DE ORLOFF Door: Irina Moiseyeva, Michael Romanov, Helene Ovsyannikova en Andrei Alimov Het oude Russische hoenderras Orloff is wijd en zijd bekend, niet alleen in Rusland maar ook in veel andere landen. Het ras is opgenomen in de hoenderstandaard in vele landen. Veel studies zijn gepubliceerd over dit ras en meerdere onderzoeken zijn gedaan om de genetische eigenschappen van het ras te verklaren. Dankzij zijn ruime verspreiding in de wereldwijde hoenderwereld inclusief verscheidene varianten, gebaseerd op kleur, grootte (grote hoenders versus dwergvormen) en geografische verspreiding, kan de beschrijving van dit ras in verschillende landen en tussen fokkers afwijken. In het onderhavige artikel willen de schrijvers de lezers van dit blad meer bekend maken met het ras, door algemene informatie over de Orloff te geven. We hebben ons hoofdzakelijk gericht op de kenmerken van het Russiche type van de Orloff, dat wil zeggen: op Russische selectiemethoden. Het Orloffhoen wordt beschouwd als Russisch cultureel erfgoed, net zoals het Orlov renpaard, Yaroslav vee, Romanov schaap, de Borzoi hond (Russische wolfshond) en vele andere prominente rassen, die door Rusland zijn geselecteerd. De Orloff komt in vele kleurslagen voor: patrijs, patrijs met bruine borst, rood, roodporselein, bont, mahonie met bruine borst, mahonie met zwarte borst, koekoek, wit en zwart (een zeldzame kleurslag). Ook de dwergvorm komt voor in verscheidene kleurslagen. OORSPRONG Het oorsprongsgebied is Centraal-Rusland. Tijdstip van ontstaan: laat in de 18 de eeuw. Er zijn redenen om aan te nemen dat de creatie van het ras plaatsvond op het landgoed van graaf Alexei Orlov-Chesmensky (1737-1807/1808), een prominent politiek en militair persoon, gedurende de regeerperiode van de Russische keizerin Catherine II (1729-1796). Het hoenderras zou naar de graaf genoemd zijn. Met betrekking tot de ontstaansgeschiedenis zijn er ook andere meningen, maar de meeste Russische hoenderexperts geloven in bovengenoemde versie. Het is bekend dat graaf Orlov actief was in het fokken van verschillende soorten kippen en duiven; het fameuze Orlov renpaard werd geschapen dankzij zijn directe betrokkenheid.
De oorspronkelijke stammen, die de basis vormden voor het Orloffhoen, zijn nog niet eenduidig vastgesteld. In dit opzicht zijn er diverse veronderstellingen: (1) het Gilanhoen (uitgestorven), gecreëerd in de Perzische provincie Gilan, en een onbekend ras met bakkebaarden en baard (zie Geramisov, 1914). Of: (2) een kruising tussen een Maleier en een gekuifd of gebaard hoen (zie Abozin, 1914; De Encyclopaedia van Hoenders, 1921). Huidige hoenderfokkers merken soms in de nakomelingen van Orloffs dat sommige dieren Gilan-bloed en Oud- Engels Vechters (OEG)-bloed voeren. Bedenk dat graaf Orlov gek was op hanengevechten en Engelse vechthanen invoerde. Het is bekend dat de eerste Orloffs een rode bevedering hadden. Over het Gilan ras het volgende: bekend is dat dit ras aanwezig was in Rusland aan het begin van de 20ste eeuw als een op zichzelf staand ras, naast de Orloff. De standaard en een tekening van het Gilan ras zijn te vinden in het Album voor Pluimvee (1905). (figuur 2) Het Gilanhoen verschilt in vele opzichten van het Orloffhoen, maar de bakkebaarden en baard hebben ze gemeen. Het Gilanhoen heeft een kleine langgerekte kop; snavel en de loopbenen zijn wit/vleeskleurig. De Orloff daarentegen heeft een relatief grote kop, met een gele snavel en gele loopbenen. Afbeelding 2. Een Gilan haan en hen. Bron: Album voor Pluimvee, 1905. Ondanks de beschikbare gegevens in de Russische literatuur over de oorsprong en geschiedenis van de Orloff en het gelijktijdige bestaan van beide rassen, de Orloff en het Gilanhoen, in een zekere periode op Russisch grondgebied, is er een enorme hoeveelheid huidige niet-russische publicaties (bijv. Graham, 2006; Percy, 2006; Lewis, 2011) en http://www.en.wikipedia.org/wiki/orloff_(chicken) die stellen dat sommige zogenoemde huidige onderzoeken aangetoond zouden hebben dat dit ras niet Russisch is maar volledig van Perzische oorsprong. Aanhangers van deze denkbeelden zouden zich ervan bewust moeten zijn dat bijna alle hoenderrassen zijn ontstaan door verschillende rassen te kruisen. De Orloff is geen uitzondering. Ergo, er zijn beschrijvingen van de Orloff in huidige niet-russische bronnen (bijv. http://www.ultimatefowl.com/wiki/index.php?title=russian_orloff) die aanmerkelijke afwijkingen aantonen van de Russische standaardomschrijving zoals geaccepteerd door praktijkgerichte fokkers.
