2e druk_drakenbloed.indd :20

2e druk_drakenbloed.indd 1 19-12-12 15:20

www.jokereijnders.nl 2e druk_drakenbloed.indd 4 19-12-12 15:20

Joke Reijnders met tekeningen van Elly Hees Leopold / Amsterdam 2e druk_drakenbloed.indd 1 19-12-12 15:20

Tweede druk 2009 Copyright tekst Joke Reijnders 2008 Copyright illustraties Elly Hees 2008 Uitgeverij Leopold, Amsterdam / www.leopold.nl nur 282 / isbn 978 90 258 5297 9 Uitgeverij Leopold drukt haar boeken op papier met het fsc-keurmerk. Zo helpen we waardevolle oerbossen te behouden. 2e druk_drakenbloed.indd 2 19-12-12 15:20

Inhoud Waar rook is 5 Een kopje thee 8 Geheim 11 Koekjes? 17 Kamillethee 20 Oma vertelt 25 Drakenbloed 29 De dod 34 De ontsnapping 39 Draak-zijn 43 De rat 46 Mama! 51 Ik zie, ik zie 56 Op zoek naar de rat 60 Hebbes! 63 Spiegeltje, spiegeltje 67 Een raar compliment 72 De inbraak 79 Eng! 83 Het rattenplan 86 De laatste druppel 88 Onverwachte hulp 92 Gevonden 97 Goed gedaan, Merel 100 Alles is voor niets 104 Nog meer onverwachte hulp 107 Opa 111 De dod eh dibd 115 Alles weer gewoon 120 2e druk_drakenbloed.indd 3 19-12-12 15:20

Waar rook is Een paar maanden geleden merkte ik het voor het eerst. We hadden boodschappen gedaan en stonden in de rij bij de kassa. Mama had haast. Op de lopende band legde ze een doosje eieren (scharreleieren natuurlijk, want mama houdt er niet van als dieren opgesloten zitten). Terwijl ze zich bukte om een pak melk uit het winkelwagentje te halen, stootte ze met haar elleboog de eieren van de band. Klats. Tien kapotte eieren geven een enorme smeerboel. Hè, ook dat nog! stampvoette mama. En op dat moment echt waar kwam er een wolkje rook uit haar neus. Ik schrok. Mama ook. Snel trok ze een zakdoek uit haar jaszak en hield die voor haar neus. 2e druk_drakenbloed.indd 5 19-12-12 15:20

De mevrouw achter de kassa had het rookpluimpje niet gezien. Beetje verkouden, mompelde mama in haar zakdoek en glimlachte zenuwachtig naar de kassajuffrouw. Wat was dat nou? vroeg ik toen we weer buiten waren. Weet ik veel, siste mama en ze trok me aan mijn hand mee. We waren heel snel thuis, want mama zette flink de pas erin. Ze knalde de voordeur dicht, zette de boodschappentas (zonder eieren dus) op de keukentafel en pakte de telefoon. Met mij, zei ze nijdig. Ik geloof dat het zover is. Aan de andere kant werd opgewonden gekwetterd. Nee, róók! zei mijn moeder. Nog meer gekwetter aan de andere kant. Nou, ík vind er anders niks aan, zei mijn moeder en ze hing op. Wie was dat? informeerde ik. Oma. Die had ik ook nog wel even willen spreken, zei ik verontwaardigd. Andere keer maar weer, Merel. Oma klonk blij. Vond ze het leuk dat je rookte? Ik rook niet, zei mama nijdig. Jij niet, maar je neus wel! giechelde ik. Maar ik was de enige die het een goede grap vond. Toen mijn vader thuiskwam, sprak mijn moeder met geen woord over het voorval. Niet over de eieren, niet over de rook. Maar toen ik in bed lag, hoorde ik haar schreeuwen. Hoe moet dat dan op mijn werk? Stel dat ik kwaad word tijdens een vergadering en ik letterlijk vuur begin te spuwen! Dat kan toch niet? 6 2e druk_drakenbloed.indd 6 19-12-12 15:20

Mijn vader mompelde blijkbaar iets geruststellends. Het valt helemaal niet mee! schreeuwde mijn moeder. Toen was het even stil. Alwéér! riep ze toen. Zie je nou wel? En ze barstte in tranen uit. 7 2e druk_drakenbloed.indd 7 19-12-12 15:20

Een kopje thee Langzaam maar zeker ontdekte ik steeds meer tekenen dat er iets met mijn moeder aan de hand was. Als ze moest niesen, greep ze meteen naar een zakdoek, die ze tegen haar mond propte en tegelijkertijd voor haar neus probeerde te houden. Het waren altijd stoffen zakdoeken. Papieren zakdoeken kon ze niet gebruiken, zei ze. Een keer haalde ik stiekem een zakdoek uit haar jaszak. Er zaten allemaal kleine schroeigaatjes in. Als mijn moeder boos werd, kwamen er vlekken in haar nek. Soms rood, zoals bij zenuwachtige mensen. Dat vond ik niet zo raar. Maar soms verschenen er ook lichtpaarse of blauwe vlekken en dat kun je toch wel vreemd noemen. Vooral omdat ze me aan schubben deden denken. Maar mama sprak er niet over. Ze weigerde te zeggen wat er aan de hand was en droeg alleen wat vaker een coltrui. De maat was voor mij vol toen ik op een dag een zakdoek ontdekte waar een vuistgroot brandgat in zat. Ik besloot naar mijn oma te gaan. Misschien kon zij me iets vertellen. Mijn oma is niet zoals andere oma s. Oma houdt erg van natuurlijk : chips, lolly s en frisdrank komen bij haar het huis niet in. Chemische rommel, vindt ze dat. Bij oma krijg ik thee. Rozenbottelthee, vlierbessenthee, brandnetelthee In het gunstigste geval een kopje aardbeienthee. Dat is de zoetste thee die ze kent en ook de minst vreemde Mijn oma is apart, maar erg lief; ik ga altijd graag bij haar op bezoek. 8 2e druk_drakenbloed.indd 8 19-12-12 15:20

