JAARVERSLAG 2008 vzw. Allemaal Poezen

Maat: px

Weergave met pagina beginnen:

Download "JAARVERSLAG 2008 vzw. Allemaal Poezen"

Hilde van Loon
8 jaren geleden
Aantal bezoeken:

1 JAARVERSLAG 2008 vzw. Allemaal Poezen DE FEITEN: Geadopteerde katten in 2008: 401 (49 meer dan in 2007) Sterilisaties en castraties in 2008: 414 (117 meer dan in 2007) Beste dierenvrienden, leden, meters en peters, Ik zou zoals steeds droevige en opbeurende verhalen kunnen neerpennen van het afgelopen jaar. Maar soms krijg ik het gevoel dat het wat eentonig overkomt. Daarom gaan we deze keer de plezierige toer op, wat hier volgt is zo grappig en hartverwarmend dat U tot de laatste regel zeer geboeid zult blijven lezen. Hier gaan we dan, het woord is aan Asterix en zijn bazinneke, meteen aan de toplijst van de literatuur! Hallo allemaal, Ik heet nu Asterix en ik woonde tot 21/10/06 bij jullie VZW. Ik ben die bruine tijger die uit de Ardennen kwam, weten jullie nog? Ik was daar graatmager gevonden door mensen uit Burcht, die hebben mij hun ganse vakantie gevoerd en mij dan na overleg meegebracht naar de vzw. Ik wil jullie bij deze graag even gedag zeggen en vertellen hoe het nu met mij gaat. Nu woon ik bij een lief gezin in Zwijndrecht en ik ben hier het eerste en enige huisdier, dus ik word hier natuurlijk behandeld als een koning! 1

zoals steeds droevige en opbeurende verhalen kunnen neerpennen van het afgelopen jaar. Maar soms krijg ik het gevoel dat het wat eentonig overkomt.

2 Toen die familie mij voor het eerst zag bij jullie VZW was ik lichtjes depressief. Dat kwam omdat ik al sinds begin augustus in de opvang zat, en ik verloor de moed omdat ik nooit met iemand mee naar huis mocht. Ik wilde ook graag een eigen mandje, en van ellende begon ik mijn vacht te verliezen en bleef ik in een hoekje zitten. Toen de broer van mijn baasje mij aaide, ben ik me dan toch komen presenteren en ben ik op een schoot gekropen en er niet meer afgegaan, ik ben heel stilletjes blijven liggen met mijn ogen dicht en toen namen ze mij mee!!! In de auto heb ik gemiauwd en geplast van stress en vreugde tegelijkertijd denk ik. Eenmaal thuis was er van die angst niks meer te merken, mijn baasje had iets in het stopcontact gestopt dat een geruststellende geur verspreidde en ze had hetzelfde eten als in de opvang gekocht. Ik heb gelijk mijn deel van het huis verkend, gegeten en gedronken en bij iedereen op schoot gezeten. Mijn gezin stond nogal te kijken van mijn goede manieren: ik gebruik de krabpaal, ik bijt nergens in, ik ga braaf op de kattenbak, als ze met mijn brokjes rammelen kom ik af en ik ben dol op knuffelen. Asterix tijdens zijn jacht op de 'floche' van de zweep in de tuin: hebbes! Ik woon nu al een volledige week bij mijn nieuw gezin en ben al zowat helemaal ingeburgerd. Ik slaap het grootste deel van de tijd, verzorg mijn vachtje en knuffel met de huisgenoten. Ik maak niks kapot, daar blijven ze zich hier over verbazen. Mijn baasje had zich immers goed geïnformeerd, en die wist dat de kans groot was dat ik allerlei minder aangenaam gedrag zou vertonen zoals: - planten kapot bijten (ben je gek geworden? Ik krijg toch genoeg te eten?) - bang en schuw gedrag (onder de zetel kruipen? Waar is dat goed voor?) - onzindelijkheid (ja ik geef het toe, ik heb een keertje naast de bak gedaan. Nou en? Shit happens!) - uit vazen drinken (nee hoor, de lopende kraan is lekkerder) - beeldjes en vazen omstoten (pfff, ik speel liever met mijn speelgoed) - overal op springen (ik ben natuurlijk zo slim om dat alleen te doen als je weg bent haha) - ergens aan bijten of krabben (halloohoo, je hebt een krabpaal voor me gekocht, remember? En als ik ergens anders aan krab dan gaat het toch niet kapot, dus wat is het probleem?) - niet op schoot willen en bijten/krabben (hoe kan aaien en knuffelen nu irritant zijn?) - kieskeurig eetgedrag (ik ben een graatmagere zwerver geweest, ik eet zowat alles) - hysterisch rennen en spelen (rennen doe ik wel als ik buiten mag. En laat me nu slapen, ok?) 2

Ik wilde ook graag een eigen mandje, en van ellende begon ik mijn vacht te verliezen en bleef ik in een hoekje zitten.

