Beleid drugsverkooppunten Langedijk

Transcriptie

1 Beleid drugsverkooppunten Langedijk Aldus besproken in de vergadering van het college van burgemeester en wethouders d.d. 17 december 2013 en vastgesteld bij burgemeestersbesluit d.d. 6 januari De burgemeester, drs. J.F.N. Cornelisse

2 1. Inleiding Binnen de gemeentegrenzen van gemeenten in Noord-Holland Noord is sprake van drugshandel. De drugshandel gebeurt gedoogd vanuit een coffeeshop, maar het komt ook voor dat dit illegaal gebeurt vanuit verkooppunten in woningen of lokalen. De burgemeester beschikt sinds 2007 op grond van artikel 13b van de Opiumwet over een bestuursrechtelijk handhavingsinstrument, namelijk het opleggen van een last onder bestuursdwang ten aanzien van een woning of lokaal dan wel in of op bij woningen of zodanige lokalen behorende erven, indien daar een middel als bedoeld in lijst I of II van de Opiumwet wordt verkocht, afgeleverd of verstrekt dan wel daartoe aanwezig is. Om de overlast en illegale verkoop van drugs effectief tegen te kunnen gaan, is het beleid drugsverkooppunten Noord-Holland Noord op 25 maart 2013 regionaal vastgesteld. Het beleid bestaat grofweg uit drie delen: 1. Coffeeshopbeleid nulstelsel 2. Damoclesbeleid 3. Regionaal Handhavingsbeleid In het coffeeshopbeleid nulstelsel/maximumstelsel wordt ingegaan op de gedoogcriteria en aanvullende voorschriften. In de gemeente Langedijk is in het verleden gekozen voor een nulstelsel, het onderdeel Maximumstelsel is derhalve niet in het beleid uitgewerkt. In het Damoclesbeleid wordt verder ingegaan op de bestuurlijke handhaving ten aanzien van de niet-gedoogde, illegale verkooppunten van hard- en softdrugs in woningen en lokalen. Naast het regionaal coffeeshopbeleid wordt ook ingegaan op het regionaal handhavingsplan, met daarin een toelichting op de regionale prioriteiten in de handhaving en het handhavingsarrangement. 1

3 Inhoudsopgave 1 Inleiding 2 2. Aanleiding 4 3. Bevoegdheden 5 Justitieel beleidskader 5 Bestuurlijk beleid 6 4. Coffeeshopbeleid nulstelsel 9 Analyse lokale en regionale situatie 9 Gemeentegrootte 9 Typering van de gemeente 9 Streek- of centrumfunctie 11 Horeca 11 Omliggende gemeenten 12 Overlast 13 Lokale vraag naar cannabis 15 Jeugd 15 Verslaving 16 Motivering 19 Regionale afstemming 19 Evaluatie Damoclesbeleid 21 Artikelen 22 Toelichting Damoclesbeleid Lokalen en Woningen 29 Afwegingscriteria burgemeester bij opleggen sluitingsbevel Regionaal Handhavingsplan 32 Controle op coffeeshops 33 Regionale prioriteiten in de handhaving 34 Regionaal Handhavingsarrangement 36 Handhavingsinstrument 36 Bijlage 1 model publicatie burgemeestersbesluit 39 Bijlage 2 Geraadpleegde literatuur 41 Bijlage 3 Besluit college van B&W 42 2

4 3

5 2. Aanleiding Het Nederlands drugsbeleid kent een preventief karakter. Het richt zich op het voorkomen van drugsgebruik en het beperken van de risico s van drugsgebruik, voor de gebruiker zelf, de directe omgeving en voor de samenleving. Er is bovendien veel aandacht voor het handhaven van de openbare orde en het bestrijden van de overlast rond het druggebruik. Het streven is gebruik van softdrugs terug te dringen door een zekere mate van aanbodbeperking en ontmoediging, onder andere door voorlichting, maar niet door een algeheel verbod. Door middel van het gedogen van een relatief laagdrempelig aanbod van softdrugs voor eigen gebruik, wordt beoogd de markten van softdrugs en harddrugs te scheiden. Dit om te voorkomen dat softdrugsgebruikers gemakkelijk in aanraking komen met het criminele milieu van harddrugs. Het huidige coffeeshopbeleid van de gemeente Langedijk dateert uit 1999 (Nota drugsbeleid: drugs: deur dicht ). Het uitgangspunt van de nota (nulbeleid) staat nog als een paal boven water, sindsdien zijn de omstandigheden als ook de wet- en regelgeving rond de teelt, handel en het gebruik van softdrugs echter sterk gewijzigd. De opdracht is het huidige coffeeshopbeleid aan te passen naar de tijd waarin het moet functioneren. De lokale situatie blijft daarbij het belangrijkste uitgangspunt. Het huidige lokale coffeeshop beleid is gebaseerd op het regionale coffeeshopbeleid uit 1998, ook deze is aan verandering onderhevig. Dit is aanleiding geweest voor de samenwerkende gemeenten in Noord-Holland Noord het regionale coffeeshopbeleid te actualiseren. In de vergadering Algemeen Bestuur van de veiligheidsregio NHN van 25 maart 2013 is het beleid drugsverkooppunten Noord- Holland Noord vastgesteld. Het regionale beleid plaatst de lokale aanpak in het perspectief van de omgeving en maakt eenduidige handhaving mogelijk. Gezamenlijk geformuleerd beleid kan tevens leiden tot een evenwichtige regionale spreiding van coffeeshops en uniform lokaal beleid zodat negatieve effecten op omliggende gemeenten wordt voorkomen. Deze afstemmingsnota schetst het doel en de gehanteerde uitgangspunten met betrekking tot het coffeeshopbeleid. Het geeft een beknopt beeld van de huidige situatie en geeft aanknopingspunten voor regionale afstemming. 4

