KontaKt met manaus Stichting Zending Amazones 40e jaargang - mei 2012 TEKST nr. 153 Betty Smit en Josè Pimenta Uitgelicht Cora Tienstra l Al ruim 45 jaar in Brazilië, maar nog steeds volop aan het werk. Dit voorjaar bezochten we Betty en we zagen hoe ze zich nog steeds met groot enthousiasme samen met Josè en de vele medewerkers voor drugsverslaafde jongeren inzet. Een verslag van onze reis in maart treft u in dit nummer aan. l Verder vertelt Betty u in haar brief over de veranderingen in het werk. Drie andere organisaties, die met sluiting werden bedreigd, hebben nu, elk onder de paraplu van de S.E.M.A. (de Braziliaanse stichting) hun eigen opvang van drugsverslaafde jongens op Recanto. Op Ester worden met succes moeders van drugsverslaafde kinderen een programma van enkele dagen geboden om hen te stimuleren nieuwe stappen in hun levens te zetten. l Verder leest u het getuigenis van Lennon. Eens zwaar verslaafd, leidt hij nu een vruchtbaar leven. mei 2012 l 1 l Kontakt met Manaus
Brief van Betty Smit April 2012 Wie anders is God dan de Heer, wie anders een rots dan onze God? De God die mij met kracht omgordt, leidt mij op een volmaakte weg. Psalm 18:31 Vanuit ons rustplaatsje Sao Luis groeten we u van harte. Onze werkers hebben ons hier naar toe gestuurd. We waren namelijk, door wat zich de afgelopen weken allemaal heeft afgespeeld, oververmoeid geraakt. Daar bovenop kregen we ook allebei nog eens griep. Veranderingen op Recanto Begin maart kregen we eindelijk de federale subsidie, waarop we al tijden zaten te wachten. Als we subsidie krijgen, zijn we verplicht om het geld binnen zeer korte tijd te besteden en van de aankopen vervolgens verantwoording af te leggen. Daarnaast moesten we binnen enkele weken ook een heel nieuwe opzet op Recanto da Paz doorvoeren. Door de steeds strenger wordende eisen, die op zichzelf genomen begrijpelijk zijn, zien veel kleine evangelische groepen zich gedwongen het werk Een nieuwe groep jongens op Recanto onder drugsverslaafden stop te zetten. Zo kwamen we met drie groepen in aanraking die onder een afdakje aan de rivier met veel inzet en enthousiasme drugsverslaafde jongens opvingen. Maar zonder enige vergunning. Tot nu toe werd dat door de vingers gezien, maar nu werden ze met sluiting bedreigd. Behoorlijke voorzieningen hadden ze niet. Ze hadden bijvoorbeeld geen ijskasten om vlees en vis in te vriezen. Als ze een gift kregen in de vorm van voeding moest alles in één keer opgegeten worden. Deze groepen vroegen me of zij onderdak konden krijgen op Recanto. De laatste twee jaar hebben we ons opvangprogramma geïntensiveerd met mei 2012 l 2 l Kontakt met Manaus
meer begeleiding per opname. Zodoende worden er minder jongens tegelijkertijd opgevangen. Daardoor zijn er in totaal vijf afdelingen met 15 tot 24 bedden vrijgekomen. Ook horen daar kamers bij voor de leiders. Ruimte is er dan ook voldoende. Wel moesten we er voor zorgen dat deze nieuwe groepen aan onze vergunningvoorwaarden gingen voldoen. De leiders moesten er voor zorgen dat alle jongens een intake papier zouden krijgen en ook dat de families begeleiding zouden ontvan- Jongens op Recanto in de moestuin gen. De meeste families mijden liever ieder contact met de jongens. Dat gaf natuurlijk de nodige strijd. Ook werden er door hen mannen van boven de 30 jaar opgenomen. Maar dat verdroeg zich niet met de eisen die van overheidswege aan onze opvang op Recanto worden gesteld. Om bij ons onderdak te krijgen moest de leeftijdsgrens van 30 jaar gehanteerd worden. Aanvankelijk zorgde iedere groep voor zijn eigen maaltijden op Recanto. Het