Zuwe Mobiliteitscentrum

Transcriptie

1 Adres: Zuwe Zorgcentrum Woerden Zaagmolenlaan 4, 3447 GS Woerden Telefoon: Zuwe Mobiliteitscentrum

2 Inhoud Colofon 1. Voorwoord Inleiding Vijf jaar Zuwe Mobiliteitscentrum Persoonlijke loopbaanontwikkeling I Alice Kramer Biografisch werken en andere opdrachten Persoonlijke loopbaanontwikkeling II Onno van der Worm Zelfsturend leren en transformatie Persoonlijke loopbaanontwikkeling III Karin Willebrands De vier dimensies Ervaringen van leidinggevenden Nawoord Dit is een uitgave van het Zuwe Mobiliteitscentrum Zaagmolenlaan 4, 3447 GS Woerden Redactie: Henk Lyklema Marieke van der Meij Dorien Houben Met dank aan de openhartige bijdragen van John, Cas, Tiny, Alice, Johanna, Renske, Marja, Lianne, Nienke, Onno, Tonke, Monique, Esther, Karin, Coriene, Jessica, Caroline, Lisette, Ton en Wilmy. Vormgeving: Caroline van den Akker Alle rechten behoren bij de respectievelijke rechthebbenden. Oktober 2009, Woerden sociaal spiritueel fysiek mentaal

3 1. Voorwoord Persoonlijke groei en ontwikkeling is van uzelf, maar er is altijd professionele hulp! Het lijkt nog zo kort, vijf jaar Zuwe Mobiliteitscentrum, maar het is niet meer weg te denken bij Zuwe Zorg en Zuwe Hofpoort Ziekenhuis. Toen het Mobiliteitscentrum startte hoorden we vaak in onze organisaties nee, medewerkers gaan hier nooit weg. Vijf jaar en 800 aanmeldingen verder zien we dat er een grote vraag is naar de professionele support van het Mobiliteitscentrum. Het Mobiliteitscentrum wordt ingeschakeld bij vragen als: hoe kan ik verder groeien in mijn werk, welke uitdagingen heb ik nodig de komende tijd, wanneer ga ik echt stralen tijdens mijn werk, hoe kan ik persoonlijke coaching krijgen, wie kan mij helpen met sollicitaties, hoe gaat het als ik echt iets anders wil gaan doen, hoe ga ik om met de balans werk en privé. Het Mobiliteitscentrum is een goede plaats om de vragen die u heeft mede helder te krijgen. Natuurlijk geven Henk Lyklema en zijn collega s geen kant en klare antwoorden op die vragen, maar zij kunnen helpen bij de continue uitdaging van persoonlijke groei en ontwikkeling van alle medewerkers. Het Zuwe Mobiliteitscentrum is er voor iedereen. John Taks kan uit eigen ervaring spreken: ook ik heb een aantal gesprekken met Henk gehad over de vragen die mij bezig hielden; doe ik de goede dingen, doe ik ze op de juiste manier of zijn er andere opties voorhanden. Het spiegelen en reflecteren met medewerkers van het Mobiliteitscentrum is zeer waardevol. We zien dat veel zorginstellingen ontwikkeling van medewerkers belangrijk vinden. Dit vertaalt zich vaak concreet in scholingsprogramma s. Zuwe Zorg en Zuwe Hofpoort Ziekenhuis willen meer dan het aanbieden van scholing alleen. Het Mobiliteitscentrum is hier een voorbeeld van. Wel vinden wij dat persoonlijke groei en ontwikkeling met name een eigen verantwoordelijkheid is. Het Mobiliteitscentrum kan onze medewerkers hierin een helpende hand bieden. Wij zijn continu bezig met het behoud en aantrekken van zorgprofessionals. Mensen die topkwaliteit in hun werk nastreven, werkplezier uitdragen en werkzaam willen zijn bij een gezonde en doelmatige organisatie. Hierbij feliciteren we Henk en zijn medewerkers met dit mooie jubileum, maar wensen ook onze medewerkers veel plezier en succes met deze ondersteuning. We spreken de hoop uit dat we nog vele jaren een beroep mogen doen op ons Zuwe Mobiliteitscentrum: het is er tenslotte voor, door en met onze medewerkers. John Taks Raad van Bestuur Zuwe Hofpoort Ziekenhuis Cas Kruidenberg Raad van Bestuur Zuwe Zorg Zuwe Mobiliteitscentrum - 5 jaar in beweging 1

