Buiten de aankondiging voor de lotgenotendag op 26 maart a.s zijn de andere dagen gepland op:

Transcriptie

1 Lotgenotendagen 2016 Buiten de aankondiging voor de lotgenotendag op 26 maart a.s zijn de andere dagen gepland op: Zaterdag 25 juni: Antropia te Driebergen - BBQ* Zaterdag 24 september: Zorgbelang Gelderland/ Geniet in de Weerd te Arnhem* Zaterdag 17 december Zorgbelang Gelderland/ Geniet in de Weerd te Arnhem* * onder voorbehoud Noteer deze dagen alvast in je agenda! Veel lotgenoten twijfelen of ze deel willen nemen aan deze lotgenotendagen. Veel gehoord is natuurlijk ik ken niemand en ik wil niet dat iedereen het weet. Deze twijfels zijn begrijpelijk maar bedenk wel dat je zult merken dat je heel snel contact hebt met de andere lotgenoten. Juist het feit dat we allemaal lotgenoten zijn maakt het makkelijker om in contact te komen/zijn met de andere bezoekers! Je hoeft niets uit te leggen en soms is een half woord al genoeg omdat wij, net als jij, weten hoe het is om lotgenoot te zijn. Ook is deelname aan het programma of een workshop niet verplicht! Je kunt en mag zelf bepalen wat je doet, een afwachtende houding wordt niet als afwijzend gezien en als je liever gewoon eens met iemand praat in plaats van mee doet aan een workshop, is daar alle ruimte voor! Je zult merken dat je heel snel in de groep wordt opgenomen en dat wij je alle ruimte willen bieden om er samen met ons een goede dag van te maken. Dus: Aarzel niet! Schrijf je nu in! Stichting SKIP Nieuwsbrief maart

2 Lotgenotendag SKIP Zaterdag 26 maart Zorgbelang Gelderland, Weerdjesstraat 168 te Arnhem Thema: Invloed op partners, kinderen en andere naasten Inloop, ontvangst met koffie en thee Welkomstwoord Zaalgesprek: Lunch over de invloed van seksueel misbruik op kinderen, partners en andere naasten Start middagprogramma met workshops (deelname vrijwillig) Afsluiting met hapje en drankje Einde Deze dag is zowel voor lotgenoten, als partners, kinderen en andere naasten bedoeld. Uw partner, kinderen en naasten zijn dan ook van harte welkom om deel te nemen aan deze lotgenotendag. Vriendelijke groet, We hopen u te ontmoeten/weer terug te zien! Bestuur en vrijwilligers van Stichting SKIP * Protocol Lotgenotendagen (Indien nodig en gewenst, worden reiskosten vergoed.) Stichting SKIP Nieuwsbrief maart

3 Stichting Geheim Geweld organiseert landelijke themadag. Stichting Geheim Geweld organiseert op maandag 25 april 2016 een landelijke themadag voor lotgenoten van kindermishandeling en professionals die tijdens hun werk veel te maken krijgen met mensen die in hun jeugd zijn mishandeld. Thema voor deze bijeenkomst is De lange weg naar herstel. De dag vindt plaats van 9.30 tot uur in het Hilton Hotel in Den Haag. Inschrijven kan via de website Tijdens de themadag van 25 april 2016 zullen enkele aansprekende sprekers en (ervarings) deskundigen het woord voeren. Daarnaast kan er onder deskundige begeleiding door experts uit het werkveld deel worden genomen aan de discussies over verschillende subthema s, zoals schuld en schaamte, familie en relaties. Ook onderwerpen als preventie, hulpverlening, lotgenotencontact en opvoeding komen aan bod. De Stichting Geheim Geweld zet zich in voor volwassen slachtoffers van kindermishandeling en biedt verschillende activiteiten op het gebied van lotgenotencontact aan. Voorbeelden zijn lotgenotengroepen, cursussen en themadagen. Nieuw is de maandelijkse inloopavond in de regio Haaglanden. Stichting SKIP Nieuwsbrief maart

