd de fiets nog pakken en er stevig of minder stevig op los trappen. Wat minder inspannend maar ook duurder is de elektrische fiets. Wil je niet lopen of fietsen dan kan je ook nog op een andere wijze gaan sporten. Om te zwemmen bijvoorbeeld heb je verder niets of niemand nodig. Maar wat voor jou de mogelijkheden ook zijn, probeer de conditie op een verantwoorde manier op peil te houden. We zien elkaar als t goed is weer op 5 september. Tot dan, en...maak ER EEN MOOIE ZOMER VAN. Jan Schut (secretaris). Webhosting: Amtex Hostingdiensten Postbus 711, 1440 AS Purmerend info@amtex.nl Website: 1 2

2 Even voorstellen: Johannes Stephanus Alfonsus Heerooms Ik was de oudste van een gezin met vier kinderen. Vader werkte bij de KLM als techneut. Moeder kwam uit een tuindersfamilie. Na de lagere school ging ik naar de ambachtschool. Ik kon aardig tekenen en leerde daar reclame- en letterschilderen. Dat werd m n eerste beroep. Daarin heb ik nog de grote doeken van de bioscopen in Amsterdam en de decors van de Amsterdamse operette- en operaverenigingen geschilderd. s Avonds naar de turnvereniging Paraat, waar ik mij ontwikkelde tot wedstrijdturner. Bijna ieder weekend wedstrijden in de bekende en de beroemde turnhal aan de Passeerdersstraat. In deze beroemde hal begon een ander leven, na het schilderwerk. Ik werd benaderd of ik trainer wilde worden van GV Hercules in Beemster, de oudste gymnastiekvereniging van Nederland. In die periode werd ik ook trainer van nog vier gymnastiekverenigingen. Kortom: ik had in mijn sporttas vijf grote bossen sleutels. Toen werd ik gevraagd door grote turnvereniging O.Z.O. De vijf sleutelbossen werden ingeleverd voor één hele grote. Het is de vereniging waar ik mijn vrouw heb leren kennen. Ik was toen 22 jaar en mijn vrouw was toen 12 jaar, ik zag haar niet hoor, maar zij mij wel en ook al die andere mooie keurturnmeisjes. Tja, wat wil je, een bonk spieren en een kop met wilde blonde krullen. Wij trouwden, toen zij 20 was en ik 30. In december 2011 hopen wij ons 40-jarig huwelijk te vieren met familie en onze twee kinderen, een zoon van 37 en een dochter van 31. Onze zoon is timmerman en onze dochter is GZ-psycholoog bij Defensie. Ze is net veilig terug uit Uruzgan. Door het optreden met turnsters op wedstrijden werd ik gevraagd door de KNGV om een opleiding te volgen. Ook de NKGB vroeg mij als bondstrainer voor de topselectie meisjes. Mijn functie als turntrainer leidde tot een tweede switch in mijn carrière. De vader van een van de jongenskeurturners van O.Z.O. was namelijk adjunctschooldirecteur in Amsterdam. Hij vroeg mij gymnastiekleraar te worden. Ik kreeg een aanstelling met de aantekening niet bevoegd maar wel bekwaam. 3 Na negen jaar onbevoegd gymnastiekonderwijs kreeg ik eervol ontslag om te gaan studeren aan het C.I.O.S. te Overveen. Er braken zware jaren aan. Mijn vrouw verdiende de kost en ik studeerde mij in het zweet. In die drie jaar ging ik s avonds ook nog s in Haarlem naar de avondkweekschool. Daarna heb ik de S.P.A.L.O. (Speciale Academie Lichamelijke Opvoeding) afgerond. Na dertig jaar werken in het technisch onderwijs kreeg ik in 1997 een behoorlijke dreun: vaatvernauwingen aan de linker kransslagader. Via een openhartoperatie kreeg ik vier bypasses. Een heel slechte grap: de operatie was op 1 april in het OLVG! Na de herstelperiode vroeg mijn cardioloog, dr. Slob van het Waterlandziekenhuis, of ik trainer wilde worden van Phoenix in Purmerend. Ik had daar eerst niet zo n zin in, maar mijn gevoel zei: dit moet je doen, uit dankbaarheid. En ik heb dat gevoel gevolgd En dan kom ik nu bij het heden: via de commissie Opleidingen van de HIB, waar ik in zit, kreeg ik het verzoek van Jan Schut: Hartenjagers zoekt een trainer. En jullie snappen t al: ik heb het gedaan! Hoe ik het vind? Leuke groepen, enthousiaste mensen, maar ze moeten nog even aan mijn fluitje wennen. En een professioneel bestuur! Met een zuinige penningmeester en een secretaris die goed is in het bewaren van een geheimpje. Dan de luxe van aanwezigheid van cardioverpleegkundigen en de goede ontmoeting met vakmensen als Lee en Theo. Wat hebben jullie een mooi clubblad! Tot slot een stukje uit mijn leven dat ik even had overgeslagen. Tijdens mijn dienstplicht bij de Marine werd ik opgeleid tot verpleger. Tot varen kwam t niet, wel tot heel veel vliegen met de traumaheli. En tot rijden op de ambulance. Ik werd na mijn opleiding geplaatst in het Marinehospitaal te Overveen. Overdag op de röntgen en s avonds en s nachts op de ambulance. Toen mijn lichting na twee jaar dienst zou afzwaaien, moesten we echter i.v.m. de Berlijnse muur zes maanden langer in dienst blijven, met als tegenprestatie dat, als wij s avonds (soms overdag) in het Burgerziekenhuis in Haarlem doorstudeerden, ons militair diploma zou 4

