HARA HACHI BU, LIBANON door Tommy Wieringa

Vergelijkbare documenten
L E S B R I E F Onderweg, reisverhalen van Tommy Wieringa

De ontelbaren is geschreven door Jos Verlooy en Nicole van Bael. Samen noemen ze zich Elvis Peeters.

De eekhoorn kon niet slapen. Hij liep van zijn deur om zijn tafel heen naar zijn kast, bleef daar even staan, aarzelde of hij de kast zou opendoen,

Water Egypte. In elk land hebben mensen hun eigen gewoontes. Dat merk je als je veel reist. Ik zal een voorbeeld geven.

De kleine draak vindt het drakenland Iris Kater. Vandaag wil ik jullie iets vertellen over een kleine draak.

Edward van de Vendel. De grote verboden zolder

2

Kijk nog eens in het boek op bladzijde 80 naar Werkwoorden in een andere tijd.

Geelzucht. Toen pakte een vrouw mijn arm. Ze nam me mee naar de binnenplaats van het huis. Naast de deur van de binnenplaats was een kraan.

Verslag Comeniusuitwisseling Polen oktober Maandag 29 september 2014

GIEL BEELEN door Catherine Keyl


Louis van Dievel. De onderbroek

WOUTER KLOOTWIJK ANNE, HET PAARD EN DE RIVIER MET ILLUSTRATIES VAN ENZO PÉRÈS-LABOURDETTE LEOPOLD / AMSTERDAM

Boekverslag Nederlands Vluchten voor een glimlach

Boek 1 De jongen in de gestreepte pyjama

Groetjes Jasper (12 jaar) en Nathalie (11 jaar)

Eerste druk, september Tiny Rutten

Verhaal van puppy Sepp

Verloren grond. Murat Isik. in makkelijke taal

ONTMOETEN KENNY KOKEN

Kikkertje en de geheime schatkistjes

"Afraid of the Dead ( The Escape ) Hoofdstuk 5"

Bert staat op een ladder. En trekt aan de planten die groeien in de dakgoot. Hij verstopt de luidspreker en het stopcontact achter de planten.

»05« Het marktplein. Nog nooit had hij zijn boterham zo snel opgegeten. Mam, Erika en Lien hadden hem verbaasd aangekeken.


René van der Velde. met tekeningen van Georgien Overwater. Uitgeverij Ploegsma Amsterdam

Zombie! Tommy Donbavand. Met tekeningen van Tom Percival

Boekverslag Engels The skeleton man door Joseph Bruchac

Vandaag gingen we naar PLOPSALAND! Hier keken we al een hele week naar uit! Verschillende attracties doen, bekende tv-sterren ontmoeten en een hele

Ik ben geen vis! riep hij nu tegen Konijn. Dat was tenminste al een opluchting. Hij ging zitten en staarde wat voor zich uit. Nee, zei Konijn breed

Een Berbers dorp. Mijn zussen en ik mochten van mijn vader naar school. Meestal mochten alleen jongens naar school.

Dus de wil van God werd eerst in de Here Jezus ten volle geopenbaard: Hij dankte zijn Vader onder alles. Dankt onder alles, want dat is de wil Gods.

Bijbellezing: Johannes 14 vers 1 tot 12. Tom, Tom is altijd goed Kom, kom nou zeg, is dat zo?

KAASKNALLERS. Ik zal mij eerst eens even voorstellen. Ik ben een man, eh muis, mijn naam is Stilton,

Met Vrouwen van Nu Gelderland naar de Zeeuwse en Belgische Kust 14 tot en met 19 mei 2017

Iris marrink Klas 3A.

Het paaltje van Oosterlittens Er stond weer een pot met bonen! Elke avond kreeg de schoenmaker van Oosterlittens bonen te eten. Maar de schoenmaker

Ruth 1. Ruth en Noömi

Voorwoord. Daarna ging ik praten met Chitra, een Tamilvrouw uit Sri Lanka. Zij zette zich in voor de Tamilstrijd.

Het. Boekenliefje. Helen Docherty & Thomas Docherty. Clavis

Boekverslag Nederlands Costa! door Lola Brugge

We hebben verleden week nog gewinkeld. Toen wisten we het nog niet. De kinderbijslag was binnen en ik mocht voor honderd euro kleren uitkiezen.

ONTMOETEN KENNY KOKEN

Foto 1: krotten langs de wegen. Foto 3: Wat een drukte op de straten. Foto 4: Kraampjes en straatverkopers langs de wegen

Een greep uit een presentatieviering met als thema: Licht zijn voor anderen

O, antwoordde ik. Verder zei ik niets. Ik ging vlug de keuken weer uit en zonder eten naar school.

