[ De generatie zonder naam en faam ]

[ Inleiding ] Heb je ooit nagedacht over de betekenis van het leven? Wat je bestemming is? Waarom je bestaat? Dit zijn enkele van de grote mysteries van het leven. Sinds het begin der tijden hebben mensen geprobeerd hier een antwoord op te vinden. Het zoeken naar hun bestemming is wat de meeste mensen aanzet om te doen wat ze doen, maar het missen ervan is de grootste reden voor ontevredenheid, frustratie, depressie, zelfmoord, midlifecrisis, etc. Er is iets in het menselijk hart wat nooit tevreden zal zijn totdat dit antwoord gevonden is. Dat gevoel zit heel diep. Mensen proberen allerlei dingen uit om dit gevoel te bevredigen, want het is als een diepe honger die nooit weggaat. Sommigen proberen het te verdrijven met drugs, alcohol, verslavingen, werk, studies, geld of macht. Mensen hebben ideeën over wat hun voldoening zal schenken en streven ernaar om dat te bereiken, om vervolgens alleen maar enorm teleurgesteld te raken als ze daar eenmaal aangekomen zijn. Want het antwoord kan alleen maar gevonden worden in het hart van God. Iedereen ervaart deze diepe honger op verschillende niveaus gedurende het leven. Wij hebben het allebei ervaren, maar we weten ook wat het is om het antwoord te vinden en die 7

je (on)mogelijke bestemming diepe honger gestild te krijgen. Het vinden van dit antwoord heeft ook rust gebracht in ons leven. Het is de plaats waar rust en tevredenheid tot ons komt, waar onze identiteit te vinden is en waar alles samen komt. Er is niets in het leven te vergelijken met het weten waarvoor je geboren bent, en waarom je bestaat. Wanneer je dit weet zal alles in je leven veranderen. Er komt rust in je ziel en succes in je leven. Dat lijkt te mooi om waar te zijn en in het koninkrijk van de mens kan ook niemand deze staat bereiken. Maar wij behoren niet tot het koninkrijk van de mens. We zijn vreemdelingen in dit land (1 Petr.1:17; 1 Petr. 2:11). Wij behoren tot het Koninkrijk van God. Een Koninkrijk waar alles mogelijk is omdat onze Vader de Koning der koningen is en Here der heren en niets onmogelijk is voor Hem. Zijn woord is onbetwistbaar en als Zijn kinderen hebben we toegang tot al Zijn bronnen en tot de volheid van Zijn Koninkrijk. God handelt naar Zijn mogelijkheden en daardoor zijn Zijn beloften en gaven groot en menselijk gezien onmogelijk. Hij is een GROTE God die groot denkt en groot praat; en we moeten leren denken zoals Hij om onze onmogelijke beloften en onze bestemming te bereiken en te vervullen. God is bovennatuurlijk en alles wat Hij doet en zegt, is dus ook bovennatuurlijk. Daarom is ónze bestemming ook bovennatuurlijk, maar het is mogelijk om deze te bereiken en te vervullen op een heel natuurlijke manier - zoals Jezus deed. Hij leefde een bovennatuurlijk leven op een heel natuurlijke manier. Daarom kunnen we onze bestemming alleen door Hem en in Hem bereiken. In dit boek willen we je deelgenoot maken van hoe jij je bestemming kan vinden en eigen kan maken. We willen je de eenvoudige weg wijzen om daar te komen. Jezus zei: Mijn juk is zacht en Mijn last is licht (Matth.11:29-30). Intussen hebben veel mensen dit ontdekt. De wereld laat ons zien hoe we dingen op de moeilijke manier kunnen doen. De manier waarop de wereld ons leert 8

Inleiding dingen te bereiken is door ambitie, competitie, streven en verwarring en maar een klein aantal mensen kan het grote succes bereiken. Deze manier is ook de kerk binnengekomen en we hebben het als normaal aangenomen. Toch heeft Jezus ons een manier aangereikt die simpel en toch mogelijk is. Als kinderen van God hebben we toegang tot een andere dimensie en moeten we leren van daaruit te leven. In dit boek willen we je deelgenoot maken van onze ervaringen met het leven in ons beloofde land en vertellen over de dingen die we God hebben zien doen wanneer we anderen bedienden. Dit boek is een getuigenis van de veranderende kracht van onze Vader, van Zijn grootheid, Zijn goedheid, Zijn onsterfelijke liefde en Zijn Koninkrijk. We willen dat jij je realiseert dat het voor heel gewone mensen mogelijk is om een heel bijzonder leven te leiden, een leven waar we voor gemaakt zijn. Zoals Petrus zijn ook wij ooggetuigen van Zijn kracht en de levensveranderende glorie die Hij brengt over onze levens. Wij hebben deze kracht ervaren en leven een leven waar we niet in zijn grootgebracht, een leven dat onmogelijk was voor ons. Vandaag leven we om onze Vader bekend en beroemd te maken en we zullen dit doen tot aan het einde van onze dagen. Wij vervullen de bestemming die God voor ons gecreëerd heeft en we weten, zonder twijfel, dat het Zijn verlangen is dat al Zijn kinderen hun koninklijk leven leiden en hun koninklijke identiteit ontvangen. Moge je oren geopend worden om te horen wat de Geest van God je te zeggen heeft! Ivan en Isabel Allum 9

[ De generatie zonder naam en faam ] We gaan een ongelooflijke tijd tegemoet. Een tijd waar de oude profeten over spraken, maar waar ze zich geen voorstelling van konden maken. We hebben hier jaren over horen spreken maar begrepen niet wat het werkelijk was. Dit is het uur waarin het Koninkrijk van de Hemel op aarde zal komen en een werkelijkheid zal worden. God licht de sluier van het mysterie. Dit is ook de tijd waarin alle gewone mensen deelgenoot zullen zijn van de glorie van God en Hem bekend en beroemd zullen maken. Begin 1994 had ik een visioen waarin ik een grote menigte door een straat zag lopen. Het was een nauw straatje met ronde keistenen. Er stonden aan beide zijden oude gebouwen. Ik zag dat iedereen een lantaarn vasthield. Ze waren allemaal precies even groot, hadden dezelfde vorm en gaven precies hetzelfde schijnsel. Geen van de lantaarns was groter of scheen helderder dan een andere. Het licht van de lantaarns was zodanig dat het iedere scheur in de weg of in de muren zichtbaar maakte. Het maakte alles volledig helder en ook het verborgene werd zichtbaar. Toch was er iets wat ik niet begreep. Ondanks de helderheid van de lantaarns kon ik de gezichten van de mensen die de lantaarns droegen niet 11

