Marcus Koningen ( ik richt me vandaag mede voor jullie gemeentevergadering op de evangelietekst)

Maat: px

Weergave met pagina beginnen:

Download "Marcus Koningen ( ik richt me vandaag mede voor jullie gemeentevergadering op de evangelietekst)"

Frank Claes
4 jaren geleden
Aantal bezoeken:

1 Marcus Koningen ( ik richt me vandaag mede voor jullie gemeentevergadering op de evangelietekst) Wij verblijven vandaag nog in Kafarnaüm. Kafarnaüm is niet zo maar een plaats. Het dorp der vertroosting, dat betekent die naam. Dat dorp ligt in Galilea, een bontgekleurde wereld. Multicultureel maar ook met een wat duistere kant. Niet alleen Joden wonen daar, maar ook Samaritanen, Romeinen, vluchtelingen, opstandelingen ( Zeloten) en rovers. Daarheen was Jezus voorafgaand aan het gedeelte van vanmorgen met zijn eerste leerlingen op weg. Naar het dorp van de vertroosting. Het was sabbat, dag van rust, inkeer en bezinning. Jezus ging naar de synagoge kerk in de wereld- en preekte. Natuurlijk want wie stond er steviger dan Hij met beide benen op of in die wegwijzer, door God gegeven. Vanaf zijn jonge jeugd sterk geïnteresseerd, vertellen de evangelisten. Er gebeurde van alles toen. Mensen die begeesterd raakte maar niet iedereen. Er kwam ook verzet vanuit het midden van de gelovigen een onreine geest. Simon en Andreas, Jakobus en Johannes, die eerste leerlingen behoren tot degenen die geloven in dat goede nieuws. Zij geven gehoor aan zijn oproep hem te volgen! Met grote vanzelfsprekendheid nemen ze hem mee naar huis. Wie hij is en wat ze met hem te maken hebben is ook voor hen nog niet helder. Maar ze durven het aan hem te volgen. Het optreden van Jezus heeft de hoop voor gelovige joden aangewakkerd. In heel zijn leven doet Jezus- beeld van God- niets liever dan mensen bevrijden, genezen, helpen opstaan. Omdat hij niet ver wou zijn is de Heer gekomen. Midden in wat mensen zijn heeft hij willen wonen. Midden onder u staat hij die gij niet kent Voor Simons schoonmoeder zal dat, zo kan ik me voorstellen, anders zijn dan voor hem.

2 Wie is die man, waardoor haar schoonzoon, haar dochter en de rest van het gezin in de steek laat. Zij ligt in haar bed, met koorts. Voor haar geen rol van gastvrouw tegenover deze man! De vrouw om wie het hier gaat wordt niet bij name genoemd. Ze wordt in relatie gebracht met een mannelijk familielid: Simon Het zijn Simon en Andreas die Jezus attent maken op haar ziekte. Tot zover is het verhaal nog helemaal in overeenstemming met de sociale codes van die tijd. Jezus doorbreekt die: Hij een vreemde ( van buiten de familie) gaat naar haar toe. Neemt haar hand, raakt haar aan en doet haar opstaan. En dan staat er: zij werd vrij van koorts en bediende hen. Nu kun je daarbij bedenken dat ze haar rol als gastvrouw gaat vervullen. Dat doet tekort aan het woord dat hier gebruikt wordt. Zij trekt uit de ontmoeting met Jezus consequenties voor haar eigen leven. Dat wil dat wordt dienen zeggen in dit verband. Het verhaal gaat door. De vrouw handelt en zij doet dat uit vrije wil. Zij kiest daarvoor, van binnenuit. Ze zorgt en dient en blijft dat ook doen als Jezus weer vertrokken is. Zij volgt hem. Die zin: zij werd vrij van koorts, en bediende hen. Is typerend voor hen die zijn leerling willen zijn. Marcus schrijft zijn verhaal wanneer de eerste huisgemeenten zich hebben gevormd. Mensen komen samen in de huizen van volgelingen van Jezus, om Hem te gedenken. Om samen te vieren en van daaruit elkaar en hun omgeving te dienen. Een open huis voor gemeenteleden, twijfelaars, zoekers en bidders. Wie weet heeft zij een leidersrol om te dienen op zich genomen. Het verhaal gaat door in woord en daad. Deze vrouw, niet bij name genoemd, heeft het begrepen. Dienen heeft te maken met zorg, zorg dragen voor elkaar en voor mensen. Wil daarom elkander doen alle goeds geduldig Wees elkaar om zijnentwil niets dan liefde schuldig. Daarbij is het ook nodig op adem te komen, tot jezelf te komen, bij God.

