mag best uit de hand lopen, vindt directeur Mette Samkalden/ campagne beeld verklaard/ Totstand koming van De brommer/de keuze van Parool/ Nieuwe generatie galeries 27-30 DECEMBER BEURS VAN BERLAGE
2 3 Wij zijn een laboratorium Creatief directeur van This Art Fair Rob Thijssen (l) en artistiek directeur Mette Samkalden. Troostrijke seconden, altijd weer Lang heb ik gedacht dat het kopen van kunst iets was voor mensen in een andere dimensie. De wereld van galeries, vernissages, veilingen en kunsthandel was niet de mijne. Te chic, dacht ik. En ook: te duur. Totdat ik op zomaar een zaterdagmiddag voor een prikkie een foto van Ed van der Elsken aanschafte, gemaakt in de jaren vijftig op het Rembrandtplein. Een bewogen, wazig beeld van een opstootje. Mannen met hoeden dat was toen mode willen met elkaar op de vuist. Een fragment uit het leven van alledag. En tegelijk zo mooi als een choreografie van Hans van Manen. De foto, door Van der Elsken met sierlijke letters voorzien van een begeleidende tekst, hangt nog steeds op een prominente plek in huis, naast werken die er later bij zijn gekomen van kunstenaars als Bas Ketelaars, WassinkLundgren en Koen Ebeling Koning. Elke dag is er wel een moment dat ik ernaar kijk. Troostrijke seconden, altijd weer. kopen van kunst is een luxe. Maar dan wel van het bijzondere soort: het leven wordt er gegarandeerd leuker van. Duur hoeft het trouwens niet te zijn. Wie goed zoekt, kan ook iets moois vinden voor 50 euro. Bovendien zijn we in dit land ge - zegend met een kunstkoopregeling, die erop neerkomt dat geld lenen voor kunst gratis is. Op de beurs This Art Fair, van 27 tot en met 30 december in het hart van Amsterdam, ligt de nadruk op aanstormend talent. Dit is de plek om te ervaren waar deze tijd over gaat en met een beetje geluk maak je hier ook nog een praatje met een kunstenaar die over een paar jaar de hemel van de internationale kunstwereld bestormt. Mijn advies: ga kijken, beschouwen en genieten. Als echte Hollander zeg ik erbij: kopen kan altijd nog. Ronald Ockhuysen Hoofdredacteur Parool Colofon Hoofdredactie Ronald Ockhuysen Coördinatie Jan Pieter Ekker Met bijdragen van Peter van Brummelen, Rajko Disseldorp, Edo Dijksterhuis, Kees Keijer, Eva Oosterveld, Sophia Zürcher Fotografie Renate Beense, Rink Hof Beeldredactie Gitima van der Putten Eindredactie Merel Straathof Vormgeving John Koning, Domin Meinema De kunstbeurs This Art Fair biedt gekke dingen van kunstenaars die niet pleasen. Jong talent dat zich met best lelijke dingen onderscheidt, komt er vaak doorheen. tekst Jan Pieter Ekker, foto Renate Beense Wij hebben oog voor de kunstenaar zelf, zegt creatief directeur Rob Thijssen. Vanaf het begin kunnen individuele kunstenaars bij ons terecht, ook als ze geen galerie hebben. Tegenwoordig hebben we ook plek ingeruimd voor galeries, omdat we die mix interessant vinden. Maar dat zijn galeries die net als wij hun nek durven uitsteken, met dingen die ze misschien niet laten zien in hun eigen ruimtes, maar waarvoor ze bij ons wel een kans krijgen. Omdat we ook laagdrempelig zijn wat prijs betreft. De nek durven uitsteken, dat heeft ook met geld te maken, denkt algemeen directeur Mette Samkalden. Bij de gemiddelde beurs betaalt een galerie drie-, vierduizend euro voor het huren van een standje. Wil je dat eruit halen, dan moet je minimaal het dubbele verkopen en dan heb je alleen de standhuur eruit, niet het personeel, de transportkosten, de verzekering en de hele hatseflats. Bij ons betalen galeriehouders een vijfde van dat bedrag, waardoor ze veel minder risico lopen. En omdat ze minder