bleek echter praktischer te zijn om in onze keuken voor alle maaltijden te zorgen. Door alle eisen van de overheid voldoet onze keuken aan de voorwaarden, maar dat kon niet gezegd worden van de manier van bereiding van de maaltijden door deze groepen. Dat vergde dus de nodige aanpassingen. We gingen van 5 maaltijden per dag van 25 tot 30 personen naar 5 maaltijden voor 100 personen, dus naar in totaal 500 maaltijden per dag. De maaltijden moeten aan allerlei eisen voldoen, zoals die van voldoende vitamines, proteïnes enz. Vanwege deze uitbreidingen hebben we opnieuw provinciale en gemeentelijke subsidies aangevraagd. Al drie jaar ontvangen van die kant helemaal niets. Nu hebben we de toezegging gekregen dat ze ons dit jaar zullen helpen. Prijs de Heer! Voor Waldaon en zijn vrouw Leia betekent dit alles een hele verande- mei 2012 l 3 l Kontakt met Manaus
ring. Maar zij zijn ervaren leiders, die al 17 jaar bij ons werken. Waldaon is directeur van Recanto da Paz. Hij heeft de algehele leiding. Leia heeft het toezicht op de keuken, de orde in het hele huis en het toezicht op ieders gezondheid. Het terrein van Recanto is nu in vier stukken verdeeld. Iedere groep verzorgt op zijn eigen gedeelte de therapie van de jongens. Ook de verzorging van planten en het kweken van de groentes zijn de verantwoordelijkheid van de afzonderlijke groepen. De vier groepen hebben wel gezamenlijke samenkomsten. En ook sport en spel doen ze gezamenlijk. Oriëntatiebijeenkomsten met sprekers van buitenaf zijn ook een gezamenlijke activiteit. Ook de Zanggroep in de kerk in Sao Luis sociaal werkster en onze psycholoog zorgen voor de vier groepen. Dr. Josè heeft de supervisie over de gezondheid van alle jongens. Toen we druk bezig waren al deze veranderingen door te voeren kregen we een proces van de Federale Justitie. We werden er van beschuldigd dat we zonder vergunning functioneerden. We kregen tien dagen de tijd om de juiste documenten te overleggen. Binnen vijf dagen hadden we alles bij elkaar gezocht. Het bleek dat er twee jaar geleden een controle was geweest, maar alleen op Recanto. Iedereen werd toen heel grof behandeld en ze hadden er niets van willen horen dat alle officiële papieren in Manaus, in het zendingshuis, lagen. Vandaar uit wordt namelijk alles geregeld. De inschrijving en de opnames van de jongens vindt daar plaats. Ook de familiebegeleiding wordt vanuit het zendingshuis geregeld. De overzichten van de vergunningen, de aanvragen en de afwijzingen worden daar bewaard. Gelukkig kon de federale overheid nu niet veel anders meer doen dan ons werk goedkeuren. Dat betekent ook dat we nu recht hebben op subsidie mei 2012 l 4 l Kontakt met Manaus
vanuit Brasilia. Of we die ook daadwerkelijk zullen ontvangen lijkt nog steeds onmogelijk, maar we geloven dat de Heer de sluizen van de hemel zal openen. Dan kan dit werk in de toekomst zonder problemen worden voortgezet. Wij danken de Heer dat Hij ons al die jaren heeft geholpen om door te gaan met dit werk. Na ieder programma wordt er een groepsfoto gemaakt. De meisjes mogen die als aandenken mee naar huis nemen. Ester Ook op Ester zijn er nieuwe ontwikkelingen. Tot nu toe verleenden we alleen hulp aan meisjes tussen 12 en 24 jaar. Maar op een gegeven moment kregen we aanvragen van moeders, die hun kinderen bij ons in de opvang hadden. Zelf waren ze ook verslaafd. We hebben een programma speciaal voor hen georganiseerd. Daarbij komen ze een keer in de zoveel tijd een paar dagen bij ons. Dit werd een groot succes. Deze vrouwen waren er even enkele dagen helemaal tussen uit. Ze kregen