De oorsprong van de Orloff kriel is Duitsland. Hun ontstaan gaat terug naar 1920, hoewel de huidige types in de late 40er en begin 50er jaren van de vorige eeuw zijn ontstaan. De koekoek en de rode kleurslag (mahonierood) bij de grote Orloff zijn ook in Duitsland gecreëerd. GESCHIEDENIS Aan het einde van de 18 e en gedurende de 19 e eeuw was de Orloff wijdverspreid in Rusland. Het ras werd voor het eerst geshowd in 1881 tijdens de 1 ste Moscow Society of Poultry Fanciers Show (Eerste Show van de Moskouse Pluimveeliefhebbers Vereniging). Vervolgens werden Orloff hoenders jaarlijks tentoongesteld op alle belangrijke hoendershows. Op deze shows wonnen Orlofffokkers gouden en zilveren medailles met hun dieren. (afbeeldingen 3a, 3b en 4) Fig. 3a Fig. 3b Fig. 4 Afbeelding 3. Een medaille van de Imperial Russian Society of Poultry Breeding: (a) de bovenkant, (b) de achterkant. Bron: Archief van Yu. Dmitriev. Afbeelding 4. Een medaille van Moscow Society of Poultry Fanciers, bovenkant. Bron: Archief van Yu. Dmitriev. De Moscow Society of Poultry Fanciers werd opgericht in 1880 en de Keizerlijke Russiche Vereniging voor Hoenderfokkerij (Imperial Russian Society of Poultry Breeding) in 1885. Afgezien van deze twee instituten werden andere organisaties opgericht, die bijdroegen aan de hoenderfok in Rusland. Orloff hoenders waren ook een succes op internationale tentoonstellingen in Milaan (1906) en Turijn (1911) en vervolgens in andere steden en landen, waar de fokkers terugkeerden met de hoogste prijzen; gouden en zilveren medailles. Slechts weinig voorbeelden van Orloff hoenders, gefokt in Rusland in die tijd, staan in het Album of Husbandry Poultry Breeds. (Afb. 5 en 6) Afbeelding 5. Een paar rode Orloff kuikens. Bron: Album of Husbandry Poultry Breeds, 1905.
Afbeelding 6. Een paar roodporseleinen Orloff kuikens. Bron: Album of Husbandry Poultry Breeds, 1905. Onder: Afbeelding 7. Een witte Orloff haan, uitgegeven op een ansichtkaart door de Imperial Russian Society of Poultry Breeding. De Witte Orloff is erg zeldzaam en een mooie kleurslag, die het eerst werd gefokt in Rusland. (figuur 7). Deze hoenders werden voor het eerst getoond op de 13 de Moscow Society of Poultry Fanciers Show in 1887 door de bekende hoenderfokker mr. S.N. Khudyakov. Deze kleurslag was zijn trots en het sierraad van zijn hoendercollectie. In 1884 werden de eerste Orloff hoenders naar Duitsland verscheept, maar deze vonden geen aanhang. Pas na de invoer in 1910 werd de Orloff in Duitsland verder ontwikkeld naar Duitse maatstaven. Rond 1900 bereikten Orloff hoenders ook Engeland. De Amerikaanse American Poultry Association (APA) nam het ras op in haar Standard of Perfection, maar het ras werd in de VS opgenomen onder de naam Russians (Lewis, 2011). HUIDIGE SITUATIE Momenteel worden de Orloffs in een aantal landen gefokt. In sommige gevallen heeft uitvoer vanuit Rusland naar bepaalde landen veelvuldig plaatsgevonden omdat de oorspronkelijke dieren niet voldeden aan de wensen van de plaatselijk fokkers, of simpelweg stierven. De Gouden Eeuw van de Orloffs in Rusland vond plaats in de periode 1870-1880. Destijds waren ze groot en zwaar, waarbij de haan 4,4 kg woog en de hen 2,8-3,2 kg. Naar het schijnt konden hanen zelfs de kruimels van tafel eten omdat ze zo groot waren. Trotse Orloffs, zeer zelfbewust, waarbij de hanen zich gedroegen met enorm groot zelfvertrouwen alsof zij de belangrijksten op aarde waren. De beeldschone kop van de vogel ondervond overal bewondering