1 Een dansje doen. Een mens doet een dansje. Lijf tegen het droomlijf aangedrukt.

Transcriptie

1

2 AN OLD MONK Over lijf en geest en hoe die maar niet op elkaar afgestemd geraken. Behalve tijdens een dansje misschien. Josse de Pauw 1 Een dansje doen. Een mens doet een dansje. Lijf tegen het droomlijf aangedrukt. 2 Een mens danst niet meer of veel te zelden. Vergeefse pogingen een monnik te worden. Het grote verlangen is: stilte en allenigheid. 3 En dan uit het niets bekruipt hem opnieuw de zin in een dansje. Benieuwd of daarin nog steeds het plezier van het leven schuilt. De oude monnik doet een dansje. En daarna nog een. Het was een oud plan. Agenda s stonden de samenwerking tussen Kris Defoort en Josse De Pauw lang in de weg, maar toen was er eindelijk: An Old Monk. Josse De Pauw brengt een eigen tekst op muziek van Kris Defoort, geïnspireerd door het werk van Thelonious Monk. Een voorstelling over koste wat het kost willen leven.

3 AN OLD MONK CREDITS Tekst Josse De Pauw Muziek Kris Defoort geïnspireerd door Thelonious Monk Met Josse De Pauw & Kris Defoort Trio: Kris Defoort piano, Nicolas Thys elektrische bas, Lander Gyselinck drums Beelden Bache Jespers & Benoît van Innis Productie LOD muziektheater & Théâtre Vidy-Lausanne 3

4 AN OLD MONK TOURNEE (creatie) 8 november 2012 KC De Werf Brugge BE 5-6 augustus 2013 Theater Aan Zee Oostende BE augustus 2013 Theaterfestival Brussel BE 25 september 2013 CC Mechelen Mechelen BE 26 september 2013 CC Sint-Niklaas Sint-Niklaas BE 29 september 2013 De Breughel Bree BE 1-2 oktober 2013 Toneelhuis Antwerpen BE 3-4 oktober 2013 KVS Brussel BE 6-7 oktober 2013 Théâtre National Brussel BE 15 oktober 2013 CC Berchem Berchem BE oktober 2013 NTGent Gent BE 18 oktober 2013 CC De Stroming Evergem BE 19 oktober 2013 CC Gasthuis Aarschot BE 22 oktober 2013 De Grote Post Oostende BE oktober 2013 de Brakke Grond Amsterdam NL 29 oktober 2013 Chassé Theater Breda NL 30 oktober 2013 Toneelschuur Haarlem NL 31 oktober 2013 CC Strombeek-Bever Strombeek BE 1 november 2013 CC De Steenoven Herzele BE 2 november 2013 CC Casino Koksijde BE 5 november 2013 CC Maasmechelen Maasmechelen BE 6 november 2013 Theater aan het Vrijthof Maastricht NL 7 november 2013 CC Muze Heusden-Zolder BE 8 november 2013 CC Gildhof Tielt BE 9 november 2013 De Velinx Tongeren BE 12 november 2013 Festival D Jazz Nevers FR 21 januari 2014 Le Parvis Tarbes FR 22 januari 2014 Conservatoire Tarbes FR 31 januari 2014 Le Phenix Valenciennes FR 4 februari 2014 Domaine d O Montpellier FR 6-7 februari 2014 Théâtre de la Renaissance Lyon FR 9 februari 2014 De Kortrijkse Schouwburg Kortrijk BE 11 februari 2014 GC De Kluize Oosterzele BE februari 2014 Le Maillon Strasbourg FR 4

5 AN OLD MONK TOURNEE juli 2014 Tinel Chartreuse de Villeneuve lez Avignon Festival d Avignon 17 juli 2014 Tinel Chartreuse de Villeneuve lez Avignon Festival d Avignon 18 juli 2014 Tinel Chartreuse de Villeneuve lez Avignon Festival d Avignon 19 juli 2014 Tinel Chartreuse de Villeneuve lez Avignon Festival d Avignon 20 juli 2014 Tinel Chartreuse de Villeneuve lez Avignon Festival d Avignon 21 juli 2014 Tinel Chartreuse de Villeneuve lez Avignon Festival d Avignon 6 september 2014 Hopduvelfeesten Asse 24 oktober 2014 De Warande Turnhout 25 oktober 2014 CC de Ploter Ternat 30 oktober 2014 Festival de Otono en Primavera Madrid 31 oktober 2014 Festival de Otono en Primavera Madrid 1 november 2014 Festival de Otono en Primavera Madrid 7 november 2014 Le Manège Maubeuge 8 november 2014 Palais des Beaux-Arts Charleroi 14 november 2014 Théâtre 71 Malakoff 15 november 2014 Théâtre 71 Malakoff 25 november 2014 Théâtre d Orléans Orléans 26 november 2014 Théâtre d Orléans Orléans 3 december 2014 La Filature Mulhouse 4 december 2014 La Filature Mulhouse 5 december 2014 La Nef Saint Dié 6 december 2014 La Nef Saint Dié 10 december 2014 t Getouw Mol 11 december 2014 Ter Vesten Beveren 13 december 2014 Maison de la Culture Doornik 5

