Vademecum dringende medische hulpverlening

Transcriptie

1 Vademecum dringende medische hulpverlening (Wet van 8 juli 1964) gericht aan Mobiele Urgentie Groep

2 Deze publicatie werd gefinancierd door de Federale Overheidsdienst Volksgezondheid, Veiligheid van de Voedselketen en Leefmilieu. 2007, Federale Overheidsdienst Volksgezondheid, Veiligheid van de Voedselketen en Leefmilieu. De teksten van dit vademecum mogen worden verveelvoudigd mits de bron wordt vermeld. Het vademecum vindt u ook op de website D/2007/2196/11 Realisatie : anthemis (

3 Colofon Redactie : Jean-Marc Hannotiau Vertaling : Sarah Vandendriessche (tradjus) Met de medewerking van : Vinciane Charlier, Seppe Bauwens Verantwoordelijke uitgever : Dirk Cuypers, Victor Hortaplein 40, bus 10, B-1060 Brussel Fotoverantwoording : Pascal Vigneron Vormgeving en lay-out : Communications voor Anthemis N.V. Uitgeverij Druk : Ciaco voor Anthemis N.V. Uitgeverij Contactgegevens : Directoraat-generaal Basisgezondheidszorg en Crisisbeheer Victor Hortaplein, 40 bus Brussel T (0) F (0) icm@health.fgov.be MUG

4

5 Aan alle interveniënten in de dringende geneeskundige hulpverlening Mevrouw, Mijnheer, De wet van 1964 is een wet met performante concepten die door de verschillende actoren van de dringende geneeskundige hulpverlening moeten gekend en toegepast worden. Deze wet wordt ruim toegepast, maar kan complex lijken. Een beroepsbeoefenaar die een antwoord wil vinden op zijn vragen weet niet steeds goed waar te gaan zoeken. Bovendien weet iedereen dat wetteksten en hun talrijke wijzigingen mœilijk leesbaar zijn. De FOD Volksgezondheid was niet goed geëquipeerd om aan de interveniënten in de dringende geneeskundige hulpverlening snelle en kwalitatieve informatie aan te bieden. In die optiek hebben wij een vademecum van de dringende geneeskundig hulpverlening uitgewerkt, een handleiding waarin de wet van 8 juli 1964 betreffende de dringende geneeskundige hulpverlening in 18 thema s wordt toegelicht. Aan de hand van achttien fiches wordt er commentaar en uitleg verstrekt over de wet. Er worden antwoorden gegeven op de meest gestelde vragen. Om nog beter in te spelen op de specifieke vragen van de verschillende doelgroepen (administratieve overheid, personeel van de FOD, spoedartsen en spoedverpleegkundigen, hulpverleners ambulanciers ) stellen wij vier aparte versies van deze gids voor, telkens aangepast aan de verschillende actoren. Een andere doelstelling van het vademecum is het vermijden van uiteenlopende interpretaties van de Wet en het aanmoedigen van een gelijke behandeling van eenieder. In een streven naar kwaliteit en relevantie werd dit werk toevertrouwd aan een jurist die reeds jarenlang gespecialiseerd is op het gebied van de dringende geneeskundige hulpverlening. Om het u nog makkelijker te maken kunt u ook de elektronische versie van dit vademecum raadplegen op de website van de FOD ( waar u makkelijk kan surfen tussen de verschillende rubrieken. De papieren versie van het vademecum die u nu in handen hebt wordt slechts eenmalig verspreid, maar aangezien wetteksten regelmatig worden herzien, zullen de updates op de website te vinden zijn waarbij vooral gewezen zal worden op de datum van rechtsgeldigheid. Dit is ook ten zeerste handig voor het inlassen van de geprinte herzieningen in uw exemplaar. Hopend dat dit vademecum aan uw verwachtingen zal voldoen, verblijf ik met de meeste hoogachting. Michel Van Hoegaerden Directeur-generaal Basisgezondheidszorg & Crisisbeheer MUG

6

7 Inhoud 1. Inleiding, historiek, algemeen MUG 9 2. Doel van de wet en definitie van dringende geneeskundige hulpverlening MUG Medisch geheim MUG Integratie van de functies gespecialiseerde spoedgevallenzorg erkend binnen de werking van de dringende geneeskundige hulpverlening MUG Integratie van de functies mobiele urgentiegroep goedgekeurd binnen de werking van de dringende geneeskundige hulpverlening MUG Adviserende organen : Commissies voor dringende geneeskundige hulpverlening MUG Adviserende organen : Nationale Raad voor dringende geneeskundige hulpverlening MUG Financiering : Tarieven MUG Werking van het eenvormig oproepstelsel MUG Erkenning en de programmering van de ambulancediensten MUG Opvorderingen door de aangestelde van het eenvormig oproepstelsel : opvordering van een geneesheer MUG Opvorderingen door de aangestelde van het eenvormig oproepstelsel : opvordering van een functie mobiele urgentiegroep MUG Opvorderingen door de aangestelde van het eenvormig oproepstelsel : opvordering van een ambulancedienst MUG Opvordering door de aangestelde van het eenvormig oproepstelsel : opvordering van de persoon die verantwoordelijk is voor de opvang in een ziekenhuis voor de opname van personen bedoeld in artikel 1 van de wet MUG 119 MUG

8 Vademecum dringende hulpverlening Wet van 8 juli Opleidingscentra en vervolmakingscentra voor hulpverlenersambulanciers MUG Fonds voor dringende geneeskundige hulpverlening MUG Bevoegdheid van de gezondheidsinspecteurs van de FOD volksgezondheid MUG Strafsancties MUG 157 Index MUG 163 Veelgestelde vragen MUG 167 Inhoudstafel MUG 171 MUG 8

9 1. Inleiding, historiek, algemeen Historiek Tot 1956 bestond er geen enkele wettekst die de organisatie en de dringende opname van gewonde of zieke personen regelde. Het jaar 1965 ging gepaard met een epidemie van kinderverlamming. Op initiatief van Minister Leburton, maar ook ten gevolge van de toename van het aantal verkeersongevallen (die parallel liep met de toename van de intensiteit van het verkeer), werd een nationale hulpdienst bestaande uit een vijftiental ambulances opgericht om de opname van zieken met complicaties mogelijk te maken. Snel werd een beroep gedaan op deze ambulances voor het vervoer van alle soorten zieken en gewonden. De wet van 8 april 1958 tot wijziging van de wet van 10 maart 1925 tot regeling van de openbare onderstand 2 verplichtte de Commissies van Openbare Bijstand (C.O.B., communaal) de hulp aan elke persoon die zich bevindt op het territorium van de gemeente en die dringende hulp vereist, een vervoer en een opneming in de ziekenhuisinstellingen, op grond van een ongeval of een ziekte te garanderen. In 1959 werd bij wijze van experiment de eerste telefooncentrale voor de ontvangst van noodoproepen opgericht in Antwerpen. De Regie der Telefonie kende haar het nummer 900 toe. Op grond van het onmiddellijke succes van dit initiatief werden vijftien andere centrales gecreëerd en geïnstalleerd in de kazernes van de brandweer 3. Op het einde van het jaar 1963 was het hele territorium gedekt in functie van de telefoonzones. De 16 centrales 900 dekten op dat ogenblik 40 telefoonzones. Al snel bleek dat slechts weinig C.O.B. s in staat waren om een doeltreffende ambulancedienst te organiseren. 1 Dr Guérisse Patrick, Organisation des Secours Médicaux en Situation d Urgence Collective, U.L.B Dit werk was een grote inspiratie bij de redactie van deze fiche. 2 B.S. 26 april 1958 ; Parl. St., Senaat, wetsontwerp nr. 218 ; rapport nr. 267 ; Parl. St., Senaat, discussie, zitting van 26 maart 1958 ; aanvaarding, zitting van 27 maart 1958, Parl. St., Kamer ; wetsontwerp opgestuurd door de Senaat nr ; rapport nr Parl. St., Kamer ; discussie en aanvaarding, zitting van 2 april De centrales werden geïnstalleerd in de brandweerkazernes. Voor het gemak werden ook de ambulancediensten in deze kazernes geïnstalleerd. Het zijn de openbare ambulancediensten bedoeld in artikel 5 van de wet. 1 MUG 9

