Bloemlezing van de Bach Bloesems / door Koos van Ravesteijn Apeldoorn : 'Ruwe Dravik'. - III Eerste druk: 1991 Tweede druk, 1995

Transcriptie

1

2 CIP-GEGEVENS KONINKLIJKE BIBLIOTHEEK, DEN HAAG Ravesteijn, Koos van Bloemlezing van de Bach Bloesems / door Koos van Ravesteijn Apeldoorn : 'Ruwe Dravik'. - III Eerste druk: 1991 Tweede druk, 1995 ISBN Trefwoord: Bloementherapie. Alles uit deze uitgave mag vermenigvuldigd worden mits daarvoor toestemming wordt gevraagd bij Huis van Genezing". Dit is een uitgave in eigen beheer van Huis van Genezing Buys Ballotstraat LB Apeldoorn

3 Pag. Hoofdstuk. INHOUDSOPGAVE 4 INLEIDING 5 1. ANGST: Zonneroosje, Maskerbloem, Kerspruim, Ratelpopulier, Rode Kastanje ONZEKERHEID: Loodkruid, Hardbloem, Gentiaan, Gaspeldoorn, Haagbeuk, Ruwe Dravik ONVOLDOENDE INTERESSE IN HET NU: Bosrank, Kamperfoelie, Hondsroos, Olijf, Paardekastanje, Herik, Knop van de Paardekastanje EENZAAMHEID: Waterviolier, Reuzenbalsemien, Struikheide OVERGEVOELIGHEID VOOR INVLOEDEN EN IDEEËN: Agrimonie, Duizendguldenkruid, Walnoot, Hulst MOEDELOOSHEID EN WANHOOP: Lariks, Den, Veldiep, Tamme Kastanje, Vogelmelk, Wilg, Eik, Appel OVERBEZORGDHEID VOOR HET WELZIJN VAN ANDEREN: Cichorei, IJzerhard, Wijnstok, Beuk, Bronwater. 69 LITERATUURLIJST

4 Voor mijn lieve vrouw Ilona, INLEIDING Gedurende de zes jaar dat ik het 'Informatiecentrum Bach Flower Remedies' bezield heb, heb ik in mijn tweemaandelijkse "Nieuwsbrief Ruwe Dravik" iedere keer een vertelling over één van de 38 Bach Flower Remedies geschreven. Ik wil hierbij vermelden, dat het mijn persoonlijke visie op de Bach Bloesems is, waarvan ik meen dat deze in overeenstemming is met de bedoelingen van Dr.Edward Bach. Deze vertellingen over de Bach Bloesems geef ik tijdens mijn cursussen en zijn gebaseerd op mijn eigen inzichten over en ervaringen met de Bloesems. Deze vertellingen, het sprekende woord, blijken op een heel eigen manier de Bloesems tot leven te brengen en zo een openbaring en houvast te zijn in het leren werken met de Bach Flower Remedies. Daarom is mij al vaak gevraagd, vooral tijdens cursussen, al deze vertellingen gebundeld uit te geven. Ik heb mijzelf daartegen lange tijd verzet, omdat ik van mening ben, dat de teksten uit "The Twelve Healers" van Edward Bach zelf voldoende zijn om een duidelijk inzicht te verkrijgen over de toepassing en de helende werking van iedere Bloesem in het dagelijks leven. Toch heb ik besloten aan de vraag tot gebundelde publicatie gevolg te geven en hoop ik dat dit boekje voor velen een aanvullende ondersteuning mag zijn bij het gebruik van de Bach Flower Remedies. Vooral ook spreek ik de wens uit dat deze vertellingen op papier een bijdrage mogen zijn tot het geloof in de Eenvoud van deze zo Goddelijke mogelijkheid tot zelfgenezing. Oktober 1991 Koos van Ravesteijn

5 Rock Rose - Zonneroosje Hoofdstuk 1 ANGST Een van de vormen, waarin ik deze Bloesem zelf ervaar is het schrikachtig gedrag van mij, vooral wanneer ik intensief bezig ben. Het rinkelen van de telefoon, iemand die je aanspreekt, het gaan van de deurbel, enz. De reactie daarop kan die zijn van een schrik, waarbij je het gevoel hebt, dat je hart blijft stil staan. Een zelfde gedrag vind je vaak bij automobilisten en hun passagiers. De "KIJK UIT.."kreet is een uiting van Zonneroosjes-gedrag, maar als de reactie van degene tegen wie deze kreet geuit wordt zich dan ook dood schrikt, is dit tevens een Zonneroosjes-reactie. Het blokkeert je, zet je een moment helemaal vast. Het is de negatieve uitingsvorm van de positieve kracht die achter deze reactie zit, nl. STANDVASTIGHEID. Het 'vast staan' in deze gemoedstoestand geeft de mogelijkheid om even af'stand' te nemen van de overweldigende emotionele toestand, zodat je niet in paniek schiet en op hol slaat, maar op de juiste manier reageert. Het Zonneroosje geeft je op deze wijze de kracht om iedere situatie, hoe afschrikwekkend ook, onder ogen te kunnen zien en aan te kunnen. Het geeft je de heldenmoed om met ware 'doodsverachting' in situaties te springen en oplossingen te vinden. Vergelijkbaar met de moeder die, zichzelf totaal vergetend, weer het brandende huis in loopt om haar kinderen te redden, zich niet bekommerend om gevaar voor eigen leven of gezondheid. Of de mens die in levensgevaar tot bovenmenselijke prestaties in staat is. De kracht van het Zonneroosje doet je over muren van 3 meter hoog springen en klauteren, waarvan je in normale omstandigheden zult zeggen dat zoiets onmogelijk is voor een mens. Deze Bloesem is niet alleen maar bedoeld voor de mens die aan deze negatieve gemoedstoestand lijdt, maar ook voor die situaties waarin bijv. omstanders aan dergelijke angstige toestanden worden blootgesteld. Het is ook vaak de angst die in de lucht zit, de angst voor wat er komen gaat en die leidt tot paniekgevoelens, zoals bijv. een bezoek aan de tandarts, een examen. Ofschoon Edward Bach spreekt over; "... de remedie voor

