Hef Wereldkongres voor den Vrede

Transcriptie

1 N' &ECEMBER Maa^MMMAMhMtifeMÉ Opstet en Administratie : 8, JOZEF-STEVENSSfRAAT, 8 BRUSSEL OFFICIEEL ORGAAN van de Syndikale Kommissie der Werkliedenpartij en der Onafhankelijke Vakbonden. VERSCHIJNT OM DE VEERTIEN DAGEN Hef Wereldkongres voor den Vrede De aankondiging van het Wereldkongres voor den Vrede, heeft een ontzaglijke weerklank ge^. vonden, te oordeelen naar het groot aantal vertegenwoordigde organisaties. Meer dan 600 afgevaardigden, uit alle landen, de verscïieidenste organisaties vertegenwoordigend vakbonden, politieke partijen, vredesgroepen, enz. hebben er aan gehouden de uitnoodiging van het Internationaal Vakverbond te beantwoorden. Het Internationaal Vakverbond had reeds op zijne Kongressen te Londen (November 1920) en Rome (April 1922) krachtdadige besluiten genomen in verband met de aktie te voeren tegen den strijdïustigen waanzin der kapitalistische regeeringen. Het had van zijne kracht blijk gegeven bij de boykotteering van Hongarije en bij het weigeren van het munitievervoer naar Polen, dat in oorlog was met Sowjetisch Rusland. Het Wereldkongres, te Den Haag gehouden, volledigt op gelukkige wijze de antioorlog aktie van het Internationaal Vakverbond. Het heeft vooreerst de gelegenheid' geschonken de meest op politiek, wijsgeerig en maatschappelijk gebied verschillend denkende mannen en inrichtingen in een verheven streven bij elkaar te brengen. Het heeft den weg gewezen die door allen moet betreden, en het heeft nauwkeurig bepaald dit is zeer belangrijk en betreft enkel de zuiver proletarische en socialistische organisaties 'welke de hoofdbeginsels zijn die 1 den grondslag moeten vormen van de internationale aktie tegen den oorlog en voor den vrede. 't Is dat, inderdaad, het antimilitarisme en de strijd tegen den oorlog zeer ingewikkelde vraagstukken in 't leven roepen. Om ze op te lossen, is het niet voldoende, zooals de kommunistische afgevaardigden op het Kongres te Den Haag gedaan hebben, te bevestigen dat de oorlogen uit het kapitalisme voortspruiten. Deze «beginsel»- waarheid is te gemakkelijk zekere toestanden den baas; ze wordt te veel herhaald en kan zelfs soms als rechtvaardiging dienen voor dezen wien de aktie afschrikt, of wel zooals het nog het geval was met de bolchevisten - aanleiding geven tot de ergste ongerijmdheden. De praktische mannen die te Den Haag samen waren, hebben praktisch werk willen verrichten en zijn er volkomen in gelukt. Benevens beginselverklaringen over de verwijderde oofzakerr van den oorlog, hebben zij er aan gehouden de middelen te doen kennen waarvan zij zich voornemen te bedienen om hun doel te bereiken. De door het Kongres aangenomen besluitselen zijn er het bewijs van. De proletarische aktie moet overal plaats vinden, met het woord en met de pen, wat gebeurlijk meer krachtdadige middelen niet uitsluit, zooals de boykotteering en de algemeene staking. 't Is tegen de aanvallers dat het proletariaat bij voorkomend geval gansch zijne strijdkracht zal moeten stellen; 't is op het recht, om_de uitdrukking van één der onzen te gebruiken, dat de vrede tusschen de volkeren moet gegrondvest zijn. De Volkerenbond die zoo te wenschen over laat dat hij niemand ontzag inboezemt moet hervormd worden in een ware Bond der Volkeren en een bemiddelingslichaam worden om de tusscheji de landen oprijzende geschillen te regelen. Is het, om te eindigen, noodig op de mislukking te wijzen van de drijverijen des Moskousche afgevaardigden? Hunne toespraken waren geenszins uitstekend en, volgens de meening van al de kongresleden, verwachtte men zich aan beters hunnentwege. Nog een begoocheling die verzwindt! Moskou had wel gaarne zijne formuul van eenig front willen zien aannemen, 't is te zeggen officieel het bestaan bekrachtigen van organisaties ontstaan uit het verdeelingswerk dat ze sinds verscheidene jaren voltrekken. Dat is eene ongepaste verwaandheid 1 die door de, op het Kongres vertegenwoordigde arbeidersorganisaties naar verdienste werd onthaald. Het vredeswerk heeft, om zich te ontwikkelen, de hulp der Moskousche lasteraars niet noodig. Het Internationaal Vakverbond heeft er, integendeel, alles bij te winnen door eene medewerking (!) af te wijzen die het niet als rechtschapen kan beschouwen. De toekomst zal bewijzen dat dit niet ongegrond was.

2 234 DE BELGISCHE VAKBEWEGING De Inrichting van den Arbeid De Bouwgilde Aan ihet Bureel der Syndikale Komimiissie is een verslag van de Bouwcentrale onderworpen dat reeds werd besproken in, den schoot der. Studiekommissie over de Kooperatie van Voortbrenging en de Vakbonden, opgericht ingevolge het IX e Kongres van het Belgisch Kooperatief Bureel, clat van 17 tot 19 Juni 1922 werd gehouden. Het verslag handelt over de oprichting van eene Nationale Kooperatieve van Voortbrenging in het Bouwbedrijf, wat van niet weinig beteekenis is. Zekerlijk hebben we sinds lang in het land, talrijke kooperatieven van voortbrenging : broodbakken jen, weverijen, kleinmetaalwerkbuizen, alsook enkele bouiwkooperatieven, en sinds eenigen tijd eene Vischvangstkooperatieve. Evenwel, hebben de kooperatieven vantvoörtbrenging buiten deze van 'het brood, tot op heden de arbeiders, noch Ihet publiek in *t algemeen veel belang ingeboezemd. Dit zou nochtans gansch anders kunnen zijn indien wij ons vastberaden aan 't werk zetten met al degenen die hunne hoop stellen in de samenwerkende aktie, alsook met hen die in het bouiwvraagstuik betrokken zijn en men weet dat ze talrijk zijn en eene Nationale Bouwkooperatieve stichten.. Om er zich' van te overtuigen heeft men slechts de uitslagen na te gaan tot op heden bekomen in Enigeland en Duitschland, waar de ibouiwgilden na een bestaan van min dan twee jaar er toe gekomen zijn debouwkosten ontzaglijk te ibeïiwloeden en daardoor het schrikbeeld geworden zijn van de kapitalistische ondernemers, evenals van de kleine nijveraars. 't Is aldus dat in Duitschland het Patronale Syndikaat van de Bouwnijverheid al de ondernemers van het vak in. zijne rangen heeft zien toestroomen en in gansch het rijk plaatselijke afdeelingen heeft moeten oprichten. Wij ontleenen het volgende aan de onderrichtingen dat het aan zijne aangeslotenen geeft : In zijn aanstaanden strijd tegen de bouwkooperatieven heeft het Hoofdbestuur besloten den ondernemers aan te bevelen de winsten en algemeene onkosten op een minimum te beperken, ten einde de mededinging het hoofd te kunnen bieden. Men dient bijgevolg niet uit het oog te verliezen dat men er, door eene zoo voordeelig mogelijke huishoudkundige inrichting van de bijzondere ondernemingen moét toe komen, de kosten te verminderen, bij voorbeeld door de invoering van nieuwe en redematige werkmethodes, alsook door de invoering van machines. In de tweede plaats, nochtans, moet de ondernemer trachten de kosten zijner onderneming op een minimum te brengen. Vervolgens wordt de oprichting aanbevolen van kooperatieven van krediet, kooperatieven van aankoop (voor rechtstreeksche gezamenlijke aankoopen en aanb'estedingskontrakten), alsook de oprichting van kooperatieven tot vervaardiging van de tot de nijverheid noodige voorwerpen, met het doel ze gemeenschappelijk te verbruiken ; eindelijk beveelt men de oprichting aan van kooperatieven van fabrikage of levering, voor doel hebbend als bemiddeling te dienen voor het bekomen van orders en het uitvoeren van bouwwerken. Men ziet dat de invloed der gilden in Duitschland reeds aanzienlijk is en dit in 't voordeel der samenleving. Nochtans beijvert die kapitalistische onderneming zich hen te treffen door alle mogelijke middelen, ten einde hare geduchte mededinging te ontgaan. In den heginne gelukten zij er in de materialenleveraans voor hunne slechte zaak te winnen, die weigerden leveringen te doen en aan de kooperatieven geen. krediet. wilden verleenen. Doch de gilden voorzalgen zich spoedig van hunne eigene magazijnen en gingen zelf aan 't fabrikeeren van materialen. Ook het onvoldoende kapitaal speelde eene moeilijke rol. In 1921 stroomden de bestellingen dermate toe dat voor meer dan 300 imillioeni mark zaken de gilden slechts over een bedrijfskapitaal van 25 muloen mark beschikten. Gezien dë^kooperatievetorm de plotselinge terugtrekking der belegde kapitalen toelaat, kon dat op een gegeven oogenblik een gevaar opleveren., en er werd dan ook besloten den gilden den vorm van naiamlooze maatschappijen te geven ; doch, te gelijkertijd werd de aan de leden uit te keeren rente op een maximum van 5 t. h. gesteld. Worden de Duitsche.boulwgilden door de kapitalistische lui verfoeid, zoo hebben ze integendeel vurige sympathie verworven bij het arbeidende volk; zij tellen tevens talrijke bewonderaars in al de arbeidersorganisaties. Meer dan 200 plaatselijk of gewestelijk ingerichte kooperatieven zijn in werking. Hare algemeene vergaderingen zijn samengesteld uit vertegenwoordigers van de regeering, van de provinciën, van de gemeenten,van de verschillende lichamen die zich met het bouwen van woningen bedgihouden en van de arbeidersvakbonden die op het maatschappelijk kapitaal hebben ingeschreven. De vakbonden vertegenwoordigen er het arbeiderskapitaal. Het bijzonder kapitaal is geweigerd geworden. Elke gilde bestaat uit: a) De vergadering der leden; b) De toeziditsraad, bij helft benoemd 'door de vergadering der aandeelhouders en. bij helft door de in de onderneming werkstelliige arbeiders en bedienden. De toezichtsraad bezit de verantwoordelijkheid van de financieele- em handelsleiding van de onderneming ; c) De bestuurders, benoemd door den toezichtsraad en volledige vrijheid van handelen hebbend voor de leiding der zaken ; d) De ibedrijfsraad, 'bestaande uit een bestuurder als voorzitter zetelend, een afgevaardigde van de hatir dels- en teknisohe bedienden, drie 'afgevaardigden van de arbeiders en. twee vakbondvertegeniwoord'igers. Al deze gilden zijn aangesloten; bij den Bond der Maatschappelijke Bouwondernemingen die, uitsluitend opgericht met het geld der ivakibonden, vó6r enkele maanden zijn aanvaoiigskapitaal van 7 millioen op 25 millioen mark bracht. Hefoben hierop ingeschreven : de Bouwcentrale, 12 miillioen mark, genomen op

