ABC Cultuur. verhalen van Stella van Lieshout illustraties door Tjarko van der Pol

Transcriptie

1 OP AVONTU U R! met Harlekijn en Columbina ABC Cultuur verhalen van Stella van Lieshout illustraties door Tjarko van der Pol

2 Groep 5-6 Muziek Een lied over verdriet

3 Er is bijna niemand op straat. De huizen zijn veel groter dan thuis en staan ver uit elkaar. Het lijkt wel alsof er niemand woont, zo stil is het. Harlekijn, Columbina en Pierrot zijn met hun ouders op bezoek bij vrienden, maar er is helemaal niets te doen. Ze vervelen zich. Vanavond gaan ze hamburgers en worstjes bakken in de tuin, maar dat duurt nog heel lang. Harlekijn trapt tegen een steentje. Pierrot kijkt op zijn telefoon. Er is een heel grote rivier verderop, zegt hij. Misschien is daar iets leuks te doen. Harlekijn en Columbina volgen Pierrot. Ze lopen langs huizen, een grote supermarkt en een mooi groen bos met een bordje geen toegang.

4 Dan ziet Columbina iets op straat liggen. Ze wijst ernaar. Wat ligt daar nu? Harlekijn en Pierrot rennen er op af. Wow! zeggen ze allebei. Als Columbina er ook is, pakt Pierrot het glimmende ding op. Het past precies in zijn hand en er zitten allemaal gaten in de zijkant. Wat is dat nou voor gek ding? vraagt Harlekijn. Pierrot legt uit dat je er muziek mee kunt maken. Het is een mondharmonica. Je blaast in één van de gaatjes en dan komt er geluid uit. En elk gaatje heeft een andere toon.

5 Harlekijn pakt de mondharmonica uit de handen van Pierrot en blaast er op. Het geeft een mooi geluid. Dan klinkt er ergens ver weg precies hetzelfde geluid. Columbina schrikt. Harlekijn blaast nog een keer. Weer horen ze dat geluid. Wat zou het zijn? Laten we kijken waar dat geluid vandaan komt! zegt Harlekijn. Pierrot en Columbina kijken elkaar aan. Is dat wel zo n goed idee? vraagt Columbina. Natuurlijk wel, zegt Harlekijn. Er is verder toch niets te doen. Daar heeft Harlekijn gelijk in. Ze blazen en volgen het geluid. Het komt steeds iets dichterbij. Ze gaan naar rechts, naar links, steken een grote weg over en komen dan bij een hele lange straat. Aan het eind van de straat staat een heel groot huis. Daar komt het geluid vandaan! zegt Pierrot. Ze rennen nog iets harder, tot ze hijgend bij het huis staan. Columbina legt haar handen op haar knieën, zo moe is ze.

6 Voor het huis zit een oude man in een schommelstoel, hij zwaait naar hen. Op zijn schoot ligt een gitaar en in zijn hand heeft hij hetzelfde instrument als Harlekijn. Ik zie dat jullie mijn mondharmonica hebben gevonden, roept hij. Columbina pakt het instrument en loopt het trappetje naar het huis op. De woorden zijn in een andere taal, maar het klinkt heel erg mooi. Ze luisteren zonder iets te zeggen. Harlekijn wiegt mee en Columbina leunt tegen de schommelstoel met haar ogen dicht. Dan is het lied klaar. Ze klappen en Pantalone maakt een buiging. Ze geeft de man de mondharmonica. Ik zag hem als eerst liggen. Toen Harlekijn erop speelde hoorden we een geluid, alsof iemand antwoord gaf. En nu zijn we hier. Ook Pierrot en Harlekijn zijn dichterbij gekomen. Ze staan achter Columbina en kijken naar de gitaar, de oude man, en het huis. Als de oude man lacht zien ze dat hij een paar tanden mist. Ik ben Pantalone, zegt de oude man. Kom zitten, dan speel ik een liedje voor jullie. Harlekijn, Columbina en Pierrot verzamelen zich rond Pantalone. Hij begint te zingen.