3 Jezus onttrekt zich aan de hoopvolle menigte mensen. Het is hem niet gegund de zorg te krijgen die hij nodig heeft. Iedereen zoekt u zeggen zijn leerlingen. Er klinkt verwijt in door. De balans tussen zorg om een ander en zorg voor jezelf is niet altijd gemakkelijk te vinden. Daar kunnen mantelzorgers je alles over vertellen. Herkenbaar ook voor onze tijd. Mensen die zwaar belast zijn, door mantelzorg raken achter adem. Dat kan ook gebeuren in een krimpende kerk met weinig menskracht. Of in een maatschappij die veel van je vraagt. Jezus gaat naar buiten om te bidden op een eenzame plek. Om tot zichzelf te komen, om zijn verdriet en ontroering uit te spreken tot Hem, die Hij zijn Vader noemde. Om te roepen: ziet U het niet al dat godvergeten lijden. Het raakt me zo, ik ben om al die mensen bewogen. Geef me kracht en leer me volhouden. Om stil te worden en heel te worden. Inkeer te zoeken. Om zelf gezond te worden en te blijven, hoe kun je anders dienen. Deze verhalen zijn er om ons te bemoedigen. Er ons aan te herinneren wat het betekent zijn leerling te zijn: kerk in de wereld. Misschien lig je als gemeente koortsig te bed. Denk je dat je te weinig in huis hebt. weet je niet wie hij is, wat vraagt hij allemaal van je Ervaar je stuurloosheid en ben je, je kompas kwijt! Zie je God nergens, wat een ellende in die wereld. Jezus neemt haar bij de hand: en deed haar opstaan! Doe jezelf niet kleiner voor dan je bent. Sta op, volle kracht vooruit. Rechtop staan delen en dienen. De vier leerlingen snappen het (nog) niet. Iedereen is naar je op zoek. Jezus gaat niet terug naar de stad, Hij is nog maar net aan zijn taak begonnen.

4 Zo n opmerking of aansporing ( het is maar hoe je het bekijkt) kan een valkuil zijn. Het streelt je eer en bevestigt je in je rol van zorgdrager. Het kan ook maken dat je denkt alles zelf te moeten doen. Balans tussen zorg voor de ander en zorg om jezelf kan er weer door uit evenwicht raken. Jezus zegt: Laten we ergens anders heengaan, om ook in andere dorpen het goede nieuws te brengen. Hij blijft trouw aan zijn opdracht: daarvoor ben ik immers op weg gegaan. De bewoners van Kafarnaüm hebben het aan hem kunnen zien hoe ze met elkaar moeten omgaan: leren van de Bijbelse verhalen( in de synagoge), zorg dragen voor elkaar en de kwetsbare mensen om je heen en vieren/ bidden stil worden. Met andere woorden: God liefhebben boven alles ( de weg gaan die Hij met zijn richtingwijzers aangeeft). Dienen en balans zoeken in de zorg voor de ander en voor jezelf. (en je naaste als jezelf) Dan wordt iets zichtbaar van het Rijk van God. Ben je bang dat je niet genoeg in huis hebt? Je hebt meer in huis dan je denkt. Ben je bang er alleen voor te staan, denk je dat God er niets aan doet? Er wordt over je gewaakt, je bent verbonden, er wordt voor je gebeden. Is er angst om je kompas kwijt te raken op een doodlopende weg te zijn. Je staat er niet alleen voor. Je hebt de kracht ontvangen om boven de omstandigheden uit te groeien. Blijf niet koortsig te bed liggen. Het weinig dat we hebben is uiteindelijk de echte overvloed, de ware rijkdom. De grote gezondheid. Het geloof/vertrouwen, het delen van leeftocht en leven. Wij zijn geroepen tot hoop, dat bedoelen de Bijbelse verhalen, ook de genezingsverhalen. Die hoop mogen we verder dragen, uitstralen in een tijd dat angst en wanhoop overheersen. Jezus kwam geen leer brengen. Hij kwam om mensen de ogen te openen voor het leven zoals God het bedoeld heeft. Hij noemde dat het koninkrijk van God.