6 3. Bevoegdheden Justitieel beleidskader Het Openbaar Ministerie is belast met de handhaving van de verbodsbepalingen in de Opiumwet. Naar aanleiding van de beleidsvoornemens in de landelijke Drugsnota zijn De Richtlijnen voor het opsporings- en strafvorderingsbeleid inzake strafbare feiten van de Opiumwet op 10 september 1996 vastgesteld. Deze richtlijnen zijn op 1 oktober 1996 in werking getreden. In 2000 (Staatscourant 2000, 250) zijn de AHOJG-criteria aangescherpt. In de richtlijnen wordt onder meer expliciet aangegeven dat het beleid voor coffeeshops, binnen de kaders van de richtlijnen, wordt bepaald in het lokale driehoeksoverleg. Het begrip coffeeshops wordt in de richtlijnen gedefinieerd als alcoholvrije horecagelegenheden waar handel in en gebruik van softdrugs plaatsvindt. Per 1 januari 2013 zijn de AHOJG-criteria voor coffeeshops verder aangescherpt met het ingezetenencriterium (I-criterium) en maakt dit gedoogcriterium onderdeel uit van de Aanwijzing Opiumwet van het OM. Hiermee is het I-criterium onderdeel geworden van het landelijk gedoogbeleid coffeeshops. Het I-criterium beoogt coffeeshops kleiner en meer beheersbaar te maken en drugstoerisme tegen te gaan. Vanaf 1 januari 2013 is er sprake van de AHOJGI-criteria. Het OM kan tegen een coffeeshop optreden indien niet voldaan wordt aan de AHOJGI-criteria: A H O J G I geen affichering: dit betekent geen enkele vorm van reclame anders dan een summiere aanduiding op de betreffende lokaliteit; geen harddrugs: dit betekent dat geen harddrugs voorhanden mogen zijn en/of verkocht worden; geen overlast: onder overlast kan worden verstaan parkeeroverlast rond de coffeeshops, geluidshinder, vervuiling en/of voor of nabij de coffeeshop rondhangende klanten; geen verkoop aan jeugdigen en geen toegang voor jeugdigen tot een coffeeshop: gelet op de toename van het cannabisgebruik onder jongeren is gekozen voor een strikte handhaving van de leeftijdsgrens van achttien jaar; geen verkoop van grote hoeveelheden per transactie: dat wil zeggen hoeveelheden groter dan geschikt voor eigen gebruik (= 5 gram). Onder transactie wordt verstaan alle koop en verkoop in één coffeeshop op eenzelfde dag met betrekking tot eenzelfde koper. 1 geen toegang voor en verkoop aan anderen dan ingezetenen van Nederland van achttien jaar of ouder. 1 Met name het criterium Affichering dient volgens het College strikt te worden gehandhaafd, omdat binnen het Nederlandse drugsbeleid wordt gehecht aan preventie en het onwenselijk is niet-gebruikers ongewild te confronteren met (reclame voor) drugs (Staatscourant 2000, 250). Naast de AHOJG-criteria stelt het College van procureurs-generaal dat een coffeeshop een alcoholvrije horecagelegenheid moet zijn. Tevens geeft het aan dat in het lokale driehoeksoverleg de maximale handelsvoorraad van gedoogde coffeeshops kan worden vastgesteld. De voorraad zou in ieder geval niet de 500 gram te boven mogen gaan. Het afficheringsverbod is aangescherpt in de zin dat ook internet-affichering verboden is. Met de richtlijnen is een basis gelegd voor gemeenten om beleidskaders op te stellen. 5

7 Naast de aanscherping van het gedoogbeleid met het I-criterium zou eerder ook sprake zijn van de invoering van een zogenoemd afstandscriterium per 1 januari 2014 (A-criterium). Dit criterium wordt echter niet via landelijke regels opgelegd, maar het wordt gemeenten wel aangeraden het A-criterium te hanteren, zodat schoolgaande jeugd niet met coffeeshops worden geconfronteerd. A Vestiging van een coffeeshop in de nabijheid van scholen is niet toegestaan. Gemeenten dienen een afstand van minimaal 350 meter tussen een school en een coffeeshop aan te houden. Bestuurlijk beleid Bevoegdheden van de burgemeester De burgemeester is het bevoegd gezag in het kader van het lokale coffeeshopbeleid. In algemene zin geldt dat de burgemeester verantwoordelijk is voor de handhaving van de openbare orde en veiligheid. Op basis van artikel 174 Gemeentewet is de burgemeester belast met het toezicht op openbare inrichtingen en met de uitvoering van verordeningen die betrekking hebben op dat toezicht. Coffeeshops zijn voor het publiek openstaande gebouwen als bedoeld in artikel 174 Gemeentewet. De burgemeester beschikt sinds 2007 op grond van artikel 13b van de Opiumwet over een bestuursrechtelijk handhavingsinstrument, namelijk het opleggen van een last onder bestuursdwang ten aanzien van een woning of lokaal dan wel in of op bij woningen of zodanige lokalen behorende erven, indien daar een middel als bedoeld in lijst I of II van de Opiumwet wordt verkocht, afgeleverd of verstrekt dan wel daartoe aanwezig is. De systematische handel in cannabis en harddrugs buiten coffeeshops om (bijvoorbeeld vanuit woningen of andere lokalen) kan nu beter worden aangepakt, ook als er geen sprake is van overlast. Voor de wijziging van 2007 kon alleen tegen voor publiek toegankelijke lokalen worden opgetreden op grond van artikel 13b van de Opiumwet. Voor niet publiek toegankelijke lokalen (zoals woningen) kon worden opgetreden op grond van artikel 174a van de Gemeentewet. In de praktijk bleek het vaak moeilijk om verstoring van de openbare orde, met name overlast, aan te tonen waardoor artikel 174a van de Gemeentewet veelal te kort schoot. Bestuursdwang kan nu worden ingezet tegen alle illegale verkooppunten wegens overtreding van de Opiumwet. Verstoring van de openbare orde hoeft niet meer aangetoond te worden. 6

8 Taken van de gemeenteraad Voor de gemeenteraad is geen taak weggelegd bij de uitoefening van de bevoegdheid van artikel 13b Opiumwet. Dit is uitsluitend een bevoegdheid van de burgemeester. De gemeenteraad kan wel een rol spelen door het coffeeshopbeleid te agenderen en door bijvoorbeeld op andere beleidsterreinen (gezondheidsbeleid, jeugdbeleid) na te gaan welke ondersteunende maatregelen (preventie, nazorg) ontwikkeld kunnen worden. Daarnaast heeft de gemeenteraad ten aanzien van het coffeeshopbeleid van de burgemeester een controlerende taak. In het duale stelsel is de burgemeester de gemeenteraad namelijk verantwoording schuldig over het door hem gevoerde beleid. Ook geldt de actieve informatieplicht. Rol van het college van burgemeester en wethouders Omdat coffeeshops alcoholvrije horeca-inrichtingen zijn en dus geen drank- en horecavergunning nodig hebben, is het college van B&W geen bevoegd bestuursorgaan ten aanzien van coffeeshops. In de sfeer van de handhaving van het coffeeshopbeleid kan het college van B&W wel optreden tegen alcoholschenkende horeca-inrichtingen die cannabisproducten verkopen, bijvoorbeeld door de vergunning ingevolge de Drank- en Horecawet in te trekken. Ook kan zij invloed uitoefenen op de verstrekking van een omgevingsvergunning voor de activiteit bouwen en de wenselijkheid betreffende ontheffingen van het bestemmingsplan. Beleidsuitgangspunten De beleidsuitgangspunten voor het coffeeshopbeleid zijn: 1. scheiding van markten tussen soft- en harddrugs; 2. beperking van het softdrugsaanbod, door coffeeshops en vanuit het illegale circuit; 3. bescherming van kwetsbare groepen, door onder andere voorlichting en weren van coffeeshops in de nabijheid van scholen; 4. tegengaan van criminele organisaties; 5. en bestrijding van overlast, verloedering van het straatbeeld en normvervaging aangaande softdrugsgebruik onder jongeren. Ad 1) Scheiding van de markten: Coffeeshops leveren een belangrijke bijdrage aan de scheiding van de markten. De gemeente gaat uit een aanbod van coffeeshops dat passend is voor de grootte van de gemeente in relatie tot de regionale functie van omliggende gemeenten, zodat softdrugsgebruikers niet zijn aangewezen op illegale verkoop. Ad 2) Beperking van het aanbod: De vestiging van een coffeeshop in de nabijheid van het voortgezet onderwijs wordt voorkomen door middel van een afstandcriterium. Ook de illegale verkoop van cannabis wordt intensief bestreden. 7

