Anna Woltz Mijn bijzonder rare week met Tess Amsterdam Antwerpen Em. Querido s Uitgeverij bv 2013
www.queridokinderboeken.nl www.annawoltz.nl Dit boek is ook verkrijgbaar als e-book. Copyright 2013 Anna Woltz Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt, in enige vorm of op welke wijze ook, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van Em. Querido s Uitgeverij bv, Singel 262, 1016 ac Amsterdam. Omslag b IJ Barbara Omslagfoto Getty Images / Jerome Tisne isbn 978 90 451 1488 0 / nur 283
9 De wind blies door mijn haar en de wereld vloog voorbij. Tess trapte zo hard ze kon en ik voelde haar buik op en neer gaan. Ik had één arm om haar middel geslagen zodat ik niet van de fiets zou kukelen, en in mijn andere arm hield ik een bos gele tulpen. We reden door de duinen over een breed fietspad zonder hobbels of gaten. Heuvelop gingen we traag, heuvelaf suisden we sneller dan het licht. Langs het pad stonden bejaarde dennen met kromgebogen stammen en eiken vol jonge, groene blaadjes. Dit was mijn eerste keer op Texel en ik hield nu al van het eiland. Op de terrasjes werd je misschien gek van de toeristen, maar hier zag ik helemaal niemand. Alleen Tess, die trapte en hijgde en leefde. Even dacht ik aan mijn broer. Arme Jorre. Met een gebroken enkel zou hij de hele week niet kunnen fietsen. Maar toen herinnerde ik me dat hij stom was geworden. Ik had geen aardige broer meer, maar eentje die alleen nog maar kon praten over de musical van groep acht. Eentje die in een 45
kuil viel omdat hij niet mee wilde doen met een potje voetbal. We zijn er! riep Tess buiten adem. Met een boog vloog ze de oprit van een klein bruin huisje op. Het had een plat dak en er hingen gebloemde gordijnen voor de ramen. Tess rende het houten trapje op en maakte de deur open. Als een wervelwind stormde ze door het huis: ramen open, tulpen in een vaas, papieren op tafel en toen stond ze weer naast me op de veranda. Haar voorhoofd was vochtig van het zweet. Haar voeten bleven bewegen terwijl ze stilstond. Ik kende haar pas een halve dag, maar ik wist dat dit niet normaal was. Voor andere meisjes misschien wel, maar niet voor Tess. Ik ga flauwvallen, zei ze, en opeens was ze inderdaad bleek. Echt waar, ik val zo flauw. Natuurlijk niet, zei ik. Die meneer Faber is toch niet zo eng? Je snapt er niks van. Jullie hebben toch wel vaker huurders? Maar dit is mijn vader! Ze riep het, en meteen daarna sloeg ze een hand voor haar mond. In de verte hoorden we een auto. Daar komt hij aan, fluisterde ze. Je vader? vroeg ik opgewonden. Maar je kende hem toch niet? Ze schudde haar hoofd. 46
Ik ken hem ook niet. Ik heb hem nog nooit gezien, bedoel ik. Maar een paar maanden geleden heb ik zijn naam ontdekt. Ze pakte mijn schouders vast. Je houdt je mond, hoor! Hij heeft geen idee. Hij weet niet wie ik ben hij weet niet eens dat ik besta. En misschien moet dat ook zo blijven. Ik Een blauwe Saab kwam de oprit op rijden, en Tess liet me los. Ze veegde over haar voorhoofd en ik zag dat haar hand trilde. Heel even dacht ik dat ik haar hart kon horen, maar dat was het mijne. De auto parkeerde naast het huisje. De zware motor hield op met brommen en opeens was het wonderlijk stil. Ik durfde niet meer te knipperen met mijn ogen. Ik wilde geen seconde missen. Eindelijk ging het portier open. Een lange man stapte uit de auto. Hij streek door zijn haar en keek om zich heen. Hij zag er jonger uit dan papa, maar misschien kwam dat door zijn kleren. Hij droeg een versleten spijkerbroek en een T-shirt met een smiley erop. En toen zwaaide ook het andere voorportier open. Een vrouw met rood haar kwam naar buiten en ik hield mijn adem in. Wie was dat? Wist Tess dat er ook een vrouw zou komen? Vlug keek ik naar haar gezicht, maar ik zag niks. Geen verbazing. Geen herkenning. De lange man kwam naar de veranda toe. Hij gaf eerst Tess een hand, en daarna mij. 47
Hugo Faber, zei hij vriendelijk. Hij keek me aan en op hetzelfde moment zag ik het. Hij had vlekjesogen. Verder leek hij niet op Tess. Zijn haar was donkerder, zijn gezicht hoekig. Maar door die bruine ogen wist ik het in één klap zeker: dit was haar vader. Het was echt zo. Hij liep rond op de wereld. Hij bestond. En nu was hij hier. Hi! zei de vrouw met het rode haar. Ik ben Elise. Dag mevrouw, mompelde ik, terwijl ik haar ook een hand gaf. Tess zei helemaal niets. Ze stond daar maar, en staarde naar Hugo Faber. Ik balde mijn vuisten en probeerde te begrijpen wat er in haar hoofd gebeurde. Stel je voor dat ik papa nooit eerder had gezien. Dat ik geen idee had hoe hij praatte. Hoe hij bewoog en lachte en boos keek. En stel dat ik hem dan voor het eerst van mijn leven zou zien. Hoe zou dat voelen? Zou ik dol van vreugde zijn? Of zou ik alleen maar kunnen denken: ik ken hem niet. We zijn nooit samen naar het park geweest. Hij weet niet wat voor taart ik had op mijn vijfde verjaardag. Hij was er niet bij toen ik voor het eerst in een vliegtuig zat. Tess bleef zwijgen. Haar gezicht bewoog nog steeds niet. Elise glimlachte nog maar eens, en Hugo keek 48
van Tess naar mij en weer terug. Met de seconde werd de stilte zwaarder. Welkom op Texel, zei ik toen maar. Ik had beloofd om niets te zeggen. Maar dit was een noodgeval. De vader van Tess moest niet meteen gaan denken dat ze gek was. Heeft u het makkelijk kunnen vinden? vroeg ik. Mijn stem klonk bijna normaal. Ik hoorde niet wat Hugo Faber en Elise met het rode haar voor antwoord gaven. Ik keek naar hun bewegende monden, maar hun woorden kwamen niet aan in mijn hersenen. Ik ging wat dichter bij Tess staan en pakte haar hand vast. Ik kneep erin. Eerst zachtjes, toen harder. En toen nóg harder. O! zei ze opeens, dwars door de woorden van Elise heen. Ik zal even uitleggen hoe de magnetron en de televisie werken. En jullie programma ligt ook klaar. Kom binnen. Ze liep voor ons uit naar de woonkamer. De gordijnen bewogen zachtjes in de wind. Op tafel stond de bos gele tulpen. De afstandsbediening ligt hier, zei Tess. Op dit knopje druk je eerst, en dan kun je zo een kanaal kiezen... Hugo knikte. En de verwarming? vroeg hij. Begin mei kan het s avonds nog koud zijn. Natuurlijk, zei Tess, en ze liep voor haar vader uit naar de gang. 49
Hij kwam achter haar aan, zonder te weten dat ze zijn dochter was. 50