Een uitgave van de Stichting Toekomst Oud-West. Gemeenschapshuis Waterkwartier: met kwartjes en dubbeltjes

Transcriptie

1 nummer 6 december 2010 Een uitgave van de Stichting Toekomst Oud-West WEST Gemeenschapshuis Waterkwartier: met kwartjes en dubbeltjes Met de komst van een nieuw Voorzieningenhart gaat er veel veranderen voor het Gemeenschapshuis aan de Waterstraat. Het gebouw is inmiddels verkocht aan de gemeente Nijmegen. Veel wijkbewoners vragen zich af wat er straks nog van hun oude eigendom over is als het nieuwe Voorzieningenhart er eenmaal staat. Ouderen in de wijk kunnen zich nog levendig herinneren hoe het huidige gebouw door bewoners met dubbeltjes en kwartjes bijeen is gespaard en letterlijk door vrijwilligers steen voor steen is opgebouwd. Om te weten hoe de zaken er nu echt voorstaan is een bezoek aan juwelier Ruud de Vries noodzakelijk. Alom bekend als het gezicht van het Gemeenschapshuis doet hij er ook graag een stukje van de geschiedenis bij. De basis voor het succes van het Gemeenschapshuis in het Waterkwartier ligt in een bloeiend katholiek verleden. De Theresia kerk was het stralende middel punt van de wijk van waaruit wel vijf kapelaans en een pastoor de mensen van wieg tot graf terzijde stonden. Verspreid over de verschillende kerkelijke locaties werden activiteiten georganiseerd. Zo stond in de Waterstraat het Broederhuis op de plek waar nu een dierenarts en een accountant gevestigd zijn. Daar werd in de kelder de jeugdclub gehouden, de meisjesafdelingen waren bij de nonnen ondergebracht. In 1960 ontstond het idee voor één centraal gebouw Ruud de Vries alle deuren open voor alle activiteiten. Op initiatief van Jo Holland en naar voorbeeld van een schoolgebouw in Hoofddorp werden daar de spanten, de deuren en ramen van een noodschooltje gekocht. Enthousiaste vrijwilligers trokken vervolgens onder het motto: trek op die muren langs de deuren om met een spaaractie maandelijks dubbeltjes en kwartjes op te halen. In twee jaar tijd brachten de bewoners van het Waterkwartier gulden bij elkaar. Architect Wenmakers uit de Bronsgeeststraat maakte een tekening voor het gebouw in de huidige vorm. Aanvankelijk ging de ambitie uit naar een houten gebouw maar gaandeweg werd deze gedachte verlaten en ingeruild voor een bouwwerk in steen. Door een lening via de kerk van gulden werd het mogelijk de stenen hiervoor te kopen maar dan moest het wel door vrij willigers gebouwd worden want geld voor een aannemer zat er niet in. Aannemer Hendriks trad op als adviseur en elke zaterdag ging een ploeg van zo n 30 tot 40 vrijwillige bouwers aan het metselen. Inmiddels was er een beheersituatie vervolg op pagina 2 Sinds een week of wat wordt het Dierenweitje Kobus in het Florapark gesierd door een kerststal. Het is een van de vele kerstversieringen in Nijmegen Oud- West. Op de pagina's 4 en 5 van deze editie vindt u nog veel meer Kerst Na festival nu ook Kerstmèrt in de Wolfskuul Na het Kuuls Festival in de zomer wordt er dit jaar voor het eerst een kerstmarkt gehouden in de Wolfskuil. Op vrijdag 17 december zullen er op de Floraweg ter hoogte van Basisschool De Wieken tussen 16.00u en 21.00u zeker 30 kramen te vinden zijn. Helemaal tot aan Dierenweide Kobus. Dit keer geen tweedehands spulletjes, zoals in de zomer, maar alleen kerstspullen. Met kerstlicht natuurlijk en kerstmuziek. Helemaal in sfeer. En vergeet de kersthapjes en kerstdrankjes niet. Kom de kerstsfeer proeven op 17 december a.s 1

