Oan de proot mè. TOM VERSTEGEN en JOHANNA VERSTEGEN-VAN DOREN

Transcriptie

1 Oan de proot mè TOM VERSTEGEN en JOHANNA VERSTEGEN-VAN DOREN Door Ria Boley Hoewel ze officieel geen bewoners van het Oventje meer zijn beschouwen ze zich zeker nog als zodanig. Helemaal aan het eind van dit bijzonder stukje voormalig Zeeland runnen Tom en Johanna Verstegen in de prachtige vrije natuur KOOKPUNT HOUTVENNEN". Tot voor enkele jaren nog een volkomen onbekend begrip, momenteel volop in de belangstelling en voor de deelnemers garant voor een aantal uren plezier en bovenal gezelligheid. Tom en Johanna vertellen hierover. DE JONGE TOM Tom Verstegen werd op 5 oktober 1955 geboren als een na jongste kind van Martien Verstegen en Anna van den Broek. Zijn ouders hadden een schildersbedrijf annex winkel in Tom Verstegen * en Johanna Verstegen-van Doren * , in de keuken van het bedrijf. Kerkstraat noord. De kleine Tom had een fijne zorgeloze jeugd. Veel ruimte om te spelen, veel vriendjes, en vaak in de smederij van Toon Meijers te vinden. Het smidsvuur en de machine aangedreven door grote banden maakte veel indruk op hem. Ook de geur van het inbranden van hoefijzers is hem lang bij gebleven, Hij was welpje bij de Scouting en had ouders die elke gelegenheid aangrepen om er met hun kinderen op uit te trekken. "Toen ik nog heel klein was gingen we vaak naar Noordwijk" vertelt Tom. "Vader had een volkswagenbusje, daaraan werd een zeil gespannen en we hadden een primitieve camper. Prachtige tijden waren dat. Later gingen we naar Cochem in de Eifel. Vader en moeder in de auto, wij op de brommer er achter aan. Soms waren we wel met 20 personen want "ons moeder" hield van veel volk om haar heen. Na het lager onderwijs ging ik naar de brood en banketschool Dr. Poels in Nijmegen. Mijn eerste werkplek was bij bakkerij Van der Coer. Daar werkte ik 5 jaar, als hulp tijdens mijn opleiding, in de weekends verdiende ik ook een centje bij in de snackbar van Thé de Groot. Omdat mijn belangstelling wat verder reikte, volgde ik een koksopleiding in Arnhem. Mijn eerste ervaring in de horeca was bij hotel "Centraal" in Uden. Vier dagen werken, een dag naar school. In de loop der tijden heb ik veel opleidingen gevolgd. --Altijd heeft--

2 Altijd heb ik bewust gekozen voor vakopleidingen. Veel plezier heb ik gehad van mijn bakkersopleiding. Ik ben nog altijd van mening dat dit de basis is van het koken. Na een jaar bij Centraal te hebben gewerkt was het mijn beurt om, zoals men dat zei, "onder de wapenen " te gaan. Mijn eerste standplaats was Leiden, later Wezep. Tijdens diensttijd kreeg ik de gelegenheid om van mijn koksopleiding gebruik te maken. Ik werd namelijk ingeschakeld om tijdens veldoefeningen de koks te begeleiden. Fam. Verstegen, staand vlnr: Tom, Jeanne, Mirjam, Kees, zittend vader Martien * / , moeder Anna * / AAN HET WERK Toen de militaire dienst er opzat vond ik een baan bij "de 4 kolommen in Vught en daarna bij hotel van Alem in Oss. Uiteraard deed ik overal ervaring op en op een bepaald moment werd ik gevraagd voor een baan bij "Huize Padua". Na de fusering met verschillende instanties kwam ik terecht op "de Binckhof" in Velp als hoofd voeding. Ik heb daar een mooie tijd gehad. Regelmatig werden er bewoners als hulpje ingeschakeld en dat verliep altijd uitstekend. De laatste jaren was ik manager over alle aangesloten instellingen. In de avonduren gaf ik regelmatig kookdemonstraties voor de productschappen fruit en vlees o.a. bij KVO's en buurtschappen. Ook heb ik bij verschillende bedrijven gekookt voor feesten en partijen. Bij Bens in Langenboom heb ik ruim 10 jaar voor feesten en bruiloften gekookt, met veel plezier en veel voldoening, altijd tevreden gasten. Inmiddels had ik zowat alle diploma's behaald die er op kookgebied te behalen waren en besloot ik om voor mezelf te beginnen. Maar... uiteraard niet alleen want ik was getrouwd met Johanna." JOHANNA EN DE KOOKSESSIES Ze werd geboren op als het zesde kind van Wim van Doren en Sientje van Lanen. Een gewoon, heel bescheiden kindje dat haar lagere schooltijd doorbracht op de Uiventjese school en hierna de huishoudschool in Uden volgde. Daarna ging ze, evenals haar vader en zussen, werken bij Unox in Oss. Moeder was een lieve bescheiden hardwerkende vrouw. Vader was met hart en ziel muzikant en vele jaren een prominent lid van de Zeelandse harmonie. Zoals zo veel jonge mensen leerden Tom en Johanna elkaar kennen bij de Morgenzon. Ze trouwden in 1977 en gingen wonen in Uden. Daar werd zoon Fam. Van Doren, zittend vlnr: Johanna, Lia, Wim, moeder Sientje * / en vader Wim * / Staand vlnr.: Jan, Betsie, Kea, Rina en Mariet. Barry geboren. Na vier jaar besloten ze te verhuizen naar de Houtvennen in Zeeland waar het ouderlijk huis van Johanna werd verbouwd in een woonhuis voor het jonge gezin en een gedeelte voor haar ouders. In 1982 werd dochter Mieke geboren. Toen Tom besloot om op de Houtvennen kooksessies te beginnen werd het huis hiervoor aangepast echter met zo weinig mogelijk veranderingen. Beiden vonden ze dat de sfeer van het huis bewaard moest blijven. --De grootste--