4 2. Inleiding In 2004 kregen we wel eens de vraag of je bij mobiliteit moest denken aan rolstoelen of personenbusjes. Nu, vijf jaar later is het Zuwe Mobiliteitscentrum een begrip geworden voor het Zuwe Hofpoort Ziekenhuis en Zuwe Zorg. In het kader van het vijfjarig jubileum van Zuwe Mobiliteitscentrum is dit boekje ontstaan. We laten mensen aan het woord die in traject zijn geweest en combineren dat met onze filosofie en werkwijze. Hoewel onze locatie in de kelder van het Zorgcentrum in Woerden anders doet vermoeden, heeft het Mobiliteitscentrum een mooie ontwikkeling doorgemaakt. Zelfs de ruimte heeft hieraan bijgedragen. De rust en de stilte van de kelder sluit volledig aan bij ons idee dat we aandacht willen geven aan de vraagstukken waarmee mensen bij ons komen. Tenslotte gaat het niet over koetjes en kalfjes en is privacy een belangrijk gegeven. Loopbaanwerk is hard werken, daar zijn al velen achter gekomen! We zien een ongelofelijke bereidheid om hierin te investeren zoals men zich op de soms zeer pittige opdrachten stort om er van te leren. Dat levert vele mooie en emotionele momenten op. En soms ook hilarische, zoals die keer dat iemand kort na binnenkomst zei: Jij moet maar zeggen of ik applicatiebeheerder kan worden op de ICT afdeling, jij weet dat wel!. Of de keer dat iemand zich meldde bij het mobilisatiecentrum. Als je je meldt bij het Mobiliteitscentrum betekent dat niet per definitie dat je naar een andere afdeling of organisatie vertrekt. Na een traject kan iemand ook met nieuwe motivatie in zijn functie blijven. Tenslotte gaat het bij het Mobiliteitscentrum om mensen en om groei, of dat nu persoonlijk is of beroepsmatig. Tiny Littel (l) Henk Lyklema (m) Marieke van der Meij (r) Henk Lyklema, hoofd Na zeventien jaar in allerlei managementteams te hebben gewoond had ik een grote behoefte om bij te dragen aan persoonlijke ontwikkelprocessen van mensen. De klik met Zuwe is er op veel fronten. Er werken binnen Zuwe veel mensen met een grote bereidheid te leren. Kijk maar eens naar de mensen die in dit boek hebben geschreven. Allemaal hebben ze dappere stappen gemaakt. Dat ging soms echt niet zonder de nodige emotie maar wel altijd vanuit zelfsturing. Zo langzamerhand komen we op elke plek in de organisatie wel iemand tegen die in traject geweest is. Het is bijzonder te voelen dat ik getuige mocht zijn van die belangrijke momenten waarin de keuzes zijn gemaakt. Weet je wat de zuwenaar tot zo n fijne collega maakt? Je kunt echt met ze lachen en - als het nodig is - ook huilen. Waar vind je dit nog? En: Zuwe is geen intensieve menshouderij, er werken heel veel scharrelmensen! Marieke van der Meij, reïntegratiecoach Het bereiken van persoonlijke groei van mensen is de drijfveer in mijn werk. Het geeft mij voldoening als mensen na een soms moeilijke periode de draad weer oppakken en met hernieuwde energie aan het werk gaan. Elk loopbaan- of reïntegratietraject is een ontdekkingsreis, je weet niet wat er gaat komen. Het feit dat Zuwe belang hecht aan mobiliteit van haar medewerkers vind ik een voorwaarde. Het uit zich dagelijks door de constructieve en laagdrempelige samenwerking met collega s. Ik hoop dat medewerkers de weg naar ons Mobiliteitscentrum makkelijk blijven vinden! Tiny Littel, medewerker Augustus 2004 ben ik begonnen bij het Zuwe Mobiliteitscentrum. Een uitdaging om te gaan werken bij een nieuwe afdeling in de organisatie. De ochtend dat ik in de kelder van het zorgcentrum aankwam stond er in onze kale kamers een leeg bureau, een PC (nog aan te sluiten) en wat losse kantoorartikelen. In oktober 2004 zijn we van start gegaan. In de afgelopen vijf jaar hebben we veel collega s gezien bij het Mobiliteitscentrum. De aanmelding loopt (meestal) via mij waardoor er veel contact is met de kandidaten. Het is mooi om te zien hoe mensen hier aarzelend binnenkomen en na het doorlopen van een traject gemotiveerd en zelfverzekerd weer hun weg gaan. 2 Zuwe Mobiliteitscentrum / 5 jaar in beweging Zuwe Mobiliteitscentrum / 5 jaar in beweging 3