risico lopen, kunnen ze iets laten zien wat ze niet laten zien op beurzen als de PAN of Rotterdam, is de gedachte. De investering is kleiner, dus het risico dat je kunt lopen is groter. Dat maakt dat galeries ons als een soort laboratorium zien; je kunt kijken wat bepaalde werken doen bij het publiek. Van 27 tot en met 30 december is in de Beurs van Berlage de vierde editie van de laagdrempelige kunstbeurs This Art Fair voorheen Art in Redlight in De Oude Kerk. Er staan ongeveer 85 kunstenaars en twintig galeries, vooral uit Nederland, maar ook een aantal uit België, Duitsland en Iran. Samkalden: En er is een Brusselse galerie die Aziatische kunstenaars meeneemt. Piepschuim en bodypaint Net als de meeste andere beurzen heeft This Art Fair een selectiecommissie die de kunstenaars en galeries kiest. Thijssen: We doen dat met zijn vijven: twee kunstenaars, een galeriehouder en twee conservatoren. Er is een open inschrijving, dit jaar hadden we 350 aanmeldingen. Daarnaast benaderen we zelf kunstenaars. Wie? We zijn altijd op zoek naar eigenzinnige mensen, kunstenaars met een eigen handschrift, met ideeën die niet al te mainstream zijn, die niet te veel pleasen. Naar gekke dingen. Rare installaties, bijvoorbeeld, die je niet zo snel ziet op een reguliere beurs of in een galerie. Maar ook schilderijen en tekeningen; klein werk, groot werk, maakt allemaal niet uit Als het maar anders dan anders is. Samkalden: Als Rob en zijn selectieteam vergaderen, zitten Meier Boersma en ik altijd braaf te notuleren. We zien dan weleens dat er flink kan worden geruzied, vaak over jonge talenten die nog best lelijke dingen maken, maar zich daarmee wel durven te onderscheiden. Die komen er vaak wel doorheen. Als het selectieteam er niet uitkomt, dan gaan Meier en ik vaak een beetje meesturen. Wij bepalen nooit wie er uiteindelijk wel niet op de beurs terechtkomen, maar soms willen we wel eens een beetje pushen om iemand een kans te geven. We proberen niet te hoogdrempelig te zijn, maar we willen natuurlijk wel kwaliteit tonen. Gevraagd naar typische This Art Fairkunstenaars noemt Thijssen het Iraanse talent Arash Fakhim, die is afgestudeerd aan ArtEZ in Arnhem: Een jongen die ongelooflijk wild tekeergaat met zijn beelden, en zijn kamer helemaal vol bouwt met van alles en nog wat, met piepschuim, purschuim en plakband. En daar dan naakt, gebodypaint, performances in doet, waar hij best ver in gaat. Ik heb er met open mond naar staan kijken. Of je het nu mooi vindt of niet, je loopt er niet zomaar aan voorbij. En ik heb in Antwerpen een meisje gezien dat een heel erg mooie toren heeft gemaakt van bij elkaar geharkte keramieken beelden, met rare uitstulpingen: Maria Elisa Braem. Ook Samkalden heeft haar favorieten. Boris Steiner, afgestudeerd aan de Hoge School voor de Kunsten in Utrecht. Hij maakt een ronde opstelling, waarin hij het publiek projecteert en vervolgens natekent. Tijdens de beurs krijgt hij assistentie van bevriende kunstenaars, onder wie Gijs Frieling. Op donderdag 29 december komt Maarten Bel met zijn mobiele Studio Bel naar de beurs, waarin hij andere kunstenaars, critici en performers bevraagt. heeft echt inhoud, maar ik verwacht (en hoop) dat het ook helemaal uit de hand loopt, zegt Samkalden. De focus mag dan liggen op ontmoetingen, het delen van kennis en het leggen van contacten, er moet natuurlijk ook worden verkocht. Thijssen: Voor de kunstenaars is het in de eerste plaats van belang goed te verkopen. Dat proberen we dus ook te faciliteren. Do s-and-don ts Bij exposeren op een beurs komt van alles kijken, ontdekken kunstenaars die alles