10 Vademecum dringende hulpverlening Wet van 8 juli 1964 De wet van 8 juli 1964 betreffende de dringende geneeskundige hulpverlening 4 droeg de verantwoordelijkheid voor deze materie over van de C.O.B. s aan de nationale staat. Op historische wijze werd de dekking van het territorium gerealiseerd per telefoonzone. Momenteel zijn 11 centrales voorzien, waarvan er 10 operationeel zijn (Waver is nog niet operationeel) Het gaat over een dekking op provinciaal niveau Veelgestelde vragen Wat zijn de motieven voor de wet van 8 juli 1964 betreffende de dringende geneeskundige hulpverlening? Deze wet heeft de verantwoordelijkheid voor deze materie van de C.O.B. s aan de nationale staat overgedragen. Het doel van de wet was om de nationale staat te belasten met de verantwoordelijkheid voor de zorg van zieken en gewonden op de openbare weg. De originele tekst van artikel 1 luidt als volgt : Deze wet beoogt de inrichting van een dringende geneeskundige hulpverlening ten behoeve van de personen die zich op de openbare weg of in een openbare plaats bevinden en wier gezondheidstoestand, ingevolge ongeval of ziekte, onmiddellijke verzorging vereist. Voor de toepassing van deze wet wordt onder dringende geneeskundige hulpverlening verstaan : het eenvormig oproepstelsel, de eerste verzorging ter plaatse van de in het voorgaande lid bedoelde personen, hun vervoer naar het ziekenhuis en hun opneming in een verplegingsdienst. Een andere doelstelling van de wet is het garanderen aan de burger van een snelle en adequate zorgverlening bij een ongeval of ziekte, zelfs ten nadele van het verlies van de fundamentele vrijheid om zijn arts en/of de instelling waar de eerste hulp wordt verkregen te kiezen. Ook dit laatste punt is zeer belangrijk. 4 B.S. 25 juli 1964, Parl. St., Kamer, wetsontwerp nr van 4 december 1963 ; amendement nr van 18 februari 1964 ; rapport.nr van 10 maart 1964 ; Parl. St., Kamer ; discussie, zitting van 18 maart 1964 ; aanvaarding, zitting van 19 maart 1964 ; Parl. St,. Senaat ; ontwerp overgemaakt door de Kamer van volksvertegenwoordigers nr. 201 van 19 maart ; rapport nr. 240 van 21 mei 1964 ; amendement nr. 248 van 26 mei 1964, Parl.St, Senaat ; terugzending naar de commissie, zitting van 3 juni 1964, Parl. St., Senaat ; aanvullend rapport nr. 273 van 11 juni Cf. Bijlage, gecoördineerde versie. Cf. artikel 3 van het KB van 2 april 1965 houdende vaststelling van de modaliteiten tot inrichting van de dringende geneeskundige hulpverlening en houdende aanwijzing van gemeenten als centra van het eenvormig oproepstelsel (B.S. 12 mei 1965). MUG 10 2

11 1. Inleiding, historiek, algemeen Wat zijn de basisprincipes van de wet? De wet heeft (in zijn oorspronkelijke versie) de dringende geneeskundige hulpverlening voor personen, waarvan de toestand dringende hulp vereist, georganiseerd door de oprichting van het eenvormig oproepstelsel. Dit stelsel heeft drie missies : de eerste hulp ter plaatse (de onmiddellijke verstrekking van aangepaste hulp in de actuele tekst van artikel 1 vervangen door de voornoemde wet van 22 februari 1998) ; het vervoer naar het ziekenhuis ; de opneming in een ziekenhuisdienst (het vervoer, de opvang in een aangepaste ziekenhuisdienst, in de actuele tekst). De aangestelde van het eenvormig oproepstelsel beschikt oorspronkelijk over drie opvorderingsmachten : Artikel 4 : de macht om een geneesheer op te vorderen ; Artikel 5 : de macht om een ambulance op te vorderen ; Artikel 6 : de opvorderingsmacht voor de opvang (de opneming in de oorspronkelijke tekst) in een ziekenhuis. Artikel 4bis, ingevoegd door voornoemde wet van 22 februari 1998, voorziet eveneens de opvorderingsmacht van het interventieteam van een functie mobiele urgentiegroep door de aangestelde. Op deze wijze organiseert de wet de hulpverplichting door het verlenen van de opvorderingsmacht aan de aangestelde, met als logisch gevolg een belangrijke beperking van de vrijheid van elkeen met betrekking tot de keuze van de geneesheer, van de ambulancedienst, van de ziekenhuisdienst of van de functie mobiele urgentiegroep. De snelheid en dus de nabijheid zijn de oplossingen die door de wet worden geboden voor een spoedgeval (zie de noties ambulancedienst, ziekenhuis of functie dichtstbijzijnde MUG ) Hoe evolueerde de dringende geneeskundige hulpverlening? De snelle interventie van een arts (de bevoegdheid van de aangestelde van het eenvormig oproepstelsel om een arts op te vorderen) blijkt snel een illusie te zijn. De oplossing bestaat dus essentieel in het sturen van een ambulance om de gewonde of zieke naar een ziekenhuis te transporteren. Meestal staat de ambulance bij de brandweer of is hij eigendom van een private dienst die, op grond van een met de Staat gesloten overeenkomst, aanvaard heeft zijn medewerking 3 MUG 11

