BIJLAGE. bij de. Aanbeveling van de Commissie

Transcriptie

1 EUROPESE COMMISSIE Brussel, C(2015) 3894 final ANNEX 1 BIJLAGE bij de Aanbeveling van de Commissie tot wijziging van de aanbeveling tot vaststelling van een gemeenschappelijk Praktisch handboek voor grenswachters (Schengenhandboek) voor gebruik door de bevoegde autoriteiten van de lidstaten bij de uitvoering van grenstoezicht op personen (C(2006) 5186 def.) NL NL

2 BIJLAGE De bijlage bij Aanbeveling C(2006) 5186 def. wordt als volgt gewijzigd: (1) Deel een, punt 2, wordt vervangen door: 2. EU-LIDSTATEN: 1. Oostenrijk 2. België 3. Bulgarije 4. Kroatië 5. Tsjechië 6. Cyprus 7. Denemarken 8. Estland 9. Finland 10. Frankrijk 11. Duitsland 12. Griekenland 13. Hongarije 14. Ierland 15. Italië 16. Letland 17. Litouwen 18. Luxemburg 19. Malta 20. Nederland 21. Polen 22. Portugal 23. Slowakije 24. Slovenië 25. Spanje 26. Zweden 27. Roemenië 28. Verenigd Koninkrijk (2) Deel een, punt 4, onder c), wordt vervangen door: c) de zee-, rivier- en meerhavens van de lidstaten voor de regelmatige interne veerverbindingen. (3) Deel een, punten 6, 14 en 15, wordt vervangen door: 6. Personen die onder het Unierecht inzake vrij verkeer vallen zijn de burgers van EU-lidstaten, EER-landen en Zwitserland, evenals hun gezinsleden, ongeacht hun nationaliteit, die hen vergezellen of zich bij hen voegen. 14. Minimale controle is de controle die wordt verricht op alle personen, met inbegrip van EU-burgers en personen die onder het Unierecht inzake vrij verkeer vallen, ter controle van hun identiteit en nationaliteit, in het geval van EU/EER/CHburgers, of van hun identiteit en familiebanden met een EU/EER/CH-burger, in het geval van hun gezinsleden die zelf geen EU/EER/CH-burgers zijn. Deze bestaat uit een snelle en eenvoudige controle van het reisdocument om de geldigheid ervan te verifiëren en eventuele tekenen van vervalsing of namaak op te sporen, en omvat tevens, wanneer dat naar aanleiding van een risicobeoordeling nodig word geacht, de raadpleging van de relevante databases, met name het documentengedeelte van SIS en Interpol. 15. Grondige controle is de controle die wordt verricht op onderdanen van derde landen. Deze bestaat erin dat de grenswachter nagaat of een onderdaan van een derde land voldoet aan alle voorwaarden om het grondgebied van een Schengenstaat binnen te komen (en te verlaten) en omvat tevens de raadpleging van de relevante databases, met name het documentengedeelte van SIS en Interpol. 2

3 (4) Deel een, punt 23, onder a), wordt vervangen door: a) doorreis over het grondgebied van de lidstaten of een voorgenomen verblijf op het grondgebied van de lidstaten van ten hoogste 90 dagen binnen een periode van 180 dagen vanaf de datum van eerste binnenkomst op het grondgebied van de lidstaten; (5) Deel twee, hoofdstuk I, punt 1, wordt als volgt gewijzigd: (a) Punt 1.1, onder a), wordt vervangen door: a) het bezit van een geldig reisdocument of geldige reisdocumenten die hen toestaan de grens te overschrijden, waarvan de geldigheid niet eerder verstrijkt dan drie maanden na de datum van het voorgenomen vertrek uit de lidstaten (met dien verstande dat in gemotiveerde spoedeisende gevallen van deze verplichting ontheffing mag worden verleend) en die zijn afgegeven in de voorafgaande tien jaar; (b) Punt 1.1, laatste alinea, wordt vervangen door: N.B. De bovengenoemde voorwaarden zijn niet van toepassing op EU-burgers en andere personen die onder het Unierecht inzake vrij verkeer vallen; die personen krijgen als algemene regel toegang tot het grondgebied van een lidstaat op vertoon van een identiteitskaart of een paspoort. Zie voor meer informatie de punten 1.6 en 3.1. (c) Punt 1.2, laatste alinea, wordt vervangen door: Alle reizigers hebben recht op informatie over de aard van de controle en op een professionele, vriendelijke en respectvolle behandeling die in overeenstemming is met het toepasselijke internationale, Unie- en nationale recht. (d) Punt 1.3, vierde en vijfde streepje van het tekstvak, wordt vervangen door: controleer de gegevens in het bestandssysteem, in het bijzonder het documentengedeelte van SIS en de Interpoldatabase van verloren en gestolen documenten; houd daarbij altijd verbaal contact en observeer het gedrag en de reactie van de reiziger (bijv. nervositeit, een agressieve houding, overdreven bereidheid tot medewerking); verifieer de gegevens ook in het Visuminformatiesysteem, als op de visumsticker is aangegeven dat de gegevens in het VIS zijn opgenomen. Afhankelijk van de vermeldingen op de visumsticker kan deze verificatie plaatsvinden aan de hand van het nummer van de visumsticker (bij de vermelding O ) of aan de hand van het nummer van de visumsticker plus controle van de vingerafdrukken van de visumhouder (bij de vermelding FP ); controleer, voordat u de grensstempel zet, of de persoon tijdens zijn laatste verblijf op het grondgebied van de Schengenstaten de toegestane verblijfsduur (dat wil zeggen 90 dagen binnen een periode van 180 dagen) niet heeft overschreden; (e) Punt 1.4 wordt vervangen door: Eenieder wordt, bij binnenkomst en uitreis, aan een minimale controle onderworpen, waarbij de identiteit van de persoon wordt vastgesteld op basis van de documenten waarmee hij de grens mag overschrijden. Deze minimale controle bestaat doorgaans uit een snelle en eenvoudige controle van het reisdocument om de geldigheid ervan te verifiëren en eventuele tekenen van vervalsing of namaak op te sporen. Deze controle dient tevens in te houden dat, wanneer dat op basis van een risicobeoordeling noodzakelijk wordt geacht, in de relevante databases (met name het documentengedeelte van SIS en de Interpoldatabase van verloren en gestolen documenten) informatie wordt geraadpleegd over gestolen, ontvreemde, verloren en 3

