DG Aalsmeer 4 juli 2010 ds. L. Geijlvoet Schriftlezingen: Johannes 15: 8-27 Romeinen 8: 18-30 Welkom en mededelingen Aansteken van de kaars moment van stilte en inkeer Wij zingen: TT 120 vs. 1 en 2 Onze hulp Wij zingen TT 120 vs. 3 Gebed Wij zingen lvk 225 Schriftlezing Johannes 15: 18-27 De haat van de wereld 18 Wanneer de wereld je haat, bedenk dan dat ze mij eerder haatte dan jullie. 19 Als jullie bij de wereld zouden horen, zou ze jullie hebben liefgehad als iets van haarzelf, maar jullie horen niet bij haar, want ik heb jullie uit de wereld weggeroepen. Daarom haat ze jullie. 20 Denk aan wat ik gezegd heb: een slaaf is niet meer dan zijn meester. Ze hebben mij vervolgd, dus zullen ze ook jullie vervolgen; maar wie zich aan mijn woorden gehouden heeft, zal zich ook aan jullie woorden houden. 21 Dit alles zullen ze jullie vanwege mij aandoen, want ze kennen hem niet die mij gezonden heeft. 22 Ze zouden niet schuldig zijn als ik niet was gekomen en tegen hen had gesproken. Maar nu hebben ze geen excuus voor hun zonde. 23 Wie mij haat, haat ook mijn Vader. 24 En ze zouden niet schuldig zijn als ik niet bij hen had gedaan wat niemand anders ooit heeft gedaan. Maar ze hebben het gezien en toch mij en mijn Vader gehaat. 25 Zo ging in vervulling wat in hun wet geschreven staat: Ze hebben mij zonder reden gehaat. 26 Wanneer de pleitbezorger komt die ik van de Vader naar jullie zal zenden, de Geest van de waarheid die van de Vader komt, zal die over mij getuigen. 27 Ook jullie moeten mijn getuigen zijn, want jullie zijn vanaf het begin bij mij geweest. Zingen op mel. Psalm 72: Dit lied begroet een mens van morgen Schriftlezing Romeinen 8: 18-30 18 Ik ben ervan overtuigd dat het lijden van deze tijd in geen verhouding staat tot de luister die ons in de toekomst zal worden geopenbaard. 19 De schepping ziet er reikhalzend naar uit dat openbaar wordt wie Gods kinderen zijn. 20 Want de schepping is ten prooi aan zinloosheid, niet uit eigen wil, maar door hem die haar daaraan heeft onderworpen. Maar ze heeft hoop gekregen, 21 omdat ook de schepping zelf zal worden bevrijd uit de slavernij van de vergankelijkheid en zal delen in de vrijheid en luister die Gods kinderen geschonken wordt. 22 Wij weten dat de hele schepping nog altijd als in barensweeën zucht en lijdt. 23 En dat niet alleen, ook wijzelf, die als voorschot de Geest hebben ontvangen, ook wij zuchten in onszelf in afwachting van de openbaring dat we kinderen van God zijn, de verlossing van ons sterfelijk
bestaan. 24 In deze hoop zijn we gered. Als we echter nu al zouden zien waarop we hopen, zou het geen hoop meer zijn. Wie hoopt er nog op wat hij al kan zien? 25 Maar als wij hopen op wat nog niet zichtbaar is, blijven we in afwachting daarvan volharden. 26 De Geest helpt ons in onze zwakheid; wij weten immers niet wat we in ons gebed tegen God moeten zeggen, maar de Geest zelf pleit voor ons met woordloze zuchten. 27 God, die ons doorgrondt, weet wat de Geest wil zeggen. Hij weet dat de Geest volgens zijn wil pleit voor allen die hem toebehoren. 28 En wij weten dat voor wie God liefhebben, voor wie volgens zijn voornemen geroepen zijn, alles bijdraagt aan het goede. 