je (on)mogelijke bestemming zien. Ik kon hun silhouetten zien maar niet de gezichten zelf - die bleven verborgen achter de helderheid van het schijnsel van hun lantaarns. Op dat moment sprak de Heer en zei: Wat je nu ziet is het leger van Mijn mensen die Mijn glorie door de straten van de landen van de wereld zullen dragen. Ik bereid een generatie voor die drager zal zijn van Mijn glorie, een glorie die zo sterk en krachtig zal zijn dat het in de meest duistere plaatsen door zal breken. De hele wereld zal Mijn glorie zien door hen. Toch zal niemand ze herkennen. Ze zullen zo beschermd zijn door Mijn glorie dat niemand zal weten wie ze zijn, maar iedereen zal Mij zien als ze naar hen kijken. Dit is de generatie zonder naam en faam. Begin 2000, onderweg terug van Brazilië, sprak de Heer tot mij en zei: De tijd is gekomen dat er aan de bedieningen van mensen een eind zal komen. De tijd is gekomen dat de bediening van Jezus terug in de kerk en op de aarde komt, en daarmee komt ook het Koninkrijk van de Hemel terug op aarde. Ongeveer 15 jaar geleden werd er over de hele wereld voorspeld dat Hij een generatie zonder naam en faam aan het voorbereiden was. Veel mensen antwoordden op die roep en snel daarna begonnen zij heftige dingen mee te maken zoals ontmoediging, verlies van identiteit, van reputatie en trots, etc. De meesten hadden niks gedaan waardoor dit hun overkwam. Ze hielden van de Heer en dienden Hem, maar de stormen begonnen. God liet dit gebeuren om een generatie zonder naam en gezicht voor te bereiden. Een generatie die Hij kan vertrouwen en aan wie Hij de bediening van Zijn zoon kan toevertrouwen. Deze generatie heeft een hoge prijs betaald, stierf en verloor alles, maar zal nu de vruchten daar- 12

De generatie zonder naam en faam van dragen. Ze hebben erg veel moeten doorstaan maar zullen iets ontvangen wat geen enkele generatie op aarde ooit heeft ontvangen: de bediening van Jezus. De bediening van Jezus is een bediening van liefde, opoffering, dienen, nederigheid en intimiteit. Het is een bediening van kracht, maar de kracht komt voort uit intimiteit met de Vader. Ik doe alleen wat ik de Vader heb zien doen is wat Hij zei (Joh.5:19). Hij kwam om de Vader bekend te maken en Zijn Koninkrijk op aarde te vestigen. Het Koninkrijk van Zijn Vader stroomt door Hem heen op een heel natuurlijke, alledaagse manier. Zoals de bloedvloeiende vrouw de zoom van Zijn kleed aanraakte en Hij zei: Kracht is van Mij uit gegaan, en zij was genezen (Lucas 8:46). Het Koninkrijk dat in Hem is, kwam tot Hem zoals de schaduw van Petrus (Hand. 5:15), en Hij deed er niets voor om dat te laten plaats vinden. Hij leeft in zo n grote intimiteit met de Vader dat degenen die Hem ontmoeten ook de Vader ontmoeten door Hem heen. Zoals de man die eens zei: of Hij een zondaar is weet ik niet, maar een ding weet ik wel: eens was ik blind en nu kan ik zien (Joh.9:25). Ongeveer 20 jaar geleden waren we in Costa Rica en toen sprak de Heer tot ons en zei: Ik ga je een bediening geven die lijkt op de wind. Wanneer de wind blaast dan weet niemand waar die vandaan komt en waar die heen gaat. Zo zal het ook met jullie gaan. Niemand zal weten wie je bent, waar je vandaan komt of waar je heen gaat, maar net zoals de wind zal iedereen weten dat mijn Geest door het land is gegaan wanneer jullie geweest zijn. We antwoordden: Goed, Heer. Hier zijn we! Op dat moment wisten we niet wat het betekende, want we hadden nog nooit iemand zoiets horen zeggen. Ongeveer een jaar later werd de profetie over de generatie zonder naam en 13

je (on)mogelijke bestemming faam uitgesproken. We wisten meteen dat dit was waar de Heer een jaar geleden met ons over gesproken had. Nu hadden we er een naam voor: naamloos en gezichtsloos. Maar ondanks dat hadden we er geen idee van waar we in terecht waren gekomen. De volgende 10 tot 15 jaar waren erg moeilijk. God heeft ons door situaties laten gaan die we van tevoren nooit hadden kunnen bedenken. We zijn door hetere vuren gegaan dan we ooit hadden doorstaan, tenminste zo voelde het. We waren zo ontmoedigd dat we niet wisten of we ooit wel weer de oude zouden worden. We raakten alles kwijt wat voor ons van waarde was. God heeft ons losgemaakt van trots, reputatie, ambitie, erkenning, identiteit en nog veel meer. Deuren die normaal gesproken voor ons open zouden gaan, werden zonder reden gesloten en konden ook niet meer worden geopend. Mensen die ons voorheen hielpen en in ons geloofden keerden ons de rug toe. Onze financiën kwamen in zwaar weer terecht en niets kwam meer goed voor ons. We stierven een lange en langzame dood op alle gebieden van ons leven en konden er geen reden voor vinden. We waren altijd trouw aan God, we dienden Hem, we gaven meer dan we konden, niet alleen op het financiële vlak, maar op alle gebieden van ons leven. Dat maakte het nog erger omdat dat niets uit leek te maken. We hebben tijden van ontmoediging, boosheid en gedesillusioneerd zijn meegemaakt, en hebben beiden een depressieve periode gehad in deze jaren. Het was heel erg moeilijk en we konden niet begrijpen waarom. We gingen door met het aanpakken van de problemen van ons hart. We waren getrainde hulpverleners die al vele jaren anderen hadden geholpen om genezing te vinden, dus wisten we waar we mee te maken hadden en hielpen we elkaar er doorheen of zochten hulp bij anderen. We zijn er God dankbaar voor dat we om beurten gedeprimeerd en ontmoedigd waren, zodat we elkaar steeds 14

De generatie zonder naam en faam tot steun konden zijn. Wanneer de een gedeprimeerd en zwak was, was de ander sterk en moedig (Klgl. 4:9-10). Heel vaak voelde het zelfs of God ver weg was, maar ondanks dat alles wisten we dat er een bestemming voor ons was. We hadden Gods beloften en Hij bleef dat zeggen, Hij was niet van gedachten veranderd. We moesten kiezen om Hem te blijven geloven en onze visie niet te laten gaan. We hadden ook niets anders om ons aan vast te houden dan Zijn beloftes, en we zeiden met Petrus: Heer, tot wie zullen wij gaan? U heeft woorden van eeuwig leven. We moesten voortdurend kiezen om niet naar onze omstandigheden te kijken en alles wat daarin gebeurde, maar onze ogen steeds gericht te houden op de Heer en het onmogelijke. We waren gekwetst, afgewezen, verkeerd begrepen door veel mensen en het was een grote uitdaging om onze harten niet te laten verharden en bitter te worden. We bleven kiezen voor vergeving en hielden onze focus op de mensen zelf en niet op hun daden. We realiseerden ons dat onze bestemming niets te maken had met wat mensen deden of wat zij kozen, maar dat het te maken had met de manier waarop wij reageerden op de verschillende situaties. Dus bleven we werken aan ónze hartsgesteldheid en vonden mensen op wie we konden vertrouwen en waar we rekenschap aan konden afleggen. Wat er ook gebeurde, we wilden onze bestemming niet kwijtraken. Tijdens al deze gebeurtenissen bleven we actief in de bediening en onze bediening groeide en nam toe. Het leek erop dat onze levensreis goede vruchten afwierp in het Koninkrijk van God. We gaven steeds opnieuw het beste van onszelf en weerstonden de neiging om ervan weg te lopen. Gedurende die jaren is er veel gebeurd. We zijn veranderd en hebben veel geleerd. Met elk verlies kwam er iets nieuws naar ons toe. We waren een ander leven binnengegaan wat 15