6 noodsituaties...", is het niet zo dat met het Zonneroosje altijd gewacht moet worden tot een dergelijke noodsituatie zich heeft voltrokken. Er zijn ook mensen bij wie de gevoelens van schrikachtigheid en paniekerigheid een voortdurende gemoedsgesteldheid is, zoals ik al aangaf in het begin van deze beschouwing. Natuurlijk zullen deze mensen het Zonneroosje een poos moeten gebruiken om de kracht van standvastigheid in zichzelf te ontwikkelen. Daar moet je dan niet mee wachten totdat je weer eens in de verkramptheid zit. Een goed hulpmiddel bij alle angstzaken is om te bewust te leren uitademen. Bij schrik en angst hebben we de neiging om wel diep ín te ademen, maar de adem vervolgens te blokkeren. We vergeten dan úit te ademen. Als je schrikachtig bent, adem dan eens bewust uit, telkens wanneer de schrik weer eens in je maag springt. Het is heerlijk bevrijdend en verlost je ook van lang nablijvende spanningen die het gevolg zijn van de schrik. Leef ontspannen - adem ontspannen. Mimulus - Maskerbloem Deze Bloesem is er een die enerzijds heel gemakkelijk door mensen wordt onthouden, want de beschrijving is overduidelijk, anderzijds plaats hij mensen toch ook weer voor raadsels, omdat hij niet altijd zou 'werken'. Dat heeft m.i. vooral te maken het verstaan van het woord "benoembaar". In het Engels staat er "wordly" - iets dat onder woorden is te brengen. Nu hebben wij geleerd om vaak heel veel onder woorden te brengen, zelfs zaken die niet onder woorden te vatten zijn, maar 'het beestje moet toch een naam hebben' Zo kan het gebeuren, dat iemand zegt bang te zijn voor het donker. Onze eerste Bloesemreactie is logischerwijs: 'Dit is een bekende angst, benoembaar - dus Maskerbloem'. Helaas - geen resultaat, omdat wat onder woorden werd gebracht niet de lading dekte, die er achter stak. Achter 'Ik ben bang in het donker' zat misschien wel de angst voor allerlei zaken, die zich in het donker aan de desbetreffende openbaren, zaken die niet onder woorden te brengen zijn en die vallen onder de vage angst van de Ratelpopulier, maar die zich alleen manifesteren, wanneer het donker wordt. Het zou ook kunnen, dat het donker bij iemand zo ingrijpt, dat deze het gevoel begint te krijgen de controle over zijn doen en laten te verliezen, wanneer er niet gauw licht gebracht wordt en dan zullen we weer moeten denken aan de Kerspruim. En wanneer iemand in het donker zeer schrikachtig is en direct in paniek raakt, wanneer er iets gebeurt, zullen we toch even moeten denken aan het

7 Zonneroosje. Zelfs Vogelmelk zou een belangrijke rol kunnen spelen, wanneer de angst voor het donker een gevolg is van één of andere diep ingrijpende ervaring uit het verleden, die in verband stond met duisternis. Ik heb nu even het voorbeeld van het donker genomen, maar je kunt bij iedere angst die onder woorden wordt gebracht even stil staan bij een mogelijk andere State of Mind dan die van de Maskerbloem. En je komt daar terecht door de bekende 'Waarom- en waardoorvraag' te stellen en de mensen uit te nodigen meer te vertellen over wat zij voelen en wat er in hen gebeurt als zij bang zijn. En dit laatste, hen uitnodigen meer te vertellen, is nodig, omdat zij niet graag spreken over hun angst. Zij MASKERen die angst, het zijn MIMEspelers - ze doen net alsof ze níet bang zijn en daardoor verraden zij zich juist. Want Maskerbloem-mensen zijn ook vaak bang voor andere mensen, zij zijn verlegen, kopschuw, zenuwachtig en teruggetrokken. Zij voelen zich vaak ongemakkelijk in de buurt van mensen, die zij niet kennen. Eén van de vormen waarin zich dat kenbaar maakt, is het bekende blozen. Ik heb daar vroeger zelf heel veel last van gehad. Alleen de angst al dat je een rode kop zou krijgen, deed het bloed al in je nek omhoog kruipen. Dus je vermeed zoveel mogelijk de situaties, waarin je dat zou kunnen overkomen en je hield jezelf op de achtergrond in de hoop dat de aandacht aan jou voorbij zou gaan. Als kind ben je dan juist vaak het middelpunt van plagerijen en ook in de wereld van de volwassenen schijnt het toch nog steeds heel vermakelijk te zijn iemand attent te maken op zijn rode kop, iets wat hij zelf allang een kwartier eerder voelde opkomen. Dat je niet uit je woorden kan komen of gaat stotteren in zo'n situatie is dan ook niet verwonderlijk. De kracht van de Maskerbloem vergelijk ik altijd met de held, die precies weet hoe sterk zijn vijand is, waar die zich bevindt, wat zijn tactiek is, welke zijn wapens zijn en diep in zichzelf het vertrouwen en de dapperheid heeft om toch die vijand tegemoet te treden. De ridder die met open vizier de zwarte gemaskerde ridder in het krijt tegemoet treedt èn de overwinning behaalt. De keuze bij angst valt op de Maskerbloem, wanneer de angst onder woorden is gebracht en er verder niets meer aan toe te voegen is, wanneer op de waarom- en waardoorvraag geen nadere informatie gegeven wordt. Je bent gewoon bang voor de hond, de poes, een spin, de lift, de dood, voor kanker, voor AIDS, voor geldgebrek, voor storm en bliksem, enz. Het is de angst, die vooruit wijst naar narigheid, naar iets wat vóór ons ligt. Verder steekt er niets achter deze angst. De kracht van de Maskerbloem brengt ons bij het besef, dat er in ons een Bron is, die geen angst kent, maar slechts moed.

8 Cherry Plum - Kerspruim Als je deze tekst van Edward Bach zo leest, dan kan ik mij voorstellen, dat veel mensen geneigd zijn deze Bloesem te plaatsen in een hoek van zeer ernstige problemen zoals dwangvoorstellingen, waanideeën, neurosen, enz. Toch heeft hij deze Bloesem in de Rescue Remedy gedaan, waaruit je zou kunnen afleiden, dat deze Bloesem in allerlei dagelijkse situaties inzetbaar is. Zeker is het waar, dat deze Bloesem in die genoemde ernstige situaties gebruikt moet worden. Maar er zijn minder ernstige situaties waarbij de RUST en KALMTE van de Kerspruim weldadig kan werken. We moeten dan vooral denken aan situaties waarbij je voelt en ziet dat je bang bent om de controle over jezelf of de situatie te verliezen. Je bent bang, dat wanneer je de controle verliest er allerlei dingen gaan gebeuren, of je dingen zult gaan doen welke niet passen in het beeld van jouw werkelijkheid. Toch gebeurt het vaak dat er van ons een stuk of misschien zelfs wel totale OVERGAVE gevraagd wordt, maar we kunnen niet - we durven niet los te laten. Het gevolg daarvan is dat we juist het tegenovergestelde gaan doen: nl. vasthouden, krampachtig vasthouden. Met al onze inspanning en kracht willen we de zaken in de 'klauwen' houden, in de hand houden, omdat wij menen het beter te weten dan onze ziel. Dan kan de geest overbelast raken, dan kan onze geest gedachten, visioenen creëren, waarin we ons juist die dingen zien doen, die we met alle geweld willen voorkomen. Vaak kan dat ook een gevolg zijn van zaken die we weggestopt hebben, vooral agressie kan zich op die manier manifesteren. In onze dromen of stille momenten worden we overvallen door de meest afschuwelijke handelingen. Uit eigen ervaring: toen ik nog in het onderwijs werkzaam was had ik een klas waar een paar jongens in zaten, die elke dag weer opnieuw het bloed onder mijn nagels vandaan haalden, zodat ik ze eens graag een pak slaag had gegeven. Mijn agressie uiten deed ik niet, ik stopte het weg, en bleef de begripvolle onderwijzer. Na enkele weken begon ik 's nachts te dromen over hen en iedere keer zag ik mezelf bezig in die dromen, de betreffende jongens op de meest agressieve wijze in elkaar te slaan. Overdag werkte dat door en ik begon echt bang te worden, dat ik dat op een goeie dag ook eens in werkelijkheid zou doen. De reactie daarop was, dat ik nog krampachtiger mijn handen in mijn zakken begon weg te steken. De dromen werden erger en het hield pas op toen ik op een acceptabele wijze mijn agressie kon uiten en zo de jongens een halt toe riep. Een andere ervaring, die ik ook vaak bij andere mensen heb gezien en