2 Vervolg van pagina 1 Waterkwartier anno 1963: het gemeenschapshuis in aanbouw (foto: archief Gemeenschapshuis). ontstaan onder de naam Parochiehuis met de kerk als grootste aandeelhouder toen Ruud de Vries er als jong broekje erbij betrokken raakte. In september 1963 is het Gemeenschapshuis geopend door de heer Vos de oudste medewerker die langs de deuren ging. En werd de eerste steen gelegd naast de voordeur. Het beheer is gelijk overgegaan naar de Stichting Beheer en Exploitatie Gemeenschapshuis met Jo Holland als voorzitter, Ruud de Vries als secretaris en Peter Nicolasen als penningmeester. Gedurende 47 jaar heeft de SBEG zich op eigen kracht draaiende weten te houden en dankzij de inkomsten uit bruiloften en partijen nooit subsidie nodig gehad. De verbondenheid van de Waoterjokers met het Gemeenschapshuis dateert al vanaf het begin. Op het moment dat het gebouw stond en er een aanvraag kwam van een carnavalsvereniging besloten de bouwers zelf ook wel een feestje te kunnen bouwen en richtten spontaan de Waoterjokers op. Joker omdat er een goedlopende grap ontstond rond de bouwers dat je wel gek moest zijn geweest om zoveel voor je wijk te doen. In de afgelopen 47 jaar zijn er drie grote verbouwingen gerealiseerd. Altijd met eigen middelen gefinancierd van leningen via het Barbara/Dela begrafenisfonds waar Jo Holland en Ruud de Vries voorzitter en bestuurslid van waren. Er kwam er een tweede feestzaal op de plaats waar de bibliotheek zat. Een stuk gang werd omgetoverd tot de grote bar midden in de ruimte. En een vergaderruimte werd bij de zaal gevoegd. Later zijn in de achter zaal de plafonds verhoogd en de kelder uitgediept zodat er met 80 cm meer twee volwaardige ruimtes bij kwamen. Weer later zijn gescheiden toiletblokken en een keuken toegevoegd en is naar achteren flink uitgebouwd. Bij de verkoop is de laatste lening van gulden afgelost. Van het bedrag van dat de gemeente Nijmegen bij verkoop heeft betaald zijn alle crediteuren betaald. Het gebouw is eigenlijk ooit gekocht voor Voor het nieuwe Voorzieningen hart heeft de gemeente nu gereserveerd. De gulden die de wijkbewoners 47 jaar geleden hebben bijgedragen zijn dus in al die jaren geworden. Na het overlijden van Jo Holland in 1999 nam Ruud de Vries de voorzitterstaak over. Jos Tonk werd secretaris en Jo Arts penningmeester. Bestuursleden waren Thijs Aalders en Nol Theunissen als vertegenwoordiger van de Waoterjokers en de laatste 26 jaar Thijs Holland als beheerder. Vanuit het Parochiehuis ontstond ook het buurtwerk SBW wat later Tandem is geworden. De gemeente huurde hiervoor de kantoren van het Gemeenschapshuis. Er zijn roerige tijden geweest waarin een ware tweestrijd heeft gewoed tussen buurtwerk en bestuur van het Gemeenschapshuis. Onder invloed van het links rode gedachtegoed kwam de katholieke sfeer zwaar onder druk te staan. Het ging zelfs zo ver dat de ME eraan te pas is gekomen en de buurtwerkers de St Josefschool hebben gekraakt. Er is een commissie van goede dienst als bemiddelaar in het leven geroepen maar het eindigde ermee dat de gemeente voor gulden de school heeft verbouwd tot buurtcentrum. In het gebruik van de beide gebouwen is een scheiding Huidpraktijk in medisch centrum Veel mensen krijgen vroeg of laat te maken met huidproblemen. Bij huidtherapie gaat het niet zozeer om het cosmetische aspect, maar meer om het therapeutische aspect waarbij de huidtherapeut de beschadigde of de zieke huid behandelt. Oedeem, acne, overbeharing, littekens, spataders, couperose, pigmentvlekken en ouderdomswratten kunnen effectief worden aangepakt. Huidtherapeute Anne van Schaaijk is medio mei gestart met De Huidpraktijk, in Medisch Centrum Oud West op de Marialaan. Ik