van bezoekers van hoendershows, waaronder zich ook leden van het Russische Koninklijke huis bevonden. Niet zonder reden kregen enkele vertegenwoordigers van het ras, respectvolle namen, die hen gegeven werd door A. Batashev, een prominente Orloffokker. Namen zoals Fine Fellow (bijzondere kameraad), Russian Beauty (Russische schoonheid), Glory (glorie) en Suvorov (een beroemde Russische commandant). Destijds werd een opmerkelijke bijdrage aan de ontwikkeling van het Orloff ras geleverd door liefhebbers als M. Avrahkov, A. Batashev, I. Rudnev, R. Grechikhin
en anderen. Echter, tegen het einde van de 19 de eeuw leidde de interesse voor buitenlandse kippenrassen in Rusland ertoe dat het Orloff hoen zeldzaam werd. Aan het begin van de 20ste eeuw vonden onderzoeken naar de genetische eigenschappen plaats van de Orloff en andere kippenrassen alsook van kruisingen met de Orloff, onder leiding van de welbekende Russische geneticus A.S. Serebrovsky (afbeelding 8). De resultaten van deze studies stonden in de handelingen van het Anicov instituut Genetics of Domestic Fowl (1926). Tot op vandaag bevat deze studie ongeëvenaard materiaal over genetica van de Orloff wat betreft onderzoeksmateriaal en aantallen kenmerken (Moiseyeva et al, 2012). In het bijzonder onderzocht de Serebrovsky onderzoekgroep erfelijkheidskenmerken voor 41 morfologische eigenschappen van de Orloff. Er zijn 31 afbeeldingen van verscheidene rassen en kruisingen te vinden in Genetics of Domestic Fowl, sommigen daarvan komen terug in dit artikel. De originelen van deze tekeningen zijn in kleur, gemaakt door de kunstenaars A.N. Martynov en N.n. L vova. De originelen worden bewaard bij het Vavilov Institute of General Genetics, Russian Academy of Science. Afbeelding 8. A.S. Serebrovsky (1892-1946). Ongelukkigerwijs hebben historische rampen tot het midden van de 20 ste eeuw, zoals de Russisch-Japanse Oorlog, drie revolutionaire omwentelingen, de Russische Burgeroorlog, twee Wereldoorlogen en vervolgens de veranderde levensstijl en de sociale samenstelling, geleid tot een scherpe daling van het aantal Orloff hoenders in het land. Liefhebbers geloofden zelfs dat de standaard van de oorspronkelijke Orloff niet meer bestond. Maar enkele opgezette dieren van het oorspronkelijke Orloff hoen (daterend uit 1885) van de reeds genoemde fokker A. Batashev worden bewaard in het State Darwin Museum, Moskou. Er is ook een opgezet gezoomde Orloff haan in het Zoological Museum (St. Petersburg) en een opgezette rode Orloff hen in het Agricultural Institute, (Pushkin vlakbij St. Petersburg). Dankzij de inspanningen van hoenderfokkers is het Orloff ras zich langzaam aan het herstellen. Tijdens de laatste decennia van de afgelopen eeuw is een grote bijdrage aan het herstel geleverd door Orloff enthousiastelingen als A. Aminiev, M. Vinokurov, M. Babushkin, A. Blystanov, I. Okonechnikov, B. Antonichev. S. Monakhov en anderen. Op zijn reis naar (voormalig) Oost-Duitsland heeft A. Blystanov, die een groot aanhanger was van locale dierenrassen en vogels, met een voorkeur voor Russische rassen, een Orloff hoen van het Duitse type meegebracht naar de Sovjet Unie. Rechts: Een Orloff haan. Foto en fokker: Yu. Dmitriev, Letland. Heden ten dage worden Orloff hoenders opgefokt op de collectieve boerderij van de All-Russian Poultry Research and Technological Institute, (van A. Sevastyanova and A. Alexandrov) en het All- Russian Research Institute of Genetics and Breeding of Agricultural Animals, (van A.