zelf doen. Er zijn galeries die hun kunstenaars om die reden zelf een stand laten huren. Samkalden: In de kunstenaarspraktijk van vandaag gaat het allang niet meer alleen om goed werk maken. Je moet ook je eigen marketing en pr doen, een verhaal kunnen vertellen. Bij op een beurs staan, komt veel meer kijken dan de meeste kunstenaars verwachten. begeleiden van kunstenaars daarin is een belangrijk aspect van This Art Fair, zegt Thijssen. We geven workshops, waarin gearriveerde kunstenaars, galeriehouders en verzamelaars vertellen over de do s-and-don ts. Berend Strik heeft bijvoorbeeld zo n workshop gegeven, en Barbara Broekman en iemand van de Young Collectors Circle. Met vier galeriehouders speelden we The Price Is Right, een spel waarmee je de prijs van je werk leert bepalen. De don ts zijn minstens zo belangrijk, benadrukt de creatief directeur. Laat niet alles zien wat je ooit heb gemaakt. Selecteer! Verzorg je presentatie goed en ga naar je klanten toe; blijf niet achter in je standje staan wachten tot ze op jou af komen. Samkalden: Ken jezelf en ken je werk. Als je weet dat jij niet goed kunt vertellen over je werk, vraag dat dan aan iemand anders. En als jouw charme onderdeel is van wie je bent als kunstenaar, maak daar dan ook gebruik van. Werk van Arash Fakhim: mooi of niet, je loopt er niet zomaar aan voorbij Samkalden: Er zijn dit jaar veel jong afgestudeerde en beginnende kunstenaars, maar ook behoorlijk wat oude rotten in het vak. Veel kunstenaars lopen tegen dezelfde dingen aan; als je geen galerie hebt, kom je er moeilijk tussen dat geldt voor iedereen, de markt is nu eenmaal behoorlijk verzadigd. Daarom moet je het anders doen. Daarom is This Art Fair er. De stijl van This Art Fair Ontwerpers Len Rooth en Aisha Zeijpveld maakten dit jaar het campagnebeeld en de huisstijl van het vernieuwde This Art Fair. Ze schoten fotografische beelden waarin kunst, de maker van kunst en de toeschouwer ervan centraal staan. duo koos voor een nieuw kleurenpalet om mensen kennis te laten maken met de nieuwe naam (voorheen: Art in Redlight) en nieuwe identiteit van de kunstbeurs. Roth: Kleur speelt een grote rol in het versterken van vervreemding. Grote vlakken in pasteltinten vormen de achtergrond van de beelden. Op de voorgrond ziet de toeschouwer scènes waarin ronde spiegels een hoofdrol hebben en de mensen onherkenbaar zijn. Iedereen kijkt anders naar een kunstwerk. Spiegels reflecteren dat voor ons. Bij het maken van deze beelden hadden de ontwerpers een paar leidraden: de kleuren (warmgeel, kobaltblauw en oudroze), de cirkel en de verhoudingen tussen kunst, maker en bezoeker. Kunst geeft een extra dimensie aan de wereld omdat er altijd iets achterzit: een verhaal, een visie, een statement. We wilden er echt kunstwerken van maken. Inspiratie voor de nog in te vullen ruimte vonden ze overal: Op straat, in boeken, musea, gesprekken. Aan de beelden is niets gefotoshopt. De oplettende kijker kan zelfs op een van de beelden het visdraad waarmee de kleine spiegels zijn opgehangen nog zien zitten. De visdraden wegshoppen zou enorm afdoen aan het beeld en het ongeloofwaardig maken. Eva Oosterveld