je (on)mogelijke bestemming we nog niet eerder hadden gekend. Aan het einde van die periode waren we andere mensen met veranderde harten en een karakter dat bruikbaar was voor God. Toen begon God steeds meer te werken en Zijn gunst begon zichtbaar te worden in ons leven. Hoewel we toen zover waren dat dat niet meer zo belangrijk voor ons was. Om eerlijk te zijn, we bekommerden ons niet meer om erkenning en reputatie. We waren klaar met alle ambitie en het streven naar wat dan ook. We waren de rust binnengegaan van het gewoon kinderen van God zijn. We waren het zoonschap binnengegaan, en die openbaring heeft ons leven totaal veranderd. We vonden een andere betekenis en openbaring over wie God was en leerden Hem op een andere manier kennen. Toen zei de Heer: Nu zijn jullie zover dat ik jullie kan uitzenden om Mijn werk te doen. Nu kan ik jullie naar de landen sturen en deuren voor jullie openen want al jullie ambitie is verdwenen en jullie hebben alleen nog maar visie over. Toen jullie visie hadden met ambitie kon ik jullie niet gebruiken maar nu kan ik jullie vertrouwen. Nu ben je bruikbaar in Mijn Koninkrijk, en inderdaad, Zijn glorie begon onze lantaarns te vullen en Zijn licht begon door ons heen te schijnen. ZOONSCHAP (NB : Zowel mannen als vrouwen zijn Zonen van God en de Bruid van Christus. Het gaat om de positie, niet om het geslacht red.) In de wereld leren we veel dingen die destructief zijn voor ons. Wij beiden hebben een moeilijke persoonlijke achtergrond waarin we geleerd hebben om te streven naar acceptatie en erkenning te halen uit wat we doen, niet uit wie we waren. Om eerlijk te zijn waren we niet blij met wie we waren, maar we leerden ermee omgaan om mee te kunnen doen. 16

De generatie zonder naam en faam We waren geworden als de oudste zoon zoals beschreven in Lucas 15:11-32. In dat verhaal zien we een vader met twee zonen die heel verschillend zijn en ook heel verschillende verhalen hebben. Laten we het eens hebben over de jongste zoon. Hij was moedig, sterk en ondernemend, maar niet verstandig. Hij maakte een grote fout waardoor hij zijn erfenis verspeelde en daarmee, in zijn ogen, ook het zoonschap. Daar getuigt vers 18 van, waarin hij een verhaal voorbereidt om aan zijn vader te vertellen. Deze jongen dacht dat hij het allemaal verknald had, zelfs het recht een zoon te zijn van zijn vader. In vers 20 zien we dat dit niet het geval is want zijn vader rent op hem af om hem te ontmoeten en overlaadt hem met liefde en acceptatie. Vervolgens brengt hij hem naar zijn huis en geeft een feest ter ere van hem. Hier zien we de liefde van een vader voor zijn zoon. Hij had hem lief om wie hij was, niet om wat hij gedaan had. Het zoonschap kan niet verdiend of gekocht worden. Het is ons gegeven door onze Vader. Het zoonschap is een geboorterecht en dat wordt hier gedemonstreerd. Toch zijn er velen die leven zonder het begrip hiervan. Onze ouders zijn niet perfect en hun liefde hield verband met wat ze deden voor ons. Hierdoor geloven veel gelovige mensen dat ze het verknoeid hebben bij God en dat het te laat voor hen is, maar, net als met de jongste zoon, je hemelse Vader wacht op je thuiskomst. Hij en Zijn huis wachten op jou en dat zal altijd zo zijn. Dan hebben we de oudste zoon. In vers 29 zien we wat er in zijn hart leeft: hij wordt boos en klaagt over wat zijn vader voor zijn broer doet. Hij is ook verontwaardigd over het feit dat hij die er altijd was en hard heeft gewerkt voor zijn vader, nog nooit enige gunst heeft mogen ontvangen van hem. Deze zoon kende het zoonschap ook niet. Hij was altijd met zijn vader samen maar diende hem alleen. Hij werkte voor hem maar had geen relatie met hem en kende zijn hart niet. 17

je (on)mogelijke bestemming Hij werkte als een slaaf om de eer van zijn vader te krijgen, maar had er nooit aan gedacht om vriendschap met hem te sluiten en hem beter te leren kennen. Als hij dat wel gedaan had dan had hij ALLES van de vader kunnen hebben en ervan kunnen genieten. Dan had hij het niet hoeven verdienen want dan was het al van hem. Hij had ervan kunnen genieten in plaats van verontwaardigd te zijn dat zijn vader hem nooit iets gaf. Hij zat vol met ambitie, jaloezie en zelfrechtvaardiging. Zijn broer echter ervoer het zoonschap toen hij terugkwam bij zijn vader. Hij had alles verloren: zijn naam, zijn reputatie, zijn financiën en zijn erkenning, alles wat hij had en wat belangrijk voor hem was. Hij verknalde het, maar kwam terug en realiseerde zich dat alles wat van zijn vader was ook nog steeds van hem was. Hij werd verwelkomd in het huis van zijn vader als een zoon. Hij genas, herstelde en wat hij vond was nog meer dan wat hij verloren had. Ja, hij leed onder de consequenties van zijn verkeerde gedrag, maar het zoonschap was niet afhankelijk van wat hij deed, maar was gebaseerd op wie hij was. Wij weten uit ervaring wat deze verandering inhoudt en hoe het je verandert. De openbaring van het zoonschap verandert je voor altijd. Wanneer we het zoonschap niet begrijpen dan werken we voor God en proberen we zijn gunst te winnen. Dan zijn we zoals de oudste zoon en proberen we gunsten, zalving en bediening te verdienen. We worden vervuld van ambitie, streven, jaloersheid en zelfrechtvaardiging. We vergelijken onszelf met anderen en hebben een lijstje van de dingen die we voor God doen zodat we ons goed kunnen voelen. We hebben een slavenmentaliteit waarmee we precies bijhouden hoeveel werk we doen en wat we daarmee verdienen. Wanneer we zien dat anderen met minder werken veel meer verdienen dan wij, worden we vreselijk opstandig en boos, omdat we vinden dat zij dat niet verdiend hebben. We worden afgunstig. Ik herken dat gevoel. Ik herinner me dat mensen 18