29 Wie hij al van tevoren heeft uitgekozen, heeft hij er ook van tevoren toe bestemd om het evenbeeld te worden van zijn Zoon, die de eerstgeborene moest zijn van talloze broeders en zusters. 30 Wie hij hiertoe heeft bestemd, heeft hij ook geroepen; en wie hij heeft geroepen, heeft hij ook vrijgesproken; en wie hij heeft vrijgesproken, heeft hij nu al laten delen in zijn luister Wij zingen lvk 247 Overdenking Orgelspel Open ruimte Voorbede stil gebed Onze Vader Vertaling: Dede oso lied GADO WANI ALA SANI God heeft graag dat alles goed gaat met jou. Al huilen we nog zo hard, God zal ons troosten. Een ieder die dit hoort, komt dichtbij Jezus. Hij geeft vreugde. In Gods boek staat alles geschreven. Er is geen reden om bang te zijn. Gods hulp komt onverwacht. Blijf de liefde behouden, Wat je hebt, laat het groeien. Keer niet terug, verval niet Gado wani ala sani, moesoe waka boen dji joe. Wasi fa da watra krasi, Gado kowroe hem dji Joe. We joe poti soema jere, kom na Jesu klosibei. Hem sa gi Joe wan plisiri. Gado boekoen o kan lei. Ba vo soso, da vo soso, joe de nanga fredes so. Onverwakti, onverwakti, Gado sa kom helpijoe. Holi vaste san Joe habi, meki moro bribi kom, meki moro lobi hopo, No draai baka. no fadon. Amsterdam 2005 Wij zingen TT 178
Opdracht en Zegenbede licht in mijn bloed, geef, God, licht in mijn hart licht in mijn haar en licht in mijn ziel, en licht in mijn huid. licht in mijn tong, Geef mij licht, en licht in mijn ogen. versterk mijn licht, Geef licht aan mijn rechter- maak mij tot Licht! en licht aan mijn linkerhand, Amen. licht achter mij en licht voor mij uit, licht boven mij en licht onder mij, geef mij licht in mijn spieren Wij zingen lvk 456 en licht in mijn vlees, Overdenking: Zusters en broeders, Afgelopen donderdag was het grote Keti Koti festival in Amsterdam Bent u daarheen geweest? Nee? Oh, waarom niet? Ik ben er ook niet geweest. Hoeveel van ons waren er dan wel heen? Niemand? U weet niet wat het is? Ja dat is nou opvallend. Dat wij in deze kerkdienst, waarin toch een kleine 80-100 mensen zitten, niemand hebben die daar is geweest. U weet wel wat het is dan? We moeten wel bijblijven in onze Multi-Culturele samenleving. Sommigen van ons hebben meer contacten buiten de eigen culturele kring dan anderen. Dat is zo. En sommige feestdagen zijn toegankelijker dan andere. Maar het feit dat wij niet op Keti Koti waren om mee te vieren. Dat kwam misschien niet omdat het een vreemd feest is, wat niet toegankelijk is voor anderen. Maar misschien omdat het een feest is dat ons confronteert met zwarte bladzijden in onze eigen geschiedenis. Het bevrijdingsfeest, het feest van de vrijheid op 5 mei, is heerlijk omdat wij onszelf daarin als de bevrijdde mens kunnen zien. Vrij van onderdrukking, vrij van de knechtende ideologie van het fascisme. Vrij door de democratie. Waarin wij onze rechten en plichten weten en genieten. Ja, ook onze plichten genieten. Want de verplichting belasting af te dragen bijvoorbeeld. Opdat we een goed zorgsysteem hebben en scholen voor de kinderen. En openbaar groen en droge voeten. ( waterschapsbelasting). En de vuilnis wordt opgehaald. Dat stemt ons blij! Wat een heerlijk schoon en veilig land!