9 Ad 3) Bescherming kwetsbare groepen: Uitgangspunt is om het gebruik door jongeren te voorkomen door strikte handhaving van de minimumleeftijd in coffeeshops, het weren van coffeeshops in de nabijheid van scholen en het geven van voorlichting over de risico s van drugsgebruik. De voorlichting vindt plaats op school en door coffeeshopexploitanten in de coffeeshop. Ad 4) Tegengaan van criminele organisaties: Tegen criminele samenwerkingsverbanden achter de hennepproductie en de illegale (door)verkoop van cannabis wordt strikt opgetreden. Ad 5) Bestrijding overlast, verloedering en normvervaging: De subjectieve veiligheidsbeleving en het leef- en woonklimaat, die door de handel in en het gebruik van drugs worden aangetast, moeten verbeteren. De opgetreden normvervanging dient een halt te worden toegeroepen; het moet minder normaal gevonden worden dat jongeren softdrugs gebruiken. Vergunningplicht Voorkoming en beheersing van overlast is een bestuurlijke verantwoordelijkheid. Overlast tast immers de woon- en leefomgeving aan. Door hun uitstraling en/of het gedrag van bezoekers zijn er coffeeshops die overlast en/of gevoelens van onveiligheid onder burgers veroorzaken. De vestiging van een coffeeshop kan op grond van de Algemene Plaatselijke Verordening (APV) worden gereguleerd op grond van overlast in de woon- en leefomgeving (exploitatievergunning). Er kan een exploitatievergunning worden verleend voor de uitoefening van een horecabedrijf, waarin gedoogvoorschriften zijn opgenomen voor de verkoop en gebruik van softdrugs. De betreffende APV-bepalingen ten aanzien van horeca-inrichtingen zijn voor het overige van overeenkomstige toepassing, alsmede de weigeringsgronden. De burgemeester kan de vergunning weigeren als de openbare orde gevaar loopt of het woon- of leefklimaat nadelig wordt beïnvloed, rekening houdend met het karakter van de beoogde vestiging en de directe omgeving, de al aanwezige horeca en de wijze van bedrijfsvoering. Bij deze belangenafweging wordt rekening gehouden met het specifieke karakter van de coffeeshops. 8

10 4. Coffeeshopbeleid nulstelsel De gemeente Langedijk kiest er voor geen coffeeshops in de gemeente te gedogen, een zogeheten nulstelsel, nuloptie of nulbeleid genoemd (hierna: nulbeleid). De gemeente kan op basis van dit nulbeleid (met handhavingarrangement) eenvoudiger optreden wanneer zich toch een verkooppunt van cannabis vestigt. Ook wanneer het verkooppunt zich aan de gedoogvoorwaarden van het Openbaar Ministerie (OM) houdt is bestuursrechtelijk optreden nodig. Uit de uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State van 4 februari 2004 (LJN AO2883) blijkt dat een gemeente wel degelijk handhavend kan optreden ten aanzien van een illegaal verkooppunt van cannabis. Analyse lokale en regionale situatie Een analyse van de lokale en regionale situatie vormt de basis voor dit beleid. De gemeente is hiervoor te rade gegaan bij de politie, het OM en instellingen voor verslavingszorg. Deze partijen beschikken vanuit hun eigen werkzaamheden over (cijfermatige) gegevens over de lokale situatie. Daarnaast is aangegeven hoe vanuit de bescherming van de openbare orde en veiligheid, de leefbaarheid en de volksgezondheid (bijvoorbeeld voorkomen dat jongeren in aanraking komen met cannabis) aangekeken wordt tegen coffeeshopbeleid. Gemeentegrootte De gemeente Langedijk heeft inwoners (peildatum: 1 februari 2013). De grootte van een gemeente kan een indicatie zijn voor het aantal coffeeshops dat wordt toegestaan. In veel gemeentelijke beleidsstukken wordt een richtsnoer gehanteerd van één coffeeshop per tot inwoners. Dit is geen officiële norm en het is onbekend waarop deze is gebaseerd. Typering van de gemeente De gemeente Langedijk is opgebouwd uit zes verschillende dorpen, namelijk: Bevolking totaal 1721 Broek op Langedijk Zuid-Scharwoude Noord-Scharwoude Oudkarpsel Koedijk Sint Pancras Bron: CBS/GBA - bewerking ABF Research 9

11 De bevolkingsopbouw van de gemeente Langedijk is relatief groen. Het percentage 0-19 jarigen is in de gemeente Langedijk relatief hoger in vergelijking met Nederland. Het percentage en 65+ is op dit moment relatief lager in vergelijking met Nederland. De bevolkingsopbouw van de gemeente verdeeld per leeftijdscategorie is vervolgens aangegeven. Figuur 4.1 Opbouw bevolking naar leeftijd gemeente Langedijk in 2013 De aard en het karakter van de gemeente zijn van groter belang dan het absolute inwoneraantal. De structuurvisie kan houvast en een toetsingskader bieden bij het bepalen van het gemeentelijk beleid drugsverkooppunten. De gemeente Langedijk is in de structuurvisie Langedijk als volgt gekarakteriseerd: Langedijk is een plattelandsgemeente met zes verschillende dorpen, elk met elk hun eigen karakter en identiteit. Het unieke en de eigenheid van Broek op Langedijk, Zuid-Scharwoude, Noord- Scharwoude, Oudkarspel, Sint Pancras en Koedijk wordt door de inwoners hoog gewaardeerd en gekoesterd. Rust, ruimte, betrokkenheid en menselijke maat geven de dorpen afzonderlijk maar ook Langedijk als geheel een dorps karakter. Voor haar eigen toekomst heeft Langedijk nadrukkelijk gekozen voor een dorps karakter en een landelijke uitstraling. Water en cultuurhistorie vormen daarbij belangrijke bouwstenen. De opgave voor de gemeente Langedijk naar de toekomst is om het lint in vorm, beeld en functie te versterken. Om dit uit te voeren dienen bestaande voorzieningen in het lint te worden behouden en 2 College van burgemeester en wethouders Langedijk. Structuurvisie Langedijk Zuid-Scharwoude, september