6 AN OLD MONK DANSENDE OUDE MANNEN JOSSE DE PAUW EN KRIS DEFOORT OVER AN OLD MONK De oude Monk danst. Terwijl zijn band stevig de groove te pakken heeft, laat hij de piano voor wat ze is, strekt de stramme leden en doet een dansje. Dansen zonder ander doel dan het dansen zelf, tegelijk vrolijk en eenzaam. Met An Old Monk gaan Josse de Pauw en het Kris Defoort Trio een pas-de-deux aan. Het werd een suite, een lang lied over de goesting om de oude knoken hoger te heffen dan verwacht en nog eens een dansje te proberen. Een oude man die zich opnieuw aan een dansje waagt. Is de voorstelling een daad van verzet tegen de ouderdom? Josse De Pauw: Ouderdom is onontkoombaar, je kan niet anders dan aanvaarden, maar het verzet is het zout in de pap. Ik wilde iets maken over ouder worden, over het verslijten van dat lijf, maar ook over de goesting om te blijven dansen of opnieuw te beginnen dansen. De voorstelling doorloopt drie fases: de jeugd, de volwassenheid, en de ouderdom. Als je jong bent, dan dans je. Dat dansen is ook op jacht zijn, zoeken naar het gepaste lijf: het droomlijf, dat je als gegoten zit. Daarna komt er een periode dat je niet meer danst. Enfin, ik zie dat bij veel mannen. Een periode waarin het gevoel overheerst dat er van alles van je verwacht wordt, dat je gevangen zit in het gareel van de volwassenheid. Dan wordt het leven saai. Tot dan, eindelijk, het moment aanbreekt waarop je foert zegt en zin krijgt om weer te dansen. Niet uit kindsheid, maar uit goesting. Gewoon, zin in een dansje. Dat dansen staat voor meer dan dansen alleen. Het staat voor het plezier in het leven, voor het verzet tegen conformisme, voor leven buiten en voorbij het geijkte. Wat hebben jullie met Thelonious Monk? Kris Defoort: De voorstelling gaat niet over het leven van Thelonious Monk, maar we nemen zijn muziek wel als leidraad. Voor we bij Monk uitkwamen hebben we geëxperimenteerd met vrije improvisatie, met composities van mezelf. Maar bij Monk klopte het. De timing was perfect. Ook emotioneel heeft Monk een densiteit en een gelaagdheid waar ook wij naar op zoek zijn. Hij is melancholisch maar nooit melodramatisch. Zijn toon, de manier waarop hij op de piano noten aanslaat, is zowel tristesse als zelfspot. Josse De Pauw: Monk is nooit eenduidig. Hij is zowel zwaarmoedig als joyeus. Triest en om te lachen. Een beetje zoals het leven zelf. Die gelaagdheid zou ook de voorstelling moeten hebben. We streven naar onvervalste jazz. De dialoog met de muziek verloopt organisch. Met weinig vaste afspraken. Het is de eerste keer dat ik zo vrij met tekst en muziek omga. Dat komt in de eerste plaats omdat ik me erg goed voel bij het vrije samenspel van dit trio. Als we goed naar elkaar luisteren, valt alles op zijn plaats. De grote boog ligt vast. Hoe we precies van begin naar eind geraken, niet. Alweer het leven zelve dus.... 6

7 ... De titel van de voorstelling zinspeelt niet alleen op Monk, maar ook op het verlangen naar verstilling. Scherpt ouderdom dat verlangen naar alleen zijn aan? Josse De Pauw: Er zijn nogal wat mensen die op een bepaald moment een tijd in een klooster zouden willen doorbrengen. An Old Monk gaat ook over die meestal vergeefse pogingen een monnik te worden. Maar dat hoeft het dansen niet uit te sluiten. Zoals ik het in de voorstelling zeg: dan heft de oude monnik zijn knoken hoger dan verwacht en draait een pierewet. Kris Defoort: Monk had natuurlijk zelf ook iets monastisch. Hij zat ook in zijn eigen wereld. Vast in zijn eigen eenzaamheid. Josse De Pauw: Maar geldt dat niet voor ons allemaal? Monk zouden we nu waarschijnlijk een autist noemen, of iemand met borderline. We hebben daar nu labels voor. Ik ben ervan overtuigd dat elke mens in zijn leven periodes meemaakt waarin hij autistisch is, of paranoïde, of schizofreen. Het is een toestand van leven, een fase waarin de hersenen niet meer sporen met het lijf. Ook verliefdheid zou je een ziekte kunnen noemen. In de voorstelling vertoont het verliefde jonge dansende lijf dezelfde symptomen als de diabetes waarmee het personage in de latere fase gediagnosticeerd wordt. Helpt het om zelf ouder te worden als je een voorstelling als deze wil maken? Josse De Pauw: Ik voel wat ik voel, niet voor niets maak ik deze voorstelling nu. Parallel met de voorstelling worden een honderdtal tekeningen van Benoît geprojecteerd. Josse De Pauw: Ik heb Benoît een pak foto s van mezelf gegeven die gemaakt zijn door Bache Jespers. Hij heeft die dan betekend tot een visuele suite. Hij kent mij goed. Ik heb hem al lachend gevraagd mijn leven te tekenen en hij zit er pal op. Ze vormen een mooie resumé van de voorstelling. Ook bij Benoît zijn lichtheid en zwaarmoedigheid met elkaar verstrengeld. In zijn ernst ligt ook veel plezier en omgekeerd. Ik heb altijd veel deugd gehad aan Benoît. Hij heeft me vaak doen lachen, maar hij attaqueert wel de dingen des levens. Ernst is niet het tegendeel van lichtheid. En lichtheid is niet noodzakelijk oppervlakkig. Ik heb begrippen als optimisme en pessimisme altijd nogal hysterische uitingen gevonden. Het zegt mij bitter weinig. Je moet het leven au serieux nemen, goed kijken, en op een bepaalde manier verwoorden. Goed en kwaad, links en rechts, optimistisch of pessimistisch. Ik vind het loze categorieën. Het leven is oneindig veel complexer dan dat. Veel boeiender ook. En in zijn complexiteit ook lichter. Niets is ooit eenduidig. En zo zijn we terug bij de volheid van Monk. Kris, in het samenspel met je nieuwe trio laat je soms het ritme los en toch blijf je stevig verankerd in de groove. Kris Defoort: Ik streef er meer en meer naar om elk individu van het trio een zo groot mogelijke vrijheid te geven. Lander en Nic vinden die groove elke keer opnieuw ter plekke uit. Het is bovendien een groove die ook niet echt samen zit. Soms lijkt het net alsof we compleet naast elkaar spelen, maar na een boog komen we elkaar toch weer tegen. We proberen verschillende geestesgesteldheden samen te brengen: dansbaar, groovy, soulful, meditatief. Ik kan soms erg lyrisch en melancholisch uit de hoek komen, maar dat wordt telkens gepareerd door Lander en Nic. Met eenzelfde vrijheid gaan we ook met Monk om. Er ligt weinig... 7

