Geachte heer Bosman, Zoals met u is afgesproken op vrijdag 22 februari jl. hebben wij onze bevindingen over het rapport van de NVWA op papier gezet. Hieronder volgen onze opmerkingen. Algemeen: Wij zijn van mening dat het rapport over het algemeen veelal gebaseerd is op aannames en niet op feiten. Blz.1 1. Er wordt gesteld dat beroepsvaartuigen (lijnbaarsvissers) veelal gelijk zijn aan die van sportvissers. Dit is onjuist. Ca. 90% van de sportvissers heeft een trailerbare boot met een maximum lengte van 5 tot 5,5 meter. Beroepsvissers hebben meestal grotere boten met een ligplaats in de haven. Ze zijn te groot en te zwaar om dagelijks te traileren. 2. Gesteld wordt dat beroepsvissers vangstregistratie moeten bijhouden. Bij bovengeonemde handlijnvissers volstaat in de praktijk meestal net voordat aangeland wordt een telefoontje naar de AID in Kerkrade om toestemming voor het lossen. Controle vindt nauwelijks plaats. Blz.2 1. Gesproken wordt over sportvissers die op de Oosterscheldekering vissen en aan de blokkendam van de Maasvlakte. Deze lieden zijn geen sportvissers, maar ordinaire stropers. Reeds lang bekend bij de NVWA en ander overheidsinstanties. Eenvoudigweg te tackelen door middel van structurele handhaving. Dit gebeurt echter in de praktijk nauwelijks. Is voor ons geen maatstaf om de goedwillende sportvisser dus op te zadelen met een baglimit. De blokkendam is overigens sinds de aanleg van de Tweede Maasvlakte (2008) niet meer bevisbaar. 2. de vloot van sportvisbootjes zou de laatste jaren zijn toegenomen. Dit is onjuist. Uit onze ledenadministratie is aantoonbaar dat het aantal bootjes juist daalt. In 2009 is ons ledenaantal 1572. Op dit moment hebben wij nog maar 1320 leden. Een daling van ruim 250 leden!! Niet ieder lid heeft overigens een eigen visboot, de vismaat is dikwijls ook lid van onze vereniging.
3. Controles in de handel geven indicaties dat in de administraties aanzienlijke hoeveelheden vis afgenomen zouden zijn van sportvissers. Sinds 1 januari 2005 is de verkoop van vis door sportvissers verboden en is er een registratieplicht voor de handelaar (uitsluitend aankoop vis via de mijn met herkomst) Wettelijk gezien kan dat dus niet. Vanaf 2002 moeten overigens alle levensmiddelen traceerbaar zijn vanaf productie tot consumptie. Dit geldt overigens vanaf 1 januari 2012 ook voor vis! Blz.3 1. Volgens de NVWA is er onvoldoende capaciteit om te kunnen handhaven. Wij refereren naar het aanbod van Sportvisserij Nederland om gebruik te maken van de BOA s in dienst van de federatie ZWN en SVN gedurende 1 à 2 jaar, waarbij aan de hand van monitoren bezien kan worden of er inderdaad sprake is van een onaanvaardbare mate van verkoop van vis door sportvissers en welke maatregelen dan expliciet moeten worden genomen om dat tegen te gaan. Gedacht wordt aan de inzet van circa 20 boa s. 2. Gesteld wordt dat handhaving op sportvissers bemoeilijkt wordt vanwege het vispatroon. Er zou dagelijks kunnen worden uitgevaren en in het weekend. Zoals wij al stelden is dat niet mogelijk vanwege de geringe afmetingen van de visbootjes die bij een windkracht 4 al niet in staat zijn om uit te varen, zeker niet naar de verre wrakken waar die vis zich ophoudt. Kortheidshalve verwijzen wij u naar de bijlage van de klimaatatlas waarop de windkracht staat vermeld (www.klimaatatlas.nl/tabel/stationsdata/normalen-awsaantaldagen -8110-final-2011-228.pdf). Op basis daarvan en aan de hand van het aantal beperkte vakantiedagen die werkende sportvissers hebben komt dat uit op hooguit 20 dagen per jaar dat er kan worden uitgevaren. 3. Ons voorstel bij ELI om staarten te knippen of te strippen is niet in overweging genomen. Gestripte zeebaars is voor de handel nagenoeg waardeloos. Vinnenknippen is een middel om vis van sportvissers traceerbaar te maken en kan dus voor de handhaafbaarheid uitstekend dienen. 4. Over de handhaving verkoopverbod in andere lidstaten verwijzen wij u naar het aan u uitgereikte stuk over de handhaving in Duitsland, dat als voorbeeld kan dienen voor de aanpak. Een baglimit bleek daar als gevolg van die aanpak niet nodig!