probeer ervoor te zorgen dat mensen weer lekker in hun vel steken, dat ze meer zelfvertrouwen krijgen en niet gehinderd worden door huidproblemen. Met massage, zwachtels en een therapeutisch elastische kous krijgen gezwollen armen en benen weer hun oude vorm terug en is beweging weer mogelijk. Het geeft veel voldoening om te zien dat mensen weer hun normale activiteiten kunnen oppakken in hun dagelijks leven. De meeste behandelingen worden vergoed vanuit de aanvullende verzekering. Men kan bij de huidpraktijk terecht zowel met als zonder verwijzing van de (huis)arts. Voor meer informatie zie of bel naar voor een vrijblijvend en kosteloos intakegesprek. tussen jong en oud ontstaan. Ruud de Vries heeft als adviseur in het buurtwerk steeds alle deuren voor alle gezindten open willen houden en pleit vooral voor samenwerken binnen één gebouw. 15 jaar geleden voldeed het gebouw niet meer aan de eisen van de tijd en zou er opnieuw verbouwd moeten worden. Omdat daarvoor een bedrag van 1 miljoen nodig is heeft men besloten het Gemeenschapshuis over te doen aan de gemeente Nijmegen met zeggenschap voor de bouwers. Ruud de Vries heeft op 14 februari 2010 het Gemeenschapshuis overgedragen. De wijkbewoners hebben de verzekering van de gemeente dat er over de zeggenschap in het nieuwe Voorzieningenhart goede afspraken bestaan. De wijk is opnieuw aan zet als het gaat om de invulling van het programma van activiteiten. Het gebouw komt op dezelfde plaats in het midden van de wijk te staan. Een plek waar straks iedereen weer naar hartenlust gebruik van kan maken. 2

3 Milieuklachten onderzocht aan Rivierstraat Ze was eerder al op TV-Nijmegen, mevrouw Otten uit de Rivierstraat, met een klacht over haar overburen, het bedrijf EKI op De Biezen 1 in het Waterkwartier. Op 2 december j.l. kwam wethouder Tankir op bezoek om haar persoonlijk te spreken. EKI produceert polyurethanen en andere kunstoffen. Aanleiding was het feit dat het onkruid op het terrein van het bedrijf bespoten werd. Daarover werd de gemeente in november 2009 door haar ingelicht, vooral omdat er volgens mevrouw Otten met gif gespoten werd. Honden en katten zouden er ziek van zijn geworden. Ook spelende kinderen zouden ermee in aanraking kunnen komen. Daarnaast staan er schuimplaten op het terrein opgestapeld, omwikkeld met blauw plastic. Dat veroorzaakt hinderlijke ritselgeluiden in de wind. En verder staat er een olietank op het terrein en is er een meer dan mans hoge zandwal gemaakt, recht tegenover de woning van mevrouw Otten. In het verleden waren er ook klachten over een ander bedrijf, vlak in de buurt: Electrabel. Daar werd direct een contactpersoon aangesteld die snel reageerde op telefoontjes van bewoners. Omwonenden kregen brieven in de brievenbus waarin uitgelegd werd wat er aan de hand was. Volgens mevrouw Otten zou EKI hetzelfde moeten doen. Afgekeurde duiventil Op 5 oktober was er opnieuw een bijeenkomst over de plannen van de gemeente om een afdeling van het nieuwe Centrum Toen er echter niets gebeurde, klopte zij bij de gemeente aan. Begin juni van dit jaar werd in opdracht van het bedrijf een bodemonderzoek uitgevoerd naar de samenstelling van de zandwal. Uitkomst was dat er vooral puin in de wal zat, een paar stukjes asbest, maar dat het alles bij elkaar als industriegrond kan worden aangemerkt. Allemaal overeenkomstig milieu-en Hinderwet en het bestemmings plan. Alleen is er niet verder gezocht naar het mogelijke voorkomen van asbest. Dat was één opstapje voor mevrouw Otten voor het gesprek met de wethouder. Maar elk van de andere vijf klachten die zij