7 Als Pantalone zijn gitaar neerzet vraagt Harlekijn wat voor lied hij speelde. Dit is een lied voor als je verdrietig bent, zegt Pantalone. Ze noemen het de blues. Jullie zijn vast ook wel eens verdrietig. Nee, ik nooit, zegt Harlekijn trots, maar Pierrot en Columbina knikken. Iedereen is wel een keer verdrietig denkt Columbina, maar ze zegt het niet tegen Harlekijn. Ik heb nog nooit van de blues gehoord, zegt Pierrot. Kun je het ons leren? We kunnen wel een eigen lied over verdriet maken, zegt Pantalone en hij staat op. Binnen pakt hij pennen, papier en nog een mondharmonica. Dan legt hij uit hoe ze zelf een lied kunnen maken. Ze verzinnen eerst allerlei verdrietige dingen: Een ijsje dat op de grond is gevallen, een glijbaan die nat is van de regen, maar ook ergere dingen. Pierrot en Columbina beginnen gelijk met schrijven. Ze hebben een hele lijst gemaakt. Bovenaan de lijst staat de keer dat ze een dode eekhoorn vonden in de boomhut en ze hem moesten begraven.

8 Harlekijn heeft na lang denken nog steeds een leeg vel voor zich liggen. Het lukt maar niet om iets te verzinnen. Dan geeft Pantalone hem een mondharmonica. Ga jij maar alvast oefenen met spelen. Harlekijn pakt hem aan en blaast één voor één door alle gaatjes. Luister goed! Misschien kun je horen welke tonen blij of verdrietig zijn. De verdrietige tonen hebben we straks nodig, roept Pantalone terwijl hij limonade inschenkt. Harlekijn speelt verder en doet heel hard zijn best om alle verdrietige tonen te onthouden.

9 Als Pierrot en Columbina de tekst af hebben is het tijd om echt muziek te maken. Ze krijgen allemaal een mondharmonica en Pantalone speelt op de gitaar. De mensen in de straat komen allemaal kijken. Sommigen hebben ook een instrument meegenomen en spelen mee. Na de verdrietige liedjes komen de vrolijke liedjes. Iedereen klapt mee en begint te dansen. Dan staat Harlekijn op en zegt: Wij maken vanavond hamburgers en worstjes in de achtertuin. Laten we daar heen gaan, dan kunnen we de hele avond muziek maken! Pierrot en Columbina vinden dat een goed idee. Ook Pantalone komt uit zijn stoel en samen lopen ze terug. Het is een hele optocht met al die lachende en dansende mensen. Er wordt extra eten meegenomen en er zijn flessen limonade.

10 Als Harlekijn, Columbina en Pierrot de tuin inlopen zijn hun ouders nog steeds aan het praten met vrienden. Ze schrikken even bij het zien van Pantalone en alle mensen, maar al snel begrijpen ze het. We hebben muziek meegenomen voor ons hamburgerfeest, zegt Harlekijn. En een heleboel eten! roept Pierrot. Pantalone stelt zich voor en vraagt of het goed is als iedereen blijft eten in ruil voor muziek. Dat vinden ze een goed plan. Er worden hamburgers en worstjes gegeten, en Harlekijn, Columbina en Pierrot mogen nog één keer hun zelfgemaakte lied laten horen. De tuin staat helemaal vol, maar dat geeft niets: Er is plek genoeg voor iedereen.

11 Colofon Met dank aan Tekst Stella van Lieshout Illustraties Tjarko van der Pol Vormgeving Sanne Vos ABC Cultuur is een initiatief van het Centrum voor de Kunsten Beverwijk. De organisatie is in handen van Ninya de Wever projectleider en Debora Vollebregt, directeur. ABC Cultuur wordt mogelijk gemaakt door de Gemeente Beverwijk en het Fonds voor Cultuurparticipatie. Basisschool de Vrijheit, Basisschool de Wilgeroos, Beeldenpark Een Zee van Staal, Bibliotheek IJmond Noord, KeK Exposities, Kennemer Theater, Museum Kennemerland, PleinC, Allerd van den Bremen, Margriet van Duijvenbode, Tommie Freke, Moniek Goffree, Sanne Himmelreich, Franka Insinger, Elles Jeurink, Esther de Koning, Zina Koning, Laura Kool, Han van t Land, Judith van Lierop, Susanne Slings, Loes van der Staak, Maud de Regt, Rozemarijn Timmer, Ytje Veenstra, Trudy van Velsen en alle anderen die op een of andere manier een steentje hebben bijgedragen aan de totstandkoming van ABC Cultuur.