4 5 Altijd originele blik op dezelfde brommer Voor de wekelijkse PS-beeldrubriek De brommer fotografeert Michiel van Nieuwkerk acteur Michiel Romeyn en Nandine van Karnebeek op verschillende locaties in Amsterdam, met de brommer. tekst Rajko Disseldorp, foto s Rink Hof Ik dacht dat ie veel groter zou zijn, zegt een van de verzorgers van het Amsterdamse Dr. Sarphatihuis, wanneer acteur Michiel Romeyn helemaal aangekleed en volledig in stijl op een vrijdagmiddag het verzorgingstehuis binnen komt schuifelen op zijn brommer. Ze wijst naar de brommer. Fotograaf Michiel van Nieuwkerk moet lachen. Nee, het is een echte buikschuiver. Hij kijkt alvast de grote, vanwege de kerst versierde ruimte in, waar tientallen ouderen aan grote tafels thee- of koffiedrinken. Romeyn komt erachteraan, nog steeds zittend op zijn brommer. trekt de aandacht, van zowel de bewoners als verzorgers. De acteur krijgt de ene na de andere vraag. Had u vroeger ook al zo n kuif? Een van de verzorgers, enthousiast: Jullie komen elke vrijdag in de krant, toch? Ja, dat weet ik. Weer iemand anders: Vroeger kwam André van Duin hier weleens. Romeyn moet lachen. Ik ben veel beroemder. De Mirandabad Voor de beeldrubriek De brommer fotografeert Van Nieuwkerk elke week Romeyn en Van Karnebeek op een andere plek in de stad. Altijd in dezelfde kleding mét de brommer. Dat is eigenlijk de enige voorwaarde. Hoe ze op de foto staan of wie er nog meer op de foto belandt, wordt meestal pas duidelijk op locatie. Van Nieuwkerk, Romeyn en Van Karnebeek zijn inmiddels al op veel plekken in de stad geweest. Recent onder meer in Eichholtz Delicatessen in de Leidsestraat, café Oosterling aan de Utrechtsestraat en in het De Mirandabad. De brommer staat geparkeerd langs de kant van het zwembad, terwijl beiden het zwembad in kijken. Of de In het verzorgingstehuis krijgt Romeyn een hoop vragen: Had u vroeger ook al zo n kuif? brommer staat voor het gemak even op de bar, midden in het café. Kerststukje In het Sarphatihuis aan de Roetersstraat zoekt Van Nieuwkerk ondertussen naar de juiste plek voor de foto. Midden in de ruimte lijkt hij die te hebben gevonden. Van Karnebeek is naast enkele ouderen gaan zitten. Als Romeyn eenmaal serieus de camera inkijkt, maakt Van Nieuwkerk geconcentreerd de foto s. Ja, dit is goed. Dit is perfect. Romeyn probeert er wat variatie in te brengen en grist een kerststukje van tafel, terwijl hij lachend vraagt: Kerststukje erbij? De fotograaf kijkt op van zijn camera. Nee, wacht even. Dit is perfect. Aan het eind komt er een mevrouw voor op de brommer zitten. Wanneer ze afstapt, zegt Romeyn vermakelijk: Ik zag je rood worden. Ja, ik zag het helemaal. Van Nieuwkerk pakt lachend zijn spullen weer in. De perfecte foto is weer gemaakt. Op This Art Fair zijn alle foto s te koop op twee formaten: A1 (oplage 30) à 500 euro en A3 (oplage 50) à 250 euro. De making-of van De brommer, dit keer in het Dr. Sarphatihuis, met een publiek van bewoners en verzorgers. laatste beeld is de uiteindelijke foto van Michiel van Nieuwkerk die gisteren in PS is verschenen. Lezersaanbieding Wilt u De brommer aan de muur? Lezers van Parool kunnen de Akkerstraat en het Osdorpplein op A3-formaat kopen met 50 euro korting: voor 200 euro in plaats van 250. Dat kan op vertoon van deze spread bij stand G6 in de Grote Beurszaal in de Beurs van Berlage (zolang de voorraad strekt, een geldig kortingstoegangsbewijs is verplicht).
6 7 Waarde van het waardeloze Uit het veelzijdige aanbod van This Art Fair kozen Paroolrecensenten hun favoriete werk. Untitled, Thomas Van Rijs, olieverf op hout. Bij Vriend van Bavink. Untitled, Sebastian Wegler, houten borden. Bij Ten Haaf. Kunst in klein China Exploded views, Naïmé Perrette. Bij A Juan Project. Photograph with traditional hand - made Staphorster dots Margi Geerlinks Margi Geerlinks bewerkt haar eigen foto s. Met de Staphorster stiptechniek om precies te zijn. Die combinatie van multiculti en traditioneel Hollandse cultuur, van de Mona Lisa en het huilende zigeunerjonge - tje, is heel erg mooi én