heeft, zou als opstapje gebruikt kunnen zijn. De gemeente gaat dan ook alle vijf punten opnieuw bekijken, van de samenstelling en afkomst van de zandwal, het rapport van het grondonderzoek opnieuw bekijken, voor Jeugd en Gezin onder te brengen in het gebouw van Basisschool De Wieken aan de Floraweg in de Wolfskuil. Of eigenlijk niet: onderbrengen IN het gebouw van De Wieken, maar OP het gebouw van De Wieken. Op bijgaande schets is te zien hoe er een extra verdieping op gezet zou kunnen worden. Nadat omwonenden eerder al overvallen waren door het plan om een centrum voor Jeugd & Gezin in deze basisschool te starten, viel dit ontwerp evenmin in al te goede aarde. Op 5 oktober vroegen aanwezigen zich af waarom het CJG in de Wolfskuil zou moeten, waarom niet in Neerbosch of anders op een andere plaats in de wijk, bij voorbeeld aan de Wolfskuilseweg. EKI op De Biezen. mogelijke vervuiling uit het verleden in de ondergrond van het terrein onderzoeken en kijken of de verpakking van de platen ook anders kan zodat er geen geluidshinder is. Ook naar de olietank zal worden gekeken maar het belangrijkste voor mevrouw Otten is dat de gemeente met EKI een gesprek zal aangaan om een einde te maken aan het spuiten met onkruidverdelger. Mevrouw Otten is naar eigen zeggen al jaren hiermee bezig. Inmiddels heeft ze een dik pak papieren over alle klachten, hebben 5 buurtbewoners haar hulp aangeboden, maar kost het haar moeite om nog steeds maar geduld op te brengen. Ze hoopt dat de gemeente haar half januari antwoorden geeft. Tegen die tijd verschijnt ook het volgende nummer van Wijkblad Oud West. Dan hopen ook wij deze antwoorden te kunnen doorgeven. De extra verdieping verdient niet de schoonheidsprijs (zie de computerfoto). Het heeft inmiddels de bijnaam Duiventil gekregen. Bovendien raken omwonenden erdoor het uitzicht op de achterliggende wal kwijt. Het groen in het Florapark wordt er door aangetast. En tenslotte moeten er ook nog extra parkeerplaatsen worden aangelegd voor de toekomstige medewerkers van het CJG. Hier zijn vier varianten voor in kaart gebracht. Maar elk ervan gaat of ten koste van groen, of ten koste van de verkeersveiligheid. En geen enkele van deze vier is erg goedkoop. Conclusie van de bewoners: basisschool De Wieken is geen goede locatie voor het Centrum voor Jeugd & Gezin. 3

4 Fijne feestdagen en maak er iets moois van in 2011 Traditiegetrouw versieren tal van buurtbewoners soms al weken voor kerstmis hun gevels, ramen en tuinen met sfeervolle kerstspullen. En al even traditiegetrouw besteedt het Wijkblad Oud-West daar in zijn december-editie volop aandacht aan. Zelfs tijdens de wereldkampioenschappen voetbal zien Waterkwartier, Wolfskuil en de om geving van de Krayenhofflaan en de Tweede Oude Heselaan er niet zó feestelijk uit als in december. De redactie van het Wijkblad hoopt met deze foto s van Dave van Brenk iets van die feestelijke sfeer over te brengen. Bovendien wensen wij al onze lezers heel fijne feestdagen en alle goeds voor het komende jaar. 4

5 5

6 Amstelplein in gedicht Rinske Kegel( 1973) woont sinds 25 juli 2006 in het Waterkwartier. Naast haar werk als trainingsactrice op de geneeskundefaculteit van de Radboud universiteit schrijft ze gedichten, columns en andere teksten. Sinds twee jaar is zij ook actief als Poëziekoerier, waarbij zij gedichten in opdracht schrijft en deze per fiets thuis bezorgt en op charmante wijze voordraagt. Voor deze uitgave van de wijkkrant schreef zij een persoonlijk gedicht over het grote onderhoud dat afgelopen voorjaar werd gedaan aan alle woningen in de