12 Vademecum dringende hulpverlening Wet van 8 juli 1964 aan de dringende medische hulpverlening te verlenen (zie artikel 5, 3 e alinea van de wet). Pas in het begin van de jaren 1980 en op initiatief van de nooddiensten van de ziekenhuizen begint de medische wereld deel te nemen aan de dringende geneeskundige hulpverlening. De eerste snelle voertuigen voor medische interventie (V.M.I.) duiken op in die tijd. Zij bevinden zich in de ziekenhuizen, zijn uitgerust met volledig reanimatiemateriaal en vervoeren een medisch team (geneesheer verpleegster) dat daartoe werd opgeleid en dat op elk ogenblik klaar staat om in te grijpen op verzoek van een nooddienst 100. Het duurt echter nog 10 jaar voordat de idee begint aanvaard te worden dat een medische interventie buiten het ziekenhuis op de plaats van het gebeuren efficiënt is in termen van de sterftecijfers en de ziektecijfers en dat de nu algemeen verspreide dienst, die vanaf nu MUG (functies dienst mobiele urgentiegroep en reanimatie) zal heten, zich ontwikkelt. Vanaf 1995 maakt de dringende geneeskundige hulpverlening het voorwerp uit van vele reglementaire bepalingen, meer bepaald met betrekking tot de functie MUG (definitie, erkenningsnormen, criteria voor de programmering en de territoriale verdeling) en met betrekking tot de opleiding tot hulpverlener-ambulancier. Vandaag dekt de MUG het hele nationale territorium met een vrije tussenruimte van minder dan 15 minuten voor 90 % van de bevolking. Het Koninklijk Besluit van 10 april definieert de functie MUG in volgende zin : zij beoogt het beperken van het therapievrije interval bij personen wier gezondheidstoestand een effectief of potentieel levensbedreigend of een ernstig lidmaat- of orgaanbedreigend karakter vertoont. De functie MUG omvat : het zich onmiddellijk begeven naar de plaats, aangewezen door aangestelde ; in voorkomend geval, de dringende medische en verpleegkundige handelingen ; in voorkomend geval, het toezicht op en de verzorging van de patiënt tijdens zijn overbrenging naar het ziekenhuis. 6 Die bepaalde bepalingen van de ziekenhuiswet, gecoördineerd op 7 augustus 1987, van toepassing verklaarde op de functie mobiele urgentiedienst, B.S. 10 mei MUG 12 4

13 1. Inleiding, historiek, algemeen 1.3. Vereisten, verbintenissen, verantwoordelijkheden De wet organiseert de hulpverplichting door het verlenen van de opvorderingsmacht aan de aangestelde, met als logisch gevolg een belangrijke beperking van de vrijheid van elkeen met betrekking tot de keuze van de geneesheer, van de ambulancedienst, van de ziekenhuisdienst of van de functie mobiele urgentiegroep. De snelheid en dus de nabijheid zijn de oplossingen die door de wet worden geboden voor een spoedgeval. Artikel 11 van de wet van 8 juli 1964 voorziet strafsancties (gevangenisstraf van acht dagen tot zes maanden en/of een geldboete van 100 tot 1000 frank), meer bepaald voor de personen die het voorwerp hebben uitgemaakt van een oproep tot hulpverlening vanwege de aangestelde en weigeren of verwaarlozen aan deze oproep gevolg te geven Bijlage Bijlage 1 Wet van 8 juli 1964 betreffende de dringende geneeskundige hulpverlening Artikel 1. 7 De huidige wet beoogt de inrichting van de dringende geneeskundige hulpverlening. Onder dringende geneeskundige hulpverlening wordt verstaan het onmiddellijk verstrekken van aangepaste hulp aan alle personen van wie de gezondheidstoestand ten gevolge van een ongeval, een plotse aandoening of een plotse verwikkeling van een ziekte een dringende tussenkomst vereist na een oproep via het eenvormig oproepstelsel waardoor de hulpverlening, het vervoer en de opvang in een aangepaste ziekenhuisdienst worden verzekerd. De Koning bepaalt de modaliteiten inzake de werking en het beheer van de dringende geneeskundige hulpverlening. Hij ziet erop toe dat de handelingen van alle betrokkenen in overeenstemming zijn met de doelstelling van deze wet. Artikel 2. De installatie- en werkingskosten van het eenvormig oproepstelsel zijn ten laste van de Staat, in de mate waarin de werken, de aanwerving van personeel alsmede de aankoop van meubelen, machines, toestellen en materieel die noodzakelijk geacht worden, toegelaten werden door de bevoegde Minister of zijn afgevaardigde 8 (voor de personeelsuitgaven wordt die last berekend op een basis analoog met die welke dient om de bezoldigingen van het rijkspersoneel vast te stellen). Art. 1 van de verv. Wet van 22 februari 1998 (B.S. 3 maart 1998). 8 Art. 2, al 2 van de toeg. Wet van 22 december 1977 (B.S. 24 december 1977). 5 MUG 13

14 Vademecum dringende hulpverlening Wet van 8 juli 1964 Artikel 3. De gemeenten, door de Koning aangeduid als centra van het eenvormig oproepstelsel, moeten voor de geregelde werking hiervan instaan 9 (een deel van de kosten gemaakt door de gemeenten, aangeduid door de Koning als centra van het eenvormig oproepstelsel, worden door de provinciegouverneur verdeeld over alle gemeenten die behoren tot de provincie waar dit centrum van het eenvormig oproepstelsel gevestigd is, overeenkomstig de normen bepaald door de Minister tot wiens bevoegdheid Binnenlandse Zaken behoort). Artikel 3bis Met ingang van een door de Koning te bepalen datum mag voor de toepassing van deze wet uitsluitend een beroep worden gedaan op ambulancediensten, erkend door de Minister die de Volksgezondheid onder zijn bevoegdheid heeft. De Koning stelt de normen vast waaraan de in het eerste lid bedoelde diensten moeten voldoen om erkend te worden en te blijven in het kader van het programma bedoeld in 2. De bedoelde normen worden vastgesteld op voordracht van de minister die Volksgezondheid onder zijn bevoegdheid heeft, na overleg met de Minister van Binnenlandse Zaken. De in het eerste lid bedoelde erkenning kan te allen tijde worden ingetrokken indien de ambulancedienst de bepalingen van deze wet of de in het tweede lid bedoelde normen niet naleeft. De Koning kan nadere regelen vaststellen inzake de vaststelling van de procedure voor de erkenning en de intrekking van de erkenning. 2. De Koning stelt, bij een besluit vastgesteld na overleg in de Ministerraad, de criteria vast die van toepassing zijn voor de programmatie van het aantal ambulancediensten, rekening houdend met de behoeften inzake dringende geneeskundige hulpverlening. 3. De in 1 en 2 bedoelde erkenningsnormen en programmatiecriteria hebben onder meer betrekking op de voertuigen waarvan de ambulancediensten voor de uitvoering van deze wet gebruik maken, alsmede op het aantal vertrekplaatsen. 4. De Koning kan, bij een besluit vastgesteld na overleg in de Ministerraad, voor het geval een groter aantal diensten, ambulances of vertrekplaatsen aan de erkenningsnormen voldoen dan voorzien in het in 2 bedoelde programma, de erkenning onderwerpen aan een rangregeling overeenkomstig criteria die Hij bepaalt. 5. Met ingang van de in 1, eerste lid, bedoelde datum, worden alle overeenkomsten tot concessie, bedoeld in artikel 5, eerste lid, van deze wet, alsmede alle overeenkomsten tussen de Staat en privé-personen, bedoeld in artikel 5, derde lid, zoals dit artikel van toepassing was vóór de inwerkingtreding van de wet van 14 januari 2002 van rechtswege opgeheven. Artikel 4. Op aanvraag van de aangestelde van het eenvormig oproepstelsel, welke persoonlijk tot een geneesheer wordt gericht, is deze verplicht zich op de aangeduide plaats te begeven en er de eerste noodzakelijke zorgen toe te dienen aan de personen bedoeld in het eerste artikel. Van deze verplichting is hij enkel ontslagen in geval van verhindering gerechtvaardigd door dringender beroepsplichten of wegens enige andere reden van uitzonderlijk ernstige aard ; op het ogenblik van de oproep moet hij aan de aangestelde kennis geven van de verhindering. 9 Alinea 2 toegevoegd door de programmawet van 2 augustus 2002 (B.S. 29 augustus 2002), art Art. 3bis toegevoegd door de wet van 14 januari 2002 (B.S. 22 februari 2002), art MUG 14 6

