Wijnreis Vlaamse Wijngilde Leuven Veneto van 4 tot en met 9 mei 2014

Transcriptie

1 Wijnreis Vlaamse Wijngilde Leuven Veneto van 4 tot en met 9 mei 2014 Hier zijn we met het verslag van onze wijnreis naar Veneto. Met zijn we zondagmorgen om 6 uur met slaapoogjes in Sint-Joris-Winge vertrokken. Anita & André, Anne & Marc, Nancy, Mieke & Marcel, Jan, Greta & Michel, Marc, Janine & Leon, Odette & François, Berty & Jan, Mady & Roger, Denise & Roger, Michèle, Jacqueline & Theo en Rita & Jan. Eerst naar Luxemburg voor een tankbeurt en de switch met onze chauffeur Michel. Van daar af waren de meesten klaar wakker en werd er al iets vóór 11 geroepen om het aperitief. We kregen met de Ca di Sopra Uait een voorproefje van onze komende bezoeken. Wit en Italiaans, deze komt uit Ravenna. De picknick werd in het zonnetje verorberd in blije aanwezigheid van een fotogenieke ooievaar, een vruchtbaar teken? In het glas kwam een rode Carmenère Baraban 2010 van Piave. 45 minuten later kon iedereen terug de bus op voor de siësta. In het Ibis hotel in Grandate Como had het meisje even een moeilijk moment om 26 te delen in halve literkarafkes. Na wat discussie en rekenwerk bracht ze met veel tegenzin tóch nog een karafje bij de geziene dorstigen. Die morgen al, vroeg bij het ontbijt, presteerde Jan het om onder zijn stoel een ei open te dashteren... Hij zei wel dat het niet zijn ei was, maar ja les excuses... We zijn nu maandag 5 mei en toe aan ons eerste bezoek. Calvagese della Riviera ligt onderaan links als je de kaart van het Gardameer bekijkt. We werden er om 11 uur verwacht op het domein Azienda Agricola Redaelli de Zinis, een mondvol. Wat een prachtig domein! De blauw/groene pauw stak er luid roepend zijn pluimen in de hoogte ter verwelkoming. Zijn witte collega ging gewoon in de groene boom wat liggen paraderen. Mevrouw Tiboni kwam glimlachend zeggen dat Mijnheer eraan kwam en dat we nog rustig even mochten rondkijken. En rondkijken, dat loonde zeker de moeite!

2 Mijnheer sprak ons in zijn kelder tussen de vaten toe in rad Italiaans. Hij vertelde dat hij gespecialiseerd is in echtscheidingen. Tja, dat moet nogal opbrengen als je daarvan zo n domein kan onderhouden. Volgens Odette had hij een schoon hemmeke aan. Wij proefden er in de mooie degustatiezaal onze eerste Gropello monocepage. We kregen tussen al die verschillende lekkere hapjes 6 wijnen en 2 grappa s. Iedereen die zijn lint droeg kreeg een blauwe pin van het domein. Na wat aandringen kregen ook de anderen er allemaal eentje. En er werd wijn, body lotion con vino Gropello, gedroogde tomaatjes... gekocht. We zijn er geladen en welgezind vertrokken. Na de middag moesten we naar de andere kant, de rechter zijde van het Gardameer. We zagen in het voorbij rijden toch een stukje van het meer en kwamen iets later dan verwacht aan bij het domein Le Tende in Colà di Lazise. aantal dozen in de bus. Mijnheer en Mevrouw Tezza verwelkomden ons hartelijk op hun klein domein. Kaas, salami, brood, vers gemaakte bruschetta met lekkere tomaten, de glazen, alles stond klaar. Ze spraken ons toe in het Engels en waren super vriendelijk. Na de rondleiding door hun kelder proefden we in totaal 6 wijnen waaronder de Bardolino superiore. Alweer goed voor een aanzienlijk Michel reed ons dan naar hotel Roxy Plaza in Soave. Niet gewoon! Roger en Denise hadden er een speciale WC. Geen chasse maar een sproeidarm om het toilet door te spoelen. Met 6 zijn ze er gaan naar kijken na het rijkelijk eten waarvan we in restaurant Al Gambero binnen de stadsmuren hebben genoten.

