Backpacken over het spoor van de Transsiberië Express

Backpacken over het spoor van de Transsiberië Express

Eerste druk, 2014 2014 Debby van Surksum isbn: 9789048434107 nur: 508 Uitgever: Free Musketeers, Zoetermeer www.freemusketeers.nl Hoewel aan de totstandkoming van deze uitgave de uiterste zorg is besteed, aanvaarden de auteur en uitgever geen aansprakelijkheid voor eventuele fouten en onvolkomenheden, noch voor de directe of indirecte gevolgen hiervan. Niets uit deze uitgave mag zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever worden openbaar gemaakt of verveelvoudigd, waaronder begrepen het reproduceren door middel van druk, offset, fotokopie of microfilm of in enige digitale, elektronische, optische of andere vorm of (en dit geldt zonodig in aanvulling op het auteursrecht) het reproduceren (I) ten behoeve van een onderneming, organisatie of instelling of (II) voor eigen oefening, studie of gebruik welk(e) niet strikt privé van aard is.

Debby van Surksum Backpacken over het spoor van de Transsiberië Express

Inhoudsopgave Voorwoord 7 1. Ons vertrek 9 2. Aankomst in Moskou 12 3. Het ophalen van de officiële treintickets 15 4. Het vertrek van de Transsiberië Express 19 5. Ons eerste gastenverblijf in Jekaterinaburg 24 6. Van Jekaterinaburg naar Novosibirsk 32 7. Aankomst in Novosibirsk 37 8. Een dag in Novosibirsk 43 9. De treinreis van Novosibirsk naar Irkoetsk 47 10. Aankomst in Irkoetsk 52 11. Het Bajkalmeer en Listvianka 59 12. De bizarre tocht naar Beijing 65 13. Aankomst in Beijing 78 14. Een ander plan 87 15. Van Beijing naar Chengdu per trein 93 16. Een lange busreis naar Songpan 102 17. Een paardentrektocht richting Tibet 108 18. Bezoek aan de Ice Mountain 116 19. Kloosterbezoek en paardentrektocht 125 20. De terugreis van Chengdu naar Beijing 136 21. Gevangen in Beijing 142 22. Edje Airport en Roland 145 23. China uit, Mongolië in 153 24. Sainshand, de Gobiwoestijn en de trein naar Ulaanbaatar 166 25. Aankomst en verblijf in Ulaanbaatar 169 26. Een nomadenfamilie deel 1 178 27. Een nomadenfamilie deel 2 189

28. Van her naar ger 193 29. De terugreis naar Ulaanbaatar 205 30. Kilometers van Ulaanbaatar naar Beijing 210 Dankwoord 215

Voorwoord In 2010 maak ik een bijzondere reis met de Transsiberië Express. Met een zware backpack op mijn rug start ik samen met mijn moeder de grote reis. We verblijven in Rusland bij gastgezinnen en denderen door een prachtig Siberisch landschap per trein. Met mijn vriendin Wendy vertrek ik een maand later naar het zuiden van China. We maken een bijzondere tocht per paard door de sneeuwgebergten, overwinnen een enorme kou, komen erachter dat sla ook gekookt kan worden en overnachten in een varkensstal. Als laatste vergezelt mijn andere vriendin Judith mij waarmee ik over de bijzondere vlaktes van Mongolië trek. We liften met een gids door de woestijn naar verschillende nomadenfamilies. Ik ben drie maanden onderweg en leg duizenden kilometers per spoor af. 7

1. Ons vertrek We zijn erg vroeg opgestaan. Dit is de dag om onze waanzinnige reis te gaan beginnen. De winter heeft al enige tijd toegeslagen. De ramen van mijn chalet zitten vol met ijs. Mijn backpack is volgepakt om mijn mooiste reis te gaan maken. De Transsiberië Express van Moskou naar Beijing. Dit traject is ongeveer 8000 kilometer lang. We nemen daar een aftakking van die de Trans Mantsjoerije Express wordt genoemd. Mijn moeder zal mijn eerste reisgezelschap zijn voor een reis van drie maanden. Na een aantal jaren reizen haakt zij voor het eerst in op deze bijzondere trip. Als ze zich showt met haar rugzak op haar rug kun je het niet laten in de lach te schieten. Het is erg vermakelijk haar zo te zien. Als je achter haar loopt zie je alleen maar een wandelende rugzak. Het station in Arnhem is zo gevonden. En met de nodige beenspieren moeten we wat klauterwerk doen. Mijn moeder neemt voor het gemak de lift. Bij het spoor aangekomen kunnen we via een plattegrond zien waar we precies heen moeten om op de juiste trein te stappen. We nemen afscheid van mijn stiefvader (de vriend van mijn moeder), die ons zojuist heeft weggebracht. De deuren sissen luidruchtig en vallen in het slot. Ik zwaai en maak drukke bewegingen achter de gesloten deuren naar mijn stiefvader, maar helaas worden we niet meer gezien door de weerspiegeling van het glas. De trein vertrekt op tijd van Arnhem naar Düsseldorf. Op het traject kan de trein het helaas niet laten weer een dikke vertraging op te lopen. Een soort van file op onmogelijke tijdstippen vormt zich op het spoor. De vriendelijke man op de intercom vertelt ons in drie talen dat we een andere trein voor moeten laten gaan. Later, als we op het station van Oberhausen aankomen, spreekt de vriendelijke stem ons weer toe, nu dat we moeten oppassen met uitstappen omdat de onderste trede niet goed blijkt te werken. Kortom, kijk je niet uit, dan 9