Amstelbuurt, waaronder ook het hare. Meer informatie kunt u vinden op: en De mannetjes Daar zijn de mannetjes de mannetjes met gereedschap de mannetjes van testosteron met hun koelboxen en draagbare onbreekbare altijd werkende radio s die mij vrouwtje noemen daar zijn de zweetmannetjes ze zeggen hoe onbestaanbaar het is dat ik geen man heb ik ben verliefd op de tegelhakker die eigenlijk sloper is voor mij de onderliggende nostalgie los bikt en serveert als schat in werkhandschoen ik ga ermee naar tussen Kunst en Kitsch daarna loopt hij met de lekkende plee door de kamer voor elke klus een ander mannetje afdekmannetje afplakmannetje schuurmannetje stucmannetje plamuurmannetje schildermannetje regelmannetje controleermannetje afzuigkapmannetje ze schaften die diepere lagen af metselen stoffige glimlachjes in mijn gemoed. Ootje uut de kuul was een begrip De oma van Toos Peters-Van Eldik uit de Kamperfoeliestraat, Ootje Bender, had in de jaren vijftig een kruidenierswinkeltje op de Ericastraat. Als kind woonde Toos bij haar oma. Ootje Bender was een begrip voor iedereen, met het hart op de goede plaats. Wanneer het moeite kostte het hoofd boven water te houden en er toch brood op de plank moest komen, kocht je bij Ootje op de pof. Boter, kaas, eieren, andere levensmiddelen, was middelen, snoep, maar ook exota frisdrank en vooral niet te vergeten: bier, in de bekende beugelflessen van Grolsch. Kon je niet betalen, dan werd het wel even opgeschreven. Ootje Bender voor haar winkeltje aan de Ericastraat Dat gebeurde ook na sluitingstijd. En dan zaten de mannen op het muurtje rechts van de winkel hun biertje te drinken, hoewel dat ook toen al verboden was. Wijlen Piet Remmers stond midden op het pleintje op de uitkijk. Zodra politie in zicht kwam, riep hij Pietje, tuus komme!. Ootje deed dan snel de winkel op slot en nam haar klanten mee naar de achterkamer. Dat lukte alleen lang niet altijd, dus er is menige bekeuring betaald. In de zomer werd het bier gekoeld in teilen en een wasbak, vol met staven ijs van Blokland. Dan was het gezellig op het pleintje en werd er door jong en oud gevoetbald. Menig ruitje sneuvelde. In de winter was Ootje achter de potkachel te vinden in de winkel, samen met tante Net en lekker aan de borrel. De winkel was het middelpunt van de buurt waar iedereen elkaar kende, elkaar hielp of ruzie maakte, maar dat was dan weer snel vergeten. Er waren wel meer winkeltjes, zoals dat van melkboer Peters die dagelijks zijn melk ventte. En in de Mosstraat rechts was nog groenteboer Dolf Heller. Die verkocht vanuit de woonkamer en zijn voortuin, maar ook hij trok er met zijn handkar dagelijks op uit. Maar de winkel van Ootje was het trefpunt van de buurt. 6

7 Met z n allen naar de school-in-debuurt Een beetje pionieren, zo noemt Mijke Janssen het, moeder van Uma Janssen (en haar jongere broertje). In juni volgend jaar wordt Uma vier en gaat ze naar school. Voor haar ouders betekent dat nadenken over welke school. Voor de hand ligt tegenwoordig om eerst op internet naar de score van verschillende basisscholen te kijken: groen, oranje of rood. Dat deed Mijke Janssen ook, maar daarnaast sprak ze nog maar enkele weken geleden mensen op straat aan, met de vraag naar welke school zij hun kinderen laten gaan. Want de score is één ding, een school-in-de-buurt vinden de ouders van Uma minstens zo belangrijk. De school-in-de-buurt is in dit geval Basisschool Aquamarijn. Uit deze gesprekken op straat maar ook op de kinderopvang Dikkertje Dap ontstond een groepje van acht ouders. Die hebben toen posters opgehangen met de oproep