8 ... vast: we hebben een zak vol Monktunes waaruit we kunnen putten. Soms spelen we vier van zijn thema s boven mekaar. Het is ook voor mij een herontdekking, al is het muziek waarmee ik vergroeid ben. Toen ik in New York woonde heb ik een jaar lang niets anders dan Monk gespeeld. Zijn thema s zijn duidelijk, ze behoeven geen uitleg. Soms zie je van die gladde jazzcats standards spelen, en plots zit daar dan een Monktune tussen. Dan hebben ze een probleem. Ze kunnen niet zomaar alles wat ze geleerd hebben op die weerbarstige thema s van Monk plakken. Louter en alleen door zijn compositiestijl zijn muzikanten verplicht om hun taal opnieuw uit te vinden en de platgetreden paden te verlaten. Monk verplicht je als muzikant om ook te gaan dansen. Dans jij graag, Josse? Josse De Pauw: Ik heb altijd graag gedanst. Ik maak me sterk dat ik ook tijdens die zogenaamde middenfase meer gedanst heb dan ik om me heen zag. Ik verlies mij graag in dansen. Dat heb ik van thuis uit meegekregen. Mijn ouders dansten veel, gingen graag naar het bal. Voor ze vertrokken werd de tafel aan kant geschoven en dansten we. Tien singeltjes op zo n lange staaf, tien maal drie minuten. Alles door elkaar: walsen, quickstep, jive. Ook nu nog is een familiefeest niet compleet als elke zoon niet met ons moeder gedanst heeft. Het is dus een sfeer die ik als kind heb leren kennen. Ik heb van jongs af een swing meegekregen waar ik me goed bij voel. Valt het jullie zwaar om jullie verouderende lijven nog graag te zien? Josse De Pauw: Je moet leren omgaan met de bobos, zoals we dat in Brussel noemen: de kleine kwaaltjes en pijntjes die ouderdom met zich meebrengt. Maar er valt goed mee te leven. Kris Defoort: Het voordeel van jazzmuzikanten is dat je altijd kan blijven spelen met wat er is, zelfs al wordt dat minder en minder. Dat kan de muziek ook veel interessanter maken. Je boort nieuwe bronnen aan. Ornette Coleman is zijn eigen taal blijven ontwikkelen en uitpuren. Dat staat nog steeds als een huis. Het tegendeel kan ook. Enkele jaren geleden zag ik een schrijnend concert van jazzpianist Oscar Peterson. Ik had al concerten van hem gezien vroeger, toen hij nog virtuoos uit de voeten kon. Later is hij verlamd geraakt aan zijn linkerhand. Heel het concert door heeft hij geprobeerd te spelen zoals hij dat deed toen hij jong was. Dan wordt het heel tragisch. Josse De Pauw: Als we jong zijn denken we dat we voor eeuwig over dat droomlijf beschikken. We kunnen ons de illusie permitteren dat het dan voor eens en voor altijd geregeld is. Die overmoed is de kracht van de jeugd. Een voordeel van ouder worden is dat de herinnering aan het droomlijf veel makkelijker hanteerbaar is dan toen het er nog was. Dat is het geheim van elk geloof. Omdat het niet bestaat, kan er volop in geloofd worden. Monk heeft op een bepaald moment beslist nooit meer een piano aan te raken. Hij had er geen zin meer in. Josse De Pauw: Dat kan ook, ja. Deze zomer heb ik het even gedacht. Ik stop ermee. Ik voelde me moe en ziek. Maar hoe dichter we bij de repetities van An Old Monk kwamen, hoe meer goesting ik kreeg om eraan te beginnen. Dan is het duidelijk: nu nog niet. Kris Defoort: Mocht je nu stoppen, Josse, dan weet je dat het ook steil bergaf zou gaan.... 8