4 Zoektocht naar lotgenoten ook via blogster Mary Sjabbens. Naar aanleiding van het krantenartikel over mij, wat op de site staat van Stichting Skip kwam ik in contact met blogster Mary Sjabbens. Ik vroeg haar of zij het artikel wilde delen voor mij, omdat ik nog op zoek ben naar lotgenoten die ook in mijn tijd misbruikt zijn op de instelling waar ik als kind verbleef. Zij stelde voor om een schriftelijk interview te doen. Na enig op en neer mailen tussen ons ontstond dit artikel. Blinde misbruikte vrouw zoekt lotgenoten Gepost in Blog / In gesprek met op 5 maart 2016 // 2 Reacties Dag Brechtje, jij bent sinds je geboorte blind en je verbleef van september 1984 tot juni 1987 op een instituut voor blinden en slechtzienden op school en woonde er intern. Wat is jou daar overkomen? Ik ben daar seksueel misbruikt door een begeleidster. Zij liet jongens dingen met mij uitproberen onder de noemer biologieles. Dit heeft ongeveer 2 jaar geduurd. Er was ook sprake van fysieke en emotionele tekortkoming. Het was vrij gebruikelijk dat heimwee eigenlijk niet mocht en je functioneerde daar het beste als je maar gewoon stoer deed. Je had een grote mond nodig om je eigen belangen te behartigen. Het stopte omdat ik extern ging. Jarenlang heb je dat seksueel misbruik verdrongen, totdat het niet meer lukte. Wat gebeurde er? Door omstandigheden kwam ik weer begeleid te wonen. Ik noem het altijd maar een kamertrainingsproject. Ik woonde wederom met visueel gehandicapten samen. Ik weet niet precies waarom mijn herinneringen toen terugkwamen, maar ze waren er opeens en ik moest ermee aan de slag. Stichting SKIP Nieuwsbrief maart

5 Je bent in therapie gegaan en je ging spitten in het verleden van het instituut. Waar was je naar op zoek en waarom is dat zo belangrijk voor je? In eerste instantie ging ik alleen in therapie om mijn verleden een plek te geven en gewoon verder te kunnen. In 2010 hoorde ik toevallig een bericht op de radio dat er in de jaren 60 (ook) kinderen misbruikt waren op de instelling waar we het over hebben. Het besef dat misbruik ook al in het verleden van de instelling plaats vond, kwam binnen. Tevens besefte ik mij dat de jongens die het met mij moesten uitproberen ook slachtoffer zijn. Ik weet niet in hoeverre zij echt zelf wilden wat er gebeurde. Je bent zelfs naar de overkoepelende organisatie gegaan waar de instelling waar jij verbleef onder valt. Hoe werd daar op jouw verhaal gereageerd? De reactie van de overkoepelende organisatie leek in eerste instantie heel meelevend. Het had nooit mogen gebeuren, werd er gezegd. Maar het was niet de bedoeling dat ik vragen ging stellen. Zij wilden geen onderzoek doen naar het verleden. Kon ook niet, zo zeiden ze, omdat de dossiers er niet meer waren. Mij werd verteld dat het zelfs niet meer terug te vinden was dat ik daar op school gezeten heb. Deels is het denk ik wel waar dat je gegevens niet zo lang mag bewaren, maar hoe kan het dat men mensen wel weet te vinden voor een reünie? Dat voelt voor mij dan toch of er iets niet klopt. Verder kreeg ik een excuus omdat ik dat nu eenmaal wilde, maar dat excuus voelde eerder als een trap na. Het spijt ons dat jij je niet voldoende veilig hebt gevoeld. Het gevoel van niet veilig zijn, werd bij mij neergelegd. Maar het was geen kwestie van onveilig voelen, ik was niet veilig. Nu kan het wel gebruikelijk en logisch zijn dat instellingen zich indekken, zodat je maar vooral geen vragen gaat stellen, maar daar ben ik het niet mee eens. Mij is ook niet gevraagd of ik zo behandeld wilde worden. Wat is nu jouw doel? Ik wil aantonen, mochten er meer lotgenoten zich melden, dat ik niet de enige ben die misbruikt werd. Ik hoop ergens dat de overkoepelende organisatie zijn verantwoordelijkheid alsnog gaat nemen, al besef ik me erg goed dat die kans klein is. Daarnaast zet ik mij met onder andere stichting Skip, WOMP, VPKK Stichting rervief, stichting FAS en stichting Praat in om een huis te realiseren waar een ieder die met misbruik binnen een instelling/organisatie te maken heeft gehad, zich kan melden. Ik zoek nog mensen die samen met mij de kar kunnen en willen trekken om de belangen van visueel gehandicapten te behartigen. Ook bij deze groep mensen komt (seksueel) misbruik en geweld voor, en informatie is voor deze doelgroep soms lastiger vindbaar. Ik bedoel, ik had als kind niet een poster van de kindertelefoon kunnen zien hangen. De eerlijkheid gebiedt mij wel te zeggen dat ik niet weet of ik had durven bellen. Maar goed, verder over mijn doel. Het is vreemd en oneerlijk dat er bijvoorbeeld voor de slachtoffers van de jeugdzorg en de katholieke kerk regelingen zijn getroffen. Denk aan de Stichting SKIP Nieuwsbrief maart