3 worden omgezet in het Witte Kruisdiploma + speld. Na mijn afzwaaien heb ik nog lang als verpleger op de ambulance Purmerend gewerkt voor Stadziekenhuis en Liduina-ziekenhuis te Purmerend. Tot slot mijn studie op het C.I.O.S., deze opleiding heeft niet in het teken van gymnastiek (keurturnen) gestaan, sterker nog de directie (toelatings commissie) heeft mij gezien mijn niveau dit afgeraden (zonde van het geld). Tijdens de kennismakingslessen, een week lang alle sporten bekijken, langs lopen enz. viel ik voor het vak Schermen. Achteraf een zeer moeilijke opleiding van 3 jaar in totaal. Ik ging met nog 2 anderen de opleiding in, na het 1 e jaar vielen de andere 2 af (onvoldoende cijfers). Ik was nu de enige en zoals later zal blijken de laatste die deze opleiding heeft gedaan (wordt niet meer gegeven in Nederland). Ik ben geëindigd in de hoogste graad Maître d Armes (Frans) ook wel Maître d Escrime genoemd, in Nederland Meester op 3 wapens (Degen- Floret Sabel). Na mijn opleiding werd ik voorgedragen door het Leo van de Kar fonds in overleg met NOC en NSF om een stage in Frankrijk te volgen bij een toen heel beroemde Maître André D le (Parijs) die zijn dochter wereldkampioen maakte. Geweldig, onvergetelijk. Later nog op eigen kosten twee maal bij hem geweest (is nu helaas overleden). Dus ben ik eigenaar van een schermschool in Purmerend en op 27 oktober 2009 het 30 jarig bestaan gevierd. De leden hadden als verrassing een receptie nota bene in de schermzaal georganiseerd. Ruim 300 mensen uit de gehele schermwereld kwamen ons feliciteren. Als klap op de vuurpijl kwam onze huidige burgemeester Don Bijl namens de Koningin mij ridderen. Dit was onvergetelijk!! en komt bij ons in het rijtje van onvergetelijke gebeurtenissen zoals je huwelijk en de geboorte van onze kinderen. Tot slot, ja u leest het goed ik dacht zelf dat het een grap was, werd ik gebeld ( A.I.V.D.) met het verzoek om een schermclinic aan het Koninklijk Huis te geven. 20 personen, alle prinsen en prinsessen. Hoe bijzonder kan het lopen!!! Advertentie 1 John Heerooms 5 6

4 Verslag volleybaltoernooi d.d. 12 februari 2011 Het eerste toernooi van dit kalenderjaar. Er zullen er sowieso nog 4 volgen. Dit was het wintervolleybaltoernooi van Sportvereniging Hart Nodig uit Apeldoorn. Ons eerste optreden in het oosten des lands. We traden aan met Rinus Kraaijpoel, Hans Onrust, Nico de Bruin, Louis Marijnisse, Bert de Jong, Roland Lamet, Ed Blokker en ondergetekende. Er waren 3 poules van 6 teams. Er werd per wedstrijd 1 set gespeeld van 15 minuten. De nummers 1 van elke poule, gingen in de middag naar een eigen poule met drie deelnemende teams. Net als de nummers 2, 3, etc. De eerste wedstrijd tegen de zwakste schakel uit de poule, V.A.S. (Vereniging Aangepast Sporten) De IJsselstreek uit Didam, met 37-7 werden zij verslagen. De tweede wedstrijd ging met naar de latere poulewinnaar, Haagse Bluf uit Den Haag. De derde partij speelden we tegen Harttrimclub Gouda en omstreken uit Gouda, deze verloren we door veel fouten met 26-25, wel spannend. De vierde tegenstander was Vroege Vogels uit Arnhem, zij werden door ons verslagen met De laatste poulewedstrijd was tegen het sterke Oud Capri uit Rotterdam, in het verleden al vaak winnaar geweest op diverse toernooien. Met bijzonder sterk spel van onze kant speelden we ze helemaal zoek en met maar liefst wonnen wij deze wedstrijd, de mooiste van de dag. Haagse Bluf had alles gewonnen en dus 1 e in de poule. Wij hadden, net als Oud Capri twee wedstrijden verloren, het onderling resultaat en het puntensaldo was in ons voordeel, zodat wij als tweede in de poule eindigden. s Middags dus spelen voor de plaatsen 4 t/m 6. Eerst tegen HARVO uit Eerbeek, met waren we duidelijk een maatje te groot. De tweede middagpartij tegen Hart Nodig 2, een team van de organiserende vereniging. 7 In een spannende wedstrijd, waar we eerst ver achter kwamen, toen weer een redelijke voorsprong hadden, werden we alsnog met verslagen. De laatste poulewedstrijd won Hart Nodig 2 met van HARVO, zodat we deze dag als 5 e van de 18 teams hebben afgesloten. Samengevat, 7 tegenstanders, 7 wedstrijden, 8 spelers, 3 verloren en 4 gewonnen. Een lange dag waarop we sportief en gezellig bezig zijn geweest. En dat blijft tenslotte toch het belangrijkste. Op 5 maart alweer het volgende toernooi, in Almere bij HeartBeat. Waar we de wisselbeker gaan proberen te verdedigen. Volgens de organisator zouden we gaan promoveren naar de sterkere A-poule. Een nieuwe uitdaging dus. Namens de volleyballers veel groetjes en tot ziens. Groetjes, Martin Prins Groep 2. Wolken drijven zachtjes Op het ritme van de wind... Wolken drijven zachtjes Op het ritme van de wind Onbezorgd en doelloos Met een klankmaat die mij zint Wolken drijven langzaam En onmerkbaar soms voorbij En als zo'n wolk dan wegtrekt Voel ik zonneschijn in mij Dit gedicht is geschreven door Suzanne Ubachs "dit gedicht verscheen eerder in de HartFlits van Hartpatiënten Nederland". 8

5 De Troubadour De armband (deel 2) Door de woestijn met een Bijbel in de rugzak om in een grot wat uit te rusten en te lezen wat zich hier heeft afgespeeld geeft een enorme kick. Vooral als je dan geen enkel besef hebt van tijd maar helemaal in de geschiedenis bent. En o ja, een bezoek aan de berg Massada, ik ben er weer helemaal als ik dit tik. Even een tussendoortje: ik vind het heerlijk om voor De Hartenjager te schrijven omdat ik dan terug ben en de sensatie opnieuw beleef. Ik voel het leven als een voordurende ontwikkeling, als een reis die nooit eindigt. In de berg Massada verschansten zich een paar honderd Zeloten: mannen, vrouwen, kinderen. De mannen besloten zich niet over te geven aan de Romeinen. Er werd afgesproken dat als de Romeinen de berg zouden bestormen, zij collectief de hand aan zich zelf zouden slaan door middel van het zwaard. Zo vonden de Romeinen hen allen in een bloedbad. Een kind dat zich verborgen had, heeft het uiteindelijk overleeft. Boven op de berg aangekomen zag ik waar het leger zich had opgesteld. Men had alles zowel binnen in de berg als buiten gelaten zoals het was, alsof het voorval zojuist had plaats gevonden. De stilte sprak het laatste woord, zo voelde de atmosfeer. O God, hoe laat gaat de laatste bus ook al weer? Om uur. Dus was hij al weg. Er zat niets anders op dan hier te overnachten, ik werd blij van het idee, het is fantastisch om zo'n nacht in de woestijn mee te maken. Het werd één van de mooiste momenten in mijn leven. Het zand was zacht en vochtig - alsof ik in een tarwebrood lag - de dag ging over in 9 Advertentie 2 10