9 ... Zijn jullie eigenlijk al zo oud? Kris Defoort: Drieënvijftig ben ik nu. Dat valt nog mee. Nog één grote opera maken, en dan, vanaf mijn zestigste enkel nog toeren. Een beetje zoals jij, Josse. Josse De Pauw: Ik ben zestig. Geen ramp, maar je kan niet meer zeggen: ik zit in de helft. En eens de helft voorbij, dan gaat het bergaf, dat is niet anders. Het is iets makkelijker rijden, maar als je valt dan is het keihard op je bakkes. Wannes Gyselinck 9

10 AN OLD MONK BIOGRAFIEËN JOSSE DE PAUW (1952) is acteur, regisseur en auteur. Acteur, auteur en regisseur Josse De Pauw begon zijn loopbaan in 1976 met Radeis International, een succesvolle theatergroep die tot 1984 voorstellingen speelde in heel Europa en overzee, van Vancouver tot Los Angeles, van Caracas tot Hong Kong. Vanaf 1985 werkt hij als onafhankelijke theatermaker en gaat hij samenwerkingen aan met acteurs, regisseurs, muzikanten, componisten, schrijvers en kunstenaars als Tom Jansen, Dirk Roofthooft, Luk Perceval, Guy Cassiers, Jan Decorte, Jürgen Gosh, Jan Ritsema, Jan Lauwers, Manu Riche, Peter Vermeersch en FES, Claire Chevallier, George Van Dam, Jan Kuijken, Eric Thielemans, Rudy Trouvé, Roland Van Campenhout, Collegium Vocale, I Solisti del Vento, Corrie Van Binsbergen, David Van Reybrouck, Mark Schaevers, Jeroen Brouwers, Koenraad Tinel, Gorik Lindemans, Benoît Van Innis, David Claerbout, Michaël Borremans, Herman Sorgeloos en anderen. In 1989 speelt hij zijn eerste grote filmrol, sindsdien speelde hij in meer dan vijftig Belgische en buitenlandse films. Zelf regisseerde hij er twee: Vinaya en Ubung. Hij werkte met filmmakers als Dominique Deruddere, Marc Didden, Guido Hendrickx, Eric Pauwels, Jos Stelling, Franz Weisz, Orlow Seunke, Marc-Henri Wajnberg en anderen. Naast teksten voor het theater, schrijft hij ook verhalen, observaties, notities, en reisverslagen. De teksten zijn verzameld in twee boeken: Werk en Nog (Uitgeverij Houtekiet). Hij bewerkte Heart of darkness van Joseph Conrad en Under the volcano van Malcolm Lowry tot theater voor Guy Cassiers en In Ongenade van J.M.Coetzee voor Luk Perceval. Maar hij is vooral de schrijver, speler en maker van succesvolle theaterstukken als: Weg, Larf, Ubung, die Siel van die Mier, Ruhe, Strange News, Liefde/zijn handen, Een Nieuw Requiem, De Versie Claus, Over de bergen, De Gehangenen, Boot & Berg, An Old Monk, In 2014 gaat HUIS, zijn nieuwe productie in samenwerking met Jan Kuijken, in première. KRIS DEFOORT (1959) studeerde blokfluit en oude muziek aan het Conservatorium van Antwerpen en volgde jazzpiano, compositie en vrije improvisatie aan het Conservatorium van Luik. Tussen 1987 en 1990 woonde hij in New York. Terug in België zette Kris Defoort zijn muzikale weg verder als componist, improviserend pianist en groepsleider van het sextet KD s Basement Party, zijn trio KD s Decade, Octurn, Dreamtime en recent Sound Plaza. Hij werkte samen met verschillende performers en gezelschappen uit de hedendaagse jazzscene (Jim Black, Mark Turner, Aka Moon, Vegetable Beauty, Garrett List, Paul Rodgers, Han Bennink ). Sinds 1998 is Kris Defoort componist in residentie bij LOD muziektheater. Eind 2001 componeerde hij in opdracht van LOD de opera The Woman Who Walked into Doors in een regie van Guy Cassiers. Eind 2003 creëerde hij voor LOD Stringquartet n 1 en ConVerSations/ConSerVations i.s.m. sopraan Claron McFadden, Dreamtime en het Danel Kwartet. Tijdens het seizoen was hij artiest in residentie in het Paleis voor Schone Kunsten (BOZAR). In opdracht van de Koningin Elisabethwedstrijd 2007 componeerde hij het opgelegde werk voor pianosolo: Dedicatio 6; Treasure of Emotions (to Keith Jarrett). In 2009 ging zijn tweede opera House of the Sleeping Beauties (LOD,... 10