15 1. Inleiding, historiek, algemeen Artikel 4bis. 11 Op verzoek van de aangestelde van het eenvormig oproepstelsel, is het interventieteam van de functie mobiele urgentiegroep verplicht zich naar de opgegeven plaats te begeven om er de patiënt dringende medische en verpleegkundige zorgen te verstrekken en indien nodig het toezicht en de verzorging van de patiënt te verzekeren tijdens zijn overbrenging naar het hem opgegeven ziekenhuis, of in de gevallen bepaald door de Koning, naar het meest aangewezen ziekenhuis rekening houdend met de gezondheidstoestand van de patiënt of de patiënten. Artikel Op aanvraag van de aangestelde van het eenvormig oproepstelsel is eenieder, die effectief voor de werking van (een erkende ambulanciedienst) instaat, verplicht de in het eerste artikel bedoelde personen naar het hem opgegeven ziekenhuis te vervoeren, en onmiddellijk alle maatregelen te treffen die hiertoe vereist zijn. Kan hij, wegens een uitzonderlijk ernstige reden, geen gevolg geven aan de aanvraag, dan moet hij zulks op het ogenblik van de oproep aan de aangestelde mededelen. Artikel Op aanvraag van de aangestelde van het eenvormig oproepstelsel, (die indien nodig handelt op verzoek van de arts van het interventieteam van de functie mobiele urgentiegroep die zich bij de patiënt of de patiënten bevindt en conform artikel 4bis het meest aangewezen ziekenhuis aanduidt) is eenieder die verantwoordelijk is voor de opneming in een ziekenhuis verplicht de personen bedoeld in het eerste artikel (op te vangen), zonder andere voorafgaande pleegvormen in acht te nemen en terstond alle maatregelen te treffen welke hun toestand vereist. Artikel 6bis. 14 De Koning kan andere interveniënten aanwijzen dan degenen bedoeld in artikelen 4, 4bis, 5 en 6. Artikel 6ter Per provincie wordt een opleidings- en vervolmakingscentrum voor hulpverlenersambulanciers opgericht dat tot taak heeft de kandidaat-hulpverleners-ambulanciers de vereiste theoretische en praktische kennis te verstrekken welke hen toelaat doeltreffende hulp te verlenen aan de in artikel 1 van deze wet bedoelde personen. Deze centra verzekeren eveneens de permanente vorming van de hulpverleners-ambulanciers. Zij worden erkend door de Koning onder de voorwaarden van deze wet en volgens de modaliteiten die Hij bepaalt. De Koning stelt de regels vast voor de inrichting en de werking van de centra en voor het toezicht op de centra evenals de voorwaarden van de opleiding en de vervolmaking. De werkingskosten van de vormingscentra worden gedekt 11 Art. 4bis toegevoegd door de wet van 22 februari 1998 (B.S. 3 maart 1998). 12 Art. 5 : [ ] Wijz. Wet van 22 februari 1998 (B.S. 3 maart 1998). 13 Art. 6 : [ ]Wijz. Wet van 22 februari 1998 (B.S. 3 maart 1998). 14 Art. 6bis ingevoegd door de programmawet van 9 juli 2004 (B.S. 15 juli 2004), art Art. 6ter ingevoegd door de wet van 22 februari 1994 (B.S. 28 mei 1994), art. 8 en hernummerd (oorspronkelijk was het art. 6bis) door de programmawet van 9 juli 2004 (B.S. 15 juli 2004), art Art. 10 van de wet van 22 februari 1994 bepaalt : 1. De Koning bepaalt de voorwaarden en modaliteiten volgens dewelke de hulpverlenersambulanciers of het bedieningspersoneel van de ambulancewagens, die op datum van de inwerkingtreding van de huidige wet in dienst zijn van een erkende of geconcessioneerde hulpdienst in het kader van de dringende geneeskundige hulpverlening, hun activiteit kunnen voortzetten tot een door de Koning bepaalde datum. 2. De hulpverleners-ambulanciers of het bedieningspersoneel van de ambulancewagens, die op datum van de inwerkingtreding van de huidige wet ten minste zestig jaar oud zijn en minimum twintig jaar anciënniteit bewijzen in een erkende of geconcessioneerde hulpdienst, zijn vrijgesteld van de verplichting houder te zijn van een brevet van hulpverlener-ambulancier, uitgereikt door een opleidings- en vervolmakingscentrum. 7 MUG 15

16 Vademecum dringende hulpverlening Wet van 8 juli 1964 door staatstoelagen en door de inschrijvingsgelden van de kandidaten, volgens de modaliteiten bepaald door de Koning. 2. Niemand mag de functie uitoefenen van hulpverlener-ambulancier in het kader van de dringende geneeskundige hulpverlening zonder houder te zijn van het brevet van hulpverlener-ambulancier, door een opleidings- en vervolmakingscentrum uitgereikt volgens de voorwaarden en regels bepaald door de Koning. 3. De verantwoordelijke die instaat voor de werking van een (erkende ambulancedienst) in het kader van de dringende geneeskundige hulpverlening mag enkel en alleen werken met hulpverleners-ambulanciers die gebrevetteerd werden door een opleidingscentrum, in overeenstemming met de voorwaarden en regels bepaald door de Koning. Artikel Een Fonds voor dringende geneeskundige hulpverlening wordt opgericht. De (verzekeringsondernemingen) die door de Koning te bepalen risico s dekken, vormen daartoe een vereniging zonder winstoogmerk. 2. Die vereniging moet door de Koning worden erkend ; zonder zijn machtiging kan zij niet worden ontbonden. Op de voordracht van de Minister tot wiens bevoegdheid de Volksgezondheid behoort, wijst de Koning zoveel beheerders aan als de algemene vergadering leden van de raad van beheer heeft benoemd. Die beheerders wonen de vergaderingen van de raad bij met dezelfde bevoegdheden en prerogatieven als de overige beheerders. De Koning bepaalt de duur van hun mandaat ; hij kan dus bijzondere verplichtingen opleggen. 3. (Het Fonds voor dringende geneeskundige hulpverlening wordt gestijfd voor 2/3 door de bijdragen van de in 1 bedoelde ondernemingen en voor 1/3 door een jaarlijkse staatstoelage.) Artikel De doelstellingen van het Fonds voor dringende geneeskundige hulpverlening zijn : 1 overeenkomstig de door de Koning vast te stellen schalen, de betaling verrichten van de kosten die uit de tussenkomst van de in artikel 4 bedoelde geneesheer voortvloeien. Het Fonds is er evenwel slechts dan toe gehouden wanneer, nadat het door de geneesheer in kennis werd gesteld van het bedrag der onkosten, de begunstigde van de zorgen zich, binnen de door de Koning vastgestelde termijn, niet van zijn verplichtingen heeft gekweten ; 2 tot het bedrag bepaald in de door de Koning vast te stellen schalen, de betaling te waarborgen van de kosten die uit de tussenkomst van de respectief (in de artikels 4bis en 5 bedoelde functies mobiele urgentiegroepen en ambulancediensten) voortvloeien. Zijn aansprakelijkheid tegenover (de functies mobiele urgentiegroepen en de ambulancediensten) die hun tussenkomst verleenden, gaat maar in na het verstrijken van een door de Koning vastgestelde termijn, vanaf de verzending door laatstgenoemden van een aangetekende brief waardoor de schuldenaar van de kosten aangemaand wordt te betalen. 16 Art. 7 : [ ] en 3 : Wijz. Wet van 22 februari 1998, art Art. 8 : [ ] Wijz. Wet van 22 februari 1998, art MUG 16 8