De generatie zonder naam en faam ons voorbij streefden en ik aan God vroeg: Wat is er aan de hand? Ik heb voor U gewerkt. Ik ben trouw, mis geen enkele bijeenkomst en doe alles wat de voorgangers en leiders van mij vragen. Ik geef en dien de mensen, ik verleen hulp, en zit in die en die werkgroepen. Ik bid en lees in mijn Bijbel zoveel uur per dag, ik doe, ik doe en ik doe. En dan komt er zomaar een persoon uit het niets die bijna niets heeft gedaan, die niet zo hard heeft gewerkt als ik deed, en U keert zich om en geeft hem wat mij toekomt. U zalft hen en opent deuren. U plaatst hen hoog en maakt ze bekend. Zij verdienen het niet. Zij hebben het niet zo verdiend als ik dat doe. Iedere keer als dat gebeurde was ik jaloers, boos, gekwetst en werd bitter. Dit zorgde ervoor dat ambitie op kwam zetten waardoor ik mijzelf een weg baande naar bekendheid onder de mensen zodat ze me zouden opmerken, erkennen, mij zouden zien en de gave in mij zouden eren. Ik zat vol met trots en egoïsme en probeerde mijzelf te promoten, maar er gingen geen deuren open. Het was een langzaam afsterven voor ons allebei en God gaf niet op met ons hart te bewerken totdat we geleerd hadden om blij te zijn voor een ander als hij of zij een vooruitgang had in zijn of haar leven. Er zijn zoveel mensen in de kerk die zijn zoals wij waren; mensen met de mentaliteit van de oudste zoon. We komen ze overal tegen, waar we ook gaan. Het is zo verdrietig want we weten hoeveel pijn het veroorzaakt in hun leven. Ik herinner me dat we op een dag ergens een conferentie hadden voor voorgangers en leiders. Sommigen kwamen van heel ver om het seminar bij te wonen. Het waren heel gedreven mensen die ons na aan het hart lagen. Gedurende de dag dat ik aan het lesgeven was, vroeg een van hen de microfoon om iets te zeggen en bleef vervolgens maar praten. Opeens werd het duidelijk dat deze persoon de show wilde stelen en erkend wilde worden door de mensen in de zaal. Toen kwam er een 19

je (on)mogelijke bestemming vlaag van competitie, jaloezie en streven naar boven en ik herkende wat er aan de hand was en wist wat het was om daar te zijn. Zo was ik ook geweest. Maar nu deed het er niet meer toe, ik vond het prima dat ze in het middelpunt konden staan. Ik had het niet meer nodig om erkend te worden. Het was een geweldig bevrijdend gevoel en ik realiseerde me dat de vrucht van het afsterven leven had gebracht voor mij en de mensen die ik onderwijs en bedien. Er is nog iets anders wat plaatsvindt als we het zoonschap ervaren. Wanneer je een zoon of dochter bent, realiseer je je dat het je Vaders bediening is en je er deelgenoot van bent als zonen en dochters. We hebben goed te zorgen voor Zijn bediening. Zoals Jezus tegen zijn moeder zei, (Lucas 24:9) dat het niet ging om zijn eigen bediening maar om die van zijn Vader. Helaas zijn er tegenwoordig velen in de kerk die er hun eigen koninkrijk van maken en door dat te doen hun eigen roem verkondigen. Ze raken vervuld van ambitie om aan het einde ten onder te gaan, waarbij ze veel mensen met zich meeslepen. Wanneer je een zoon of dochter bent dan heb je het recht om deel uit te maken van het familiebedrijf. Gewoonlijk leert een vader die een bedrijf heeft, zijn zonen en dochters hoe ze moeten handelen, zodat ze het later van hem kunnen overnemen. Hij wil ze vertrouwen en de erfenis uit handen geven. De droom van alle vaders is dat hun kinderen worden zoals hij is. Dat is bij God niet anders. Onze Vader heeft een enorme onderneming en in deze onderneming is er ruimte voor ons allemaal. Als zonen en dochters is het ons geboorterecht om hier deel aan te hebben. Jezus zei: Het behaagt de Vader je het Koninkrijk te geven (Lucas 12:32). Daarom is er geen plaats voor competitie, jaloersheid of ambitie. Er is ontzettend veel werk te doen en er is voor iedereen wat te doen. Toen we dit principe en deze openbaring gingen begrijpen, veranderde onze benadering ten opzichte van een bediening 20

De generatie zonder naam en faam compleet. Mensen die hun bediening als een bedrijf benaderen en het op hun eigen manier leiden, representeren niet de Vader en houden mensen bij Hem weg. Er is de manier waarop Jezus het deed. Hij deed alleen wat Hij de Vader zag doen en deed het op exact dezelfde manier (Joh.5:19). Jezus zag de Vader niet alleen iemand genezen maar keek ook hoe Hij dat deed en deed vervolgens precies hetzelfde, een imitatie van wat de Vader deed. Dit is een manier om het Koninkrijk van de Hemel op aarde te brengen. We moeten weten wat de Vader doet zodat wij het ook kunnen doen. Maar dat is niet genoeg, we moeten ook aandacht hebben voor de manier waarop Hij het doet, zodat we het precies hetzelfde kunnen doen. Lang geleden zei de Heer tegen ons: Ik ben blij dat jullie doen wat ik doe, maar er is een probleem. Jullie doen het op je eigen manier, niet op de manier zoals Ik het doe. Hierdoor brengen jullie een oogst binnen van 20-40%. Ik wil dat je leert het op Mijn manier te doen want wanneer je het op Mijn manier doet dan zal je een oogst van 60, 80 of 100% binnen brengen. Daarmee begon een heel nieuwe uitdaging voor ons. We moesten een beetje afstand nemen en kijken naar wat Hij deed. Jezus zei: Kom met Mij mee naar de velden van mijn Vader en kijk naar wat ik doe zoals ik het Mijn Vader zie doen. Besteed aandacht aan de manier waarop Ik handel en hoe Ik dat doe en imiteer Mij, dan zul je het Koninkrijk van Mijn Vader op de aarde zien komen. Heb je weleens gehoord van een bedrijf dat al heel lang ergens gevestigd is en dat door iedereen gewaardeerd wordt? De eigenaar is een prachtig mens en gaat goed om met zijn personeel, is eerlijk, rechtvaardig, zijn producten zijn de allerbeste en daarom is de reputatie van zijn bedrijf erg goed. Op een dag overlijdt de man en zijn zoon neemt het bedrijf over. Toch is de zoon niet zoals de vader was. Hij heeft geleerd hoe hij het bedrijf moet leiden en de winkel draaiende kan houden, maar hij doet dit 21