9 waarbij de Kerspruim wonderen heeft gedaan, is het moment waarop je ziet, dat je tegen iets wezenlijks in je leven "ja" moet zeggen, maar het niet durft, omdat je bang bent dat dan alles volledig verkeerd zal gaan lopen. Je blijft dan tegen beter weten in de oude toestand krampachtig vasthouden en de spanning en angst kan zo hoog oplopen dat je tenslotte zou kunnen spreken van een nervous break down: de zenuwinstorting, waarbij men vaak de controle over het lichamelijk functioneren kwijtraakt. In die situatie geeft de Kerspruim je de mogelijkheid om de leiding in je leven over te geven aan de wijsheid van het Hogere Zelf, zodat je je levensopdracht in Rust en Kalmte kunt vervullen. Kijk in het voorjaar eens hoe schitterend de kersenbloesems de kracht van de ziel weerspiegelen, maar ook laten ze zien hoe teer die ziel is. Een flinke regenbui en weg zijn ze. Dat is ook wat de mens van het Kerspruimgedrag denkt en voelt: '...als ik me aan die storm bloot stel ben ik ook weg'. Maar de stoffelijke zwakheid is niet te vergelijken met de werkelijke Kracht van onze Ziel. De Kerspruim haalt die kracht en dat vertrouwen erin naar boven. Aspen - Ratelpopulier - Esp Wie kent niet de uitdrukking "Trillen als een espenblad"? Als dat je overkomt dan heb je te maken met iets wat je op een heel bijzondere manier angst aan jaagt. Je hebt op de bron van je angst geen vat. Je weet misschien niet eens waarvoor je zo'n angst hebt, maar die angst is er. Bach spreekt van 'vage onbekende angsten'. Dit maakt een duidelijk verschil met de Maskerbloem, waarbij hij spreekt over duidelijke alledaagse en benoembare angsten. Wat dat 'benoembaar' betreft kun je bij de keuze van de juiste angst-remedie misschien wel eens in de problemen komen, omdat wij toch geneigd zijn te trachten alles onder woorden te brengen, dus ook bij angsten die we eigenlijk niet onder woorden kunnen brengen. We zoeken dan naar een omschrijving die in de buurt komt, of voor ons gevoel uitdrukt waarom het gaat, maar waarmee we toch niet echt duidelijk maken waarom het eigenlijk gaat. Je spreekt dan bijv. over "Ik ben zo bang voor de dood" Dit is een gewone alledaagse angst en stellen vast dat we dus de Maskerbloem moeten gebruiken, want Edward Bach spreekt in zijn herkenningstekst bij de

10 Maskerbloem uitdrukkelijk over 'bang voor de dood'. Toch kan achter zo'n opmerking wel eens de Ratelpopulier-angst of zelfs de Kerspruim-angst schuil gaan. Gewoon 'bang voor de dood' waarbij de Maskerbloem gebruikt moet worden heeft slechts te maken met het naar en vervelend vinden van dit leven los te moeten laten, voor het proces van overgaan, van vertrouwd naar onbekend, angst om hen die je achterlaat, enz. Maar wanneer 'bang voor de dood' vooral te maken heeft met de angst voor de sferen ná de dood, angst voor entiteiten, voor de hel, waaraan je geen vorm kunt geven, het ongrijpbare wat op je ligt te wachten en wat je de koude rillingen langs je ruggengraat doet lopen, dan zullen we toch met de Ratelpopulier in zee moeten. De Ratelpopulier brengt moed, rust en een gevoel van kracht om allerlei duistere zaken die ons bedreigen en angst aanjagen aan te kunnen en te overwinnen. Het zijn de angsten die te maken hebben met het paranormale, occultisme, magie enz. Hitchckock wist als geen ander in zijn films dit angstaspect in de mens aan te raken. Ik zelf noem deze angst ook wel graag de angst van Goede Vrijdag en Pasen. De angst die de mensen voelden toen de wereld midden op de dag verduisterde toen Christus aan het kruis stierf en de angst die de soldaten, die de wacht bij Zijn graf hielden, overviel, toen zij de engelen, die het graf kwamen openen, in al hun glorie uit de hemel naar de aarde zagen afdalen. Ik denk dat iedereen al van dergelijke situaties in het leven heeft meegemaakt, waarbij je een angst voelt die niet uit te leggen was. Daarom spreken mensen niet graag over hun angst, omdat ze niet weten hoe het uit te leggen is, ofwel, dat ze bang zijn voor 'vreemd' versleten te worden. Je houdt dit soort zaken liever voor je, totdat je iemand ontmoet van wie je merkt dat hij of zij niets gek vindt en dat de angst, die jij hebt, helemaal niet zo vreemd is. Eindelijk kun je dan met een opgelucht hart je verhaal eens doen en krijg je misschien wat duidelijkheid over hoe je met zo'n angst rond kunt komen. Door het gebruik van de Ratelpopulier ontdek je, dat je de kracht bezit van de held, die onbevreesd in de onderwereld afdaalt, niet wetend welke gevaren, gedrochten en draken daar in het duister voor hem op de loer liggen, maar zich bewust is van zijn innerlijke overwinningskracht, omdat hij zich verbonden weet met de Eenheid van de Ene Grote Schepping, die weet dat waar hij ook gaat zich beschermd weet door Gods Hand. Die onderwereld staat symbool voor de eigen innerlijke wereld van ieder mens, waarin zoveel ligt opgeslagen, positief en negatief, waarvan we geen weet hebben, maar wat wel om onze aandacht vraagt en ons helpt tot inzicht te komen over wie we eigenlijk zijn. We zullen moeten uitzuiveren wat past bij onze Goddelijke afkomst en wat ons daarvan afhoudt. Als ons

11 hart vervuld is van kracht en vertrouwen en we ons laten leiden door de Goddelijke liefde behoeven we niet meer te trillen als een espenblad, omdat er dan niets meer in en buiten ons is, dat ons nog angst kan aanjagen. Red Chestnut - Rode Kastanje Ik zet de Rode Kastanje en de Cichorei altijd graag naast elkaar, omdat mensen nogal eens moeite hebben ze uit elkaar te houden. Toch is dat niet nodig als je de teksten van Edward Bach leest: daarin komt heel duidelijk het verschil in tot uitdrukking. De verwarring zit in het feit dat beide Bloesems spreken over "OVERBEZORGDHEID". De negatieve state of mind laat die overbezorgdheid duidelijk zien, maar bij de Rode Kastanje is er sprake van ANGSTIGE OVERBEZORGDHEID terwille van de mens op wie de angstige overbezorgdheid gericht is. Bij de Cichorei is er geen sprake van angst terwille van die ander, maar veel meer EEN BEGAAN ZIJN MET HET EIGEN LOT [ zie verder de beschrijving van de Cichorei ]. Bij de Rode Kastanjemens zit het onvermogen in diens angst òm die andere mens. De angst belet je op de juiste wijze naar de problematiek, of de te verwachten problematiek, te kijken en te zien welke hulp nu echt geboden is. Je angst plaatst je naast-de-liefde. Vandaar dat de positieve kracht van de Rode Kastanje NAASTENLIEFDE is. Door het gebruik ervan kan de mens zijn angst los laten, met zijn angst verdwijnt dan tevens de beperking van waarnemen (angst = engte) en zien we op welke manier we de juiste hulp en steun kunnen bieden of de goede maatregelen kunnen nemen. De Rode Kastanjemens wil maar al te graag 'voorkomen-dat-er-ietsgebeurt'. En als er iets gebeurt, dan zouden zij het liefst het lijden van de mens voor wie zij zorgen op zich willen nemen: "Lag ik daar maar in dat bed met die pijn..."; "Kon ik het maar van hem overnemen, hem ervan verlossen..."; "Als ik het had zou ik dat niet erg vinden, als mijn kind maar niet zo ziek zou zijn...". De angst voor het lijden dat een ander zou kunnen overkomen is vaak zo groot, dat de mens op wie de zorg is gericht haast 'geen leven heeft', want de beperking van de angst slaat juist terug op de mens om wie men zoveel zorg heeft en het wordt voor die mens een beperking van vrijheid van leven en handelen. De Rode Kastanje haalt