3 de bijzonder bijidrage door dé leden' gestort voor de propaganda ten gunste van de socialisatie en 5 t. h. vertegenwoordigt van de totale syndikale bijdrage ; de Mijnwerkerscentrale, 1 millioen 200,000 ; de fabriekarbeiders, 1 imillioen; de houtbewerkers,900,000 mark. De ceratralen der transportarbeiders,schilders,timmerlieden, schaliedefckers, tekniekers en bedienden;, steenbewerkers, enz., alsook verscheidene koo peratieven van. goedkoope woningen, schreven voor honderd 1 duizenden mark in. Al deze organisaties verklaren zich heden bereid verdere inschrijvingen te nemen. Het wenk der gilden in Engeland is niet min belangrijk. Dank aan haar is de bouwprijs met meer dan 20 t. h. igediaald. De vorm der Emgelsohe gilden is zuiver kooperatief, alhoewel van een glansch bijzondere aard. In de sfcandregelen wordt bepaald dat de gilden geen winsten zoeken te verwezenlijken en dat het personeel zijn gewaarbortgd loon heeft. Het kapitaal werd vlug onderschreven. Meerdere vakorganisaties schoten de fondsen voor en sehirëven in op de^diaartoe uitgesohreven leening van 150,000 pond sterling. Heden nog wordt een oproep gericht tot de arbeiders opdat zij hunne sp&anpennin'gen aan 4 t. h. in de Nationale Bouwgilde beleggen, in (plaats van ze naar de burgersspaarkassen en ibanken te dragen. Eene wekelijksohe storting van 2 sh. 6 p. voor het huds en 1 sh. voor de bemeubeling verzekert den inschrijver na 10, 15 of 20 jaar naar keus een nieuw en gemeubeld huis. Honderd duizend inschrijvers zouden toelaten elke week 25 nieuwe huizen, te 'bouwen, wat veel zou bijdragen tot het bestrijden van de woninigkrisis. Men stelt aldus vast dat in deze twee landen 't is overigens hetzelfde in Holland, de openbare meening, en voornamelijk de arbeiderswereld, ten zeerste belang stelt in het bouwvraagstuk en dienvolgens aan de aktie der ibouwigilden. Wïj mogen, in België, tegenover dit vraagstuk niet onverschillig blijven en, 't is met het doel ipraktische ojplossinigen te vinden, dat de Syndikale Kommissie, den Algemeenen Raad der W. P. en (het Bureel der Kooperatieven het verslag is onderworpen waarvan bij het begin van dit artikel spra(ke is. E. DE VLAEMYNCK. * *» Het Ledental der Australische Vakbonden in Uit een verslag verspreid door het Bondsbureel van van optellingen en statistieken, blijkt dat het ledental der Australische vakbonden, dat op einde December 1920 een totaal bereikte van 684,550, op 't einde van 1921, het cijfer bereikte van 703,009, waarvan 622,493 mannen en 80,516 vrouwen. De vakbond van. het spoorweg- en trampersoneel groepeert het grootste aantal leden, hetzij 88,731 ; dan komen de metaalbewerkers ten getalle van 57,012, dan de arbeiders van de voeding en den tabak, 51,698; de landarbeiders, 47,893; de bouwwerklieden, 42,244 ; de arbeiders der kleeding, der hoedenmaker!j en der schoenmakerij, 42,069, en de zeelieden, 40,840. Nieuw Zuid-Wales komt aan het hoofd aller Staten voor wat aangaat het aantal georganiseerde arbeiders ; het telt er 285,638. Dan volgen: Victoria, 195,971 leden; Queensland, 103,786; Zuid-Australlë, 55,701; We^t-Australië, 45,334; Ta^manië, 15,& 2, en het Noordergebied, 737 leden. DE BELGISCHE VAKBEWEGING 235 De Aanvallen tegen de Achturenwet De burgers- en patroonsmiddens hebben het bepaald op den achturendag gemunt. Men wil zijn dood. Het bewijs daarvan is dat men, ondanks de talrijke, te talrijke afwijkingen, bijna immer tegen den wil der arbeiders, de eerste belanghebbenden, toegestaan, zoekt om de wet van 14 Juni 1921 eenvoudigweg af te schaffen. In den loop van de maand November jongstleden had de Hoogere Nijverheids- en Handelsraad, uitsluitend samengesteld uit patroons, zijne meening doen kennen over eene vraag van afwijking op de wet ingediend door de patroons van de hotelnijverheid, wier vertegenwoordiger, een zekere heer Van Elewijck, voor de gelegenheid een volledig tegen de achturenwet gericht verslag had opgesteld. De vergadering sprak zich natuurlijk uit ten gunste van de ingediende vraag tot afwijking, en blijk gevend van ijver (?), besloot ze bij de Regeering eene vraag ToTT< herziening» varrd^r achturenwet in te zenderr; Er valt op te merken, dat het die heeren veel tijd vroeg om zich over deze formuul akkoord te stellen. De extremisten, waaronder de ijverigste, de heer Digneffe, verkozen eenvoudig de afschaffing van de wet. «Wij zijn geen politieke vergadering», verklaarde deze laatste. «Onze rol is wetenschappelijk en het vraagstuk, onder die gedaante beschouwd, eischt dat we eenvoudigweg de afschaffing der wet vragen.» Doch de raadsleden, alhoewel overeenstemmend over den grond der zaak, dierven hunne formuul niet te streng opmaken, 't Is hetgeen twee hunner, de heeren Strauss en Carlier, wederzijds liberaal volksvertegenwoordiger van Antwerpen en voorzitter van het Nijverheidsmiddenkomiteit in volgende bewoordingen lieten verstaan: «Indien we te klaar te kennen geven dat wij de afschaffing der wet beoogen, zullen wij onvermijdelijk eene reaktie bij de arbeiders teweeg brengen. Geven we de (c leiders» geen nieuwe wapenen in de hand. Laat ons geduld hebben, en de arbeiders zullen begrijpen dat het in hun belang is met ons de achturenwet te bekampen.» * * * Daar wordt nu op het bureel der Kamer een wetsontwerp neergelegd, de «schorsing» der achturenwet voorstellend. De steller ervan, een klerikaal agrarisch kamerlid van Dinant, de heer Housiaux, heeft het eerste artikel van zijn voorstel als volgt opgesteld : (( Gedurende een tjdverloop van twee jaar, te rekenen van de invoegetreding der huidige wet, zullen de arbeiders die niet door volgend artikel 2 voorzien zijn, na vooraf gaandelijke overeenstemming met de patroons, wat aangaat de beperking van den arbeidsduur, kunnen verzaken op het voordeel der wet van 14 Juni 1921, den achturendag en de 48-urenweek invoerend. /» Ten allen tijde zal de eene of de andereder ^partijen, mits een voorbericht van eene maand, het akkoord kunnen opzeggen en de volledige toepassing der wet van 14 Juni 1921 vragen,» De dagbladen, behalve die der uiterste linkerzijde, jubelen natuurlijk. Een hunner schrijft: «De heer Housiaux stelt dus voor een vrijheidsregiem in de plaats te stellen van het huidige dwangregiem. 't Is I al wat logisch is.»

4 236 DE BELGISCHE VAKBEWEGING Het zal ons niet moeilijk vallen te bewijzen hoe noodlottig dit «vrijheidsregiem» voor de arbeiders zijn zou. 't Is de wet zelve die door genoemd wetsontwerp wordt bedreigd, en door hare toepassing ondergeschikt te maken aan voorafgaandelijke overeenkomsten tusschen arbeiders en patroons, heeft de heer Housiaux zich door dezelfde beweegredenen laten leiden als die, welke de leden van den Hoogeren Nijverheids- en Handelsraad er toe hebben gebracht de formuul van de onvoorwaardelijke afschaffing der wet af te wijzen, om het meer misleidende voorstel der «herziening» bij te treden. Eigenlijk beoogt de heer Housiaux, die evenmin voorstander is van de achturenwet als de reaktionnaire heeren van den Hoogeren Nijverheids- en Handelsraad, hetzelfde doel als deze laatsten: de afschaffing der wet. Doch om, zonder argwaan bij de georganiseerde arbeiders op te wekken, zijn doelwit te bereiken, stelt hij eene formuul voor die, indien ze min brutaal schijnt, er niet min gevaarlijk om is, Is het niet klaar dat, zoodra het voorstel wet zou worden, wat aangaat de achturendag, geen waarborg meer zou bestaan voor de arbeiders, vooral voor de ongeorganiseerden, die onmachtig zijn zich te verdedigen tegen den willekeur der patroons? Het zou waarlijk te gemakkelijk zijn om, onder voorwendsel de vrijheid der arbeiders te vrijwaren, de patroons toe te laten, dezen htm wil op te dringen. In den huidigen staat der sociale betrekkingen tusschen de arbeiders en de patroons is het eene spotternij te spreken van de vrijheid der eersten. In de veronderstelling dat de wet gestemd weze zou het voldoende zijn dat een of meerdere patroons den wensen uitdrukken den dagelijkschen arbeidsduur van hunne werklieden te verlengen, opdat deze, uit vrees voor wederwraak, aanvaarden zich naar den wil van hunne meesters te gedragen. Wie zou, anderzijds, de arbeiders, die zich sterk genoeg zouden gevoelen of stout genoeg zouden zij" het behoud van het regiem der acht uren te eischen, vertegenwoordigen? Het wetsvoorstel spreekt er niet van. Het gewaagt enkel van overeenkomsten tusschen arbeiders en patroons. Zou de heer Housiaux de geheime hoop koesteren de vakbonden te zien verdwijnen als vertegenwoordigende lichamen van de arbeiders, belast met de verdediging der belangen van deze laatsten? Ten slotte, in de veronderstelling dat de gesyndikeerde arbeiders zij zijn ten getalle van 700,000 in 't land weigeren, waaraan men zich ten andere moet verwachten, aan 't beginsel der acht uren te laten raken, wat zou er gebeuren? Daar zou eenvoudig dit gebeuren, dat de arbeidskonflikten, die de patroons en de arbeiders tegenover elkaar stellen, in hoeveelheid zouden toenemen tot groote schade van de belangen des lands, dat de patroons evenwel verklaren te willen redden van den ondergang en dat, werkelijk, orde en rust noodig heeft. * * * Doch, waarom die aanhoudende aanvallen tegen de hervorming der acht uren? Moet men de patroons en hunne bewierookers der pers gelooven, dan is zij de schuld van de krisis die de nijverheidsbedrijvigheid gedurende talrijke maanden heeft verlamd. Anderzijds laten zij niet na te wijzen op de landen waar de achturendag niet of niet meer wordt toegepast en zij leiden eruit af dat, waaraan de arbeiders der ons omringende landen, tegen wil of dank hebben moeten onderwerpen, ook onze arbeiders dient opgedrongen. Door de wet gebreken te willen toeschrijven die ze niet heeft, zullen de patroons zich ten slotte belachelijk maken. Bij voorbeeld, beweren dat door de afschaffing der wet of door de toepassing der formuul Housiaux de zaken hun normalen loop van vóór den oorlog zullen hernemen, is nog meer, noch min met het publiek den gek houden. In den mond der patroons staat die bevestiging gelijk met het gezegde, dat «hunne zaken» slechts kunnen bloeien op voorwaarde de arbeiders aan de lange en pijnlijke werkdagen van voorheen te kunnen onderwerpen. Wij zijn het niet die het hen doen zeggen ; doch het is ons niet onaangenaam deze onwilkeurige bekentenis der patroons aan te stippen, dat in het huia7g~kapiïa7istisctr7ê]»ïë^ ëtiïcëlën" ontstaat uit de ellende van de massa. Doch de patroons zijn de laatsten om aan de oorzaken die zij zelven inroepen om den terugkeer naar 't verleden te verrechtvaardigen te gelooven. Zij weten heel goed dat de oorzaak van de krisis, waardoor de arbeiders de eersten te lijden hadden, noch de loonen zijn, die in algemeenen regel, naar verhouding niet hooger zijn dan in 1914, noch den achturendag, wiens toepassing in talrijke gevallen, eene grootere voortbrengst heeft teweeg gebracht door het invoeren van verbeterde teknische werkmethoden, doch een reeks oorzaken die aan de huishouding zelve van het kapitalistisch eigendomstelsel eigen zijn. Wij durven beweren dat, wat vooral de patroons aanzet de afschaffing van de wet na te streven, het voornaam feit is dat de toepassing derzelve, zooals Jouhaux zoo juist zei op de laatste Internationale Arbeidskonferentie te Genève, andere hervormingen in 't leven roept wier sociale en revolutionnaire beteekenis hun voor hunne voorrechten vrees inboezemt, 't Is in de landen, zooals België, waar, vóór den oorlog de arbeidsdag het langst was, dat de loonen ook het laagst waren, 't Is, integendeel, in de landen, zooals Engeland en de Vereenigde-Staten, waar de zrbeidsdag het kortst was dat ook de hoogste loonen werden betaald. En nochtans liet de nijverheids- en handelsbloei dezer landen in vergelijking met de andere niets te wenschen over. De Belgische arbeiders, die onder de ongelukkigste ter wereld konden gerangschikt, uitgebuit door een schaamteloos patronaat, zullen zich door list geene hervorming laten ontrooven waarvan zij eerst de waarde leeren kennen. De achturendag is voor hen de mogelijkheid eener grootere geestelijke ontwikkeling; hij opent voor hen een breede gezichteinder en verwachtingen in de toekomst, die de patroons voorzeker niet ten onrechte vreezen, doch die zij niet min ten onrechte zouden laten teleurstellen door toegevingen die niets billijkt, integendeel. Zij zullen de noodige krachtsinspanningen weten te ontplooien om de reaktionnaire drijverijen te doen mislukken, te beginnen met het wetsvoorstel Housiaux dat hun, eens gestemd, slechts, moeilijkheden en ontgoochelingen zou bezorgen,

