ver weg Biken in het Midden-Oosten Meer dan woestijn 112 Grinta!

Transcriptie

1 ver weg Biken in het Midden-Oosten Meer dan woestijn 112 Grinta!

2 Jebel Shams Muscat De profs draaien zich in het prille voorjaar warm in het Midden-Oosten met de rondes van Qatar, Oman en Dubai. Flitsende beelden van woestijnen, azuurblauwe zeeën, ruwe bergen met een verschroeiende zon en futuristische steden waar de rijkdom van afspat. Die landschappen zijn niet alleen voor profs weggelegd. Ook als toerist kan je prima fietsen in het Midden-Oosten. Wij gingen Oman verkennen. Minder al- Iran Pakistan Verenigde Emiraten ledaags dan de Camargue, Perzische Golf we weten het. Saudi-Arabië Oman Yemen SAMENSTELLING JOYCE VERDONCK Al Hamra Verenigde Emiraten Saudi-Arabië Yemen Oman Iran Pakistan Perzische Golf In hoofdstad Muscat valt al direct op dat Oman geen populair fietsland is. Dit is een oliestaat. Een liter benzine kost er nauwelijks meer dan een liter drinkbaar water. Van een ecologische voetafdruk hebben ze nog niet gehoord. Om in of uit Muscat te geraken, sta je in een lange file van terreinwagens en dure automerken. Fietsen zie je nauwelijks. Op die paar enkelingen na die hun leven riskeren op de drukke wegen. Toch bestaat ook hier een wielerclub. Enkele expats leggen twee keer per week een ritje af van een tweetal uur. Ik wil mee, tot ik hoor dat ze al bij het eerste daglicht vertrekken, rond 5 uur s morgens, om het drukke verkeer te vermijden. Ik wacht wel tot de bergen opdoemen. De fietswinkel van Oman Nederlander Frans Kohler woont al 14 jaar in Muscat. Eerst werkte hij als informaticus voor een oliebedrijf, maar na zijn pensioen is hij blijven plakken en zijn eigen fietswinkel begonnen. De enige échte fietswinkel voor heel Oman, zo zegt ie zelf. Jaarlijks worden fietsen in Oman verkocht. Peanuts vergeleken met het geschatte half miljoen fietsen in België. Het zijn grotendeels de Westerse expats en de Indiërs die fietsen kopen. Vroeger waren dat vooral goedkope Chinese merken. Maar ik merkte dat de vraag naar degelijke fietsen en vooral goede onderdelen groot was. Vrouwen op de fiets zijn hier even Grinta! 113 >

3 < Oude lemen wijk in verval. < Dadels: de nationale lekkernij. < Nieuwsgierige Omanikinderen.