5 3. Vijf jaar Zuwe Mobiliteitscentrum Zuwe Hofpoort Ziekenhuis en Zuwe Zorg Zuwe is een organisatie met vele gezichten. Aan de ene kant is er het Zuwe Hofpoort Ziekenhuis in Woerden waar mensen werken. Daarnaast is er Zuwe Zorg met medewerkers. Onder deze tak vallen onder meer de verpleeghuizen, thuiszorg, jeugdgezondheidszorg, dieetadvisering, welzijn, cursusbureau en maatschappelijk werk. Het Zuwe Mobiliteitscentrum werkt als centrale voorziening voor beide organisaties, de kosten worden gezamenlijk gedragen. Waar gesproken wordt over Zuwe, wordt bedoeld: Zuwe Hofpoort Ziekenhuis en Zuwe Zorg. Korte ontstaansgeschiedenis 2003 De ketenzorg tussen Zuwe en het Hofpoort krijgt vorm Op initiatief van de gezamenlijke hoofden P&O wordt het Mobiliteitscentrum opgericht om houvast te bieden aan medewerkers in hectische tijden In oktober start het Mobiliteitscentrum met de eerste kandidaten Uitbreiding met een reïntegratiecoach Eerste lustrum Zuwe Mobiliteitscentrum. Doelstelling Het Mobiliteitscentrum heeft een ontwikkelingsgerichte (preventieve) aanpak. Dat blijkt uit de hieronder beschreven hoofddoelen: Het behouden van medewerkers voor Zuwe Het bieden van loopbaan-coaching voor alle medewerkers Het bieden van kansen voor medewerkers in de reïntegratie- of herplaatsingspositie Voldoen aan de verplichtingen van de Wet Poortwachter Visie Het Zuwe Mobiliteitscentrum hanteert de volgende visie-elementen. 1. Het centrum staat open voor alle medewerkers. Iedereen van hoog tot laag kan een beroep doen op het Mobiliteitscentrum voor loopbaancoaching. Het is een onafhankelijk (HRM) specialisme waar je als medewerker in alle rust aan je loopbaan kunt werken. 2. Zowel het Hofpoort Ziekenhuis als Zuwe Zorg vinden mobiliteit (personele beweging of ontwikkeling) belangrijk en zetten daar ook iets tegenover. Elke vacature wordt eerst bij het Mobiliteitscentrum uitgezet waarmee medewerkers in traject voorrang krijgen. Het matchen van de vacatures is de tweede kerntaak van het Mobiliteitscentrum. Jaarlijks worden zo n 270 vacatures gematcht. 3. Zingeving speelt een belangrijke rol bij mobiliteit van medewerkers en organisaties. Kernwoorden hiervoor zijn bezieling, zelfsturing en transformatie. Het Mobiliteitscentrum ondersteunt de medewerkers bij deze en andere zingevingsvraagstukken. 4. Goed afscheid nemen van de organisatie is belangrijk. Zowel voor de medewerker die met positieve motivatie kan kiezen voor een volgende stap als voor (het imago van) de organisatie. Wat doet het Mobiliteitscentrum? De grootste groep (loopbaankandidaten) meldt zichzelf aan met een loopbaanvraag. Maar ook ziekte of reorganisaties kunnen redenen zijn voor aanmelding. Deze medewerkers worden aangemeld door hun leidinggevende. We hebben het dan over reïntegratie of herplaatsing. In alle gevallen kent het loopbaantraject twee fasen: de onderzoeksfase en de verwervingsfase. In de eerste fase gaat het om bewustwording, ontdekken, evalueren, herijken en vaak: verwerken. Ter afsluiting van deze fase wordt de ontwikkelrichting in het persoonsen beroepsprofiel vastgelegd. In de tweede fase gaat het om solliciteren en alles wat daarmee te maken heeft. Reïntegranten worden bewust niet medisch benaderd door het Mobiliteitscentrum maar vanuit transformatie (zie hoofdstuk 7). Daarmee is een reïntegratie vraagstuk grotendeels een loopbaanvraagstuk. Loopbaanvraagstukken hebben bijna altijd te maken met situatie (context), levensfase en socialisatie. Beroepsmatige ontwikkeling en persoonlijke ontwikkeling gaan altijd samen. Mobiliteit is een samenspel van leidinggevende, PO&O en soms arbo. Het traject kan op verschillende manieren eindigen. Iemand kan een andere functie binnen of buiten de organisatie vinden, een opleiding volgen, maar ook blijven in de huidige functie (met nieuwe inzichten en/of motivatie). De loopbaanstappen zijn niet altijd groots en meeslepend, het is vaak de persoonlijke groei of ontwikkeling die mensen gemotiveerd aan de slag doet gaan. 4 Zuwe Mobiliteitscentrum - 5 jaar in beweging Zuwe Mobiliteitscentrum - 5 jaar in beweging 5