11 ... Toneelhuis, De Munt), geregisseerd door Guy Cassiers, in wereldpremière in De Munt. Bij LOD creëerde hij samen met Dirk Roofthooft De Brodsky Concerten (2010). In 2014 staat een orkestwerk gepland in opdracht van het Koninklijk Concertgebouworkest, alsook de compositie van een Circusopera. Met The Time of our Singing plant hij voor 2018 een nieuwe opera in opdracht van LOD en De Munt. NICOLAS THYS (1968) woont momenteel in Brussel, na zeven jaar in Amsterdam en zeven jaar in New York vertoefd te hebben. Hij is te horen op grote festivals over de hele wereld (Japan, Verenigde Staten, Canada, Afrika, Europa) met onder andere Toots Thielemans, Kenny Werner, Lee Konitz, Brussels Jazz Orchestra, Mal Waldron, Philippe Catherine, Thomas Sztanko, David Linx en Zap Mama. Verder maakt hij deel uit van Tuur Florizonne: Mixtuur, Kris Defoort Trio, Tutu Puoane Quartet. Een eigen project samen met Chris Cheek leverde in 2009 de CD Virgo op, uitgebracht door zijn eigen platenlabel Pirouet. Ook enkele filmtracks staan op zijn naam (Love the hard way met Adrian Brody, Diamant 13 met Gérard Depardieu en The Visitor, waarin hij ook een rol heeft). Nic geeft les aan de masterstudenten van het conservatorium in Antwerpen en Leuven. LANDER GYSELINCK (1987) heeft zich in korte tijd ontpopt van aanstormend jong talent tot gevestigde waarde in de Belgische jazz- en improvisatiescène. Niet alleen achter de drums maar ook als componist voor zijn eigen bands LABtrio en STUFF laat hij zich inspireren door hedendaagse elektronische muziek. Zijn inventieve en explorerende drumpraktijk leverde hem een persoonlijk en breed klankpalet op dat in een ruim muzikaal veld geapprecieerd wordt. Hierdoor gedijt hij in erg uiteenlopende artistieke omgevingen, gaande van jazz, over hedendaagse elektronica tot experimentele improvisatorische muziek. Zo maakt hij deel uit van het Kris Defoort Trio, Jazz Plays Europe en Network of Stoppages (Sanne Van Hek). In 2010 won hij de Toots Thielemans Jazz Award en in 2012 ontving hij de SABAM-Jeugd en Muziekprijs op het Gent Jazz Festival. Momenteel woont Lander in New York. BENOÎT VAN INNIS (1960) studeerde aan Sint-Lucas Gent. Hij werd in de jaren tachtig bekend door zijn vaak absurd humoristische tekeningen in bladen als De Morgen, De Standaard, De Volkskrant, Paris Match, Lire, The New Yorker,... Zijn schilderijen passen in de traditie van de vernieuwende picturaliteit zoals die zich vanaf het eind van de jaren tachtig in de Vlaamse schilderkunst aandiende. Hij stelde tentoon in tal van kunstgalerijen en musea als Museum Dhondt- Dhaenens in Deurle ( ) of het Roger Raveelmuseum in Machelen (2010)

12 ... BACHE JESPERS (1970) ging na zijn studies aan het RIKSO en Sint-Lucas aan de slag bij modeontwerper Dries Van Noten. Daar is hij vandaag nog altijd verantwoordelijk voor de visuele beeldvorming en muziekcoördinatie. Zijn passie voor muziek en fotografie resulteerde in langdurige samenwerkingen met Belgische muzikanten. Bache leverde beelden voor het artwork van onder anderen Zita Swoon, El Tattoo Del Tigre, Flowers For Breakfast en Rudy Trouvé (Dead Man Ray, Kiss My Jazz, Lionel Horowitz e. a. Heaven Hotel projecten). 12

13 AN OLD MONK DE PERS OVER AN OLD MONK ***** Muziek en tekst vloeien perfect in elkaar over. De voorstelling is een echte dialoog tussen de verteller en de verschillende muzikanten. De Pauw haalt veel energie uit de muziek, die hem eerst aanzet tot een dansje. Later gaat hij ofwel met het hele trio of met de afzonderlijke leden ervan in gesprek. De hele avond drijft op improvisatie en vrijheid. Die eenheid en dat plezier om met elkaar om te gaan, levert een frisse, sprankelende voorstelling op. Het is, zonder meer, muziektheater op zijn best. We hebben te maken met een zo goed als perfecte voorstelling. - Johan Thielemans, COBRA.BE, De muziek en De Pauw dansen samen, gaan een echt duet aan. Kris Defoort, bassist Nic Thys en drummer Lander Gyselinck improviseren en kruipen via hun eigen muziek in die van Monk. Ze worden lyrisch, uitgelaten, dwars en bepalen mee het klimaat. ( ) Op het einde van de voorstelling zien we de prachtige foto s die Bach Jespers van een naakte De Pauw maakte en waarop kunstenaar Benoît van Innis treffende tekeningen aanbracht. Ze vatten nog eens het verhaal samen van een man die graag een dansje doet en uit zijn keurslijf wil breken. Lichtheid, weemoed en gezonde koppigheid kenmerken An Old Monk. Thelonious zou er beslist een dansje bij doen. - Karel Van Keymeulen, DE STANDAARD, Een wonderwel geslaagde en jazzy ode aan het leven. - Els Van Steenberghe, KNACK, Zowel de acteur als de muzikanten creëren een meeslepend in elkaar vloeiend geheel. ( ) Wanneer uiteindelijk de dansende mens achter de piano wegdeemstert, wordt nagedacht aan de hand van levensgrote foto s (Bach Jespers), expressionistisch aangescherpt (Benoît van Innis). We zien in verschillende fases het al dan niet versierde lichaam van danser De Pauw. Een reeks droombeelden waar de kijker vanuit de eigen levenservaring een vergelijkend verhaal bij kan fantaseren. Ze doen geen afbreuk aan het levenslustige van de voorstelling, ze vertragen enkel het losbarsten van een dankbaar applaus. - Roger Arteel, THEATERMAGGEZIEN.NET, Het lijkt wel alsof Josse De Pauw het verleerd is: mislukken. ( ) An Old Monk is een echte grootse Josse De Pauw-solo. Balancerend tussen concert en theatermonoloog, tussen beeldenstorm en intiem dansje, tussen pakkende tragiek en prikkelende humor, vertelt hij over alles wat een mens tot mens maakt. Hij kiest niet voor de makkelijkste weg, gaat op het eind zelfs voor een intrigerend soort van anticlimax, maar pakt mij en passant in waar ik bij sta. Ik bedoel maar: wees snel en boek uw tickets, want, naar ik hoor, zijn alle voorstellingen - geheel terecht, overigens - al bijna uitverkocht. - Griet Op de Beeck, DE MORGEN,

