Wat je situatie ook is, mijn gebed is dat deze overdenkingen je tot steun zullen zijn bij de zorg voor je nieuwe baby. Het kan best zijn dat er iets

Transcriptie

1 Inleiding Welkom tot de gelederen van de ouders! Je bent nu aan een van de spannendste avonturen van je leven begonnen. Er zijn ongetwijfeld mensen geweest die je hebben gewaarschuwd voor koppige peuters of rebelse tieners. Ach, negeer ze maar gewoon! Natuurlijk heeft elk avontuur angstige momenten en uitdagingen misschien is dat nu al het geval bij jullie. Misschien was de zwangerschap niet gepland en moet je het allemaal nog verwerken. Het kan ook zijn dat je nog moet wennen aan de zorg voor je baby. Best mogelijk dat de moed je af en toe in de schoenen zinkt. Maar je zult zien dat die gevoelens binnenkort voorbij zijn. Er breken mooie tijden aan en reken maar dat je er dan ook volop van kunt genieten. Zelf ben ik samen met mijn man Mark ongeveer 17 jaar geleden aan dit avontuur begonnen. Ik was toen zwanger van ons eerste kind. Nu hebben we vijf kinderen tussen de 6 en 17 jaar oud, twee meisjes en drie jongens. We hebben de afgelopen jaren hoogtepunten en dieptepunten gehad. Tussendoor moesten we ondanks ons grote verlangen naar een groter gezin lang wachten voordat ik weer zwanger raakte, en vroegen we ons af of het er ooit nog van zouden komen. Het is niet altijd gemakkelijk geweest, maar we zijn God heel dankbaar voor onze kinderen. Ze brengen ons heel veel vreugde. Misschien heb je dit boekje opgepakt omdat jij (of je vrouw) nog niet zo lang geleden een eerste, tweede of derde kindje hebt gekregen. Het kan ook zijn dat jullie een kind hebben geadopteerd, of je bent pleegouder geworden. Misschien ben je getrouwd en ken je de steun van een toegewijde partner, maar er zullen wellicht ook alleenstaande moeders zijn, die afhankelijk zijn van de steun van vrienden en familie. Of je staat er helemaal alleen voor. Sommigen van jullie zullen als je terugkijkt op de omstandigheden van de bevalling heel tevreden zijn over hoe het allemaal is gegaan. Anderen voelen verdriet en hebben om wat voor reden dan ook het nodige te verwerken, in het bijzonder als er complicaties zijn opgetreden tijdens de bevalling. 8

2 Wat je situatie ook is, mijn gebed is dat deze overdenkingen je tot steun zullen zijn bij de zorg voor je nieuwe baby. Het kan best zijn dat er iets in staat wat niet precies van toepassing is op jou, maar ik hoop dat je je hart wilt openen om God heel persoonlijk in jouw unieke situatie te laten spreken door deze overdenkingen. Het is een bijzondere tijd voor jou en Hij heeft juist nu heel veel tegen je te zeggen. Probeer in deze drukke periode een beetje tijd voor God vrij te maken. Hij is net zo blij met jouw kindje als jij of eigenlijk zelfs nog meer dan jij. En Hij is wil je graag helpen nu je moeder (vader) geworden bent. Tot slot nog een paar opmerkingen. Ten eerste zou je, als je getrouwd bent en met je partner samenwoont, deze overdenkingen misschien samen kunnen lezen. Neem de tijd om samen te bidden en Bijbel te lezen. Dat zal jullie een hecht fundament geven om op voort te bouwen. Ten tweede: ik weet natuurlijk niet of je een jongen of een meisje hebt gekregen. Daarom heb ik dat in de overdenkingen afgewisseld als ik spreek over je kindje. Ik hoop niet dat dit je stoort, maar het leek mij wel zo eerlijk. Ook is het belangrijk om je te realiseren dat deze studies vier weken beslaan. Er zijn steeds vijf overdenkingen voor de weekdagen en een paar verzen voor het weekend. Ik wil benadrukken dat je dat niet per se zo hoeft te doen. Als jullie kersverse ouders zijn, is het heel goed mogelijk dat je het moeilijk vindt om ook maar iets met regelmaat te doen, zoals in de tijd toen er nog geen baby was. Wees gerust, het wordt algauw wat rustiger. Dan zul je weer tijd apart kunnen zetten om elke dag even bij God te zijn. Je zult erdoor gezegend worden. Voel je nu gewoon vrij om er tijd voor te nemen als het uitkomt. Ik geloof dat God je zegent als je Hem uitnodigt om in je gezin te komen en ik hoop van harte dat je allerlei schatten mag ontdekken als je in zijn Woord graaft, dat je bemoedigd wordt en Gods leiding ervaart.