4 ongeldig gemaakte documenten. Als uit deze raadpleging blijkt dat er een SISsignalering bestaat met het oog op inbeslagname van het reisdocument, moet het document in kwestie onmiddellijk in beslag worden genomen en moet de inbeslagname onverwijld worden gemeld aan het Sirene-bureau volgens de regels van het Sirene-handboek. De minimale controle is de regel voor personen die onder het Unierecht inzake vrij verkeer vallen (zie punt 3.1), tenzij er aanleiding bestaat om te vermoeden dat de betrokkene een reëel, actueel en voldoende ernstig gevaar voor de binnenlandse veiligheid, de openbare orde of de internationale betrekkingen van een lidstaat vormt. (f) Aan punt 1.5 worden de volgende punten j) en k) toegevoegd: j) Reddingsdiensten, politie, brandweer en grenswachters (punt 3.14); k) Offshorewerknemers (punt 3.15). (g) Punt 1.5, laatste alinea voor het tekstvak, wordt vervangen door: N.B. Voor controles van onderdanen van derde landen die familieleden zijn van EU-, EER- of CH-burgers (personen die onder het Unierecht inzake vrij verkeer vallen), zie punt 3.1. (h) Punt 1.6, tweede en derde streepje, wordt vervangen door: een grondig onderzoek van het reisdocument op tekenen van vervalsing of namaak. Zo nodig dient het onderzoek van reisdocumenten, visa en verblijfsvergunningen te worden uitgevoerd door middel van een vergelijking met voorbeelden van gangbare documenten die recht geven op grensoverschrijding en voorbeelden van visumstickers, en door gebruik te maken van hulpmiddelen zoals UV-lampen, vergrootglazen, retroviewers, microscopen, lichtbakken en indien nodig geavanceerdere apparatuur zoals voor videospectrumanalyse enz. Daarnaast moeten de relevante databases worden geraadpleegd (met name de relevante onderdelen van de databases van SIS en Interpol). Hetzelfde geldt voor het Visuminformatiesysteem, als op de visumsticker is aangegeven dat de gegevens in het VIS zijn opgenomen. Afhankelijk van de vermeldingen op de visumsticker kan deze verificatie plaatsvinden aan de hand van het nummer van de visumsticker (bij de vermelding O ) of aan de hand van het nummer van de visumsticker plus controle van de vingerafdrukken van de visumhouder (bij de vermelding FP ). onderzoek van de in- en uitreisstempels in het reisdocument van de betrokken onderdaan van een derde land om, door middel van vergelijking van de data van in- en uitreis, te controleren of de betrokkene de maximale duur van het toegestane verblijf op het grondgebied van de Schengenstaten, dat wil zeggen 90 dagen binnen een periode van 180 dagen, niet reeds heeft overschreden. De periode van 90 dagen moet worden berekend vanaf de datum van eerste binnenkomst; (i) Punt 1.6, laatste alinea in het tekstvak, wordt vervangen door: Daarom moeten de autoriteiten van elke lidstaat die bevoegd zijn voor de uitvoering van gezondheidsmaatregelen altijd, in overeenstemming met het nationale en het Unierecht inzake de volksgezondheid en met de procedures die door elke lidstaat zijn vastgesteld, worden betrokken bij de beoordeling van het risico voor de volksgezondheid, met het oog op het toestaan of weigeren van de inreis aan de grens. (j) Aan punt 1.6 wordt het volgende tekstvak toegevoegd: 4