6 commissie Samson en commissie Deetman. Nu is er de commissie de Winter, en die is ook weer opgericht voor slachtoffers van geweld, binnen de jeugdzorg. Als ik voor mezelf spreek, naar een instelling voor visueel gehandicapten gaan was in de vorige eeuw niet echt een keuze. Leerplicht gold ook voor blinde kinderen, wat moesten ouders anders? Verder wil ik proberen het onderwerp (seksueel) geweld uit de taboesfeer te halen. Ik weet dat meerderen dit doen, maar ieder die op zijn of haar manier probeert taboes te doorbreken, helpt daarmee weer anderen. De naam Brechtje is een pseudoniem. Foto komt uit de collectie van Jet Rood. De reacties na plaatsing waren best overweldigend. Het bericht werd vaak gedeeld. Er meldden zich lotgenoten bij Mary. Zij gaf ze door aan mij. De oogvereniging zag het bericht en beloofde het te verspreiden. Tijdens het schrijven van dit stukje weet ik niet of dit al gedaan is, maar ik ga er vanuit dat zij hun belofte nakomen. Het blad Moet je horen, een tijdschrift voor de visueel gehandicapte medeburgers wil aandacht besteden aan het onderwerp. Tijdens dit schrijven weet ik ook nog niet wanneer dit gaat gebeuren, maar ik heb contact met de redactie. Tevens heeft een medewerker van een instelling voor visueel gehandicapten het onderwerp aangekaart op de werkvloer. Voorkomen is beter dan genezen, ik waardeer daarom haar actie zeker. Allemaal positieve punten. Ik hoop dat zich ook nog iemand gaat melden die met mij samen de belangen voor de visueel gehandicapten kan en wil behartigen. Een belangengroep met jezelf is niet praktisch. Met jezelf overleggen kan boeiend zijn, maar je krijgt niet altijd andere verfrissende ideeën. En zeker als meer mensen zich gaan melden is een verdelen van taken ook wel fijn. Met meer man sta je sterker en kun je meer bereiken. De reacties kun je lezen onder het artikel op Stichting SKIP Nieuwsbrief maart

7 De trauma-paradox Waarom in de GGZ de mensen met de grootste problemen het minst worden geholpen Een groot deel van de volwassen cliënten in de (geestelijke) gezondheidszorg lijdt onder de gevolgen van psychotrauma als gevolg van kindermishandeling. Maar vaak worden mensen met een complexe stoornis weggestuurd. door Sanne Bloemink THERESE BRAVENBOER vertelt op televisie openlijk over haar jeugdtrauma s. In het programma De reünie onthult ze aan haar oude klasgenoten: op jonge leeftijd was ze misbruikt door haar opa. Haar klasgenoten zijn geschokt. Jarenlang probeerde ze haar afschuwelijke traumatische herinneringen te vergeten. Tot op een dag haar zoontje thuiskwam met een doosje maden voor de kikkers die hij thuis hield. Dat gekronkel van die wormpjes maakte iets bij haar los. Ik ging naar boven en stak mezelf overal met een schaar. Ik kon er niets aan doen. Het gebeurde gewoon. Volgens cijfers van de laatste Nationale Prevalentiestudie Mishandeling zijn in Nederland ruim kinderen en jongeren van nul tot achttien jaar blootgesteld aan een vorm van kindermishandeling, ruim drie procent van het totale aantal kinderen. De meerderheid van de gevallen betreft emotionele en fysieke verwaarlozing, respectievelijk 36 en 24 procent. Wat gebeurt er met al deze kinderen als ze volwassen worden? Therese Bravenboer begon met therapie en vond uiteindelijk een goede behandeling. Maar voor veel mensen is dat anders, vertelt ze me aan de telefoon. In de GGZ vinden ze dit soort gevallen meestal te zwaar. Er wordt in de regel niet aan de traumatische ervaringen gewerkt. Alles is gericht op stabilisatie. In de praktijk komt dat neer op medicijnen en coping-strategieën. Dan krijg je bijvoorbeeld een training emotieregulatie. Maar dat helpt niks. Mensen blijven zichzelf bijvoorbeeld snijden, want de traumatisering zelf wordt niet opgelost. Er zijn tegenwoordig zoveel technieken voor traumabehandeling, maar ze durven het niet aan. Bovendien moet alles kort en snel. Terwijl voor deze mensen het nemen van de tijd juist cruciaal is. Lees het hele artikel hier! Stichting SKIP Nieuwsbrief maart