Blz.4 1. De NVWA is voorstander van het invoeren van een bag-limit omdat het een handhavingspectrum kan geven. Wij vinden dit middel disproportioneel. Een baglimit is voor ons uitsluitend acceptabel als dat gekoppeld wordt aan een beheersmaatregel die voor alle partijen gaat gelden, dus niet alleen voor sportvissers, maar ook voor beroepsvissers. Sportvisserij Nederland wil daarover graag van gedachten wisselen. 2. Verwezen wordt naar de bokkervloot die vis bij te weinig quotum terug moet gooien (discards). Deze regeling is thans achterhaald door het besluit van de EU dat er geen vis meer mag worden teruggegooid, maar er een aanlandplicht is voor alle gevangen vis. Blz.5 1. Volgens de NVWA is de omvang van de sportvisserijvloot onafgebroken toegenomen. Wij bestrijden deze stelling en verwijzen u daarbij naar onze opmerkingen bij bladzijde 2 punt 2. Blz 6 Gesteld wordt dat zeebaars een bijzondere marktwaarde heeft en dat beroepslijnvissers al snel 180 kg baars per dag vangen. Daarbij zou die baars al snel een gewicht hebben van 5 kg. Wij merken op dat zeebaars, in tegenstelling tot kabeljauw, een zeer langzaam groeiende vis is. Vissen van 5 kg of meer zijn eerder uitzondering dan regel. Afslagen bij de vismijn kunnen staven dat de vangst van zeebaars 1 (3kg en meer) een zeer klein deel van de vangsten zijn en dat die vangsten de laatste jaren alleen maar teruglopen. Een vangst van 180 kg per dag door een beroepslijnvissers is niet vergelijkbaar voor een sportvissers. De boot van een beroepslijnvisser is veel groter dan die van een sportvissers. Op die boten wordt veelal met 4 personen gevist, terwijl een sportvisbootje amper 2 vissers kan bergen. Bovendien is zeebaarsvissen een bezigheid die de gemiddelde sportvisser niet onder de knie heeft, maar voorbehouden is aan specialisten, waaronder de meeste beroepshandlijnvissers die na het verkoopverbod van 2005 zich allen hebben laten inschrijven als beroepsvisser. Het overgrote deel van deze lieden verkochten hun vis voor die tijd al (was voor 2005 niet illegaal).
2. De NVWA geeft een indicatie van de besommingmogelijkheden voor een sportvisser en maakt daarbij een vergelijking met een beroepslijnvisser. Nogmaals benadrukken wij dat zo n vergelijking mank gaat omdat de sportvisser met een baan niet elke week een dag op kabeljauw of zeebaars kan gaan vissen. De zeebaars overigens is pas voor de sportvissers te vangen vanaf half april/eind mei tot hooguit half oktober. Voor- en na die periode trekt de zeebaars zich terug naar dieper water in het Kanaal. Ook is in de begin en eindperiode voor een sportvisser nauwelijks te vangen omdat deze vis zich ophoudt bij wrakken die minstens 40 à 50 mijl uit de kust zijn gelegen. Beroepslijnvissers vissen wel bij het gehele jaar door omdat zij over grotere boten beschikken en minder dure brandstof (rode diesel) gebruiken. 3. Uit de administratieve controles bij vishandelaren blijkt dat in 2007-2008 ruim 35.000 kg afgenomen zou zijn van sportvissers en over het boekjaar 2010-2011 ruim 25.000 kg Dit is bijna 30% minder. Een dalende trend, terwijl boven aan de bladzijde een vergelijk wordt gemaakt met de aangelande hoeveelheid zeebaars in 2011 door de handlijnvissers ( 120.000 kg) en gemakshalve wordt aangenomen dat door de sportvissers minstens zoveel wordt gevangen en aan wal wordt gebracht. De cijfers spreken elkaar tegen en we begrijpen niet dat een handelaar met registratie- en herkomstplicht kan aangeven dat de vis is geleverd door sportvissers terwijl dit al sinds 1 januari 2005 verboden is (heling). Ook een aanname dat een sportvisser een 180 kg per dag zeebaars kan vangen kan direct worden ontkracht aan de hand van de door de NVWA gestelde aantallen. In 2001 werd door 70 beroepshandlijnvissers totaal 120.000 kg gevangen. Dit betekent een gemiddelde vangst van 1.714 kg per vaartuig. Als daarop de gemiddelde vangst van 180 kg per dag op loslaat zou dat de gemiddelde jaaropbrengst per schip in slechts 9,5 dagen wordt gevangen. Afsluitend menen wij u met het vorenstaande voldoende inzicht te hebben gegeven dat een baglimit op basis van het rapport van de NVWA niet kan. Wij zijn bereid verder met ELI in onderhandeling te gaan in samenwerking met Sportvisserij Nederland om de optie met het gedurende 1 à 2 jaar controleren op illegale visverkoop bespreekbaar te maken, met uitstel van het invoeren van een baglimit voor deze periode.
Daarna kan aan de hand van de resultaten bezien worden welke opties dan nog nodig zijn, zoals bijvoorbeeld een beheersmaatregel en op een wijze die voldoende draagvlak heeft. Hoogachtend, Het dagelijks bestuur van Bootvisvereniging Zuid West Nederland Han van der Graaf, voorzitter Rien Koopman, secretaris. Correspondentieadres: Markt 45, 4695 CH Sint Martensdijk