GEELHESJE. Hier is een poging: links het origineel, rechts de aanpassing. ROODKAPJE GEELHESJE

Transcriptie

1 GEELHESJE Onlangs kwam een kleindochter haar oorontsteking uitzieken bij ons. Na een hele reeks spelletjes (ik kan nauwelijks nog winnen bij Vier op een rij, Wie is wie, Memo, Onderuit,...) bracht Erilyn een boek aan dat ze ergens boven gevonden had. De Sprookjes van Grimm, geïllustreerd door Anton Pieck. Destijds had ik het nog van mijn peter gekregen (het boek is gedrukt in 1952 Uitgeversmaatschappij W. De Haan in Utrecht). Werkelijk een prachtig boek : 463 bladzijden in kleine druk met 210 sprookjes én natuurlijk die prachtige tekeningen van Anton Pieck: meestal in zwart/wit, maar ook vijf uitzonderlijk mooie kleurplaten. Meteen herken ik de beginregel van de meeste sprookjes: Er was ereis..., want het woord ereis was voor mij toen een gek woord (nu nog overigens). Kunnen die oude sprookjes onze kinderen nog boeien? Ik twijfel eraan, want een wolf, een jager en een donker bos behoren niet meteen nog tot hun leefwereld. In zijn conférence Anna, zei Sonneveld vroeger al omtrent kinderspeelgoed :...en tegenwoordig moet alles met ellentriek zijn, ach ik word te oud voor die dingen. Nu moet het allemaal swipen, youtube en digitale spelletjes zijn. Daarom, misschien moet ik eens proberen een modern sprookje te schrijven. Laten we het oerdegelijke Roodkapje eens moderniseren. De naam Roodkapje zou ik vervangen door Geelhesje, want dat herkennen de kinderen: bij elke buitenschoolse activiteit zijn ze terecht- verplicht een geel hesje aan te doen. Helemaal terzijde: moeten wij, volwassenen, ons in de duistere wintermaanden ook niet ontdoen van de klassieke donkere jassen en iets opvallends kleurrijk dragen? Hier is een poging: links het origineel, rechts de aanpassing. ROODKAPJE Daar was ereis een lief klein meisje; ieder, die haar aankeek hield van haar. Haar grootmoeder evenwel t allermeest, die wist eenvoudig niet, wat ze het kind allemaal geven zou. Eens gaf ze haar een rood fluwelen kapje, en omdat ze het haar zo goed stond en ze nooit meer iets anders droeg, heette ze voortaan alleen maar Roodkapje. Eens op een dag zei haar moeder: Kom eens hier, Roodkapje, daar is een stuk koek en een fles wijn, breng dat eens aan grootmoeder, ze is zwak en ziekelijk en het zal haar goed doen. Ga er heen voor het te warm wordt en als je buiten t dorp bent, netjes lopen en niet van t pad af, want dan val je nog en de fles zou breken, en dan kreeg grootmoeder niets. En als je bij haar binnen komt, niet vergeten dadelijk goede GEELHESJE Ga maar naar Oma vanmiddag, ik moet gaan werken zei mama tegen haar dochter, en trek je geel hesje aan zodat je goed gezien kan worden. Papa zal je vanavond na het werk wel komen ophalen. En neem je GPS mee en oppassen, NIET meegaan met iemand!. Hier, neem deze doos Mon Chéri mee en een fles rode wijn, dat lust Oma wel. Oma woonde in een grote villa in een verkaveling aan de rand van de stad. Vroeger liepen er in de straten hopen kinderen rond. Ze tekenden er een hinkelpark met krijt op het asfalt of maakten kunstjes met hun skateboard. 1/7