Vahrameev) alsook op particuliere boerderijen die in het bezit zijn van A. Nikishin, Yu. Dmitriev, A. Esitashvili, S. Rodionov en anderen. De rode en roodporseleinen kleurslag van de Orloff, die momenteel in Rusland voorkomen, zijn van het Russische en het Duitse type, of een mix van beide types. Meestal een mix van beide types. Tegenwoordig wordt het aantal Orloff hoenders op zo n 2000 dieren geschat. EIGENSCHAPPEN VAN HET ORLOFF RAS, RUSSISCH TYPE Algemeen voorkomen Het ras heeft de verschijning van een vechthoen, maar is nooit als zodanig gebruikt. Dit ornamentele ras ziet er zeer aantrekkelijk uit, middelgroot, horizontaal opgericht (oude type) of semi-verticale houding (nieuwe type) (afbeelding 9), brede schouders, sterk lichaam, goed ontwikkelde spieren, opgerichte houding, lange nek en een kop die is gesierd met een baard en bakkebaarden (afbeelding 10). Afbeelding 9. Orloffhoen van het oude type (de bovenste afbeelding) en het nieuwe type (onder). Bron: Poultry Breeding. 1993. 7.
Afbeelding 10. Een paar roodporseleinen Orloffs. Foto en fokker: Yu. Dmitriev, Letland. Beschrijving van de haan Kop: middelgroot, met erg grote wenkbrauwen, lijkend op de kop van een roofvogel. De bovenkant is iets bol en licht gerond; de achterkant van de kop is vlak en sterk afhellend, die een inwaartse hoek vormt waar het samenkomt met de nek. Snavel: kort, stevig, massief aan de basis, abrupt buigend zoals niet voorkomend bij andere rassen, geel van kleur Kam: walnootvormig, gelijkend op een framboos, met groeven en kleine verhevenheden, in de groeven enkele veertjes. De kam is laag op de kop geplaatst, vlakbij de neusgaten. Ogen: helder, geel tot rood van kleur. Wenkbrauwen zijn sterk ontwikkeld. Gezicht: rood en glad. Oorlellen: erg klein, rood, bedekt met veren (bakkebaarden) Kinlellen: klein, rood,bedekt met veren (baard) Baard en bakkebaarden: vol, lopend in een curve tot achter de ogen, baard is bij voorkeur wigvormig, zwaar ontwikkeld onder de snavel. Hals: lang, strak. Halsbehang: overvloedig, maar bereikt de schouders niet. Het begin van de nek is volbevederd. Rug: middellang, plat of licht bollend, recht, breed in schouders, versmallend naar de staart. Borst: breed, gerond, licht naar voren gedragen en glad bevederd. Romp: middelgroot en breed. Onderlichaam: redelijk ontwikkeld, inclusief de donsveren Vleugels: middellang, goed aangesloten gedragen. De schouders zijn sterk afstaand. Staart: middelgroot, vol, mooi gespreid, maar niet lang, vormt een rechte hoek met de rug. Staartveren: kort, dun, smal, gespreid gedragen, scherp gebogen. De bovenste sikkels: Licht boven de rest van de staartveren. Dijen: duidelijk geproportioneerd, bedekt met stevige veren.