6 de nacht, hier en daar fonkelde een ster en de volle maan scheen als een schemerlamp over de woestijn en betoverde de Dode Zee in een zilveren glans. In deze eerbiedwaardige stilte kwam als vanzelf een gedachte naar boven. Als alle mensen in deze wereld hier zouden liggen en dit zouden aanschouwen, dan is er geen oorlog meer. Dit was een uitnodiging van de schepping zelf en gaat alle verstand te boven. Een vliegtuig kwam heel dichtbij - ik kon enkele mensen in een opening zien staan, ze kwamen tot drie keer toe terug -, ik werd er zenuwachtig van en dacht: als ze maar niet gaan schieten. Ik pakte mijn spullen bij elkaar en vluchtte naar de hoofdweg. Daar kwam opeens een jeep met drie soldaten aanrijden. Ik vertelde wat er was gebeurd, ze lachten en stelden me op mijn gemak. ''We brengen je naar een camping'', zei een van hen en, ik kreeg een dikke warme legerjas aan. De volgende dag wilde ik naar de Sinaïwoestijn, want daar ligt het Sint Catharinaklooster dichtbij Mount Sinaï waar Mozes het Joodse Volk de Tien Geboden overhandigde en mij de hand gaf op mijn korte verblijf in Israël en Egypte. In het derde deel komt de armband ter sprake, de armband die mijn leven twee jaar later zo zou veranderen. De armband die ik nog steeds draag en nooit meer van mijn rechterpols af zal doen. Rob Boot Groep 3 11 Jan Mani bij De Hartenjagers Toen ik voor de eerste keer kwam sporten had ik daar toch wel gemengde gevoelens over, zo van, ga ik dit leuk vinden, pas ik wel in de groep en kan ik wel meekomen ed. Maar tot mijn verbazing ging dit redelijk goed en had ik er de eerste keer een gevoel bij van dit had ik eerder moeten doen. De tweede keer zat ik in groep 2 maar dit tijdstip beviel niet erg, zodat ik in de eerste groep ben gekomen. Wat voor mij een prettige bijkomstigheid is dat wanneer je een vraag hebt, je altijd bij een collega sporter te rade kan gaan, met betrekking tot onze kwaal. Ik vind het een leuke groep en de humor staat op een hoog pijl. Ik heb het prima naar mijn zin en heb het gevoel dat als ik na het sporten de zaal uit loop, ik weer wat makkelijker beweeg dan toen ik er in ging. Met vriendelijke groet, Jan Mani Groep 1 Verslag van het volleybaltoernooi d.d. 5 maart 2011 Het tweede toernooi van dit kalenderjaar. Het zogenaamde Joop Tromp-toernooi, georganiseerd door HeartBeat uit Almere. We traden aan met Nico de Bruin, Hans Onrust, Hans Sinkeldam, Ed Blokker, Bert de Jong, Roland Lamet en ondergetekende. Vorig jaar wonnen we daar de wisselbeker en er werd ons toegezegd dat we dit jaar in de A-poule ingedeeld zouden worden. Echter we speelden weer in onze vertrouwde B-poule. Ditmaal wel met een paar betere opponenten. Er werd per wedstrijd 2 sets gespeeld van 12 minuten. 12

7 1 minuut om te wisselen van speelhelft en 5 minuten rust om de volgende teams op het veld te krijgen. Elke gewonnen set leverde 2 punten op, gelijk spel 1 punt. De eerste ronde begon om 11 uur, tegen Meerbloem uit Zoetermeer, en gewonnen. De tweede ronde waren we vrij. De derde ronde, om 12 uur tegen Kloppend Hart uit Edam/Volendam, en winst. De vierde ronde tegen Harttreffers uit Alkmaar, een vaak getroffen gezellige tegenstander, met en beide sets gewonnen. De vijfde ronde waren we weer vrij en hebben we de score bijgehouden voor andere wedstrijden. De zesde ronde tegen Haagsche Bluf uit, waar we in Apeldoorn nog van verloren. Bijzonder spannend wonnen we de eerste set met en verloren we de tweede met Toen een pauze van een half uur. Om 3 uur tegen Trimgroep Leiden en omgeving, en voor ons. Om 4 uur onze laatste wedstrijd tegen de zwakste tegenstander van deze dag, Phoenix uit Purmerend, tevens gastheer op 19 maart, met en waren ook die beide sets voor ons. Samengevat, 6 tegenstanders, 12 sets, 1 verloren en 11 gewonnen. Advertentie 3 Daarna de spannende prijsuitreiking: Ook Haagsche Bluf had alle andere wedstrijden gewonnen met ongeveer dezelfde cijfers. Uiteindelijk hadden zij met één punt een beter puntensaldo en werden zij eerste en wij tweede. Maar omdat wij de meest gescoorde punten hadden mochten we de wisselbeker weer meenemen. De oefeningen werpen duidelijk hun vruchten af. We hebben ook een paar stukken wedstrijd uit de A- poule bekeken, maar dat niveau halen we bij lange na niet. We mogen al erg blij zijn met een vijfde plaats in een poule van zeven. Volgens de organisator zouden we volgend jaar in de A-poule moeten gaan spelen, maar dat zei hij vorig jaar ook. We wachten af. We worden steeds meer een echt team op dit soort toernooien. We zijn in ieder geval de hele dag sportief en gezellig bezig geweest. En dat blijft tenslotte toch het belangrijkste. Groetjes, Martin Prins Groep

