Rondwandeling Sy - Bomal - Sy Sy - Verlaine - Herbet - Bomal - Logne - Ferme de Pâlogne - Sy 11-14 Km en 550Hm Eén van de mooiste en afwisselendste rondwandelingen start in Sy en biedt enkele pittige klimmetjes en afdalingen. Door bossen, weilanden, leuke dorpjes, van klimmen over rotsen tot een stukje vlak lopen onder door het beekdal langs het water van de Ourthe. Bij de zwaarste delen is een alternatieve route mogelijk. Deze route is opgesteld door Dirk v.d. Oetelaar, waarvoor bijzonder dank! Een uitvoerige omschrijving in PDF formaat van zijn hand is te downloaden op de site van de Tukhut in Sy. De puzzel begint met het zoeken naar Sy. Op de meeste autokaarten staat het niet aangegeven. Sy ligt aan de N86 van Aywaille naar Marchen-Famenne. Net voor Bomal, bij het gehucht Vieux-Ville, is de afslag naar Sy te vinden (niet verwarren met My!). In Sy is wel eenvoudig de spoorwegtunnel te vinden. Onder de tunnel door kunnen we de weg blijven vervolgen en komen we aan bij de oever van de Ourthe met een grote parkeerplaats/picknickplaats. Hier is ook de genoemde Tukhut te vinden, de startplaats voor deze wandeling (groene pijl op de kaart). Wij hebben de blauw weergegeven route gelopen, de rode onderdelen zijn mogelijke alternatieven om de zwaarste onderdelen te omzeilen. Wij liepen deze route vrijdags in het Paasweekeinde van 2007 met een helderblauwe hemel en temperaturen richting 24 graden! Wel moesten bij vertrek uit Tonny, Amberloup eerst de autoruiten worden ontdaan van een ijslaag. Het beloofde een geweldig weekeinde Ardennen te worden zo vroeg in het jaar.
We starten met de Ourthe aan de rechterhand, terug richting de spoortunnel. Net voor de tunnel gaat het rechtsaf en over de voetgangersbrug naar de overzijde. Daar rechtsaf verder langs de oever van de Ourthe richting Verlaine. Net voor we rechts het eerste huis tegenkomen, is er links een bospad omhoog. Die nemen we en na een klim en enkele mooie uitzichtpunten op het Ourthedal, eindigt dit pad waar het rechts van een huis langs loopt. We staan dan op een asfaltweg in Verlaine. Nu linksaf de weg omhoog tot het volgende kruispunt. Ook hier weer linksaf. (De weg rechtdoor is een oprit) Daarna tot aan een T-splitsing bij een wit huis. Er staat ook een kruisbeeld met Madonna in het gras. Hier gaan we rechts en al snel gaat het asfalt over in een karrenspoor. Ook dit eindigt weer op asfalt. Opnieuw linksaf lopen we stijgend verder tot het hoogste punt van deze weg is bereikt bij een open stuk rechts in het bos op de top van de heuvel. (parkeerplaats?). We lopen rechtsaf het nu zichtbare bospad in. Na 150 meter, waar het pad naar rechts gaat, gaan we in de bocht linksaf en volgen een ander karrenspoor omlaag. Even later dalen we af tot we onder in een klein dalletje tegen een weiland aanlopen. Weer een heerlijk stukje natuur! We steken het weiland over en vinden aan de overkant het vervolg van ons bospad, dan weer stijgend. Als we het bos uitkomen loopt het pad verder tussen weilanden door, langs hoogspanningslijnen tot het hoogste punt van deze wandelroute op 255m. Het uitzicht over de glooiende heuvels is geweldig mooi en de zon wordt ondertussen zo krachtig, dat we ons van de nodige kleding moeten ontdoen. In T-shirt gaan we verder. Het pad eindigt weer op een asfaltweg. We kiezen rechtsaf en vervolgen deze weg die even verderop een bocht naar links maakt. Het gaat langzaam omlaag naar het dorpje Herbet dat we al snel zien liggen. Als we Herbet inlopen, gaan we op de T-splitsing rechtsaf tussen de enkele boerderijen door waaruit het dorp bestaat. Voorbij de poort met vermelding "1852" gaat het linksaf. Deze weg eindigt bij een woning waar we recht tegenaan lopen. Dirk omschrijft hier twee opties: scherp rechtsaf het bospad op dat sterk omlaag het dal inloopt is de gemakkelijke route. Rechts van het huis langs, het grasveld over en dan langs het weiland verder, is de zwaardere maar mooiste. We wagen het er op en kiezen voor 'zwaar'. We zijn het gewend in Oostenrijk te lopen en vragen ons af: "hoe zwaar kan België nu wel helemaal zijn?" Daar komen we dan