Loopbenen: middellang, stevig, onbevederd, met glanzende, heldere schubben, geel. Tenen: vier, geel. Bevedering: stevig, vol. Beschrijving van de hen De raskenmerken van de hen zijn hetzelfde als de kenmerken van de haan, behalve de typisch geslachtskenmerken. De omvang van de baard van de hen kan aanmerkelijk variëren. Oorlellen en kinlellen: nauwelijks ontwikkeld en volledig bedekt door baard en bakkebaarden. Achterlijf en donsveren: voller ontwikkeld dan bij de haan. Kam: slecht ontwikkeld. Romp: Langer en niet zo breed als bij de haan. Vleugels: Lijken korter als gevolg van sterkere ontwikkeling van achterlijf en donsveren. Staart: minder hoog gedragen dan haan, gesloten gedragen. KLEURSLAGEN VAN DE ORLOFF, RUSSISCH TYPE De Patrijskleurige Orloff Beschrijving van de haan (zie figuur/afbeelding in de kop van dit artikel) Kop,nek, schouders, rug en zadel: glanzende, roodbruine kleur. Baard en bakkebaarden: bij voorkeur zuiver wit. Soms treft men aan: vuilwit, licht grijs, licht bruin, wit met hier en daar zwarte en bruine veren. Borst en achterlijf: zwart. Vleugels:donkerbruin met zwarte vleugelpennen en een groene glans. Staart: zwart met groene glans, de staartveren hebben vaak een witte toeptekening. Enkele volledig witte veren zijn toegestaan. Beschrijving van de hen Kop, nek, rug, borst, achterlijf en dijen: roodachtig bruin. Baard en bakkebaarden: vergelijkbaar met de haan. De Patrijskleurige Orloff met bruine borst Beschrijving van de haan Kop, nek, schouders, rug en zadel: glanzend licht rood. Baard en bakkebaarden: zoals bij de vorige (hierboven) kleurslag. Borst, achterlijf dijen: lichtbruin. Staart: Zwart, met groene glans. Donsveren: lichtbruin. Beschrijving van de hen Kop, nek, rug, borst, achterlijf en dijen: lichtbruin. Baard en bakkebaarden: zoals bij de vorige (hierboven) kleurslag. Staart: lichtbruin, overgaand naar zwart. Donsveren: lichtbruin. Afbeelding 12. Roodporseleinen Orloff haan. Foto en fokker A. Blystanov, Rusland. De roodporseleinen Orloff Beschrijving van de haan (figuur 12) Kop, nek, schouders, rug en zadel: glanzend roodbruin. Baard en bakkebaarden: puur wit of lichtgrijs
met bruine en witte veren, die wit worden aan het uiteinde. Een klein aantal rode veren is toegestaan. Borst en achterlijf: zwart met kleine witte toepen aan het eind van de veer. Een klein aantal rode veren is toegestaan. Vleugels: bruin, met een paar (niet meer dan drie) witte veren. De vleugelband is zwart met groene glans. Staart: zwart met groene glans en de sikkels wit getoept. Enkele witte veren zijn aanwezig in de staart en zadel. Afbeelding 13. Een opgezette roodporseleinen Orloff hen in het State Darwin Museum, Moskou, Rusland. Foto: A. Nikiforov. ontwikkeld, bij voorkeur zuiver wit. De baard van sommige dieren is zo groot dat het lijkt op een slabbetje van kinderen, dat maakt van de betreffende hen een elegante en unieke verschijning. Beschrijving van de hen (Afbeelding 13) Veerkleur: bruin of lichtbruin. Er wordt van uitgegaan dat roodporselein Orloff hennen drie kleuren hebben: allereerst rood, dan zwart en wit. De hennen met tweekleurig gezoomde veren, regelmatig verspreid over het lichaam, zijn zeer attractief. (afb. 14). Baard en bakkebaarden: goed Afb. 14. Een roodporseleinen Orloff hen. Bron: Genetics of Domestic Fowl, 1926. De bonte Orlofff (rood en wit) Beschrijving van de haan Kop, nek, schouders, rug en zadel: Roodbruin met witte stippen op de veren. Baard en bakkebaarden: lichtgrijs met witte stippen. Borst en achterlijf: zwart met witte stippen. Vleugels: bruin met witte stippen op de slagpennen en een glanzende band over het midden van de vleugel. Staart: zwart met groene glans en witte stippen aan uiteinde van de veren. Beschrijving van de hen Veerkleur: bruin met witte stippen over lichaam. Baard en bakkebaarden: Hetzelfde als bij de haan.