8 De Vrolijke Noot Laatst hoorde ik op de radio onderstaand gedicht. Hopelijk hebben jullie er net zoveel lol om als ik. Ik ben een vrouw!! Ik ben een vrouw en da s heus geen pech, heb geen last van agressie als ik rijd op de weg. Ik laat tenminste geen lamp aan voor nop, en ruim al mijn rotzooi achter me op. Als ik iets zoek, vind ik het in 1 keer! Kan tegelijkertijd bellen, koken en nog veel meer! Van een griepje is bij mij niet veel te merken, Ik neem een aspirine en ga gewoon werken. Ik hou me bezig met echt belangrijke vragen, in plaats van jammeren om de voetbaluitslagen! Al is vrouw zijn dan een enorme zegen, helaas houdt de man onze ontwikkeling tegen. Hem aan zijn lot overlaten is misschien een makkie, Maar wie strijkt dan zijn overhemden en kookt zijn prakkie? Dat is niet het enigste geval, Wat echt irritant is bij mannen: hun gebral. Ze denken zelf de beste te zijn, vooral spotten met vrouwen vinden ze fijn. Uiteraard laten we ze in hun waan, want de waarheid kunnen ze psychisch niet aan. Mannen zijn eigenlijk nog een kind, Dat spelen met auto's het einde vindt. die een potje gaat vechten als hun club verliest, computerspelletjes speelt en maar aanknoeit als ie piest. Maar wat moeten ze zonder een vrouw, Die af en toe eens zegt; ik hou van jou. Nee, mannen willen de waarheid niet horen, Zonder vrouwen zijn ze verloren!!! Niet-reanimerenpenning is geldige wilsverklaring De niet-reanimerenpenning van de NVVE is te beschouwen als een schriftelijke wilsverklaring en heeft derhalve ook juridisch dezelfde status, aldus Ab Klink, Minster van VWS. De penning is voorzien van een naam, geboortedatum, handtekening en foto van de drager en voldoet daarmee aan alle eisen die aan een schriftelijke wilsverklaring worden gesteld. Leden van de NVVE die de penning zichtbaar dragen, kunnen er nu vanuit gaan dat hun niet-reanimeren wens gerespecteerd zal worden. bewaard. Zoals de minister ook opmerkt gaat de NVVE bij het aanvragen van de penning zeer zorgvuldig te werk. Zo moet een geldig identiteitsbewijs meegestuurd worden, zodat foto en gegevens op het aanvraagformulier kunnen worden geverifieerd. Op het aanvraagformulier wordt ook gewezen op het feit dat de persoon met de penning aangeeft te allen tijde niet gereanimeerd te willen worden. Dit formulier wordt door de NVVE De reden waarom sommige mensen niet meer gereanimeerd willen worden is omdat zij de natuur hun gang willen laten gaan. Zij zijn oud en hebben de balans van hun leven opgemaakt. Er is ook een groep die niet gereanimeerd wil worden vanwege de risico s. Ik wil niet leven als een kasplant, wordt vaak genoemd. Hier lag het bezwaar van een aantal instanties. Zij vonden dat de leden van de NVVE vooraf niet goed op de hoogte werden gesteld over wat reanimeren nu precies is. Er zijn uiteraard risico s, maar weet de leek wel voldoende welke deze zijn en hoe de getallen zich verhouden. Uiteraard wil de NVVE haar leden zo goed mogelijk informeren en in samenwerking met deze instanties, te weten de Nederlandse Reanimatie Raad, de Nederlandse Hartstichting, de Nederlandse Vereniging van Medisch Managers Ambulancezorg heeft de NVVE nu een informatiefolder uitgebracht. Zie pagina s hierna. De volgende keer een dergelijk gedicht over mannen. Groeten, Martin Prins Groep

9 Informatie over niet-reanimeren Informatie over reanimeren De niet-reanimerenpenning: wat moet u weten? U heeft bij de NVVE, Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde, informatie aangevraagd over de niet-reanimerenpenning. Voordat u besluit deze penning aan te schaffen, is het belangrijk dat u kennis neemt van een aantal feiten over reanimeren. U geeft met de penning immers aan dat u te allen tijde niet gereanimeerd wilt worden. In de Wet op de Geneeskundige Behandelingsovereenkomst (WGBo) is uw behandelrelatie met de arts of verpleegkundige vastgelegd. Zo staat bijvoorbeeld beschreven dat u recht heeft op informatie. U heeft deze informatie nodig om een weloverwogen beslissing te nemen of u een behandeling wel of niet wilt ondergaan. Een van de rechten van de patiënt is namelijk om een behandeling te weigeren. De informatie over een behandeling wordt meestal gegeven in de spreekkamer van de arts of aan het ziekenhuisbed. De arts geeft u de benodigde voorlichting, bespreekt het nut en de risico s, waarna u beslist over het wel of niet uitvoeren van de behandeling. Bij de overwegingen rond een reanimatie is de situatie anders: een hartstilstand treedt meestal geheel onverwacht op. De hulpverleners die eerste hulp komen bieden, kennen u niet. Er is dus geen gelegenheid om tevoren met deze behandelaars te spreken over uw wensen. U kunt alleen door het dragen van een niet-reanimerenpenning aangeven dat u geen reanimatie wenst. De professionele hulpverlener (ambulance verpleegkundige en arts op de eerste hulp en dergelijke) zal deze wens respecteren wanneer deze ervan overtuigd kan zijn dat uw besluit geheel vrijwillig, na voldoende informatie over kansen en risico s, is genomen. Deze folder heeft tot doel u die informatie over reanimatie te geven, waarna u uw besluit wel overwogen kunt nemen. Deze folder is opgesteld in samenwerking met de NVVE, de Nederlandse Reanimatie Raad, de Nederlandse Hartstichting, de Nederlandse vereniging van Medisch Managers Ambulancezorg en Ambulance Zorg Nederland. Wel of niet reanimeren? U kunt verschillende overwegingen hebben om niet gereanimeerd te willen worden. De belangrijkste overwegingen die leden van de NVVE aangeven zijn: a. Voor mij hoeft het niet meer Er zijn mensen die op een leeftijd gekomen zijn dat zij de natuur hun gang willen laten gaan. Sommige van deze mensen zijn oud en hebben de balans van hun leven opgemaakt. Naast het hebben van vele ouderdomskwalen zijn vrienden en familieleden vaak niet meer in leven. Zij verkiezen de dood boven het leven. Voor 17 anderen geldt dat zij een hartstilstand een mooie (snelle en pijnloze) dood vinden. b. Na reanimatie ben je toch een kasplant Er zijn ook mensen die niet gereanimeerd willen worden vanwege de risico s. Zij wensen niet in een situatie terecht te komen waarin een normaal leven niet meer mogelijk is. Zij willen bewust dat risico niet lopen. Wat is precies reanimatie? Het is niet gemakkelijk om een omschrijving van het begrip reanimatie te geven die alle omstandigheden volledig recht doet. De Nederlandse Reanimatie Raad geeft de volgende definitie: reanimatie is het geheel van handelingen voor het herstel van spontane circulatie en/of ademhaling. Enkele voorbeelden van situaties die tot een reanimatie kunnen leiden: iemand verliest het bewustzijn door een hartstilstand iemand is bewusteloos door verdrinking iemand is bewusteloos door een ongeval of ernstige bloeding. Een hartstilstand leidt binnen enkele minuten tot een ademstilstand en omgekeerd leidt de onmogelijkheid om te ademen binnen enkele minuten tot een hartstilstand uiteindelijk overlijdt het slachtoffer. Door de bloedsomloop kunstmatig op gang te houden en (meestal) met een elektrische schok de hartslag en de eigen bloedsomloop weer op te wekken, kan deze situatie worden gekeerd. Bij verdrinking dient het slachtoffer boven water te worden gebracht, waarna beademing en meestal het kunstmatig op gang houden van de bloedsomloop het levensgevaar kan keren. Vaak volgt verdere behandeling door verpleegkundigen van ambulance en eerste hulp. Wat kunt u verwachten van de professionele hulpverlener? Meestal gaat het om ambulancepersoneel dat door de omstanders of familie via het alarmnummer 112 te hulp wordt geroepen. Zij zullen bij aankomst de situatie beoordelen en de gepaste hulp bieden. Als de persoon niet bij bewustzijn is en niet normaal ademt, worden reanimatiehandelingen toegepast, in ieder geval bestaande uit borstcompressie ( hartmassage ) en beademing. Als het hartritme daartoe aanleiding geeft, zal een elektrische schok worden toegediend om het normale hartritme te herstellen. Als u een niet-reanimerenpenning draagt en deze is onmiddellijk zichtbaar, zal de ambulanceverpleegkundige afzien van reanimatiehandelingen, ook als deze betrekkelijk eenvoudig tot herstel kunnen leiden. Als de niet-reanimeren penning pas gedurende de reanimatie wordt aangetroffen, zal de aangevangen reanimatie gestaakt worden. 18