5 Richtsnoeren voor de berekening van de duur van het verblijf: Voor de berekening van de 90 dagen binnen een periode van 180 dagen geldt de inreisdatum als de eerste dag van het verblijf op het grondgebied van de lidstaten en de uitreisdatum als de laatste dag van het verblijf op het grondgebied van de lidstaten. De referentieperiode van 180 dagen wordt zodanig berekend dat op elke dag van het verblijf wordt gekeken naar de aan die dag voorafgaande periode van 180 dagen om na te gaan of nog steeds aan de voorwaarden van 90 dagen per 180 dagen wordt voldaan. Dat betekent dat een ononderbroken afwezigheid van 90 dagen recht geeft op een nieuw verblijf van maximaal 90 dagen. Zie: Voor het berekenen van de toegestane verblijfsduur volgens de nieuwe regels kan gebruik worden gemaakt van de calculator voor resterende reisdagen met een Schengenvisum voor kort verblijf, op de website van directoraat-generaal HOME van de Europese Commissie (of gedownload via CIRCA). De gebruiksaanwijzing geeft informatie over de nieuwe regels en het gebruik van de calculator en bevat praktische voorbeelden. Zie Deze berekeningsmethode voor korte verblijven, die sinds 18 oktober 2013 van kracht is, geldt niet voor de visumvrijstellingsovereenkomsten die de EU heeft gesloten met Antigua en Barbuda, de Bahama s, Barbados, Brazilië, Saint Kitts en Nevis, Mauritius en de Seychellen. Voor die landen blijven de oude regels (waarin sprake is van drie maanden binnen een periode van 6 maanden na de datum van eerste binnenkomst) van kracht. De duur van het verblijf van niet-eu-burgers die reizen met een visum dat is afgegeven overeenkomstig de visumversoepelingsovereenkomsten die de EU met bepaalde andere derde landen heeft gesloten, wordt volgens de nieuwe methode berekend, aangezien in die overeenkomsten wordt gesproken van 90 dagen binnen een periode van 180 dagen. (k) In punt 1.10 wordt in het tekstvak Rechtsgrondslag de volgende vermelding geschrapt: Arrest van het Hof van Justitie van 3 oktober 2006 in zaak C-241/05 Bot tegen Préfet du Val-de-Marne (6) In deel twee, hoofdstuk I, punt 2.2.6, wordt het tekstvak vervangen door: * Rechtsgrondslag: Verordening (EG) nr. 1987/2006 van het Europees Parlement en de Raad van 20 december 2006 betreffende de instelling, de werking en het gebruik van het Schengeninformatiesysteem van de tweede generatie (SIS II), artikelen 24 tot en met 26 Besluit 2007/533/JBZ van de Raad van 12 juni 2007 betreffende de instelling, de werking en het gebruik van het Schengeninformatiesysteem van de tweede generatie (SIS II), hoofdstukken V tot en met IX 5

6 (7) Deel twee, hoofdstuk I, punt 3, wordt als volgt gewijzigd: a) De titel van punt 3.1 en de eerste alinea van punt worden vervangen door: 3.1. Personen die onder het Unierecht inzake vrij verkeer vallen Personen die onder het Unierecht inzake vrij verkeer vallen, mogen als algemene regel de grens van een lidstaat overschrijden op basis van de volgende documenten: b) De punten 3.1.2, en worden vervangen door: Indien een persoon die onder het Unierecht inzake vrij verkeer valt niet in het bezit is van de benodigde reisdocumenten of, indien van toepassing, de benodigde visa, moet de betreffende lidstaat de betrokkene, voordat deze wordt teruggestuurd, alle redelijke gelegenheid bieden om de benodigde documenten te verkrijgen of deze naar hem/haar toe te laten brengen binnen een redelijke tijdslimiet dan wel om op een andere wijze te staven of te bewijzen dat hij/zij onder het recht inzake vrij verkeer valt. Indien de reiziger een reisdocument zonder machineleesbare zone overlegt en er twijfel bestaat over zijn/haar identiteit, wordt een tweedelijnscontrole verricht Controles op personen die onder het Unierecht inzake vrij verkeer vallen, blijven als algemene regel beperkt tot de controle van hun identiteit en hun nationaliteit/familiebanden (de zogeheten minimale controle, zie punt 1.4). Daarom dienen aan hen in beginsel geen vragen te worden gesteld over bewijzen van dienstverband, salarisafrekeningen, bankafschriften, accommodatie, middelen van bestaan of andere persoonlijke gegevens Grenswachters mogen echter, op niet-systematische basis en om zich ervan te vergewissen dat de betrokkenen geen reëel, actueel en voldoende ernstig gevaar voor de binnenlandse veiligheid, de openbare orde of de internationale betrekkingen van lidstaten of een gevaar voor de volksgezondheid vormen, een verdere controle van de betrokkenen uitvoeren door nationale en Europese databases te raadplegen. Niet-systematische controles van personen die volgens het Unierecht het recht van vrij verkeer genieten, mogen aan alle grensdoorlaatposten worden uitgevoerd op basis van een risicobeoordeling, dan wel als ondersteunende maatregel steekproefsgewijs. Op basis van een analyse van de risico s voor de interne veiligheid of een analyse van mogelijke bedreigingen voor de veiligheid van de buitengrenzen mogen personen die voorwerp zijn van deze risicobeoordeling systematisch worden gecontroleerd. Personen die geen voorwerp zijn van de risicobeoordeling worden in het algemeen niet geverifieerd aan de hand van de databases. Dit betekent ook dat de passagiersgegevens van EU-burgers die met het oog op de grenscontrole zijn doorgegeven, in de databases mogen worden geverifieerd om mogelijk te maken dat die gegevens worden gebruikt als bewijsmateriaal teneinde na te gaan dat er geen sprake is van een dreiging voor de nationale veiligheid. Met het oog op beter gerichte controles moet in het bijzonder gebruik worden gemaakt van de API-gegevens van passagiers op binnenkomende vluchten, overeenkomstig de huidige en geactualiseerde risicobeoordeling. Voorbeeld in verband met de identificatie van buitenlandse strijders Teneinde personen op te sporen die naar de EU terugkeren vanuit conflictgebieden waar zij terroristische organisaties hebben bestreden of gesteund, mogen de 6