mee te doen met dit ouderinitiatief. En met teksten als Dichtbij, veel ruimte, vriendjes in de buurt, geen enge wegen. Maar ook met twijfels. Want met de sloop van de oude woningen is Aquamarijn leerlingen kwijt geraakt, 13 % van de leerlingen hebben moeite met leren en ongeveer 30% is zwart. Maar toen na het ophangen van posters de vader van Uma zich met dochter en een vriendinnetje bij de school onaangekondigd meldden, konden ze direct in de kleuterklas aanschuiven. Van de directeur persoonlijk kreeg Mijke een uitgebreide rondleiding. En er werd kennis gemaakt met de dans-, muziek- en dramalessen die er gegeven worden, met de grote speelruimte en de even grote eigen gymzaal. Ook trof ze een enthousiast en gedreven docententeam. Bovendien verhuist de school binnen enkele jaren naar een nieuw Voorzieningenhart aan de Waterstraat. Dat een basisschool eigenlijk een afspiegeling moet zijn van de wijk waar die is gevestigd, vindt Mijke Janssen voor de hand liggend. Dat haar dochter straks lopend naar school kan, is echter net zo belangrijk, maar het belangrijkste was de hele prettige sfeer die zij op de school aantrof. Meer ouders kunnen mee doen. Mijke Janssen hoopt op minimaal 15 ouderparen die gezamenlijk hun kinderen bij de Aquamarijn willen aanmelden. Neem contact op via rubinenmijke@me.com Op 10 december was er de kerstmarkt, op 3 januari is de nieuwjaarsreceptie op de school en op 19 januari houdt de Aquamarijn Open Dag. Voor alle ouders met kinderen van bijna vier Mijke Janssen met kinderen en een der ouders die ook mee wil doen Ook in 2011 steun Knelpuntenfonds Ook volgend jaar, 2011, kan er een beroep worden gedaan op het Knelpunten fonds van STOUW. Sinds jaar en dag kunnen bewoners van het Waterkwartier en de Wolfskuil een aanvraag indienen voor een (kleine) financiële ondersteuning voor een eigen activiteit, van straatfeest, uitstapje, bingo, kindervakantie-activiteiten, hobbyclub, vrouwenfeest, kerstmis, sinterklaas en carnaval. In het afgelopen jaar is daar in totaal 52 keer gebruik van gemaakt, 31 keer vanuit het Waterkwartier en 21 keer vanuit de Wolfskuil. Aan de activiteiten hebben in totaal bewoners meegedaan en er is alles bij elkaar voor ,50 vanuit het Knelpuntenfonds uitgekeerd. Deel nemers moeten ook altijd zelf een bijdrage leveren. En er moet na afloop ook altijd een financiële verantwoording worden ingediend. Het Knelpuntenfonds werkt in vier rondes. Vier keer per jaar kunnen aanvragen worden ingediend, als het maar voor de vaste datum van de betreffende ronde is. Deze data voor 2011 zijn: januari (o.a. aanvragen voor carnaval) maart (o.a. voor Paas-activiteiten) juni (o.a. voor alle vakantie-activiteiten) -- 7 oktober (voor Sinterklaas en Kerstmis) Aanvragen die na deze data worden ingediend, komen niet in behandeling. Aanvragen kunnen worden ingediend door het invullen en insturen van een aanvraagformulier, te vinden op maar ook telefonisch op te vragen via Of kom even langs op 2e Oude Heselaan

8 Dorus de wandluizenkiller Aan de lijn Het Wijkblad Oud-West publiceert in elke editie een lijstje met telefoonnummers die voor buurtbewoners van belang kunnen zijn. De lijst wordt voortdurend bijgewerkt en uitgebreid. Het onderstaande verhaal werd door wijkhistoricus Henny Fransen opgediept uit het voormalige archief van de Woningvereniging Nijmegen, het huidige Portaal. Gegevens met betrekking tot Dorus Groenewald zijn afkomstig van Claartje Janssen-Groesbeek (een voormalig buurmeisje uit de Bilderdijk straat) en van Karin Groenewald, schoondochter van Dorus. Wandgedierte was in vroeger jaren een veel