10 Is reanimatie bij ouderen zinvol? De beslissing om wel of niet van reanimatie af te zien is een persoonlijke keuze. Strikt genomen is er echter geen enkele reden om op grond van de leeftijd alleen af te zien van reanimatie: de wens tot verder leven kan op elke leeftijd om persoonlijke redenen wel of niet aanwezig zijn. De kans van slagen van een reanimatie neemt maar heel weinig af met toenemende leeftijd. Andere factoren (zie hieronder) zijn van veel groter belang. Wat is de kans van slagen van een reanimatie? Het is van belang een onderscheid te maken tussen de kans dát de reanimatie slaagt en de toestand áls de reanimatie slaagt. Het is een belangrijk verschil. De kans dat reanimatie slaagt en de persoon levend het ziekenhuis verlaat is ongeveer 20 procent. Omstreeks de helft van de pogingen tot reanimatie lukt al niet op de plaats waar de hartstilstand plaatsvindt; dit is meestal in de eigen woning. Het lukt het ambulancepersoneel dan niet om de bloedsomloop weer op gang te brengen en wordt er meestal besloten de reanimatiepoging te staken. Bij jonge mensen en/of bijzondere omstandigheden ( bijvoorbeeld verdrinking in ijskoud water) wordt de reanimatie meestal tot in het ziekenhuis voortgezet. Als de bloedsomloop wel weer op gang komt en de persoon in het ziekenhuis wordt opgenomen, is de kans op overleving aanzienlijk hoger geworden, maar nog steeds overlijdt ongeveer de helft van de patiënten. De genoemde kans is een gemiddelde. Er zijn omstandigheden waardoor de slaagkans aanzienlijk groter is en andere waardoor deze aanzienlijk kleiner is. Zo wordt de slaagkans vergroot als er een getuige is van de hartstilstand. Zeker als ambulancepersoneel aanwezig is omdat deze hulp al werd gevraagd voor een ander probleem (bijvoorbeeld pijn op de borst). Dan is de overlevingskans zelfs ongeveer 50 procent. De overlevingskans wordt verdubbeld als iemand begint met hartmassage en mond-op-mond beademing voordat de ambulance arriveert. De allerbelangrijkste factor is echter de snelheid van het begin van de hulpverlening, vooral de toediening van de zogenaamde defibrilatieschok: de stroomstoot die meestal het hart weer op gang moet brengen. Als alle factoren samen gunstig zijn, kan de overlevingskans dus wel 50 procent bedragen, maar omgekeerd kan die ook slechts 2-3 procent zijn als alles tegen zit. Uiteraard is dat niet van tevoren bekend! De mogelijkheid om een reanimatie met succes uit te voeren, is de laatste tien jaar toegenomen. Vooral door de introductie van de Automatische Externe Defibrilator (AED), maar ook door de sterke verbetering van de behandeling in het ziekenhuis is de overlevingskans in de laatste tien jaar verdubbeld. En er is geen reden te denken dat de verbeteringen hiermee ten einde zijn. Wat merkt u als slachtoffer van een reanimatie? Bij een hartstilstand zal de persoon van de reanimatiepoging zelf niets ervaren. Als de persoon niet ter plekke overlijdt, zal deze naar het ziekenhuis worden vervoerd en daar vaak nog in bewusteloze toestand op een Intensive Care (IC) worden behandeld gedurende enkele dagen. Tijdens deze periode zal de persoon niets merken en met een sterk slaapmiddel in slaap worden gehouden. Daarna wordt het slaapmiddel gestopt en moet worden afgewacht of de persoon spontaan wakker wordt. Dit kan enkele dagen duren, maar soms wordt de persoon niet wakker. Dan kan in overleg met de familie worden besloten alsnog alle behandelingen te staken en overlijdt de persoon zonder er iets van te hebben gemerkt. Op de IC wordt de persoon in ongeveer een derde tot de helft van de gevallen enkele dagen later wakker, na het stoppen met het toedienen van het eerder genoemde slaapmiddel. De persoon is aanvankelijk vaak sterk verward, heeft een groot gat in het geheugen en vergeet snel dingen die gebeuren na het wakker worden, zoals bezoek van familie. In de loop van enkele dagen tot weken klaart deze toestand meestal geheel of gedeeltelijk op. Hoe groot is de kans dat u iets overhoudt van een reanimatie? Het beeld dat iemand na een geslaagde reanimatie als kasplant verder moet, is hardnekkig. Het is echter gelukkig eerder een uitzondering dan een regel. Er is uitgebreid onderzoek gedaan, ook in Nederland, naar de toestand van personen die een reanimatie hebben overleefd. Er zijn vele aspecten die kunnen worden beoordeeld. Het lichamelijk functioneren is zo n aspect, waarbij het zelfstandig functioneren een belangrijke rol speelt. Uit recent onderzoek blijkt dat de huwelijkse staat onveranderd bleef en mensen thuis woonden zoals vóór de reanimatie. Als we uitgaan van 100 mensen die levend uit het ziekenhuis komen, dan blijkt dat van de 50 mensen die voor de reanimatie volledig werkten, na de reanimatie 35 volledig terugkeerden naar het oude werk en 15 meestal parttime gingen werken. De andere 50 mensen waren al of gingen met pensioen. 75 van de 100 mensen voelden zich na de reanimatie minder betrokken bij het maatschappelijk leven en 25 van hen vonden de kwaliteit van leven achteruit gegaan. Veel mensen klaagden over vermoeidheid. Het intellectueel functioneren was bij 20 mensen gestoord, zich uitend in minder goed concentreren, moeilijker onthouden en dergelijke. De helft van de partners van de persoon die de reanimatie overleefde, ervoeren de gevolgen ervan. Er waren duidelijk spanningen en zij voelden de belasting van de situatie. De toestand die als kasplant wordt beschreven, is een uitzondering, maar het overgrote deel van de overlevenden ondervindt wel in mindere of meerdere mate nadelige gevolgen