5 be BELGISCHE VAKBEWEGING 237 De Propaganda tegen den Oorlog en voor den Vrede Beroep op de Solidariteit der Belgische Arbeiders «Er is geen twijfel mogelijk : heden woekeren nog vele kiemen van nieuwe oorlogen. Het l. V. V. zoekt de middelen om deze voortwoekcring te bestrijden. Daarom is op het oogenblik cene gemeenschappelijke aktie noodig,aktie waarvan de georganiseerde arbeidersbeweging de kern moet vormen, waarrond zich alle andere krachten die het behoudt wrn- den-vr-e-de nastreven zullen scharen^» Aldus siprak Jouhaux, de sekretaris van de Fransche C. G. T., op het Wereld korjgres voor den Vrede, dat van 10 tot 15 December, te Den. Haag gehouden werd. Dit Kon.gres zal geene teleurstelling geweest zijn voor hen die er hunne hoop had-den op ge-teld, en het Internationaal Vakverbond van Amsterdam, wien gansch de eer van deze merkwaardige betooging toeft komt, heeft zijn-.plicht vervuld : het heeft alles goed ingericht en heeft recht op de erkentelijkheid van het georganiseerd proletariaat van alle landen. Daarbij zal zich, voorzeker, de aktie van het I. V. V. niet beperken en men mag zeker zijn dat, nu het moeilijkste voorbij is, de door hetzelve besloten en zoo goed begonnen propaganda spoedig zal worden voortgezet. De in den loop dezer vijf dagen bespreking aangenomen besluitselen, mogen, inderdaad, geen doode letter blijven: 1914 mag niet meer terugkomen en daartoe is het volstrekt noodig dat het Internationaal Vakverbond zijn anti-oorlogsch werk ijverig doorzet, opdat het, op het gegeven oogenblik in staat weze het proletariaat aller landen te doen opstaan tegen de regeeringen en de leidende klassen die vermetel of misdadig genoeg zouden zijn om de volkeren in nieuwe gewapende konflikten te drijven. Men dient evenwel eene vraag te stellen : Stelt men zich wel voor wat eene langdurige aktie als deze, aan opofferingen vergt? Wij bedoelen daardoor niet den tijd door de verantwoordelijke strijders onzer internationale vakbeweging daaraan besteed. Ging het alleen daarom, dan ware er, voorzeker, geene reden om zich te bekommeren, daar de toewijding dezer makkers aan. de proletarische zaak OORI0O AANPEK00ML0.6 door allen voldoende gekend- is. Neen, door opofferingen verstaan we vooral de uitgaven die de uitvoering van het t W*MtRB,vMKVSRtM AffiRRIMH ] proipagandaproigraniinia van /h-et I. V, V. zal na zich slepen en die het niet volledig kan bestrijden bij middel van de huidige hulpbronnen. Het I. V. V. heeft dit goed begrepen, gezien het lang voor het Kongres te Den Haag besloten had strijdzegels te verkoopen, waarvan de opbrengst zou dienen om een anti-oorlogsfonds te voeden. Er zijn drie soorten zegels, in 't bereik van alle beurzen. De leden onzer vakorganisaties, allen, zooveel er zijn : mannen, vrouwen, jonge Lieden, die tenzelfden titel belang hebben bij het weilukken van den door het I. V. V. ondernomen veldtocht, hebben tot plicht, al ware het wekehfks7^erre kretne opolïetïrnj te" doen. - - Het Wereldkongres voor den Vrede zou, men kan het niet genoeg herhalen, zijn doel missen, moest het niet onmiddellijk gevolgd worden van eene propaganda onder den vorm van de verspreiding der gedachten en beginselen die den grondslag vormen van de te Den Haag gestemde besluitselen. Alleen de medewerking der georganiseerde proletariërs, onder den vorm van eene vrijwillige bijdrage, is in staat het Bureel van het 1. V. V. de geldelijke middelen te verschaffen die het noodig heeft om de moeilijke taak tot een goed einde te brengen. De Belgische arbeiders die, sinds lang de wereldfaam van naastenliefde bezitten, en van wien men overal, met reden, den internationalistischen geest roemt, zullen, ook deze maal hun plicht doen door, zooals wij het hun vragen, het hunne bij te brengen tot het werk voor den wereldvrede. Het geld is de hoofdzaak! Moet men dit onzen gesyndikeerden, die al het belang van die woorden hebben begrepen door hunne beroepsorganisaties van sterke geldelijke grondvesten te voorzien, herinneren? Neen, niet waar? Welnu, dan zullen ze evengoed begrijpen dat eene propaganda die zich over de wereld moet uitstrekken en tot doel heeft millioenen arme wezens, die door de regeerders zonder gewetensbezwaar, over de ware oorzaken van het meerendeel der hedendaagsche oorlogen om den tuin geleid, voor onze zaak te winnen, niet min opofferingen vergt dan den strijd.die soms, in stakingstijd, de arbeiders tegenover de patroons plaatstr De solidariteit der arbeiders van ons land is nooit een ijdel woord geweest ; dat zal nog net geval niet zijns in de huidige amstandigiheden. Weg met <ten oorlotg! Le-ve het Internatio-,' naai Vatovefbowtl

6 238 DE BELGISCHE VAKBEWEÓtNÓ Aangaande de Toepassing der Achturenwet Om aan de wet van. 14 Juni 1921 op den acihturenidag en de 48-uren)week een voldoende buigzaaimiheié te geven, ten einde hare beschikkingen toepasselijk te maken op de algemeenheid der nijverheids- en> handelsondernemingen, (heeft de wetgever talrijke afwijkingen voorzien die van drieërlei aard zijn. In de eerste groep zijn.je afwijkingen vervat die de toepassing van het beginsel der wet beperken of opheffen, 't ïs te zeggen 1 deze die voor gevolg hebben : Van (het-voordeel der wet uit te sluiten : de (personen die een vertrouwenspost bekleeden, de onafhankelijke arbeiders en de tehuiswerkers ; 2 De arbeidsduur op min dan 8 uur te brengen voor de werklieden gebruikt in bijzonder ongezonde ldkalerrxff^rntrrrtetr; 3 De toepassing der wet op te heffen in, geval van oorlog, in geval van gebeurtenissen die een gevaar opleveren voor de nationale <veili$ieié of wanneer er nood'zakelijlkfheid bestaat van nationale orde om zich, door de ontwikkeling van den uitvoer, de onontbeerlijke ruilmiddelen voor den invoer der levensbehoeften te verzefkeren. l u De tweede (groep atfwijkinjgen omvat deze die, rekening houdend met de gebruiken en den aaird van het werk, volstrekt een vergoedend karakter hebben. Het zijn die welke voor doel hebben : 1 De invoering der Engelsche week te verzekeren (Zaterdagnamiddagrust), door het verlengen der dagtaak van de vijf eerste dagen der week, zonder 9 uren te overschrijden ; 2 De afwisseling der ploegen in de ondernemingen waar de arbeid door wisselploegen wordt verricht mogelijk te maken, op voorwaarde dat de gemiddelde werkelijke arbeidsduur, bereikend op een tijdsverloop van minstens drie weken, 8 uur daags en 48 uur per week niet overschrijdt; 3 Eene gelijkwaardige beperking mogelijk te maken als door het beginsel der wet wordt uitgedrukt over eene langere tijdruimte dan eene week voor : a) De seizoenbedrijven; b) De bedrijven waarin wind of water uitsluitend als drijfkracht wordt gebruikt; c) De andere bedrijven in de uitzonderlijke gevallen dat de aohturendaig of de Emgelsdie week als ontoepasselijk zou worden beschouwd. En in de derde groep worden de afwijkingen gerangschikt die, in uitzonderlijke gevallen, het maken van overuren toelaten, door de grenzen van 8 uur daags en 48 uur per week te overschrijden. Zij (betreffen : 1 De werken wier uitvoering uitteraard niet kan onderbroken worden- en aldus het aantal arbeidsdagen van zes op zever! per week brengend, doch zonder gomicldeid 56 uur per iweek 'te overschrijden, berekend oj> een tijdperk van> drie weken;.2* beb^m &^ ijediri]l$takken( waarin de tot uitvoerins van dew örbeid noodde tijd, wegene den aart *Ma*ari«*HfcU* * * in de verwerkte grondstoffen) voor zeer spoedige ontaarding vatbaar zijn; 3 De werken die noodzakelijk buiten den gewonen arbeidstijd moeten uitgevoerd (stokers, simeerders, enz.). Tevens dieze ondernomen om een omgeval te herstellen of te voorkomen, alsook deze om te voorzien in buitengewoon overvloedige bestellingen voortvloeiend uit onvoorziene voorvallen. De afwijkingen worden verleend door ministerieele en koninklijke besluiten. De twee eerste afwijkirijgen die werden toegestaan dagteekenen van 26 Mei 1922 en betreffen de steengroeven in open) luidht, de bouwondernemingen en deze van de openbare werken. Zij eerbiedigen het beginsel der beperking, doch, gezien het seizoenibedrijven zijn, laten zij een werkelijke arbeid toe van 9 uur daags of 108 uur per veertien dagen, gedurende de maanden Mei, Juni en Juli, "mits vér^pedrnltgëaumïa^ November, December en Januari, wanneer dan de dagelijksohe arbeidsduur slechts 84 uur per veertien dagen mag beloopen. Ter inwinning van de wegens slechte weersgestel tenis verloren uren, mag de dagelijksche arbeidsduur 8 1/2 uur bereiken igedittirende de imaandietni Februari, Maart, April, Augustus, September en Oktober, en 8 uur gedurende de maanden 1 November, December en Januari. De maxima bepaald per veertien dagen, hetzij 96 uur in 't eerste geval en 93 uur ini bet tweede, moeten evenwel geërbiedigd worden. Wat de steenbakkerijen aangaat laat een koninklijk besluit van 4 Juli 1922 tevens toe 9 UUT daags of 108 uur per veertien dagen te doen arbeiden van 15 April tot 15 Oktober, met het reüht 10 uur daags te bereiken om de wegens slecht weer verloren» uren in te winnen. Van 1,6 Oktober tot 14 April mag de dagelijksöhe arbeidsduur 7 uur, noch 84 uur per veertien dagen overtreffen. Afwijkingen laten de kleedings- ei» aanihoorige bedrijven, en zekere voedingsibedirijven toe, gedurende zekere verschillende tijdstippen des jaars 9 uur daags te arbeiden, op voorwaarde er slechts 7 te werken gedurende andere tijdstippen des jaars van deneelfden diuur. In de suikernijverheid is het geoorloofd van 9 Oktober tot 31 December 12 uur daags, te laten arbeiden, doch op voorwaarde dat de arbeid voor de bestendige arbeiders, over gansah. 'het jaar, gemiddeld geen 8 uur daaigs overtreft. De koerarbeiders mogen 10 uur daags, gedurende hetzelfde tijdstip, «gebezigd worden. En voor het rooten van het vlas in de rivier is het toegelaten, van 15 April tot 15 Oktober, 9 uur 'daags te arbeiden, doch het geheel der arfbeidlsuiren van dit tijdpetrk van zes maand- mag 1,200 uur, hetzij gemiddeld 8 uur daags, niet overtreffen. Al deze afwijkingen* vallen inliet raam van de bovenvermelde tweede groep, waarbij diojor vergoeding het beginsel der beperking van> den atefaturendiajg wordt geëerbiedigjd. Doch dit is niet mee* het geval met deze van 2 September 1922, 'betreffende het stelsel toepasselijk op de bouwbedrijvwi in de verwoeste etr$kett, die geen vergoeding voorziet entoelattde. ftrbeideduur te Qtellen <?ip;