licht vervreemdend. Jan Pieter Ekker pand aan de Geldersekade had een Chinees winkelcentrum moeten worden, maar het werd galerieverzamelgebouw Pacific Place. Galerie Ten Haaf, Vriend van Bavink en A Juan Project zijn vertegenwoordigd op This Art Fair. Peter van Brummelen Ruben Bunder (33) en Meier Boersma (34) van galerie Vriend van Bavink en Pacific Place. foto Renate Beense In de hal van Pacific Place staan badkuipen. Een installatie van een kunstenaar? Nee, een herinnering aan de tijd dat hier massagesalons waren gevestigd. Chinese massagesalons, zegt Meier Boersma (34), die samen met Ruben Bunder (33) galerie Vriend van Bavink runt. Hier had een Chinees winkelcentrum moeten komen, maar dat is nooit echt van de grond zou komen. Op het laatst stond de helft van het gebouw leeg, voor de rest waren er alleen van die massagesalons en een Chinees administratiekantoor. Boersma en Bunder kenden het pand omdat hun galerie iets verderop aan de Geldersekade is gevestigd. In de naam Vriend van Bavink herkent de liefhebber de verwijzing naar het werk van schrijver Nescio, bekend van vooral De Titaantjes. We hadden ons ook galerie De Uitvreter kunnen noemen, maar dat klinkt toch niet zo lekker, zegt Ruben Bunder verwijzend naar een andere Nescioklassieker. Vriend van Bavink klinkt een stuk vriendelijker, ja, maar ook tamelijk geheimzinnig. Bavink is een van de Titaantjes: de kunstenaar. Wij zijn vrienden van de kunst, dat is het idee. Heel groot is galerie Vriend van Bavink niet. Daarom worden geregeld exposities buiten de deur georganiseerd. We hebben tentoonstellingen gehad in bijvoorbeeld de voormalige redactieruimte van Vrij Nederland op de Raamgracht en het Huis met de Hoofden op de Keizersgracht. Toen we een paar jaar geleden zagen dat er bij Pacific Place ruimte leegstond, hebben we de eigenaar benaderd met de vraag of we er culturele activiteiten mochten organiseren. Hij was direct enthousiast. Eigenaar van het pand waarin Pacific Place is gevestigd, is Dun Yong, van de nabijgelegen toko, de eerste van de stad. Boersma en Bunder zijn kennissen van Dun Yongs zoon Kinping. Die wil in het pand een hotel beginnen, maar wacht al jaren op toestemming. In augustus beslist de Hoge Raad erover. Intussen heeft galerie Vriend van Bavink al enkele jaren een dependance in Pacific Place. Vier andere galeries hebben er inmiddels ook een (extra) plek gevonden. En boven in het drie etages tellende pand hebben kunstenaars hun studio s. Massagesalons Met smaak vertellen Boersma en Bunder over de tijd dat Vriend van Bavink nog de enige galerie was in Pacific Place. Met systeemwandjes waren verschillende ruimtes gecreëerd. We zaten tussen de massagesalons. De vrouwen die er werkten begrepen niets van wat wij deden. De twee galeriehouders doen hun verhaal in Pacific Place in een ruimte op de eerste verdieping die ze de salon noemen. Een met marmer betegelde ruimte is het, met behalve een oude leren bank ook een orgeltje ( hier neergezet door een van de kunstenaars ) en een tafeltennistafel. Af en toe spelen ze tegen Chinezen uit de buurt, om dan altijd te worden ingemaakt. Op een van deuren op de eerste verdieping zitten nog de plakletters van de massagesalon die er eerder was gevestigd. Daarbij ook een mysterieuze tekst over het soort massages dat er werd aangeboden: Tot de jaren vijftig waarin nieuwe technieken beschikbaar werden. Die tekst mocht blijven vonden Boersma en Bunder. Voor de rest hebben ze het pand flink onderhanden genomen. Alles was hier geel, roze en smerig. We hebben de wanden wit geschilderd en er zijn wel vier containers met rotzooi