4 < Geen fata morgana maar echt groen. < Heerlijk fietsen in de oase van Al Hamra. zeldzaam als een gletsjer in de woestijn. Als ze al een fiets kopen, is het om die te gebruiken op hun landgoed. Zelden in het openbaar. Maar stilaan is er toch vraag naar een cursus om vrouwen met de fiets te leren rijden. Ga ik hier als fietsende vrouw dan niet scheef bekeken worden? Lacherig werd me vooraf wel eens gevraagd of mijn burka niet tussen mijn spaken zou draaien. Maar Oman is verre van buurland Jemen. Omanivrouwen lopen gesluierd, maar als westerse toerist volstaat het om je schouders te bedekken en een broek of rok tot onder de knie te dragen. Alleen als je een moskee bezoekt, bedek je je volledig als vrouw. En in de bergen waar je nauwelijks een levende ziel tegenkomt, kan je perfect je topje of fietsbroek aantrekken. Bergen van chocolade Jebel Shams, het gebergte waar wij willen fietsen, ligt op dik twee uur rijden van de hoofdstad. Ons gezelschap, bestaande uit drie Nederlanders en vier Belgen, krijgt de komende dagen twee terreinwagens met chauffeur ter beschikking. Zodra we Muscat verlaten, wordt het landschap grimmiger en rotsachtig. Chocoladekleurige heuvels zonder begroeiing duiken op. We steken twee westerlingen op hun trekkingsfiets voorbij. Rondtrekken is geen probleem in Oman. Veilig genoeg en aan elke moskee kan je vers water inslaan. > Jaarlijks worden fietsen in Oman verkocht. Peanuts vergeleken met het geschatte half miljoen fietsen in België. < hij een tiental routes uitgestippeld. Meestal maken we daarbij gebruik van de brede, onverharde bergpassen. Boven de 2000 meter zijn er nauwelijks asfaltwegen te vinden in Oman. Ideaal om te mountainbiken. Echt technisch wordt het nooit. Singletracks zijn quasi onbestaande. Maar de weg slingert zich wel voortdurend steil omhoog en omlaag met stenen en los zand. Ik krijg vaak mensen mee op mijn tochten die zeggen dat ze goed in vorm zitten, maar halverwege al niet meer kunnen. De fervente mountainbikers in ons groepje zijn getriggerd. Bij de gelegenheidsfietsers breekt angstzweet uit. We fietsen boven de 2000 meter. In Muscat was het bloedheet, maar hier waait een frisse wind die ruikt naar naderende regen. Toch heeft niemand het bij de eerst klim nog koud. 15 procent omhoog. En het mulle zand verplicht je om in het zadel te blijven. Achter me slipt iemands wiel door, gevolgd door een vloek. De helft van het gezelschap moet te voet naar boven. Ik rij door, diep in het rood. En elke halve kilometer is er opnieuw zo n beklimming die je billen en kuiten doet ontploffen. Recupereren is er niet bij. Maar het uitzicht op een Grand Canyon à l oriental is subliem, met een heel spectrum aan aardekleuren. Alleen houterige, stekelige boomsoorten, acacia s en een paar gigantische jeneverbesbomen groeien hier. Gieren en kraaien zweven over. Geitjes springen de bergwanden op als ze ons horen komen. Geen luxe We passeren verlaten dorpen met half ingestorte lemen huisjes. Tot tien jaar geleden woonden hoog in de bergen mensen zonder stromend water of elektriciteit. Maar iedereen heeft van de overheid een lap grond en een huis gekregen in het dal. Veel mensen komen we niet tegen. Als een terreinwagen stampvol in het wit geklede Omanis ons voorbijsteekt, voel ik me in mijn topje erg bekeken, maar niemand die moeilijk doet. Aan enkele huisjes passeren we een armtierig standje waar vrouwen geknutselde armbandjes verkopen. Een van hun kleine kinderen wil zijn zelfgemaakt speelgoedje ruilen voor het sporthorloge van een van mijn reisgenoten. Tevergeefs. Een jongetje in een vuil gescheurd T-shirt trekt een afgebladerde ijskast open, die bij ons al twintig Maar wij zijn hier om te mountainbiken. Jebel Shams heeft pieken tot 3000 meter hoog, onverharde bergpassen en diepe kloven. Helaas is het gebied op eigen houtje verkennen niet zo simpel. Bewegwijzerde routes vind je hier niet. En niet elke gps-fabrikant biedt kaarten aan van deze streek. Dan maar een gids onder de arm nemen. De Duitser Christian Handrich biedt georganiseerde wandelingen en fietstochten aan in deze jaar geleden in het containerpark zou streek. Voor de mountainbike heeft zijn beland. Gekoelde frisdranken! > Grinta! 115