12 verbeterd en worden nieuwe initiatieven en de komst van nieuwe voorzieningen gestimuleerd. Daarbij kan het gaan om onderwijsvoorzieningen, horeca, detailhandel en zorg. Of het gedogen van een coffeeshop past binnen de ruimtelijke vertaling van dorps en landelijk is een belangrijk vraagstuk. Een kwalitatief hoogwaardig woon-, leef- en werkmilieu zijn in Langedijk belangrijke condities. Coffeeshops worden vaak in verband gebracht met drugsoverlast. Onder drugsoverlast worden zowel criminele, openbare orde en audiovisuele overlast begrepen. De subjectieve perceptie speelt een grote rol bij overlast. Er is vooral sprake van overlast rond harddrugsgebruik en -handel, overlast rond coffeeshops en overlast als gevolg van hennepteelt in woningen. Streek- of centrumfunctie De voorzieningen in de gemeente Langedijk hebben voornamelijk een functie voor de inwoners van de gemeente. In de Structuurvisie is daar het volgende over opgenomen: Met de directe nabijheid van Alkmaar en Heerhugowaard met grotere en meer gespecialiseerde voorzieningen op uiteenlopende gebieden ligt de focus voor Langedijk meer op de dorpse en dagelijkse voorzieningen. Behoud, versterking en kwaliteitsverbetering zijn daarbij sleutelbegrippen, evenals servicegerichtheid en klantvriendelijkheid. Horeca In het horecabeleid 3 van de gemeente Langedijk is op te maken dat de huidige horeca in Langedijk bescheiden is van omvang en merendeels kleinschalig van karakter. De horeca vervult vooral een functie voor de inwoners van Langedijk. Uitbreiding van het aantal horecabedrijven wordt niet voorgestaan in het horecabeleid: Er is wel ruimte voor versterking en vernieuwing van de horecafunctie, met name in de lintstructuren waarvan Dorpsstraat en Bovenweg de aders vormen. Juist daar is blijvend behoefte aan goede en goed functionerende dorpscafés, vooral in en nabij de voorzieningenclusters zoals die in elk dorp zijn en blijven. In het buitengebied van Langedijk blijven mogelijkheden voor de vestiging van kleinschalige logiesvormen als bed and breakfast en kamperen bij de boer. Daar horecafuncties, naast plezier en ontspanning, ook hinder en overlast kunnen geven naar omwonenden (geluid, verstoring nachtelijke rust, parkeeroverlast), worden in Langedijk ook in de toekomst geen horecafuncties toegestaan in woongebieden en wijken en op bedrijventerreinen. 3 Gemeenteraad Langedijk. Horecabeleid 2012, gemeente Langedijk. Zuid-Scharwoude, april

13 In beginsel is het niet toegestaan om alcoholhoudende drank te verstrekken in coffeeshops. Desondanks wordt de inrichting aangemerkt als een horecabedrijf in de zin van de Algemene plaatselijke verordening (APV) en is het horecabeleid van toepasbaar. De vraag is of het gedogen van een coffeeshop past in de horecavisie en of die nieuwe ontwikkeling een versterking dan wel een verzwakking betekent van wat naar de toekomst toe wordt beoogd met de horeca in Langedijk. Omliggende gemeenten In de regio Noord-Holland Noord worden op 1 juli 2013 totaal 8 coffeeshops gedoogd door de gemeenten Alkmaar (3), Heerhugowaard (1), Schagen (1), Den Helder (1), Hoorn (1) en Enkhuizen (1). De aangrenzende gemeenten Heerhugowaard en Alkmaar zijn vanuit Langedijk eenvoudig met vervoersmiddelen te bereiken. De reistijd vanuit verschillende dorpskernen tot de dichtstbijzijnde coffeeshop varieert tussen de 3,9 (vanuit Broek op Langedijk) en 8,9 kilometer (vanuit Zuid- Scharwoude) 4. Het overbruggen van deze afstand neemt een relatief korte reistijd is beslag. Figuur 4.2 Gedoogde coffeeshops in de omgeving van de gemeente Langedijk op 1 juli 2013 Kaart: Google maps, Tele Atlas. Bewerking: gemeente Langedijk 4 Bron: routeplanner ANWB, 12

14 Overlast De cijfers van de politie geven inzicht in de overlastsituatie van de gemeente Langedijk. De cijfers met betrekking tot (soft)drugs over de periode 2009 tot en met 2012 zijn geïnventariseerd: Figuur 4.3 Ontwikkeling aantal geregistreerde meldingen gerelateerd aan (soft)drugs in de gemeente Langedijk Bron: Basisvoorziening Handhaving (BVH) politie Het totaal aantal geregistreerde meldingen over de afgelopen vier jaar is 89. Een vergelijkingsgemeente is de Koggenland (gemeentegrootte < inwoners en geen coffeeshop). De gemeente Koggenland heeft over de afgelopen vier jaar 64 meldingen (34 handel en vervaardigen softdrugs en 30 drugsoverlast ). De gemeente Heerhugowaard gedoogd één coffeeshop en telt ruim inwoners, het aantal meldingen is 321 (126 handel en vervaardigen softdrugs en 195 drugsoverlast ). Uit de cijfers is op te maken dat er een relatief geringe sprake is van overlast door (soft)drugs in de gemeente Langedijk. Het aantal hennepkwekerijen dat wordt aangetroffen is de afgelopen jaren gestegen. Dit is een mede een gevolg van de aandacht die er vanuit het beleid en de opsporing is voor hennepteelt. Hennepteelt veroorzaakt regelmatig overlast (stankoverlast, lekkage en brand), met name wanneer dit plaatsvindt in de woonomgeving. Er is vaak sprake van gevaarlijke situaties door manipulatie van de stroom- en watervoorziening. De gemeente, politie en andere partijen trekken samen op in de aanpak van georganiseerde hennepteelt door middel van hennepconvenant. Sinds het convenant in 2010 is afgesloten zijn in Langedijk 13 hennepkwekerijen bestuursrechtelijke ontmanteld. Handhaving Tegen drugsoverlast en handel en vervaardigen van softdrugs wordt door de politie handhavend opgetreden. De politie is in de gemeente Langedijk attent op bezit en handel van drugs. Omdat de politiecapaciteit ontoereikend is om alle strafbare feiten aan te pakken moeten er prioriteiten worden gesteld. Zo wordt de aanpak van grootschalige productie van en handel in drugs belangrijker gevonden dan het bezit van een kleine hoeveelheid drugs voor persoonlijk gebruik. In de praktijk betekent dit dat wanneer de politie bij iemand niet meer dan 5 gram hasj of niet meer dan 5 hennepplanten aantreft, de drugs wel in beslag genomen zullen worden maar er geen strafvervolging ingesteld zal worden. 13

