Oeganda. Bouw school. Nieuwsbrief nr. 5. Mei/juni 2016

Transcriptie

1 Nieuwsbrief nr. 5 Mei/juni 2016 Oeganda De vorige nieuwsbrief ging over de overvloedige regenval die het ganse land in groei en bloei bracht. Normaal, zou je zeggen tijdens een regenseizoen. Maar de natuur heeft dit te vroeg bëeindigd, met zware gevolgen. De arme bevolking heeft met hun laatste duurverdiende shillings zaai-en plantmateriaal gekocht, maar ze zien de prille plantjes nu door de brandende zon gewoonweg verschroeien. Water om te besproeien is er niet of moet van zeer ver en in grote hoeveelheden aangebracht/aangekocht worden. Er dreigt dus een ware hongersnood. Alle voedsel wordt schaars en vooral duur! Ook voor onze school wordt het een zware opdracht, omdat maismeel, bonen en andere groenten aangekocht moeten worden. Elke dag stijgen de prijzen! Bouw school Iets wat ze hier totaal niet kennen, is het opkuisen na uitgevoerde werken. Enkel de ploeg van de ijzerbinders handelde correct. Wanneer hun werk klaar was, waren alle restjes van ijzerbaren netjes op een hoop in het magazijn verzameld. Er slingerde niks meer rond. Met de betonploeg en de ploeg van de timmermannen was dat helemaal anders: nagels, planken, stukken hout, alle palen om de lift vast te maken, planken om beton te vervoeren, zand- en steenhopen, gebroken potten, overvloedig veel resten van uitgehard beton, het was niet om aan te zien! Het heeft me heel veel overredingskracht gekost om een man te vinden om dit een beetje op orde te brengen. We moesten het zelfs voortonen hoe het moest. Mijn argument was altijd: we hebben jullie een nette en propere werf aangeboden, we willen hetzelfde terug. Ze hebben een paar dagen werk gehad om alles terug netjes te krijgen. Omdat de cement die ze hier gebruiken van zwakke kwaliteit is, moesten we drie weken lang elke avond zo een 2000 liter water op de beton uit gieten! Dit om het uitverharden tijdens

2 de verzengende hitte wat te vetragen. Kinderen hielpen ons om zand aan te brengen aan de zijkanten zodat het water niet wegliep. Ze wisten niet wat te zeggen toen we ze shilling gaven in plaats van de door hun gevraagde Ter info: 3700 ugx is 1 euro. Nu is het afwachten naar het resultaat, na het wegnemen van alle houten bekisting en de duizend palen die alles stutten. Vlees Het overgrote deel van de mensen hier eet nooit vlees of slechts één maal per jaar, bij een groot feest of belangrijke gebeurtenis. De hoofdreden hiervoor is eenvoudig: vlees is onbetaalbaar. Bij grote werken is het wel de gewoonte dat er een geit wordt geslacht. We werden hiervan op de hoogte gebracht, dus waarom niet natuurlijk. Zelfs de buren waren van de partij, delen is hier geen loos begrip. Salongo is naast bekister ook slachter. Hij zal de geit klaarmaken voor de barbecue. s Anderendaags kon ik mee proeven van de geit, ze was sterk gezouten, maar heel lekker. Mensen kunnen hier zeer dankbaar zijn. Overlegcultuur De strook land welke voor de school ligt was geen eigendom van het schoolcomité. Bij de start van de werken was dit een groot probleem, want we mochten er niet over, zelfs niet te voet. Na enkele ontmoetingen met de eigenaars waren ze bereid dit te verkopen. De vraagprijs was een meevaller. Omdat de linkerbuur vorig jaar nogal lastig deed bij het plaatsen van de grenspalen van de schooleigendom, werd hij direct bij deze onderhandelingen betrokken. Hier worden gewone burgers door de overheid aangeduid als een soort burgemeester (LOC1 local governement). Ze bezitten een stempel waarmee ze overeenkomsten of geschillen officieel maken en staan dus hoog in aanzien bij de lokale gemeenschap. Overeenkomsten zijn handgeschreven door mensen die kunnen schrijven en worden ook voor ongeletterden voorgelezen. Deze vergaderingen kunnen uren duren, bv omdat niet iedereen akkoord gaat met voorgelezen teksten, zodat die opnieuw moeten geschreven worden. Uiteindelijk beslist de LOC1 met zijn of haar stempel over de juistheid van de overeenkomst. De vergadering gebeurt buiten in de natuur, onder de bomen, met in de achtergrond veel kijklustigen. Tafels en stoelen worden niet gebruikt, een oude bank is zowat het enige meubilair!