6 5% Van 2004 tot heden hebben zich zo n 800 mensen aangemeld bij het Mobiliteitscentrum, waarvan de meesten met een loopbaanvraagstuk. Dit beeld is in alle vijf jaren redelijk constant geweest. In de loopbaangroep zijn ook de mensen opgenomen die kwamen voor coaching op hun persoonlijke ontwikkeling. De carrière ontwikkeling groep is de kweekvijver voor de zwaardere functies. De verhouding eigen aanmelding (loopbaan) met de prioritaire groepen (reïntegranten en herplaatsers) is ongeveer 50%-50%. Er zijn herplaatsers die onder het Sociaal Plan vallen en reguliere herplaatsers, bijvoorbeeld bij ontslag- of functioneringstrajecten. We maken een onderscheid tussen reïntegranten (verzuim) en medewerkers bij wie de functie op termijn fysiek te zwaar dreigt te worden, de zogenaamde preventieve reïntegratie (pre-reïntegranten). 44% 22% 14% 55% 3% 9% 9% 9% 12% 6% 21% Aanmeldreden carrière ontwikkeling herplaatsing herplaatsing (Sociaal Plan) loopbaan pre-reïntegratie reïntegratie Afmeldreden afgerond loopbaantraject zonder vervolg (coaching) ander traject/opleiding of ontslag naar functie extern/plaatsing naar functie intern/plaatsing terug in oude functie/plaatsing De meeste medewerkers kunnen behouden blijven voor de organisatie. Toch is er ook uitstroom, behorend tot het normale verloop van het personeel. Ander traject betekent dat medewerkers ofwel een keuze gemaakt hebben voor een (vervolg-)opleiding, of incidenteel in een hulpverleningstraject terecht kwamen. Deze grafiek gaat over 680 afgeronde trajecten van de afgelopen jaren. 4. Persoonlijke loopbaanontwikkeling I Alice Kramer Zo n 5 jaar geleden was ik druk bezig alle bordjes in de lucht te houden: echtgenote, moeder van 3 kinderen (waarvan 2 erg drukke), dochter van een moeder die intensieve zorg nodig had in een verpleeghuis, verpleegkundige op de Spoedeisende Hulp in het Hofpoort Ziekenhuis, zo n 20 uur per week. Daarnaast probeerde ik ook nog een sociaal leven bij te houden, waarbij op dat moment ook de zorg voor 2 terminale vriendinnen een grote rol speelde in mijn leven. Een begrip als leuk of geluk kende ik niet meer. Maar ik dacht: die trein rijdt nu eenmaal, hij stopt vanzelf wel een keer... En dat deed ie. Tijdens een avonddienst kreeg ik een paniekaanval, juist op een moment dat het erop aankwam: ik moest handelen in een mogelijk levensbedreigende situatie en wist niet meer wat ik moest doen. Theoretisch wel, maar ik bleef letterlijk stilstaan, ik bevroor. Na dat voorval hebben we eerst intern gekeken naar mogelijke oplossingen: een poosje rust, verandering van werkomgeving, psychologische begeleiding middels persoonlijke gesprekken, scholing? Inmiddels waren die 2 vriendinnen en ook mijn moeder overleden, dus een stuk begeleiding kon geen kwaad. Op de SEH heeft men mij prima geholpen, maar ik wilde toch afstand nemen van levensbedreigende situaties. Hoewel ik het geweldig naar mijn zin had vond ik de verantwoordelijkheid te zwaar geworden, na alles wat ik in mijn privéleven had meegemaakt. Toen ben ik in de luwte gaan werken op een polikliniek, maar na een poos begon toch weer het verlangen te groeien naar een klinische omgeving. Ik had in het verleden veel ervaring opgedaan in verloskunde/gynaecologie, dat beheerste ik volkomen, dacht ik, maar toen ik ook daar in een spannende situatie opnieuw paniekerig werd, was de maat vol en wilde ik dat niet meer, hoe spijtig ook. Mijn leidinggevende heeft mij toen aangemeld bij het Mobiliteitscentrum, en enigszins sceptisch ging ik het traject in. Wat werk betreft ben ik teruggegaan naar de poli om van daaruit rustig te kijken wat ik wilde en wat bij mij paste. Ik was inmiddels de 40 gepasseerd en wilde ik het roer nog omgooien, dan wel graag in een keer goed! Je moet eerst thuiskomen om de deur voor een ander open te kunnen doen (coachingskalender 2009) 6 Zuwe Mobiliteitscentrum - 5 jaar in beweging Zuwe Mobiliteitscentrum - 5 jaar in beweging 7