15 Omgeving De overlast die in de gemeente wordt ervaren ten aanzien van (soft)drugs is gering. De komst van een coffeeshop kan dit veranderen. Er zijn verschillende onderzoeken in Nederland gehouden waar de uitkomsten wijzen op een toename van overlast en onveiligheidsgevoelens. Bij de overlast door coffeeshops gaat het vooral om parkeer- en verkeeroverlast, op grote afstand gevolgd door overlast van rondhangende jongeren en geluidsoverlast. Overlast bij coffeeshops komt vooral voor in een aantal grenssteden en in mindere mate in de overige gemeenten met coffeeshops 5. Hoe de omgeving/ gemeenschap reageert op een coffeeshop kan niet met zekerheid worden gezegd. De gemeente Amsterdam heeft onderzocht 6 of de aanwezigheid van een coffeeshop in de buurt leidt tot een verhoogd algemeen overlastniveau. Uit het onderzoek blijkt dat veel inwoners een neutrale houding hebben ten opzichte van een bestaande coffeeshop in de buurt. De aanwezigheid van de coffeeshop in de buurt wordt echter maar door weinig bewoners als prettig ervaren. Hierin onderscheidt de coffeeshop zich van vergelijkbare voorzieningen als cafés en snackbars. Het grootste deel van de bewoners vindt het namelijk prettig deze voorzieningen in de buurt te hebben: ze worden een sociale functie en gezelligheid in de buurt toegedicht en van cafés wordt wel gesteld dat de aanwezigheid goed is voor de buurt. Uit het onderzoek blijkt ook dat er met name angst is voor de komst van coffeeshops en horeca. Bewoners die geen coffeeshops en horeca in de buurt hebben zouden de komst van deze voorzieningen vervelend vinden. De verwachting is dat het voor overlast zal zorgen. De mate waarin bewoners overlast van voorzieningen zoals coffeeshops ervaren kan beïnvloed worden door een algemene negatieve associatie met de voorziening of door het Not In My Backyard principe. De gemeente Groningen heeft ook onderzoek 7 gedaan naar (ervaren) overlast in de omgeving van coffeeshops. Gemiddeld zegt bijna de helft van de direct omwonenden van coffeeshops dat er wel eens sprake is van overlast in relatie tot coffeeshops. Men geeft aan de meeste hinder te ondervinden van parkeer- en verkeersoverlast (44%), gevolgd door vervuiling van straat door bezoekers (33%), overlast van ruziemakende of schreeuwende bezoekers (32%), overlast van samenscholende jongeren (27%), geluidsoverlast (28%) en stankoverlast (27%). In de buurt van coffeeshops zegt 38% van de respondenten zich wel eens onveilig te voelen, over het gehele centrum van Groningen is het 31%. De omwonenden van coffeeshops waarderen hun woonomgeving met circa een 6,9, terwijl dit cijfer voor alle omwonenden in het centrum van Groningen op 7,6 ligt. 5 M. van Ooyen-Houben, M. van Laar. Evaluatie van het Nederlandse drugsbeleid. WODC, Trimbos-Instituut. Den Haag- Utrecht, juni J. Broekhuizen, J. Boers, J. Slot. Onderzoek naar overlast Amsterdamse coffeeshops. Dienst Onderzoek en Statistiek gemeente Amsterdam. Amsterdam, juni B. Bieleman, R. Nijkamp, K. de Haan. Lokaal balanceren - Onderzoek coffeeshopbeleid gemeente Groningen. Stichting Intraval. Groningen-Rotterdam, augustus

16 Een onderzoek 8 van de gemeente Lelystad naar overlast door coffeeshops kent positievere uitkomsten. Het onderzoek is bovendien bijzonder aangezien voor het eerst in de Nederlandse geschiedenis de effecten van de komst van een coffeeshop bestudeerd kan worden in een gemeente die voorheen nog geen coffeeshop had. Uit het onderzoek blijkt onder meer dat de komst van de coffeeshop niet heeft geleid tot stijging van overlast en onveiligheidsgevoelens. De verkeersdrukte en parkeerproblemen zijn niet toegenomen. De overlast van mensen op straat was relatief beperkt, hoewel cannabisgebruik wel degelijk werd gesignaleerd. Ook een aantasting van veiligheidsgevoelens en overlast door samenscholing bleek niet aan de orde. Daarentegen heeft de komst van de coffeeshop de illegale markt voor een deel verdrongen. Lokale vraag naar cannabis De lokale vraag naar cannabis is niet volledig in kaart te brengen. Volgens medewerkers van politie, gemeente en jongerenwerk is in Langedijk evenals in andere gemeenten sprake van handel in (soft)drugs. De handel is kleinschalig, incidenteel van aard en goed beheersbaar. Drugspanden en horecagelegenheden waar handel plaatsvindt zijn niet bekend bij de politie. Desondanks ligt het niet in de rede te veronderstellen dat geen sprake is van lokale behoefte. Het bestaan van die behoefte is op zichzelf geen reden een coffeeshop toe te staan. Het is aannemelijk dat het gedogen van een coffeeshop leidt tot meer (soft)drugsgebruik in de gemeente. In een promotieonderzoek is dit onderzocht 9. Uit het onderzoek blijkt dat er geen verband is tussen het aanbod en de toegankelijkheid van coffeeshops en de mate van gebruik. Nabijheid van coffeeshops blijkt geen samenhang te hebben met meer frequent cannabis gebruik of het gebruik van grotere hoeveelheden cannabis. Wanneer er echter minder of geen coffeeshops nabij zijn, heeft dit tot gevolg dat gebruikers hun cannabis ergens anders gaan kopen, dat wil zeggen bij illegale verkopers. Jeugd In een enquête 10 onder leerlingen van de 2e en 4e klassen van het Voortgezet Onderwijs in Langedijk heeft 16% van de jongeren aangegeven wel eens softdrugs (hasj of wiet) te gebruiken. Dit percentage is vergelijkbaar met de regio Noord-Kennemerland en Noord-Holland Noord (18%). 7% van de jongeren heeft in de maand voorafgaand aan het onderzoek softdrugs gebruikt. Het actuele gebruik onder jongeren in Langedijk wijkt niet af van het gebruik in de regio Noord-Kennemerland (8%) en Noord-Holland Noord (8%). 8 Coffeeshop en overlast Lelystad. Bonger Instituut voor Criminologie. Amsterdam, juni (M. Wouters. Cannabis Control. Universiteit van Amsterdam. Amsterdam, februari (C. Waardenburg, E. Duin-de Boer, M. Levijn, J. Sinnige, B. de Leeuw den Bouter, G. Breebaart. EMOVO jongerenenquête 2009/2010 Langedijk. GGD Hollands Noorden. Schagen, juni

17 Van de jongeren in Langedijk heeft 26% wel eens hasj of wiet aangeboden gekregen; in de regio Noord-Kennemerland en Noord-Holland Noord heeft respectievelijk 31% en 30% van de jongeren wel eens hasj of wiet aangeboden gekregen. Verslaving Een belangrijke bron voor informatie over drugsgebruik en drugshulpverlening in Nederland is het Landelijk Alcohol en Drugs Informatie Systeem (LADIS). Het LADIS is een nationale gegevensverzameling voor de ambulante en klinische verslavingszorg. Instellingen voor verslavingszorg en de verslavingsreclassering leveren (wettelijke verplicht) jaarlijks geanonimiseerde informatie over cliëntpopulatie en de behandeling aan. Het LADIS wordt beheerd door Verslavingszorg IVZ in opdracht van het Ministerie Volksgezondheid, Welzijn en Sport. Alleen de hulpverlening door privé klinieken wordt niet in de gegevensverzameling meegenomen, dit is naar schatting 5%. Gebruikers uit de gemeente Langedijk doen sinds 2003 in toenemende mate een beroep op hulp van verslavingszorg. Waren er in 2005 nog 3 hulpvragen afkomstig van gebruikers uit Langedijk, in 2011 is dit gestegen tot 14. Sinds 2010 is er wel sprake van een dalende trend ten opzichte van de periode naar 9 hulpvragen in Figuur 4.4 Ontwikkeling aantal personen met hulpvraag cannabis afkomstig uit de gemeente Langedijk Bron: LADIS, IVZ Houten 2013 In vergelijking met Nederland is de stijging niet uitzonderlijk. De toename komt sterk overeen met de landelijke stijging van het aantal hulpvragen van cannabisgebruikers. In Nederland steeg het aantal hulpvragen van in 2003 naar in 2011 en daalde naar in