11 Wat het zwaarst weegt is een zeer persoonlijke afweging, waarin de kwaliteit van leven een belangrijke factor is alsmede de bereidheid wel of niet het risico te aanvaarden op mogelijk schade na een reanimatie. Voor mensen die aan het einde van het leven zijn, kan een plotseling overlijden een geschenk zijn dat de voorkeur verdient boven de mogelijkheid van een beperkte verdere levensloop met mogelijk ziekte en (nog) sterker ongemak. Dan is de kans op overleven en de toestand waarin men zich dan bevindt geen belangrijke overweging. In gesprek Het is goed mogelijk dat na het lezen van deze folder vragen overblijven. Een van de meest aangewezen personen die u richting kan geven aan uw denken is uw huisarts en daarnaast uiteraard uw familieleden. Aarzel niet deze bij uw overwegingen te betrekken. Als u heeft besloten de nietreanimerenpenning aan te schaffen, laat dit dan ook duidelijk weten aan uw naasten omdat zij vaak degenen zijn die bij een hartstilstand moeten beslissen acute hulp van een ambulance in te roepen en eventueel zelf reanimatiepogingen te beginnen. Advertentie 4 Oktober 2010 Bron: folder Informatie Niet-Reanimeren NVVE, Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde Postbus AH Amsterdam Tel euthanasie@nvve.nl kring Onze kring telt nu 72 leden. (61 leden, 8 verpleegkundigen en 3 sportleiders). De bedoeling van deze kring is om informatie aan de deelnemers te kunnen verzenden over zaken die te maken hebben met onze gezondheid, het sporten e.d.. Ook zal het bestuur zo nodig gebruik maken van de adressen mocht dat eens nodig zijn voor belangrijke informatie die niet kan wachten op ons clubblad De Hartenjager. De adressen zullen dus niet worden gebruikt voor het toezenden van internetgrappen of niet relevante zaken. Om dit te waarborgen dient de verzending van de berichten altijd en uitsluitend via de redactie te verlopen. Bent u dus in het bezit van een adres en nog geen lid, meldt u dan aan, door even een mailtje te zenden aan: redactie.hartenjagers@ziggo.nl 21 22

12 Verslag van het volleybaltoernooi d.d. 19 maart 2011 Het derde toernooi van dit kalenderjaar. Een jubileumtoernooi van trimgroep Phoenix uit Purmerend. Zij vierden hun 25-jarig bestaan. We traden aan met Nico de Bruin, Louis Marijnissen, Hans Sinkeldam, Rinus Kraaijpoel, Bert de Jong, Roland Lamet en ondergetekende. Vijf jaar geleden waren we ook van de partij bij hun 20-jarig bestaan. Om 12 uur pas kon men van de zaal gebruik maken en om 17 uur moest de zaal weer leeg zijn. Een krap en haastig schema, dat was jammer. De eerste ronde leverden we een teller. Onze eerste wedstrijd tegen Haagsche bluf, het blijft een lastige tegenstander, werd verloren. De derde ronde weer tellen. Daarna vier wedstrijden achter elkaar. Eerst tegen Harttrimmers uit Leiden, die werd gewonnen. Toen tegen Cardio Cracks uit Rotterdam, ook die werd, zij het nipt, gewonnen. Daarna Harttreffers uit Alkmaar, de eerste set werd overtuigend gewonnen, in de tweede set stonden we achter tot de laatste minuut. En wonnen we de set nog met twee punten verschil. De laatste tegen Phoenix 2 uit Purmerend werd eenvoudig gewonnen. Aangezien Cardio cracks had gewonnen van Haagsche Bluf hadden we alle drie evenveel wedstrijdpunten. Haagsche bluf had het beste puntensaldo en was eerste in de poule. Wij waren tweede en Cardio cracks derde. Om 4 uur de halve finale tegen de poulewinnaar van de andere poule, Oud Capri uit Rotterdam. Een zeer spannende strijd, eerste set verloren, tweede set gelijk. De laatste wedstrijd van de dag om de 3 e en 4 e plaats, ook spannend, tegen Heart Beat uit Almere. Eerste set met 6 punten verschil gewonnen, tweede set met 2 punten verschil verloren. Uiteindelijk dus met een derde plaats het toernooi beëindigd. Tot slot een woord van dank aan Theo en zijn vrouw Ria, als ik me niet vergis, voor hun support de hele middag en aan Ab van der Lip, die onze twee laatste twee wedstrijden heeft geteld, omdat het ontbrak aan tellers. Ook dank aan John Heerooms en zijn ploeg, die de lastige taak hadden, het toernooi in goede banen te leiden. Uit gedichtenbundel van Rob Boot Die nacht. Ik ontwaakte in maanlicht, ijzig blauw was de nacht toen zij door mijn raam naar binnen zweefde met een witte roos tussen haar vleugels. De wilde geur overweldigde mij die nacht vol zoete kleuren. Zij verdween door een deur en toen de maan haar glans in een wolk doofde, zat zij op de rand van een tak te wiegen en zong omgeven door een sluier van mist het lied dat een hart doet breken. Samen zijn wij gevlogen naar de zilveren horizon. Nog nooit was de Dood zo lieflijk geweest als die nacht. Mijn lichaam werd gevonden in een glimlach. Rob Boot Groep 3 Die dag. De zon scheen anders op die dag, toen jij daar als een ander lag. Zo anders dan voorheen. Het witte licht brak elk gezicht, maar dat van jou verdween. En in de kerk was iemand aan het werk, er werd een doek geweven. Ragfijn in pure werkelijkheid verloor de schijn het van de tijd, is dat wat je me wilde geven? Ik ken jou angsten, ik ken jou vragen, maar weet er is een weg van trouw. Zielsverwanten hebben jou over de rand gedragen. Groetjes, Martin Prins Groep 2 23 Rob Boot Groep 3 24