3 De grootste prioriteit is dat de gasten zich thuis voelen. Een kooksessie is dan ook altijd gezellig. Het begint met het uitzoeken van het menu. Onder het genot van een kopje koffie wordt het 5 gangen menu besproken en daarna wordt het gezelschap in groepjes verdeeld. Ieder groepje krijgt een taak. Gezelschappen bestaan uit minimaal 12 tot maximaal 28 personen. In speciale gevallen kan hierop een uitzondering worden gemaakt. "Het is altijd heel gezellig" zegt Tom. We hebben bewust gekozen voor maar één fornuis want het is zo knus als iedereen daar omheen staat. De voorbereidingen duren ongeveer twee uur en voor het diner trekken we drie uur uit. We doen ons uiterste best om onze gasten het gevoel te geven dat ze de sterren van de hemel koken. Soms zijn er deelnemers die niets met koken hebben maar als ze naar huis gaan zeggen ze zonder uitzondering te hebben genoten. Het alles samen doen maakt het namelijk zo gezellig. Deze gezelligheid uit zich vaak tijdens het maken van de voorbereidingen. Vaak komen dan de vragen van hoe of wat. Ook krijg ik vaak de vraag "waar kun je dat halen", en steevast is mijn antwoord: "dat halen doe je s nachts, en kopen overdag." Ook krijgen Tom en Johanna vaak de vraag over de vele leesbrillen welke er liggen, deze liggen er omdat een veel gebruikte opmerking is ik kan niet mee koken ik ben mijn bril vergeten, kijk hiervoor hebben wij een oplossing. De amuse gebruiken wij altijd in de keuken met een lekker glaasje wijn, en dan komen er vaak herinneringen bij de gast boven van, weet je toen en toen, eentje is mij bijgebleven Iemand vertelde: vroeger, dat geeft toch iets aan van de mentaliteit van toen, kregen wij thuis rookworst, en deze mocht een van de kinderen in stukken snijden, en dat ging in precies gelijke delen, want het volgende was, dat de andere tafelgenoten als eerste een stuk mochten pakken en jij als laatste. Maar ook de opmerking van een dame tijdens het schoon maken van een runderhaas, meneer mag ik iets anders hebben, ik lust geen wild. Geeft niet was mijn antwoord wij hebben nu rundvlees, en het was een heel "zeege" koe, zeker niet wild! Regelmatig hebben we ook sessies met kookgildes. Vanuit het gehele land komen mensen die koken als hobby hebben bijeen om de heerlijkste gerechten te bereiden. De meest SAMEN Mark en Tom in de bakkerij aan het worstenbroodjes maken. Trouwfoto Johanna en Tom, 21 januari uiteenlopende types nemen hieraan deel en het is altijd een enorm feest. Wat het werk betreft vullen we elkaar prima aan. We hebben onze taken uitstekend verdeeld. Het horeca gedeelte is mijn taak, Johanna doet bv. de altijd enorme afwas en alle hand en spandiensten. Bovendien werkt ze al bijna 20 jaar bij onze buurman vliegbasis Volkel. In 1994 zijn we verhuisd zonder te verhuizen. De Houtvennen gingen namelijk naar Volkel (gemeente Uden). Dat wil echter niet zeggen dat wij ons geen Zeelanders voelen. --Dat zal--