7 TllimltMtMiiÉ!,<-»_i n.hhfi juni.., i. i i.i!,! _. ii mi,.' imjiiffng; bé &ËLGISCÜJB ^ AtCBÊWEGlNÓ 23$ 10 1/2 ulur, in Juni en Juli; 10 uuir, in Mei en Aiügttötus ; 9 \\2 uur, in April en September ; 9 uur, in Maart em Oktober; 7 1/2 uur, in Januari en Februari, November en December. Andere afwijkingen zijn aanvaaoi gewonden door de raadgevers die de centrale macht moet raadplegen om deze besluiten te nemen' en. zullen binden kort in het Staatsblad verschijnen. Zij 'betreffen verschillende bedrijven en zullen veroorloven overuren te arbeiden zonder vergoeding. Zekerlijk zou de wet in talrijke gevallen ontoepasselijk zijn, indien ze niet eene zekere buigzaamheid bezat, éie in sommige bijzondere gevallen toelaten van den regel af te wijken. Docih alles berust in de mate waarin van deze afwijkingen.gebruik dient gemaakt, en/ bet groot aantal aanvragen en de bereidwilligheid "vantwl^ev^ en de centrale macht om de aangevraagde a wi$fcin geri te verleeneti, geven, den gemoedstoestand weer van bet Belgisch patronaat betreffende de aobiuretiiwet, J. LOMBAERTS. «+»»», De Internationale Vakbeweging De Eischen der Tsjeko-Siowaksche Vakbonden ter bestrijding van de Krisis De nijverheidskrisis heeft in Tsjeko-Slowakije een uitgebreide werkloosheid teweeg gebracht, die de beschermmaatregelen der regeering van dit land slechts hebben verergerd. Heden zijn er 380,000 volledige werkloozen op eene bevolking van 13 millioen inwoners. De gedeeltelijke werkloozen er aan toevoegend komt men tot een totaal van 1 millioen. Deze toestand, waaronder de Tsjeko-Siowaksche arbeidersklasse hevig lijdt, heeft de vakbonden niet onverschillig gelaten. Hij heeft gelegenheid geschonken tot eene gemeenschappelijke aktie van de drie bestaande vakeentralen in Tsjeko-Slowakije en toegelaten de basis te leggen van eene overeenkomst tusschen de Tsjeeksche en Duitsche vakbonden. De beraadslagingen dezer verschillende arbeidersorganisaties, gaven aanleiding tot het opstellen van het. volgend programma van eischen : 1. De. stabilisatie van den wisselkoers der kroon en gevoelige en vlugge vermindering van den rentevoet; 2. Uitbreiding van het bouwen. Vlugge uitvoering van ontworpen openbare werken; men zal zich de noodige fondsen aanschaffen door beleeningen van kapitalen, officieels leeningen en door de vermindering der krijgslasten. De spoedige toekenning van bestellingen aan de nijverheid door den Staat; 3. De afschaffing van de kölentaks, de verlaging van het vervoertarief der nijverheids- en half-afgemaakte produkten, vermindering van de posttarieven en, ten slotte, opheffing of vermindering der belastingen op het zakencijfer; 4. Officieele erkenning en wettelijke bescherming van de gezamenlijke kontrakten, de verzekering van een minimumloon en de oprichting van löonsscheidsraden; 5.. Varbod Van het over- en zondagwerk gedurende de krisis* voor zooveel het ukt g«*t om onderhoud*- werken noodig tot de veiligheid en de niet-onderbreking van den arbeid ; 6. Officieel toezicht op de vermindering van de voortbrenging of den stilstand der nijverheidsondernemingen. Recht, voor de arbeiders en de bedienden, te beslissen ofwel over de beperking of de volledige sluiting der onderneming; Doeltreffende maatregelen om de voortzetting van den arbeid toe te laten in geval van niet gegronde sluiting, in den geest der sinds lang bij de Kamer neergelegde en door de sociaal-ekonomische Kommissie aangenomen wetsontwerpen; 7. Eenvormige toepassing in gansch de Republiek van de wetten op de steunverleening aan de werkloozen. De intrekking van al de bestuursmaatregeleri die de kracht der voorzienigheidswetten op de werkloosheid hebben verminderd en de werkloosheidsuitkeeringen in verschillende plaatsen en voor zekere beroepen hebben afgeschaft. De betaling van den werkloozensteun aan arbeiders en bedienden, aan de volledige of gedeeltelijke werkloozen 'm de fabrieken zelf, opdat hunne plaats hun voorbehouden blijve; &, Afschaffing v^n-de-^echten- op- de4evensmiddelen, afgemaakte en half-afgewerkte produkten. Eene daadwerkelijke hulp aan den uitvoer in de landen, Rusland inbegrepen, die kunnen beschouwd worden als afzetmarkten onzer nijverheid. *««. Het Wereldkongres voor den Vrede Overzicht van de besprekingen en gestemde besluitselen Het Wereldcongres voor den Vrede, door het Internationaal Vakverbond' bijeengeroepen, werd van 10 tot 15 December, in de Feestzaal van den Dierentuin, te Den Haag, gehouden. Meer dan 600 afgevaardigden van 24 landen, de ver- $aheidenste organisaties vertegenwoordigeid (vak-, (politieke, koösperatieve, vredesgroepen) met meer dan 40 millioen aangeslotenen woonden het Kongres bij. Moskou had er Radek, Losowsky en Rothstein afigevaardigd. De dagorde van het Kongres was vastgesteld als volgt: 1. Welkomrede; 2. Rede van den voorzitter ; 3. De noodzakelijkheid alle vredeskrachten op één doel samen te trekken, in overeenstemming met de richtlijnen vervat in het besluit van het Internationaal Vakkongres. te Rome. Verslaggever: L. Jouhaux, Parijs, sekretaris van de Fransche C. G. T., ondervoorzitter van het I. V. V.; 4. Oorlog aan den oorlog. De taak van het georganiseerd 1 proletariaat in de beweging voor den wereldvrede. Verslaggever: Edo Fimmen, Amsterdam, sekretaris van het I. V. V., sekretaris van het Internationaal Verbond der Transportailbeidiers; 5. De regeeringen, de politieke partijen en de wereldvrede. Hunne rol injiet verleden en in de toekomst. Verslaggever: Arthur Henderson, Londen, sekretaris van de Britsché Arbeiderspartij; 6. De onderwijsinrichtingen en de opvoeding als propagandamiddel van de vredesgedachté* * Verslaggever: de heer Buisson, leeraar aaja,<te' : Sorbonrie, te Parijs.,..:", \ - y 7. Dê vredesojrga'nisaties in hare rol in <^^fw^v Elftal tejpa &a oqrjofr

8 240 &Ê BELGISCHE VAKBEWEGING Verslaggever : de heer D r L. Quidde, Muniah, voorzitter van de Federatie der Duitsche Vredesbonden. De eerste dag. Het Kongres wordt te 1 u. 30 geopend. Thomas, voorzitter van het I. V. V. en lid van het Engelsch Lagerhuis, omringd door Jouhaux, Mertens, Leipart, JFimmen en. Oiidegeest, >bureeiieden va.i het I. V. V. zit voor. N*a de welkomstredevoeringen uitgesproken door Stenhuis, in naam var. de Hollandsche.vakbonden, Troelstra, in naam van de Hollandsche Socialistische Partij, en Albarda, parlementslid van Den Haag, sprak Thomas eene rede uit waarin hij de vóór 1914 door de Regeering te Den Haag gehouden vredeskonferenties herinnerde, namelijk deze van 1899, van 1907, die allen mislukten. Hij bracht in herinnering de verwoestingen van den grooten oorlog die 35 millioen slachtoffers gemaakt heeft, er inbegrepen de burgerlijke sjj^fuorfers^ de_ vermindering van he4 geboorte- err de vermeerdering van het sterftecijfer. Laat ons niet meer over de schuldigen van den oorlog spreken, zei hij. Het is niet meer de kwestie te weten of er oorlog of vrede zijn zal, doch of de beschaving zal kunnen gered worden. Vier jaar na den wapenstilstand zijn er een millioen soldaten meer dan in Een nieuwe oorlog ware vreeselijker dan de laatste. De nieuwe geslachten moeten niet opgevoed v/orden in de verheerlijking van den oorlog en zijne helden ; zij moeten den oorlog verafschuwen. Laat ons bij de nagedachtenis onzer aan den oorlogsgod geofferde makkers zweren dat hunne opoffering niet ijdel is geweest en dat de overlevenden niet meer in dezelfde ijselijkheden zullen gemengd zijn. De tweede dag. De tweede dag werd besteed aan de toespraken der verslaggevers. Jouhaux nam het eerst het woord om het derde punt der dagorde te behandelen : «De noodzakelijkheid alle vredeskrachten op één doel samen te trekken, ingevolge de richtlijnen--vervat in het besluit van het Internationaal Vakkongres te Rome.» Jouhaux herinnerde aan het edel figuur van Jaurès. Het internationaal proletariaat heeft voor plicht, zegde de groote verdwenene, het geweten van alle menschen te vermanen en het op besliste wijze naar den vrede te richten. In de groote vredesbeweging, door het Internationaal Vakverbond op touw gezet, moet elke arbeidersof burgersorganisatie hare zelfstandigheid bewaren. De inrichting van den vrede, die niet een woord moet zijn, doch werkelijkheid, sluit voor elk land het prijsgeven in zich van een deel zijner nationale op-. perheerschappij ten bate van de internationale solidariteit. Wij moeten een waren Volkerenbond eischen, waaruit geen land mag gesloten; en de uitdrukking van de volkeren moet zt;jn en niet van de regeeringen. Het antwoord van Jouhaux aan dezen die zouden beweren dat in de huidige kapitalistische samenleving de oordeelvellingen van een... gerechtshof den wil uitdiruikken. van de leidende klasse, luidt dat de- wil der vorkeren' deze oordeelvellingen mag onderzoeken. Dat sluit het gebruik van krachtiger middelen, zooals de algemeene staking, bij voorbeeld, niet uit, zooals overigens op het Kongres te Rom* besloten i6, «venaia de weigering Van de arbeiders oorlogstuig te v^i^^'^n/'ër/'mipe^'^veiiseiis, in de parlementen gestreden worden,, voor de beperking van de bewapening. Na deze rede, heeft Henderson, sekretaris van de British Labour Party, uiteengezet wat de regeeringen en de verschillende partijen hebben gedaan en kunnen doen voor den vrede. Hij heeft aan de verdragen opgesteld te Washington herinnerd, die hem als de eenige ernstige poging toeschenen door de burgerregeeringen op vredesgebied gedaan. Doch de Konferentie van Washington, hoe belangrijk zij ook geweest is, heeft het vraagstuk der organisatie van de wereldvrede slechts even aangeraakt. Wij moeten de herziening van het Verdrag van Versailles najagen en de Volkerenbond moet aan de voogdijschap van den Oppersten Raad der verbonden-landen ontsnappen. Gedemokratiseerd en samengesteld uit afgevaardigden gekozen door de parlementen, moet de Volkerenbond doelmatig arbeiden aan de beperking van de bewapeningen en toezicht houden op het vraagstuk der ékonomische vergunningen. Er irestmt gêëïf ré^élï'^rrr^duitschland en Rusland uit den Volkerenbond te houdeq. Men moet zich verheugen om de medewerking der vakbonden, koöperatieven en politieke organisaties. Dit kongres is een stap verder naar de heroprichting van de eenige Internationale die den wereldvrede zal redden. De verslaggevers der burgersvredesorganisaties hebben zich vervolgens op het spreekgestoelte opgevolgd. J. Buisson, Fransen radikaal volksvertegenwoordiger, leeraar aan de Sorbonne en voorzitter van de «Ligue francaise des Droits de 1'Homme» (Fransche Bond der Rechten van den Mensen), verklaart dat de zoogezegde burgers-vredesgezinden besloten zijn zich bij de igeorganiseerde arbeidersklasse te voegen om den terugkeer van den oorlog te beletten. Hij legt een besluit neer, de toepassing aambevelend van verschillende middelen strekkend om aan het onderwijs 'eene vredesgezinde richting te geven en stelt de vorming voor van eene Internationale van geestesnrbeiders, die, zijns inziens, alleen in staat is, alle voor deze propaganda noodzakelijke maatregelen te treffen. Helmuth von Gerlach, sekretaris van den Duitschen Bond der Rechten van den Mensch, handelde, in afwezigheid van den verslaggever, D v L. Quidde, over de «rol van de vredesorganisaties in de wereldbeweging tegen den oorlog». De arbeidersklasse alleen, zegt hij, kan den oorlog niet beletten; zij moet dus samenwerken met alle andere vredesgezinde krachten der samenleving. Het is niet genoeg schoone besluitselen te stemmen, noch zich te vergenoegen met schoone artikels in de dagbladen. Een bestendig aktiekomiteit diende opgericht waarin benevens de vertegenwoordigers der Socialis-, tische Arbeidersinternationalen, de afgevaardigden van internationale vereenigingen zouden zetelen, zooals het Bestendig Vredesbureel, te Bern, de Internationale Bond voor de verdediging van den Volkerenbond, die zijn zetel heeft te Brussel en de Bond van Rechten van den Mensch. De derde dag. Was goed gevuld. Eerst en vooral nam het Kongres kennis van een lang verslag van Edo Fimmen dat handelde over : «Oorlog aan. den oorlog». In het eerste deel zijner uiteenzetting beijverde de sekretaris van het i! V. V. zich om aan te toonen dat de toestand van het proletariaat dier zoogenaamde ((^verwinnende» Undien ntet ibeter is ritu dte welke het proletariaat der «overwonnene» landen is geschapen,