Wat drukt er op je hart, liefje? informeerde oma. t Is heel wonderlijk, maar oma ziet het altijd meteen als er iets met je aan de hand is. Ik blies in mijn kopje thee en keek naar de kleine golfjes die ik zo maakte. Kan ik je ergens mee helpen? vroeg oma. Ik bleef een tijdje stil. Toen haalde ik diep adem en zuchtte: Mama doet zo raar de laatste tijd. Oma zweeg. Ze zei niet: Moeders hebben dat wel eens, laat haar maar even of Ach, dat gaat wel weer over. Ze zei helemaal niks. En juist dat zorgde ervoor dat ik me opeens heel akelig voelde. Het leek alsof een hand een grote zak met ijsklontjes op mijn hart drukte en mijn adem stokte in mijn keel. Mama gaat toch niet dood? piepte ik. 2e druk_drakenbloed.indd 9 19-12-12 15:20

Goeie help, kindje toch! riep mijn oma. Nee, natuurlijk gaat ze niet dood. Maak je je daar zorgen over? En toen gooide ik alles eruit. Huilend vertelde ik dat ik de rookwolkjes uit mama s neus had gezien, dat ze van die rare vlekken in haar nek kreeg en dat de brandgaten in haar zakdoeken steeds groter werden. Ik snikte en toen ik mijn neus had gesnoten, keek ik automatisch in mijn zakdoek of er brandgaten in zaten. Daardoor moest ik nog harder huilen. Oma streek over mijn haren. Ik kan je hier niks over vertellen, liefje, zei ze. Dat moet je moeder zelf doen. 10 2e druk_drakenbloed.indd 10 19-12-12 15:20

Geheim Maar mama vertelde niks. Ze deed alsof haar neus bloedde in plaats van rookte. Intussen kon ik aan bijna niets anders meer denken. Bij iedere vissenkom die ik zag dacht ik aan de schubachtige vlekken in mama s nek. Bij iedere lucifer die werd afgestoken, bij ieder openhaardvuur dat ik rook dacht ik aan mijn moeder. Wat gebeurde er in die neus? Ik móést het geheim van mijn moeder te weten zien te komen. Maar hoe? Ik besloot Jens in vertrouwen te nemen. Jens is mijn beste vriend. De juf noemt ons vaak haar peper- en zoutstelletje, omdat hij blond is en ik zwart haar heb en we bijna altijd bij elkaar zijn. Niet grappig, natuurlijk. Jens en ik lijken dus niet op elkaar en we houden ook van andere dingen. Zo is Jens helemaal gek van fossielen, terwijl ik niet begrijp wat hij leuk vindt aan een paar suffe stenen. Hij begrijpt weer niet waarom ik van computerspelletjes houd. En toch zijn we beste vrienden. We keken in de woonkamer van zijn huis naar de tv. Jens moeder was in de keuken. Ik keek zogenaamd onverschillig naar de tekenfilm. Weet je, zei ik, ik moet je een geheim vertellen. O ja? vroeg Jens. Hij stopte een chipje in zijn mond. Maar je moet zweren dat je het geheimhoudt. Jens keek me aan. Natuurlijk, zei hij. Nee, je moet het echt zweren, drong ik aan. Anders vertel ik het niet. 11 2e druk_drakenbloed.indd 11 19-12-12 15:20

Jens legde zijn rechterhand op zijn linkerborst en zei plechtig: Ik zweer op het graf van Tex dat ik je geheim niet zal doorvertellen. Kijk, daar had ik wat aan. Tex was de tekkel van Jens moeder die vorig jaar was gestorven. Hij lag begraven in de tuin, onder een dennenboom die Kerstmis had overleefd. Jens had drie dagen met dikke ogen van het huilen rondgelopen. Nou, wat is het geheim? Ik liet mijn stem dalen. Het gaat over mijn moeder Ik wachtte even, want ik wist niet zeker hoe ik verder moest. Ik kon me namelijk voorstellen dat mijn geheim heel raar moest klinken. Mijn moeder ehm nou ja Ik haalde diep adem. Er komt steeds rook uit de neus van mijn moeder. Rookt ze? Nee! Nou eh ja, twijfelde ik. Ze rookt wel, maar geen sigaretten, probeerde ik het verhaal duidelijker te maken. Het is geen gewone rook. Jens stopte weer een chipje in zijn mond. Komt door het weer, vond hij. Als het buiten koud is, maakt je adem wolkjes. Gebeurt wel vaker. 12 2e druk_drakenbloed.indd 12 19-12-12 15:20