3 Man, dat was copieus! Er kwam geen einde aan de anti pasti en ze kwamen nog eens rond met de risotto... Enkelen waren toen al tot boven aan het kasteel geweest. Dat was zeker de moeite, maar we waren te laat, alles was al gesloten. Na een goede nachtrust, terug de valiezen in de bus en op naar ons 3 de domein. We zijn nu dinsdag 6 mei en het wordt een dagje Soave. Het wordt een dag met 3 domeinen, dus we moeten onze tijd in t oog houden! Bij Prà voluit domein Graziano PRÀ worden we ontvangen door de jonge Valentina, de Europese marketing dame die ons in het Engels te woord staat. Theo had ons verwittigd: hier worden 8 wijnen geproefd, dus opletten en weggieten waar nodig. Een mooi domein, vooraan zéker maar achteraan nóg beter met zicht op de wijngaarden en de ranke dorpskerk in de hoogte, een prachtig overdekt terras, overal in de kelder een vloer in roze marmer, een mooi huis met een schitterende keuken... Ook hier stond de tafel al klaar. We proefden startend met de Soave tot de Ripasso Valpolicella. Voor Valentina een baby Amaretto. Tussen de verschillende wijnen werd er meer dan voldoende tijd gelaten en we dachten het nooit op tijd te zullen halen... maar... ze stopte bij 4 in plaats van 8 wijnen. Plots gaf Theo zijn medaillespeech, ook de wijnmaker kwam nog even goeiedag zeggen en onze medaille bewonderen, er werd besteld en met 5 minuten vertraging waren we toch nog op tijd weg. Bij Roberto Anselmi kregen we van dochter Lisa een blitzbezoek aan de chais, de bottelarij, hun opbouw en aanpak. Broerlief stond intussen mee te werken in de bottelarij. Hun grootvader is met het domein begonnen. Alles is er groot, ruim, blinkend nieuw en er is nog plaats om uit te breiden...

4 We moesten allemaal de lift in naar boven waar we op Oosterse tapijten, tussen de vaten en de brandende smeedijzeren kandelaars hun vatlagering konden bewonderen. Wij weten nu dat je een sfeervolle lumineuse wand kan maken van verschillend getinte flessen witte wijn - gevuld natuurlijk - met daarop flink wat licht. Wat een leuk effect! We mochten er niet te lang blijven want we moesten terug naar het hotelcomplex in Soave, naar Lisa s Enoteca Realda waar het lunchbuffet op ons wachtte. Samen met haar personeel zorgde ze voor een supervriendelijke bediening, altijd met de glimlach en lekker eten. Zij combineerde 3 witte wijnen waar onder de Capital Crocci, 100% Garganeca. Haar broer bracht de bestelde wijnen en met een laatste blik op het kasteel konden we inladen en vertrekken. Voor het 3 de domein Tezza Wines moesten we richting Verona. De glad geschoren eigenaar Vanio Tezza leidde ons rond. Hij runt dit bedrijf samen met zijn neef (dat was niet de mijnheer met de baard die hem hielp bij het inschenken). Een verzorgde kelder met duidelijke aanduidingen van de inhoud, gebottelde flessen die stofvrij ingepakt waren in de metalen manden... De flessen stonden klaar en we gingen van Spumante tot de (niet voorziene) Brolo dela Giara Amarone delle Valpollicella Reserva van 2005 om te eindigen. Hij was zo blij met zijn medaille en onze bestellingen dat we allemaal een kurkentrekker kregen. Vanaf nu zijn we allemaal geëquipeerd. Michel rijdt ons nu 100 km hoger naar de provincie Vincenza, naar hotel Al Camin, waar we 2 nachten zullen blijven. Buiten ziet het er een recht-toe-recht-aan gebouw uit. Binnenin is het oud-italiaans, marmer en verguld langs alle kanten. Speciaal! Ook de speedy -bediening van de 2 garçons zullen we nooit vergeten. Leg uw mes niet neer want bord + bestek worden zonder pardon onder je neus weggegraaid.