7 grenswachters systematisch in de databases bepaalde reispatronen nagaan (bijvoorbeeld vluchten uit gebieden in de geografische nabijheid van conflictgebieden) voor een bepaalde categorie personen die voorwerp is van de risicobeoordeling. In dit verband wordt er bij de lidstaten op aangedrongen dat zij gebruikmaken van de gemeenschappelijke risico-indicatoren die de Commissie samen met de lidstaten en relevante agentschappen heeft opgesteld. In ieder geval moeten deze controles in verhouding staan tot het beoogde doel, dat wil zeggen de bescherming van de interne veiligheid of de veiligheid van de buitengrenzen, maar ook worden aangepast aan door de lidstaten geconstateerde dreigingsontwikkelingen. De controles moeten worden geïntensiveerd wanneer de risico s groter worden en moeten worden uitgevoerd zolang de desbetreffende risicobeoordeling aangeeft dat dergelijke geïntensiveerde controles noodzakelijk zijn. Een signalering in het SIS of in andere databases is op zichzelf niet voldoende reden om personen die onder het Unierecht inzake vrij verkeer vallen, de toegang te weigeren (zie hoofdstuk I, punt 6.3, voor de regels die gelden voor de weigering van toegang van personen die onder het Unierecht inzake vrij verkeer vallen). Eerdere strafrechtelijke veroordelingen zijn op zichzelf geen grond voor weigering van toegang. c) Punt wordt vervangen door: De lidstaten mogen zeelieden die in het bezit zijn van een identiteitsbewijs voor zeelieden, afgegeven overeenkomstig de Verdragen betreffende de nationale identiteitsbewijzen van zeevarenden nr. 108 (1958) of nr. 185 (2003) van de Internationale Arbeidsorganisatie (IAO), het Verdrag inzake het vergemakkelijken van het internationale verkeer ter zee (FAL-Verdrag) en het ter zake strekkende nationale recht, toestaan de lidstaten binnen te komen door aan land te gaan om in het havengebied waar hun vaartuig heeft aangelegd of in de aangrenzende gemeenten te vertoeven, of de lidstaten te verlaten door naar hun schip terug te keren, zonder dat zij zich bij een grensdoorlaatpost hoeven te melden, op voorwaarde dat zij voorkomen op de bemanningslijst van hun schip en dat die lijst eerder ter controle aan de bevoegde autoriteiten is overgelegd. Dit belet niet dat, op basis van een beoordeling van het risico voor de interne veiligheid of het risico van illegale immigratie, zeelieden door de grenswachters aan een controle overeenkomstig artikel 7 worden onderworpen voordat zij aan land gaan. d) Punt wordt vervangen door: De visumvrijstelling mag tevens worden uitgebreid tot scholieren op schoolreis die onderdaan zijn van een derde land waarvoor de visumplicht geldt, maar verblijven in een derde land dat van die plicht is vrijgesteld (bijvoorbeeld scholieren met de Turkse nationaliteit die legaal in Montenegro verblijven). e) Punt 3.9, eerste alinea, wordt vervangen door: Grensarbeiders en andere categorieën personen die regelmatig de grens overschrijden, die bij de grenswachters goed bekend zijn omdat zij frequent via dezelfde grensdoorlaatpost de grens overschrijden en van wie de grenswachters, op grond van een eerdere controle, weten dat zij noch in het SIS, noch in een nationaal opsporingsregister gesignaleerd zijn, worden slechts aan steekproefsgewijze controles 7

8 onderworpen om na te gaan of zij in het bezit zijn van een geldig document waarmee zij de grens mogen overschrijden en of zij aan de toegangsvoorwaarden voldoen. De steekproefsgewijze controles moeten worden uitgevoerd in overeenstemming met de toepasselijke procedures voor respectievelijk onderdanen van een derde land in het algemeen en personen die onder het Unierecht inzake vrij verkeer vallen. f) De punten 3.10, 3.11 en 3.12 worden vervangen door: 3.10 Het memorandum van overeenstemming tussen de Europese Gemeenschap en de overheidsdienst voor toerisme van de Volksrepubliek China inzake visa en aanverwante kwesties met betrekking tot het bezoek van groepen toeristen vanuit de Volksrepubliek China (Approved Destination Status ADS) is een specifieke regeling voor het bezoek van groepen toeristen, bestaande uit Chinese burgers, vanuit China aan het grondgebied van de Unie Deelnemers aan deze Chinese reisgroepen ( ADS-toeristen ), die uit ten minste vijf personen dienen te bestaan, moeten het grondgebied van de Unie als groep binnenkomen en verlaten. Zij dienen tevens als groep over het grondgebied van de Unie te reizen volgens een vooraf vastgesteld reisprogramma Als regel moeten ADS-toeristen worden begeleid door een reisleider die erop toeziet dat zij de Unie als groep binnenkomen en verlaten. g) De volgende punten 3.14 en 3.15 worden toegevoegd: 3.14 Reddingsdiensten, politie, brandweer en grenswachters De regelingen voor de in- en uitreis van leden van reddingsdiensten, politie en brandweer in noodsituaties, alsmede van grenswachters die voor hun werk de grenzen overschrijden, worden vastgelegd in het nationale recht Offshorewerknemers Offshorewerknemers die regelmatig terugkeren naar de lidstaten zonder op het grondgebied van een derde land te hebben verbleven, worden niet stelselmatig gecontroleerd. Niettemin wordt op basis van een beoordeling van het risico van illegale immigratie bepaald met welke frequentie controles worden verricht. (8) Deel twee, hoofdstuk I, punt 4, wordt als volgt gewijzigd: a) Punt 4.1 wordt vervangen door: Als algemene regel worden de reisdocumenten van alle onderdanen van derde landen bij inreis en bij uitreis systematisch afgestempeld. Het stempel is geen bewijs dat er een grondige controle is verricht; aan de hand van het stempel kan alleen met zekerheid worden vastgesteld op welke datum en in welke plaats de grens is overschreden. Afstempeling is tevens bedoeld om ervoor te zorgen dat er, tijdens controles bij de inreis in en de uitreis uit het Schengengrondgebied, kan worden geverifieerd of de maximale duur van het verblijf van een onderdaan van een derde land op het Schengengrondgebied 90 dagen binnen een periode van 180 dagen in acht is genomen. b) Aan punt 4.2 worden de volgende punten h) en i) toegevoegd: h) in de reisdocumenten van bemanningsleden van passagiers- en goederentreinen op internationale verbindingen; i) in de reisdocumenten van onderdanen van derde landen die de in Richtlijn 2004/38/EG bedoelde verblijfskaart overleggen. 8