je (on)mogelijke bestemming niet zoals zijn vader dat deed. Zijn manieren zijn anders en mensen zeggen: Ja, dat was een goed bedrijf toen de vader nog leefde maar nu is het anders. De zoon heeft de naam en de reputatie behouden, maar het gaat rond dat hij het bedrijf heeft veranderd en de mensen komen niet meer. Op deze manier is het ook in het Koninkrijk gebeurd. De Heer sprak een tijdje geleden hierover met ons en vertelde dat Hij verdriet had over het feit dat mensen spreken en onderwijzen over Zijn hart. Dat ze het tot een cliché hebben gemaakt waardoor er deuren voor hen opengaan want mensen willen het graag horen, maar ze kunnen Zijn hart niet dragen, de openbaring en de overdracht ervan. Ze hebben alleen kennis van het onderwerp, maar hun levens weerspiegelen niet wat ze vertellen. Ze spreken alleen maar de woorden die ze moeten spreken om de deuren te openen. Op een ander moment sprak de Heer met ons en zei: Ik ga deuren voor jullie openen naar alle volken over de wereld om Mijn Koninkrijk op te bouwen, maar Ik heb één voorwaarde voor jullie. Ik zal de deuren openen en er zal grote gunst op jullie zijn, maar Ik wil niet dat je onderwijst uit andermans werk en ook dat je niet onderwijst uit boeken of iemands persoonlijke ervaringen. Je mag alleen onderwijzen wat je zelf doorleeft. Alles wat je onderwijst moet voortkomen uit je persoonlijke ervaringen. Het moet je eigen openbaring zijn. Ik wil dat je echt bent. Laat je leven de boodschap zijn die je brengt. Jullie onderwijs zal de wereld over gaan, maar jullie zullen het geboorte geven zodat de overdacht voort kan komen uit jullie en Mijn kracht vrij kan komen. We beseften dat we veel te leren hadden en begonnen te letten op onze manier van leven, ons doen en laten. We begonnen de Vader ons te laten onderwijzen hoe we het moesten doen en Hem ons te laten veranderen. We hebben duizenden uren doorgebracht in de bediening 22

De generatie zonder naam en faam aan mensen van over de hele wereld en van allerlei pluimage. Maar in werkelijkheid hebben we al die uren gekeken naar de Vader, hoe Hij hun bediende en omging met elke situatie en daar verandering in aanbracht. We hebben goed gelet op Zijn manieren, Zijn hart, Zijn reacties, de manier waarop Hij met zonde omgaat, met ontmoediging, hardheid, angsten, eenzaamheid, afwijzing, trots, etc. We kijken naar Zijn manieren van doen, Zijn ogen, Zijn reacties, en zo nog veel meer, om te leren hoe we het net zo kunnen als Hij. Hierdoor, heel langzaam, werden we steeds meer als Hij. Op een keer hadden we een conferentie in Europa en we profeteerden allebei dertien uur lang over mensen, met maar een koffiepauze van ongeveer twintig minuten. Toen we klaar waren vroeg iemand ons: Ongelooflijk, hoe houd je dat vol? Hoe kun je zolang achter elkaar profeteren over mensen en nog steeds een lach op je gezicht hebben en er fris bij staan? Mijn antwoord was: Lieverd, waar heb je het over, we hebben niet alleen maar geprofeteerd. We hebben dertien uur doorgebracht met Jezus en naar Hem gekeken hoe Hij de Vader openbaarde aan al deze mensen; Zijn stem gehoord; Zijn hart en Zijn liefde gevoeld. We hebben net dertien uur met Jezus in de velden van Zijn Vader gewerkt zodat we Hem nog dieper en intenser leren kennen. Vertrouw me, we zijn niet meer dezelfden die we waren, we hebben een nieuwe overdracht ontvangen van Zijn hart en Zijn liefde, en door zo dicht bij Hem te zijn leren we Zijn wegen. We hebben zojuist dertien uur zonder onderbreking met Hem doorgebracht: hoe wonderlijk en goddelijk kan dat zijn? Vele jaren hebben we het op onze eigen manier gedaan en dat werkte niet echt. We werden moe, raakten uitgeput en daarbij werden de levens van de mensen niet echt geraakt en veranderd op een bijzonder opmerkelijke manier. Juist daardoor werden we veranderd door de Vader, die ons leerde dat 23

je (on)mogelijke bestemming het bedienen niet om ons gaat maar om Hem. Het gaat er niet om dat wij onze gaven en talenten zichtbaar maken, maar dat wij Hem en Zijn hart bekend maken. Het gaat er niet om dat jij erkend wordt maar dat Hij bekend en beroemd wordt, zodat Zijn Koninkrijk elk hart kan bereiken dat wij mogen aanraken. We kwamen erachter dat profeteren niet het doorgeven van woorden is, maar dat het een delen van Zijn hart is, zodat mensen Hem kunnen vinden en Hem kunnen vertrouwen. Het is niet genoeg om Zijn zaken te doen, we moeten leren het op Zijn manier te doen. WAARHEID UIT ERVARING Gods plannen zijn zo anders, en wat Hij in en door ons wil doen gaat boven ons verstand uit. Vaak zijn we zo bang dat God ons voorbij gaat, dat we onze eigen hindernis opwerpen naar het grote plan voor ons leven. Voor velen van ons is dat het verhaal van hun leven. Sommigen zijn gepasseerd, afgewezen of genegeerd. Anderen zijn gebruikt of misbruikt, alleen of verlaten zonder dat er iemand naar hen omkeek. Hierdoor hebben we geleerd voor onszelf te zorgen en hebben we soms geduwd en getrokken totdat we een weg vrij hadden gemaakt. Wanneer we dan God leren kennen, ontdekken we de waarheid en zien we dat het niet Zijn weg is. Dat Hij ons onvoorwaardelijk lief heeft en ons niet zal vergeten en achterlaten. We lezen het, we horen het in preken, mensen om ons heen vertellen het keer op keer en we geloven het met ons verstand, maar onze harten moeten het nog gaan ontdekken. Het probleem is dat we drie soorten waarheden kennen. We hebben de kennis van de waarheid, de openbaring over de waarheid en de waarheid uit ervaring. Ze zijn allemaal heel echt en krachtig en beïnvloeden ons op verschillende manie- 24