18 Uit leeftijdsverdeling van de hulpvragers cannabis blijkt dat sinds 2010 het aandeel jongeren dan 25 jaar is toegenomen. Wanneer er echter verder teruggekeken wordt blijkt dat het aandeel van deze categorie in 2012 ten opzichte van 2003 nagenoeg gelijk is. De verdeling over de leeftijdscategorieën vertoond een grillig verloop, een plotselinge stijging wordt gevolgd door een daling. De categorie 55+ jaar is teevast onvertegenwoordigd. Landelijk is er sinds 2003 sprake van een forse stijging van het aantal hulpvragen in de categorie jonger dan 25. Figuur 4.5 Leeftijdsverdeling personen met hulpvraag cannabis afkomstig uit de gemeente Langedijk Bron: LADIS, IVZ Houten 2013 De toename van de hulpvraag bij de verslavingszorg zou kunnen wijzen op een toename van het aantal probleemgebruikers. Andere verklaringen zijn ook mogelijk, zoals een verbeterd hulpaanbod, sneller doorverwijzen door de eerste lijn en jeugdzorg en een groeiende bewustwording van de risico s van cannabis, waardoor sneller hulp wordt gezocht 11. De doorstroom van soft- naar harddrugs staat bekend als de stepping stone hypothese. Deze hypothese is al 40 jaar oud en nimmer bewezen. Bekend is dat veel heroïneverslaafden cannabis gebruiken of hebben gebruikt. Cannabisgebruik leidt echter niet automatisch tot gebruik van zwaardere drugs 12. Verreweg de meeste cannabisgebruikers stoppen voor hun dertigste en komen nooit in aanraking met harddrugs. 11 H.G. van de Bunt, H.F.L. Garretsen, R.A. Knibbe, M.W.J. Koeter, D.J. Korf, H. van de Mheen, C.G. Schoemaker, A.W. Ouwehand. Nationale Drug Monitor. Trimbos-instituut. Utrecht, J. Snippe, K. de Haan, B. Bieleman. Wietbeleid gewogen Evaluatie coffeeshopbeleid Haarlemmermeer. Stichting Intraval. Groningen-Rotterdam, september

19 Afweging van belangen Om te beslissen over het beleid drugsverkooppunten moeten belangen in alle redelijkheid worden afgewogen. Om een oordeel te kunnen ontwikkelen zijn een aantal voor- en tegenargumenten op een rij gezet: Aannemelijke argumenten voor toestaan van de exploitatie van een coffeeshop Betere beheersbaarheid doordat vraag en aanbod gedeeltelijk worden gekanaliseerd via een bekend en gecontroleerd verkooppunt. Betere controle op bestuursrechtelijke (vergunning) en strafrechtelijk (AHOJG-BIA) voorschriften mogelijk. Met de vergunning kunnen voorwaarden worden gesteld in het belang van de publieke gezondheid. Met de vergunning kunnen eisen worden gesteld aan de bedrijfsvoering. Behoefte aan illegale verkooppunten vermindert. Beter toezicht op de kwaliteit van de softdrugs. Gebruikers komen minder snel in aanraking met andere drugs. Overlast en handel in drugs rond coffeeshops is met aanvullende en gerichte maatregelen te voorkomen 13. Aard en omvang van overlast door de handel en gebruik van softdrugs is beter stuurbaar. Beter zicht op doelgroep/gebruikers. Biedt de mogelijkheid tot vroegtijdige interventie, gerichte voorlichting en preventie op individuele basis. Op redelijke reisafstand zijn in buurgemeenten coffeeshops aanwezig die in de lokale vraag naar cannabis kunnen voorzien. Aannemelijke argumenten tegen het toestaan van de exploitatie van een coffeeshop in Langedijk: Veroorzaakt overlast (verkeer, afval, samenscholing, geluid) in de directe omgeving. Tast het woon- en leefklimaat en veiligheidsgevoel in de (directe) omgeving aan. De voorwaarden en voorschriften die aan de exploitant van de coffeeshop worden opgelegd dienen bestuursrechtelijk te worden gehandhaafd. De toezichthoudende en juridische taken vereist personele capaciteit. Past niet in een landelijke kern met een dorps karakter en dito woon- en leefomgeving. Aanzuigende werking voor (jeugdige) softdrugsgebruikers (en mogelijke harddrugsdealers). De aanwezigheid van een coffeeshop in de directe nabijheid werkt drempelverlagend bij de (potentiele) gebruikers. Omdat de verkoop vanaf 18 jaar in een coffeeshop wordt gedoogd, zal met name de meest kwetsbare doelgroep, jeugdigen tot 18 jaar genoodzaakt zijn om drugs te kopen in het illegale circuit. 13 (J. Snippe, K. de Haan, B. Bieleman. Wietbeleid gewogen Evaluatie coffeeshopbeleid Haarlemmermeer. Stichting Intraval. Groningen-Rotterdam, september

20 Sluit het bestaan van het ondergrondse (illegale) circuit niet uit. Toename van illegale hennepteelt in de gemeente door een toename van de lokale vraag naar softdrugs. Motivering Na afweging van belangen van burgers, volksgezondheidsaspecten, zowel de subjectieve als de objectieve veiligheid en aanwezige druggerelateerde overlast in de gemeente is gekomen tot de keuze van een zogenoemd nulstelsel en geen coffeeshops te gedogen. Deze keuze wordt als volgt gemotiveerd: In veel gemeenten in het land wordt een norm gehanteerd die varieert van één coffeeshop per tot één coffeeshop per inwoners. Dit is geen officiële norm, het is een richtlijn. Gezien het inwoneraantal van (1 okt. 2013) zou Langedijk een coffeeshop kunnen gedogen, echter doet deze richtlijn onvoldoende recht aan de lokale situatie om de volgende redenen: Een coffeeshop past niet in het gemeentelijk beleid. In de structuurvisies van de gemeente Langedijk is geen ruimte gelaten voor voorzieningen die overlast kunnen geven naar omwonenden in woongebieden en -wijken en op bedrijventerreinen. De voorzieningen in de gemeente hebben voornamelijk een functie voor de eigen inwoners en zijn er op gericht om mensen te laten ontmoeten dicht bij de lintstructuur en voorzieningenclusters. Een coffeeshop past niet in dit voorzieningencluster van Langedijk. Er wordt voorkomen dat zich een voorziening in de gemeente vestigt die een hoog risico op overlast (verkeer, afval, samenscholing, geluid) voor de omgeving heeft. Het gedogen van een coffeeshop is in strijd met het gezondheidsbeleid. Door geen coffeeshops te gedogen kan worden voorkomen dat inwoners gemakkelijk in aanraking komen met softdrugs. Het is aannemelijk dat betrekkelijk eenvoudige verkrijgbaarheid van cannabis de drempel om te gebruiken lager maakt. In 2011 wordt in Nederland het percentage gebruikers van cannabis in de leeftijd jaar geschat op 7% (Nationale Drug Monitor 2011). In deze leeftijdscategorie heeft de Langedijk inwoners wat neerkomt op een potentiele doelgroep van personen. Daarbij wordt opgemerkt dat de verkoop van cannabis in coffeeshops is toegestaan vanaf 18 jaar. Deze potentiele doelgroep in Langedijk biedt onvoldoende een markt voor een eigen coffeeshop in de gemeente. In de lokale behoefte van gebruikers kan worden voorzien door coffeeshops in buurgemeenten die zich in de nabije afstand van 7 kilometer bevinden. Het gedogen van een coffeeshop in de gemeente draagt in geringe mate bij aan het bestaande aanbod van coffeeshops in buurgemeenten. Door de afspraken met buurgemeenten en een gezamenlijk geformuleerd beleid is er een evenwichtige regionale spreiding van coffeeshops. 19