geestelijke begeleiding en allerlei oriënterende activiteiten. Ze leerden kleine handenarbeidstukjes maken. Thuis kunnen ze die ook maken en vervolgens verkopen. Ook kregen ze tips om thuis voedzame maaltijden klaar te maken. We krijgen nu één maal per tien dagen een meisjesgroep en daarna een vrouwengroep. Door al deze veranderingen waren Josè en ik behoorlijk vermoeid geraakt. Onze medewerkers hebben ons daarom verplicht een paar weekjes rust te nemen in Sao Luis. We zijn erg blij dat we het werk in goede handen achter konden laten. We krijgen hier blijde berichten dat de Heer in alles wonderbaarlijk voorziet. Iedere dag heeft de Heer nieuwe zegeningen voor u en ons allen. Zo mogen we al onze zegeningen tellen. We geloven dat we dagelijks kunnen overwinnen in Zijn kracht. Hartelijke groet, Josè, Betty en al onze medewerkers mei 2012 l 5 l Kontakt met Manaus
Bezoek aan Betty en Josè in Brazilië Vrijdag 2 maart 2012 vertrokken we met z n vieren naar Brazilië: Het was al weer tien jaar geleden dat ik Betty en Josè had bezocht. Toen met de penningmeester van de Stichting, Hieke Bakker. Nu met mijn man Henk, onze oudste dochter Marleen en een goede vriendin, Anneke. We vlogen met een tussenstop in Lissabon en Fortaleza, naar Sao Luis. In de afgelopen jaren heeft Betty al diverse keren geschreven over dit vakantieadres. Nu konden we deze kustplaats met eigen ogen zien. Inderdaad een heerlijke plek voor hen om ver van de drukte van het werk tot rust te komen. Prachtige stranden en een heerlijk, relatief koel, klimaat. Altijd een windje voor verkoeling. We werden gastvrij door Betty en Josè ontvangen in hun kleine appartement in een hotelcomplex. Het appartementje ernaast Zanggroep in de kerk in Sao Luis hadden ze voor de paar dagen dat we in Sao Luis waren er bij gehuurd. s Zondagavond bezochten we de kleine kerk, waar Betty en Josè zich bij hebben aangesloten. Een kleine kerkgemeenschap van ongeveer vijftig mensen. We hebben genoten van de warme ontvangst. Alhoewel we geen van vieren Portugees spreken voelden we ons in hun gemeenschap opgenomen. Er werd enthousiast gezongen en actief geluisterd naar de preek, die Josè daar hield over de genezing van Barthimeus. Na vier heerlijke dagen aan de kust trokken we door naar Manaus. Een miljoenen stad met 200 favella s, krottenwijken. Een warm welkom wachtte ons van Tarcilla, de kleine Indiaanse huishoudster van Betty en Josè. Meer dan dertig jaar is ze al bij Betty. Ook ontmoetten we Ana, Rai en Rosa. Ze werken al vele jaren trouw voor de Stichting en nemen Betty veel werk uit handen. Ook ontmoetten we Lennon. In dit nummer leest u zijn getuigenis. Een ijverige werker. s Morgens vroeg, zeven uur, al aanwezig bij het ontbijt, nauwelijks de tijd nemend om te eten. Dat viel ons overigens steeds weer op: de medewerkers nemen niet veel tijd om te eten, meestal waren ze na tien minuten hoogstens een kwartier weer op weg naar de volgende klus. Een aantal keer zijn we naar het meisjeshuis Ester geweest. Die week werden er vier jonge meisjes en een vrouw van begin dertig opgevangen. We hebben gezien hoe moeizaam het werken is met mei 2012 l 6 l Kontakt met Manaus