3 Maandag Dankbaarheid Week1 Daar zei Hanna [tot Eli]: Neem me niet kwalijk, heer, zo waar u leeft, ik ben de vrouw die destijds hier bij u tot de HEER heeft gebeden. Om deze zoon heb ik gebeden, en de HEER heeft mij gegeven waar ik om heb gevraagd. Nu geef ik hem op mijn beurt aan de HEER, voor alle dagen die hem gegeven zijn. 1 Samuël 1:26-28a

4 Als je een baby krijgt, dan is dat de een van de grootste veranderingen in je leven. Je kunt het gevoel hebben dat je de enige bent in de wereld die ooit zoiets geweldigs heeft meegemaakt! Het brengt enorm veel verschillende gevoelens met zich mee. Sommige daarvan had je verwacht, maar andere misschien helemaal niet. Voor Hanna was dat precies hetzelfde. Jarenlang had ze naar een baby verlangd, en nu lijkt ze vooral dankbaar te zijn. De Heer heeft haar gebed verhoord en ze wil haar dankbaarheid uiten. Ze neemt Samuël mee en ze geeft hem aan God voor de rest van zijn leven. De Bijbel spoort ons aan om dankbaar te zijn. Paulus zegt in 1 Tessalonicenzen 5:18 dat dit Gods wil is. Als je nadenkt over de komst van je kindje, dan zullen er ongetwijfeld dingen zijn waarvoor je kunt danken. Daarom mag je je dankbaarheid uiten voor dit kostbare kind, voor het goede verloop van de bevalling, voor je eigen gezondheid, voor de goede zorgen van de artsen of verloskundigen die de bevalling begeleid hebben, voor de mensen die je hebben bijgestaan, enzovoort. Zelfs als het allemaal niet zo voorspoedig is gegaan, dank dan toch voor de dingen die wel goed gingen. Je zult zien dat dit het genezingsproces bevordert. Maak eens een lijstje van alle dingen om te danken en neem de tijd alleen of samen met je partner om God voor deze dingen te bedanken. Misschien wil je net als Hanna je baby als een geschenk teruggeven aan God. Dan zou je hem mee kunnen nemen naar een kerkdienst om hem daar te laten opdragen of dopen. Kom zijn poorten binnen met een loflied, hef in zijn voorhoven een lofzang aan, breng hem hulde, prijs zijn naam. (Psalm 100:4)

5 Dinsdag Verwondering Week1 Sara werd zwanger en baarde Abraham op zijn oude dag een zoon, op de vastgestelde tijd, die God hem had genoemd God maakt dat ik kan lachen, zei Sara, en iedereen die dit hoort zal met mij mee lachen. Wie had Abraham durven voorspellen dat ik ooit een kind de borst zou geven? En toch heb ik hem op zijn oude dag nog een zoon gebaard! Genesis 21:2,

6 In eerste instantie had Sara Gods belofte van een zoon voor Abraham en haar met een schamper lachje afgedaan. Tenslotte waren ze al hoogbejaard. (Genesis 18:12) Maar nu is Sara, zoals je je wel kunt indenken, vol verwondering over de komst van haar baby. Ze lacht nu weer, maar niet meer uit cynisme. Het is een lach van pure vreugde en verbazing. Wij kunnen als christenen heel gemakkelijk de wonderen die God doet over het hoofd zien. We zijn zo druk met de dingen van elke dag dat we opgehouden zijn te geloven in wonderen. Of misschien hebben we er nooit in geloofd. Maar als er een baby wordt geboren, komt heel vaak het besef van Gods wonderen weer terug in ons leven. Of het nu je eerste of je zesde kind is, telkens weer ben je verwonderd over hoe klein ze is, over haar piepkleine teentjes en vingertjes. Alleen al het feit dat ze al die maanden in je groeide en dat je haar nu ziet in levenden lijve en wat nog wonderlijker is: God gebruikte jou en je partner om dit wondertje te maken. Misschien heb je net als Sara moeite gehad om kinderen te krijgen. Misschien waren er medische complicaties waardoor het voor jou problematischer was dan voor anderen. Dan is jouw verwondering over wat God gedaan heeft ongetwijfeld nog sterker. Wanneer je vandaag voor je baby zorgt, wil ik je aanmoedigen om stil te staan bij deze gevoelens van verwondering. Laat tot je doordringen, telkens weer, dat God oneindig machtig is en dit wonder in jullie leven heeft gedaan. Laat dit tot je doordringen, Job, sta even stil en heb ook oog voor Gods wonderen. (Job 37:14)