8 Eerste bijeenkomst van het European Network on Victims Rights Op vrijdag 19 februari opende Minister van der Steur samen met Eurocommissaris Věra Jourová de eerste bijeenkomst van het European Network on Victims Rights (ENVR) in Amsterdam. De doelstelling van het netwerk, is om de positie van slachtoffers van misdrijven in heel Europa te verbeteren. De positie van het slachtoffer is voor Nederland een belangrijk onderwerp gedurende dit voorzitterschap. Waar eerst vooral aandacht bestond voor de verdachte/dader, is in Nederland in de afgelopen jaren, mede door de inzet van organisaties als Slachtofferhulp Nederland, Schadefonds Geweldsmisdrijven en lotgenotenorganisaties SKIP en KLOKK voor slachtoffers, de positie van slachtoffers aanzienlijk versterkt. Zij hebben een sterkere juridische positie gekregen in het strafrecht, de ondersteuning van slachtoffers is verbeterd en de mogelijkheden om schade vergoed te krijgen zijn verruimd. Inmiddels is er ook een Europese Richtlijn die slachtoffers in Europa voorziet van een aantal basisrechten, ongeacht de nationaliteit van het slachtoffer of de plaats van het delict. Het is voor Nederland belangrijk dat slachtoffers in de EU deze rechten ook daadwerkelijk in de praktijk kunnen uitoefenen. De behoefte van slachtoffers is in elk Europees land vergelijkbaar. Het ENVR brengt EU-lidstaten samen om te bereiken dat slachtoffers hun verworven rechten daadwerkelijk kunnen uitoefenen. Lidstaten kunnen daarbij leren van elkaars ervaringen. Vooral wanneer een misdrijf in het buitenland is gepleegd, is er meer samenwerking tussen de lidstaten nodig voor het doen van aangifte en voor de verkrijging van een tegemoetkoming. Tijdens de bijeenkomst van vandaag is gesproken over hoe de landen samen de positie van het slachtoffer in grensoverschrijdende gevallen kunnen verbeteren. Het ENVR wordt opgericht in het kader van het Nederlands voorzitterschap van de Europese Unie, in samenwerking met partnerlanden Frankrijk, Ierland en Slowakije. De volgende bijeenkomsten van het ENVR zijn in Bratislava (november 2016) en Parijs (Mei 2017). Stichting SKIP Nieuwsbrief maart

9 Loverboyproblematiek centraal in campagne Meld Misdaad Anoniem Het zou je dochter kunnen zijn in de greep van een loverboy. Onder deze titel start Meld Misdaad Anoniem op 9 februari een nieuwe campagne tegen loverboys en andere vormen van mensenhandel. Doelstelling is om meer zicht te krijgen op minderjarige slachtoffers. De campagne richt zich daarom in het bijzonder op professionals die werken met jeugd. De campagne is een opdracht van het ministerie van Veiligheid en Justitie. Getuigen zijn onmisbaar Professionals worden via de campagne, brochures en workshops geattendeerd op (het doorgeven van) signalen van mensenhandel. Signalen kunnen worden gemeld bij de politie of anoniem bij Meld Misdaad Anoniem via of Meldingen van getuigen zijn onmisbaar om criminelen aan te pakken. Uit eerdere campagnes blijkt dat mensen vaak wel willen melden, maar niet altijd weten wat ze moeten melden of waar ze op moeten letten. De nieuwe campagne heeft hier speciale aandacht voor, onder andere via nieuwsbrieven, informatiebrochures en een speciale animatiefilm. De campagne staat daarnaast stil bij melddilemma s bij hulpverleners, zoals de vertrouwensrelatie die mensen hebben met een cliënt. Meld Misdaad Anoniem is daarom nadrukkelijk ook beschikbaar voor overleg en advies. Over Meld Misdaad Anoniem Meld Misdaad Anoniem is het onafhankelijke meldpunt waar men anoniem informatie kan geven over ernstige criminaliteit en misdaad. De anonimiteit van de melder staat bij Meld Misdaad Anoniem op de eerste plaats. Meld Misdaad Anoniem is een onafhankelijke organisatie en is géén politie. Alleen als de anonimiteit van de melder kan worden gewaarborgd, wordt de anonieme melding in overleg doorgestuurd naar diverse partners, zoals de politie en andere opsporingsdiensten. De campagne en de Commissie Azough Meld Misdaad Anoniem en daarmee ook de campagne - is gericht op de opsporing van specifieke daders, op de aanpak van concrete misdaden. Dit is een andere invalshoek dan in geval van het Actieplan Aanpak meisjesslachtoffers van loverboys/mensenhandel in de zorg voor jeugd van de Commissie Azough en de maatregel uit het actieplan om (vermoedelijke) slachtoffers te melden bij CoMensha. Het melden van (vermoedelijke) slachtoffers van mensenhandel bij Comensha moet inzicht bieden in wie de slachtoffers van loverboys en mensenhandel zijn, is cruciaal voor het in beeld brengen van de aard en omvang van mensenhandel en draagt bij aan een effectievere hulpverlening bij en aanpak van mensenhandel. Beide routes bestaan dus naast elkaar. Meer informatie Informatie over de campagne en over het omgaan met signalen: en Stichting SKIP Nieuwsbrief maart