9 c) Punt 4.3 wordt vervangen door: De reisdocumenten van onderdanen van derde landen die gezinsleden zijn van EU-, EER- of CH-burgers dienen eveneens te worden afgestempeld, tenzij zij een verblijfsvergunning of verblijfskaart overleggen die overeenkomstig Richtlijn 2004/38/EG is afgegeven en overeenkomstig artikel 34 van de Schengengrenscode is aangemeld, of waarin anderszins duidelijk is vermeld dat de houder een gezinslid van een EU-burger of een gezinslid van een EER- of CH-burger is. * Voorbeelden: 1) Een Oekraïens staatsburger die echtgenote is van een Duits staatsburger en houdster van een Nederlandse verblijfsvergunning/verblijfskaart (waarin haar hoedanigheid van gezinslid van een EU-burger vermeld wordt) en die wordt vergezeld door haar echtgenoot of die zich vervolgens bij haar echtgenoot voegt, waardoor zij het recht van vrij verkeer uitoefent. Het reisdocument van deze vrouw mag niet worden afgestempeld. 2) De Moldavische echtgenoot van een Brits staatsburger, die in het bezit is van een Britse verblijfsvergunning/verblijfskaart (waarin zijn hoedanigheid van gezinslid van een EU-burger vermeld wordt) en die wordt vergezeld door zijn echtgenote. Het reisdocument van deze man mag niet worden afgestempeld. 3) Een Indiaas staatsburger, die echtgenote is van een Frans staatsburger en houdster van een Schengenvisum, maar (nog) niet van een Franse verblijfsvergunning/verblijfskaart, die zich bij haar echtgenoot voegt. In dit geval moet het reisdocument van deze vrouw worden afgestempeld. d) Punt 4.6, alinea vóór het tekstvak, wordt vervangen door: Bij de inreis en uitreis van onderdanen van derde landen die aan de visumplicht zijn onderworpen, is de algemene regel dat het stempel wordt aangebracht op de bladzijde tegenover de bladzijde waarop het visum is aangebracht. Als die bladzijde niet bruikbaar is, wordt het stempel op de volgende bladzijde aangebracht. Er mogen geen stempels worden aangebracht in de machineleesbare zone en de stempels mogen niet worden aangebracht op de bladzijde met persoonsgegevens en andere bladzijden waarop oorspronkelijke, formele aantekeningen worden aangebracht. (9) Deel twee, hoofdstuk I, punt 6, wordt als volgt gewijzigd: (a) Punt 6.1, onder f), wordt vervangen door: f) zij hebben zich reeds 90 dagen binnen een periode van 180 dagen op het grondgebied van de Schengenstaten opgehouden (ter bepaling hiervan dient voor elke dag van het verblijf de daaraan voorgaande periode van 180 dagen te worden bezien); (b) Het inleidende zinsdeel van punt 6.2 wordt vervangen door: Een lidstaat weigert geen toegang en laat de onderdaan van een derde land toe op zijn grondgebied in de volgende gevallen: (c) Punt 6.2, onder c), wordt vervangen door: c) indien de persoon in het bezit is van een verblijfsvergunning, een visum voor verblijf van langere duur of een terugkeervisum afgegeven door een Schengenstaat, of, indien dat vereist is, een verblijfsvergunning, een visum voor verblijf van langere duur en een terugkeervisum, dan wel indien de persoon in het bezit is van een door een 9

10 Schengenstaat afgegeven verblijfsvergunning en een paspoort dat ouder is dan tien jaar, teneinde de persoon doorreis toe te staan om het grondgebied van die staat te bereiken. De doorreis kan echter worden geweigerd indien de betrokken persoon gesignaleerd is in de nationale gegevensbanken van een Schengenstaat waarvan de persoon de buitengrenzen wenst te overschrijden, en de signalering vergezeld gaat van de instructie om de binnenkomst of doorreis te weigeren. (d) Punt 6.3 wordt vervangen door: Personen die onder het Unierecht inzake vrij verkeer vallen mag de toegang alleen worden geweigerd om redenen van openbare orde of openbare veiligheid, dat wil zeggen wanneer hun persoonlijke gedrag een reëel, onmiddellijk en voldoende ernstig gevaar vormt voor een van de fundamentele belangen van de samenleving. (e) Punt 6.3.1, vijfde alinea, wordt vervangen door: "Het bovenstaande doet geen afbreuk aan andere acties die moeten worden ondernomen als gevolg van een SIS-signalering, zoals de aanhouding van de betrokken persoon, het treffen van beschermende maatregelen, informatieverstrekking over verloren en gestolen documenten enz. Als uit deze raadpleging blijkt dat er een SIS-signalering bestaat met het oog op inbeslagname van een document, moet het document in kwestie onmiddellijk in beslag worden genomen en moet voor nadere informatie onverwijld contact worden opgenomen met het Sirene-bureau. (f) Punt 6.3.2, alinea vóór het tekstvak, wordt vervangen door: Indien een persoon die onder het Unierecht inzake vrij verkeer valt niet in het bezit is van de benodigde reisdocumenten of, indien van toepassing, de benodigde visa, moet de betreffende lidstaat de betrokkene, voordat hij/zij wordt teruggestuurd, alle redelijke gelegenheid bieden om de benodigde documenten te verkrijgen of deze naar hem/haar toe te laten brengen binnen een redelijke tijdslimiet dan wel om op een andere wijze te staven of te bewijzen dat hij/zij onder het recht inzake vrij verkeer valt. (g) Punt 6.8 wordt vervangen door: 6.8 Indien een persoon die onder het Unierecht inzake vrij verkeer valt de toegang wordt geweigerd, moet de grenswachter de betrokken persoon altijd een schriftelijke beslissing verstrekken. Deze beslissing dient zodanig te zijn opgesteld dat de betrokken persoon de inhoud en de implicaties daarvan kan begrijpen. De beslissing dient tevens de precieze en volledige aanduiding van de redenen van openbare orde of openbare veiligheid te bevatten waarop de beslissing is gebaseerd, tenzij dit in strijd is met de belangen van staatsveiligheid. De beslissing moet daarnaast de rechtbank of overheidsautoriteit vermelden waar de betrokken persoon beroep kan instellen, evenals de tijdslimiet voor het beroep. (10) Deel twee, hoofdstuk I, punt 7.1, eerste streepje, onder a), wordt vervangen door: a) doorreis over het grondgebied van de lidstaat of een voorgenomen verblijf op het grondgebied van de lidstaat van ten hoogste 90 dagen binnen een periode van 180 dagen op het grondgebied van de lidstaten; (11) Deel twee, hoofdstuk I, punt 9.2.1, wordt vervangen door: 10