14 ... De muzikanten gaan elk om beurt de dialoog aan met de dansende monnik voor hen. De tekst danst op de ritmes van de muziek. En net wanneer je denkt dat de voorstelling op zijn einde loopt, word je verrast met misschien wel het mooiste deel van de opvoering. Grote zwart-wit foto s van Josse De Pauw vormen een visuele suite van zijn leven. ( ) En terwijl de drie jazz cats zich nog even verliezen in hun laatste maten, kan je als toeschouwer slechts één ding denken: An Old Monk is een monnik die danst als nooit tevoren. - Anne Declercq, CJP.BE, Een schitterende Josse De Pauw tussen hoop en wanhoop ( ) Het trio speelt Monk, maar ook eigen werk zoals Le lendemain du lendemain, telkens gekruid met improvisatie. Lander Gyselinck verdient een aparte vermelding, want hij is een drummer met een geweldig gevoel voor timbre. Ook De Pauw zelf overtuigt in muzikaal opzicht. Met een prachtige dictie en een uitstekende timing declameert hij op een bepaald moment Are We Dreaming van de Britse bard Kevin Coyne, een ontroerend hoogtepunt. - Didier Wijnants, DE MORGEN, **** De jazzmuzikanten vormen met Josse De Pauw in de muzikale voorstelling An old monk een geweldig kwartet, want De Pauw is in deze voorstelling een muzikant onder muzikanten. Zijn eigen poëtische tekst die hij onder, over, tussen en achter de noten van zijn muzikanten plaatst, is zelf dan ook een zorgvuldige compositie met terugkerende thema s en refreinen en zelfs een heuse meezinger.( ) An old monk is geestig, ontroerend, meeslepend en uitermate muzikaal. Het is, kortom, muziektheater zoals muziektheater moet zijn. En bovendien uitermate dansjeswaardig. - Robbert van Heuven, THEATERKRANT.NL, An Old Monk is zonder twijfel een van de tien beste voorstellingen van het seizoen. (...) Josse De Pauw vertelt en viert. Vindingrijk, grappig, levensecht. De muziek al evenzeer. ( ) Een en al kracht en vrijheid, Thelonious Monk zou er verzot op geweest zijn. - LE TEMPS, De muziek van het Kris Defoort Trio kent drie pijlers: composities van Defoort, thema s van Monk en improvisaties, die ineengrijpen tot een vrijzinnig geheel en de sfeer voor een belangrijk deel maken. ( ) De Pauw is een meesterlijke verteller en acteur, die met stem, taal en lijf een heel podium vult. - **** HET PAROOL, De voorstelling is pure jazz in speelstijl en taal, net zo free als Monk zelf speelde. ( ) De Pauw met zijn krachtige, grote lichaam en zijn sonore stem bezingt de vitaliteit van het leven, swingend en overrompelend. - NRC HANDELSBLAD,

15 ... An Old Monk duurt zo n vijf kwartier, maar Josse De Pauw ziet kans het tijdsbegrip uit te schakelen. Gaandeweg boetseert hij de voorstelling tot een magistraal bouwwerk. - JAZZENZO.NL, Een bijzondere voorstelling waarin beeld, tekst en muziek naadloos op elkaar aansluiten. Het is hilarisch en treurig tegelijk. In die balans ligt de superieure kracht van An Old Monk. - JAZZFLITS, Dé ontdekking van de avond was ongetwijfeld An Old Monk ( )Na een incubatietijd van tien minuten begrijp je de regels van het spel en dring je binnen in het universum van Josse de Pauw. Je oren worden verwend met een uitgebalanceerde interactie tussen tekst en muziek en wanneer deze even uitdooft, geniet je van de zuivere, grappige, ontroerende en zelfs tragische biecht van deze oude monnik, die ons dicht op de huid kruipt met zijn angsten en kleingeestige trekjes - en uiteindelijk het bespottelijke van zijn narcisme. - JAZZMAGAZINE.COM, De Belgen, Gods uitverkoren volk. Dat wordt wel vaker gezegd. Maar als je het schouwspel An Old Monk van Josse De Pauw en het Kris Defoort Trio hebt gezien, dan verdient deze stelling het om nog maar eens herhaald te worden. - CRISSCROSS-JAZZ.COM, [Josse De Pauw] beweegt, in perfecte symbiose met de fantastische muzikanten Een mooie uitnodiging om zich te bevrijden van elk mogelijk juk. - LE DAUPHINÉ, Een wijze levensles, zonder belerend te worden en vol animo, ondersteund door de aanwezigheid van het muzikantentrio dat er perfect op z n plaats zit, hun spel volledig verweven met dat van de acteur. - LESINROCKS.COM, Twee fantastisch grote talenten, elk in hun eigen domein! Maar waarom beschouwen we hen niet gewoon als kwartet, gezien het aandeel van elk van hen evenwaardig fusioneert tot een elegant samenspel, nu eens van improvisaties en dan weer van introspectie. Waarom kunnen we dit niet gewoon als een geheel beschouwen, een nagenoeg perfecte voorstelling, fantastisch vertolkt door vier artiesten die in de eerste plaats spelen uit een gezamenlijke zin voor het leven? - INFERNOMAGAZINE.COM, Op scène verrijst er een danser als geen ander. Josse De Pauw laat zijn woorden rollen in samenspel met zijn dansende lichaam. De acteur scrolt door het leven, door haar middelmatigheden en routines, laat alles passeren dat door zijn hoofd schiet. Die man met het zware lichaam, gewichtig op scène, krijgt iets sierlijks over hem, luchtig en elegant. - L HUMANITÉ,