5 Jezus heeft veel te maken gehad met zieke mensen die naar lijfelijke gezondheid zochten. Maar Jezus bood altijd meer dan dat. Hij schonk hun vooral Grote Gezondheid. Blindheid, verlamdheid, uit balans zijn, koortsig waren voor Jezus niet alleen een aandoening van het lijf. Niet dat hij dat niet belangrijk vond, maar het ging altijd dieper, om heel wording en werkelijk bevrijd mens. De mensen die Jezus genas zijn uiteindelijk allen gestorven. Maar ze kozen voor leven voor de dood en dat versterkte het vertrouwen in hen. Dat heeft die vrouw, schoonmoeder van Petrus begrepen Moeten zijn leerlingen ook niet groeien in dat vertrouwen en dat begrip. Juist wanneer we gefixeerd raken op ziekte, lijden, chaos, wordt er aan de wortels van dat vertrouwen gerukt. Ik wil het lijden niet bagatelliseren, maar laten we ook dat kleine mosterdzaadje niet vergeten. Dat zaadje waar ook het Koninkrijk mee vergeleken wordt Dat minimale mosterdzaadje heeft ongekende kracht. Het is een heel klein zaadje, maar in de gelijkenis die Jezus erover vertelt gaat het niet om de afmeting. Het gaat over de kiemkracht Het vermogen om te groeien. Het gaat erom in de beproeving, lijden en verdriet iets van de verborgen nabijheid van God te blijven ervaren. Misschien alleen door worsteling verkregen, maar in ieder geval door gebed. Het zoeken van Gods aangezicht, zoals Jezus deed. Dan raak je vast nog wel eens uit balans, maar sta je weer op en kom je weer in beweging, vind je weer evenwicht, kun je weer dienen en zorgen. Onze levensweg is een leerweg. Het Koninkrijk van God een leerschool. Mensen die geloven mensen van de weg. In de dagelijks werkelijkheid van ons leven, persoonlijk en als gemeente vermenigvuldigd zich alles: Wijsheid, eigenwijsheid, liefde maar ook liefdeloosheid, warmte en kilte. Er zijn repeterende breuken, van angst en falen. Wij zijn doorgeefluiken Maar kunnen ook meer zijn dan dat, als hij ons bij de hand neemt

6 en zegt Sta op en wij daarop ja zeggen. Elkaar dienen en onszelf gezond proberen te houden. Persoonlijk en ook als gemeente door te bidden, te vieren, stil te worden. En door te bezinnen voor we beginnen. ( dat gaan jullie na deze viering samen doen!) Moge dat gezegend zijn, Amen

Vergelijkbare documenten

Dag 1. Lezen: Johannes 15: 12 13

Dag 1. Lezen: Johannes 15: 12 13 Waaraan herken je een christen? Aan het visje achterop zijn auto? Aan het kruisje om haar hals? Aan de juiste theologie? Waaraan herken je een christen? Aan de leerling herken je de leraar. Jezus is het