17 1. Inleiding, historiek, algemeen Artikel Het Fonds kan op de in het eerste artikel bedoelde personen alle kosten verhalen die het in hun belang heeft gemaakt. Bovendien treedt het Fonds van rechtswege en tot beloop van de betalingen die het verricht heeft enerzijds in alle rechten welke de geneesheren, (functies mobiele urgentiegroepen en ambulancediensten) wegens hun tussenkomst kunnen doen gelden tegenover de personen bedoeld in het eerste artikel en anderzijds in alle rechten welke deze personen kunnen doen gelden ten opzichte van al wie tegenover hen wettelijk of contractueel geldelijke verplichtingen mocht hebben. De vordering tot indeplaatsstelling mag ingesteld worden tegelijkertijd met de openbare vordering en voor dezelfde rechter. Artikel (De geneesheren, (de functies mobiele urgentiegroepen en de ambulancediensten) waarop een beroep werd gedaan, zijn verplicht, om betaling van hun honoraria, loon en kosten door het Fonds voor dringende geneeskundige hulpverlening te verkrijgen, aan dat Fonds bij het verstrijken van de termijnen bepaald met toepassing van artikel 8 en uiterlijk vóór het verstrijken van een termijn van zes maanden te rekenen van de dag van hun tussenkomst of van de laatste opeisbare verstrekking, een afschrift te doen geworden hetzij van de mededeling die zij aan de begunstigde met de zorgen hebben gedaan overeenkomstig artikel 8, 1, hetzij van de aangetekende brief voorgeschreven door artikel 8, 2. Wanneer de identiteit van de begunstigde met de zorgen niet kan worden vastgesteld, moet de geneesheer, (de functie mobiele urgentiegroep of de ambulancedienst) binnen dezelfde termijn bij het Fonds de staat van hun kosten of honoraria indienen en het alle inlichtingen verschaffen die zij bezitten en dienstig kunnen zijn voor de identificatie. Bij niet-naleving van de termijn vervalt het recht op betaling). De aangestelden van het eenvormig oproepstelsel moeten het Fonds, als het daarom verzoekt, alle dienstige gegevens betreffende een ingekomen oproep verstrekken. Artikel 10bis Onverminderd de bevoegdheid van de officieren van gerechtelijke politie, oefenen de gezondheidsinspecteurs van het Ministerie van Sociale Zaken, Volksgezondheid en Leefmilieu toezicht uit op de toepassing van de bepalingen van deze wet en diens uitvoeringsbesluiten. Met het oog op dit toezicht hebben de gezondheidsinspecteurs te allen tijde toegang tot de ziekenhuizen, de voertuigen van de mobiele urgentiegroepen, de oproepcentra voor dringende geneeskundige hulpverlening, de ambulancediensten en hun voertuigen, evenals de opleidingscentra voor hulpverleners-ambulanciers. Zij kunnen zich alle inlichtingen die noodzakelijk zijn voor het in het eerste lid bedoelde toezicht, laten verstrekken en zich alle bescheiden of elektronische dragers laten overhandigen die zij voor de uitoefening van hun controleopdracht behoeven. 2. De in 1, bedoelde inspecteurs stellen de inbreuken vast in processen-verbaal die bewijskracht hebben tot bewijs van het tegendeel. Een afschrift van deze processenverbaal wordt aan de overtreders overgezonden binnen zeven dagen na de vaststelling van de inbreuk. Kopie van het proces-verbaal wordt tegelijkertijd overgezonden aan de minister van Binnenlandse Zaken. 18 Art. 9 :[ ] Wijz. Wet van 22 februari 1998, art Art. 10 : [ ] Wijz. Wet van 22 februari Art. 10bis toegevoegd door de wet van 14 januari 2002 (B.S. 22 februari 2002), art MUG 17

18 Vademecum dringende hulpverlening Wet van 8 juli 1964 Artikel Worden gestraft met een gevangenisstraf van acht dagen tot zes maanden en met een geldboete (van 100 tot 1000 frank) of met één van die straffen alleen, de geneesheren alsmede de personen die effectief voor de werking van een ambulancedienst (of een mobiele urgentiedienst) instaan die het voorwerp hebben uitgemaakt van een oproep tot hulpverlening vanwege de aangestelde van het eenvormig oproepstelsel en weigeren of verwaarlozen aan deze oproep gevolg te geven, zonder één van de redenen opgesomd in de artikelen 4 en 5 te kunnen inroepen (zoals alle personen die de bepalingen van artikel 6bis, 2 en 3, overtreden). Worden gestraft met dezelfde straffen de aangestelde van het eenvormig oproepstelsel die weigert of verwaarloost onmiddellijk maatregelen te treffen ten einde gevolg te geven aan een verzoek om hulpverlening dat hem is toegekomen alsmede de personen die verantwoordelijk zijn voor de opneming in een ziekenhuis en die weigeren of verwaarlozen de verplichtingen te vervullen welke hun opgelegd zijn krachtens artikel Wordt gestraft met dezelfde straffen, hij die ten aanzien van de gezondheidsinspecteurs de toegang weigert of weigert de inlichtingen te verschaffen of de bescheiden of elektronische dragers te verstrekken, zoals bedoeld in artikel 10bis, 1, tweede lid. Wordt gestraft met dezelfde straffen, elke eigenaar en/of bestuurder van een voertuig die uiterlijke kenmerken van de voertuigen van de ambulancedienst of mobiele urgentiegroepen, zoals vastgesteld ter uitvoering van deze wet, en/of prioritaire signalen gebruikt, zonder dat de ambulancedienst de erkenning heeft verkregen zoals bedoeld in artikel 3bis of zonder dat de mobiele urgentiegroep ter uitvoering van deze wet is opgenomen in de dringende geneeskundige hulpverlening, of zonder dat deze een opdracht uitvoeren met toepassing van deze wet. Artikel 12. <Wijzigingsbepaling van art. 66 van W > Artikel 13. De Koning bepaalt de datum waarop deze wet in werking treedt. 21 Art. 10bis toegevoegd door de wet van 14 januari 2002 (B.S. 22 februari 2002), art Alinea s 3 en 4 toegevoegd door de wet van 14 januari 2002 (B.S. 22 februari 2002), art MUG 18 10

