Al jaren denk ik eraan om een boek te schrijven en ik heb nu eindelijk de knoop doorgehakt en besloten om het nu ook daadwerkelijk te doen.

Transcriptie

1 Al jaren denk ik eraan om een boek te schrijven en ik heb nu eindelijk de knoop doorgehakt en besloten om het nu ook daadwerkelijk te doen. Door mijn levensverhaal op papier te zetten hoop ik dat dit me zal helpen in het verwerkingsproces en wil ik langs deze weg ook vooral vrouwen verwittigen om na te denken voor ze een relatie beginnen met iemand van een ander geloof of cultuur ongeacht of die al dan niet in België is opgegroeid. Ik werd in 1978 geboren in Lier en groeide op bij mijn ouders en mijn drie jaar jongere broer. Mijn vader werkte in het postsorteercentrum in Antwerpen en mijn moeder was huisvrouw. Mijn vader moest elke morgen al vroeg naar zijn werk, en als hij 's middags thuiskwam deed hij nog vaak boodschappen of karweitjes in de tuin. Mijn moeder bracht ons steevast iedere morgen te voet naar school om ons dan 's middags te komen ophalen om thuis te lunchen en ons dan weer terug naar school te brengen. Kortom onze ouders waren er altijd voor ons. Ik had een onbezorgde kindertijd Daar kwam op mijn 15de abrupt een einde aan op een avond bij vrienden van mijn vader. Zij kwamen wekelijks een paar keer samen in een illegaal gebouwd fitnesslokaal met een daaraan gelegen paardenstal en weide. Af en toe ging ik mee. Ook die avond. De eigenaar van het lokaal en tevens een heel goede vriend van m n vader zei me dat de poes een nestje kittens had gekregen in de paardenstal en zei dat ik maar is een kijkje moest gaan nemen. Terwijl m n vader en z n vrienden gezellig samen iets aan het

2 drinken waren, begaf ik me naar de paardenstal. Er was inderdaad een nestje met enkele schattige poesjes. Nadien begaf ik me naar de paardenbox waar een mooi gitzwart paard stond. Terwijl ik dat paard stond te bewonderen kwam de vriend van m n vader binnen. Voor ik het besefte kwam hij achter me staan, nam me in z n greep en drukte zich tegen me aan terwijl hij me overal betaste. Ik probeerde me los te wringen maar ik als jong meisje kon niet tegenop een 40'er en ex-karateleraar. Ik wou roepen maar hij legde z n hand op mijn mond en hij zei dat ik m n mond moest houden. Niet lang daarna kwam Guy binnen, de zoon van een andere vriend die even oud was als ik. Ronny zei dat we maar wat aan het spelen waren en liet me los, waarop ik terug naar de fitnessruimte ging waar mijn vader zat. Ik durfde niets te zeggen en hoopte dat het niet meer zou gebeuren. Ik was totaal in shock maar probeerde me toch zo normaal mogelijk te gedragen. Ik kon de slaap niet vatten en rilde over mijn ganse lichaam. Uiteindelijk ben ik toch in slaap gevallen. Toen ik de volgende ochtend wakker werd dacht ik eerst dat ik een nachtmerrie had gehad, maar even later realiseerde ik me dat het wel degelijk echt was gebeurd. Tot mijn grote angst bleef Ronny me lastig vallen, en hij begon me ook te stalken. Hij woonde in onze straat en kon dus goed in het oog houden of m n ouders al dan niet thuis waren. Als de auto van m n vader niet in de straat geparkeerd stond dan hing hij aan de bel. Ik doorstond telkens doodsangsten.

3 Telkens als de deurbel ging, kreeg ik klamme handen en ging m n hart tekeer als een gek, zeker als ik door het raam zag dat hij voor de deur stond. Ik dook telkens naar de vloer, mezelf verstoppend achter de sofa, doodsbang dat Ronny me zou zien of binnen zou raken. Soms bleef ik zo wel een uur liggen, bang om me per ongeluk te bewegen, ik durfde zelfs amper ademhalen. Ook aan school was ik niet veilig. Ronny zijn dochter zat op de lagere school die net naast mijn middelbare school gelegen was. Als ik alleen of met een vriendin te voet op weg was naar huis kwam hij met zijn dochtertje naast hem op de passagiersstoel stapvoets naast me rijden. Dan deed hij het raampje open en begon me uit te dagen door van alles naar me te roepen. Mijn klasgenote was daar een keer getuige van en vroeg me wat dat allemaal was. Ik zei haar hem te negeren en door te lopen. Ik weet nog dat mijn hart tekeer ging als gek. Dit ging zo maanden door. Ondertussen werd de stress me teveel en kreeg ik hyperventilatieaanvallen. De huisarts en m n ouders hadden er het raden naar waarom ik die aanvallen kreeg. Ik hield m n lippen stijf op elkaar. Ik durfde niets te zeggen. Dit gebeurde allemaal in de periode voor Dutroux en was een taboe onderwerp. Ik schaamde me en was bang dat mijn ouders boos zouden zijn op me en me niet zouden geloven. Ronny was immers een graag geziene persoon en al een vriend van m n vader en m n familie van voor ik geboren was. Enkele maanden nadat de aanrandingen en stalking waren begonnen stond Ronny weer aan de deur, dit keer waren mijn ouders wel thuis dus toen mijn vader de deur opendeed kwam