2 dag te zeggen en niet eerst overal rondneuzen. Ik zal t heus doen, zei Roodkapje tot haar moeder, en ze gaf er haar de hand op. Grootmoeder woonde buiten, in t bos, een half uur van t dorp af. Toen Roodkapje het bos was ingelopen, kwam ze de wolf tegen. Maar Roodkapje wist niet dat het een gevaarlijk dier was en bang was ze helemaal niet. Goede dag Roodkapje, zei hij. En waar ga je zo vroeg naartoe Roodkapje? Ik ga naar Grootmoeder, Wolf En wat heb je daar onder je schortje?. Een koek en wijn. We hebben gisteren gebakken en Grootmoeder is wat zwak en ziekelijk en nu kan ze wat op krachten komen? Zeg Roodkapje, waar woont Grootmoeder dan?. Nog een kwartiertje verder het bos in, onder de drie grote eikebomen staat haar huisje, beneden is een notenhaag, je kent t wel, zei Roodkapje. De wolf dacht bij zichzelf: Dat malse ding is een heerlijk hapje, dat zal nog beter smaken dan die oude; als je t listig aanlegt, snap je ze allebei. Toen bleef hij een poosje naast Roodkapje voortlopen, dan zei hij: Roodkapje, wat een mooie bloemen, waarom kijk je daar niet naar? En hoor je wel, hoe heerlijk de vogels zingen? Jij loopt maar recht toe recht aan, of je naar school moest en t is hier vandaan zo verukkelijk. Roodkapje keek eens rond, en toen ze zag hoe de zonnestralen door de bomen heen dansten en glansden op de mooie bloemen, dacht ze: Als ik voor Grootmoeder een mooie boeket meebreng, zal ze dat heerlijk vinden; t is nog zo vroeg, ik kom toch wel op tijd, en ze ging terzij tussen de bomen om bloemen te plukken. Telkens als ze er een geplukt had, dacht ze dat ze verderop nog een mooiere vond, en op die manier kwam ze steeds Nu waren alle straten leeg en woonden er alleen nog maar oude mensen die zich de hele dag achter het raam schuil hielden in hun te grote woning (destijds was de woning goed geïsoleerd, maar naar de huidige normen was ze nu energetisch ongetwijfeld zo lek als een zeef). Workaholic Opa was al jaren geleden bezweken aan een hartaanval. De tuinen werden nu onderhouden door jonge knapen die met oorkleppen op, met luiddruchtige scheerzagen de hagen snoeiden en het gazon maaiden. Geelhesje stelde het adres van Oma in de GPS van haar smartphone en stapte kranig in de aangegeven richting. Ach, het zou maar een half uur stappen zijn. Maar kijk, net in deze voortuin hier stonden prachtige margrietbloemen, nu precies de lievelingsbloemen van Oma. Kom, die moet ik even plukken voor Oma, dacht Geelhesje en legde haar smartphone even naast zich in het gras. Net toen kwam een duister figuur langs. Grijs trainingspak en kap, smerige baskets en een onverzorgde stoppelbaard. Het bleek jongeheer Wolf te zijn, een kleine kruimeldief. Je kent die types wel; ze worden net niet veroordeeld omdat er blijkt geen tolk te zijn, dus NIET omwille van procedurefouten, want om die dure advocaten te kunnen betalen, hebben ze nog niet genoeg gestolen. Sluw was hij wel, jongeheer Wolf: hij nam de smartphone even op om het eindpunt van de trip te bekijken en spoedde zich heen. Nietsvermoedend nam Geelhesje de ruiker bloemen beet en vervolgde haar weg. 2/7

3 dieper t bos in. Maar de wolf ging recht toe, recht naar t huis van Grootmoeder en klopte aan de deur. Wie is daar? Roodkapje, met een koek en met wijn, doe open! Druk maar op de klink, riep Grootmoeder, ik kan niet opstaan. De wolf drukte op de klink, de deur sprong open en zonder één woord sprong hij naar t bed en at de grootmoeder op. Toen deed hij haar kleren aan, zette haar nachtmuts op, ging in haar bed liggen en deed de bedgordijnen toe. Roodkapje had intussen een massa bloemen nagelopen en toen ze er geen een meer dragen kon, dacht ze weer aan grootmoeder en ging naar haar toe. Ze was al verbaasd dat de deur openstond en toen ze in de kamer kwam, vond ze het er al zo vreemd en ze dacht: Wat vind ik het hier griezelig en anders ben ik hier zo graag. Ze riep: Goede morgen, maar er kwam geen antwoord. Toen ging ze naar t bed toe en schoof het gordijn opzij: daar lag grootmoeder en haar muts zat over haar gezicht en ze zag er zo vreemd uit. Grootmoeder! Wat hebt u een grote oren! Dan kan ik je beter horen! Maar grootmoeder! Wat hebt u een grote ogen! Dan kan ik je beter zien! Maar grootmoeder, wat hebt u een grote handen! Dan kan ik je beter pakken! Maar grootmoeder, wat hebt u een grote tanden! Daarmee eet ik je op! en nauw had de wolf dat gezegd of hij sprong uit t bed en verslond Roodkapje in één hap. Toe de wolf zo z n honger had gestild, ging hij weer heerlijk in t bed liggen, sliep in en begon geweldig te snurken. Daar kwam de jager voorbij en dacht: Wat snurkt dat oude mens hard, ik ge eens kijken of haar wat scheelt. Hij kwam in de kamer en toen hij voor t bed stond, zag hij dat de wolf erin lag. Vind ik je hier, ouwe zondaar, zei hij, jou heb ik lang gezocht. Hij wilde schieten, maar terwijl Intussen was jongeheer Wolf al bij het huis van Oma aangekomen en belde aan. Oma deed de deur open. Kijk, dat had ze niet moeten doen: beter is het om een zijvenster te openen, zodat je dat meteen weer kunt dichtsmakken. Maar nu trapte Wolf de deur verder open, stormde binnen en gooide die met een luide smak meteen achter zich dicht. Hij duwde Oma een prop in de keel, gooide ze de keldertrap af en deed de deur direct op slot. Daarna ging hij overal driest op zoek naar geld, bankkaarten en juwelen. Maar dat bleek een onderschatting van de senioren te zijn: Oma had niets van dat alles in huis, alleen een overjarige PC met XP er nog op. Woedend en teleurgesteld verliet Wolf briesend het pand en was daarbij nog zo dom en slordig dat hij de voordeur open liet. Na enige tijd kwam Geelhesje aan. Ze was verbaasd dat de deur openstond. Toen zag ze de chaos die Wolf achtergelaten had: overal papieren op de grond, opengetrokken en geleegde laden, bloempotten en bekers uitgestort op de meubelen, gordijnen van de rails getrokken en...oma was nergens te bespeuren. Snel belde Geelhesje Pap op met haar smartphone. Overal afblijven, zei Papa, ik kom er zo aan. Even later kwam Papa in zijn grote bedrijfsauto toe. Nu kwam alles direct in orde. Papa controleerde het hele huis en vond een verschrikte Oma in de kelder. 3/7