3 - bang zijn voor vreemden (waar haal je dat nou weer vandaan? Bezoekers zijn DOL op mij en mijn geknuffel!) - heel veel haar verliezen (ja daar kan ik ook niks aan doen! Maar ik was mij wel van kop tot teen elke dag! Zijt gij wel proper achter uw oren? En ik blijf braaf als je mij borstelt) Zeg nu nog, ben ik geen knappe gast? Ondertussen voel ik me wat meer thuis en minder logee. Ik durf al wat wilder spelen met die aaiende handen en bijt wel eens speels in een vinger. Ik bijt nooit door hoor! Soms word ik ook helemaal wild als ze mij borstelen, dan hap ik naar de borstel en houd hem tussen mijn pootjes. Dat borstelen doen ze nu eigenlijk meer voor de lol, ik ruif haast toch niet meer. Ik cross ook wel eens als een gek door het huis, over de sofa en tussen de stoelen. Dat vind ik super om energie kwijt te spelen! Mijn gezin moet er echter nog steeds aan wennen. Ik mag nu ook geregeld mee in bed slapen, dan lig ik aan het voeteneind op het oranje deken dat ik heb ingepalmd. Vind ik geweldig! Donsdekens zijn ook supertof om met mijn poten op te dabben en op te zuigen en te bijten. Net of ik lig terug bij mijn mama aan de borst! Als ik dat doe, raak ik helemaal in een roes en begin hevig te spinnen. Alleen vinden mijn baasjes dat niet zo tof want ik bijt of klauw wel geregeld ergens een gat in. Maar als ze me dan zien genieten kunnen ze me weer niks kwalijk nemen, dan zeggen ze altijd dat ik al genoeg afgezien heb voor ik in de opvang kwam (nog nen dikke dankuwel en merci daarvoor). Nou, ik ga weer een tukje doen. Dada en tot de volgende keer! 3

Ondertussen voel ik me wat meer thuis en minder logee. Ik durf al wat wilder spelen met die aaiende handen en bijt wel eens speels in een vinger. Ik bijt nooit door hoor!

4 Hallo allemaal, Aangezien Asterix nu ligt te slapen naast mij op het bed, zal ik, zijn bazinneke, nu eens even een stukje vertellen over onze grote held. Het is nu 2 jaar geleden dat wij Asterix in Kruibeke zijn gaan halen. Ongelooflijk, maar die tijd is voorbij ge-vlo-gen. En ik kan nu al zeggen: ik zal NOOIT NEVER meer kattenloos zijn. Ik kan het niet goed uitdrukken, onze Asterix is hier veel beter in natuurlijk (die heeft de nieuwsbrief al volgetaterd zie ik), maar ik bedoel dat hij zowat het beste is wat ons gezin is overkomen. Mijn moeder kwam op een mooie dag met het idee om een kitten in huis te halen. Vroeger mochten hier geen huisdieren binnen van papa. Dat is dan ook het enige goede gevolg van de scheiding van mijn ouders: Asterix is hier mogen komen wonen. En vanaf dan heb ik nooit meer zondagavond met een brok in de keel mijn vriend naar huis zien vertrekken, noch heb ik me eenzaam in mijn bed rondgedraaid. Rix is immers in huis (lees: in bed en meestal op of naast het baasje aan het dabben)! Heerlijk is dat, opstaan samen met hem. Samen in de badkamer spetteren (hij drinkt wat hij aan stromend water te pakken kan krijgen), samen ontbijten (hij is wel veel sneller klaar dan ik en wil dan naar buiten). Als ik naar het werk vertrek, zie ik hem dikwijls ergens zitten, net of hij wuift me uit. 's Avonds is hij na twee keer roepen al aan de deur (als hij al niet zit te wachten), dan wordt er geaaid en eten gegeven en geaaid en gekookt en op schoot gezeten voor de TV. Om halverwege de avond al in bed te kruipen, dan moet ik me er meestal nog inwurmen omdat hij het beste plekje heeft bemachtigd. Asterix is ook niet onder de indruk van vreemden en enorm zelfbewust, iedereen die hier over de vloer komt is gek van hem! Hoe lief, hoe braaf, amai die is tam etc. Hij maakt niets kapot en bijt niet (enfin, soms om te spelen en dat zie je dan mijlen van tevoren aankomen). Het allerleukste aan Asterix is het feit dat hij echt om aandacht bedelt. Ik zit haast nooit voor de computer zonder dat Asterix op mijn schoot tracht te kruipen. Zou er eigenlijk eens een foto van moeten maken, hoe hij dan zijn snuit tegen mijn gezicht duwt en tracht zijn kont onder het bureau te wurmen zonder van mijn dijen te vallen. Aan al diegenen die mochten twijfelen aan het houden van een kat uit het asiel: kom naar Asterix kijken en geen één raskat van 500 euro zal je nog bekoren! PS Nee, hij is niet te koop en nee, hij gaat nooit meer bij ons weg. 4

Ik kan het niet goed uitdrukken, onze Asterix is hier veel beter in natuurlijk (die heeft de nieuwsbrief al volgetaterd zie ik), maar ik bedoel dat hij zowat het beste is wat ons gezin is overkomen.

5 Ben ik geen bofkont? Moge het mijn soortgenootjes even goed vergaan! De allerbeste wensen voor 2009 voor alle katten en natuurlijk ook voor jullie, dierenvrienden! Als geluk ergens voor het rapen lag Zou ik daarheen gaan op eerste Kerstdag Handen vol opgooien, hoog in de lucht dwarrelend met de wind in vogelvlucht Langs de sterren en de maan zou het jullie kant op gaan Al was het een klein beetje maar dan wordt het voor jullie, een gelukkig nieuw jaar! Met vriendelijke groeten Mevrouw L. Dierckxsens VZW Allemaal Poezen GSM 0478/ vzw@allemaalpoezen.be Rek:

Als geluk ergens voor het rapen lag Zou ik daarheen gaan op eerste Kerstdag Handen vol opgooien, hoog in de lucht dwarrelend met de wind in vogelvlucht

Vergelijkbare documenten

Schrijver: KAT Coverontwerp: MTH ISBN: 9 789402 123678 <Katelyne>

Schrijver: KAT Coverontwerp: MTH ISBN: 9 789402 123678 Inleiding Timo is een ander mens geworden door zijn grote vriend Tommy. Toch was het niet altijd zo geweest, Timo had Tommy gekregen voor