12 daarom in de mens ook een stuk VERTROUWEN omhoog, dat de andere mens beschermd is, dat niet jij het bent die alle bescherming en zorg moet aanbrengen. Het vertrouwen in Engelbewaarders neemt toe, het vertrouwen in de ziel van de andere mens groeit en we leren de mensen om wie wij zorg hebben vanuit ons hart een stuk bescherming en zorg toe te sturen, niet meer vanuit de behoefte tot voorkomen, maar vanuit vertrouwen, dat geen zandkorrel op deze aarde van plaats kan veranderen of het gebeurt onder leiding van de Goddelijke Almacht. Dan leer je hen die je liefhebt los te laten in het vertrouwen, dat de weg welke zij gaan hun juiste weg is. Rode Kastanje en Cichorei De Rode Kastanje geeft met diens zorg aandacht aan de ander, zij het beperkte. Cichorei vraagt om aandacht middels het zorgen voor de ander, ook dat is beperkt. Heb je jouw beperking al gevonden?

13 Cerato - Loodkruid Hoofdstuk 2 ONZEKERHEID Toen ik voor de allereerste keer kennis maakte met de Bloesems en ze ging gebruiken, was het Loodkruid de Bloesem die 'me op het lijf geschreven' was. Daarbij kwam nog, dat toen ik later de Bloemenillustraties onder ogen kreeg, ik dit blauwe bloemetje het mooiste vond van de hele reeks. En nog steeds is dat zo. Deze Bloesem vertelde mij in een klap, waarom het in mijn leven draaide, waarom ik steeds weer in de problemen terecht kwam. Zij liet mij zien, dat ik mij afhankelijk had gemaakt van de BEVESTIGING en GOEDKEURING van anderen, dat ik eigenlijk niets meer durfde te doen van binnen uit. Ik vertaalde dat in die tijd heel positief naar mezelf: ik hield altijd heel goed rekening met anderen, ik had altijd begrip voor anderen. Zo draaide ik mezelf een rad voor ogen om vooral maar niet aan mezelf, laat staan aan een ander, te hoeven toegeven, dat ik verschrikkelijk onzeker was en dat ik alles wat ik van binnen voelde maar verloochende en maar mee waaide met alle winden. Als men mij dat wel eens verweet, begreep ik hen niet en werd bovendien nog kwaad op hen ook..., omdat men mij niet ondersteunde Loodkruid ten voeten uit. Het niet vertrouwen op je intuïtie, het missen van je Innerlijke Zekerheid wordt door het gebruik van het Loodkruid langzaam maar zeker getransformeerd naar het leren bij jezelf te blijven. Je stopt met vragen naar de mening van anderen over waar jij mee bezig bent en over jouw ideeën en meningen. Je laat je niet zo gauw meer van de sokken praten. Je behoefte aan bevestiging vooraf, wanneer je iets wilt gaan ondernemen verdwijnt. Je doet de dingen gewoon, omdat je van binnen WEET dat het O.K. is. Zo leer je kiezen voor wat je werkelijk VAN BINNEN VOELT EN WEET. Maar het Loodkruid-gedrag zit vaak heel diep en het zal toch nog vaak een regelmatig patroon in je leven blijven, zodat je achteraf zult constateren: "Verdraaid, ik ben er weer ingestonken" Maar steeds vaker zul je tegen jezelf kunnen zeggen: "Ik ben gegroeid, hierin ben ik overeind gebleven, ik begin inderdaad een redelijk contact te krijgen met mijn HOGER ZELF. En daar put je dan weer moed uit, daar kijk je dan weer op terug, wanneer je weer de mist in gaat.

14 Het is niet toevallig, dat het Loodkruid oorspronkelijk voorkomt in het Himalaya gebergte, die plaats op de wereld waar vandaan de mensheid van oudsher haar lessen heeft gekregen om werkelijk te leren omgaan met haar INNERLIJKE WETEN en daar dan ook door dik en dun op te VERTROUWEN. Doe mee en vertrouw mee Scleranthus - Hardbloem Deze Bloesem werd door Bach gevonden in september Het was de negende Bach Remedie. Het is een teer, klein bloemetje dat groeit tussen de wortels van het koren en wordt 5 tot 8 centimeter hoog. Heel teer en klein en kan zichzelf dus haast niet laten zien aan de buitenwereld, omdat al die hoge korenstengels het overheersen. Het is de Bloesem voor mensen, die niet kunnen kiezen tussen twee dingen. De tekst van Bach zelf is er eigenlijk heel duidelijk over. Wat moet je er nog aan toevoegen? Nora Weeks zegt erover: "Het is de Bloesem voor besluiteloosheid en alle lichamelijke na-effecten van die gemoedstoestand". Ze legt dus een duidelijke relatie naar de lichamelijke toestand die behoort bij deze besluiteloosheid. Ikzelf heb het gevoel dat de oorzaak van deze besluiteloosheid een innerlijke onevenwichtigheid is. Dit kan dan ook weer leiden tot innerlijke onrust, omdat je maar van het één naar het ander heen en weer springt, omdat de twee dingen of zaken, waar tussen je meent te moeten kiezen, je beide als de juiste voorkomen. Je kan niet kiezen, maar je moet wel. En als je dan kiest, dan blijft het gevoel achter, dat je de verkeerde keuze gemaakt hebt. Wanneer dat gaat om aankopen, ben je in staat om de volgende dag het gekochte in te gaan ruilen voor het ander. Maar... als je daar dan mee thuis komt, zit je wéér met het gevoel niet het juiste te hebben. Eigenlijk wil je beiden hebben. Iemand meenemen om samen met jou boodschappen te gaan doen kan een ware ramp zijn, omdat je als besluiteloos mens geneigd bent stad en land af te lopen om uiteindelijk terug te keren naar de eerste winkel en daar je definitieve beslissing te nemen. Die innerlijke onzekerheid maakt je zenuwachtig en gespannen en daarom knobbel je het maar 't liefst zelf uit zonder anderen erin te mengen wat je nu zal doen. Want vanuit je onzekerheid ben je ook nog geneigd voortdurend van mening te veranderen onder invloed van de buitenwereld. En voor de buitenwereld wordt je iemand, die als een weegschaal heen en weer schommelt, van de hak op de tak springt, van het