4 hij de buks aanlegde, viel hem in dat de wolf de oude vrouw misschien had opgegeten en of ze nog te redden was; hij schoot niet, maar begon de slapende wolf de buik open te knippen. Na een paar knippen zag hij het rode kapje schemeren, nog een paar knippen en het meisje sprong eruit en riep: O, wat ben ik bang geweest, het was er zo donker binnen in die wolf! En toen stapte de oude grootmoeder ook nog levend te voorschijn, maar ze kon haast niet ademen. Roodkapje haalde gauw een paar grote stenen en stopte ze binnen in de wolf en toen hij wakker werd zou hij wegspringen, maar de stenen waren zo zwaar dat hij dadelijk viel en dood was. Nu waren ze alledrie blij, de jager nam de pels van de wolf en trok daarmee naar huis, de grootmoeder at de koek en dronk van de wijn die Roodkapje had meegebracht en die knapte haar op. Maar Roodkapje dacht: Je zult nooit meer alleen van de weg af t bos inlopen, als je moeder het verboden heeft. Ook de politie kwam zwaailichtend toe (Papa had ze daarstraks al verwittigd) en twee in wit plunje geklede mannen begonnen overal naar vingerafdrukken te zoeken. Geelhesje, Oma en Papa zaten intussen een beetje bleekjes een Mon Chéri op te knabbelen. Oma en Papa dronken daarbij een glaasje rood, Geelhesje een gele limonade... Wat kunnen we uit deze sprookjes leren? 1.Onheil is van alle tijden. 2.Zowel vroeger als nu hebben Oma s graag wijn gedronken. 3.De sprookjes van Grimm zijn toch erg grimmig. De mensen vertellen dat eens op een keer, toen Roodkapje aan de oude grootmoeder nog eens een gebak bracht, er een andere wolf kwam, haar aansprak en wilde weglokken. Maar Roodkapje paste wel op en ging rechtuit verder en vertelde aan de grootmoeder dat ze de wolf was tegengekomen, die haar wel goededag had gezegd, maar zo boos aangekeken, als t niet op de weg was geweest, had hij me opgegeten! Kom, zei grootmoeder, we zullen de deur maar dichtdoen, dat hij er niet in kan. Kort daarop klopte de wolf en zei: Doe open grootmoeder, ik ben Roodkapje en ik breng u gebak. Maar zij zwegen en maakten geen deur open, toen sloop de grijskop een paar maal rond het huis, sprong eindelijk op t dak om te wachten tot Roodkapje naar huis zou gaan. Dan 4/7

5 zou hij haar nasluipen en in t donker opeten. Maar de grootmoeder merkte wat hij van zins was. Nu stond er voor t huis een grote stenen trog. Ze zei tegen t kind: Neem de emmer, Roodkapje. Gisteren heb ik worsten gekookt; gooi jij dat worstewater in de trog. Roodkapje droeg zo veel, tot die hele trog boordevol was. De geur van de worst steeg de wolf in de neus, hij snoof en keek omlaag, eindelijk strekte hij zijn hals zo ver uit dat hij zijn evenwicht verloor en begon te glijden; hij gleed van het dak, juist in de trog en verdronk. Maar Roodkapje ging vrolijk naar huis en bleef ongedeerd. Dit verhaaltje van de tweede wolf was mij helemaal niet bekend en ik doe dan ook niet de moeite om dit ook nog te moderniseren... Leo Schreurs maart /7

6 Op de volgende bladzijden nog twee voorbeelden van de prachtige tekeningen van Anton Pieck (zwart/wit en kleur). 6/7

7 7/7