3 Bezoek aan de ouders of voogd van onze gesponsorde kinderen. Dit stond al een tijdje op mijn verlanglijstje, maar was niet zo eenvoudig te realiseren. Toen we wilden vertrekken, brak er een zwaar onweer los. Het water viel met bakken uit de lucht, veel donderslagen. Gelukkig was de vlaag kort. De aardeweggetjes veranderen hier snel in waterstromen, grachten zijn er niet, alles is spekglad. We zaten dan ook enkele keren vast! Gelukkig zijn de drivers meesters in het sturen bij zo n weer. Rustig blijven is het enige wat je kan doen. Hierdoor konden we een aantal van onze bezoeken niet doen. Jammer. Maar we zijn wel bij het huisje van Hope geraakt, zelfs in de stralende zon zoals op de foto s te zien. Haar moeder was gaan werken op het veld, maar na een tijdje wachten kwam ze langs. Ze begon te wenen van geluk en liep uit verlegenheid een tijdje weg. Op het einde is ze teruggekeerd naar het veld om twee trossen bananen te halen om aan ons te geven als geschenk. Meer had ze niet. Het zijn groene bananen waarmee ze hun hoofdvoedsel matoké maken, een beetje zoals onze aardappelen. De vader van Hope is zes jaar terug gedeeltelijk verlamd geraakt en ligt nu voor altijd in bed. Daardoor is hij ook blind geworden. Het gezin was beginnen bouwen, ze hadden heel wat plannen die nu niet meer kunnen doorgaan. De moeder verzorgt haar man, ze doet aan landbouw om te overleven en is natuurlijk dolgelukkig met de steun. Voor haar betekent dit haar redding, Hope is hun enige kind. Ik heb een beetje over België verteld, iedereen was uiterst aandachtig, nieuws uit dat verre rijke land dat wordt zeker doorverteld aan buren en vrienden. Op het dak van hun huisje zie je ook een zonnepaneeltje. Enkele jaren terug is hier een minister geweest die aan iedereen die het wilde zo een installatie aanbood. Dit voor een zeer kleine prijs, die dan beetje bij beetje afbetaald kon worden. Ook zij hebben hier aan meegedaan, want waar ze wonen is er niets van energie, het is erg ver van de bewoonde wereld en zo goed als onbereikbaar. Ook bij andere mensen waren we zeer welkom, soms wel een half uurtje te voet, want niet bereikbaar met de auto, de kinderen zelf waren onze gids, want vele piepkleine huisjes waren voor ons gewoon onvindbaar. Toch was het een zeer mooie ervaring, overal kregen we geschenkjes of moesten we iets drinken

4 VOETBAL Dat Afrika van voetbal houdt hoeft niet gezegd. Wijzelf en ook het schoolcomité van de Ngobya school waren superblij met de geschonken truitjes en broekjes van Club Brugge. De kinderen van het nieuwe elftal waren zo fier, ze kregen de naam NGOBYA STARS FOOTBALL CLUB. Dank aan alle personen die dit mogelijk maakten! Via deze link kan je een kort filmpje bekijken: Voetbal Mijmeringen Afrika blijft toch een vreemd continent met vreemde mensen. Hier in België is het klimaat heerlijk fris. De wegen zijn recht, mét verlichting, mét degelijke signalisatie, zonder putten, met rode lichten die werken én gerespecteerd worden. Het eten is hier lekker en gevarieerd. Enz. In Oeganda is het stikkend warm. Zijn de wegen onverhard, zonder verlichting, zonder verkeersborden, met heel diepe putten. Het eten is altijd hetzelfde. Enz. Maar de mensen zijn hier bijzonder vriendelijk en altijd goedlachs. Ze zouden steen en been kunnen klagen, maar ze doen het niet! Als er iets verkeerd loopt (wat regelmatig gebeurt) zeggen ze: this is Africa en ze lachen hun Colgate-witte tanden bloot. Groetjes, Jos

5 Zopas hebben ze de geit gebracht, prijs UGX en transport UGX totaal UGX ( 54) De specialist aan het werk, in de vrije natuur, hangend aan een boom

6 Zelfs de huid gaat niet verloren Nu maar braden op het moderne kookfornuis

7 Huisje van Hope. Bemerk het zonnepaneeltje op het dak. Dit is Hope in haar allerbeste kledij

8 De moeder van Hope met de trossen groene bananen als geschenk De keuken met het kookfornuis

9 Het afdruiprekje in de keuken Deze man, zelf vader van 7 kinderen, nam dit kind in zijn gezin op. Zijn vader was een boda-bodadriver en stierf in een gevecht wanneer men zijn motorfiets probeerde te stelen.

10 Nog enkele bezochte gezinnen

11 Bij de LOC 1 (= de notaris ) voor verkoop van stuk grond Het belangrijkste: de stempels worden aangebracht. Intussen is de geldsom afgegeven in baar geld, want overschrijvingen kennen ze hier niet