5 Ook al liggen de prijzen veel te hoog, we bieden niet af. Oman mag dan rijk geworden zijn door de olie, dit blijft een arme streek. We doen dan ook niet moeilijk als blijkt dat de hotels waar we in de bergen verblijven, heel erg basic zijn. Eenvoudige bungalows, een sobere eetzaal, geen zwembad, geen fitness, geen bar om bij te praten. Alcohol wordt hier sowieso niet verkocht. Maar tot een paar jaar geleden had je geen enkel hotel in de bergen, zegt gids Christian. Dan moest je elke dag afdalen naar de dichtstbijzijnde stad Nizwa om te overnachten. Binnenkort verhuist hij naar een andere toeristische plaats in Oman. En hij maakt zich zorgen over zijn project in Jebel Shams. Niemand staat klaar om het over te nemen. Ik heb hier fantastische routes uitgestippeld maar het is heel erg moeilijk om de toeristische dienst te overtuigen die routes te bewegwijzeren. Die begrijpen al helemaal niet wat wij westerlingen zo leuk vinden aan wandelen en fietsen. Onder de sterren en de maan Eén nacht kamperen we in de bergen. Wildkamperen is hier geen probleem. Je moet er alleen voor zorgen dat je niet in de buurt van een wadi of rivierdal gaat staan. Als het regent in de bergen, kunnen de stroompjes in de wadi s snel uit hun oevers treden. Er is geen openbare verlichting langs de bergpassen. Het is hier pikkedonker, met als gevolg een feeërieke sterrenhemel boven onze barbecue. De sfeer rond het kampvuur zit goed. Maar het kamperen zelf is een nachtmerrie. Onze gidsen zijn vergeten de tenten mee te brengen. > Vergeet de burka. In de bergen kan je als vrouw zelfs perfect je topje of fietsbroek aantrekken. < En eer die ons kampement bereiken, zijn de matrassen en slaapzakken, die nog op de laadbak van de truck lagen, helemaal nat van de ingevallen koude nacht. Iedereen staat s morgens gebroken en verkleumd op. We kunnen niet snel genoeg onze fiets bestijgen om onszelf warm te trappen. Ons is een gigantische oase beloofd vandaag. Eerst duiken we 10 km naar beneden via haarspeldbochten. De onverharde weg gaat al snel over in perfecte asfalt. De omgekeerde weg lijkt me een fantastische uitdaging met de racefiets. De langste beklimming in Oman is zelfs 23 km lang. Omdat de weg straks te druk wordt, laden we de fietsen in de truck. Een stel kinderen houdt ons in de gaten. Sommige dragen een dishdasha, een lang wit kleed. Anderen zitten erbij in losse westerse kleren. Een moedig ventje met een voetbalshirt van Messi zegt dat ie thuis ook een fiets heeft, maar toch liever voetbalt. > Jebel Shams heeft pieken tot 3000 meter hoog, onverharde bergpassen en diepe kloven. < Als ik een testrit met de mountainbike aanbied, springen ze alle acht recht. De jongetjes willen zich bewijzen. Eentje gaat te snel een bocht in en valt. Bloed aan de elleboog, maar de glimlach blijft. Een traditioneel geklede vrouw bekijkt het schouwspel vanop afstand en steekt haar duim naar me omhoog. Overdonderend groen De trucks brengen ons naar de immense oase van de stad Al Hamra. Het unieke irrigatiesysteem is beschermd door Unesco en zorgt ervoor dat groenten en fruit geteeld kunnen worden in de schaduw van gigantische dadelpalmbomen. We hebben de weggetjes langs de irrigatiekanalen maar te volgen. Soms gaan die over tot smalle singeltracks en moeten we gammele, geïmproviseerde bruggetjes over. Felgekleurde vogels vliegen van tak naar tak. Aziatische loonwerkers slaan ons zwijgend gade. Zij verbouwen groenten en fruit op de velden. Na een paar keer links en rechts af te slaan, weet ik al snel niet meer waar ons beginpunt ligt. Hier kan je makkelijk urenlang rondjes draaien en verloren rijden. Op een open plek krijgen we een postcardzicht cadeau. Groene velden met op de achtergrond honderden palmbomen en paarsbruine bergen. We wanen ons meer in Indonesië dan in de Perzische Golf. Als we stoppen om van het zicht te genieten, voelen we onze schoenen wegzakken in de modder. Stilaan bereiken we weer huizen. Christian doet ons stoppen aan een ondiep kanaaltjes om onze schoenen te poetsen. Sommigen springen met schoenen aan in het water. Rituele reiniging voor we langs de grote chique villa s passeren. Die staan in schril contrast tot het oude gedeelte van Al Hamra waar de grote leegloop is ingezet. Het is er nochtans mooi. Donkerbruine lemen huizen met rijkversierde houten deuren. Maar ook dit zijn huisjes zonder comfort zoals in de bergen. Iedereen trekt weg. En zonder bewoning, brokkelt dit cultureel erfgoed letterlijk af. Elk jaar opnieuw storten een paar van deze huisjes in, zegt Christian. We krijgen een maaltijd op de binnenkoer van een de huisjes. Gebakken rijst, groenten en kip. We lachen er een beetje mee. De voorbije dagen hebben we niets anders gegeten. Lekker, maar stilaan verlangen de verwende westerse magen iets anders. De trucks staan klaar om ons terug naar Muscat te brengen. Onze kleren plakken tegen onze lichamen. Nu we uit de bergen zijn, is het plots weer 10 graden warmer. Het kwik zit ruimschoots boven de 30 graden. Maar we klagen niet. De dag erna wacht ons de koude Belgische winter. 116 Grinta!

6 OMAN PRAKTISCH Vanuit België zijn er geen rechtstreekse vluchten naar Oman, wel vanuit Parijs en Amsterdam. De vlucht duurt 7 uur. Met Oman Air kan je gratis je fiets meenemen. Wil je toch vanuit België naar Oman, reken dan op een tussenlanding in Dubai, Abu Dhabi of Istanbul. Uiteraard heb je een internationaal paspoort nodig. Een visum koop je in de luchthaven zelf. Heel wat agentschappen bieden georganiseerde trips aan door Oman. Terreinwagens met chauffeur brengen je waar je wil zijn. Wij maakten gebruik van Jumbo Arabia. Info via Ook Sahara Tours is een prima adres. Wil je zelf je reis organiseren en ter plaatse een fiets huren, raadpleeg www. omanbicycle.com. Begeleide fietstochten en wandelingen kan je boeken via < Bergpas op 2000 meter hoogte. Vermijd de zomermaanden, dan is het te heet in Oman. De beste reisperiode is van november tot april maar ook dan klimt het kwik makkelijk boven de 30 graden. In de bergen kan je al terecht vanaf september tot juni. Maar hou er rekening mee dat het daar tijdens de wintermaanden best fris kan zijn, zeker s nachts. Elk jaar is er de Trans Hajar Mountainbike Race. Een vijfdaagse tocht voor recreanten in de bergen rond Muscat. Dit jaar start die op 30 januari. Heel veel mountainbikers bereiden zich er voor op de Cape Epic. Meer info via < Stof afwassen in irrigatiekanaal. < Ook in een woestijngebergte kennen ze haarspeldbochten. Grinta! 117