15 ene op het andere been gaat staan en een gevoel geeft niet te vertrouwen te zijn. Ook innerlijk kan die onevenwichtigheid zich sterk doen gelden in sterk afwisselende stemmingen, 'von himmelhoch jauchzend zum Tode betrübt', van apathisch tot actief. Lichamelijk zou zich dat kunnen uitdrukken -[met de nadruk op 'kunnen', omdat hier het gevaar schuilgaat van symptomatologisch te gaan denken]- in evenwichtsstoornissen, afwisselend verstoppingen en diarree, geen honger en grote eetlust, braken tijdens de zwangerschap, enz. Je kunt dit lijstje zelf vast en zeker nog wel aanvullen met je eigen ervaringen. Ik merk op dat deze toestand vaak een veel voorkomende is in de puberteitsperiode en in de menopauze [ook bij mannen hoor], omdat in deze levensperiode de hele mens nogal danig op de kop gezet wordt door diep ingrijpende lichamelijke, hormonale en geestelijke veranderingen, waarbij deze innerlijke on-evenwichtigheid de kans krijgt de kop op te steken. [Dat in deze perioden de Walnoot geen onwelkome Bloesem is zal, duidelijk zijn]. Het is bekend, dat de Hardbloem vaak [lang niet altijd] heel helend werkt bij gevallen van reisziekten [wagenziekte, luchtziekte en zeeziekte], zeker in combinatie met de Rescue Remedy. Daarom is het zeker aan te bevelen in deze gevallen eens de Hardbloem te gebruiken, ook al is de gemoedstoestand van de zieke niet altijd overeenkomstig de beschrijving van Dr.Bach. Het kan zijn dat een reisziekte een uitdrukking is van een diepe innerlijke onevenwichtigheid, die aan de buitenkant nog niet waarneembaar is. Een periode, waarin het nogal stormde in mijn leven, heeft het gebruik van de Hardbloem mij een heel nieuwe ervaring opgeleverd. Een nieuwe visie, die ik daarvoor nog niet eerder had. Misschien kun je er iets mee. Ik heb weken in een extreme Hardbloem-situatie gezeten. Ik had echt 'het Scleranthus'. [Misschien een nieuwe opmerking, die wel niet zo liefdevol is: "Krijg het Sclerantus", "Krijg het heen en weer" Niet doen hoor] Ik moest, zo dacht ik een keuze maken tussen twee zaken: mijn hart of mijn relatie. En zo werd ik heen en weer geslingerd. Dàn dacht ik dat het mijn hart moest zijn, dàn weer mijn relatie. Tot nog toe was 't mijn manier om maar een keus te maken, want dan kwam er, zo wist ik uit ervaring, ruimte en kracht vrij om dingen te doen en... vanuit die keuze en dat handelen: duidelijkheid Dus ook in deze situatie dit principe toegepast, maar... dit keer werkte het niet. Telkens als ik een keuze maakte voor één van de twee, volgde daar een periode op van diepe disharmonie, verdriet en ellende. En zo ben ik een maand bezig geweest. Ondertussen had ik al Hardbloem in

16 mijn flesje gedaan, maar dat zette ook geen zoden aan de dijk. Ik voelde me heen en weer geslagen als een tennisbal. Ook lichamelijk ging ik me zo voelen. Totdat het voor mij duidelijk was, dat de enige Bloesem waar het om ging de Hardbloem was. Vanaf dat moment ben ik op de akute wijze alleen nog maar de Hardbloem gaan gebruiken en na een halve dag in alles wat ik dronk twee druppels Hardbloem gebruikt te hebben, trad er eindelijk rust in mijn innerlijk binnen. Ik had het gevoel niet meer heen en weer gemept te worden, maar in het midden te staan en beide mogelijkheden heel duidelijk onder ogen te zien. Zo ben ik toen doorgegaan met het gebruiken van de Hardbloem en na enkele dagen ging ik heel diep van binnen voelen, dat ik in deze situatie níet te kiezen had, maar met beide aspecten in mijn leven in harmonie moest komen. Het was niet meer de keus voor òf mijn hart, òf mijn relatie, maar de keus voor èn mijn hart, èn mijn relatie, ongeacht de consequenties die dit voor mij zou hebben. Ik voelde me echt in het midden van de weegschaal, die natuurlijk de neiging heeft om nog eens flink heen en weer te schommelen, maar toch steeds weer in evenwicht komt. Tot nog toe heb ik altijd gemeend, dat de Hardbloem je duidelijk zou maken wèlke keus je uit de twéé moest maken. Nu heb ik er varen, dat de Hardbloem je ook kan vertellen om niet tussen de twee te kiezen, maar om voor beide kiezen. En dat is ondubbelzinnigheid op een heel ander manier. Het heeft me ook doen voelen, dat de dingen buiten je alleen maar opgelost kunnen worden door onvoorwaardelijk te kiezen voor de weg van je ziel. Maar dat is het moeilijkste, om die weg te zien, te verstaan, te begrijpen en te volgen. De Hardbloem heeft mij er een stapje bij geholpen. De Hardbloem helpt je tot een besluitvaardige geest en beslissingskracht te komen; je evenwichtig te voelen; je te helpen in het midden te gaan staan; de Gulden Middenweg te bewandelen; te handelen vanuit innerlijke zekerheid. Gentian - Gentiaan Echt geloven, door dik en dun; altijd de zonzijde willen zien; altijd in alles het lichtpuntje kunnen zien, dat erin aanwezig is; levensgroot optimisme. Dat zijn de krachten die door deze Bloesem in ons opgewekt worden. De Bloesem zelf laat het ons zo mooi zien in haar vorm: een vijfpuntig sterretje wat de belofte in zich draagt, dat het Licht nooit helemaal weg is ook al lijkt het nog zo donker om ons heen. Sterren zien we immers alleen maar als het donker is. En hoe donkerder, hoe