21 Regionale afstemming Dit nulbeleid is voor een belangrijk deel lokaal beleid. Behalve een goede afstemming tussen gemeente, OM en politie is het ook van belang dat rekening gehouden wordt met het beleid van de omliggende gemeenten Heerhugowaard, Alkmaar, Koggenland en Schagen. In de gebiedsdriehoek Heerhugowaard (gemeenten Heerhugowaard, Koggenland, Hollands Kroon en Langedijk) heeft afstemming plaatsgevonden over het coffeeshopbeleid. In de gebiedsdriehoek wordt op dit moment (maart 2013) één coffeeshop gedoogd in de gemeente Heerhugowaard. In een andere gemeente wordt mogelijk ook één coffeeshop gedoogd, waardoor het totaal in het gebied op twee komt. Door de afspraken met buurgemeenten en een gezamenlijk geformuleerd beleid is er een evenwichtige regionale spreiding van coffeeshops. Indien er sprake is van een illegaal verkooppunt voor hard- of softdrugs is het Damoclesbeleid zoals opgenomen in hoofdstuk 5 van dit beleid drugsverkooppunten van toepassing. Evaluatie Het coffeeshopbeleid moet bezien worden in relatie tot andere vormen van ongewenste drugsfaciliteiten. Te denken valt aan growshops en hennepkwekerijen. Uit de analyse die het RIEC Noord-Holland Noord maakt, zal moeten blijken of er sprake is van mogelijke verschuivingsaspecten, een toename of afname van drugsincidenten. Indien nadere informatie hierover bekend wordt, kan dit aanleiding vormen om het beleid ten aanzien van coffeeshops al dan niet te wijzigen. 20

22 5. Damoclesbeleid De burgemeester van de gemeente Langedijk, Gelet op: - De Richtlijnen voor opsporings- en strafbare feiten van de Opiumwet van het Openbaar Ministerie; - de bevoegdheid van de burgemeester op grond van artikel 174 Gemeentewet ten aanzien van het toezicht op openbare inrichtingen en de uitvoering van verordeningen die betrekking hebben op dat toezicht; - de bevoegdheid van de burgemeester op grond van artikel 13b Opiumwet tot het toepassen van bestuursdwang ten aanzien van woningen en lokalen in verband met de aanwezigheid van en de handel in drugs; - de bevoegdheid van de burgemeester op grond van artikel 4:81 Algemene wet bestuursrecht ten aanzien van het vaststellen van beleidsregels met betrekking tot een hem toekomende bevoegdheid; Overwegende het feit dat het wenselijk is een Damoclesbeleid vast te stellen; BESLUIT vast te stellen de navolgende beleidsregel: DAMOCLESBELEID INZAKE HANDHAVING VAN ILLEGALE VERKOOPPUNTEN VAN DRUGS IN DE GEMEENTE LANGEDIJK Artikel 13b Opiumwet luidt als volgt: 1. De burgemeester is bevoegd tot oplegging van een last onder bestuursdwang indien in woningen of lokalen dan wel in of op bij woningen of zodanige lokalen behorende erven een middel als bedoeld in lijst I of II wordt verkocht, afgeleverd of verstrekt dan wel daartoe aanwezig is. 2. Het eerste lid is niet van toepassing indien woningen, lokalen of erven als bedoeld in het eerste lid, gebruikt worden ter uitoefening van de artsenijbereidkunde, de geneeskunde en tandheelkunde of de diergeneeskunde door onderscheidenlijk apothekers, artsen, tandartsen of dierenartsen. Het doel van artikel 13b Opiumwet is de preventie en beheersing van de uit het drugsgebruik voortvloeiende risico's voor de volksgezondheid en het voorkomen van nadelige effecten van de handel in en het gebruik van drugs op het openbare leven en andere lokale omstandigheden. Beoogd wordt het definitief doorbreken van de gang naar het lokaal of de woning en de bekendheid van het lokaal of woning in kringen van handelaren en gebruikers van verdovende middelen, 21

23 Het is wenselijk om mede in het belang van de rechtszekerheid de wijze van toepassing van de aan hem toegekende bevoegdheid in artikel 13b, eerste lid van Opiumwet neer te leggen in de vorm van een beleidsregel; In deze beleidsregel toepassingscriteria zijn opgenomen inzake de bevoegdheid van de burgemeester om bestuursdwang toe te passen indien uit schriftelijke bewijsstukken blijkt dat er handel in verdovende middelen plaatsvindt of heeft plaatsgevonden; In deze beleidsregel wordt een matrix opgezet met betrekking tot de sluiting voor bepaalde dan wel onbepaalde tijd van woningen en lokalen en bijbehorende erven wegens overtreding van het bepaalde in de artikelen 2 en 3 van de Opiumwet. Deze beleidsregel geldt niet voor zover in dit onderwerp wordt voorzien in het coffeeshopbeleid. Artikelen Artikel 1 Definities In deze beleidsregels wordt verstaan onder: 1. harddrugs: middelen vermeld op lijst l behorend bij de Opiumwet; 2. softdrugs: hasjiesj en hennep (ook stekjes) zoals omschreven in lijst ll behorend bij de Opiumwet, ook wel aangeduid als hasj, marihuana, weed, wiet of stuff; 3. handel in drugs: het verkopen, afleveren of verstrekken van harddrugs of softdrugs - in al zijn verschijningsvormen -, dan wel het daartoe aanwezig zijn daarvan; onder verkoop wordt tevens verstaan het sluiten van een mondeling overeenkomst tot koop en verkoop van drugs, waarbij de levering van drugs elders plaatsvindt; 4. lokalen en daarbij behorende erven: alle al dan niet voor publiek opengestelde lokalen en daarbij behorende erven. 5. voor publiek opengestelde lokalen: een besloten ruimte, met in begrip van een daarbij behorend erf, die al dan niet met enige beperking- voor het publiek toegankelijk is. Bijvoorbeeld winkels, horecabedrijven, een hotel, restaurant, pensioen, café, cafetaria, snackbar, discotheek, buurthuis of clubhuis. Onder een voor publiek opengesteld lokaal wordt tevens verstaan: een bij dit bedrijf behorend terras en andere aanhorigheden 6. niet voor publiek opengestelde lokalen wordt verstaan: een besloten ruimte, met inbegrip van een daarbij behorend erf, die niet voor het publiek toegankelijk is, niet zijnde een woning. Bijvoorbeeld: bedrijfsruimten, magazijnen en loodsen. 7. terras: een buiten de besloten ruimte van het lokaal liggend deel van het lokaal waar sta- of zitgelegenheid kan worden geboden en waar tegen vergoeding dranken kunnen worden geschonken of spijzen voor directe consumptie kunnen worden bereid of verstrekt; 8. exploitatievergunning: een vergunning voor de exploitatie van een openbare inrichting als bedoeld in artikel 2:28 van de Algemeen Plaatselijke Verordening (APV) Langedijk, voor zover in deze beleidsregel niet anders is aangegeven; 22