7 Ik heb mezelf beter leren kennen Met Henk ging ik vrij snel de diepte in; ik wilde deze kans met beide handen aangrijpen en wist dat veel afhing van mijn eigen inbreng. Waar ik niet op had gerekend was het vele huiswerk en de aandacht voor familiepatronen, opvoeding, het verleden, beeld van de toekomst etc. Vrijwel meteen kwamen de thema s sterk verantwoordelijkheidsgevoel en loslaten naar voren, zaken die eigenlijk al als een rode draad door mijn leven liepen. Maar waar kwamen die vandaan? Waarden en normen speelden een grote rol, evenals het verlies van mijn vader op jonge leeftijd en de ziekte van mijn moeder in de laatste 15 jaar. Ik was erg onzeker, had weinig zelfvertrouwen; nooit geleerd om te kijken naar mijn kwaliteiten. Ik vond het dan ook erg makkelijk mijn negatieve kanten te belichten maar kon aanvankelijk weinig positiefs noemen... Ik wilde de balans vinden tussen enerzijds een diepe betrokkenheid bij mensen en anderzijds daar niet te veel mijn verantwoordelijkheid van maken. Zo wilde ik altijd nog maatschappelijk werkster of psychotherapeut worden, maar door dit traject heb ik ontdekt dat ik dit niet wil. In mijn werk als consulente kan ik veel van mezelf kwijt maar ervaar ook steeds eerder wanneer iets niet bij mij past. Vroeger liet ik meer dingen op zijn beloop die ik nu durf aan te kaarten. En ik weet, elke verandering die ik voor ogen heb, moet bij mij beginnen! Ook in mijn persoonlijk leven heb ik nog dagelijks profijt van dit traject. Wat ik heel waardevol vond op persoonlijk vlak was het beschrijven van mijn toekomstbeeld. Opvallend hieraan was dat mijn verwachtingen en plannen ophielden na mijn 60e. Dat was het plaatje van thuis. Ik heb het gewoon meegekregen. Nu zie ik door mijn werk weer de hoop om kwaliteit van leven te helpen vergroten, voor zover je daar als mens invloed op hebt. Nu komt er ook weer ruimte om na te denken over dingen die ik graag nog zou willen doen op het gebied van bijvoorbeeld studie, persoonlijke groei en ontspanning (hopelijk ook na mijn 60e). Ik vind het nu ook heel leuk en leerzaam om mezelf aan te sturen op mijn eigen leerproces, waarbij ik gebruik maak van statements en lessen die ik van Henk heb meegekregen. Ik denk dat ik zonder dit traject was blijven hangen in negativiteit rond mijn falen, dat ik zaken uit de weg zou zijn gegaan, en zeker dat ik het ziekenhuis zou hebben verlaten, een wereld waar nog steeds mijn hart ligt! Wat achter ons ligt, en wat voor ons ligt, is niets vergeleken met wat in ons ligt! (R.W. Emerson) Durf jezelf mee te nemen naar je werk (coachingskalender 2009) Vanuit mijn werk op de polikliniek raakte ik betrokken bij de start van de Maartenskliniek waar ik begon als poliassistente. Omdat dit een bedrijf in ontwikkeling is, ontstonden en ontstaan er diverse functies, waarbij ik mijzelf steeds afvraag (of het wordt gevraagd) of het iets voor mij zou zijn. Door het loopbaantraject heb ik geleerd wat mijn sterke en zwakke kanten zijn, bijvoorbeeld mijn mediatorvaardigheden, en kan ik beter aangeven of iets wel of niet bij mij past en welke tools ik nodig heb. Dit zie ik dan ook als de grote kracht van het Mobiliteitscentrum! Veel mensen kiezen op jonge leeftijd een beroep of werkkring, wat eigenlijk na een aantal jaren niet meer lijkt te passen, door persoonlijke groei of ervaringen. Ik weet van mijzelf dat ik geen leidinggevende functie ambieer, maar dat bemiddelen beter bij mij past. Gelukkig is het werkklimaat bij de Maartenskliniek zodanig dat daar alle ruimte voor is. Men heeft oog voor de kwaliteiten van mensen, maar ook voor hun grenzen. En misschien wil ik ooit over mijn grenzen heengaan en aan een nieuwe uitdaging beginnen, maar ik heb dan wel het zelfvertrouwen en de kracht opgebouwd om dit aan te gaan! de ontdekking dat ik mediator vaardigheden heb De verkoper Welke basisrol past het beste bij mij? De uitvoerder, ambachtswerker, productie De adviseur De ondersteuner De leider de operationeel leider / de manager De visionair De onderzoeker De organisator niet deels erg goed 8 Zuwe Mobiliteitscentrum - 5 jaar in beweging Zuwe Mobiliteitscentrum - 5 jaar in beweging 9 De bemiddelaar (mediator) De vertegenwoordiger/ambassadeur