13 Verslag van het volleybaltoernooi d.d. 26 maart 2011 Het vierde toernooi van dit kalenderjaar. Een vriendschapstoernooi van Vroege Vogels uit Arnhem in Sporthal Valkenhuizen. We traden aan met Louis Marijnissen, Hans Sinkeldam, Rinus Kraaijpoel, Bert de Jong, Roland Lamet, Hans Onrust en ondergetekende. Voor ons de eerste deelname aan dit toernooi. De eerste indruk was de enorme sporthal waar we speelden. We speelden in de hallen 1, 2 en 3. Twaalf volleybalvelden, waarvan er acht waren ingericht. Om 9.45 vertrokken, vanwege de afsluiting op de A1, via de A2 en de A12 naar Arnhem. Eerst een lekker bakkie, aangemeld en de reglementen en programmaboeje doorgelezen. Twee poules van 9, acht wedstrijden, één vrije ronde. Drie wedstrijden, pauze, drie wedstrijden, pauze en weer drie wedstrijden. Wedstrijden van 15 minuten, 5 minuten om te rusten en te wisselen van veld. Wij waren ingedeeld in poule B. Om een stevige warming-up en om u. start van het programma. De eerste ronde tegen Hart Vooruit uit De Meern, duidelijk een koude start, na een 11-1 achterstand wisten we te winnen met De tweede tegen Hart in actie uit Mill, met ook een prooi voor ons. De derde partij speelden we tegen Harvo uit Eerbeek, met waren we duidelijk een maatje te groot. De vierde wedstrijd speelden we tegen VV St. Anna uit Oss, een flinke kluif, met gingen we ten onder. In de vijfde ronde floot Bert en telde Hans Onrust een andere wedstrijd uit onze poule. De zesde match tegen Trimclub Gouda werd met door 25 ons gewonnen. De zevende krachtmeting tegen MBVH Gennep ging met ook naar ons toe. Het achtste potje was tegen Vroege Vogels, onze gastheren uit Gouda, met nota bene twee 80-jarigen in het team, wonnen we met Het negende en laatste treffen was tegen V en K Uden, hier zegevierden we met Het viel niet mee genoeg synoniemen te vinden voor wedstrijd, maar dit terzijde. 7 gewonnen, 1 verloren, en daardoor tweede geworden, omdat St.Anna alle wedstrijden had gewonnen. Niet echt goed gespeeld, wel redelijk resultaat gehaald. In de A-poule waren we niet ver gekomen, daar zaten al onze bekenden: Haagse Bluf, Cardio Cracks, Harttreffers, Oud Capri en twee sterke teams van Hart Nodig uit Apeldoorn Groetjes, Martin Prins Groep 2 Verbondenheid Kunnen vissen zonder water Kan een bloem zonder de zon Kunnen vissen zonder water Kan een bloem zonder de zon Kunnen sterren zonder donker Kun je spreken zonder tong Kun je leven zonder liefde Kun je wensen zonder hart Kun je sterven zonder leven En kun je samen zijn apart Dit gedicht is geschreven door Suzanne Ubachs "dit gedicht verscheen eerder in de HartFlits van Hartpatiënten Nederland". 26

14 Ab Rijbroek bij De Hartenjagers Een van mijn kennissen vond dat ik me moest aanmelden bij De Hartenjagers. Reden: mijn conditie zou met sprongen vooruit gaan. Dat zal wel, dacht ik nog. Het idee leek me niet aantrekkelijk. Allereerst heb ik over sporten jarenlang alleen maar gesproken. En ten tweede hoef ik niet zo nodig op een club van voornamelijk mannen, die -al pratend over hun gezamenlijke kwalen- aan het sporten slaan. Toch ben ik een keer gaan kijken. Omdat de sfeer me beviel heb ik me in december 2010 aangemeld als lid. Het enthousiasme van de penningmeester was mij te groot. Hij nodigde me uit nog in december te starten, maar het werd: Nee, ik kom na de vakantie (klinkt lekker!) in januari en geen dag eerder. Ik ben Ab Rijbroek, getrouwd met Mirjam, en samen genieten we van onze 3 kinderen, hun partners en onze 6 kleinzoons. Ja, allemaal mannetjes, die ieder op geheel eigen wijze bezig zijn een plaatsje in de grote wereld te vinden. Prachtig om van dichtbij mee te mogen maken. Advertentie 5 Ook ik heb mijn diploma gehaald om toe te mogen treden bij de Hartenjagers. Een fors hartinfarct, gevolgd door een hartstilstand, en werk voor vier ziekenhuizen, leverden me als cadeau de meest uitgebreide ICD op. Mijn rikketik is nu in control en geeft aan dat het met die hulpmotor nog jaren blijft doen. Alleen de pech met het oude motortje heeft fysiek wat consequenties. Die ga ik met hulp van De Hartenjagers voor de komende 30 jaar oplossen. Alleen nog even wat geduld, want conditioneel kom ik nog van alles tekort. Het bevalt me prima bij De Hartenjagers. Niemand keek vreemd op toen ik als nieuw lid binnenkwam. Voor je het weet ben je geruisloos opgenomen in de groep. En ik ben heel blij dat de eigen kwalen geen item zijn om over te praten. Kortom, voor de komende jaren zijn jullie nog niet van mij af. Ab Rijbroek Groep