In de ene hand draagt hij een koffer, in de andere een kistje. Bok is de nieuwe buurman van Kip. Hij is een professor, zegt Kat. Iemand die heel veel

HET BEGON OP EEN WOENSDAG

Bijzondere vakantie op Cyprus Ans van den Helm

September 2008 Door: Charlotte Storm van s Gravesande. Bijbehorende foto's: zie onderaan de tekst. Hallo mede dierenvrienden,

Spekkoek. Op de terugweg praat zijn oma de hele tijd. Ze is blij omdat Igor maandag mag komen werken.

Dubbelspel. Alan Durant

Edward van de Vendel Toen kwam Sam. Met tekeningen van Philip Hopman

IK BEN EEN MAN, EH MUIS...

Schoolkamp 2015, Jacco

Prins Kikkerkop. Kaye Umanski DE PRINSES EN DE KIKKER. Met tekeningen van Ben Whitehouse

Tommie, Dik en Esmeralda

Ahlberg en Tellegen :29 Pagina 1. Brieven aan bijna niemand anders

Suzanne Vermeer. De bestemming. A.W. Bruna Fictie

inhoud 1. Bijgeloof 3 2. Getallen: geluk en ongeluk 4 3. Het hoefijzer 5 4. Het klavertje vier 6 5. Afkloppen op hout 7 6. Ladders 8 7. De kat 9 8.

't gummybeertje le journal D' Hoge School redactie: Tom & Senne jaargang 3 nr. 7 frankieweyns@hotmail.

Het lam. Arna van Deelen

Werkboek spreekwoorden Jaar 1

De magische deur van KASTEEL013

Suzanne Peters. Blijf bij me! liefdesroman

Kinderkerstfeest van de Kindernevendienst 26 december Kerstverhaal

Ria Massy. De taart van Tamid

Eerste druk, april Piety Alkema Illustraties: Studio Roede te Grootegast en Piety Alkema

Boekverslag Nederlands Echte mannen eten geen kaas door Maria Mosterd

Huizen van ijs _llw_lb05_gr6_altijdgeweest_bw.indd 15 13/01/14 09:28

Geschreven voor Ivy en Tess. met hun woordje Brompeltje

IK OVERLEEFDE AUSCHWITZ

Winnaars Deutscholympiade 2008 naar Berlijn

OP BEZOEK BIJ BARON GEENWEGGE VAN TERUG

Moeder worden, moeder zijn

Vermoord? vroeg Evi angstig. Ongetwijfeld. Maar de directeur... Vermoord, herhaalden we beslist. Daarna hebben ze zijn lichaam ondergedompeld in een

Een heerlijke vakantiedag vouw-en-vertelverhaal

NOORWEGEN. Vertrek: s ochtends moesten we gewoon naar school tot 12 uur. we werden

Verhaal: Jozef en Maria

JANA BAESKENS VERONICA. Dagboek van een moordenaar

WILLEM VAN HANEGEM Een voetballer die veel verdriet had door Auke Kok

ROBIN HOOD EN ZIJN VROLIJKE VRIENDEN

Tour Denemarken 2016

Ankie. het meisje uit de bossen van Karoetsja. Antoon Kersten ooit geschreven voor zijn kleindochter Karin. blad 1

Dagboekverhaal van Christina Geusens

De oneerlijke vriend dat eerlijkheid het langst duurt.

MAGAZINE AMSTERDAM SUPERDAG HET RIJKSMUSEUM OP AVONTUUR IN AMSTERDAM. Internationale Schakelklas

BEIJING, CHINA door Floortje Dessing

Op 9 december was het dan zover met de boot (de MS SWIS CRYSTAL) naar de kerstmarkt in Düsseldorf. Rein was rond uur op de Rijnkade om de

inhoud blz. 1. Bijgeloof 2. Getallen: geluk en ongeluk 3. Het hoefijzer 4. Het klavertje vier 5. Afkloppen op hout 6. Ladders 7.

KOOS MEINDERTS NAAR HET NOORDEN MET ILLUSTRATIES VAN ANNETTE FIENIEG

A) Gebruik de volgende voegwoorden: maar, want, en, of.

MOEDER, EN DAN? door Daphne Deckers

Stijn, uitvinder: Bommetje!

Best tof. Asma haalt haar schouders op. Ik weet niet eens of ik niet mag, zegt ze.

De gebroeders Leeuwenhart

irregular verbs sterk werkwoord strong verb Ik woon in Amsterdam. Ik woonde vroeger in Amsterdam. Ik heb in Amsterdam gewoond.

