Diamanten Bruiloft Bas en Jo van der Zanden-Hollebekkers op 9 mei 2006

Transcriptie

1 Hoe het 60 jaar geleden begon Bijna 60 jaar geleden gaven onze pa en ons moeder elkaar in Bladel het ja-woord. Enkele jaren daarvoor ontmoette ze elkaar voor het eerst. Het was een gebeuren van een romantiek zoals men die doorgaans alleen in liefdesromannetjes aantreft. Het gebeurde op 29 juni 1943, de dag van Petrus en Paulus. Dat is ook de dag waarop volgens de overlevering de bosbessen rijp zijn. Zoals de oudere nog wel zullen weten trekken sinds mensenheugenis jongelui op 29 juni de bossen in om bosbessen te plukken. Zo deden dat ook onze pa en zijn kameraden. Ze gingen naar de bossen van de Muilen in Netersel. Net toen ze het bos wilde ingaan, kwamen er drie vrouwelijke schoonheden uit tevoorschijn die, al voorzien van bosbessen, op punt stonden naar huis te gaan. De situatie bood een uitgelezen kans, die onze pa niet zomaar aan zich voorbij kon laten gaan. Zich richtend tot de in zijn ogen mooiste van het drietal opende hij de conversatie die grote gevolgen zou hebben. Hij zei tegen het 19-jarige Bladelse meisje Joke Hollebekkers: "Met jou zou ik wel 'een bosbeezieke' willen plukken. Aan zoveel romantiek kon het meisje geen weerstand bieden. En vanaf toen fietste onze pa regelmatig van de Hooge Mierdseweg in Reusel, waar zijn ouderlijke boerderij stond, naar de Bleijenhoek, waar de ouders van Jo vier jaar eerder een winkel annex sigarenfabriekje hadden overgenomen. Vanwege Het ongeveer 4-jarige meisje Joke Hollebekkers de oorlog moesten trouwplannen op de lange baan worden geschoven. Onze pa had vanwege het gevaar in Duitsland tewerk gesteld te zullen worden zijn sigarenmakerloopbaan bij Karel I opgezegd en was thuis op de boerderij gaan helpen. Maar dat was geen basis om een gezin te kunnen stichten. Eigen gezin Zodra de oorlog achter de rug was en onze pa in 1946 weer als sigarenmaker aan de slag kon, werd er getrouwd. 9 Mei werd de huwelijksdatum. Met weinig meer dan een bed, een kast, een tafel en een paar stoelen ging de huwelijkse staat van start. Het jonge stel kwam te wonen in een kamertje van de ouderlijke boerderij van onze pa. Dat duurde drie maanden. Toen kwam de grote sprong voorwaarts: aan de Hondsbos kwam een tweekamerwoning beschikbaar. Hier werd hun eerste zoon Thijs geboren, die echter na enkele maanden overleed. Ook hun tweede zoon, eveneens Thijs genaamd, kwam er ter wereld. In deze omstandigheden is het hoog tijd eens bij de gemeente aan te kloppen voor meer woonruimte, vonden onze pa en ons moeder. Dus had moeder, slank van gestalte en gestoken in witte sokjes, een gesprek met de pas benoemde burgemeester Van Beek. Die bekeek haar en zei, nadat ze het probleem aan hem had voorgelegd: "Maar waarom heb je voor deze kwestie je moeder niet laten komen?" Enfin, andere woonruimte kwam er. In 1949 betrokken ze met een ander gezin een nieuwbouwwoning aan de Bakkerstraat. Trotse soldaat Bas van der Zanden, omstreeks Daar werden nog vier kinderen geboren. In 1954 werd eindelijk het ideaal van het vrij wonen gerealiseerd: onze pa en ons moeder lieten een huis bouwen aan de Beukenlaan in Reusel. Hier werden de jongste twee kinderen geboren waarna hun gezin met zeven kinderen compleet was.