De witte Orloff Het hoen is volledig wit. In combinatie met de vuurrode kam en gele loopbenen is dit zeer attractief en de trots van de collectie van de fokker, die deze hoenders in bezit heeft. (figuur 15) Afbeelding 15. Een witte Orloff haan. Foto en fokker: A. Blystanov, Rusland. DISKWALIFICATIES BIJ DE ORLOFF Te laag gesteld, geen vechthoen type, slecht ontwikkelde romp, smalle borst, geen rode oorlellen; witachtige kleur ogen; slecht ontwikkelde baard, bakkebaarden en halsveren; slecht gebogen en/of niet gele snavel; geen walnoot kam; ronde of kromme rug; staart te laag gedragen; geen goede opgerichte houding van de haan; te nauwe beenstand; korte loopbenen; loopbenen niet geel; geheel zwarte baard en bakkebaarden bij de roodporselein kleurslag. ECONOMISCHE EIGENSCHAPPEN Hoewel het Orloff hoen is gecreëerd als ornamentaal hoen vond gelijktijdig selectie plaats op vleesproductie en legcapaciteit. De haan weegt gemiddeld 3,5 kg, de hen circa 2,5-3,0 kg. De legproductie is 160-180 eieren per jaar. Orloff hennen beginnen wat later in het voorjaar te leggen, maar leggen door tot laat in de herfst. Het gemiddelde eigewicht is 58 gr. De kleur van de schaal is wit, met een grijze tint. Het vlees van de Orloff is fijn, speciaal de borst, die niet vet wordt. Kuikens zijn gehard en levendig. Ze groeien langzaam, maar na twee maanden groeien ze sneller. De kuikens komen laat in veren. Echter, de afgelopen 50 jaar zijn enkele stammen gemaakt, die snel in de veren komen. Kuikens bereiken hun volledige wasdom laat. Volwassen hanen en hennen kunnen goed tegen kou (vorst), hun kammen raken niet bevroren en de kippen kunnen gehuisvest worden in onverwarmde hokken. Het broedinstinct is nog deels aanwezig. Het zijn goede moeders. Orloffs zijn niet kieskeurig wat hun voedsel betreft, ze eten veel groenvoer. Het karakter is vechtlustig (conflict zoekend, volgens oude bronnen), maar huidige fokkers roemen vaak het rustige karakter van de Orloff. Afbeelding 16. Een F2 kruising hen ( Pavlov Getoepte Orloff). Bron: Genetics of Domestic Fowl, 1926. FOKWAARDE Aan het einde van de 19 de eeuw en het begin van de 20 ste eeuw werden Orloff hanen vaak gebruikt om de kippenfokkerij op het platteland te verbeteren. Echter, het genenbestand van het ras is nog steeds niet voldoende benut: in aansluiting
op de zuivere fok kunnen Orloffs gebruikt worden om nieuwe kruisingsproducten te maken. Dat wordt bevestigd door de experimenten van A.S. Serebrovsky (afbeeldingen 16, 17, 18). De nieuwe vormen die ontstonden bij deze experimenten kunnen worden beschouwd als de eerste stadia van nieuwe rassen met toegevoegde waarde en aantrekkelijke verschijningsvorm. Afbeelding 17. Een F1 kruising hen ( Houdan Roodporseleinen Orloff). Bron: Genetics of Domestic Fowl, 1926. Afbeelding 18. Een F1 kruising haan ( Rode Orloff Gestreepte Plymouth Rock). Bron: Genetics of Domestic Fowl, 1926. Het ras heeft een brede genetische basis, die enerzijds bijdraagt aan het behoud van de vitaliteit, ziekteweerstand en een bron vormt van unieke genen, maar anderzijds suggereert dat het ras genetisch niet stabiel is in verscheidene stammen. Laatstgenoemde opmerking is bevestigd in de praktische fok, waarbij niet altijd voldoende resultaat wordt geboekt wat betreft de uiterlijke verschijningsvorm (fenotype) Afbeelding 19. Een roodporseleinen Orloff haan op de Poultry Show of Orloff breed of Russian type, 2010, Foto en fokker: A. Nikishin, Rusland.
BELEMMERENDE FACTOREN VOOR HET BEHOUD VAN HET RAS Kuikens komen laat in de veren, langzame groei, vatbaar voor ziekten op jonge leeftijd, af en toe een kruissnavel; dit zijn aanzienlijke problemen bij de fok van Orloffs. De mooiste kleurslag van het ras roodporselein is een moeilijke kleurslag om te houden en te handhaven omdat het kleurenpatroon zich pas op een leeftijd van twee jaar goed laat beoordelen en moeilijk vererfd. Bijgevolg is het duidelijk dat de fok van dit ras de nodige ervaring, kunde, geduld en tijd vereist. Niettemin, Orloff hoenders zijn zeer populair in Rusland (afbeeldingen 19, 20). Dankzij de aantrekkelijke verschijning en mooie kleurslagen worden deze hoenders door sommige kunstenaars herhaaldelijk afgebeeld op schilderijen en tekeningen (afbeeldingen 21, 22a, 22b) Afbeelding 20. Een paar roodporseleinen Orloff hennen op de Poultry Show of Orloff breed of Russian type. 2008. Foto: I. Moiseyeva, Rusland. Afbeelding 21. (Onder) Een toom roodporseleinen Orloff hoenders, tekening van A. Jebel, Letland. Bron: Archief Yu. Dmitriev.