Transcriptie:

HARA HACHI BU, LIBANON door Tommy Wieringa

HARA HACHI BU Libanon Op mijn reizen kom ik veel mensen tegen. In Libanon kwam ik Shunzo Hirose tegen. Shunzo kwam uit Japan. Na deze reis heb ik hem nooit meer gezien. Toch denk ik nog vaak aan hem. Vooral als ik veel gegeten heb. Ik zal vertellen hoe dat komt. Ik ging naar Beiroet, de hoofdstad van Libanon. Met het vliegtuig. Shunzo zat in hetzelfde vliegtuig. Aan de andere kant van het gangpad. Daardoor kon ik zijn schoenen goed zien. Hij had goede schoenen aan. Dat zag ik direct. Goede schoenen zien er netjes uit. En je kunt er lekker op lopen. Meestal zijn ze van leer gemaakt. Shunzo Hirose had zulke goede schoenen aan. We kwamen aan in Beiroet. Het was al nacht. bladzijde 2 van 7

Ik wist niet goed wat te doen. Een taxi nemen? Achter me hoorde ik een koffer op wieltjes. Ik keek om. Daar kwam Shunzo aan. Vlak naast me bleef hij staan. Hij keek in een reisgids. Even later stopte er een taxi voor ons. We keken naar elkaar. Waar moet u naartoe?, vroeg ik. Naar het centrum. Ik ook. We kunnen samen gaan? Shunzo knikte. We stapten in. Op de achterbank van de taxi zaten drie meisjes. Ik denk dat ze ongeveer negen jaar waren. Ze leken op elkaar. Alle drie keken ze naar ons. Dat zijn mijn dochters, zei de chauffeur van de taxi. Ze kunnen niet slapen. Ik knikte. Door het raam keek ik naar buiten. bladzijde 3 van 7

Ik zag een vrouw in een leeg huis. Verder was er niets te zien. De taxi bracht ons naar het centrum. We stapten uit bij het hotel waar de taxichauffeur ons naartoe had gebracht. Binnen keken we elkaar aan. Zullen we nog wat wandelen?, vroeg ik. Ik denk niet dat ik kan slapen. Shunzo knikte. Hij liep met me mee naar buiten. We praatten wat. Van opzij keek ik naar hem. Hij droeg een jasje van goede kwaliteit. Net als zijn schoenen. Praktisch, maar toch mooi en netjes. Ik weet niet hoe oud Shunzo was. Dat kon ik niet goed zien. Misschien was hij bijna zestig. Maar hij kon ook wel veertig zijn. Ik heb het niet gevraagd. We liepen langs de zee. bladzijde 4 van 7

Shunzo wees naar de lichten op straat. In Oost-Berlijn is het heel donker, zei hij. Maar hier is zo veel licht. Verbaasd keek ik hem aan. Oost-Berlijn? Pardon, zei ik. U zegt Oost-Berlijn. Maar we zijn niet in Europa. We zijn in het Midden-Oosten. Ja natuurlijk. Maar toch, hier is zo veel licht. Heel veel licht. We liepen terug naar het hotel. Bij de lift namen we afscheid. We spraken af de volgende avond samen te eten. Die volgende avond zaten we samen aan tafel. Ik begon hem steeds aardiger te vinden. Deze vriendelijke Japanner. We aten mezze. Dat zijn allemaal kleine gerechtjes. Daarbij dronken we bier. Opeens schoof Shunzo zijn stoel naar achteren. Het eten was heerlijk, zei hij. bladzijde 5 van 7

Maar ik heb genoeg gegeten. Ik eet altijd 80 procent van wat ik eigenlijk zou kunnen eten. En niet meer. Hij nam inderdaad geen hap meer. Ik had nog nooit van deze regel gehoord. Maar het leek me wel een goede regel. Daarom probeerde ik me ook aan die regel te houden. Dat leek me verstandig. De volgende dag nam ik afscheid van Shunzo Hirose. Ik heb hem nooit meer gezien. Veel later las ik een artikel in een tijdschrift. Het ging over mensen in Okinawa, in Japan. Over mensen die daar al als kind woonden. In de tijd voor de Tweede Wereldoorlog. Daarin stond de uitleg van Shunzo s regel. Er stond: Deze mensen hebben geleerd niet te veel te eten. Dat hoorde bij hun manier van leven. Hun regel was: hara hachi bu. Dat betekent: eet tot je maag voor 80 procent vol is. Daarom worden de mensen in Okinawa zo oud. En daardoor denk ik nog vaak aan Shunzo Hirose. Ik probeer me aan zijn regel te houden. Maar dat lukt me niet altijd. bladzijde 6 van 7

COLOFON Dit verhaal is een bewerking van een hoofdstuk uit de verhalenbundel Ik was nooit in Isfahaan van Tommy Wieringa, oorspronkelijk gepubliceerd door uitgeverij De Bezige Bij (Amsterdam, 2006). Dit in eenvoudig Nederlands herschreven hoofdstuk komt uit Onderweg: Reisverhalen van Tommy Wieringa, een uitgave van Uitgeverij Eenvoudig Communiceren (Amsterdam, 2009) in de serie Leeslicht. Kijk voor meer informatie op leeslicht.nl.