9 DE BELGISCHE VAKBEWEGING 241 Overal is zijn toestand in verhouding tot de macht die het bezit in zijne eigene maatschappij, in zijn eigen «vaderland». In massa dooden, zegt Fimmen elders, is eene zaak die den kapitalisten immer voordeelig is. De wapennijverheid verbreidt den baat tusschen de landen. Het hoeft niet gezegd dat deze haatzaaiende propaganda zich, in alle landen, omringt van gansch den patriotischen nasleep en beweert slechts het welzijn van het land in 't oog te hebben, terwijl het een bekend feit is dat, reeds vóór den oorlog, de wapennijverheden in de verschillende landen in het meest denkbaar verband arbeidden, en dat een dezer nijverheden van een land, aan de regeering van een ander land, met dezelfde vrijpostigheid oorlogstuig leverde als ze, in eigen pers, den haat tegen haar aanstookte. Vóór den oorlog hebben de vakbonden eene zware verantwoordelijkheid op zich geladen door te weigeren den weerstand doeltreffend voor te bereiden. Dit verwijt mag het I. V. V. te Amsterdam, dat, opgericht na den wereldkrijg, sinds 1920, op zijn kongres te Londen, den strijd tegen den oorlog voorbereidde, niet worden toegestuurd. Tweemaal heeft het boykotteeringsmaatregelen getroffen tegen het vervoer van wapenen en schietvoorraad naar Polen bij dezes oorlog tegen Sowjetisch Rusland en tegen het Witte Schrikbewind in Hongarije. Het proletariaat aller landen heeft tot pliciht door alle middelen te strijden tegen den oorlog en zijne oorzaken, en het besluit te Roime aangenomen moet als grondslag dienen voor deze vredesaiktie. Wordt een nieuwe oorlog verklaard, dan moet er, in de landen, diie ermee worden bedreigd, door algemeene staking geantwoord worden. Eene Duitsche vrouw, Mevr. Perlen, en Sir W. Dickinson, deze laatste het Wereldverbond voor de vriendschapsbetrekkingen tusschen de verschillende kerken vertegenwoordigend, voerdei dan het woord. Mevr. Perlen zegt dat de Washingtonsche Ontwapeniimgskonferentie slechts bluif was. De vrouwen moeten opgevoed worden oim den krijgsdienst te weigeren. Doch, nu is het de beurt aan Losowsky, een der drie Russische afgevaardigden, sekretaris van de zoogenaamde Roode Vakinternationale. Onmiddellijk protesteert hij tegen het feit dat de Moskowsche Internationale op dit Kongres niet werd uitgenoodigd. De burgers zijn er evenwel. Het ontbreekt Losowsky niet aan stoutmoedigheid. Aanhanger van Moskow, heeft hij een groot aandeel genomen in de scheuring der arbeidersorganisaties van verscheidene landen, Frankrijk en andere. Hij stelt eene fonmuul van «eenig front» voor en de oprichting van een Internationaal Bureel, waarin alle strekkingen zouden vertegen woordiigd zijn. Hij sluit met eene bedreiging : «Het eenig front, maken wij met u uit, indien ge wilt, en teigen u, indien ge weerstaat.» ''t Is Duimoulin, van de Fransche C. G. T. die zich met bet antwoord aan den koim'miunistischen afgevaardigde gelast. Hij doet 'het onder de algemeene toejuichingen van het Kongres. Losowsky heeft ons het verwijt toegestuurd op dit kongres vertegenwoordigers van vredesgezinde burgervereenigingen uitgenoodigd te hebben. Wij hebben hier alle zedelijke en stoffelijke krachten tegen den oorlog bijeengebracht. Hebben we de medewerking aanvaard van enkele personen tegen het grootste kwaad van het kapitalisme, den oorlog, dan wil dat niet zeggen dat wij onze onafhankelijkheid of ons klassebewustzijn verloochenen. Wij hebben de kommunis- tische Internationale niet uitgenoodigd omdat zij van de Russische regeering niet onafhankelijk is. Dat is ook één der redenen van het mislukken uwer pogingen aangewend voor het eenig front. De reaktie waarvan Losowsky heeft gewaagd, doet Dumoulin zeggen dat ze grootendeels de uitslag is van de verdeeling door de lieden van Moskow in de vakorganisaties gebracht. Haddet gij, verklaart hij, de werkersorganisaties onaangeroerd gelaten, dan zou de reaktie onbetwistbaar min hevig geweest zijn. Wij willen evenmin van een revolutionnaire indringingsoorlog als van den oorlog der kapitalistische burgerij. Radek, een ander Russisch afgevaardigde, trachtte de rede van Dumoulin te beantwoorden. Het was voor iedereen eene ontgoocheling. Sprekend over de aktie der socialisten na den Bolehevistischen Staatsaanslag, beweert hij dat al de reformisten (lees: socialisten) zich tegen de Russische vakbonden, de Sowjetregeering en het komrnunisme hebben gekeerd. Hij heeft iets gevonden: Laat ons samen, zegt hij (dus mëf dë~v^fradëtsfr _ ëetïe~~ïlgemeene~prüteststa»- king inrichten in het begin van Januari «als uiting van den wil der arbeiders tegen den oorlog». Vandervelde heeft Radek welsprekend beantwoord. Van. een eenig front kan geen sprake zijn zoolang de vervolgingen tegen de Russische revolutionnaire socialisten voortduren. Laat de revolutionnaire socialisten van Moskow vrij. Erkent die hoofdzakelijke vrijheden zonder.dewelke, zooals Rosa Luxemburg zei, er geen sociale revolutie zijn kan. Wij zijn onverbiddelijk tegen elke geweldpolitiek, onder welken vorm ook. De Fransche nationaal politiek, het Britsche imperialisme en het Italiaansch boulangisme zegt ons niets goeds en wij zullen niet ophouden ze te bekampen. Van de regeering Mussolini zegt Vandervelde dat deze «de regeering eener minderheid is die, evenals de Bolchevistische regeering, door het geweld de macht heeft in handen genomen». Vervolgens spreekt de Belgische socialistische leider zich uit tegen eene gebeurlijke bezetting van het Roergebied door de Fransche en Belgische legers. Hij verklaart zich, in naam van gansch de B. W. P., akkoord met de voorgestelde besluitselen. Evenwel, moet het recht van wettige zelfverdediging der volkeren evenals voor de menschen erkend worden, tegelijker tijd als het recht tot herstel van de door den oorlog en de overrompeling verwoeste landen, waarvan het beginsel te Amsterdam en te Frankfort werd gestemd. Er werden in den loop van dien zitdag nog toespraken gehouden door Busetori, lid van het Lagerhuis, Quidde, de Duitsche vredesgezinde leeraar, die verklaarde dat de zedelijke plicht van Duitschland was te herstellen, en Belig, Hollander, oud protestansch predikant en op 't oogenblik sekretaris van het Internationaal antimilitaristisch Bureel. De Fransche en Belgische afgevaardigden hebben 'm den loop van deze bijeenkomst, een besluit neergelegd over het vraagstuk van ihet herstel en de bezetting van den Roer. De vierde dag. De algèmeene bespreking werd voortgezet door de toespraken van Otlet, die spreekt in naam van de intellektueelen, van Margaret Bondfield, als vertegenwoordigster dier socialistische vrouwen, en van Poisson, in naam van het Internationaal Kooperatief Verbond Daarna kwam Rothstein, een ander Moskowsch gedelegeerde aan 't woord. Hij spreekt over alles en crcer