8 5. Biografisch werken en andere opdrachten Loopbaancurve experiment, studie groei, expansie leren, ervaring opdoen nemende fase Johanna Verbrugge verantwoordelijkheids maximum presteren, verdiepen, keuzes maken verwerkingsfase of midcareerfase jaar jaar afbouw en overdracht, nieuw élan wijsheid delen, meesterproef neerzetten schenkende fase Biografisch werken is een belangrijk onderdeel van loopbaancoaching. Loopbaancoaches gebruiken vaak de levensfasen. Mensen leren en rijpen in elke fase op een andere wijze en stellen dan andere eisen aan het werk. De volgorde van de vrijmetselaars, leerling-gezel-meester is een fundament voor persoonlijke ontwikkeling. Mijn naam is Johanna Rebekka Verbrugge-Dijs. Ik werkte als kinderverpleegkundige op de kinderafdeling van het Hofpoort Ziekenhuis. Kinderen vind ik echt heerlijke schepsels, dus ik deed mijn werk met plezier en liefde. Maar waar ik telkens weer tegen aanliep was mijn traagheid en mijn moeite met coördineren en organiseren. Ik wilde niet koste wat kost doorgaan dus besloot ik naar het Mobiliteitscentrum te gaan voor advies, raad en daad. Zal ik mij maar om laten scholen? Postbode zijn is misschien wel veel beter en gemakkelijker, groot bijkomend voordeel is dan dat je veel buiten bent. En dat wilde ik graag. Op welk gebied liggen mijn talenten?, en In welke werkomgeving komen zij het beste tot hun recht? Dit waren de vragen die mij het meeste bezighielden en waar ik een antwoord op wilde vinden onder de bezielende leiding van een deskundige. Het werken met de opdrachten Naast enkele gesprekken die ik had met Henk Lyklema (de bezielende deskundige) kreeg ik ook huiswerk mee in de vorm van opdrachten. Ze waren erop gericht je weer eens echt te verdiepen in jezelf. Ik vond het leuke en behulpzame opdrachten. Zoals bijvoorbeeld de opdracht waarbij je je levensloop moest uittekenen. Je duikt terug in je eigen geschiedenis. Ik vond het prettig dat er weer allerlei details uit mijn verleden op mijn netvlies verschenen. En ik dacht: goh, wat heb ik toch eigenlijk al veel gedaan an en meegemaakt. Wat een leuk leven eigenlijk. En welke invloed hebben al mijn (levens) ervaringen op mijn leven in het hier en nu? En zo waren er nog meer leuke, verdiepende de opdrachten. Ik heb hernieuwd inzicht gekregen in mijn kwaliteiten, sterke en zwakke kanten en ambities. Tijdens de gesprekken kwamen deze zaken gedetailleerd in kaart. Dat werkt verhelderend en maakt dat je keuzes kunt maken ten aanzien van je werkende leven. Momenteel ben ik werkzaam als flexpooler voor de Zuwe thuiszorg. Dit houdt in dat ik een nul-uren contract heb en op oproepbasis ingezet word. Ik vind het heerlijk. Ik bepaal helemaal zelf wanneer ik werk en waar. Ik voel me hierdoor erg vrij en dat is ontzettend belangrijk voor mij. Daarbij kan ik mijn werk heel goed combineren met de zorg voor mijn jonge gezin. Verder kan ik mij volledig richten op die ene patiënt in zijn eigen leefomgeving. Zonder dat ik te maken krijg met prikkels van buitenaf. Zoals in een ziekenhuis, waarbij er altijd veel dingen tegelijkertijd je aandacht nodig hebben. Bij het Mobiliteitscentrum worden ideeën die misschien ergens in je onderbewuste ronddwalen naar je bewuste gesleept. Of ze helpen je om ideeën om te zetten in acties! HET IDEALE LEVENSONTWERP Maak een uitgebreid levensontwerp van nu tot aan je 80st van je