Afbeelding 22. Een koppel roodporseleinen Orlofff hoenders: (a) een hen (b) een haan, tekening van B. Antonuchev, 1995, Rusland. Hier willen we graag even afwijken van het onderwerp. Rassen van Russische komaf zijn vaak schitterend. Dit houdt tevens in het Orlov renpaard, de Borzoi hond (Russisch wolfshond), zelfs het Yaroslav vee zijn geen gewone koeien, de koe heeft moderne grote witte vlekken op een zwarte achtergrond. Het Orloff hoen, in het bijzonder de roodporselein variëteiten, kan aan deze lijst worden toegevoegd. Het is gecreëerd voor het plezier en vreugde! Toentertijd was er nog geen radio, bioscoop, TV, zelfs geen computer en internet! Niettemin probeerden mensen hun leven te verrijken met het creëren van schitterende rassen, hun huis met houtsnijwerk enz. Volkskunst was ontwikkeld op een zeer hoog niveau, bijvoorbeeld met speelgoed van hout en klei, beeldjes, zijde, borduurwerk, schilderijtjes en nog vele andere dingen. In veel gevallen waren de lokale diersoorten favoriete thema s. (afbeeldingen 23, 24) Afb. 23, Boven: Fluitjes in de vorm van een haan. Collectie van I. Moiseyeva. Afb. 24, rechts: Een gebreide Orloff haan gemaakt door I. Moiseyeva. Jammer genoeg is de functie van volkskunst sterk verminderd als gevolg van technologische ontwikkelingen; oude ambachtslieden en Orloff-specialisten verdwenen. Nieuwkomers leven in een andere tijd. Strenge selectie om de Orloff hoenders te behouden is
vaak minder winstgevend uit het oogpunt van commerciële belangen. Gelukkig zijn er nog een aantal gekwalificeerde hoenderfokkers en onderzoekers die het als hun plicht zien om rassen van Russische komaf in stand te houden. Het is nodig om de lezers van Avicuture Europe uit te leggen dat het woord liefhebber in de Russische taal een heel andere basis heeft dan in het Nederlands. In het Russisch stamt het af van liefde. Onze (Russische) liefhebbers zijn gek op hun dieren en proberen ze te behouden voor toekomstige generaties. Bronnnen: Abozin, I. Chicken Breeding. Moscow, 1885 (Abozin I. Kurovodstvo. in het Russisch). Album of Husbandry Poultry Breeds. St.Petersburg, 1905. ( Albom khozyaistvennykh porod domashnei ptitsy, in het Russisch). Gerasimov, D. The Basics of Poultry Breeding Kiev, 1914. (Osnovy promyslovogo ptitsevodstva. in het Russisch). Graham, Chris. Choosing and Keeping Chickens. London: Octopus Publishing, 2006, p. 166. Lewis, Celia. The Illustrated Guide to Chickens: How to Choose Them, How to Keep Them. New York: Skyhorse Publishing, 2011. P. 127-128. Moiseyeva I. et al. Studies in Chicken Genetics. Commemorating the 120 th Anniversary of the Outstanding Soviet Geneticist A.S. Serebrovsky (1892-1948). Russian Journal of Genetics.2012, vol.48. N 9. p. 869-885. Percy, Pam. The Field Guide to Chickens. St Paul: Voyageur Press. 2006, p. 17. Poultry Breeding. 1993. 7. P.40-44. (Ptitsevodstvo, in het Russisch). Proceedings of Anicov. Genetic Station Genetics of Domestic Fowl, 1926. Moscow: Novaya derevnya (Genetica Domashnei Kuritsy, in het Russisch). The Encyclopaedia of Poultry, L.: Waverlay. 1921. Vol. 2. 84 p. http://www.ultimatefowl.com/wiki/index.php?title=russian_orloff http://www.hobbyfarms.com/farm-breeds/poultry-profiles/russian-orloff-chicken- 2.aspx http://breedsavers.blogspot.com/2011/04/russian-orloffs.html http://www.backyardchickens.com/products/russian-orloff http://en.wikipedia.org/wiki/orloff_(chicken) http://www.helium.com/items/1669945-orloff-chickens Foto: Hristo Lukanov, Bulgarije. Copyright 2013 Aviculture-Europe. All rights reserved by VBC.