17 meer sterren. ("Ja, maar dan moet het wel onbewolkt zijn", zegt dan de echte Gentiaan-mens). Zo komt de Gentiaan ons te hulp als we het niet (meer) zien zitten op die momenten, dat het eigenlijk best wel goed gaat met ons, maar er iets tegenzit, of wanneer je in de ontwikkeling van je gezondheid na ziekte een terugval ervaart. Of er gebeuren dingen in je leven, zoals echtscheiding, ontslag, pensionering, sterven, die je een gevoel van depressiviteit geven. Je voelt je dan onderuit gehaald. De oorzaak hiervan is, dat je als Gentiaanmens de neiging hebt je te laten ontmoedigen door de problemen waarmee je in je leven geconfronteerd wordt. Je kijkt naar die problemen vanuit een beperkte visie. De Gentiaan helpt je een bredere visie op de zaken te ontwikkelen, waardoor je beperkte twijfelachtigheid plaats maakt voor inzicht op basis van een krachtig GELOOF en diep VERTROUWEN; geloof ook dat het leven ondanks alles toch tot bloei komt. Ik noem dat geloof en vertrouwen vaak 'basisvertrouwen' en 'Godsgeloof', omdat je uiteindelijk ook in deze negatieve gemoedsgesteldheid je weer niet kunt laten leiden door de Goddelijke leidinggevende krachten van je eigen Ziel. De Gentiaankracht vertelt je dat je niet een op zichzelf staand klein kwetsbaar eilandje bent, maar een deel van het Grote Goddelijke Geheel. De Gentiaan in de bergen laat ons dat zien op de manier, waarop ze te voorschijn komt, nadat ze vele maanden onder het ijs en de sneeuw in de diepste duisternis in de bevroren grond heeft geslapen. Als de sneeuw en het ijs is verdwenen, dan staat na een paar dagen van zonneschijn de Gentiaan al schitterend te bloeien, alsof ze wil zeggen: "Zien jullie wel dat ik niet kapot te krijgen ben. Mijn geloof in het leven overwint alles" Dat is heel bemoedigend en het is juist dat woord 'BEMOEDIGEN' wat voor mij zo treffend de werking van de Gentiaan illustreert. Vooral ook omdat het een oud woord is dat in de regel niet zo door mensen wordt gebruikt. Je vindt dit woord echter wel terug in geloofskringen, wanneer er voor mensen gebeden wordt 'ter bemoediging' in moeilijke tijden. Die verbinding met het geloof kun je bij de Gentiaan heel nadrukkelijk terugvinden. Ikzelf heb al regelmatig die opwekkende geloofskracht van de Gentiaan mogen ervaren in tijden, dat ik het plotseling niet meer zag zitten, doordat er iets onverwachts gebeurde, waardoor ik mijn geloof in het leven even kwijt raakte en verviel in rechtgeaard pessimisme. Ik had dan steeds het gevoel alsof die Gentiaan me dan net als een goede vriend even een schouderklopje gaf en tegen me zei: "Kop op, joh, houd de moed er maar in. Alles komt weer op zijn pootjes terecht"

18 Gorse - Gaspeldoorn Ik heb me tot deze Bloesem gewend op die momenten, dat ik het gevoel had dat alle hoop op leven verdwenen was en ik niet meer wist wat nog te doen om uit mijn uitzichtloze situatie te geraken. Want deze Bloesem geeft je de kracht van de HOOP, het geloof dat WONDEREN nog kunnen plaats vinden, ook op momenten, dat zelfs je geloof in dat kleine wondertje praktisch geheel verdwenen is. Je wordt steeds onzekerder over de stappen die je te zetten hebt, want alle stappen, therapieën, middelen en mogelijkheden, die je aangewend hebt blijken of schijnen niet te werken. Je blijft in de problemen, je ziekte handhaaft zich en de vertwijfeling slaat toe: "Er is niets meer aan te doen", "Ik moet er mee leren leven" En dat laatste is volledig juist: Je moet er mee leren LEVEN De nadruk ligt inderdaad op 'leven' en niet zoals, meestal verstaan wordt bij deze opmerking - "er is niets meer aan te doen, je zult moeten blijven lijden en tenslotte zul je er wel eens aan dood gaan. Alleen de dood betekent het einde van je problematiek" - Nee, niets is minder waar, want als je werkelijk met je problematiek leert LEVEN, gaat de zon weer op in je leven. Goed, de pijn en het verdriet en het lijden is misschien niet weg, maar je voelt dat dat geen afbreuk meer doet aan het feit dat je leeft of aan je werkelijk mens-zijn. De Gaspeldoorn laat dat zelf zien op de wijze waarop zij groeit en bloeit. De Gaspeldoorn - hij lijkt op de BREM, maar de Gaspeldoorn heeft stekels, de Brem niet - groeit op plaatsen, waar de natuur alle hoop op leven heeft opgegeven, waar de grond arm is en praktisch geen voeding heeft. Daar zie je de Gaspeldoorn tot je verbazing te voorschijn komen en schitterend in bloei komen met een aan de zon gelijke goudgele gloed, als of deze plant wil zeggen: "Nou en Dacht je nou werkelijk dat wonderen de wereld uit zijn? Kijk maar naar mij, als er ergens nog maar een sprankeltje leven is, kan dat volledig tot bloei komen, als je de Hoop op dat wonder maar blijft voeden" En zo zie je dan de Brem en de Gaspeldoorn volop staan bloeien langs autosnelwegen [ga er zelf maar eens staan] op vuilstortplaatsen, arme zandgronden, de duinen, enz. Het lijkt erop alsof de Gaspeldoorn ons vertelt, dat de voeding die je voor je leven nodig hebt, niet noodzakelijkerwijs uit de grond hoeft te komen, maar dat er nog vele andere bronnen van voeding zijn van waaruit je kunt leven en tot bloei komen.

19 Zo heeft Bach deze Bloesem ontdekt als remedie voor mensen, die al zo lang ziek zijn, dat ze de hoop op herstel verloren hebben en die hun pogingen om weer beter te worden hebben opgegeven en die er alleen nog maar door middel van sterke overreding toe te brengen zijn om verder hulp te zoeken. Deze mensen komen dan ook meestal mee met een goede vriend of een partner, meer omdat ze die vriend of partner een plezier willen doen, omdat die het toch zo goed voor hen bedoelen, dan dat ze geloven, dat deze poging hen wel eens werkelijk zou kunnen helpen. Ik heb dan ook al meerdere malen van deze mensen vooraf de verzekering gekregen, dat "ik niet moest denken, dat zo'n flesje water met wat druppeltjes erin hen wel van hun problemen zou kunnen afhelpen, waar het hele circuit van reguliere en alternatieve therapieën dat niet voor elkaar hadden kunnen brengen" Op zo'n moment kan ik niet nalaten om dan glimlachend te zeggen: "Ja, en ik geloof daar wel in en het feit, dat je hier bij me zit getuigt ervan, dat er ergens diep in je nog een sprankeltje hoop aanwezig is, dat dat wonder, waar je zo naar verlangt misschien toch nog weleens zou kunnen gebeuren" De Gaspeldoorn versterkt die hoop en helpt je om te ontdekken, dat er andere bronnen van voeding zijn dan die je tot nog toe hebt aangeboord. Het zal duidelijk zijn, dat deze gemoedstoestand nogal eens voor komt bij mensen die een chronische ziekte hebben, of jarenlang in dezelfde problematiek zitten. En het is goed om ook bij deze Bloesem ons weer eens te realiseren, dat daar waar over ziekte en de zieke mens gesproken wordt, we niet alleen maar moeten denken aan lichamelijke ziekte, maar dat we onder ziekte moeten verstaan: de disharmonie tussen persoonlijkheid en de Goddelijke Wil van de ziel. De vorm waarin deze disharmonie tussen persoonlijkheid en ziel zich manifesteert is niet van belang en kan zich op allerlei wijzen en op alle niveaus van ons mens-zijn kenbaar maken: lichamelijk, energetisch, emotioneel, mentaal en spiritueel. "HOOP DOET LEVEN"