dromen, wensen, verlangens en idealen, in periodes afwisseling en de diversiteit) hoe je woont, welke relaties je hebt en (vooral) welke bezigheden je hebt Status of aanzien Identiteitsvorming Ontplooiing van (verborgen) kwaliteiten Opdoen van kennis Opdoen van wijsheid Aangaan van uitdagingen Uiting geven aan creativiteit Er wordt een appèl op me gedaan Financiële levensvoorwaarde Invloed uitoefenen Wat heb ik naar nieuwe collega s te bieden? Onder welke condities verbind ik me met co Ben ik bereid om te reizen en hoeveel kilom i? 10 Zuwe Mobiliteitscentrum - 5 jaar in beweging Zuwe Mobiliteitscentrum - 5 jaar in beweging 11

9 Renske van den Wijngaard Vorig jaar werkte ik als traineeverpleegkundige op de afdeling neurologie in het Zuwe Hofpoort ziekenhuis. Ik heb veel geleerd op de afdeling neurologie, maar ik merkte na een aantal maanden dat ik mij niet prettig ging voelen op het werk. Ik kwam bij het Mobiliteitscentrum terecht waar ik opdrachten meekreeg om thuis te maken. En ik deed een paar oriëntaties. Bij Maria Oord zochten ze een verpleegkundige op de afdeling revalidatie. Het gesprek liep heel anders dan verwacht. Het was niet op de revalidatieafdeling maar op een afdeling voor dementerenden. Ik baalde, want dat was niet wat ik verwacht had. Al snel deelde ik mijn ervaring over het werken met dementerenden en begon ik het gesprek steeds leuker te vinden. Ik heb de keuze gemaakt (ik werk alweer bijna een jaar op Kleinschalig Groepswonen) waarvan ik tot op vandaag geen spijt heb gehad. Marja van den Helder Een baan in de zorg leek me wel wat. Daarom ben ik de interne opleiding verpleeghulp in Zorgcentrum Woerden gaan doen. Na een paar jaar kreeg ik last van mijn knieën en heb toen de opleiding voor voedingsassistente gedaan. Toen ben ik naar het Mobiliteitscentrum gegaan. De eerste keer was vooral veel praten. Over mijn interesses, hobby s en ook over mijn privé situatie. Ik vond dat eigenlijk eerst allemaal niets, maar dat was nodig om een profiel van mij te schetsen! Solliciteren is topsport Regelmatig kreeg ik een met een vacature waarop ik kon solliciteren. Vaak was het een vacature voor te weinig uren of was het geen baan die bij mij paste. Wanhopig werd ik ervan. Maar omdat Marieke zo enthousiast en gemotiveerd bleef had ik het gevoel niet te kunnen stoppen. En maar goed ook. Ik werk nu 16 uur in de week in Maarssen en 11 uur op de Schans in Zorgcentrum Woerden. Het bevalt me goed. Fysiek kan ik het goed aan en het werk op de receptie bevalt me boven verwachting prima. Lianne van Winden Het was voor mij een leerzame en intensieve periode. Zo waren er opdrachten die je leren naar jezelf te kijken en hoe je in het leven staat, voor mij was dat erg verhelderend vaak weet je het ook wel een beetje maar je krijgt nu die bevestiging. Het hielp mij om ook bij mijn toen vaste baan in het wijkteam om de keuzes beter te maken. En vanuit mijzelf te denken wat wil ik zelf en hoe ik mij daar bij voel en niet hoe een ander het wil of daar over denkt. Voor mij was dit een persoonlijke groei en dit gaf mij meer durf om voor mijzelf op te komen Tijdens het traject kon ik binnen de Zuwe ook nog ervaring opdoen op een ander werkvlak, niet de handen aan het bed maar meer het computerwerk en clienten telefonisch te woord staan. Dit is mij heel goed bevallen en kon zo kennismaken met deze kant van zorgverlenen. Ook voor mij persoonlijk heeft dit hele traject positieve kanten gehad, waarbij het er ook best emotioneel aan toe kon gaan maar ik ben er sterker uit gekomen. 12 Zuwe Mobiliteitscentrum - 5 jaar in beweging Zuwe Mobiliteitscentrum - 5 jaar in beweging 13