2 Al die jaren heeft onze pa als sigarenmaker de kost verdiend, eerst bij Karel I, later bij de Aïda en de Agio. Met de automatisering van de sigarenindustrie, begin jaren '70, kreeg onze pa zoals veel anderen, zijn ontslag. Hij kon meteen aan de slag bij Nolte. Na anderhalf jaar maakte hij de overstap naar hovenier Van Casteren in Veldhoven om in de plantsoenen te gaan werken. De laatste zeven jaar van zijn loopbaan werkte hij als 'groenwerker' voor de gemeente Lage Mierde. Toen ging hij in de VUT en kon hij zich volledig toeleggen op zijn hobby s, het houden van dieren, tuinieren, fietsen, wandelen en buurten. Ons moeder zorgde met haar gastvrijheid dat regelmatig familie en kennissen over de vloer kwamen in hun woning in de Beukenlaan. De koffie stond altijd klaar! De ongeveer 60-jarige groenwerker Bas van der Zanden. Oude dag Door een herseninfarct van onze pa in 1998 werd zijn leven op zijn kop gezet. Onze pa was meer gebonden aan huis maar gelukkig bleef hun woning een zoete inval. Tot voor kort maakte onze pa samen met zijn wandelvriend Piet nog een rondje door de Denestraatse Akkers en was er alle tijd voor een praatje onderweg. Helaas heeft hij de laatste jaren door meerdere herseninfarcten dat ook op moeten geven. Momenteel is hij helemaal aan huis gebonden. Ook ons moeder begon ouderdomsgebreken te krijgen. Beiden moesten ze voortaan verzorgd worden. Het inleveren van de hiermee gepaard gaande privacy was niet gemakkelijke voor hen. Ook de onzekerheid of ze wel samen konden blijven speelde parten en leverde ook wel spanningen op. Gelukkig vinden ze steun in hun geloof dat ze heel hun leven trouw zijn gebleven. De thuiszorg en de familie hebben er tot op heden voor kunnen zorgen dat ze nog steeds zelfstandig samen kunnen wonen. Hiervoor zijn ons moeder en onze pa iedereen die daar voor zorgt heel dankbaar. Vandaag 9 mei 2006 is het voor hen en ook de kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen, familie en kennissen een feestelijke diamanten huwelijksdag. Een dag om de zorgen te vergeten en dit heugelijke feit te vieren. Hoe deze dag is verlopen wordt met de volgende foto s geïllustreerd. Jaqueline en pa bereiden zich voor op de grote dag. Even poseren onder door de buurt gemaakte sierboog.

3 Samen met hun drie dochters waarop ze trots zijn. Een aantal, kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen klaar voor het feest. Op weg naar de kerk. De kerkdienst kan beginnen, nog even wachten op het diamanten bruidspaar. Paul en Patrick lezen de voorbede voor. Mariet tijdens de eerste lezing, alsof ze het dagelijks doet.

4 Het kerkkoor tijdens het zingen van het Ave Maria. Overzicht in de mooi gerestaureerde Reuselse kerk. Achterkleinkind Sten brengt het diamanten paar een bloemenhulde. Pastor Johan van Olmen overhandigt het paar de Pauselijke Zegen. Wat waren ze vereerd! Pastor van Olmen gaat voor in een lang zullen ze leven. In de rij om het diamanten paar te feliciteren.

5 Een van de tafeltjes met feestgangers Diamanten opa met kleinzoon Stephan. Het moet niet gekker worden! De vermoeidheid slaat toe! Slot Het diamanten feest van onze ouders en grootouders zit er al weer op. Gelukkig is ondanks de gezondheidsproblemen van het diamanten bruidspaar alles heel goed verlopen. Iedereen die hier aan heeft meegewerkt bij deze namens de familie nogmaals bedankt! Thijs van der Zanden. Fotograaf en opsteller. Stapels kaarten om door te nemen