7 Woensdag Verwarring Week1 Omdat Rebekka onvruchtbaar bleek, bad Isaak vurig voor haar tot de HEER, en de HEER verhoorde zijn gebed: Rebekka, zijn vrouw, werd zwanger. De kinderen in haar lichaam botsten hard tegen elkaar. Als het zo moet doorgaan, dacht ze, waarom leef ik dan nog? En ze ging bij de HEER te rade. Genesis 25:

8 Als je een baby verwacht komen daar allerlei dromen en verwachtingen bij kijken over hoe het zal gaan tijdens en na de geboorte. Maar het gaat niet altijd zoals je had gehoopt. Misschien ging de bevalling heel anders dan je gehoopt had, of is het moeilijk om een ritme te vinden in voedings- en slaaptijden. Het kan ook heel goed zijn dat er complicaties zijn wat betreft je gezondheid; misschien ben je daar bezorgd over. Je komt mogelijk slaap tekort, of de hormonen razen door je lichaam, vooral op die beruchte derde dag. Alles bij elkaar ben je in de war of teleurgesteld. Rebekka was ook in de war. Ze was nog niet bevallen, maar ze had het niet gemakkelijk. Ze voelde zich lichamelijk en emotioneel beroerd. Ze had zo naar deze zwangerschap verlangd en had deze ervaren als een antwoord op gebed. Een tijdlang kon ze immers geen kinderen krijgen. Daardoor was haar verwarring in deze situatie nog groter. Ik denk dat bijna elke ouder op een punt komt dat hij of zij zich afvraagt: Waarom overkomt me dit? Maar wij kunnen net als Rebekka bij de Heer te rade gaan over wat ons overkomt; Hij zal zeker antwoord geven. Soms zal Hij ons duidelijk maken wat er gaande is; soms geeft Hij ons de wijsheid om ermee om te gaan. Vaak zal Hij ons vullen met zijn vrede en kracht zodat we verder kunnen; soms zal Hij ons de dingen ook vanuit zijn perspectief laten zien, zodat we ontdekken dat we van een mug een olifant hebben gemaakt. Als je in de war bent over alles wat je overkomt, neem dan even de tijd om er met de Heer over te praten en wacht dan. Geef Hem ook de tijd om je te antwoorden en te troosten. Hij zal je laten merken dat Hij bij je is in deze omstandigheden. Vertrouw op de HEER met heel je hart, steun niet op eigen inzicht. (Spreuken 3:5)

9 Donderdag Bescherming Week1 Een man uit de stam Levi trouwde met een vrouw uit diezelfde stam. Zij werd zwanger en bracht een zoon ter wereld. Het was een mooi kind en ze hield het verborgen, drie maanden lang. Toen ze geen kans zag haar zoon nog langer verborgen te houden, nam ze een mand van papyrus, bestreek die met pek en teer, legde het kind erin en zette de mand tussen het riet langs de oever van de Nijl. Exodus 2:

10 Farao had bepaald dat alle Israëlitische jongetjes bij de geboorte gedood moesten worden. (Exodus 1:15-22) De moeder in dit verhaal was bang dat haar zoontje gedood zou worden en bedacht een ingenieus plan om hem te redden. Wat ze deed vereiste moed, maar ze wist dat nietsdoen nog veel gevaarlijker zou zijn. Als jonge ouders kun je je vast goed inleven in dit verhaal. Het kan zijn dat jij jouw baby op dit moment niet toe durft te vertrouwen aan iemand anders, niet eens voor een avondje. Misschien ben je heel beschermend. Dat wordt vanzelf minder; je zult algauw de voordelen ontdekken van af en toe even niet samen zijn met je baby. Je kunt dan even je batterij opladen met je partner of met vrienden. Toch is dat gevoel te willen beschermen iets wat door God is gegeven. Je hebt waarschijnlijk alles voor je baby over, ook al zou het je eigen leven kosten. Mozes werd een van de grootste leiders in de geschiedenis van de Bijbel en God heeft de ouders van Mozes gebruikt om zijn plan te volbrengen. Ze moesten hem beschermen en daarna loslaten zodat hij kon komen tot het doel waarvoor God hem bestemd had. God heeft ook een plan voor jouw baby. Het is jouw verantwoordelijkheid en mag jouw vreugde zijn om hem te helpen Gods plan voor zijn leven in vervulling te laten komen. Geen wonder dat je dan het gevoel hebt dat je je kindje moet beschermen! Maar God is trouw. Je hebt hierin beslist een hele verantwoordelijkheid, maar als je op God vertrouwt dan zal Hij tot zijn doel komen met jouw kind. Een mens maakt allerlei plannen, wat wordt uitgevoerd, is het plan van de HEER. (Spreuken 19:21)