weggegaan. De galeries die nu in Pacific Place zijn gevestigd en de kunstenaars die er werken, betalen huur aan Boersma en Bunder. Om enorme bedragen gaat het daarbij niet. We betalen Dun Yong een soort cultureel tarief, maar een vriendenprijs is het niet. is een beetje een antikraakachtige constructie. Junks in de portieken De gemeente heeft met de tijdelijke culturele bestemming van het pand niets van doen, zegt Boersma. Massagesalons hebben hier plaatsgemaakt voor galeries. Je zou zeggen dat het helemaal in de lijn is van Project 1012, dat zogeheten economische laagwaardige ondernemingen in het Wallengebied wil terugdringen. Maar bij het project lijken ze niet erg geïnteresseerd in de Geldersekade. De Geldersekade bevindt zich ook op de uiterste grens van het Wallengebied; alleen de kant met de even huisnummers, waar galerie Vriend van Bavink en Pacific Place zijn gevestigd, behoren ertoe. Tegenwoordig is het relatief rustig aan de kade, zegt Bunder, die in de buurt opgroeide. Hij heeft anders meegemaakt. Toen we met de galerie begonnen, sliepen hier wel junks in de portieken. We hebben ook een keer gezien dat een junk achteruit de gracht in liep en niet meer bovenkwam. Wat in Pacific Place wordt getoond, is kunst die een beetje schuurt Laagdrempelig Behalve hun eigen Vriend van Bavink hebben ook de galeries A Juan Project (een projectruimte van galerie Gabriel Rolt), Ten Haaf Projects, Canvas Contemporary Art en Patty Morgan een ruimte in het pand. Een wat vreemde, maar welkome eend in de bijt is de in de modewereld gevierde kapper Taco Stuiver, die op de eerste verdieping een salon heeft. Wat bindt de galerieën die in Pacific Place een (tweede) plek hebben gevonden? We zijn allemaal jong, zegt Boersma. En we willen laagdrempelig zijn. Bunder er meteen lachend overheen: Dat vind ik zo n onzinterm, laagdrempelig. Dat zegt altijd iedereen. Wat hier in Pacific Place vooral wordt getoond, is kunst die een beetje schuurt. Boersma: We hebben een gevoelsmatige selectie gemaakt van galeries waarvan we dachten dat ze er bij zouden passen. Maar Canvas Contemporary Art is weer een heel andere galerie; die doet in Aziatische kunst en heeft daarmee een eigen publiek. Maar dat publiek komt ook wel bij de andere galeries hier kijken. Elke galerie brengt zijn eigen netwerk mee, waardoor we elkaar versterken. Bij een rondleiding door Pacific Place gaan de gedachten snel uit naar de jaren tachtig, toen je door de hele stad van dit soort aangenaam rommelige panden had, kraakpanden vooral, waar kunst werd getoond. Dat horen we vaker van mensen die die tijd hebben meegemaakt, zegt Bunder. Maar het is niet zo dat wij ons keren tegen de gevestigde orde of zo. We mogen graag een beetje tegen het kunst establishment aanschurken. Maar dan wel met hoogwaardige én schurende kunst. Werk uit de galeries Vriend van Bavink, A Juan Project en Ten Haaf is te zien op This Art Fair. Vriend van Bavink op Gelderse - kade 58 en Pacific Place op Geldersekade 30 zijn geopend op vrijdag en zaterdag en op verzoek. Stofpluizen Pavèl van Houten Wat zuig je doorgaans op met de stofzuiger? Pavèl van Houten exposeert stof uit de Beurs van Berlage onder een microscoop en laat zien hoe bijzonder dit afval is. Door aandacht te vragen voor ogenschijnlijk waardeloze zaken, maakt Van Houten ze juist waardevol. Sophia Zürcher Venetian triptych Sander Dekker Untitled Mariska Koolen en Nicolaas van de Lande Rafelige fotografie met een knipoog naar Wolfgang Tillmans. Portretten zonder poses van transseksuelen, vluchtelingen, sterren in de dop en allround party ani - mals. Dekker is de chroniqueur van de blijmoedige maatschappelijke marge waar imperfectie wordt gevierd en het volgende feestje nooit ver weg is. Edo Dijksterhuis Ze beschouwen zichzelf vooral als schilders, maar Mariska Koolen en Nicolaas van de Lande gebruiken vaak keramiek en materialen uit de bouw voor hun werk. duo bouwt monumentale muren met geglazuurde objecten. Vreemd en tegelijk oer-hollands is hun installatie met dakpannen waarop een decoratief patroon van dakpannen is geschilderd. Kees Keijer