19 2. Doel van de wet en definitie van dringende geneeskundige hulpverlening 2.1. Historiek De wet van 8 juli 1964 betreffende de dringende geneeskundige hulpverlening heeft de regeling daarvan als voorwerp 1. De modaliteiten inzake de werking en het beheer van de dringende geneeskundige hulpverlening worden bij koninklijke besluiten vastgelegd 2. Het belangrijkste Koninklijk Besluit is het Koninklijk Besluit van 2 april 1965 : houdende de vaststelling van de modaliteiten tot inrichting van de dringende geneeskundige hulpverlening ; houdende de aanwijzing van gemeenten als centra van het eenvormig oproepstelsel 3. De tekst van de gecoördineerde versie van dit Koninklijk Besluit is opgenomen in bijlage 2. De dringende geneeskundige hulpverlening wordt gedefinieerd als het onmiddellijk verstrekken van aangepaste hulp aan alle personen van wie de gezondheidstoestand ten gevolge van een ongeval, een plotse aandoening of een plotse verwikkeling van een ziekte een dringende tussenkomst vereist na een oproep via het eenvormig oproepstelsel waardoor de hulpverlening, het vervoer en de opvang in een aangepaste ziekenhuisdienst worden verzekerd. 4 De dringende geneeskundige hulpverlening concentreert zich dus rond drie missies van primordiaal belang : het onmiddellijk verstrekken van aangepaste hulp ; het vervoer naar een aangepaste ziekenhuisdienst ; de opvang in deze aangepaste ziekenhuisdienst 5. De originele tekst van het eerste artikel gebruikte de woorden opneming in een verplegingsdienst. De wet van 22 februari 1998 houdende sociale bepalingen 6 1 Artikel 1, eerste alinea, cf. de tekst van dit artikel in bijlage. 2 Artikel 1, alinea 3. B.S. 12 mei Artikel 1, alinea 2. Cf. het concept van het dichtstbijzijnde ziekenhuis. 6 B.S. 3 maart MUG 19

20 Vademecum dringende hulpverlening Wet van 8 juli 1964 heeft deze tekst gewijzigd. De woorden opvang in een aangepaste ziekenhuisdienst zijn momenteel van toepassing. Het woord opneming werd vervangen door het woord opvang, wat niet dezelfde betekenis heeft. Volgens het woordenboek Van Dale houdt de term opneming (het feit op te nemen) een zekere aanvaarding in, die de eenvoudige opvang (de handeling zonder meer iemand die aankomt op te vangen) niet omvat. De opneming gaat dus verder dan een eenvoudige opvang. In de context die ons interesseert, houdt een opneming in het ziekenhuis een al dan niet voorlopige hospitalisatie in. Uit de nieuwe formulering van artikel 1 van de wet volgt echter dat alles wat gebeurt na de opvang in het ziekenhuis, geen dringende geneeskundige hulpverlening is Veelgestelde vragen Wat houden de concepten dringende tussenkomst en oproep via het eenvormig oproepstelsel zoals opgenomen in de bovenvermelde definitie in? Wat primordiaal is in de definitie van het concept van de dringende geneeskundige hulpverlening, of met andere woorden, wat doorslaggevend is in de praktijk om te kunnen spreken van dringende geneeskundige hulpverlening is het feit dat men het telefoonnummer van het eenvormig oproepstelsel heeft ingetoetst, namelijk de 100. Dit telefoontje doet het hele systeem van start gaan. De wet geeft geen definitie van een spoedgeval. In de praktijk wordt dus gesproken over dringende geneeskundige hulpverlening als het nummer 100 ingetoetst werd en zo het systeem van dringende medische hulpverlening actief werd (centrum van het eenvormig oproepstelsel of centrale 100 en aangestelde van het eenvormig oproepstelsel, ambulancedienst, functie mobiele urgentiedienst, ziekenhuis : de schakels van de keten van de dringende geneeskundige hulpverlening). Dit is ook belangrijk voor het onderscheid dat moet gemaakt worden tussen vervoer 100 en niet dringend of secundair vervoer. MUG 20 2

21 2. Doel van de wet en definitie van dringende geneeskundige hulpverlening 2.3. Vereisten, verbintenissen, verantwoordelijkheden De drie primordiale missies van de dringende geneeskundige hulpverlening zijn het onmiddellijk verstrekken van aangepaste hulp, het vervoer naar een aangepaste ziekenhuisdienst en de opvang in deze aangepaste ziekenhuisdienst Bijlagen Bijlage 1 Artikel 1 van de wet van 8 juli 1964 Artikel 1 7. De huidige wet beoogt de inrichting van de dringende geneeskundige hulpverlening. Onder dringende geneeskundige hulpverlening wordt verstaan het onmiddellijk verstrekken van aangepaste hulp aan alle personen van wie de gezondheidstoestand ten gevolge van een ongeval, een plotse aandoening of een plotse verwikkeling van een ziekte een dringende tussenkomst vereist na een oproep via het eenvormig oproepstelsel waardoor de hulpverlening, het vervoer en de opvang in een aangepaste ziekenhuisdienst worden verzekerd. De Koning bepaalt de modaliteiten inzake de werking en het beheer van de dringende geneeskundige hulpverlening. Hij ziet erop toe dat de handelingen van alle betrokkenen in overeenstemming zijn met de doelstelling van deze wet Bijlage 2 Koninklijk Besluit van 2 april 1965 houdende vaststelling van de modaliteiten tot inrichting van de dringende geneeskundige hulpverlening en houdende aanwijzing van gemeenten als centra van het eenvormig oproepstelsel Artikel 1. <KB /47, art. 2, 005 ; Inwerkingtreding : > Voor de toepassing van dit besluit wordt verstaan onder : 1 (mobiele urgentiegroep : de erkende functie mobiele urgentiegroep bedoeld in het Koninklijk Besluit van 10 april 1995 waarbij sommige bepalingen van de wet op de ziekenhuizen toepasselijk worden verklaard op de functie mobiele urgentiegroep, evenals de mobiele urgentiegroep die is opgenomen in de dringende geneeskundige hulpverlening bij toepassing van artikel 6bis, 2, tweede lid) ; <KB /34, art. 1, 012 ; Inwerkingtreding : > 2 wachtdienst : de wachtdienst van de beoefenaars bedoeld in artikel 2 van het Koninklijk Besluit nr. 78 van 10 november 1967 betreffende de uitoefening van de geneeskunst, de verpleegkunde, de paramedische beroepen en de geneeskundige commissies, die de bevolking een regelmatige en normale toediening van de gezondheidszorgen ten huize Dit eerste artikel werd vervangen door de wet van 22 februari 1998 houdende diverse sociale bepalingen (B.S. 3 maart 1998). 3 MUG 21