4 hij met het excuus dat hij een film kwam langsbrengen die hij gehuurd had. Ik was verkouden die dag. Mijn vader vertelde Ronny dat ze naar de Sinksenfoor in Antwerpen zouden gaan, maar dat ik niet meekon omdat ik ziek was. Wat hij niet wist is dat mijn moeder ook thuisbleef. Ik was tv aan het kijken terwijl mijn moeder boven aan het poetsen was toen plots de deurbel ging. De angst sloeg me om het hart. Normaal zou ik neerduiken op de vloer en me verstoppen, maar mijn moeder zou zich afvragen waarom ik de deur niet ging opendoen dus ik besliste om de deur te openen. Ronny probeerde door een raampje naast de deur binnen te kijken en vroeg of ik alleen was. Ik antwoordde dat mijn moeder boven aan het poetsen was. Hij begon me uit te lachen en zei dat ik loog en een bangerik was, hij beval me naar het garagecomplex achter ons huis te komen, als ik dat niet deed dan zou hij me bij mijn keel pakken zei hij. Ik sloot de deur en ging in shock in de sofa zitten. Mijn lichaam trilde en ik voelde mijn hart bonzen tot in m n keel. Ik bleef zo minuten zitten. Mijn moeder kwam naar beneden en vroeg wat Ronny kwam doen, ik zei haar dat hij nog wat cd s was komen brengen, waarop m n moeder antwoordde dat ze alles had gehoord. Ik heb haar dan verteld dat Ronny me al maandenlang lastigviel zonder tot in detail te treden. Ik smeekte haar om niets tegen mijn vader te zeggen, ik schaamde me zo. Hij mocht dit niet weten.

5 Mijn moeder kon dit niet voor zichzelf houden en heeft het hem de volgende dag toch verteld. Hij belde een gemeenschappelijke vriend die tevens politieagent was. Hij heeft hem erover verteld en hij adviseerde ons om klacht ik te dienen. Ik moest bij de jeugdbrigade van de politie mijn verhaal doen. Ik heb amper iets verteld, de ondervraging was ook totaal niet kindvriendelijk. Er werd gezegd dat ze Ronny gingen oproepen om hem te ondervragen, en dat hij niet dichter dan 1 meter van bij mij mocht komen. Mijn moeder ging op aanraden van de bevriende politieagent met mij langs bij een psychiater, ik voelde me heel ongemakkelijk om hierover te praten met een wildvreemde. Ik denk dat ik alleen vragen heb beantwoord met ja en nee. Ik leerde hoe ik mijn hyperventilatieaanvallen kon controleren, en de psychiater stelde voor om hypnose te doen. Ik en m n moeder geloofden niet in hypnose maar ik wilde dat wel eens proberen. Denkende dit kan toch niet legde ik me neer op de tafel, sloot mijn ogen en luisterde naar de stem van de psychiater. Ik moest teruggaan in de tijd, en beleefde alles opnieuw. Toen ik terug wakker werd baadde ik in het zweet. Mijn moeder zei me achteraf dat ik als een wilde tekeer ging op die tafel. Terwijl ik onder hypnose was, vocht ik tegen m n aanrander. Ik stampte zo wild om me heen dat ze me met twee moesten tegenhouden. Ik vond die sessies bij de psychiater echt niet leuk en m n moeder ook niet. Dus beslisten we om daarmee te stoppen.

6 Nog maandenlang had ik last van angstaanvallen en dacht ik Ronny overal te zien, maar langzaam kwam ik er bovenop en ging verder met mijn leven. Ronny is overigens nooit gestraft voor zijn daden. Er is enkel pv opgesteld zonder enig gevolg. Ikzelf heb het er jaren moeilijk mee gehad, en Ronny kon gewoon verder gaan met zijn leven alsof er niets gebeurd was.