5 Het is nu woensdag 7 mei en voor de degustaties gaan we naar Breganze. Bij Maculan staat Mijnheer zelf ons al op te wachten. Zwarte sweater, MACULAN in grote gouden letters op de borst de rits splitst de U in 2 het gebouw, de Porsche Carrera... Super interessante uitleg op een super domein in een super kelder. Hij denkt aan zachte persen, spiegelende plafonds waarin je naar boven kijkend de werking van de pers kan observeren. Tot zelfs een nog nooit gebruikte machine om het eventuele regenvocht uit het sap te halen. Hij is echt op alles voorzien. Een man met visie. Niet alleen voor zijn wijn, ook voor zijn privé kelder met alarmcode waar we allemaal gewoon mochten in rond lopen. Speciaal voor hem ontworpen door de ontwerper van het meubilair van Diesel. Hij zorgde voor rollers die het toelaten om zacht en zonder omklinkgevaar één of meerdere kisten gelijktijdig uit de schabben te trekken. Wij kunnen alleen maar dromen van zo n schatkamer... En ik spreek zowel van het ontwerp als van de inhoud! De vloer van zijn bureau was gemaakt van dwars doorsneden van de lamellen van eiken vaten en zijn bibliotheek bevatte een schat aan schitterend ingebonden oude wijnboeken. Hij liet de degustatie over aan zijn cateraar, kwam af en toe eens kijken of alles naar wens was en gaf grif toe dat hij voor zijn rode wijnen naar Bordeaux toe wil. We proefden er de 100% Vespaiolo, je weet wel een druif die de wespen zo graag leeg eten... Odette mocht in zijn Porsche zitten en daarna scheurde hij met veel lawaai van zijn erf. Van Vincenza gaan we naar Treviso bij de Azienda Agricola Conte Loredan Gasparini. We kwamen er 1 uur te vroeg toe en toch ontving de joviale Giovanni Del Potro ons met de glimlach. Iets eerder waren we voorbij de statige palladiaanse villa gereden die op de foto s van het domein te zien is. De familie Benetton had hem gekocht, gerestaureerd en in de voortuin bommen gevonden. Nu is de villa eigendom van de Bank. Hij ging met ons op wandel naar de tuin, we zagen de eerste rode kersen, de kelders, de replica van het werk van Bellini en de opvallende zwarte doeken met witte tekeningen van een man en een vrouw die als etiket de flessen van hun Capo di Stato moesten sieren. Het vrouwenportret met de blote borsten werd afgevoerd omwille van de preutse Amerikaanse markt.

6 Het werd een mooie degustatie van 6 wijnen en 3 grappa s. Onze medaille zal daar een goed plaatsje krijgen. Daarna kort terug naar het hotel, ons opfrissen, verkleden en Michel bracht ons tot in het centrum van Bassano del Grappa voor een bezoek aan de Ponte Vecchio, de houten brug. Echt de moeite! s Avonds kregen we een super diner in Ca Sette, een chique villa veneta in een schitterend groene omgeving. Asperges in alle variaties harmonieerden mooi met de wijnen van Zonta. De Prosecco, de Vaspaiolo, de Merlot en de Moscato d Asti. Het was een mooie avond. Morgenvroeg de valiezen inladen want we gaan bijna terug! Het is nu donderdag 8 mei en wij zijn op weg naar onze laatste degustatie. Op naar Azienda Vitivinicola Villa Angorana, het domein van de 5 zussen Bianchi Michiel! Wat een domein! Het mag weer gezien worden. Giovanna, de wijnmaakster van de 5 zussen leidt ons rond. Onder de zuilengalerij krijgen we het verhaal van de villa - getekend door Palladio - en we bezoeken de familiekapel en de gerestaureerde paardenstallen. Eén zus en Giovanna s dochter die oenologie studeert assisteren haar bij het schenken. Hun rosé 5 Sisters is een nieuw produkt. Als aandenken krijgen we allemaal een roze pin. We proeven de Vespaiolo in droog en zoet. Voor de zoete versie plukken ze de druiven in september en laten de trossen in houten kistjes drogen

7 tot in februari. Dan wordt er geperst en kan het proces starten. Een mooie afsluiter en we stappen allemaal de bus in naar Reutte. Onderweg zien we een prachtige route. Tunnels, besneeuwde bergtoppen, rotsen en glooiende almen, bossen in alle mogelijke tinten groen... Michel, bedankt voor de vlotte reis en de mooie zichten. Theo en Jacqueline, Het was een mooie reis. We hebben gedreven, speciale, leuke en interessante mensen ontmoet. Het zonnetje was alle dagen van de partij. We hebben familiale domeinen gezien, oud bezit, nieuw geld en grote investeringen. Kelders met vloeren in rode marmer, mensen met visie, liefde voor het vak... vanalles. Jullie hebben dit goed voorbereid. Om de nieuwe (bus)uitspraak te gebruiken, het was ellendig goed, lekker, Italiaans. Volgens mijn berekeningen hebben wij 41 wijnen geproefd, zonder rekening te houden met de grappa s en de wijnen bij het eten. We kregen de lokale druiven en ook de gekende variëteiten in verschillende combinaties. Om jullie te bedanken kochten wij bij Loredan Gasparini een magnum Capo di Stato van 2008 met op het etiket de mannenfiguur en de spreuk Des roses pour Madame. Jacqueline die rozen zijn voor u. Bedankt zeker aan Mich en Theo voor de vertalingen. Bedankt ook iedereen voor jullie gezelschap en tot volgend jaar. Rita tekst Jan foto s