Een nieuw lied van een meisje, die naar het slagveld ging, om haar minnaar te zoeken bron. Z.p. ca. 1810 Zie voor verantwoording: http://www.dbnl.org/tekst/_nie051nieu01_01/colofon.php 2011 dbnl
1 Een nieuw lied van een meisje, die naar het slagveld ging, om haar minnaar te zoeken. 1 Liefhebbers hoort van een Vlaamsche meid, Die voor Napoleon zijne Majesteit, Haar bloed zou wagen. Sprak zij schoon lief met veel moed, Om een geweer te dragen, Met een kokarde op haar hoed. 2 Haar minnaar die viel in de klas, Voor dat zij twintig jaar oud was, Haar hart vol liefde, Sprak zij schoon lief met veel moed, Wij moeten schieten, Gij moet naar het oorlogsveld. 3 Zoodra haar minnaar was weggegaan, Trok zij terstond manskleederen aan, Zonder mankeeren, Ging zij naar de stad van Gent, Om zich aan te geven, Als een kadet onbekend. 4 Zij heeft zoo menige slag bygewoond En haar kloekmoedigheid daar getoond, Als een Leeuwinne, Reed zij al door het slagveld, Eer zij daar is neergeveld. 5 Zij dient als jager omtrent drie jaar, Geheel onbekend bij haar minnaar,
2 Hoe kan het wezen dat zoo een vrouw, Haar moed zoo toont, Gij wordt er toch voor beloond, 6 Voor Austerlitz die zeer waarde slag, Werd zij gekwetst uit het leger gebrag, Met hare wonden, Werd zij verbonden op hetzelfde pas, Werd daar gevouden, Dat zij een dochtertje was. 7 Het werd bekend gemaakt aan den genaal, Men prees haar kloek moedigheid al te maal, Hoe kan het wezen, Dat een vrouw haar moed zoo toond, Gij word er toch voor beloond. 8 Haar minnaar sprak wie mag dat zijn, Is dat geen zoet lief van mijn, Die ik zie sterven, O neen sprak zij dat heeft geen nood, Mogt ik u derven, Voor u stierf ik de dood. 9 Myn Generaal, ik heb nu 3 jaar, Gediend uit respect voor myn minnaar, Dat ik mag vragen, Om de paspoort voor myn minnaar, Wat een groot behagen, Was het voor ons om te gaan. 10 Die generaal sprak liefste kind, Omdat gij hem opregt bemind, Zal ik accorderen,
3 Op het paspoort van uw minnaar, Gij wordt te zamen een paar. 11 Zy en haar minnaar kwamen present, In hun geboortestad van Gent; Men zag hen trouwen, En vrolyk bruiloft houwen. Vrienden neemt dit tot besluit, Daarmede is het liedje uit. Aardig liefde- en trouwgeval. Stemme: Mijn lief is een Spinder. 1 Een meiske jong van jaren, Zoo snel gelijk een bie, z' Heeft keur op keur van paren, Maar weet nog niet met wie, Want zij heeft hare keur van menig serviteur, O vriendin, die ik min, trouwt met mij, zeggen zij, Neen ik, zeide zij, Hij stelt zijn muts op zij, hij lonkt een oog op mij Gaat gij mee, gaat gij mee, gaat gij mee zegt hij Neen ik, zeide zij. 2 Een timmerman zeer kunstig, Haar zijn liefd aanbied, Zij scheen hem goed en gunstig, Maar trouwen deed zij niet, Hij vraagt haar het jawoord, en dat op trouw accoord,
4 3 Een schilder wist den handel, Zij scheen hem liefgetal, Omdat hij ging op wandel, En 's avonds op het hal, Hij vraagt haar echte trouw om te worden zijn vrouw, 4 Daar kwamen ook twee kuipers, Schoenmaker, winkelier, Twee metselaars groote zuipers, Elk vroeg op zijn manier, Om door de vaste trouw, te worden man en vrouw, 5 Een smid ging met haar wand'len, Des maandags naar 't dambart, Maar om van trouwen t'handelen, Daartoe was hij te zwart, Hij stelt den hoed op zij en lonkt een oog op mij, 6 Op 't lest kwam er daar eenen, Een schrijver vol praktijk, Hij had twee scheeve beenen, Maar hij won geld als slijk, Hij kocht mij lekkernij, dat maakt mijn hertje blij,