voorkomend verschijnsel. De Nijmeegse gemeentezusters van Gils en Velthuijsen, die met oog op de volksgezondheid regelmatig woningen inspecteren en vooral actief zijn bij het ontluizen van schoolkinderen, merken in hun jaarverslag over 1929 al op: dat alle voorzorgsmaatregelen, alle controle op onderhoud en bewonen niet mochten baten om deze plaag te overwinnen. Door het kopen van tweede-hands beddegoed op de markt dringt het ongedierte ongevraagd de woningen binnen. Het ontsmetten van woningen is in die jaren dan ook een steeds terugkerende post op de jaarlijkse onderhoudsbegroting van Woning vereniging Nijmegen. De huurders wordt middels het huurreglement verboden om zonder voorafgaande toestemming hun woning te be hangen, zodat zich geen wandluis tussen het behang kan nestelen. Huurder Alberda verklaart op 2 juli 1920 bij het aanvaarden van zijn nieuwe woning aan de Jacob Catsstraat tegenover het bestuur van woningvereniging Nijmegen: dat bij het metterwoon verlaten van het bedoelde pand, hij dit desgewenscht weder in zijn oorspronkelijken toestand zal brengen, door het behangsel, hetwelk door hem huurder in de achter kamer werd aangebracht, weder op zijn kosten te doen verwijderen. In datzelfde jaar treedt de 31-jarige Dorus Groenewald als onderhoudsschilder in dienst van de woningvereniging en vanaf 1934 behoort, naast schilderwerk, het ontsmetten van woningen tot zijn dagelijkse werkzaamheden. Door ervaringen met wandgedierte wijs geworden, houdt Dorus zijn eigen huurwoning aan de Waterstraat zijn hele leven behangvrij. Een zoon van Dorus, Piet Groenewald trad later in de voetsporen van zijn vader, weliswaar niet bij de Woningvereniging Nijmegen, maar bij het schildersbedrijf Hagemans. Overigens bewonen Piet en Karin Groenewald hetzelfde huis aan de Waterstraat waar ook Dorus woonde. Op 2 juni 1949 heeft inspecteur de Waal van Maatschappij Bleijs aan de Lorentzkade in Leiden een onderhoud met de Nijmeegse woningvereniging. Het betreft het afsluiten van een Zuiverheid Risico Verzekering met het oog op de controle en zuivering van 3600 woningen. De verzekering houdt de jaarlijkse inspectie van alle verzekerde woningen in en een schriftelijke rapportage van elke zuivering van de met wandgedierte besmette woningen. De premie bedraagt zestig cent per woning. De zuiveringskosten komen op vijfentwintig gulden, terwijl de aangrenzende percelen voor een bedrag van twaalf gulden vijftig per woning een preventieve behandeling krijgen. Het ontsmetten geschiedt volgens de zogenaamde moderne elektrische nevelmethode. Volgens de verzekerings maatschappij volkomen ongevaarlijk voor mensen en huisdieren, zodat het niet nodig wordt geacht de woning tijdens de werkzaamheden te verlaten. Meld Misdaad Anoniem Milieutoezicht NIM Politie Portaal Wijkkantoor Opbouwwerk Tandem mobiel STOUW Tandem Oud West Wijkbeheerder Eward v.d.putten Wijkblad Oud-West Wijkcentrum Titus Brandsma Wijkcentrum Villa Nova Wijkcentrum De Driesprong Wijkmanager Jan Bannink Wijkpost Titus Brandsma Wijkpost Waterkwartier Wijkveiligheid Brigitte Haarhuis Bel&Herstel: Colofon Het Wijkblad Oud-West is een uitgave van de bewonersorganisatie Stichting Toekomst Oud-West. Het verschijnt in de Wolfskuil en de Rozenbuurt, de omgeving van de Krayenhofflaan en de Koninginnelaan en het Waterkwartier. Redactie Jan Groos, Carla Dijs, Leo Woudstra, Hans Zegveld, Ferry Blüm. foto s: Dave van Brenk tenzij anders vermeld. Opmaak en Druk ROC Nijmegen, Grafische Werkplaats Redactie-adres Kantoor STOUW Wijkcentrum Titus Brandsma Tweede Oude Heselaan VJ Nijmegen T (024) F (024)