snel achter. Het kan net zo zwaar zijn, alleen is hier een helling 80m omlaag i.p.v. 800m. Maar steil blijft steil! Het pad is eenvoudig te volgen, deels door het bos, deels tussen weilanden door en eindigt op de top van de Calvariberg bij een drietal beelden. Jezus, geflankeerd door Josef en Maria. 20m lager een overweldigend mooi vergezicht op Bomal en de Ourthe die daar door het dorp stroomt. Let hier op uw kinderen, het gaat voor onze voeten 20m loodrecht omlaag... Als we voldoende van het uitzicht hebben genoten, moet er een keuze worden gemaakt. Met het gezicht naar Bomal kunnen we linksaf een bospad omlaag, (het pad ligt iets terug het bos in), dat met een boog later terug naar Bomal gaat. (De gemakkelijkste route) Of rechtsaf een heel steil bergpad omlaag. Deze loopt soms pal langs de afgrond en kan alleen op handen en voeten, en soms van boomstam naar boomstam, worden genomen. Kies deze dus alleen als je echt zeker van jezelf en de reisgenoten bent. Wij proberen het en het levert slechts één gekneusde pink op. Janny is het slachtoffer van een afglijdertje en blijft met een pink pijnlijk achter een tak haken. Bij de afdaling vanaf enkele grotere rotsblokken was het nodig om de hond Reni aan elkaar door te geven. Voor Reni was het niet te doen, maar gelukkig is het een draagbaar exemplaar. Eenmaal beneden is het eenvoudig. Richting spoorbaan en rechtsaf naar Bomal. Met het spoor links houdend lopen we door tot we voorbij het treinstation van Bomal bij de brug over de Ourthe komen. Deze steken we over en gaan het dorp in. Vanaf de brug is er overigens een mooi uitzicht op de Calvariberg waar we zojuist vandaan komen. Over de brug de eerste weg links, voor café De la Poste. Dit loopt verder langs een zijriviertje, de Aisne. Op het volgende grote kruispunt steken we recht over, de Rue de Ardennes in. "Manhay 17km" wordt er aangegeven. Daarna de eerste weg linksaf, dit is een eenrichtingsverkeersweg na 130m. Daarna 100m rechtdoor tot aan de Aisne en dan rechtsaf. Tussen de beek en het sportveld door gaat het verder, tot we bij een voetgangersbrug uitkomen. Het eerste stukje lijkt nauwelijks een pad, maar gewoon doorlopen, het wordt zo beter. We steken de brug in het bos over en gaan aan de overkant van de beek verder stroomopwaarts langs de oever.
Weldra volgt een heel mooi stukje. We negeren zijwegen en volgen het pad tot deze tamelijk steil omhoog loopt. Het pad is hier goed beloopbaar gemaakt door aanleg van stenen trappen en een tunneltje, alles voorzien van in redelijke staat verkerende leuningen. Note: Januari 2016 hebben we het volgende ontvangen van Dirk D. Sint-Job-in-'t-Goor: De leuning verkeert intussen niet meer in redelijke staat, maar is gewoon afgebroken. Er staat een verbodsbord in het midden van de trap. We zijn er (op eigen risico uiteraard) gewoon langs gelopen. Grappig genoeg staat er boven bij de andere zijde geen verbodsbord of melding van het probleem. Typisch Belgisch;-) Oktober 2016 laat Remco L. ook weten dat de leuningen nog steeds kapot zijn. Een heel mooi pad dat uiteindelijk op deze manier rond een grote rots loopt. Het uitzicht is hier en daar echt de moeite waard. Als we boven aankomen zien we, bij een Y-splitsing rechts in het bos een woning staan. Hier staat ook een paal met daarop een reflector bevestigd. Daar nemen we het linker pad en zijn nu snel boven bij het Belvédere uitzichtpunt, een witte schuilhut. Met onze rug naar het uitzicht lopen we 15 meter door het bos tot we bij een asfaltweg komen. Daar gaan we rechtsaf. De weg gaat al snel met een bocht naar links en gaat dan tamelijk vlak het bos in. Verderop zien we twee enorme grote linden staan. Tussen de linden door gaat onze route verder het bos in. Deze daalt langzaam tot we tussen weilanden doorlopen. Het eindigt weer bij een asfaltweg, die we recht