de heilige week voorafgaand aan het luiden van de klok

Transcriptie

1 zonnebril even uitblazen april Ik had besloten u geen andere kennis te brengen dan die over Jezus Christus de gekruisigde. 1 Korintiërs 2:2 de heilige week voorafgaand aan het luiden van de klok Ik weet van vreugde als leven wordt geboren en van de dromen als leven fleurig openplooit. Ik weet van de angst als leven in verwarring valt en van de ontgoocheling als leven wordt vermoord. Ik weet van moed mensen willen leven, vechten. Ik weet: leven is op weg naar de dood. Ik hoorde van Eén, die keerde die het wachtwoord van de dood en het brood van bitterheid in Emmaüs heeft stukgebroken en ik, ik zit hier tussen weten en horen hoop dat te horen het wint op het weten. Luid dan, paasklok zo luid als je kan luid en lang tot ik je hoor. E. Laridon

2 witte donderdag De disgenoten Het simpele gerei, het brood, dat is gesneden, de stilte, de gebeden want de avond is nabij. Uit tranen en uit pijn dit samenzijn verkregen: bij sober brood de zegen twee in ùw naam te zijn. Waar aan de witte dis uw teken wordt beleden verschijnt Gij : 'u zij vrede', gij Brood gij Wijn gij Vis. Ida Gerhardt Veel vroeger dan het avondmaal is het verhaal begonnen: want elke zieke, elke zondaar, elke doodgewaande mens heeft een vezel uit Zijn hart geplukt. Jezus stond zo stil, zo transparant: niets dan liefde en vergeving. Onhandig stond Hij met het waterbekken en de witte doek. Onhandig als elkeen die liefde doet. Maar zijn gestalte, zijn gebaar van onvervalste liefde was gestalte en gebaar van God. Hij schrok er zelf van: dat de Onnoembare even tastbaar werd in het verder strelen van onze gekwetste, vuile, broze voeten De gekwetste voeten in deze tijd Het zijn de voeten van wie niet of onvoldoende meetelt. Het zijn de voeten van gevangenen, van geïnterneerde jongeren. Het zijn de voeten van vluchtelingen en vreemden. De vuile voeten in deze tijd Het zijn onze voeten, wanneer wij er met vuile voeten doorgaan. Het zijn onze voeten, niet respectvol genoeg voor de schepping. Het zijn onze voeten, die niet gaan naar de medemens in nood. De broze voeten in de tijd Het zijn de voeten van de medemens die ziek is, afhankelijk. Het zijn de voeten van wie beperkte kansen heeft. Het zijn de voeten van wie stervend, weerloos, machteloos is. Bidden wij voor de mensen die naar Jezus voorbeeld Gods liefde zichtbaar maken in het strelen van de gekwetste, de vuile en de broze voeten

3 goede vrijdag Om de slagen Hem aangedaan roepen wij om ontferming over wie worden gekleineerd, uitgekleed en vertrapt, wie tot zwijgen worden gedwongen, gemarteld en vermoord. Om het brood door Hem gebroken en gedeeld, roepen wij om ontferming over wie worden beheerst door honger, de stille armen ook onder ons, over wie dorsten naar vrede. Om zijn eenzaamheid en verlatenheid roepen wij om ontferming over wie lijden aan zichzelf, wie van angst verkrampt zijn, wie eenzaam vervallen aan het donker. Om zijn zachtmoedigheid roepen wij om ontferming over de weerlozen onder ons, over wie alle geweld verdragen en weerstaan, van alle wapens afzien. Omdat hij een dienstknecht was tot het bittere einde, roepen wij om ontferming over wie leven onder harde heerszucht, over wie met macht en geweld mensenlevens overmeesteren. Sytze de Vries Moeder Maria Is zijn ure nu gekomen, blijven onvervuld de dromen die verdampen in de nacht? Waar wij allen hem verlaten, in onszelf gevangen zaten, wordt de weg door hem volbracht. Zie, de Jodenkoning! Woorden waar ik Gabriël in hoorde. Is dit vader Davids troon? Aan de schandpaal hoog geheven kroont hij met zijn dood het leven. Is hij zo Gods lieve zoon? Die ik laafde aan mijn borsten, vindt hij antwoord op zijn dorsten nu mijn kruik gebroken is? Vreugdewijn in Kana schonk hij. Spot en gal zo bitter drinkt hij, maar mijn dorst kent lafenis: de woestijn zal rozen geven en zijn bloed vult ons met leven, wordt als bruiloftswijn van kracht. Hij gaat heen, maar hij blijft bij mij. Met zijn laatste adem geef hij stem aan psalmen in de nacht. Sytze de Vries

4 Een lange weg van hoop Een lange weg werd het van vele hindernissen Pijn van slagen en stoten door mensen die je verwensen Drie maal vallen en weer opstaan gekneusd maar nog niet direct gekraakt Geliefden zien die nabij willen zijn maar alleen verder moeten gaan Vastgenageld worden op een kruis ten volle vernederd en gehoond Omringd zijn door velen maar toch ben je eenzaam en alleen Roepen in uiterste nood en niet weten of je wordt gehoord Die lange weg lijkt wel hopeloos En dan dat laatste woord in Uw handen leg ik mij Drie dagen stilte geliefden komen samen en treuren ze horen zachte woorden van hoop kijken op en schreeuwen het uit het is niet hopeloos HIJ LEEFT Uw lange weg is een weg van hoop Antoon Vandeputte

5 stille zaterdag Op Stille Zaterdag kunnen we alleen maar wachten. De tijd tijd laten zijn. Niet bang. Wel vol van hoop. De stilte van Paaszaterdag. Alles houdt zijn adem in. Is dit het einde? De stilte van Paaszaterdag is geen doodse stilte. In het niet zien en niet weten groeit de hoop. Alles bereidt opstanding voor. Pasen ligt om de hoek. Het voorjaar bloeit, de knoppen breken en bloesems geven taal en teken. De vogels zingen. God, wat is dit mooi. Ook ik wil zingen in mijn alledaagse kooi. Maar kan niet. Deze dagen staat tussen de takken uw bebloed gelaat. De bomen lopen wonderbaarlijk uit rond uw verminkte, naakte huid. Spijkers die hand en hout doorboren, de aarde bloeit als nooit tevoren. Ik hunker naar wat genade is, naar opbloei en verrijzenis. Maar kan het voorjaar nog niet aan, eerst moet de Heer zijn opgestaan. Jaap Zijlstra De steen Alles krijgt klaarder stem. De bomen zeggen: wij groeien op naar de nieuwe aarde, naar onze schaduw over het Lam. De vogels zeggen: wij trekken wiekend de winter voorbij naar het de eeuwige voorjaar, naar ons hooglied in Sion. De velden zeggen: wij zijn geboorte, voren van pijn, ploegsneden van het ontzaglijke baren der schepping. De mensen zeggen: wij zijn overal onderweg, overal voorgevoel over stervensdorst heen naar het levende water. Mijn hart zegt: kom in mijn hart, mijn ogen zeggen: spring in mijn licht, mijn handen zeggen: maak mij los, ik wil bidden. En God zegt: nog staat mijn kruis op de berg, nog is mijn graf gesloten, wentel in Gods naam je steen van Mij weg. Gabriël Smit