En dan vandaag the fourth of Juli! Independeceday! Onafhanelijkheidsdag. Wikipedia verteld: De Amerikaanse Onafhankelijkheidsverklaring of Declaration of Independence is de onafhankelijkheidsverklaring van de Verenigde Staten die grotendeels werd opgesteld door Thomas Jefferson en die door vertegenwoordigers van de toen 13 Amerikaanse kolonies werd aangenomen op 4 juli 1776. De verklaring hield de onafhankelijkheid van de Britse monarchie in. Die onafhankelijkheid werd in de verklaring gerechtvaardigd door een aantal "waarheden" die de ondertekenaars "vanzelfsprekend" achtten: dat alle mensen gelijk geschapen zijn, dat ze door hun schepper zijn uitgerust met bepaalde rechten en dat onder die rechten valt: het recht op leven, op vrijheid en op het nastreven van geluk. Onder de verklaring staan 56 handtekeningen. Eén daarvan is van John Hancock. Hij schreef, naar het verhaal gaat, zijn handtekening zo groot neer, dat de Britse Koning hem zonder bril zou kunnen lezen. Je hart slaat toch een keertje over als je dat hoort: dat alle mensen gelijk geschapen zijn, dat ze door hun schepper zijn uitgerust met bepaalde rechten en dat onder die rechten valt: het recht op leven, op vrijheid en op het nastreven van geluk Maar Keti Koti, ook een bevrijdingsfeest. Een Surinaamse feestdag. Ook bekend onder de naam 'Dag van de vrijheden' en 'Kettingsnijden'. Herdenking van de afschaffing van de slavernij in Suriname, in 1863. Vijfenveertig jaar nadat de slavernij was verboden kwamen ongeveer 40.000 (Afrikaanse) slaven vrij. Het zware werk op de plantages moesten ze echter nog tien jaar blijven doen, al was het dan tegen betaling. Op 1 juli 1863 schaft Nederland de slavernij af in Suriname en op de Nederlandse Antillen. Die dag wordt er sindsdien als feestdag gevierd. Creoolse Surinamers en Antillianen in Nederland vieren deze dag ook of herdenken de eerste juli in de kerk. Velen zijn diepgelovige christenen. Amsterdam heeft een grote bijeenkomst, maar Leeuwarden bijvoorbeeld ook. Enkele jaren geleden werd er onder de Doopsgezinde Gemeenten en voorgangers een brief rondgestuurd. Met daarin de vraag of wij in onze Gemeente ook op de zondag dichtbij 1 juli aandacht willen schenken aan dit bevrijdingsfeest. Het afschaffen van de slavernij in ons Suriname en onze Antillen. Maar dat heeft geen groot gehoor gevonden. Waarom eigenlijk? Vinden wij het afschaffen van de slavernij door onze Nederlandse regering niet een bijzonder heugelijke gebeurtenis? Of, voelen wij ons collectief schuldig? Is het een stukje van onze vaderlandse geschiedenis, die we ons niet willen of kunnen toe-eigenen? Slavernij kwam in de Romeinenbrief al eerder ter sprake. Slaaf van God. Als je je laat dopen, wordt je vrijwillig een slaaf van God, Hij wordt jou meester. Niet dat je blind moet geloven ofzo. Nee, maar dat je alleen Gods manier van werken voor jou vanaf die dag dat je kiest om bij Gods manier van denken en doen en willen en voelen en
liefhebben en kiezen te horen. Achja, net als met voetbal, dat jij van oranje bent. Wat dat dan ook mag betekenen. Dat weten we eigenlijk niet, waar dat oranje dan voor staat. Democratie? Een gedeeld verleden? Bevrijding van een onmenselijke oorlog in 45? Een eerste vrouwelijke predikant 100 jaar terug? De sexuele revolutie? Waar staat dat oranje nou eigenlijk voor? Geen hoofddoekjes, wel tankini s. Ooh, liever geen tankini. Maar een badpak. Want dat staat wat netter? Geen blote buiken. We zoeken blijkbaar als mensen naar betekenisvolle dagen in de geschiedenis. In de loop der gebeurtenissen in de wereld, die onbegrijpelijk zijn en blijven in hun overweldigende hoeveelheid mensen die ervan slachtoffer werden. De wereld zucht in haar voegen. En wij mensen zuchten met haar, de wereldbol. En met alle