11 9.2.1 Totdat Bulgarije, Cyprus en Roemenië zich bij het Schengengebied aansluiten, kunnen zij eenvormige Schengenvisa die geldig zijn voor twee of meer binnenkomsten, visa voor langdurig verblijf en verblijfsvergunningen die zijn afgegeven door een Schengenstaat erkennen als gelijkwaardig aan hun nationale visa met het oog op de doorreis over hun grondgebied of voorgenomen verblijf op hun grondgebied van meer dan 90 dagen binnen een periode van 180 dagen. (12) Deel twee, hoofdstuk I, punt 10, wordt als volgt gewijzigd: (a) Voetnoot 8 in de titel van punt 10 wordt vervangen door: 8 Dit gedeelte is niet van toepassing op Noorwegen, IJsland, Liechtenstein en Zwitserland. Dit gedeelte is van toepassing op Denemarken voor zover het betrekking heeft op de vaststelling van de lidstaat die verantwoordelijk is voor de beoordeling van een asielverzoek. (b) Het tekstvak Algemene beginselen wordt vervangen door: Algemene beginselen: Alle verzoeken om internationale bescherming (met inbegrip van asiel) die aan de grens worden ingediend, moeten door lidstaten worden beoordeeld om, op basis van de criteria in Richtlijn 2011/95/EU van 13 december 2011, te bepalen of de verzoeker in aanmerking komt voor de vluchtelingenstatus, overeenkomstig het Verdrag van Genève betreffende de status van vluchtelingen van 28 juli 1951 zoals aangevuld door het Protocol van New York van 31 januari 1967, of voor subsidiaire bescherming zoals gedefinieerd in diezelfde richtlijn. De lidstaat die verantwoordelijk is voor de behandeling van het verzoek moet worden bepaald overeenkomstig Verordening (EG) nr. 604/2013 van de Raad van 26 juni 2013 (Dublin III-verordening). De aard van de behandeling moet worden bepaald overeenkomstig Richtlijn 2005/85/EG van de Raad* (richtlijn asielprocedures). * Deze richtlijn wordt op 21 juli 2015 ingetrokken en vervangen door Richtlijn 2013/32/EU. (c) Punt 10.4, tekstvak Rechtsgrondslag, wordt vervangen door: Rechtsgrondslag: Verdrag van Genève van 28 juli 1951 en Protocol van New York; Verordening (EG) nr. 2725/2000 van de Raad; Verordening (EG) nr. 407/2002 van de Raad; Verordening (EU) nr. 603/2013 van de Raad; Verordening (EU) nr. 604/2013 van de Raad; 11

12 Verordening (EU) nr. 118/2014 van de Raad; Richtlijn 2011/95/EU van de Raad; Richtlijn 2005/85/EG van de Raad; Handvest van de grondrechten van de Europese Unie, met name artikel 4 (verbod van folteringen en van onmenselijke of vernederende behandelingen of bestraffingen), artikel 18 (recht op asiel) en artikel 19 (bescherming bij verwijdering, uitzetting en uitlevering). (13) Deel twee, hoofdstuk II, punt 1, wordt als volgt gewijzigd: a) Punt 1.1 wordt vervangen door: De grenswachter die de leiding heeft over een grensdoorlaatpost moet ervoor zorgen dat er effectieve personen- en documentencontroles worden uitgevoerd en moet tevens zorgen voor de veiligheid en de doorstroming van het wegverkeer. Daartoe dienen waar nodig technische verbeteringen te worden aangebracht om de responstijd voor de raadpleging van de desbetreffende gegevens te verkorten. Waar nodig dient de technische infrastructuur van de grensdoorlaatposten te worden verbeterd en tevens meer gebruik te worden gemaakt van paspoortlezers en mobiele terminals. b) Punt 1.2 wordt vervangen door: Indien mogelijk dienen er gescheiden rijstroken te zijn voor personen die onder het Unierecht van vrij verkeer vallen en overige onderdanen van derde landen, overeenkomstig de algemene voorschriften voor aparte rijstroken. c) Punt 1.3, tweede tekstvak, laatste alinea, wordt vervangen door: Al deze extra controles worden uitgevoerd overeenkomstig het desbetreffende Unierecht en de nationale regelgeving van elke Schengenstaat. d) Het volgende punt 1.4 wordt toegevoegd: 1.4 De lidstaten kunnen met aangrenzende derde landen bilaterale overeenkomsten sluiten of handhaven die strekken tot instelling van gemeenschappelijke grensdoorlaatposten waar de grenswachters van de lidstaat en de grenswachters van het derde land na elkaar uitreis- en inreiscontroles verrichten overeenkomstig hun nationaal recht op het grondgebied van de andere partij. Dergelijke gemeenschappelijke grensdoorlaatposten kunnen zich op het grondgebied van een lidstaat of op het grondgebied van een derde land bevinden. (14) Deel twee, hoofdstuk II, punt 2, wordt als volgt gewijzigd: (a) Punt 2.2 wordt vervangen door: 2.2. De controle kan worden uitgevoerd op een van de volgende drie manieren: a) op het eerste station van binnenkomst of het laatste station van vertrek op het grondgebied van een Schengenstaat; b) in de trein op het traject tussen het laatste station van vertrek in een derde land en het eerste station van binnenkomst op het grondgebied van een Schengenstaat of omgekeerd; c) op het laatste station van vertrek of het eerste station van binnenkomst op het grondgebied van een derde land. 12