De generatie zonder naam en faam ren. De kennis van de waarheid zit in ons hoofd, de ervaren waarheid in onze ziel, gedachten en emoties en de openbaring over de waarheid komt vanuit ons hart. Er is een kloof tussen ons hoofd en hart en de waarheid uit ervaring bevindt zich daar middenin. De enige manier om dit te veranderen en deze kloof te overbruggen is om onze ziel te laten genezen door ervaringen op te doen. Onze harten hebben ervaringen nodig, want alleen ervaringen kunnen ervaringen vervangen. Dit is iets wat veel frustratie oplevert in onze wandel met God. We lezen de Bijbel. We onthouden en herhalen de teksten. We horen het, maar op een of andere manier vertellen ons hart en onze emoties ons iets anders. Iedereen probeert ons te overtuigen van de waarheid, maar ons hart kan niet op die manier overtuigd raken. Wanneer de ervaring verandert, dan pas wordt de openbaring over de waarheid werkelijkheid in ons hart. En als gevolg daarvan komt er genezing en bevrijding naar ons toe. Totdat dit gebeurt gaan we moeizaam door het leven omdat we wel weten hoe het zou moeten zijn en we weten wat de Bijbel en de voorganger zegt. We weten het met ons verstand, maar ons verstand en gevoel zijn niet in overeenstemming. Iedere keer als we in situaties terechtkomen die daarmee te maken hebben herinneren we onze ervaringen weer, en onze waarheid uit ervaring dicteert ons wat waar is, hoe we hierop moeten reageren en wat we moeten voelen. Hierdoor strijden veel mensen met verwarring en terneergeslagenheid in hun christelijke levenswandel. Dat was mijn ervaring. Ik had een heel moeilijke en traumatische jeugd. Mijn vader was een zware alcoholist, mijn moeder was vijandig en misbruikte mij. Mijn vader hield van mij en was er wel, maar ik kon niet op hem vertrouwen. Hij was een goedaardige dronkaard. Hij kwam altijd met een verrassing voor mij thuis, hoorde het geschreeuw van mijn moeder 25

je (on)mogelijke bestemming aan en sliep daarna zijn roes uit, maar hij was geen kostwinner. We konden niet op hem rekenen voor wat betreft de zorg voor ons. Mijn moeder had het moeilijk om alle eindjes aan elkaar te knopen en ons te voeden. Zij had een vreselijk moeilijke jeugd met veel misbruik en afwijzing gehad en ze was erg beschadigd in haar leven. Ze was een vijandige vrouw, en reageerde deze kwaadheid af op mij. Ik was de jongste van het gezin, de jongste van vier dochters. Mijn oudste zus was 23 jaar ouder dan ik en verliet het huis kort nadat ik geboren werd. Mijn andere zus was 12 jaar ouder dan ik, maar zij was niet veel thuis en verliet het huis een paar jaar later. Mijn zus Lucy was maar twee en een half jaar ouder dan ik, maar toen ik 6 was, ging ze bij mijn zus en haar man buiten de stad wonen. Hierdoor groeide ik eigenlijk op als enig kind met mijn alcoholistische vader en gestoorde moeder. Het was erg moeilijk voor mij, en er was niemand om mij te helpen. Ik kon naar niemand toe gaan. We hadden geen familieleden dus ik was alleen met hen. Ik herinner me dat mijn vader me weleens beschermde tegen het misbruik van mijn moeder, en als klein kind vond ik bescherming bij hem. Mijn moeder deed mij nog steeds pijn ook wanneer mijn vader erbij was, maar het was iets beter dan dat ik alleen met haar was. Mijn moeder was heel vijandig en ik wist nooit zeker wanneer ik de pineut zou zijn. Ik leed onder verschrikkelijk fysiek, geestelijk en verbaal misbruik. Ze liet zonder reden haar wraak op mij los. Het maakte niks uit wat ik deed, zelfs als ik aardig tegen haar was deed ze mij nog pijn. De dingen werden nog erger als ik iets fout deed natuurlijk. Meer dan wat ook wilde ik haar tevredenstellen, maar al mijn pogingen eindigden pijnlijk. Soms sloeg ze mij gewoon omdat ik er was. Ik was vreselijk bang voor haar en wist niet wat ik moest doen. Ze zag mij als een lastpost en ik liep haar ook altijd in de weg. Ze heeft nooit naar mij gelachen en sprak alleen met mij als ik iets fout deed of als ik iets moest doen. Ze keek vriendelijk en lachte alleen met anderen, nooit met mij. 26

De generatie zonder naam en faam Ze had altijd een frons op haar gezicht als ze naar mij keek. Ik begreep echt niet waarom ze mij niet mocht, probeerde echt heel erg hard mijn best te doen om goed voor haar te zijn. Ik leerde ook dat er geen genade was als je een fout maakte. Ik moest telkens weer boete doen wanneer ik iets verkeerds had gedaan. Ze hield bij wat ik fout deed en vergaf en vergat geen enkel ding, dus leerde ik om te overleven. Ze was altijd heel erg blij om mijn zus Lucy te zien en gebruikte lieve taal wanneer ze met of over haar sprak. Lucy kwam maar een keer in de drie maanden in een weekend op bezoek. Ik kwam erachter dat Lucy wel mijn moeders lieveling moest zijn en verweet haar dat nooit omdat ik wist dat het niet Lucy s fout was. Toen ik volwassen was, besefte ik dat mijn moeder Lucy zag als een kind dat ze verloren had, en daar heel erg onder had geleden. Vanwege onze armoede moest mijn moeder haar wel naar mijn oudste zus sturen ondanks dat zij nog zo jong was. Ik kan mij alleen maar de pijn indenken die zij gehad moet hebben. Als kind wist ik dat natuurlijk niet. Mijn vader overleed toen ik 10 jaar was. Het is een lang en pijnlijk verhaal en ook al weet ik met mijn verstand dat hij niet wilde sterven, want hij had een ernstige hartaandoening, voelde ik me toch heel erg verlaten en dit leidde tot een geestelijke verwezing. Het voelde alsof hij mij achter had gelaten, overgelaten aan mijn moeders ongenade. Nu had ik echt niemand meer die mij kon helpen. Later kreeg ik een andere vader maar dat was een aan seks verslaafde man en we konden hem niet vertrouwen. Hij probeerde om mijn andere twee zussen te misbruiken, maar door Gods genade deed hij dat niet bij mij, al bedreigde hij mij wel op heel veel andere manieren. Hij maakte gaten in de wanden van mijn slaapkamer zodat hij mij kon bekijken als ik mij aan het aan- of uitkleden was. Ik zag hem meerdere keren naar mij kijken. Hij maakte 27

je (on)mogelijke bestemming ook gaten in het plafond van de badkamer en klom dan naar boven om mij te bekijken als ik onder de douche stond. Ik moest ook altijd erg op mijn hoede zijn als ik in zijn buurt was, hij probeerde mij altijd te grijpen of beet te pakken of maakte opmerkingen die heel ongemakkelijk voor mij waren. Hierdoor had ik geen goed vaderbeeld en dat van een moeder was nog slechter. Ik had geen hoop en geen hulp. Ik mocht nooit huilen of mijn emoties uiten. Mijn moeder haatte dat en deed me dan nog meer pijn als ik dat probeerde. Uit angst was ik een heel braaf kind maar omdat ik mijn emoties niet mocht uiten begon ik langzaam maar zeker heel boos en bitter te worden. Ik verhardde in mijn hart en trok muren op zodat niemand mij kon raken. Door de tijd veranderde mijn bitterheid in haat. Ik was koud en het kwaad begon in mijn hart te komen. Mijn zus kan hierover getuigen want ze leed erg onder mij. Ik reageerde heel erg veel haat op haar af. Zonder genezing wordt de misbruikte een misbruiker en dat was wat er met mij gebeurde. Ik behandelde haar zo slecht dat de buren tot twee keer toe de politie hebben gebeld. Mijn ogen waren gevuld met bitterheid en haat. Ik had een blik die iedereen verpulverde tot niets. Het maakte niet uit hoe zelfverzekerd ze waren, één blik van mij nam dit allemaal weg en gaf hun het gevoel volledig waardeloos te zijn. Ik heb foto s die dat beeld weergeven, ze tonen heel duidelijk de haat in mijn ogen. Gewoonlijk waren mensen erg bang voor die blik in mijn ogen. Ik lachte helemaal nooit en had een permanente frons op mijn gezicht waar ik van genoot. Ik was getekend voor het leven en anderen zouden hiervoor betalen. Vanwege de hardheid van mijn hart en de haat die ik in mij had, weet ik zeker dat ik letterlijk iemand gedood zou kunnen hebben als God mij niet had gered. Vandaag de dag heb ik rimpels rond mijn ogen, en ik vind ze prachtig. 28