20 Hornbeam - Haagbeuk Ons woord 'Haagbeuk' wijkt nogal af van het Engelse woord 'Hornbeam', dat misschien wel beter verwijst naar de kracht van deze Bloesem. Letterlijk vertaalt wordt het: "Hoorn - straal". Het 'hoorn' verwijst naar de kleur van het hout, de kleur van beenderen. Het straalt en schittert met een intense blankheid en kracht. Zo is ook de mens die de positieve zielekracht van de Haagbeuk in zich draagt: krachtig en stralend in zijn dagelijks doen en laten en zich zeker voelend van zijn vermogen om alles wat hij aanpakt tot een goed einde te brengen. De negatieve gemoedstoestand kenmerkt zich door de afwezigheid van die zekerheid, die plaats gemaakt heeft voor twijfel en onzekerheid over het vermogen om de dagelijkse bezigheden en taken te kunnen verrichten. Zo hebben we dan het gevoel, dat het ons allemaal te veel is geworden; we denken dat we niet krachtig genoeg zijn om onze bezigheden te verrichten. Edward Bach zelf spreekt in zijn tekst voortdurend over 'het gevoel hebben dat..., schijnen te veel..., geloven dat..., dient te worden...'. Allemaal woorden die aangeven, dat dat allemaal eigenlijk niet waar is, dat eigenlijk het tegenovergestelde het geval is. Dat we het WEL kunnen maar niet in onszelf geloven. Het opmerkelijke doet zich dan ook voor, dat wanneer mensen met deze gemoedsgesteldheid toch beginnen aan hun taak, het allemaal toch voor elkaar komt. Ze blijken het wel degelijk te kunnen. En achteraf vragen zij zich dan ook vaak af, waarom zij zich vooraf onzeker en twijfelachtig gevoeld hebben. Toch herhaalt deze gemoedsgesteldheid zich keer op keer. Wij allemaal kennen deze situatie in zijn meest duidelijke en eenvoudigste vorm als het 'maandagochtendgevoel'. Ook Edward Bach zelf heeft dit zo vermeld. Dit is dat onbegrijpelijke gevoel, dat je in het weekend niet hebt. Dan wordt je fit en uitgeslapen wakker op de normale tijd, maar als je weer terug moet naar de tredmolen van het wekelijks leven, dan komen wij blijkbaar onbewust in verzet en 'zien we het niet zitten'. We vertalen dat dan naar het maandagochtendgevoel. Andere situaties zijn die, waarin mensen het gevoel hebben eerst iets nodig te hebben voordat ze aan de slag kunnen: het katergevoel; "Eerst een kop koffie, anders ben ik geen mens"; "Eerst even een sigaretje, want anders komt er niets uit mijn handen"; "Een mars geeft weer nieuwe energie", als je 's middags het 'gevoel' hebt, dat je energie op begint te raken. En zo zijn er nog vele voorbeelden te noemen, waarin we zoeken naar een

21 'hartversterkertje' voordat we kunnen doen wat we te doen hebben. Je zou deze hele gemoedsgesteldheid kunnen samenvatten in de zin: "Waar haal ik in 's hemelsnaam de kracht vandaan om te doen, wat ik te doen heb" De vermoeidheid die de 'Haagbeuk-mens' voelt, komt vooral voort uit een mentale vermoeidheid. Oorzaken hiervoor kunnen bijv. ook zijn, dat men te lang heeft gestudeerd, 'n te lang ziekbed heeft gehad, te veel indrukken heeft opgedaan. Ook het feit, dat we vaak dingen zonder vreugde doen en dat we niet zien, dat elk moment van werk en ontspanning een diepe ervaring tot evolutie kan geven, brengt ons in deze gemoedsgesteldheid. De Haagbeuk geeft in al deze situaties je het gevoel terug alles weer aan te kunnen, zoals een frisse douche je ook het gevoel terug kan geven weer alles aan te kunnen. Het maakt je geest weer levendig en vreugdevol en houdt je hoofd koel. Haagbeuk en Olijf De Haagbeuk onderscheidt zich van de Olijf in het feit, dat er bij de Olijf sprake is van echte vermoeidheid en uitputting naar lichaam, ziel en geest. Bij de Haagbeuk hebben we alleen maar dat gevoel. En 'eengevoel-hebben-dat' betekent alleen maar, dat je er-zo-over-dènkt. Wild Oat - Ruwe Dravik Als je de woorden uit "The Twelve Healers" leest worden de dingen zo klaar als een klontje. Zo ook bij de Ruwe Dravik. Deze Bloesem helpt de onzekere en zoekende mens, - die zijn bestemming in het leven maar niet kan vinden en van daaruit in allerlei problemen terecht kan komen en ook lichamelijke ziektes kan ontwikkelen - duidelijkheid te krijgen over wat in diens leven nu eigenlijk van Wezenlijk belang is. Door een beter contact met je ziel krijg je duidelijk, waartoe je in dit leven geroepen bent en de kracht om het ook werkelijk te DOEN en je idealen echt waar te maken. Krijg je dit niet duidelijk, dan kun je je behoorlijk ontevreden over jezelf gaan voelen. Je krijgt hierdoor ook heel sterk het gevoel dat je niet verder komt in je leven en dat je ontwikkeling stil staat. Omdat je zo onzeker en zoekend bent, probeer je steeds weer iets nieuws. En telkens als je er aan begint, of dat nu een hobby is, je werk, je relatie of iets anders, meen je echt dat je het eindelijk gevonden hebt en dat dit het nu tenslotte echt wel zal zijn. Na een poosje voel je dan weer, dat

22 hetgeen waarmee je je nu weer verbonden hebt, toch niet die bevrediging geeft, die je al zo lang zoekt en hierin hoopte te vinden. En weer ben je teleurgesteld en ontevreden over jezelf, waardoor je onzekerheid alleen maar toeneemt. De Ruwe Dravik-mens beschikt heel vaak over vele mogelijkheden en talenten, maar heeft geen duidelijk beeld, waarom het nu eigenlijk gaat. En zo probeer je dan het één, dan weer het ander, telkens in de hoop dat 'het nu raak is'. Zo kun je bij wijze van spreken en mens van 12 ambachten en 13 ongelukken worden. Tot het moment dat je eindelijk je juiste invulling van je leven hebt gevonden en dan worden al je talenten en mogelijkheden in één klap dienstbaar aan de ontwikkeling van die roeping. Edward Bach spreekt in zijn bekrachtiging over de Ruwe Dravik heel nadrukkelijk over het feit dat je het dan wel moet gaan doen: "Laat ons dat éne in het leven vinden, dat ons het meest aantrekt en...doe HET DAN En op dit punt heb ik al enkele malen mensen af zien haken, omdat het nemen van de consequenties die de keus voor je roeping met zich meebrengt best wel eens heel ingrijpend kan zijn, zoals bijv. het opzeggen van je baan en iets totaal anders gaan beginnen; of het oppakken òf beëindigen van een flinke studie; of het ervoor kiezen om nieuwe dingen die je zo graag wilt gaan doen nog wat uit te stellen, omdat je door het gebruik van de Ruwe Dravik heel diep bent gaan voelen dat je gezin je nog een poosje nodig heeft. Het gaan "DOEN" van wat de Ruwe Dravik je duidelijk gemaakt heeft, is heel belangrijk, anders verval je opnieuw in onzekerheid en ontevredenheid. Met het "DOEN" trek je ook de energieën aan die je nodig hebt om tot werkelijkheid te brengen wat je vanuit je VERBINDING MET JE WERKELIJKE ROEPING EN LEVENSDOEL te doen hebt. Kies je ervoor om het te "DOEN", dan zal de kracht van de Ruwe Dravik je blijven helpen om met je vele mogelijkheden en vaardigheden STANDVASTIG EN DOELGERICHT aan dat levensdoel vorm te geven. Als eeuwige zoeker vind je dan eindelijk rust en bevrediging in die dingen die je doet. Je kan het leven hanteren en er iets mee doen, zodat het niet aan je voorbij glijdt. Je ziet de rode draad in het leven die alles met elkaar verbindt en zinvol maakt. Je kent je vermogens, weet wat je wilt en laat je door niets weerhouden. Je kunt dan met recht tegen jezelf zeggen, dat je eindelijk duidelijk bent in je levensrichting en helder alle mogelijkheden ziet, die je nodig hebt. Zo ga je dan eindelijk je talenten in dienst stellen van het Grote Goddelijke Geheel.