16 ... An Old Monk, een productie van LOD muziektheater en Théâtre Vidy-Lausanne, waarmee De Pauw donderdag 30 oktober naar Teatros del Canal komt, in het kader van het Festival de Otoño a Primavera. ( ) De wisselende stemmingen vormen een extra parallel met de New Yorkse jazzman. Achter zijn publieke verschijning gaat een neiging tot het ascetische schuil. Monk zocht de afzondering van het kloosterleven. Hij leefde in zijn wereldje. Gevangen in zijn eigen eenzaamheid. Maar An Old Monk mondt niet uit in psychische ineenstorting. Het stuk ontwijkt die zandbanken en leeft vervolgens weer op door het publiek een injectie van energie te geven. Een uitnodiging om je te verliezen in de dans. Zuivere bevrijding! - EL CULTURAL, Het briljantste, en naar mijn mening het knapste van deze niet te klasseren voorstelling, is de passage waarin de protagonist in en op een verlichte rechthoek danst, met kalk op zijn schoenzolen om elke pas te markeren, om de choreografie te tekenen chaotisch maar net zo goed vrij van een man van middelbare leeftijd die zijn oude dag ziet naderen en zich hartgrondig verveelt. Het is mooi, vanwege de simpele doeltreffendheid waarmee droom en verbeelding worden weergegeven, die ruimtes waarin we zoveel gemakkelijker en minder verlegen kunnen bewegen. Het is briljant, omdat het op eenvoudige wijze het basisidee uitdrukt, namelijk dat we dansen omdat we leven, en dat we leven om te dansen en te bewegen. De scène zit ongeveer halverwege de voorstelling, die een chronologische volgorde kent: jeugd, volwassenheid, ouderdom. Al de rest is (bestudeerde) spontaniteit. ( ) An Old Monk is een oefening in melancholie, die zichzelf door middel van herinneringen aaneenrijgt en functioneert als een spiegel waarin je je rimpels ziet. Een eenvoudige en opmerkelijke tekst, vol lumineuze ideeën en cynisch optimisme. Ondanks de energie van de protagonist of de vitaliteit van de piepjonge drummer van het trio musici mogen we, vanwege de titel, niet vergeten dat de figuur die zich tot de parterre richt een oude monnik is. En daarom stopt de tekst met het uitbeelden van de intrige: leven is ademhalen en dansen, maar ook herinneringen ophalen, met mate. In An Old Monk blijkt eenvoud soms subversief, een gentleman denkt na over zijn leven en zijn dansen, te midden van het altijd verrassende loofbos van Monks muziek. Het einde, een al te lange reeks grote foto s, begreep ik niet, maar daarna zag ik het anders, toen een vriend me erop attendeerde dat het misschien net een stille speech was over het falende geheugen. Laten we, voor de zekerheid, onszelf niet voorliegen en dansen zolang we daartoe in staat zijn. - TEATROTEATRO.COM, De muziek van Thelonious Monk is de inspiratiebron van de voorstelling van het Belgische gezelschap LOD muziektheater en Théatre Vidy-Lausanne, waarin de bebop van de enigmatische jazzpianist wordt verbonden met composities van Defoort en improvisatie. De manier waarop hij de pianotoetsen bespeelt, drukt zowel verdriet als zelfspot uit, legt de Belgische componist uit. ( ) De muziek van Defoort aan de piano, Nicolas Thys op bas, Lander Gyselinck op drums die laatste legt in het spelen een bewonderenswaardige felheid aan de dag en het acteerwerk van De Pauw vloeien samen en versterken elkaar. De voorstelling bereikt z n top in een melodie die een dam opwerpt tegen de neerslachtigheid. Vervolgens vervliegt de euforie in een reeks foto s van Bache Jespers met bijkomende illustraties van Benoît van Innis, een plaatjesgalerij van een voorbijvlietend leven. Het belangrijkste is te blijven dansen, tot de laatste noot. EL MUNDO... 16