De generatie zonder naam en faam Ik heb ze omdat God mijn hart genezen heeft, me heeft vrijgemaakt en mij geleerd heeft om te lachen. Deze rimpels zijn een teken en een wonder van de kracht van God die een hart van steen kan veranderen in een hart van vlees en bloed. Veel mensen zeggen dat ze Jezus in mijn ogen zien en dat herinnert mij eraan wat er voorheen te zien was in mijn ogen. Onze God is echt een wonderlijke God en niets is onmogelijk voor Hem. Het leven ging door en ik leerde God kennen toen ik 18 was. Ik werd op een bovennatuurlijke manier gered. Ik was streng katholiek en daar in het Zuiden is het katholieke geloof heel anders dan in het Noorden van Amerika. De regel was dat als je als een katholiek geboren was, je ook zou sterven als een katholiek. Ik had van kinds af aan een diep verlangen God te dienen en omdat we echte katholieken waren gaf ik mijn hele hart aan het geloof en de rituelen die we hadden. Ik werd een krachtige farizeeër. We haatten de wedergeboren christenen ofwel de Jezus volgers zoals we ze ook noemden. In onze kerk werd ons verteld dat ze misleid waren en ook anderen misleidden die naar hen luisterden. Wij als katholieken geloofden dat we het enige ware geloof hadden en ook als enigen naar de hemel zouden gaan. Wij waren onder de gunst van God en als iemand ons geloof losliet dan zou die persoon zeker naar de hel gaan. Daarom moesten wij deze Jezus volgers stoppen. Zij waren onze mensen aan het beschadigen en omdat ik zo veel haat in mij droeg, was ik blij dat ik ze op welke manier dan ook kon achtervolgen. Ik dacht echt dat ze het schorem van de aardbol waren en ik ze moest stoppen. Ik verachtte ze met passie. Toen op een dag, toen ik mijn eigen ding deed, liep ik als het ware tegen Jezus aan, en Hij leidde mij persoonlijk door een zondaarsgebed.(ik zal het verhaal helemaal vertellen in een ander boek.) Ik had geen idee wat het allemaal betekende 29

je (on)mogelijke bestemming want niemand had het echte evangelie ooit aan mij verteld. Ondanks dat herhaalde ik ieder woord dat Hij zei. De volgende dag toen ik alleen was kwam er een heel fel licht uit de hemel dat mij helemaal bedekte. Ik werd die nacht helemaal vervuld met de Heilige Geest maar ik snapte niet echt wat er gebeurde. Pas twee weken later ontdekte ik wat er in die twee nachten precies was gebeurd. Dit werd door mijn familie als hoogverraad opgevat. Ze hebben me op veel verschillende manieren onder druk gezet en getest om Jezus te ontkennen, maar dat heb ik nooit gedaan. Ik bleef kiezen voor Jezus ondanks alles en welke prijs ik er ook voor moest betalen. Het gevolg hiervan was dat ik door mijn familie verstoten werd, geslagen en nog erger. Op een nacht heeft mijn moeder mij geprobeerd te vermoorden omdat ik weigerde Jezus te ontkennen. Die nacht beloofde God dat als ik het zou uithouden Hij voor altijd bij mij zou zijn en ik Hem zou dienen voor de rest van mijn leven. Hij beloofde ook dat Hij mijn familie zou redden en genezen. De kerk waar ik heen ging na deze ervaringen was erg strikt. Ik heb er veel goede dingen geleerd, maar er waren ook veel dingen die niet goed waren. Ze kenden de God van het Oude Testament. Hun God kende geen genade, was gemeen en doodde letterlijk mensen. Ze vertelden mij dat ik het beste ver bij Hem uit de buurt kon blijven. Jezus was goed en de Heilige Geest ook, maar God was een ander verhaal. Op een keer beging een vriendin van mij een zonde en de kerk heeft haar toen direct veroordeeld. Ze werd de kerk uitgezet en totaal uitgebannen. De voorgangers hadden een ontmoeting met mij en vertelden hoe het oordeel van God op haar zou komen, en ze vertelden mij dat als ik ook nog maar iets met haar van doen zou hebben datzelfde oordeel ook op mij zou vallen. Ik moest haar helemaal uit mijn leven bannen om niet ook geoordeeld te worden. In mijn onwetendheid geloofde ik hen en, hoe pijnlijk ook, ik deed wat ze van mij vroegen. 30

De generatie zonder naam en faam Een poosje later verongelukten mijn vriendin, haar baby en haar vriend in een enorm auto-ongeluk. De voorgangers van de kerk zeiden: Het was Gods oordeel en Hij heeft ze gedood. Ze zeiden me dat het goed was dat ik naar ze geluisterd had anders zou God mij ook gedood hebben. Ze gebruikten dit als voorbeeld om de vreze voor God in ons leven te brengen. We waren vreselijk bang voor God de Vader en niemand wilde ook maar iets met Hem te maken hebben. Dit bevestigde alleen maar wat ik al wist. Mijn ervaringen van vroeger thuis hadden mij geleerd wat ik kon verwachten en, zoals we weten, hebben met name vaders daar een grote rol in. Wij projecteren hun beeld op dat van God de Vader. Daarom was er voor mij geen sprake van dat ik God zou vertrouwen, zonder twijfel had ik het bij het rechte eind en was God nog erger dan mijn eigen ouders. Hij was vol van kracht en kon iedereen doden wanneer Hij dat wilde - zoals Hij ook mijn vriendin had gedood. Ik had thuis eigenlijk precies hetzelfde geleerd. Ik kon mezelf niet zijn en moest een hoge prijs voor mijn bestaan betalen. Een ding was duidelijk: het was niet goed om mezelf te zijn. Het was eigenlijk heel pijnlijk om mezelf te zijn en ik heb een groot deel van mijn kindertijd en volwassenheid doorgebracht met de wens iemand anders te zijn. In de kerk leerde ik dat het hetzelfde was met God. Je moest alles doen wat Hij wilde, wat dat dan ook was en je mocht geen fouten maken. En weer deed mijn bestaan er niet toe. Niemand wist wie ik echt was, zelfs ik niet. Later trouwde ik met Ivan en ging in Canada wonen. Het hele verhaal staat in een ander boek, wat inmiddels geschreven wordt. Ivan was als een zoon voor John en Carol Arnott. Hij werd een christen op 16-jarige leeftijd in de kerk van John. Vanaf dat moment hebben zij hem onder hun hoede genomen en hun huis en leven voor hem opengesteld. Ze hebben hem letterlijk met liefde terug naar het leven gebracht en ge- 31