13 (b) Punt 2.4, onder c), wordt vervangen door: "c) in de trein op het traject tussen stations in een derde land en stations in de Schengenstaten, op voorwaarde dat de personen in de trein blijven. (15) Deel twee, hoofdstuk III, punt 1, wordt als volgt gewijzigd: (a) Aan punt 1.1 worden de volgende alinea s toegevoegd: De technische infrastructuur van de grensdoorlaatposten dient te worden verbeterd en tevens dient meer gebruik te worden gemaakt van paspoortlezers, e-gates en mobiele terminals. Waar nodig dienen technische verbeteringen te worden aangebracht om de responstijd voor de raadpleging van de desbetreffende gegevens te verkorten. (b) De volgende punten 1.7, 1.8 en 1.9 worden toegevoegd: 1.7 Om beter gerichte controles te kunnen uitvoeren op alle passagiers, onder wie EU-burgers, dient gebruik te worden gemaakt van vooraf verstrekte passagiersgegevens overeenkomstig Richtlijn 2004/82/EG van de Raad, op basis van een actuele en geactualiseerde risicobeoordeling van binnenkomende vluchten. Het is aan de nationale autoriteiten om te beoordelen bij welke binnenkomende, de buitengrenzen overschrijdende vluchten gebruik wordt gemaakt van vooraf verstrekte passagiersgegevens. 1.8 Waar nodig dient de technische infrastructuur van de grensdoorlaatposten te worden verbeterd en tevens meer gebruik te worden gemaakt van paspoortlezers, e- gates en mobiele terminals. Waar nodig dienen technische verbeteringen te worden aangebracht om de responstijd voor de raadpleging van de desbetreffende gegevens te verkorten. 1.9 Er dient op meer regelmatige basis gebruik te worden gemaakt van vooraf verstrekte passagiersgegevens, overeenkomstig Richtlijn 2004/82/EG van de Raad, voor alle passagiers, inclusief EU-burgers, op binnenkomende vluchten die de buitengrenzen overschrijden, teneinde beter gerichte controles mogelijk te maken. Het is aan de nationale autoriteiten om te beoordelen bij welke binnenkomende, de buitengrenzen overschrijdende vluchten gebruik wordt gemaakt van vooraf verstrekte passagiersgegevens, op basis van een actuele en geactualiseerde risicobeoordeling. De lidstaten kunnen deze API-gegevens voor rechtshandhavingsdoeleinden gebruiken. (16) Deel twee, hoofdstuk IV, punt 1, wordt als volgt gewijzigd: (a) De punten 1.2, 1.3, 1.4 en 1.5 worden vervangen door: 1.2 Schepen worden gecontroleerd in de haven van aankomst of van vertrek, of in een daartoe ingerichte ruimte in de onmiddellijke nabijheid van het vaartuig, of aan boord van het vaartuig in de territoriale wateren zoals bepaald in het Verdrag van de Verenigde Naties inzake het recht van de zee. Overeenkomstig de ter zake gesloten akkoorden kan de controle echter ook tijdens de vaart worden verricht, dan wel bij aankomst of vertrek van het vaartuig op het grondgebied van een derde land. Personen aan boord worden niet aan systematische grenscontroles onderworpen. De grenswachters verrichten echter een doorzoeking van het schip en een controle van de personen aan boord, indien dat gerechtvaardigd is op basis van een beoordeling van het binnenlandseveiligheidsrisico en het risico van illegale immigratie. 13