oversteken, een kort bospaadje in. Deze daalt al snel heel sterk. Als we weer op een breed pad uitkomen gaan we dan rechtsaf om na 250m weer op een kruising uit te staan. Hier opnieuw rechts en gelijk daarna linksaf (nagenoeg rechtdoor). Hier volgen we de rood-witte GR-markeringen. Links vinden we nu een kapelletje met daarachter de ruïnes van een kluizenaarswoning. Chapelle St. Rahi. Al met al hebben we weer flink geklommen. De hoogte is hier 240m! Het eerste pad rechts kunnen we laten liggen, daarna met een flauwe bocht naar rechts na een zoom. Na weer een zoom slaan we linksaf door het weiland. Hier moeten we het gras van dit brede weiland recht oversteken naar de bosrand in de verte. Aan de overkant staan weer de rood-witte tekens van de GR route. Het hek door en we gaan stijgend het bos weer in. Als we even later bij een houten huisje komen, gaan we er links aan langs, tot we bij weer een hekwerk uitkomen dat om een oude tennisbaan is geplaatst. Daar rechts en vervolgens links het hek blijven volgen. Zo lopen we rechts helemaal om de tennisbaan heen. Voorbij het hek gaat het pad plotseling scherp linksaf en steil omlaag tot aan een grote weg. We steken de weg over, klimmen over de vangrail en vinden een bospad verder omlaag tot aan een beekje; de Lambrée. Hier linksaf het dal in lopen we door tot in Logne, waar we weer op een kruising aankomen net voor het huis op de foto. Weer kan er worden gekozen. Rechts voor het huis langs en door het dal naar Ferme de Pälogne, of
achter het huis langs de helling omhoog naar het Chateau fort de Logne. Wij nemen de laatste. Bij het meest rechtse huis op deze foto zijn ze buiten de auto aan het wassen met een tuinslang. Daar het warm is en onze watervoorraad slinkt, vragen we met handen- en voetengebaren terwijl we de drinkflessen tonen, om deze te mogen vullen. We worden naar de beek verwezen voor water. Prima voor de hond, maar wij wagen ons er niet aan. Minpuntje voor de gastvrijheid in België wat mij betreft. Na een korte klim komen we bij het fort. Er is wel iets te zien, maar niet al te veel zonder entree te betalen. De tijd ontbreekt ons voor een langer bezoek dus gaan we verder, nu het brede pad af. De weg komt uit bij Ferme de Pälogne, een gehucht met hertenkamp, tennisbanen, speeltuinen e.d. Ook is er een gezellig terras bij het restaurant. Vanaf het terras lopen we richting de tennisbaan en lopen rechts langs de tennisbaan tot aan een brug over de Lambrée. Die gaan we over en even verderop na een ommuurde tuin met poort in de muur linksaf achter dat huis langs. Korte tijd later zijn we op het oeverpad langs de Ourthe, eerst nog wat hoger op de helling, later dicht langs het water. De route is nu eenvoudig te volgen. Waar het pad doodloopt tegen een hoge rots, de Nanduire, krijgen we een pittig stukje klimmen voor de kiezen. Een duidelijk pad is er niet en het is zeer steil. Bij de klim wat naar links aanhouden, op de Nanduire aan. Bovenaan is het pad weer duidelijk zichtbaar. Vanaf daar verder naar achteren doorlopen naar de bosrand. (Maar wel eerst nog even naar links om van het uitzicht te genieten). Vlak achter deze bomen vinden we een asfaltweg, precies waar deze een scherpe bocht naar rechts maakt. In de bocht is ook een breed bospad linksaf, waar wij nu in moeten. Deze gewoon verder blijven volgen. Het wordt verderop steeds smaller en eindigt met een paar leuke haarspeldbochten omlaag tot in het dorp Sy net voor de spoorwegtunnel waar we vanmorgen zijn gestart. De routes zijn zo nauwkeurig mogelijk opgetekend. Ik ben niet verantwoordelijk voor wijzigingen ter plaatse en/of (type-)fouten in de omschrijvingen. NEEM ALTIJD EEN GOEDE WANDELKAART MEE! En mail ons als je onjuistheden tegenkomt. 2006-2016 superfamilie.nl Het is toegestaan deze PDF routebeschrijving af te drukken of te downloaden naar een locale harde schijf voor enkel persoonlijk en non-commercieel gebruik. Voor meer informatie zie: Auteursrecht & Disclaimer