10 242 DE BELGISCHE VAKBEWEGING niets. Hij neemt echter het voorstel van zijn makker Radek over: algemeene 24-urenstaking in Januari. Hij leigt een voorstel vaini besluit in dien zin neer. Nu is een ander Russisch redenaar, de Menschewiki Abramowitz aan de beurt. Hij spreekt, zegt hij, in naam van de Russische socialisten door de vrienden van Radek vervolgd. Gansch zijne voordracht is eene aanklacht tegen de geweldpolitiek der Sowjets, die de meest elementaire vrijheden vernietigt. Grumbach (Elzasser), die hem op het spreekgestoelte opvolgt, stelt de schijnheiligheid der lieden van Moskow aan de kaak, die, hier op het Kongres, den schijn aannemen van vriendschappelijkheid, tegenover hen die ze van ver niet ophouden te belasteren, 't Is omdat de kommunisten zich zwak gevoelen dat ze spreken van het samenstellen van een eenheidsfront dat ze zelve verbroken hebben, zooals in Frankrijk, waar zij de C. G. T., de eenige organisatie die in staat was zich tegen de reaktie te stellen, hebben vernietigd. Het Kongres hoort nog graaf Kessler, die, sprekend in naam van het Duitsch Vredeskartel, zonder voorbehoud de algemeene staking tegen den oorlog goedkeurt. De- vredesniaatscl 1 apptjerrlalnnefr döofcfe r leiding der.proletarische massa's bijdragen tot de voorbereiding van deze staking. Dan spreekt Caballero (Spanje). Hij brandmerkt de militaristische en reaktionnaire politiek der regeering van zijn land. Vijftig ten honderd van de Spaansche begrooting worden opgeslorpt door den oorlog. Wij zijn voorstanders van de algemeene staking; doch wij zijn niet in staat dit heden te verwezenlijken, daar, in Spanje evenals in Frankrijk, de kommunisten de arbeidersklasse hebben verzwakt. Otto Wels, voorzitter van de socialistische Rijksdaggroep, spreekt tegen de verdragen van Versailles en anderen, dié eene voortzetting zijn van den oorlog. Duitschland draagt niet alleen de verantwoordelijkheid van den oorlog. De politiek der Entente leidt naar betreurenswaardige toestanden, waaronder overwinnaars en overwonnenen lijden. Terloops zinspeelt Wels op de aktie der Sowjets in Duitschland, die door een Duitsch-Russisch verbond en door den oorlog het Verdrag van Versailles zouden willen vernietigen. Hij wijst die geweldpolitiek af en verwacht van de overeenstemming tusschen de volkeren den waren vrede van het recht. Frederik Adler, de Internationale van Weenen vertegenwoordigend, zegt dat dit Kongres, ondanks de verscheidenheid der richtingen die er vertegenwoordigd zijn, nochtans nuttig zal geweest zijn. Hij keurt het verslag van Fimmen goed en besluit dat de Internationale gedachte het moet halen op de zuiver nationale gevoelens. Enkele korte woorden van verschillende afgevaardigden volgen, waarna Jouhaux, in naam van het Bureel de bemerkingen van de vorige redenaars beantwoordt. Aan Radek en Losowsky antwoordt hij dat het eenheidsfront enkel zal mogelijk gemaakt worden door het verdwijnen van de Roode Vakinternationale, opgericht ondanks het aanbod dat wij den Russischen vakbonden hadden gedaan om zich bij de Amsterdammer Internationale aan te sluiten. Jouhaux verklaart, in antwoord aan Vaijdervelde, dat de kwestie van de nationale verdediging niet betwist wordt. Wij moeten saamhoorig zijn voor het recht tegen het geweld om de onafhankelijkheid der kleine landen te waarborgen. De II e Internationale zal vertegenwoordigd zijn in den schoot van ihet Bestendig Aktiekomitéit voor den Vrede. Doch alleen de vakorganisatie, die hare zelfstandigheid en hare verantwoordelijkheden moet behouden, zal beslissen over de algemeene werkstaking. De algemeene bespreking wordt gesloten. De vijfde dag. Het Kongres is in de afdeelingen samengekomen. Er zijn vier kommissies, elk uit 20 afgevaardigden samengesteld. De eerste de voornaamste moet het verslag van Fimmen onderzoeken: zij is voorgezeten door makker Mertens. Ondanks de verscheidenheid der richtingen die zich in den schoot dezer kommissies hebben geopenbaard en de veelvuldigheid der besluiten aan de beraadslagingen onderworpen, is er nochtans door het aanbrengen van wijzigingen overeenstemming gekomen over de vijf teksten die hier verder volgen. De kommunisten (Losowsky en Radek), die de eerste van de Syndikale Kommissie, en de andere van de Politieke Kommissie deel uitmaakten, hebben zich natuurlijk verzet tegen de aanvaarding der voorgelegde beslui tselen. De zesde dag^ Het Konigres heeft zich bezig te houden met het onderzoek van den tekst der door de verschillende kommissies gewijzigde resoluties. De motie^ over de opvoeding neergelegd in. naatm van de Onderwijskommissie door den heer Ferd. Buisson, lokt geen debat uit. Wij laten ze volgen: Het door het Internationaal Vakverbond bijeengeroepen kongres verklaart, dat bij den tegenwoordigen stand van de ontwikkeling der menschheid de oorlog niet meer kan worden geduld als het middel om de oneenigheid tusschen de verschillende Staten op te lossen. De verplichting vreedzame en rechtvaardige paden te betreden tot oplossing van geschillen moet worden aangemerkt als een erkenning van het menschelijk geweten en dit beginsel moet de opvoeding van kinderen, jeugdigen en volwassenen in iederen vorm beïnvloeden; Ter bereiking van dit doel moet in de eerste plaats de medewerking der vrouwen verkregen; zij kunnen er krachtiger toe medewerken de maatschappij in vreedzamen en socialistischen geest te hervormen, hetzij door hunne medewerking tot vorming van een nieuwen geestelijken levensinhoud ; Ter bereiking van dit doel is het aanbevelenswaardig, dat de arbeidersklasse met al haar krachten, de vak-, politieke en koöperatieve organisaties, de arbeidersvrouwen ondersteunt; Het Konigres doet een beroe p op alle arbeiders, om ertoe mede te werken, dat in hun gezin een vredesgezinde geest gekweekt en dat hunne kinderen, naast de opvoeding door den Staat, volgens hunne idealen en onder kontrole hunner organisaties worden opgevoed ; Het Kongres verzoekt den arbeider voorts de arbeidersjeugdbeweging als een gewichtigen faktor van den vrede te beschouwen en te steunen; Het is noodzakelijk dat het openbare onderwijs en de opleiding van onderwijzers door deze beginselen worden geleid; dat bijzonderlijk het geschiedenis-onderwijs wordt hervormd en dat de ekonomische en sociale vooruitgang op de eerste plaats wordt gesteld in plaats van de verheerlijking van militaire veroveringen en veroveraars; Eerbied voor den arbeid moet worden aangekweekt, de opgroeiende jeugd moet de overtuiging worden bijgebracht, dat tusschen de volkeren onderling dezelfde regelen moeten gelden als tusschen de millioenen burgers van een zelfden Staat, voor zooverre het de onderlinge verhoudingen betreft, namelijk dat het volstrekt verboden is ter zelfverdediging naar het middel van geweld te grijpen. Gelijk recht van alle kinderen op opvoeding, de beroepsopleiding inbegrepen, moet worden verkregen, een stelsel van onderzoek van school?

11 DE BELGISCHE VAKBEWEGING 243 boeken, schoolbibliotheken en onderwijsmateriaal moet worden doorgevoerd en uit het onderwijs moet alles worden verwijderd, hetgeen gevoelens van chauvinisme opwekken of bevestigen kan ; Het Kongres raadt allen, vaders en moeders, zoowel als alle vrouwelijke en mannelijke opvoeders der jeugd aan, deze beginselen te volgen en op deze wijze den weg te banen tot een nieuwe opvoeding van de menschheid. De resolutie neergelegd door de Fransche en Belgische afvaardigingen over de politiek der dwangmaatregelen hebben een debat uitgelokt waaraan onder andere deelnamen: Radek, Thomas, Jouhaux en de Brouckère. Radek bestrijdt de resolutie. Hij bekritiekeert het beginsel van de landsverdediging, spreekt over de begoocheling van het herstel. Uwe besluitselen, zegt hij, zijn van geen belang, de burgerij spot ermee en wij betreuren het. Hij spreekt nog van het eenig front. Thomas antwoordt hem in naam van de Engelsche afvaardiging. Hij teekent verzet aan tegen de aantij- -gingen j raflr-ra^ekhhthemgetorór^^ nisten hetzelfde werk van werkersverdeeling gedaan als in Frankrijk, door onze voormannen te belasteren en verdachtmakingen onder de massa's te verspreiden. De Engelsche vakbeweging wil de vrede en de eenheid met de arbeiders aller landen ; doch de vrede met eer en de eenheid te goeder trouw! Jouhaux en de Brouckère hebben de resolutie uitgelegd. Deze laatste heeft namelijk gezegd dat men moest zoeken om besluitselen van recht toe te passen, en in naam van de eensgezinde Belgen, heeft hij bevestigd dat de arbeidersklasse, ondanks de gevaren van zulkdanige aktie, zich zal weten te verzetten tegen eene bezetting van den Roer. Het (besluit wordt aangenomen. Ziehier de tekst : Het Kongres, hevig ontroerd door de loopendë geruchten over het beslagjeggen op waarborgen, die gewelddaden in Duitschland en namelijk de militaire bezetting van het Roerbekken doen vreezen; Houd er vooreerst aan, te verklaren, dat de herstelling van de verwoeste gewesten in België, in Frankrijk, in Italië een noodzakelijke voorwaarde daarstelt voor den zedelijken en stoffelijken vrede onder de volkeren en vereenigt zich te dien opzichte met de plannen te Amsterdam (April 1921) en te Frankfort (Februari 1922) door de Internationale der Vakverbonden en door de socialistische partijen aangenomen ; Bevestigt, dat alleen de verwezenlijking van die plannen de twee onafscheidbaar aan elkaar verbonden vraagstukken van het herstel der verwoeste gewesten en van den eikonomisahen heropbouw van. Europa kan oplossen, en acht het den plicht van al de vertegenwoordigde organisaties eraan te werken in de volle kracht van hun kunnen. Maar, eenmaal deze beginselen vastgesteld, veroordeelt het Kongres met des te meer overtuiging en krachtdadigheid de beteugelings- en geweldpolitiek, waarvan de feiten gedurende meer dan vier jaren volledig de praktische onuitvoerbaarheid bewezen hebben, die zelfs wanneer zij schijnt in overeenstemming te zijn met de bewoordingen der verdragen, daarom niet minder erg het volkenrecht schendt en die onder hen den geest van Ket wantrouwen en den haat, kiem van nieuwe oorlogen, onderhoudt. Met dezelfde verontwaardiging klaagt het Kongres de politiek aan, die voor bedoeling zou hebben om de werkelijke schadeloosstellingen te vervangen door maatregelen ter verbrokkeling van Duitschland en vermomdie of achterbaksche aanhechting van Duitsch grondgebied. Zonder zijn tijd te verspillen met de nutteloosheid ervan aan te toonen, veroordeelt het deze politiek in wat zij aantast van het-eerste recht der naties en der individuen, het recht om vrijelijk óver zichzelf té mogen beschikken. Het Kongres geeft al zijn vertegenwoordigde groepeeringen het mandaat om terwijl zij terzelfder tijd in hun wederzijdsche landen en parlementen aan de verwezenlijking van het hierboven herinnerde programma zuilen arbeiden, er zijn plechtig protest te verbreiden. En het roept de volkeren, die de tolken zijn van het universeel geweten, op, om hun onwankelbaren wil te plaatsen tegen alle maatregelen van geweld, waarmee men de beschaving en den vrede zou bedreigen. Troelstra legt de resolutie van de Politieke Kommissie neer. De leider der Hollandsche Socialistische Partij spreekt over de mislukking van de Russische (( veertien punten». De resolutie, die we laten volgen, wordt, min de stemmen der Russen, aangenomen : Het van 10 tot 15 December in den Haag door de zorgen van het Internationaal Vakverbond gehouden Wereldkongres voor den Vrede vestigt de aandacht van de arbeiders van alle landen op de gevaren, die door de ekonomische tegenstellingen tusschen de kapitalistische-groepen der verschillende' Staten, welke strijden voor het behalen van winst en uitbreiding van hun macht, worden geschapen en die door de aktie van de aan deze groepen ondergeschikte pers worden versterkt. Hoewel het oorlogvoeren eigen is aan het kapitalistisch stelsel, kan die strekking toch worden tegengewerkt, door den doelbewusten en vastbesloten strijd der georganiseerde arbeidersklasse ondersteund door alle krachten, die oorlog tegen den oorlog voeren. Het Kongres eischt daarom van alle organisaties, die besloten zijn den strijd tegen militarisme en imperialisme te voeren, in 't bijzonder van de socialistische partijen van alle landen, dat zij mede werken aan de verwezenlijking van de doeleinden, die tot uitdrukking zijn gebracht in het te Rome aangenomen besluit van het I. V. V. en voorts, dat zij hunne krachten, thans nog verdeeld, tot een gemeenschappelijke aktie zullen samenvoegen. Het Kongres verklaart met nadruk, dat het voeren van den politieken strijd voor den vrede tot de taak van de politieke partijen behoort. De organisaties, die zich bij de gemeenschappelijke beweging aansluiten, behouden hun zelfstandig programma. Het Kongres eischt: 1 Herziening der vredesverdragen in den geest van de besluiten die door de beide socialistische en door de Amsterdamsche Vakverbondsinternationale gezamenlijk zijn genomen en in overeenstemming met de beginselen der ekonomische solidariteit tusschen de volkeren ; 2 Strijd in en buiten de parlementen tegen het militarisme en bewapeningen: openbaar toezicht op de bewapeningsnijverheid 'door den Volkenbond onder medewerking van de arbeidersorganisaties en wijziging van de oorlogsnijverheden in zoodanige, die voor de behoeften van den vrede werken; 3 Opname van Duitschland als gelijkgerechtigd lid van den Volkenbond; herziening van den Volkenbond tot een lichaam, dat alle volkeren der aarde in zich sluit en de hoogste internationale rechtsvordering moet worden voor een vreedzame regeling van internationale kwesties van etoonomischen, rechtskundigen en politieken aard. Ter bestudeering van de hervorming van den Volkenbond wordt eea kommissie door het Kongres ingesteld; 4 Opheffing van geheime verdragen en geheime diplomatie. ' De resolutie van de,piacifistisdhe kommissie, door prof. Quidde neergelegd, wordt tevens aangenomen; Het Kongres stelt vast, dat, ofschoon de vredespropaganda in verband met de ongunstige verhoudingen meer op theoretisch gebied gevoerd is, zij toch een belangrijk aandeel heeft gehad in de, hoewel onvolkomen, totstandhouding van een bestendig scheidsgerecht en een internationaal gerechtshof.