4 Dat zal nooit anders worden. Jaren geleden was ik lid van toneelvereniging "Excelsior", samen met mijn vader. Met recht mag ik zeggen dat vader een prachtige speler was. Hart en ziel legde hij in zijn spel. De repetities werden altijd gehouden bij ons in de schuur. Ook dat was een prachtige tijd. 12 jaar heb ik meegespeeld. Ik was ook voorzitter van de buurtvereniging van het Oventje met als hoogtepunt van de activiteiten de Uiventjese revues. Dat was telkens een bijzonder gebeuren. De omstandigheden waaronder we optraden waren zonder meer primitief maar het was toch altijd een succes en een sfeertje! Man man, zoiets vindt je alleen maar op het Oventje. Ooit ben ik ook nog voorzitter van de carnavalsclub geweest maar tegenwoordig is er nauwelijks nog tijd voor nevenactiviteiten. Ook echte grote vakanties zijn niet aan de orde. Af en toe gaan we naar Kylburg in de Eifel maar erg vinden we dat niet want zeg nu zelf: waar andere mensen op vakantie gaan daar wónen wij! Af en toe laten we ons lekker verwennen en gaan we eten in een goed restaurant. Dat is ook wel fijn om een ander voor je te laten koken." DE KINDEREN Johanna vertelt over de kinderen Barry en Mieke. Barry woont nog bij zijn ouders en is een tractorfanaat. Vaak neemt hij deel aan tractorpooling, Barry's groep verzorgt de sleepwagen en in België is de thuisplaats van de wagen, Barry is specialist in het opleggen van banden op tractoren en vrachtwagens en heeft een eigen bedrijf hierin. Hij heeft hiervoor een eigen oplegger waarmee hij op locatie de banden kan demonteren en monteren. Mieke woont met haar vriend Mark in Uden in het huis waar vroeger haar tante woonde. Mieke is dol op paarden. Vroeger was ze lid van de rijvereniging en werd ze twee maal Brabants kampioen, en zelfs een keer kampioen van Nederland. Een heel klein beetje is ze in het voetspoor van haar vader getreden. In een door Tom tot bakkerij omgebouwde schuur bakt ze met haar vriend worstenbrood. Ongetwijfeld erg lekker worstenbrood want zijn er gebakken! In een jaar maar rond de kerst is het een ware topdrukte. Barry Verstegen met zijn hond Max. "We hebben een eenvoudig leven, niets bijzonders" zegt Johanna. "Vroeger gingen we graag dansen, een pilsje pakken bij d'n Brouwer, dat komt er niet meer van. Maar we genieten van ons werk, van onze gasten die altijd in de beste stemming naar ons toe komen en dus altijd gezellig zijn. Sámen hebben we het goed, we zijn erg blij met onze kinderen, onze hond Max en de omgeving waarin we mogen wonen. Wat zouden wij op dit moment nog aan ons leven willen toevoegen? Tom en Johanna, wij wensen jullie nog veel plezier en succes met deze interessante onderneming. Want wat bij jullie voorop staat is: genieten van de gezelligheid en de tevredenheid die jullie je gasten kunnen bieden. En wie weet wat voor verrassingen de toekomst je nog te bieden heeft... HARTELIJK DANK VOOR HET GESPREK. Mieke Nederlands kampioen M2.

5 Mark aan het afwegen van het deeg. Ouderlijk huis Tom, Kerkstraat 113. Anna, Mieke, Martien en Barry Verstegen. De tafel staat klaar voor het diner. Familie Van Doren vlnr: Rina, Mariet, Kea, Betsie, Jan, Johanna, Lia en Wim.

6 Barry met zijn truck. Klein gerechtje gemaakt door gasten. Ouderlijk huis, Johanna en Mieke zijn hier geboren. Broers en zussen Verstegen vlnr: Kees, Tom, Jeanne en Mirjam.