S19 Keurzaal S18 S17 46 47 S20 Beursstraat 49 50 51 52 53 54 G22 V1 V2 Effectenbeurszaal Videozaal S22 S23 S24 G23 48 S21 45 V3 V4 44 G24 S25 1 2 3 G1 4 5 S11 Beurs van Berlage G17 Grote Beurszaal G18 G19 G20 G21 6 7 8 9 10 11 Foyer S10 35 34 33 32 G10 31 13 G2 G3 12 S9 Graanbeurszaal S6 G11 S1 S2 S4 S13 S12 G8 G16 43 S3 G15 S8 S7 36 G14 42 S14 G9 S15 41 14 G4 G5 G6 21 15 16 17 18 19 20 S16 37 G12 G13 38 39 40 café 22 23 24 25 G7 26 27 28 29 30 CS Entree Damrak tickets wc Dam Beurs van Berlage bar garderobe Our man in Kabul, Franciscus & Franciscus (Effectenbeurszaal, stand 50) Thinging about things, Arash Fakhim (Grote Beurszaal, stand 13) Foyer S9 Mariska Koolen & Nicolaas van de Linde S10 Suzie van Staveren S11 Nik Christensen G17 Befriend This Grote Beurszaal 1 J&B 2 Margi Geerlinks 3 Marie Reintjes 4 Ben Manusama 5 Daan Roukens 6 Marta Colpani 7 Elmar Ipskamp 8 Suzanne de Graaf 9 Kate van Harreveld 10 Sjaak Kooij 11 Charlotte Mouwens 12 Thijs Rijkers 13 Arash Fakhim 14 Danielle Lemaire 15 Stella de Kort 16 Beth Namenwirth 17 Harry van der Woud & Margot Klein-Tiessink 18 Ben van der Wel 19 Berry Meyer 20 Ido Vunderink & J.W. Kaldenbach 21 Mayra Sergio 22 René Jolink 23 Petra Laaper 24 Tijs van Bakel & Harrie Bots 25 Isabelle Duval 26 Valerie van Leersum 27 Anook Cléonne 28 Patrick van Vliet 29 Stijn Elshuis 30 Waalko Dingemans & Jeroen Paalvast G1 Sinarts G2 Torch Gallery G3 Kallenbach Gallery G4 Kahmann Gallery G5 Ten Haaf Projects G6 De brommer G7 Meraki Agency G8 Galerie Heden G9 AG powered by Klerkx IAM S1 Laura Grimm S2 Gijs van Lith S3 Allard Medema S4 Heidi Hörsturz Pavel van Houten S6 Katerina Sidorova S7 Roland Spitzer S8 Guido van Amelsfoort Graanbeurszaal 31 Mariska Koolen & Nicolaas van de Lande 32 Jannis Geronymakis 33 Frans van Tartwijk & Guda Koster 34 Marte Haverkamp 35 Arja Hop & Peter Svenson 36 Jochem Esser & Bram Kuypers 37 Jakob Fioole 38 Arnout Killian 39 Sander Dekker 40 Tessa Hendriks 41 Gabriel Stoian 42 Malou van der Molen 43 Alle Jong G10 No Man's Art Gallery G11 Bcademie G12 Galerie Vriend van Bavink G13 Galerie Luycks G14 Galerie Wit G15 A Juan Projects by Galerie Gabriël Rolt G16 S1 Gallery S12 Simone Engelen S13 Christin Mussa S14 Jasper Kooper S15 Maaike Anne Stevens S16 Alina Ozerova Effectenbeurszaal 44 Casper Braat 45 Robert Simon & Anna Bolten 46 Michan Mijsbergh 47 Toon Berghahn 48 Maurice Braspenning 49 Rudy Simon 50 Franciscus & Franciscus 51 Annemarie Vink 52 Jordy Koevoets 53 Lizette Schaap 54 Tim Meijer G18 Galerie Nasty Alice G19 Galerie Franzis Engels G20 G21 G22 G23 G24 Galerie Fontana Josilda da Conceicao Gallery Qlick Editions MILK galerie with tsjalling: S20 Eli Zegers S21 Maria Elisa Braem S22 Julia Winter S23 Casper Prager S24 Merel Noorlander S25 Robin Hendriks Videozaal V1 Ola Hassanain V2 Inge Reisberman V3 Robin Weijers V4 Ola Hassanain Keurzaal S17 Sasha Herman S18 Boris Steiner S19 Crutches OPENINGSTIJDEN 27 december: 18.00 tot 22.00 uur 28 t/m 30 december: 13.00 tot 22.00 uur Thisartfair.com Balcony, Marie Reintjes (Grote Beurszaal, stand 3) Tekenpodium, Boris Steiner (Keurzaal, stand S18)