22 Vademecum dringende hulpverlening Wet van 8 juli 1964 waarborgen, georganiseerd overeenkomstig artikel 9, 1, van voornoemd Koninklijk Besluit ; 3 spoedgevallendienst : de erkende functie gespecialiseerde spoedgevallenzorg bedoeld in het Koninklijk Besluit van 27 april 1998 houdende vaststelling van de normen waaraan een functie gespecialiseerde spoedgevallenzorg moet voldoen om erkend te worden, of, zolang kwestieuze erkenningsnormen niet in werking zijn getreden, de spoedgevallendienst die voldoet aan de bepalingen van bijlage I van het Koninklijk Besluit van 28 november 1986 houdende vaststelling van de normen waaraan een dienst voor medische beeldvorming waarin een transversale axiale tomograaf wordt opgesteld, moet voldoen om te worden erkend als medisch-technische dienst zoals bedoeld in artikel 6bis, 2, 6 bis, van de wet op de ziekenhuizen, die bij toepassing van dit besluit is opgenomen in de werking van de dringende geneeskundige hulpverlening ; 4 interventiezone : de geografische zone, toegewezen bij toepassing van het Koninklijk Besluit van 10 augustus 1998 tot oprichting van de Commissies voor dringende geneeskundige hulpverlening en waarbinnen de mobiele urgentiegroep zijn taken uitvoert ; 5 Commissie : de Commissie voor dringende geneeskundige hulpververlening bedoeld in het Koninklijk Besluit van 10 augustus 1998 vermeld in 4 ; 6 ambulancedienst : de door de openbare overheid georganiseerde ambulancedienst bedoeld in artikel 5, eerste lid, van voornoemde wet van 8 juli 1964 of de private personen die bij toepassing van artikel 5, derde lid, van dezelfde wet, bij overeenkomst met de Staat aanvaard hebben hun medewerking aan de dringende medische hulpverlening te verlenen. (7 het dichtsbijgelegen ziekenhuis : het ziekenhuis dat op het ogenblik van de oproep binnen de kortst mogelijke tijd bereikbaar is van op de plaats waar het slachtoffer of de zieke zich bevindt). <KB /51, art. 1, 011 ; Inwerkingtreding : > Artikel 1bis. <Voorheen art. 1 ; hernummering van artikel bij KB /47, art. 1, 005 ; Inwerkingtreding : > Het eenvormig oproepstelsel van de centra voor dringende geneeskundige hulpverlening heeft het telefoonnummer (100). <KB , art. 1> Artikel De installatie en de werking van het eenvormig oproepstelsel vallen onder de bevoegdheid van de Minister tot wiens bevoegdheid de Binnenlandse Zaken behoren. De andere aspecten van de organisatie van de dringende geneeskundige hulpverlening vallen onder de bevoegdheid van de Minister tot wiens bevoegdheid de Volksgezondheid behoort. (Elke toetreding van een ambulancedienst, ziekenhuis met een spoedgevallendienst of mobiele urgentiegroep, tot het radiocommunicatiesysteem, bedoeld in de wet van 8 juni 1998 betreffende de radiocommunicatie van de hulp- en veiligheidsdiensten, kan slechts geschieden op basis van een overeenkomst waarvan het model wordt vastgesteld door de Minister die de Volksgezondheid onder zijn bevoegdheid heeft). <KB /80, art. 1, 009 ; Inwerkingtreding : > MUG 22 4

23 2. Doel van de wet en definitie van dringende geneeskundige hulpverlening 2. De Colleges van Burgemeester en Schepenen van de gemeenten, aangewezen als centra voor het eenvormig oproepstelsel in artikel 3 van dit besluit waken voor het opvolgen door de aangestelden van het oproepstelsel van de instructies welke hun gegeven worden door de bevoegde Ministers of hun afgevaardigden. Artikel 3. <KB /41, art. 1, 004 ; Inwerkingtreding : > Het Brussels Hoofdstedelijk Gewest en de hierna vermelde Intercommunale en gemeenten worden aangewezen als centra van het eenvormig oproepstelsel : Antwerpen ; Aarlen ; Brugge ; (...) ; <KB /38, art. 1, 013 ; Inwerkingtreding : > Gent ; Hasselt ; Intercommunale d Incendie de Liège et Environs ; (Leuven) <KB /37, art. 1, 008 ; Inwerkingtreding : > Bergen ; Namen ; (Waver) ; <KB /38, art. 1, 013 ; Inwerkingtreding : > (...). <KB /51, art. 1, 007 ; Inwerkingtreding : > De centra van het eenvormig oproepstelsel worden zodanig georganiseerd dat zij kunnen instaan voor de tenlasteneming van de oproepen van heel het grondgebied. De bevoegde overheden die worden bedoeld in het eerste lid van dit artikel nemen alle maatregelen die nuttig zijn om zonder onderbreking de werking te waarborgen van de centra van het eenvormig oproepstelsel. Artikel 4. De persoon die een oproep voor dringende geneeskundige hulpverlening doet, deelt eerst zijn identiteit mede, en vermeldt vervolgens de plaats, de aard en de kenmerken van het ongeval of van de ziekte. Artikel Het gesprek dat ter gelegenheid van elke oproep aan een der in artikel 3 genoemde centra is gericht, wordt op een band opgenomen. 2. Onverminderd het gevolg dat aan de vragen om inlichtingen van het Fonds voor dringende geneeskundige hulpverlening en aan de uitdrukkelijke bevelen van de rechterlijke overheid moet worden gegeven, is het de aangestelde van het oproepstelsel verboden welke gegevens ook betreffende de ontvangen oproepen aan derden te verstrekken. Artikel 6. <KB /47, art. 3, 005 ; Inwerkingtreding : > De opname van een erkende functie gespecialiseerde spoedgevallenzorg, of, zolang de betrokken erkenningsnormen niet van kracht zijn, van een spoedgevallendienst die voldoet aan de in artikel 1, 3, genoemde bijlage I van het Koninklijk Besluit van 28 november 1986, in de werking van de dringende geneeskundige hulpverlening, geschiedt voor zover het betrokken ziekenhuis hiertoe zijn kandidatuur stelt bij de Minister die de Volksgezondheid onder zijn bevoegdheid heeft en zich op deze wijze verbindt om alle bepalingen van voornoemde wet van 8 juli 1964, van diens uitvoeringsbesluiten en van de overeenkomsten en protocols afgesloten in uitvoering hiervan, na te leven. 5 MUG 23