23 Het is heel goed mogelijk, dat een andere levensfase een andere roeping met zich mee brengt. Daardoor is het goed mogelijk. dat je de Ruwe Dravik wel eens meer dan één keer in je leven gebruikt, wanneer je het gevoel hebt, dat het je allemaal niet zo duidelijk is. De Ruwe Dravik brengt je dan steeds weer terug bij je roeping. De Ruwe Dravik en Hulst als zoekerbloesem'. Je neemt de energie van de Ruwe Dravik ook tot je, wanneer je maar niet tot een goede keuze van de Bloesems kunt komen, of het gevoel hebt er wel 20 nodig te hebben, of je problematiek niet helder kunt krijgen. Als je dan een introvert mens bent, rustig en naar binnen gekeerd en enigszins passief zal de Ruwe Dravik duidelijkheid brengen en je openen, zodat wat in je verborgen ligt naar buiten kan komen en duidelijkheid zal brengen. Ben je extravert, dan moet je hiervoor de Hulst gebruiken. Als je de Ruwe Dravik of Hulst als 'zoekerbloesem' gebruikt, kun je het beste daarnaast geen andere Bloesems gebruiken, omdat je anders al meteen weer onduidelijkheden in jezelf schept.

24 Hoofdstuk 3 ONVOLDOENDE INTERESSE IN HET NU Clematis - Bosrank Deze beschrijving van Edward Bach geeft al heel veel duidelijkheid over de gemoedsgesteldheid, waarin je je moet bevinden om deze Bloesem te gaan gebruiken: de wereld van het nu kan niet echt je interesse opwekken. Eigenlijk is er maar weinig wat je enthousiast kan maken. In het hier en nu is niet te vinden wat je zoekt en in het verleden nog minder. De wereld heeft 'bewezen' niet die ideale wereld te zijn, waarop jij je hoop gesteld hebt. Daarom vlucht je maar weg naar de toekomst: dat kan alleen van binnen bij jou gebeuren. Kortom je duikt in een 'droom'wereld, je fantaseert, je onttrekt je aan de realiteit ten gunste van jouw nog niet in het NU uitgedrukte werkelijkheid. En... je wacht... totdat die nieuwe werkelijkheid er zal komen. Je hebt idealen, je fantaseert, je filosofeert, je bedenkt hoe het zou kunnen zijn en... je wacht... lijdzaam tot het eindelijk eens zal gebeuren. Het allerbelangrijkste vergeet de Bosrank-mens te doen, namelijk zèlf AKTIEF TE ZIJN, SCHEPPEND BEZIG TE ZIJN met je ideeën. Je zult zelf moeten beginnen daar vorm aan te geven. Je hoeft dan niet je toevlucht te nemen tot ziekte om eindelijk aan de gebondenheid van dit vreugdeloze nu te ontsnappen. Maar ook hierin is de Bosrank-mens niet actief: hij zal geen poging tot zelfdoding ondernemen. Nee... je hebt er alleen geen bezwaar tegen als je dood zou gaan. Dan heb je eindelijk de rust en de zaligheid waarnaar je al zolang verlangt. Je bent dan weer thuis, terug van weggeweest. Je verlangen naar de NIEUWE WERELD is dan in vervulling gegaan. De Bosrank doet je ontdekken, dat die NIEUWE WERELD er al is,... NU... als jij hem er maar doet zijn We kunnen deze Bloesem misschien wel heel gemakkelijk onthouden als we denken aan de kinderen, die wij 'dromertjes' noemen. Het zijn de kinderen aan wie alles voorbij gaat. Ik heb er verschillende in mijn klas gehad. Zij luisteren wel, maar niet naar jou. Er ontgaat hen veel en kunnen heel gemakkelijk weer een vraag stellen, die je enkele minuten geleden al beantwoord hebt. Ze zijn 'niet geconcentreerd', snel afgeleid, leren niet

25 gemakkelijk wat wij hopen dat ze zouden leren. Ieder vogeltje en wolkje aan de lucht is voor hen en neemt hen mee naar 'andere werelden'. Het zijn kinderen met 'droom-ogen'. Ze scheppen vaak hun eigen wereldje door het lezen van boeken, waarin ze zich helemaal kunnen verliezen. Ze horen niets meer. Ze krijgen vaak op hun kop, dat ze hun best niet doen. Eigenlijk heel onterecht, want ze kunnen er weinig aan doen. Het is juist de kunst aan deze kinderen te laten zien, dat de werkelijkheid waarin ze leven ook een goede werkelijkheid is. De Bosrank helpt hen te aarden in de realiteit van het leven hier op aarde. Zo kind, zo volwassene. Alleen zijn de vormen dan misschien verschillend. Je bent dan misschien meer het type van de verstrooide professor of je verliest je in science fiction of wandelt ook helemaal in je eigen wereldje door het leven en bent haast niet te bereiken en aanspreekbaar. De Bosrank aardt je en geeft je wortels, maakt je 'wakker' en allert en helpt je 'hier' op dit moment in het 'nu' je leven te leven. Zie ook bij de Kamperfoelie. Honeysuckle - Kamperfoelie De Kamperfoelie helpt de mens die zijn verbinding is kwijtgeraakt met zijn OORSPRONG en zijn GODDELIJKE EENHEID. Het terugverlangen daarnaar kan allerlei vormen van heimwee aannemen, van nostalgie, van het vast willen houden van het verleden, omdat daarin de zin voor het leven schijnbaar aanwezig was. Door het herstel van die verbinding met die Oorsprong kan een mens het leven weer tot zich toe laten en gaat het weer stromen. Als ik dit zo kort en bondig ziet staan en ik lees de net zo kort en bondige tekst van Edward Bach uit zijn "The Twelve Healers" en de nog bondiger tekst van zijn bekrachtiging, vraag ik me af wat ik nog meer moet vertellen over deze Bloesem. De boodschap is een uitnodiging om je 'in het leven te storten', 'vreugde te vinden in het opdoen van ervaringen' en 'zoeken naar de grenzen van ons kunnen'. Kortom de zinvolheid van het leven ligt in het 'NU' Het is een uitnodiging om de zinvolheid van ons leven niet te zoeken in het verleden, al voelen we ons daar misschien nog zo veilig bij. Het verleden is voorbij en heeft alleen als ervaringsmogelijkheid gediend. Het heeft je geholpen te worden tot de mens die je nu bent en gebracht waar je nu bent. Dat is de waarde van het verleden. Hoe ga jij met dat verleden om? Hou je het vast? Kijk je terug met vreugde en dankbaarheid en praat je