volgt er een prachtige actie van mijn moeder inclusief volle backpack die met gestrekte armen en benen in de lucht zich tussen de trein en het perron laat vallen. De trein moet gereset worden. Hebben wij dit, zuchten we beiden. We laten onze vakantie nu niet bederven door een trein die weer eens mankementen vertoont. Lang leve de NS, lees ik altijd weer op de voorpagina van de krant. Opeens komt de vriendelijke stem terug via de intercom op station Duisburg en zegt ons even snel dat als we Düsseldorf-luchthaven moeten hebben, we vanaf dit punt een ander perron moeten hebben. We pakken snel onze tassen en springen uit de trein. Hier hadden we beiden niet op gerekend. De trein sist en vertrekt al voordat we onze tickets na kunnen kijken. We zijn al dichtbij, dus er kan niet veel meer misgaan. Met een rode dubbeldekstrein zetten we onze reis voort naar de luchthaven. Vanaf hier pakken we de sky train en kunnen we even heerlijk genieten van een drankje op het vliegveld. Eenmaal buiten vragen we een taxichauffeur om ons naar het hotel te brengen dat de vriend van mijn moeder voor ons geregeld heeft. Wat een chagrijnige Duitser! Er kan geen glimlach van af, maar wel fijn dat hij even onze rugtassen in zijn luxe taxi wil leggen. Ik besluit niet naast hem te gaan zitten en bevind me op de achterbank samen met mijn moeder op weg naar ons eerste hotel van onze lange reis. Bij het hotel aangekomen checkt een vriendelijke dame ons in. Nu nog met mijn rugtas op mijn buik en een backpack op mijn rug een claustrofobische lift in. Ik plet bijna mijn moeder tussen de wand en onze tassen en weet niet meer hoe ik de lift uit moet komen. We schieten in de slappe lach. Ik duw met de rugtas op mijn rug de deur van de lift ruw open en we kunnen eindelijk gaan genieten van onze rust. In de kamer aangekomen zweten we ons beiden rot met die dikke donsjassen aan die we zo nodig voor onze reis naar Siberië moesten aanschaffen. Met twee grote backpacks op onze rug zien we er als een goed getraind team uit. Ons eerste hotel ziet er behaaglijk uit, met comfortabele bedden en een groot ligbad. Dikke voeten worden verlost van veel te warme, knellende schoenen. Morgen vliegen we naar Moskou. Daar gaat onze langste treinreis ooit van start. 10

Elk uur wakker worden midden in de nacht is toch erg vervelend als je de volgende dag je vlucht moet halen. We hebben al een taxi gereserveerd om 7.30 uur in de ochtend en deze arriveert dan ook keurig op tijd. Deze keer is de chauffeur een stuk vriendelijker. Binnen tien minuten zijn we op de luchthaven van Düsseldorf. De balie om in te checken is niet ver, dus we lopen deze afstand. Er staan al wat Russische mensen opgesteld in een lange rij. Een dikke tante wurmt haar enorme voorgevel door ons heen om even later voor ons te gaan staan. Een strenge controle op de paspoorten en belangrijke visums vindt voor ons plaats. Godzijdank is dat allemaal al keurig in orde gemaakt in Nederland. Je komt echt het land niet in zonder dit belangrijke visum van Rusland in je paspoort te hebben. Een slordige 110 euro ben je er dan wel aan kwijt. Ik word er weer eens bij de douane uit gepikt en loop mee met een in uniform geklede vrouw. Ik blijk een tweede controle te krijgen op mijn handbagage. Met een speciale sticker loopt ze mijn hele tas af te vegen. Ook wordt mijn camera grondig afgestoft. Wat is dit voor een controle? Deze vriendelijke vrouw vertelt me iets over een sprenkelstof. Geen idee wat het inhoudt, maar na een oponthoud van tien lange minuten mag ik mijn rugzak opnieuw inpakken. We zweten ons weer rot in die donsjassen. Wat een warmte geven die dingen, zeg. Toch zullen we ze straks echt nodig hebben in de Siberische kou. Om 10.15 uur vertrekt onze vlucht richting Moskou. Ik hoop dat de Russen aardiger zijn dan ze doen uitstralen. Het lijkt wel alsof we al een week onderweg zijn. 11