je (on)mogelijke bestemming nezen! Toen we trouwden namen ze mij net als Ivan gastvrij op in hun huis en hielden van mij. We hebben de eerste vier jaren van ons huwelijk bij hen gewoond. John en Carol zijn fantastische mensen en het was echt Gods genade die mij in hun levens bracht. Ik kan me niet voorstellen hoe onze levens eruit zouden hebben gezien zonder hen. God heeft hen gebruikt om ons te veranderen en te herscheppen. Ze wisten hoe ze lief moesten hebben en waren in staat om ons onvoorwaardelijk lief te hebben, iets wat ik nog nooit in mijn leven had meegemaakt. Door hen heeft God onze levens letterlijk veranderd. Wie wij zijn vandaag de dag is het resultaat van opofferende liefde, hun geloof in ons, hun onderwijs en de overdracht van hun hart in ons. Zij hebben God toegestaan hen te gebruiken om het Koninkrijk van de Hemel in ons leven te brengen. Er is iets wat mensen niet van hen weten. We horen mensen zeggen dat de uitstorting van 1994 die plaatsvond in Toronto Airport Christian Fellowship John en Carol gemaakt heeft tot wie ze nu zijn. Dat is absoluut niet de waarheid. John en Carol zijn vandaag de dag nog steeds dezelfde mensen als die ze voorheen waren. Ze bedienden de liefde van de Vader en leefden het. Ze gaven hun leven en brachten uren door met het helen van de gebrokenen van hart. Ze onderwezen het hart van de Vader aan zo veel mogelijk mensen. Ze brachten mensen terug naar het leven met hun liefde, dag in dag uit. Dat is naar mijn mening de reden dat God hen uitkoos voor de uitstorting van Zijn Geest in 1994. Wat ze toen al deden doen ze nu nog. Het enige verschil is dat ze het nu op een veel grotere schaal doen. Ze waren trouw in het kleine en God heeft ze het grote toevertrouwd. Toen ik bij ze kwam wonen, kwam ik binnen met het idee over God dat ik eerder beschreef. Ik kende God; tenminste dat dacht ik. Carol was gewend om over het hart van de 32

De generatie zonder naam en faam Vader te spreken en ik dacht dan: O dame, je kent God echt niet. Je mag van geluk spreken dat ik bij je ben komen wonen want ik kan je leren wie God echt is en hoe je met Hem om moet gaan zodat Hij je niet doodt. Het was een gewoonte van mij om haar te vertellen hoe gemeen God is en dat ik het bewijs daarvan had. Tenslotte had Hij wel mijn vriendin gedood en haar begraven. Niemand kon me iets anders wijs maken want dit is wat ik doorleefd had. Ik had een onomstreden ervaring hiermee. Carol was vaak huilend aan het vertellen over de liefde van de Vader en ik kon dat maar niet bevatten. Ik was ervan overtuigd dat dit de reden was dat ik naar Canada was gekomen: om de Arnotts te redden van de wraak van God. Deze mensen wisten niet hoe ze met God moesten omgaan en ik had ze veel dingen te leren. Mijn missie was hen ervan te overtuigen dat ik gelijk had wat God betrof. Ivan probeerde mij te vertellen over het hart van de Vader en Zijn liefde, maar ook hij had geen succes. Carol en John namen iedere kans waar om mij over hun visie op God te vertellen. Toen gebeurde het: ik had een ervaring die alles veranderde. Iemand (ik geloof een Amerikaan) gaf John een heel mooi shirt. Het was prachtig en heel speciaal. Het was ook heel erg duur. Het had blauwe en witte strepen. John hield van dat shirt. Hij droeg het heel vaak, het was absoluut zijn favoriet. Op een dag waren John en Carol weg voor een conferentie en was ik naar boven gegaan voor de was. Ik zag dat Carol wat was had laten zitten in de wasmachine. Het was schoon maar moest nog drogen. Ik wist niet zeker of het allemaal wel in de droger mocht dus ik besloot het apart te leggen, terwijl ik mijn eigen was aan het doen was. Even later kwam ik terug om te kijken of de was al klaar was en tot mijn grote schrik zag ik dat Carols groene sok een van de witte strepen van het shirt van John had verkleurd. Er zat nu een groene vlek in het shirt. 33

je (on)mogelijke bestemming Ik kan niet beschrijven hoe ik mij op dat moment voelde, zo angstig en bang van binnen. Ik had Johns shirt verpest, zijn lievelingsshirt, en nu was ik zwaar in de problemen. Ik raakte in paniek en probeerde het te herstellen. Ik maakte een mengsel van water en bleekmiddel en doopte de groene vlek erin. Een poosje later kwam ik terug en zag dat de groene vlek was verdwenen maar dat het witte gedeelte eigenlijk crème kleurig was en er nu een witte vlek in zat. Dit was niet goed. Ik dacht er nog aan om het in thee te dopen maar bedacht toen dat het waarschijnlijk alleen maar erger zou worden. Hoe meer we zonden proberen te verbergen, hoe erger het wordt. Ik wist dat ik het shirt niet kon vervangen, en op dit punt kwamen alle autoriteitsfiguren in mijn verbeelding langs. Alles in mij zei dat dit het einde was van alles. In mijn ogen had ik John het ergste aangedaan wat ik kon doen. Ik had zijn favoriete shirt verpest en ik zou ervoor moeten boeten. Ik had nooit genade of medeleven gekend. Ik had altijd boete gedaan voor alles, zelfs als het niet mijn schuld was, en zelfs God was genadeloos en doodde mensen die op zijn pad kwamen, dus stopte ik het shirt weg en wachtte. De volgende twee dagen waren extreem pijnlijk: wachten op de terugkomst van John en Carol. Toen ze terugkwamen wachtte ik tot ik John weg hoorde gaan en ging toen naar boven naar Carol. Ik wist dat ze vriendelijk en behulpzaam zou zijn. Ik wilde dat zij het tegen John zou zeggen, ze zou het voor mij opnemen. Ik vertelde haar wat er gebeurd was en verklaarde dat het een ongeluk was. Ik verontschuldigde mezelf steeds weer en beloofde een nieuw shirt voor John te kopen. Carol keek me aan met grote ogen, zette haar handen op de rand van het keukenblad en zei heel langzaam: Oh nee, niet dát shirt! Daarna zei ze dat ze het John zou vertellen en uitleggen. De hele week erna negeerde ik John en zorgde ik ervoor dat ik hem ontliep. Ik hield in de gaten wanneer hij binnen kwam en weer vertrok. Ik luisterde naar het 34