12 244 DE BELGISCHE VAKBEWEGING Het is er van overtuigd, dat door de deelneming der arbeidersorganisaties aan deze propaganda meer dan tot nu toe ook praktische maatregelen tegen den oorlog kunnen worden getroffen voor de ontwapening en tegen de invoering van het militarisme in landen die totnogtoe vrij daarvan gebleven zijn. Het acht het gewenscht, dat alle voor den vrede werkende krachten in den strijd tegen den oorlog samenwerken en geeft het Internationaal Vakverbond in overweging de aangesloten vakcentralen op te dragen kennis te verbreiden omtrent de beginselen van de opbouwende vredeswerking en de noodzakelijkheid van den ombouw van den Volkenbond. Ten einde deze samenwerking te bevorderen, acht het Kongres het noodig, dat alle voor den vrede werkende organisaties meer dan totnogtoe samenkomen en stelt hen voor hun versnipperde krachten samen te vatten door een van regeeringslichaam onafhankelijke instantie, waarmede het I. V. V. te allen tijde verbindingen kan aanknoopen en waarmede het over de; middelen beramen kan, en over de wijze waarop een voortdurende propaganda kan worden gevoerd. Het Kongres noodigt het Bureel uit, zoo spoedig mogelijk een studiekomimissie in te stellen, tot voorbereiding v-ar^-den^-zoo^iooéigefl-emèou!^^ Het Kongres stelt met voldoening vast, dat belangrijke vredesgroepen aan den oproep van het Internationaal Vakverbond gehoor hebben gegeven en noodigt hen uit, de Kamerafgevaardigden, de rechtgeleerden en de geestesarbeiders op te wekken aan de beweging tegen den oorlog en voor de organisatie van den vrede deel te nemen. De vierde resolutie, deze van de Syndikale Kommissie, neergelegd door Fimmen, sekretaris van het I. V. V., luidt als volgt: De oorlog is de ontzettendste geesel der menschheid, vooral van het proletariaat. Het proletariaat is in den oorlog altijd de overwonnene, het kapitalisme altijd de overwinnaar. Het proletariaat vermoordt of verzwakt in den oorlog ook niet het imperialisme of het kapitalisme van een land; het vermoordt en verzwakt alleen zich zelf. Elke nederlaag en elke verzwakking van het proletariaat van eenig land beteekent nederlaag en verzwakking van het internationaal proletariaat en overwinning en versterking van het internationaal kapitalisme. Niet door elkander in den nationalen strijd op de slachtvelden te overwinnen, doch alleen door hun samengaan in den internationalen strijd tegen de heerschende klasse verbeteren de arbeiders hunne positie en verzekeren zij den vrede. Daarom is het de plicht der arbeidersklasse aller landen, den strijd tegen den oorlog en tegen de oorzaken die er toe leiden met alle middelen te voeren, zoowel direkt als indirekt, zoowel in het parlement als daarbuiten. Een einde moet daarom gemaakt aan de versplintering die op vakbewegingsgebied bestaat; de minderheden moeten worden opgewekt zich weder bij hare landelijke vakcentrale aan te sluiten om de eenheid der proletarische klasse te herstellen. Bovendien dient een ononderbroken en krachtige propaganda voor den volkerenvrede en tegen alle militaristische en imperialistische krachten te worden georganiseerd, met het tweeledige doel: Alle pogingen tot verwijdering der oorlogspsychose ' te ondersteunen en aan te wakkeren ; Materieele ontwapening tot stand te brengen, oorlogsgevaar te verhinderen en den strijd tegen alle faktoren die den oorlog mogelijk maken te leiden. Ter bereiking dezer doeleinden moet de arbeidersbeweging den strijd voor den vrede organiseeren en allé in de toekomst dreigende oorlogen met alle haar ten dienste staande middelen tegenwerken en het daadwerkelijk uitbreken van den oorlog door het uitroepen en doorvoeren eener internationale algemeene werkstaking verijdelen. In woord en geschrift moet de arbeidersbeweging, indien mogelijk te zamen met buiten de arbeidersbeweging staande organisaties, propaganda voor de gedachte der volkerenverbroedering en tegen alles voeren, wat de bestaande tegenstellingen doet voortbestaan of verscherpt.. Vooral moet zij haar aandacht wijden aan de antimilitaristische en antikapitalistische opvoeding der jeugd en invloed in die richting uitoefenen op het huidige opvoedingssysteem. Van de grootste beteekenis is de scherpste kontrole op de pers door de arbeidersklasse. Zij moet ononderbroken de grootste aandacht schenken aan de pers en met toewijding arbeiden aan het voortbestaan en aan het oprichten van nieuwe. persorganen in alle landen en tusschen deze persorganen onderlinge betrekkingen tot stand brengen. Van gelijke, zoo niet van nog grootere beteekenis is de propaganda en de aktie tegen oorlogsgevaar en voor de ter verhindering van een oorlog noodige organisatie. Daarom mag zich de arbeidersbeweging er niet toe beperken kontrole op den aanmaak en het vervoer van oorlogsmateriaal uit te oefenen, doch zij moet door ernstige en taaie propaganda en door opvoedenden ar- "beid onder de arbeiders zelftn de naaste toekomst den aanmaak en het vervoer van oorlogsmateriaal onmogelijk maken. De vakvereenigingen moeten zich tegen elk oorlogsgevaar verweren en het aanroepen van een scheidsgerecht door alle betrokken landen eischen. Overeenkomstig het besluit van het kongres te Rome is het de plicht van het Internationaal Vakverbond de algemeene werkstaking en den ekonomischen boykot te besluiten en door te voeren. De arbeidersklasse moet opkomen voor de oprichting van een werkelijken en waren Volkerenbond, waarin de arbeiders vertrouwen kunnen stellen en aan welks beslissing alle tusschen de landen bestaande gescihillen moeten worden onderworpen. De propaganda voor den vrede dient te worden gevoerd met alle elementen die bereid zijn de resolutie van Rome als grondslag te nemen. De voorbereiding van elke beslissende aktie ligt in handen van het door het Internationaal Vakverbondkongres te Rome ingestelde komitee, dat uit vertegenwoordigers van het I. V. V. en de internationale beroepssekretariaten der transportarbeiders, mijnwerkers en metaalbewerkers bestaat. De leiding van elke beslissende aktie blijft in handen van het Internationaal Vakverbond. De wereldvrede kan niet eerder duurzaam worden verzekerd, zoolang niet de huidige kapitalistische produktiewijze, die gebaseerd is op de persoonlijke winstzucht, wordt vervangen door een produktiewijze die gericht is op de behoeften en belangen van allen. Over dit besluit sprekend, zegt Fimmen, dat ditzelve voor allen de verplichting insluit het toe te passen. De wijzigingen die er door de Kommissie werden aangebracht, bepalen onze denkbeelden over de algemeene staking en de boykoit tegen de regeerinigén die zouden weigeren, in geval van konflikten, tot het scheidsgerecht van den Volkerenbond over te gaan. De hervormingen die deze laatste zou moeten ondergaan worden eveneens in de resolutie voorzien. Dit besluit werd bij eenparigheid, min de Russen, aangenomen. 't Is de laatste stemming. De voorzitter, J. H. Thomas, spreekt de sluitingsrede uit. Hij verheugt zich om de in den loop van dit Kongres bekomen uitslagen, die grootendeels te danken zijn aan de goede verstandhouding, die tusschen al de afgevaardigden geheerscht heeft. Hij eindigt met de woorden: «Vrede op aarde voor demenschen met goeden wil.» Het Kongres wordt geheven bij het zingen van de Internationale Samenw. Druk. Lucifer, Kapellemarkt, 8. Brussel (Bestuurder : Vanden bosch)

13 DE Belgische Vakbeweging Officieel Orgaan TJer^yn^TRal^Kommissie van België CQMMlSiiOfN SYN0IC/3LL b*. BCLCIQUt ^Pï^ SYINOIKflLE. KOAWISSIE VWM BE.LG.it JAAR 1922 BRUSSEL SAMENWERKENDE DR^KKEKIJ Kapellemarkt, 8 EB 'EB - 'fr. n-i. '.','., i].ijtiii.n '_JÜ'..'.ui'..,- " >- *».-I w, ritu 1 - '. ', 'f "-^'~ï'' m :(.,u) ' i, iiyiii I'I ii i in i liii 'nii i^wiiil i wv ]' i*! ' i II.'^III i.ifl»*:»4 M"«"V*.»< *.' W'Wi*w)i;t^ L '.ir«ifej- 7.*yt-'Ui uüiupi." ';'"! ; jti^cv.'tiiw.^^u;''u4^"'?^^im'-',-'^. 'f^it^'*''*^"^-!^**?*^'?^^:i1 \rv

14 Inhoudstafel 1922 Editorialen Bladz. Manifesten.. 33, 61, 109, 129, 169, 177, 185, 209 Nieuwe wegen 1 De Konferentie van Cannes 13 Wordt allen samenwerkers. 25, 42 Opgepast 45 De Konferentie van Genua 53 Omzichtigheid en Tucht _ J. ^_. 5Ö_. "Eerste uitslag~~7" r.. 7. ~ De eenige waarborg voor den Vrede 86 De afwijkingen op de achturenwet 93 De kongressen van Sinksen 101 De aktie tegen den oorlog Een eenheidskongres 137 De Vredesbeweging 145 Een nieuwe syndikale veldtocht 153 Voor de acht uren in den handel 161 Het proletariaat in aktie 197 De betooging van 26 November 221 Het Wereldkomgres van' den Vrede 233 Algemeene, Ekonomische en Sociale Kwesties De vakpers (Jos. Bondas) 14, 26, 46 Voor de vrouw (Joséphine Stas) 30 De. Duitsehe bedrijfsraden hebben de eerste hin-.derpalen overschreden De loonboewes (Corn. Mertens) Het wapen der kooperatie van verbruik (Ed. De Vlaemynck) 78 Het Internationaal Verbond van Houtbewerkers. 104 Het Nationaal Kongres van den Uitvoer De syndikale samentrekking op de kongressen van Sinksen (Jos. Bondas) 110 Een internationaal onderzoek : De vrouwenarbeid in de textielnijverheid (Hélène Burniaux) Het kapitalisme en de oorlog De propaganda voor het arbeiderstoezicht (Ed. De Vlaemynck) * 130 Onze v gewestelijke federaties en het arbeiderstoezicht (Ed. De Vlaemynck). 154 Heroprichting van het Internationaal Beroepssekretariaat der Aardewerkers 156 De gilden en de soeiale_hervorming In de Textielnijverheid 180 Tegen de woningskrisis (J. Lombaerts). 182, 204 Bijzonder nummer tegen den oorlog (25 November) 209, 220 De Gelljtollige Bedrijfskonamissies (J. Bondae) 222 Wetsvoorstel op de Bedrijfskommissies Het vraagstuk van den uitvoer. ". ' Be inrichting van den arbeid. De Bouiwigilde Sociale Feiten De aanvallen tegen de acht uren in den vreetn4e. 9 p^levett$dw»rte..»*». 't.» '» >?4 Bladz. De achtuirenwet in de steengroeven 51 De toepassing der achturenwet 51, 60, 84, 99, 108, 160 (( Arbeidersaandeelen» door de arbeiders geweigerd 128 In den Hoogeren Arbeidsraad. 184 Aangaande de toepasshig der achturenwet (J. Lombaerts) _.._ Krisis, Werkloosheid en Nationaal Krisisfonds De werkloosheid in Oktober 12 De verzekering tegen de onvrijwillige werkloosheid / * In het Krisisfonds 83, 120 Voor de werkloozen boven de 65 jaar oud De patroonsorganisaties lijden door de krisis Belgische Vakbeweging In de Syndikale kommissie : Vergaderingen van het Nat. Kom. 11, 31, 51 65, 75, 115, 128, 159, 183, 232 Twee centralen versmelten zich 12 Eene seheidsrechterlijke bemiddeling in de Boeknijverheid \ 14 De tramstaking.. v 22 De werkvoorwaarden in de haven te Antwerpen. 24 Voor het bediendenkontrakt Het arbeiderstoezicht in de Centrale van Bouw, enz 31 Voorde afschaffing van het drinkgeld Vaklitteratuur 42 De GelijktalHge Kommissies. 51 De aanval van het Centraal NijverheidskomiteH. 52 De syndikale rechtspraak in het Boek De staking te Ougree-Marihaye... 62, 70, 92 De aanval der patroons tegen de loonen... 67' De arbeidersvertegenwoordiging <in de Gemengde Kommissies 68 Het arbeiderstoezicht op de lijnen van het Belgisch Noorden.. ' 73 Plakbrief der S. K. tegen de Union Civique.. 79* De aanval tegen de loonen In de Algemeene Federatie der Vakbonden van de Provincie Luik /.. /.. 92 In de Arbeidershoogeschool J02f ^ De Arbeidersleugddag $ Öoede betrekkingen tusschen Fransehe envbelgl*. </ sche vakbonden ^...,. 105.t' De 80 e verjaring'der Letter^ettersvereeniging te Brussel....-'. >,120 Ophelderingen (Jos. Bondas),.. > De kongressen der Syndikale Koirimissie.-. t. De syndikale samentrekking -....,.,.,\.,.., Aaa^nde de koü re$$en-, ^..r^^^.^.^^^'^x^t*!-?