14 1.3 De gezagvoerder, de scheepsagent of een andere naar behoren gemachtigde persoon stelt een lijst op van de bemanningsleden en de passagiers, die de informatie bevat die volgens formulier 5 (bemanningslijst) en formulier 6 (passagierslijst) van het Verdrag inzake het vergemakkelijken van het internationale verkeer ter zee (FAL- Verdrag) noodzakelijk is, alsmede in voorkomend geval het nummer van het visum of de verblijfsvergunning. Bemanningsleden omvatten alle personen die feitelijk te werk zijn gesteld voor taken aan boord tijdens een reis met betrekking tot het functioneren of bedienen van een schip en op de bemanningslijst staan. 1.4 Bovengenoemde lijst(en) wordt/worden aan de grenswachters verstrekt, dan wel aan een andere autoriteit, die de lijst(en) onverwijld doorzendt, ten laatste 24 uur voor de aankomst in de haven, ofwel ten laatste op het tijdstip waarop het schip de vorige haven verlaat, indien de reisduur minder dan 24 uur bedraagt, ofwel, indien de aanloophaven nog niet bekend is of tijdens de reis wordt gewijzigd, zodra deze informatie beschikbaar is. 1.5 De gezagvoerder krijgt een ontvangstbevestiging (een ondertekend exemplaar van de lijst(en) of een elektronische ontvangstbevestiging), die hij tijdens de ligtijd op verzoek overlegt. (b) Punt 1.7 wordt vervangen door: 1.7 De gezagvoerder is verplicht om de grenswachters in kennis te stellen van de aanwezigheid van verstekelingen op zijn/haar schip, ten laatste 24 uur voor de aankomst in de haven, ofwel ten laatste op het tijdstip waarop het schip de vorige haven verlaat, indien de reisduur minder dan 24 uur bedraagt, ofwel, indien de aanloophaven nog niet bekend is of tijdens de reis wordt gewijzigd, zodra deze informatie beschikbaar is. De verstekelingen blijven onder de verantwoordelijkheid van de gezagvoerder. (17) Deel twee, hoofdstuk IV, punt 2, wordt als volgt gewijzigd: (a) De punten 2.2 en 2.3 worden vervangen door: 2.2 De gezagvoerder van een cruiseschip geeft de vaarroute en het programma van de cruise door aan de grenswachters zodra deze bekend zijn, doch ten laatste 24 uur voor de aankomst in de haven, ofwel ten laatste op het tijdstip waarop het schip de vorige haven verlaat, indien de reisduur minder dan 24 uur bedraagt, ofwel, indien de aanloophaven nog niet bekend is of tijdens de reis wordt gewijzigd, zodra deze informatie beschikbaar is. 2.3 Indien op de vaarroute van een cruiseschip uitsluitend havens op het grondgebied van de Schengenstaten liggen, worden geen grenscontroles verricht en mag het cruiseschip aanleggen in havens die geen grensdoorlaatposten zijn. Niettemin worden, uitsluitend indien zulks op basis van een beoordeling van het binnenlandseveiligheidsrisico en het risico van illegale immigratie gerechtvaardigd is, controles van de bemanning en de passagiers van deze schepen verricht. (b) Punt 2.4, onder e), alinea vóór het tekstvak, wordt vervangen door: "e) indien een cruiseschip een in een Schengenstaat gelegen haven verlaat met als bestemming een andere in een Schengenstaat gelegen haven, vinden geen uitreiscontroles plaats. Niettemin worden, uitsluitend indien zulks op basis van een beoordeling van het binnenlandseveiligheidsrisico en het risico van illegale immigratie 14

15 gerechtvaardigd is, controles van de bemanning en de passagiers van deze schepen verricht. (c) Punt 2.5 wordt vervangen door: 2.5 De gezagvoerder van het cruiseschip, of in diens plaats de scheepsagent, geeft de bemanningslijst en de passagierslijst door aan de grenswachters, ten laatste 24 uur voor de aankomst in de haven, ofwel ten laatste op het tijdstip waarop het schip de vorige haven verlaat, indien de reisduur minder dan 24 uur bedraagt, ofwel, indien de aanloophaven nog niet bekend is of tijdens de reis wordt gewijzigd, zodra deze informatie beschikbaar is. De gezagvoerder krijgt een ontvangstbevestiging (een ondertekend exemplaar van de lijst(en) of een elektronische ontvangstbevestiging), die hij tijdens de ligtijd op verzoek overlegt. (18) Deel twee, hoofdstuk IV, punt 5, wordt als volgt gewijzigd: (a) Aan punt 5.1 wordt het volgende punt i) toegevoegd: i) punt 1.3 (de verplichting om lijsten van passagiers en bemanningsleden in te dienen) is niet van toepassing. Indien een lijst van opvarenden moet worden opgesteld krachtens Richtlijn 98/41/EG van de Raad inzake de registratie van de opvarenden van passagiersschepen die vanuit of naar havens in de lidstaten van de Gemeenschap varen, wordt uiterlijk dertig minuten na vertrek uit een haven in een derde land door de gezagvoerder een kopie van deze lijst toegezonden aan de bevoegde autoriteit van de haven van aankomst op het grondgebied van de lidstaten. (b) Het volgende punt 5.2 wordt toegevoegd: Wanneer een veerschip dat uit een derde land komt meerdere stops maakt op het grondgebied van de lidstaten en passagiers aan boord neemt voor een traject dat uitsluitend op dit grondgebied is gelegen, dan worden deze passagiers in de haven van vertrek aan een uitreiscontrole en in de haven van aankomst aan een inreiscontrole onderworpen. Personen die bij deze tussenstops reeds aan boord zijn en niet in de lidstaten zijn ingescheept, worden in de haven van aankomst aan controle onderworpen. De omgekeerde procedure geldt wanneer het land van bestemming een derde land is. (19) Aan deel twee, hoofdstuk IV, wordt het volgende punt 6 toegevoegd: 6. Vrachtverbindingen tussen lidstaten 6.1 Er worden geen grenscontroles uitgevoerd op vrachtverbindingen tussen dezelfde twee of meer havens op het grondgebied van de lidstaten waarbij geen havens buiten het grondgebied van de lidstaten worden aangedaan en waarbij goederen worden vervoerd. Niettemin worden, uitsluitend indien zulks op basis van een beoordeling van het binnenlandseveiligheidsrisico en van het risico van illegale immigratie gerechtvaardigd is, controles van de bemanning en de passagiers van deze schepen verricht. 15