schepselen, dieren, mensen, die slachtoffer worden van. Ja waarschijnlijk vooral van de mens. Menselijk handelen, of gewoon, zoveel mensen die de aarde belasten met hun aanwezigheid. Mensen die blijkbaar geneigd zijn tot alle soorten van onrecht en geweld. En aan de andere kant, ook in staat zijn tot zoveel goede wil, goede wensen. En soms werkelijk bijzondere dingen tot stand kunnen brengen. En af kunnen dwingen aan zoveel mensen, en landen. Verandering in leefwijze en moraal, door het aannemen van nieuwe wetten of het sluiten van akkoorden en verdragen. Waarin mensen proberen om iets vast te leggen aan gedachten over de waarde van ieder mens, rechten en misschien ook een afspraak waaraan landen zich willen verplichten. Over uitstoot van c0 s en over aantallen kinderen naar school. Of wat dan ook. En aan de andere kant lijkt het alsof alles waar mensen een afspraak over hebben gemaakt. Aan de achterkant van de samenleving deze kwaden nog net zo welig tieren. Of alleen van gestalte zijn veranderd. Neem onze zonde, van de handel in slaven. Een hemeltergende geschiedenis. Waarin de onvrijheid van een mens werd gesystematiseerd in een handelsproduct. Specerijen, katoen,tabak en mensen. Maar in de volkskrant van vrijdag een interview met een journalist die de moderne slavernij onderzoekt. Kinderarbeid, in katoen industrie en cacao. En mensenhandel. Veelal sexslaven. Bij ons om de hoek, en wereldwijd. Ooit zal de wereld ook verlost worden, zegt Paulus. De gebrokenheid van de wereld zal geheeld worden. En tot die tijd zal het door blijven gaan, lijkt het wel. Wat je aan de ene kant verwerft als mens of als wereld, als mensheid; aan moreel besef. Aan menswaardigheid. Spruit aan de andere kant weer op in een nieuwe vorm van hetzelfde kwaad. Waarom toch? Maar je moet je niet moedeloos laten maken door dit alles. De Geest, de Trooster, Die Jezus aan mensen beloofde, deze is met ons. En verteld al wat wij mensen
proberen te veranderen in de wereld, aan God. Of eigenlijk, vertaald onze moeite aan God, in woordeloze zuchten. En doen wij dat als mensen ook niet vaak, zuchten. Omdat we het ook niet weten. En toch gaan we door. Getuige te zijn. Van wat er in de wereld aan onrecht gebeurt. En wat wij als kinderen van God, daar nou van vinden. Over Fair Trade en Duurzame Energie en over tegen kinderarbeid en tegen mensenhandel. Ja ook dichtbij huis zouden we daar wellicht meer over moeten zeggen. Over gedwongen prostitutie. Zoals de confessionele partijen de laatste jaren wel gedaan hebben. Misschien wel een profetische stem. En dat wij het niet weten, hoe het precies opgelost moet worden, dat is niet erg, zegt Paulus. Want wij weten niet hoe het er uiteindelijk uit moet zien. Maar we moeten wel blijven getuigen. En dat kan ook, denk ik, door die dagen die van betekenis zijn in de wereld. De bevrijdingsfeesten. Waarin de mensheid probeert om iets van haar idealen uit te spreken. Om die van betekenis te laten zijn. Hoe dan? Ja, dat weet ik nou ook weer niet. Volgend jaar toch op 1 juli naar een Surinaamse kerk in Amsterdam? Of vandaag 4 juli vieren, met een picknick en barbecue? Of morgen, bij het winkelen, heel onopvallend en vasthoudend, bewust te kiezen. Dat is iedere keer ook, een soort bevrijdingsfeestje in het klein. Moment van bewustzijn van de richting die God uit wil werken in de wereld, met ons mensen. Opdat ooit, de wereld geheel en al bevrijd zal zijn. Als God zal zijn : Alles in Allen. Of een ander zou zeggen: Als we dat bereikt hebben: een duurzame wereldeconomie, met gelijke rechten en kansen en plichten, voor iedereen? Wie weet, hoe God het voor ogen heeft. En tot die tijd, vandaag en alle dagen, blijven wij van Hem. God behoren wij toe. Laat je daar niet vanaf brengen. De Geest wil ons daarin bewaren. Amen