15 Bladz. Wie moet de «seizoenarbeiders» organiseeren? 160 Eene afvaardiging bij den Minister van Finanoies. 167 De S. P. T. T. Z. en de Federatie van Vakbonden 170 Eene Nationale Arbeidersbonwkoöperatief Bijzonder nummer voor de vrouw (28 Okt.) 185 tot 196 De arbeiders- en syndikale eenheid moet behouden blijven 198 Gemeenschappelijke overeenkomsten. De arbeiders van het Boek hebben het gezamenlijk kontrakt opgezegd Eene nieuwe overeenkomst in het Pelsenbedrijf. 144 Eene nieuwe gezamenlijke overeenkomst in de BoeknH verheid 208 De aanvallen tegen de aohturenwet 235 Internationale Vakbeweging Afrika. De arbeid der kleurlingen in Zuid-Afrika. : ; 393- Amerika. Ford voert den zesurendag in ter bestrijding der werklooshei-d: 9 De reaktie in de Vereenigde Staten Een wetsontwerp ter bestrijding der werkloosheid in de Vereenigde Staten 29 In de Amerlkaansche vakbonden 39 Een syndikale bank in de Vereenigde Staten Eene gezamenlijke overeenkomst in de Vereenigde Staten 127 Eene boekerij voor zeelieden 170 Argentinië. De eenmaking in de Argenfcijnsche vakbeweging. 49 Australië. De arbeiders der nieuwe werelddeelen tegen de landverhuizing 39 De «eenige vakbond» in Australië 134 Het ledental der Australische vakbonden Canada. De beperking der inwhking in Canada De Canadeesche vakbeweging 134 China. De vakbonden in China 114 Dultschland. In de Duitsche vakbonden 8 De gezamenlijke overeenkomsten in de Duttsche Openbare Diensten De Duitsche BedrMsraden De achturendag in Duitschland De getalsterkte der Duitsche vakbonden. «Arbeidersaandeelen» door de arbeiders geweigerd De gezamenlijke overeenkomsten in Duitschland. De Duitsche vakbonden en de jonge arbeiders. De bouwgilden in Duitschland - De Bedrij f sraden op het Kongres te Leipzig.. Voor een zelfstandig arbéidersrecht..... Engeland. Dfc eisdhen der Engelsche arbeiders ter bestrij- ^tlng van de krisfs De voorstellen der Engelsche regeering tegen de werkloosheid. De staking der Engelsche mijnwerkers.... ' -.'» De eenheid van werking der Engelsche vakbonden ; " De betóngrijkste der Britsche vakbonden.... ', De GUden en de Socjalè He^^,', '7 i Bladz. De stakingen in Engeland 175 De Engelsche arbeidersorganisaties tegen den oorlog. 201 Frankrijk. De dreigende splitsing in de Fransche vakbeweging 7 Een aanval tegen de nationale regiën in Frankrijk 30 Het Internationaal Vakverbond en de splitsing in de Fransche vakbonden 37 De reaktie tegen de Fransche vakbonden De arbeiderseenheid in Frankrijk 200 De geestesarbeiders. 230 Hongarije. pe toestand der Hongaarsche vakbonden in Augustus Indië De arbeiders- en arbeidstersorganisatie in Britsch- Indië..~ : ; : ~ De bescherming der vakbonden in Indië Italië. De syndikale richting in Italië.... *.. 7 Het beroepsonderwijs in Italië De stakingen in Italië in De Italiaamsche vakbonden en de politieke aktie. 150 Japan. De konflikten in Japan in Ï81 Yoego-Slavië. De syndikale eenheid in Yoego-Slavië.... Ï3F Mexiko. Een arbeidswetboek in Mexiko.56 Noorwegen. De geschillen in Noorwegen in '9 Polen. De Poolsühe vakbonden in / /. 82 De vakbeweging in Polen..... /-* %... v 102 De arbeiderseenheid in Polen.... r. " Roemenië. De Roemeen sche vakbonden.55 Oostenrijk. Een aanval der patroons in Oostenrijk...: :. 29 De wet op de Bedrijfsraden in Oostenrijk Eene arbeidersbank in Oostenrijk... ;. 134 Tsjeko-Slowakije. De Tejeko-Slowaksdie vakbonden in 1920.,. 40 De stakingen en uitsluitingen in Tsjeko-Slowakije 230 De eisenen der vakbonden ter bestrijding van de k'risis '239 Zweden. De Zweedsche vakbonden in De patroonsorganisaties Uiden door de krisis..181 De gezamenlijke overeenkomsten in Zweden Zwitserland. De Vakbeweging in Zwitserland * > Kongressen - Nationale kongressen. Syndijcaie Kommissie:... > HetXXÏ* Syndiikaal Kongres '....,, 138, 141 Bedienden ;. f.. - * Boekdrukkers^.. ;....-'..' -;-.., v >.;:,..< :;-ify{--:tffc/: :. BouwwefkHeden...«..'..-* >[.\^:^<:.^? : :l0,f:.' - ' ' '. '. \. ' : _ - ' ^, " \.' '- ',,

16 m! Bladz. Glasblazers 120 Kasseiers 136 Kleeding _ Leder bewerkers 118 Metaalbewerkers 115 Mijnwerkers 32, 75 Onderwijzend Personeel 176 Openbare Diensten 58, 183 Openbare Werken 128 Spoorlui Spoorlui van het Fransen en Belgisch Noorden. 32 Spoorlui van 't Belgisch Noorden 106 Steenbewerkers 100, 117 Taibakbewerkers Textielbewerkers 66 Tram way personeel 136 Transportarbeiders 106 Uurwerkmakers 108 Voeding 135, 183 Een gewestelijk kongres te Kortrijk 51 De Vlaamsehe Textielfederatie : : ; = = = 107 De gewestelijke syndikale kongressen Internationale vergaderingen, konferentie^ en kongressen. ' Eene bijeenkomst van het Internationaal Komiiteit der Metaalnijverheden 48. Eene Internationale Zeeliedenkonferentie Het Internationaal Kongres te Rome In het Internationaal Textielkomiteit.. 63 Het Internationaal Syndikaal Kongres van Rome. 86 De" Internationale Konferentie van Genua (J. Bondas) 94 Het Internationaal Syndikaal Kongres van Rome. \ Twee manifesten 95 Eene bijeenkomst van de'glasbewerkersinterna-. tionale 97 Rond het Kongres van Rome 97 Het aanstaande Kongres der Mijnwerkers In de Internationale der P. T. T 126 In -de Internationale der Voeding 126 Een Internationaal Kongres van het Tooneelpersoneel. 126' Eene Internationale Konferentie van Arbeidersopvoeding 155 Heroprichting van het Internationaal Beroepssekretariaat der Aardewerkarbeiders Het Internationaal Kongres der Mijnwerkers internationaal Jeugdkóngres te Salzburg Het Internationaal Kongres der P. T. T Het Internationaal Kongres der Landarbeiders 174 Het Internationaal Kongres der Bouwnijverheid. 202 Het Internationaal Kongres der Transportarbeiders 203 Eene Internationale Konferentie van den Bouw. 231 Wereldkongres der Bakkers 231 Het Wereldkpnigres voor den Vrede 239 Nationale kongressen in het buitenland. Het Kongres van het Leerlingschap te Lyon Het Prager. Syndikaal Kongres (Corn. Mertens). 34 Het Kongres te Krakau " W2 Het tweede Kongres 4er Hindoesche vakbonden. 104 Een buitengewoon Kongres der Zwitsersche vakbonden **3 Eene Nationale Konferentie der Engelsche arbeidsters «* "*?y. Het Kon re d*r F^watte van V«ifcbond«tt VMI 4* Kmftp V. «. V.'.. T * -v'.-.' ;',?c^.':, v *** ' i -1 f - -T" ' - ^ - ^ - - -^-*» Bladz. Het Duitsch Syndikaal Kongres., 132 Het Kongres van den Syndikalen Vrouwenbond van Amerika 159 Het Zweedsdh Syndikaal Kongres (Corn. Mertens) 162 Het Kongres van het Nederlandsen Vakverbond. 173 Internationaal Arbeidsbureel De derde Internationale Konferentie van den Arbeid.. '2 - Albert Thomas in België 26 Internationale arbeidswetgeving 29 Eene belangrijke vergadering van het I. A. B.. 50 De bedrijvigheid van het I. A. B 171 De IV e Internationale Konferentie van den Arbeid (Corn. Mertens) 178 De Arbeidskonferentie te Genève (Corn. Mertens) 225 v. Internationaal Vakverbond 7 v Vm In het Bureel van het I. V. V 20, 111 Vergaderingen van het Bureel van het 1. V. V.. 46 Het manifest van het I. V. V. van 1 Mei Een protest tegen de vervolging der Russische revoluttonnairen 73 Een protest tegen het proces van Moskou De aktie tegen den oorlog van het I. V. V Een manifest van het L V. V. De hulp aan de Duitsche Republiek 149 De samenwerking van het I. V. V. met de Socialistische Internationalen Een protest van het I. V. V. bij de Italiaansche.regeering 165 In het Internationaal Vakverbond Een brief van het 1. V. V. op de lasteringen van Moskou *99 De propaganda tegen den oorlog en voor den vrede 237 Hulp aan Rusland. De hulpverleening aan Rusland -. 19, 47,,63,- 72 DeTiulpverleening aan Rusland. - De hulp voor Georgië H2 De hulp aan hongerend Rusland vóór den Volkerenbond 156 Internationale Federatie der Arbeidsters De nieuwe Internationale Federatie der Arbeidsters t.. ' 15 Pesluitselen van het Kongres der Arbeidstersinternationale Standregelen van het Internationaal Arbeddstersverbond 18 Besluit van het Kongres te Rome 97 De Sociale Wetgeving De bescherming der arbeiders (J. Lombaerts). 21 Le sociale verzekeringen (J._ Lombaejts).--._. 41 ^,_ 64^ De veelvuldigheid en dé oorzaken der ongevallen in dfe kolenmijnen van dte Vereenigde Staten en van het VereenigdKoninkrijk (J. Lombaerts). 82 Een nieuw ontwerp van huishuurwet (J. Lom-. baerts)... «." 98 Voor de paria's van het leven (Fr. Lambrechts). 114 De sociale wetgeving in Kongo (J. Lombaerts). 131 De wet op het bediendenkontrakt 151 De- wefkhuisre^ejneaten (J. Lombaerts),. «KH /