10 Van Rijn: extra geld voor aanpak seksueel geweld Nieuwsbericht :27 Staatssecretaris Martin van Rijn (VWS) en minister Ard van der Steur (VenJ) steunen de aanpak seksueel geweld de komende twee jaar met in totaal 4,2 miljoen euro extra. Met dit geld worden gemeenten in staat gesteld gezamenlijk een landelijk dekkend netwerk van Centra voor Seksueel Geweld te realiseren. De bewindspersonen hebben daarover vandaag een brief gestuurd aan de Vereniging Nederlandse Gemeenten. Centrum voor Seksueel Geweld Een Centrum voor Seksueel Geweld (CSG) biedt gespecialiseerde hulp aan slachtoffers van seksueel geweld. Slachtoffers ontvangen in zo n centrum gespecialiseerde medische zorg en psychosociale ondersteuning. Tegelijkertijd wordt forensische expertise ingeschakeld voor opsporing en vervolging van daders. Iedereen (minderjarig of meerderjarig) kan bij zo n CSG terecht. Soms zijn deze centra onderdeel van een ziekenhuis, soms zijn ze ondergebracht bij de GGD. Operationeel in 16 regio s = landelijke dekking Op dit moment zijn Centra voor Seksueel Geweld in 9 gemeentelijke samenwerkingsregio s operationeel, waaronder Amsterdam, Nijmegen, Emmen en Friesland. In de komende maand volgen Haarlem en Rotterdam. In de loop van 2016 zullen CSG s in 5 andere regio s operationeel worden waarmee het totaal komt op 16 regio s. Daarmee is het netwerk landelijk dekkend. Stichting SKIP Nieuwsbrief maart

11 Formulier ervaringen met het Statuut. Stichting SKIP onderzoekt nog steeds ervaringen van lotgenoten die een procedure ingaan bij het Statuut en/of de Tijdelijke Regeling. Is dit van toepassing dan zouden wij het op prijs stellen als je deze vragen wil beantwoorden en wil sturen naar 1. Algemeen 1.1. Waar ben je tevreden over? 1.2. Waar ben je niet tevreden over? Wat kan beter? 2. Ervaren steun 2.1. Heb je voldoende steun ervaren tijdens je proces? 2.2. Heb je professionele begeleiding (advocaat, hulpverlener, etc.) gehad tijdens je proces? Zo ja, welke vorm(en) en hoe heb je dit ervaren? 2.3. Heb je op bepaalde vlakken steun gemist? Zo ja, waarin? 3. De 'tijdelijke vangnet regeling' 3.1. Is je duidelijk en in begrijpelijke taal uitgelegd waarvoor de 'tijdelijke vangnet regeling' bedoeld is?.. Stichting SKIP Nieuwsbrief maart

12 3.2. Ben je tevreden over de uitspraak van de 'tijdelijke vangnet regeling'? 3.3. Is je uitgelegd waarom je in een bepaalde schaal bent ingedeeld? 3.4. Als het mogelijk is in jou situatie, ga je dan voor het Statuut? Waarom wel/waarom niet? 4. Hoe nu verder? 4.1. Heb je weleens gedacht: laat maar zitten. Ben je afgehaakt? Zo ja, op welk punt? 4.2. Ben je op dit moment tevreden met je leven? 4.3. Wat heb je nodig te om verder te kunnen met je leven? Wat kan de kwaliteit van je leven verbeteren? 5. Stichting SKIP 5.1. Heb je steun van Stichting SKIP ervaren? Zo ja, op welke gebieden? 5.2. Wat vind je fijn aan Stichting SKIP, wat zijn dingen die goed gaan? Stichting SKIP Nieuwsbrief maart

13 5.3. Zijn er zaken die je mist? 5.4. Heb je tips om de steun vanuit Stichting SKIP te verbeteren? Contactgegevens: Stichting SKIP Postbusnummer AB Doorn Telefoon: 088SKIPLYN/ Website: Stichting SKIP Nieuwsbrief maart