10 6. Persoonlijke loopbaanontwikkeling II Nienke Hylkema Ik werkte als gespecialiseerd verpleegkundige voor 30 uur bij de huisartsen in Woerden. Ik was uitgekeken en uitgeleerd in mijn baan en wist niet wat ik wilde gaan doen. Ik heb toen samen met Henk daar veel over gesproken en ik heb een vragenlijst ingevuld. Daaruit bleek dat ik prima een leidinggevende kon zijn, maar dat ik nog een aantal zaken moest ontwikkelen. Dat heb ik daarna gedaan en na anderhalf jaar kwam de vacature voor teamcoördinator. Ik had soms tegengestelde belangen. Omdat ik een alleenstaande moeder ben, heb ik bepaalde ambities en wil ik graag uit mijzelf halen wat er in zit. Maar mijn dochtertje kijkt daar soms heel anders tegenaan. Ik wil groeien omdat ik degene ben die voor ons gezin moet zorgen en ik vind het leuk, maar aan de andere kant wil ik ook graag een gezellig gezin en zelfs wel minder werken. Dus dat waren soms best confronterende zaken. Inmiddels kwam de vacature teamcoördinator interne en longziekten bij het Hofpoort Ziekenhuis. Na nog wat heen en weer gebel met Henk, heb ik gesolliciteerd en ben ik aangenomen. Ik was zo blij de kans te krijgen door te kunnen groeien! Ik werk er nu een jaar en heb het erg naar mijn zin. Momenteel volg ik een interne opleiding voor teamcoördinator. Hierin leer ik de basisvaardigheden voor het leidinggeven. Ik vond de gesprekken met Henk altijd erg leuk en gezellig. Ik heb een heftige periode achter de rug en dat was soms best confronterend, maar ook daarin had ik steun aan Henk. Hij heeft mij naar een completer persoon gecoacht. Als ik dit traject niet had gevolgd was ik nog werkzaam geweest bij de huisarts en had ik een heleboel informatie over mezelf gemist. Onno van der Worm En daar kwam weer zo n kneusje... Dat zal mij niet overkomen, dacht ik vaak. Als maatschappelijk werker help ik vooral anderen met hun problemen en omdat je ervoor geleerd hebt ben je een soort van onaantastbaar. En omdat ik man ben nog onaantastbaarder. En omdat ik me de luxe kan permitteren om dat maar 24 uur per week te doen is die onaantastbaarheid maximaal. Dus: je niet aanstellen en gewoon doorgaan. Dacht ik. Niet dus. Tijdens gesprekken met cliënten kwam steeds vaker de gedachte op: los effe lekker zelf je problemen op en val mij daar niet mee lastig. Dat is voor een hulpverlener niet echt een positieve werkhouding. Nadat ik een week of wat zo doormodderde en ook mijn collega s begon te vervelen met een negatieve uitstraling heb ik bij mijn leidinggevende aan de bel getrokken. In een open gesprek gaf ik aan dat ik bang was dat ik na 12 jaar hulpverlening mijn houdbaarheidsdatum had overschreden, en dat het wellicht tijd was om naar wat anders om te zien. Zou kunnen, antwoordde mijn leidinggevende. Is het een idee om samen met het Mobiliteitscentrum van Zuwe eens te onderzoeken of die gedachte klopt en zo ja, waar het mee te maken heeft? En zo nee, wat je dan kunt doen om weer verder te kunnen? Ja, ja, dacht ik eerst nog: lekker makkelijke manier om van medewerkers af te komen. Testje doen, gesprekje voeren en vervolgens via de achterdeur de organisatie uit. Stempel: ONGESCHIKT. Nou, dat liep dus wel wat anders. Ook hier geldt weer de tegeltjeswijsheid dat een mens het meest lijdt door het lijden dat hij vreest. Het traject dat ik met Henk Lyklema heb doorlopen was intensief en tegelijkertijd enorm energiegevend. Diep gegaan en veel gelachen. In de spiegel gekeken en daarvan soms geschrokken. Met als effect: in beweging gekomen. Ik ben gestart met de vraag: wil ik nog wel maatschappelijk werker blijven? In een aantal gesprekken en met het maken van huiswerkopdrachten zochten we een antwoord. En vanuit het antwoord hebben we ook de stap gezet naar de mogelijkheden om verder te kunnen. Al heel snel was de knop om van wat er niet kon naar wat de mogelijkheden zijn. Vanuit die positieve houding was het ook makkelijker om te kijken naar belemmeringen en acceptatie van eigenaar- een mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest. 14 Zuwe Mobiliteitscentrum - 5 jaar in beweging Zuwe Mobiliteitscentrum - 5 jaar in beweging 15