tieners die wel van de drugs af willen maar het losbandige leventje ook wel erg spannend vinden. Alleen bij de jonge vrouw was het kwartje gevallen: een leven in de drugs leidt alleen maar tot ellende en aftakeling. Voor de tienermeisjes leek er nog een lange weg te gaan. Ook gingen we naar Recanto da Paz, het jongenshuis. Toen we daar aan kwamen waren een paar jongens bezig bomen te snoeien. In een ontspannen sfeer wordt keihard gewerkt. Op Recanto zagen we ook de groep jongens van de organisatie, die voorheen ergens onder een afdakje in de buurt van Manaus een groep jongens hielp van de drugs af te komen. Het was ook deze keer, net als tien jaar geleden, indrukwekkend om te zien dat een werk als dat van Betty en Josè werkelijk alles van je vraagt, maar ook hoe ze keer op keer gezegend worden. Ondanks de soms huizenhoge problemen weten zij zich gedragen door God de Vader: Hij schenkt hun steeds weer de liefde en de wijsheid die in dit werk nodig is. We hebben kunnen constateren dat dit werk uw ondersteuning in gebed en financiën van harte waard is. Het verhaal van Lennon Mijn naam is Darcilene Guilherme. Maar iedereen noemt mij Lennon. Sinds augustus 2002 heeft de Heer mijn leven totaal veranderd. Ik was verslaafd aan drugs en mijn leven had helemaal geen waarde meer voor me. Tot de dag dat ik Jezus toeliet in mijn leven. Hij veranderde alles. Ik kwam vrij van de drugs, mijn zonden werden vergeven. Zo vernieuwde Jezus alles in mij. Ik kreeg nieuwe vrienden, zoals Dr. Josè en Missionaria Betty. Ze gaven mij raad en ook mocht ik bij hen aan het werk. Vanaf januari 2004 werk ik hier bij de SEMA. Ik heb een grote bewondering voor wat dit echtpaar voor de Heer doet. Hoe zij met heel veel liefde jongeren bijstaan en ook de families begeleiden. En dat al 45 jaar lang. Ik heb al heel wat oude vrienden, die net als ik totaal kapot waren door de drugs, door hun toedoen ten goede zien veranderen. Dit zijn wonderen van de Heer. Maar hij gebruikt mensen zo als zij. Sinds 2 jaar ben ik getrouwd met een lieve vrouw, Erlandia. Wij zijn in onze kerk samen als zendelingen ingezegend. We werken nu ook allebei voor de SEMA. Ik ben verantwoordelijk voor de voorraden. Erlandia zorgt voor de boekhouding. Ook verzorgt ze het aanvragen van allerlei vergunningen. Wij wonen in een huisje bij het zendinghuis. Ook dat ervaren we als een zegen. Zo wil ik voor u allen bidden dat de Heer u rijkelijk zal zegenen. Want door uw hulp bent u een instrument in Gods hand. Het verhaal van Ana Mijn naam is Anna Ferreira en ik ben 47 jaar. Dank zij de Heer mag ik al 13 jaar met Dokter Josè en Missionaria Betty samen werken. Als zij naar Sao Luis zijn heb ik sinds twee jaar de algehele leiding in het zendingshuis. Ik ben heel blij dat ze mij dit vertrouwen hebben geschonken. mei 2012 l 7 l Kontakt met Manaus
Ik prijs de Heer voor dit echtpaar. Soms lijkt het er op of de moeilijkheden het werk dreigen te verstikken, maar dan zien wij iedere keer weer hoe de Heer Betty gebruikt voor nieuwe veranderingen en verbeteringen. Doorlopend komen er hier jonge mensen, voor wie de wereld geen uitkomst biedt. Maar door de Heer zien wij ze veranderen in nieuwe mensen. Met een nieuwe stimulans om te werken en te overwinnen. Bid u mee. Josè op ons balkon in Sao Luis Dit echtpaar hoort eigenlijk allang te stoppen, maar wij zien dat ze dagelijks met nieuwe moed en kracht doorgaan. De Heer zegene u voor uw trouw in de afgelopen jaren. We danken Hem dat Hij u gebruikt voor de financiële voortgang van dit werk. Dat de Heer ook de zegen in uw leven zal verdubbelen. BETTY SMIT ADMINISTRATIE VOOR GIFTEN Caixa Postal 79 Stichting Zending Amazones St. Zending Amazones Manaus A.M. 69-010-110 Postbus 602-8000 AP Zwolle ING 2711351 Brasil Telefoon 038 465 80 28 Zwolle www.zending-amazones.nl info@zending-amazones.nl Klara melkproject: ING 80 77 14 t.n.v. Stichting Zending Amazones te Zwolle. Lid Evangelische Zendings Alliantie (EZA) ANBI (Algemeen Nut Beogende Instelling) erkend mei 2012 l 8 l Kontakt met Manaus