24 9. coffeeshop: een openbare inrichting waar met een vergunning van de burgemeester alcoholvrije dranken worden verkocht en waar verkoop (en gebruik) van softdrugs plaatsvindt op grond van een daartoe door de burgemeester verleende gedoogbeschikking; 10. growshop: een openbare gelegenheid dat blijkens zijn constructie en inrichting is bestemd en/of wordt gebruikt voor het bedrijfsmatig te koop aanbieden, waaronder begrepen uitstalling, verkopen of leveren van grow-producten voor gebruik, verbruik of aanwending anders dan in de uitoefening van een beroeps- of bedrijfsactiviteit; 11. grow-producten: een verzamelnaam voor producten welke gebruikt worden voor de kweek van hennep zoals onder andere meststoffen, zaden, groeilampen, ventilatoren, afzuiginstallaties, lectuur. 12. bevoegdheid: de bevoegdheid op basis van artikel 13b, eerste lid van de Opiumwet. Artikel 2 Algemeen 1. Als beleidsuitgangspunt wordt als regel gekozen voor het direct toepassen van bestuursdwang en niet voor het opleggen van een last onder dwangsom. Bestuursdwang is een directer middel dat, in tegenstelling tot de dwangsom, (op termijn) tot feitelijke beëindiging van de overtreding zal leiden.; 2. Bij het toepassen van bestuursdwang wordt in principe gekozen voor sluiting van de woning c.q. het lokaal. Dit wordt als de meest effectieve maatregel beschouwd om de met de Opiumwet strijdige situatie te doen beëindigen en herhaling ervan te voorkomen; 3. Bij wijze van uitzondering kan in concrete gevallen, waar het middel van sluiting niet adequaat of niet evenredig is, bekeken worden welke andere vorm van bestuursdwang dient te worden toegepast of dat er toch een last onder dwangsom wordt opgelegd. Indien er een last onder dwangsom wordt opgelegd is afdeling van de Algemene wet bestuursrecht van overeenkomstige toepassing; 4. De sluitingsbevoegdheid van de burgemeester op basis van artikel 13b van de Opiumwet en de overige daarmee samenhangende maatregelen kunnen uitsluitend toepassing krijgen op basis van schriftelijke bewijsstukken; 5. Bij gebruikmaking van de bevoegdheid genoemd in artikel 13b, eerste lid van de Opiumwet is afdeling van de Algemene wet bestuursrecht van overeenkomstige toepassing; 6. Het sluitingsbevel is een besluit in de zin van artikel 1:3, lid 1 van de Awb. 7. Bij de procedure tot sluiting van een woning of lokaal op grond van artikel 13b Opiumwet worden de bepalingen van de Algemene wet bestuursrecht in acht genomen. Alvorens over te gaan tot het daadwerkelijk sluiten van een woning of lokaal zal aan belanghebbenden de gelegenheid worden geboden een zienswijze in te dienen op het voorgenomen besluit. 8. Ingevolge artikel 5:24, tweede lid, van de Awb dient in het besluit tot toepassing van bestuursdwang een termijn te worden gesteld waarbinnen de belanghebbende de tenuitvoerlegging van het bevel, zijnde de daadwerkelijke sluiting van overheidswege, kan voorkomen door zelf tot sluiting over te gaan. 9. Als begunstigingstermijn wordt bij lokalen een periode van drie uur aangehouden waarbinnen 23

25 betrokkene zelf in de gelegenheid wordt gesteld om gehoor te geven aan de opgelegde last. Bij woningen wordt de begunstigingstermijn gesteld op 24 uur. 10. Indien de begunstigingstermijn niet wordt gebruikt door de overtreder om het bevel tot sluiting zelf ten uitvoer te brengen, effectueert de burgemeester de sluiting van gemeentewege op kosten van de overtreder(s); 11. Indien er feitelijk tot sluiting wordt overgegaan, wordt de woning of het lokaal voor publiek ontoegankelijk gemaakt. Na sluiting is het verboden de woning of het lokaal te betreden op basis van artikel 2:41 van de APV Langedijk. 12. De duur van de sluiting is afhankelijk van de overtreding en van de vraag of de woning/het lokaal reeds eerder gesloten is geweest en varieert van een sluiting voor drie maanden tot een sluiting voor onbepaalde tijd. De duur van de sluiting is bedoeld om de loop van eventuele drugsgebruikers en -handelaren naar het pand er uit te halen en vervolgens een situatie te bereiken waarin de sluiting van het pand kan worden opgeheven. 13. Artikel 13b Opiumwet raakt het recht op respect voor de woning zoals dat is vastgelegd in artikel 8 van het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden (EVRM). Gebruik maken van bestuursdwang wordt in beginsel toelaatbaar geacht wanneer: er sprake is van een verboden situatie en/of overtreding van een wettelijk voorschrift; en het belang van daadwerkelijk optreden zorgvuldig wordt gemotiveerd, en de op te leggen maatregel in redelijke verhouding staat tot de overtreding en een lichtere maatregel biedt geen uitkomst. Voldaan moet zijn aan de eisen proportionaliteit en subsidiariteit; 14. Als er sprake is van een woning waarin kamerverhuur plaatsvindt en de handel in drugs in één van de verhuurde kamers is geconstateerd dan kan, bij een tweede of latere overtreding, een gedeeltelijke sluiting van de woning worden overwogen. Drugshandel in huurwoningen zal, indien mogelijk, door middel van gemaakte afspraken in het convenant integrale aanpak hennepkwekerijen worden aangepakt door ontbinding van het huurcontract; 15. Bij toepassing van de bevoegdheid voortvloeiende uit artikel 13b Opiumwet wordt aansluiting gezocht bij de artikelen 2, 3, 10 en 11 Opiumwet. Omtrent het verkopen, afleveren, verstrekken dan wel daartoe aanwezig hebben van verdovende middelen wordt aansluiting gezocht bij de Aanwijzing Opiumwet. Concreet betekent dit dat er sprake is van een overtreding bij een hoeveelheid softdrugs waaronder hennep in al zijn verschijningsvormen, met uitzondering van de zaden van meer dan 5 gram, en van een misdrijf bij een hoeveelheid harddrugs van meer dan 0,5 gram; 16. Het besluit tot sluiting van een woning of lokaal op grond van artikel 13b Opiumwet wordt geregistreerd en gepubliceerd in de zin van de Wet kenbaarheid publiekrechtelijke beperkingen onroerende zaken (WKPB). Het WKPB-register houdt deze publiekrechtelijke beperkingen betreffende het onroerende zaak bij. Indien de sluiting wordt opgeheven, wordt dit ook aangepast in het WKPB-register. 24