24 Vademecum dringende hulpverlening Wet van 8 juli 1964 De Minister kan de in het eerste lid bedoelde opname in de dringende geneeskundige hulpverlening intrekken wanneer één van de in het eerste lid bedoelde bepalingen of de erkenningsnormen voor de functie gespecialiseerde spoedgevallenzorg worden miskend. Artikel 6bis. <KB /47, art. 4, 005 ; Inwerkingtreding : > 1. (De Minister die de Volksgezondheid onder zijn bevoegdheid heeft, neemt de functies mobiele urgentiegroep op in de werking van de dringende geneeskundige hulpverlening voorzover deze voldoen aan de volgende voorwaarden : 1 Tegelijkertijd worden de bedoelde functies erkend door de bevoegde overheid, bij toepassing van het Koninklijk Besluit van 10 augustus 1998 houdende vaststelling van de normen waaraan een functie mobiele urgentiegroep (MUG) moeten voldoen om te worden erkend ; 2 De doelstellingen van de wet van 8 juli 1964 en diens uitvoeringsbesluiten, zoals inzonderheid het waarborgen van een onmiddellijke verzorging aan het slachtoffer of de zieken, het bestrijken door de interventiezones van het volledige gebied van het Rijk dienen te worden nageleefd ; 3 Onverminderd de programmatiecriteria die van toepassing zijn op de functie mobiele urgentiegroep, dient een optimale spreiding te worden gegarandeerd opdat een zo groot mogelijk gedeelte van de bevolking via de weg en aan de maximum toegelaten snelheid kan worden bereikt binnen een tijdsspanne van 10 minuten en, subsidiair, een zo klein mogelijk gedeelte van de bevolking op dezelfde wijze niet kan worden bereikt binnen een tijdsspanne van meer dan 15 minuten. Bij de opname in de dringende geneeskundige hulpverlening bepaalt de Minister de vertrekplaats en de interventiezone van bedoelde mobiele urgentiegroep). <KB /43, art. 1, 014 ; Inwerkingtreding : > 2. (Lid 1 opgeheven) <KB /43, art. 1, 014 ; Inwerkingtreding : > (De mobiele urgentiegroepen van een ziekenhuis dat beheerd wordt door het Ministerie van Landsverdediging en dat gelegen is in het administratief arrondissement Brussel- Hoofdstad, kan eveneens, met instemming van de Minister bevoegd voor Landsverdediging, in de dringende geneeskundige hulpverlening worden opgenomen, op voorwaarde dat die mobiele urgentiegroep voldoet aan alle bepalingen van het Koninklijk Besluit van 10 augustus 1998 houdende vaststelling van de normen waaraan een functie mobiele urgentiegroep (MUG) moet voldoen om te worden erkend). <KB /34, art. 2, 012 ; Inwerkingtreding : > 3. (De in 1 bedoelde opnames in de werking van de dringende geneeskundige hulpverlening worden door de Minister ingetrokken wanneer : 1 de bedoelde mobiele urgentiegroep de voorwaarden bedoeld in 1, eerste lid, of de protocols zoals bedoeld in dit besluit, miskent ; 2 de mobiele urgentiegroep de erkenningsnormen voor de functie mobiele urgentiegroep (MUG) miskent). <KB /43, art. 1, 014 ; Inwerkingtreding : > 4. De protocollen met betrekking tot de bestemming van de patiënten, zoals bedoeld in (artikel 7, derde lid, 2, en 3, en vierde lid, 1 en 2, en in artikel 4, eerste lid, 6 MUG 24 6

25 2. Doel van de wet en definitie van dringende geneeskundige hulpverlening en 6 bis, van voornoemd besluit) van 10 augustus 1998 zijn slechts rechtsgeldig na de in 1, bedoelde goedkeuring door de Minister. <KB /51, art. 2, 4, 011 ; Inwerkingtreding : > Artikel 6ter. <KB /47, art. 5, 005 ; Inwerkingtreding : > Wanneer uit de verstrekte inlichtingen blijkt dat een mobiele urgentiegroep ter plaatse moet komen, richt de aangestelde van het eenvormig oproepstelsel zich tot de in de werking van de dringende geneeskundige hulpverlening opgenomen mobiele urgentiegroep van de interventiezone, zoals vastgesteld bij artikel 6bis. Zolang (...) geen mobiele urgentiegroepen zijn opgenomen in de werking van de dringende geneeskundige hulpverlening, richt de aangestelde zich tot het prehospitaal medisch-verpleegkundig interventieteam van een spoedgevallendienst waarmede een overeenkomst inzake medewerking aan de dringende geneeskundige hulpverlening is afgesloten. <KB /43, art. 2, 014 ; Inwerkingtreding : > Artikel 6quater. <KB /47, art. 6, 005 ; Inwerkingtreding : > 1. Een mobiele urgentiegroep kan, op verzoek van de aangestelde van het eenvormig oproepstelsel waar de interventie moet geschieden, optreden buiten de interventiezone (vastgesteld door de Minister bij toepassing van artikel 6bis), op voorwaarde dat het eenvormig oproepstelsel van die interventiezone daartoe uitdrukkelijk machtiging verleent, voor zover een dergelijke interventie gerechtvaardigd is door het niet beschikbaar zijn van het team van de mobiele urgentiegroep of door de omvang van de te bieden hulp. <KB /43, art. 3, 014 ; Inwerkingtreding : > 2. (Telkens een wijziging plaatsvindt inzake erkenning of opname in de werking van de dringende geneeskundige hulpverlening van spoedgevallendiensten of mobiele urgentiegroepen.), kan de gezondheidsinspecteur, bij dringende noodzaak en met het oog op het waarborgen van de naleving van de doelstellingen van de wet van 8 juli 1964, uiterlijk in afwachting van het resultaat van de procedure bedoeld in artikel 6bis, 1, wijzigingen aanbrengen aan de interventiezones van de mobiele urgentiegroepen. <KB /43, art. 3, 014 ; Inwerkingtreding : > De in het eerste lid bedoelde beslissing wordt onverwijld door de gezondheidsinspecteur betekend aan de Minister die de Volksgezondheid onder zijn bevoegdheid heeft, evenals aan alle centra voor het eenvormig oproepstelsel, bevoegd voor de interventiezone van de betrokken mobiele urgentiegroep. Artikel 6quinquies. <KB /47, art. 7, 005 ; Inwerkingtreding : > Indien het team van de mobiele urgentiegroep niet beschikbaar is, of indien de omvang van de te bieden hulp de mogelijkheden van de mobiele urgentiegroep overschrijdt of in afwachting van de komst van het team van de mobiele urgentiegroep, kan de aangestelde de arts van de wachtdienst oproepen. Artikel 7. Wanneer, volgens de gegeven inlichtingen, het vervoer van het slachtoffer of van de zieke in ambulancewagen noodzakelijk blijkt, verwittigt de aangestelde van het oproepstelsel onmiddellijk de dichtstbijgelegen openbare of privé ambulancedienst, die over een geschikt voertuig beschikt (dat moet voldoen aan de vereisten vastgesteld door de Minister bevoegd voor de Volksgezondheid). <KB /40, art. 1, 002 ; Inwerkingtreding : > 7 MUG 25