17 ... Met deze voorstelling komt het Belgische gezelschap LOD muziektheater, niet voor het eerst, naar het Festival de Otoño a Primavera in Madrid. ( ) De muzikaliteit van eigentijdse gedichten, obscuur voor velen maar levend en wel voor de weinigen die nog bereid zijn om zich te laten raken, om te koesteren. Daarin vormen de getelde jaren van het personage (de enige protagonist van het werk) gaandeweg een refrein dat ritme geeft aan een compositie die voortgaat en vloeit, maar ook stopt, zoals dat gaat in leven en muziek. Een gesyncopeerde verandering waarmee anekdoten en niet-gepubliceerde verhalen worden verteld, telkens weer, en waarvoor de jazz steevast uitkomst biedt dankzij zijn vermogen om vrijelijk te improviseren. Gewoonlijk een uitkomst via een raaklijn, een gedachte die het heden verlaat. Die voert naar een plek om er te vertoeven en te blijven, je terug te trekken, te ontsnappen aan de lawaaierige wereld en niet, zoals de muziek van Cage, om erin te vertoeven. Een toevluchtsoord als van een monnik, het toevluchtsoord dat zoveel westerse mensen zoeken in oude abdijen en gerestaureerde kloosters, in het gezelschap van monniken en teruggetrokken oude nonnen, of moeilijk bereikbare boeddhistische kloosters in verre landen vol gevaren en ziekten. Maar waarvoor ook een huis in de buitenwijken of de periferie kan dienen, met een bedrijfsauto voor de deur en vrienden en familie op een andere plek, gewoonlijk tijdens een feest. Josse vertelt dat hij met An Old Monk de bedoeling had te laten zien dat we niet lichaam of geest zijn, die theoretische en intussen klassieke scheiding in de eigentijdse wereld, maar wel lichaam en geest. Hij vertelt dat volgens hem die verbinding plaatsvindt tijdens de dans en het dansen. Dat eigentijdse mannen en vrouwen niet langer bewust dansen. Maar die drift bestaat. Het is de drift van een dansje dat zijn best doet om naar buiten te komen, om te bewegen. En iedereen die deze vertoning ziet, weet dat het om de dans van het leven gaat en niet de de dans van de dood, die de macht met behulp van haar instituten tracht op te leggen. We zijn al oud, we zijn al bejaard, we hebben heel wat gezien, we hebben ook heel wat afgelachen en gehuild. Dit ben ik. Ik ben een naakt menselijk wezen. En wat me bedekt, is simpelweg iets dat ik toevoeg aan dat dat lichaam, lelijk, vermoeid, maar levend en wel. We zullen geen sporen achterlaten, dus laten we dan maar stap na stap zetten, stap na stap... en al die stappen vervagen, let s dance en laat ons vooral doorgaan met dansen. - SULPONTICELLO.COM, De Pauw is een briljant performer. De muziek van het Kris Defoort Trio fascineert, maar dat doet ook zijn prestatie. Ondanks zijn struise gestalte beweegt hij zich buitengewoon licht over de planken. Als hij zijn armen heft, lijkt hij te vliegen, hoewel hij zijn voeten op de grond houdt. - MADRIDTEATRO.NET,

18 AN OLD MONK OVER ONS LOD muziektheater is een Gents productiehuis voor opera en muziektheater, een creatieve thuis voor artiesten. LOD engageert zich om trajecten uit te zetten op lange termijn; met componisten zoals Kris Defoort, Daan Janssens, Jan Kuijken, Vasco Mendonça, Dominique Pauwels en Thomas Smetryns, en met regisseurs Josse De Pauw en Inne Goris. Daarnaast staan onze deuren open voor zij die ons artistieke pad kruisen, altijd verrassend maar nooit toevallig; Patrick Corillon, Pieter De Buysser, Denis Marleau, Fabrice Murgia, François Sarhan. Ons huis wil een overkoepelend platform zijn voor al deze kunstenaars, en wil hen de middelen bieden om hun ideeën uit te werken. Al 25 jaar creëren we producties die vaak toonaangevend bleken voor het hedendaagse landschap van opera en muziektheater. The Woman who Walked into Doors en House of the Sleeping Beauties (Kris Defoort, Guy Cassiers), Die Siel van die Mier en De Gehangenen (Josse De Pauw & Jan Kuijken), Muur (Inne Goris, Dominique Pauwels), Ghost Road (Dominique Pauwels, Fabrice Murgia), The House Taken Over (Katie Mitchell, Vasco Mendonça), An Old Monk (Josse De Pauw, Kris Defoort), zijn slechts enkele voorstellingen die onze brede visie belichamen. De resultaten die voortvloeien uit deze artistieke samenwerkingen, laten zich niet in hokjes plaatsen en blijven lang nazinderen. LOD richt de blik resoluut op wat komt, onder andere door ons engagement voor jong talent. Via het European Network of Opera Academies werken we mee aan de toekomst van muziektheater: enoa garandeert kwalitatieve workshops voor jonge artiesten en biedt de mogelijkheid tot duurzame uitwisselingen tussen internationale operahuizen. Gent is waar het allemaal begon, ooit, met Lunch Op Donderdag. Met de passie voor muziektheater. Daarnaast vormen internationale samenwerkingen van bij het begin een basis van ons werk. LOD muziektheater, een internationaal productiehuis en een creatieve thuis blik op de wereld, Ghent Made. 18

19 AN OLD MONK CONTACT Valérie Martino Artistieke coördinatie & internationale relaties T M Marianne Cattoir Pers en communicatie marianne@lod.be T M LOD muziektheater Bijlokekaai 3 B-9000, Gent info@lod.be Frans Brood Productions Gie Baguet gie@fransbrood.com Tine Scharlaken tine@fransbrood.com