15 Jos Jonkman bij De Hartenjagers Het voorjaar is begonnen als ik in mijn werkkamer op mijn laptop een stukje schrijf voor het blad De Hartenjager. Ik ben Jos Jonkman, 59 jaar oud, getrouwd en de gelukkige vader van een dochter van 21 jaar die op het punt staat het ouderlijke nest te verlaten voor een eigen optrekje. Het was Theo Hendriks die mij attent maakte op De Hartenjagers. Naast een drukke werkkring als Key Accountmanager bij de grootste pensioenuitvoerder in Nederland, vind ik het een plezierige afwisseling in een prettige sfeer waarin ook nog wat aan conditie wordt gewerkt. Voor mijn opname waren werkweken van 60 uur heel gewoon waarbij je je voor kunt stellen dat sporten ver weg op de achtergrond stond. Daarnaast ben ik ook nog een liefhebber van lekker eten, op zijn tijd een goed glas en zie, alle ingrediënten voor een hartfalen zijn in mijn levensstijl aanwezig. De enige beweging die ik had bestond uit golfen, hengelen en onze jaarlijkse wintersportvakantie waarbij ik dagelijks met mijn dochter skitochten maak. Als we met vakantie waren, wat we gelukkig regelmatig kunnen doen, was ik vaak te moe om wat te gaan ondernemen. Het sporten bij De Hartenjagers is een prima aanzet tot meer bewegen in je vrije tijd. Ik hoop dan ook nog vele jaren, in een betere gezondheid dan voor mijn operatie, van de leuke en aangename dingen in het leven te mogen genieten. Jos Jonkman Groep 1 Verjaardagskalender juni t/m oktober 2011 Juni 2011 Augustus Hr. C. Koopal g-3 1 Hr. C.A. Verkerk g-2 5 Hr. J. Zonnenberg g-1 10 Hr. M.G. Jimmink g-2 15 Hr. R. Boot g-3 24 Hr. R.L.P. Oorschot g-1 15 Hr. A.F. Reuser g-1 29 Hr. A. Quak g-1 15 Hr. T. Wouda vpk 30 Hr. J. Warmerdam g-1 18 Hr. J.F.H. van Collem g-3 19 Hr. E.P.C. Blokker g-2 September Mw. R.P. Dihalu g-2 23 Hr. C.H. v.d. Heijden g-3 3 Hr. N. de Bruin g-2 24 Mw. K.M. Valstar g-2 7 Hr. J.H. Onrust g-2 8 Hr. F.M. Prins g-2 Juli Hr. L.M.M. Marijnissen g-2 12 Hr. R. Peters g-2 3 Hr. B.M.I. Djabarkhan g-2 18 Mw. L.A. de Ridder-Muskee g-1 12 Hr. C. Hoveling g-3 22 Mw. M.N. Dijkstra Kuyt g-1 13 Hr. J. Kaesberry vpk 27 Hr. F. Kuik vpk 16 Hr. J.M. Betjes g-1 19 Hr. J. Sanberg g-3 Oktober Hr. J. van Dijk g-1 25 Hr. H.C. Sinkeldam g-2 2 Hr. Th. Hendriks spl 25 Hr. C. Hoogmoed g-2 6 Hr. H.J. van Gessel g-1 30 Hr. A.J.M. Rijbroek g-1 7 Hr. J.T. Bleeker g-1 31 Mw. M. Blokland vpk 14 Hr. J. Schut g-3 18 Hr. C. Huijsman g-2 22 Hr. B.H. v d Laan g-3 29 Mw. T. de Ruijter-Kunst g-3 g = groep; vpk = verpleegkundige; spl = sportleider Alvast van harte gefeliciteerd allemaal, namens bestuur, redactie en overige leden

16 Rooster voor het sportjaar 2011 Meivakantie 2 mei 2011 Pinksteren 13 juni 2011 Laatste sportavond van het seizoen: 6 juni 2011 In verband met de examenweken van het Zaanlands Lyceum zullen we op 16 mei, 23 mei, 30 mei en 6 juni 2011 evenals in voorgaande jaren sporten in sporthal De Tref, Drielsewetering 84, 1509 KR Zaandam (Kalf) We doen dat dan van tot uur. Iedereen kan komen en gaan wanneer het hem/haar uitkomt. Er wordt een gezamenlijk programma verzorgd tussen en uur. Rooster voor het sportjaar Eerste sportavond van het seizoen 5 september Herfstvakantie 17 oktober 2011 Kerstvakantie 26 december 2011 en 2 januari 2012 Voorjaarsvakantie 27 februari 2012 Paasvakantie 9 april 2012 Meivakantie 30 april 2012 Pinksteren 28 mei 2012 Laatste sportavond van het seizoen 11 juni 2012 Leden Reanimatiegroep Groep 1: Heinz Friemann, Dick Mooij, Jon Pasman, Ton Schomakers Groep 2: Louis Marijnissen, Martin Prins, Hans Sinkeldam Groep 3: Martin Harwijne, Ida Molenaar Redactie Hartenjager Ton Schomakers Kees Jongensstraat GT Wormer redactie.hartenjagers@ziggo.nl Extra reserve clubshirt Wilt u nog een extra clubshirt hebben, dan zijn deze te verkrijgen bij onze materiaalbeheerder Dick Mooij of via uw groepscoördinator voor 15,00 per stuk. Gegevens bestuursleden Voorzitter Joop Krijt Kuipersveld SZ Koog a/d Zaan Secretaris Jan Schut Noorderven AL Zaandam hartenjagers@schut-online.nl e Secretaris Tine de Ruijter Kuif MH Wormer tinejan@quicknet.nl Penningmeester Niek Peet Erasmusstraat KD Krommenie n.peet@telfort.nl Materiaalbeheer / Coördinator Reanimatieteam Dick Mooij Watertoren NG Wormer d.mooij@quicknet.nl Redactie Website kring Ton Schomakers Kees Jongensstraat GT Wormer redactie.hartenjagers@ziggo.nl Groepscoördinatoren Sportgroep 1 Dick Mooij Watertoren NG Wormer d.mooij@quicknet.nl Sportgroep 2 Cees Huisman Zandweg AK Wormer truce59@yahoo.com Sportgroep 3 Jan Schut Noorderven AL Zaandam hartenjagers@schut-online.nl Bezoek voor alle informatie en nieuws over de vereniging onze website: